Να Υπηρετείτε τον Θεό με Πρόθυμο Πνεύμα

«ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ εντελώς για τις ψυχές σας», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (2 Κορινθίους 12:15) Τι σας λένε αυτά τα λόγια για την άποψη και τη στάση που θα πρέπει να προσπαθούν να καλλιεργούν οι υπηρέτες του Ιεχωβά; Σύμφωνα με έναν λόγιο της Αγίας Γραφής, όταν ο Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια στους Χριστιανούς της Κορίνθου, έλεγε: «Είμαι πρόθυμος να δαπανήσω τη δύναμη, το χρόνο και τη ζωή μου, καθώς και όλα όσα έχω, για τη δική σας ευημερία, όπως κάνει με χαρά ένας πατέρας για τα παιδιά του». Ο Παύλος ήταν διατεθειμένος να “δαπανηθεί εντελώς”, ή αλλιώς να “αναλωθεί και να εξαντληθεί”, αν απαιτούνταν κάτι τέτοιο προκειμένου να εκπληρώσει τη Χριστιανική του διακονία.

Επιπλέον, ο Παύλος τα έκανε όλα αυτά «με μεγάλη ευχαρίστηση». Ήταν «εντελώς πρόθυμος» να το κάνει αυτό, λέει Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible). Τι θα λεχθεί για εσάς; Είστε πρόθυμοι να δαπανήσετε το χρόνο, τις δυνάμεις, τα χαρίσματα και τους πόρους σας υπηρετώντας τον Ιεχωβά Θεό και τα συμφέροντα των άλλων, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές θα “αναλώνεστε και θα εξαντλείστε”; Και θα το κάνατε αυτό «με μεγάλη ευχαρίστηση»;

Αρνούνται να Υπηρετήσουν Έστω και στο Ελάχιστο

Τα περισσότερα άτομα, όχι μόνο διστάζουν να υπηρετήσουν τον Θεό, αλλά αρνούνται κατηγορηματικά να το κάνουν αυτό. Έχουν πνεύμα αγνωμοσύνης, ιδιοτελούς ανεξαρτησίας, ακόμη και στασιασμού. Ο Σατανάς δελέασε τον Αδάμ και την Εύα κάνοντάς τους να αναπτύξουν έναν τέτοιον τρόπο σκέψης. Είπε εσφαλμένα ότι θα ήταν «σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό»​—ικανοί να αποφασίζουν μόνοι τους τι είναι σωστό και τι λάθος. (Γένεση 3:1-5) Εκείνοι που έχουν το ίδιο πνεύμα σήμερα σκέφτονται πως θα έπρεπε να έχουν πλήρη ελευθερία να κάνουν ό,τι ακριβώς επιθυμούν χωρίς καμία υποχρέωση απέναντι στον Θεό ή παρέμβαση από εκείνον. (Ψαλμός 81:11, 12) Θέλουν να χρησιμοποιούν όλα όσα έχουν για να επιδιώκουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα.​—Παροιμίες 18:1.

Προφανώς δεν συμμερίζεστε αυτή την ακραία άποψη. Πιθανότατα εκτιμάτε γνήσια το δώρο της ζωής που απολαμβάνετε τώρα καθώς και την ακόμη πιο θαυμαστή προοπτική της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη. (Ψαλμός 37:10, 11· Αποκάλυψη 21:1-4) Μπορεί να είστε βαθιά ευγνώμονες στον Ιεχωβά για την αγαθότητα που σας δείχνει. Αλλά όλοι μας χρειάζεται να είμαστε άγρυπνοι ως προς τον κίνδυνο που υπάρχει να διαστρεβλώσει ο Σατανάς τον τρόπο σκέψης μας έτσι ώστε η υπηρεσία μας ουσιαστικά να μη γίνεται αποδεκτή από τον Θεό. (2 Κορινθίους 11:3) Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό;

