Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Υποταγή της Συζύγου—Τι Σημαίνει;

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, η Αγία Γραφή, δηλώνει στο εδάφιο Εφεσίους 5:22: «Οι γυναίκες ας υποτάσσονται στους συζύγους τους όπως στον Κύριο». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Πρέπει να υποκύπτει η γυναίκα σε ό,τι, ανεξαιρέτως, θέλει ο σύζυγος; Δεν μπορεί να παίρνει δικές της πρωτοβουλίες ή να έχει διαφορετικές απόψεις από τις δικές του;

Εξετάστε τη Γραφική αφήγηση για την Αβιγαία. Αυτή ενήργησε σοφά, αλλά αντίθετα προς τις επιθυμίες του πλούσιου συζύγου της, του Νάβαλ. Παρά την καλοσύνη που έδειξαν στον Νάβαλ οι ακόλουθοι του Δαβίδ, ο οποίος ήταν εκλεγμένος από τον Θεό για να γίνει βασιλιάς του Ισραήλ, ο Νάβαλ «απεδίωξεν αυτούς». Ο Δαβίδ, εξοργισμένος με την αχαριστία του Νάβαλ, ήταν έτοιμος να χύσει αίμα. Η Αβιγαία συνειδητοποίησε ότι κινδύνευε όλο το σπιτικό της. Έκανε τον Δαβίδ να αναθεωρήσει την απόφασή του. Πώς;—1 Σαμουήλ 25:2-35.

Η Αβιγαία ομολόγησε στον Δαβίδ ότι ο Νάβαλ ήταν ‘δύστροπος άνθρωπος’ και έδωσε στον Δαβίδ τις προμήθειες που είχε αρνηθεί να δώσει ο Νάβαλ. Φυσιολογικά, είναι εσφαλμένο να δημοσιοποιεί ο σύζυγος ή η σύζυγος τα ελαττώματα του συντρόφου του. Μήπως η Αβιγαία στασίασε μιλώντας και ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο; Όχι. Προσπάθησε να σώσει τη ζωή του Νάβαλ και του σπιτικού του. Δεν υπάρχει υπόνοια ότι συνήθιζε να μη δείχνει σεβασμό ή να είναι ανεξάρτητη. Ούτε ο απαιτητικός Νάβαλ εξέφρασε κάποια δυσαρέσκεια για τον τρόπο με τον οποίο αυτή βοηθούσε στη διαχείριση της μεγάλης περιουσίας του. Αλλά σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η σοφία τής υπαγόρευσε να πάρει κάποια πρωτοβουλία. Επιπλέον, η Αγία Γραφή μιλάει με επιδοκιμασία για ό,τι έκανε η Αβιγαία.—1 Σαμουήλ 25:3, 25, 32, 33.

Πολύ πριν από τον καιρό της Αβιγαίας, υπήρξαν περιπτώσεις που οι σύζυγοι των πατριαρχών εξέφρασαν διαφορετικές απόψεις και ενήργησαν διαφορετικά από ό,τι ήθελαν οι σύζυγοί τους. Εντούτοις, αυτές «οι άγιες γυναίκες οι οποίες έλπιζαν στον Θεό» θεωρούνται υποδείγματα υποταγής για μια Χριστιανή σύζυγο. (1 Πέτρου 3:1-6) Παραδείγματος χάρη, όταν η Σάρρα διέκρινε πως ο Ισμαήλ, ο γιος του Αβραάμ, είχε γίνει απειλή για το γιο τους τον Ισαάκ, αποφάσισε ότι έπρεπε να διωχτεί ο Ισμαήλ. Αυτό ‘εφάνη σκληρόν σφόδρα εις τον Αβραάμ’. Αλλά ο Θεός είπε στον Αβραάμ: «Ας μη φανή σκληρόν εις τους οφθαλμούς σου περί του παιδίου . . . κατά πάντα όσα είπη προς σε η Σάρρα, άκουε τους λόγους αυτής».—Γένεσις 21:11, 12.

Χρειάζεται Διάκριση

Έτσι, δεν θα ήταν καλό να νιώθει μια σύζυγος πιεσμένη να κάνει κάτι που γνωρίζει ότι είναι πολύ άσοφο ή ότι παραβιάζει τις θεϊκές αρχές, εν ονόματι της υποταγής. Ούτε πρέπει να την κάνει κάποιος να νιώθει ένοχη επειδή πήρε πρωτοβουλία σε κάποιο ουσιώδες ζήτημα, όπως έκανε η Αβιγαία και η Σάρρα.

Η υποταγή της συζύγου δεν σημαίνει ότι αυτή πρέπει πάντοτε να συμμορφώνεται με όλες τις επιθυμίες του συζύγου. Πού έγκειται η διαφορά; Όταν διακυβεύονται οι ορθές αρχές, ίσως αναγκαστεί να διαφωνήσει με το σύζυγό της. Εντούτοις, πρέπει να εξακολουθεί να εκδηλώνει το γενικό πνεύμα της θεοσεβούς υποταγής.

Φυσικά, η σύζυγος πρέπει να προσέχει να μην παρακάμπτει τις επιθυμίες του συζύγου της από ισχυρογνωμοσύνη, πείσμα ή άλλα εσφαλμένα κίνητρα. Πρέπει να έχει διάκριση, να είναι «καλή εις την σύνεσιν», όπως η Αβιγαία.—1 Σαμουήλ 25:3.

Όταν ο Σύζυγος Αποφεύγει τις Ευθύνες

Κατά κύριο λόγο, ο στόχος και το πνεύμα της θεοσεβούς υποταγής από μέρους της συζύγου είναι να ευαρεστεί τον Ιεχωβά καθώς συνεργάζεται με το σύζυγό της και υποστηρίζει τις αποφάσεις του. Αυτό είναι σχετικά εύκολο όταν ο σύζυγος είναι πνευματικά ώριμος. Μπορεί να αποτελέσει δύσκολο πρόβλημα αν δεν είναι.

Σε αυτή την περίπτωση, πώς μπορεί να αντεπεξέλθει η σύζυγος; Ίσως να του μιλήσει ένθερμα για το ζήτημα ή να προτείνει ποιες αποφάσεις θα ωφελήσουν περισσότερο την οικογένεια. Αν τον αφήνει να ‘κρατάει το πηδάλιο’, ίσως εκείνος γίνει πιο επιδέξιος σε αυτό. Αν του γκρινιάζει διαρκώς, παραβιάζει το πνεύμα της ορθής υποταγής. (Παροιμίαι 21:19) Εντούτοις, αν η τακτική του θέτει σαφώς σε κίνδυνο την ευημερία της οικογένειας, εκείνη μπορεί να προτιμήσει να προτείνει, όπως η Σάρρα, μια διορθωμένη πορεία.

Αν ο σύζυγος δεν είναι ομόπιστος, η δυσκολία είναι ακόμη μεγαλύτερη για τη σύζυγο. Ωστόσο, πρέπει να υποτάσσεται όταν εκείνος δεν της ζητάει να παραβιάσει Γραφικούς νόμους. Αν ο σύζυγός της ζητάει κάτι τέτοιο, η αντίδραση της Χριστιανής συζύγου πρέπει να είναι σαν την αντίδραση των μαθητών όταν ένα δικαστήριο τους ζήτησε να παραβιάσουν τις εντολές του Θεού: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29.

Λόγω απειρίας και περιορισμένης σοφίας, όμως, ακόμη και καλοπροαίρετοι σύζυγοι, άντρες και γυναίκες, μπορεί να ξεπεράσουν τα όρια των ρόλων τους. Ο σύζυγος ίσως να μην εκδηλώνει στοχαστικό ενδιαφέρον· η σύζυγος ίσως να επιμένει υπερβολικά στις προτιμήσεις της. Τι θα βοηθήσει; Μια μετριοπαθής άποψη για τον εαυτό τους είναι σημαντική και για τους δύο, επειδή «όλοι σφάλλουμε πολλές φορές».—Ιακώβου 3:2.

Πολλοί άντρες τελικά θα εκτιμήσουν την ειλικρινή πρωτοβουλία της συζύγου αν εκείνη την ασκεί με σύνεση. Επίσης η συνεργασία βελτιώνεται αν και οι δύο ζητούν συγνώμη όταν κάνουν λάθη. Όπως ο Ιεχωβά συγχωρεί τα καθημερινά παραπτώματά μας, έτσι και εμείς πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους. ‘Εάν, Γιαχ, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή; Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις’.—Ψαλμός 130:3, 4.

«Να Υποτάσσεστε ο Ένας στον Άλλον»

Για τα δικά μας καλύτερα αμοιβαία συμφέροντα, λοιπόν, οι Γραφές συμβουλεύουν: «Να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλον με φόβο Χριστού». Να αποδίδετε ο ένας στον άλλον στοργικό αμοιβαίο σεβασμό· να μη δυσκολεύετε ούτε να συναγωνίζεστε ο ένας τον άλλον. Η περικοπή συνεχίζει: «Οι γυναίκες ας υποτάσσονται στους συζύγους τους όπως στον Κύριο, επειδή ο σύζυγος είναι κεφαλή της γυναίκας του όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας».—Εφεσίους 5:21-23.

Η λέξη που χρησιμοποίησε ο Παύλος στα εδάφια Εφεσίους 5:21, 22 υπονοεί εκούσια υποταγή, όχι εξαναγκασμό σε υποταγή. Και η υποταγή είναι για χάρη του Κυρίου, όχι απλώς για την αρμονία του γάμου. Η χρισμένη εκκλησία του Χριστού υποτάσσεται εθελοντικά, χαρωπά στον Χριστό. Όταν μια σύζυγος κάνει το ίδιο για το σύζυγό της, τότε ο γάμος πιθανότατα θα είναι ευτυχισμένος και επιτυχής.

Οι Γραφές δηλώνουν επίσης: «Ο καθένας [σύζυγος] έτσι ας αγαπάει τη γυναίκα του, όπως τον εαυτό του», ολόψυχα. (Εφεσίους 5:33· 1 Πέτρου 3:7) Ο σύζυγος πρέπει να θυμάται ότι και εκείνος πρέπει να υποτάσσεται στην κεφαλή του, επειδή η Αγία Γραφή δηλώνει: «Η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός». Ναι, ο άντρας πρέπει να υποτάσσεται στις διδασκαλίες του Χριστού. Ο Χριστός, με τη σειρά του, υποτάσσεται στην κεφαλή του: «Η κεφαλή . . . του Χριστού είναι ο Θεός». Έτσι, όλοι εκτός από τον Ιεχωβά έχουν κάποια κεφαλή. Αλλά ακόμη και εκείνος δεσμεύεται από τους δικούς του νόμους.—1 Κορινθίους 11:3· Τίτο 1:2· Εβραίους 6:18.

Η Χριστιανική υποταγή είναι ισορροπημένη και ωφέλιμη και για τα δύο φύλα. Φέρνει στο γάμο την αρμονία και την ικανοποίηση που μόνο ο στοργικός Δημιουργός μας μπορεί να παράσχει.—Φιλιππησίους 4:7.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 14]

Leslie’s