Χρειάζεται Πρόθυμη Υπηρεσία

Ο Ιεχωβά επιθυμεί πρόθυμη, ολόψυχη υπηρεσία. Ποτέ δεν μας εξαναγκάζει να κάνουμε το θέλημά του. Ο Σατανάς είναι εκείνος που δεν διστάζει καθόλου να πιέσει ή να δελεάσει ανθρώπους ώστε να κάνουν το θέλημά του. Σε σχέση με την υπηρεσία στον Θεό, η Γραφή όντως μιλάει για υποχρέωση, εντολές, απαιτήσεις, και ούτω καθεξής. (Εκκλησιαστής 12:13· Λουκάς 1:6) Ωστόσο, το πρώτιστο κίνητρο με το οποίο υπηρετούμε τον Θεό είναι η αγάπη μας για αυτόν.​—Έξοδος 35:21· Δευτερονόμιο 11:1.

Άσχετα με το πόσο πολύ δαπανούνταν ο Παύλος στην υπηρεσία του Θεού, γνώριζε πως αυτό δεν σήμαινε τίποτα απολύτως “αν δεν είχε αγάπη”. (1 Κορινθίους 13:1-3) Όταν οι συγγραφείς της Γραφής αναφέρονται στους Χριστιανούς ως δούλους του Θεού, δεν αναφέρονται σε μια άθλια δουλεία που βασίζεται στον εξαναγκασμό. (Ρωμαίους 12:11· Κολοσσαείς 3:24) Αυτό που εννοείται είναι η πρόθυμη υποταγή η οποία βασίζεται σε βαθιά, εγκάρδια αγάπη για τον Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό.​—Ματθαίος 22:37· 2 Κορινθίους 5:14· 1 Ιωάννη 4:10, 11.

Η υπηρεσία μας στον Θεό πρέπει επίσης να αντανακλά βαθιά αγάπη για τους ανθρώπους. «Γίναμε γλυκείς ανάμεσά σας, όπως όταν περιθάλπει τα παιδιά της η μητέρα που θηλάζει», έγραψε ο Παύλος στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης. (1 Θεσσαλονικείς 2:7) Σε πολλές χώρες σήμερα, οι μητέρες έχουν τη νομική υποχρέωση να φροντίζουν τα παιδιά τους. Αλλά, ασφαλώς, οι περισσότερες μητέρες δεν το κάνουν αυτό απλώς και μόνο για να υπακούσουν στο νόμο, έτσι δεν είναι; Το κάνουν επειδή αγαπούν τα παιδιά τους. Μια μητέρα που θηλάζει κάνει με χαρά τεράστιες θυσίες για τα παιδιά της! Ο Παύλος, νιώθοντας παρόμοια «τρυφερή στοργή» για εκείνους τους οποίους διακονούσε, “ευαρεστούνταν” (“ήταν πρόθυμος”, Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου· “είχε την ευχαρίστηση”, Νέα Διεθνής Μετάφραση [New International Version]) να δαπανά την ίδια του τη ζωή βοηθώντας τους. (1 Θεσσαλονικείς 2:8) Η αγάπη μάς υποκινεί να μιμούμαστε το παράδειγμα του Παύλου.​—Ματθαίος 22:39.

Τι θα Λεχθεί για την Απρόθυμη Υπηρεσία;

Ασφαλώς, δεν πρέπει να αφήνουμε την αγάπη για τον εαυτό μας να υποσκελίζει την αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους. Ειδάλλως, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να αποδίδουμε υπηρεσία απλώς με μισή καρδιά, απρόθυμα. Θα μπορούσαμε μάλιστα να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε κάποια δυσαρέσκεια, να νιώθουμε ενοχλημένοι επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Αυτό συνέβη σε μερικούς Ισραηλίτες που έχασαν μεν την αγάπη τους για τον Θεό αλλά εξακολουθούσαν να του αποδίδουν κάποια υπηρεσία υποκινούμενοι από αίσθημα καθήκοντος. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η υπηρεσία στον Θεό έγινε «κουραστικό πράγμα» για αυτούς.​—Μαλαχίας 1:13.

Οποιεσδήποτε προσφορές γίνονταν στον Θεό θα έπρεπε πάντα να είναι “υγιείς”, χωρίς ελάττωμα, οι “καλύτερες” δυνατές. (Λευιτικό 22:17-20· Έξοδος 23:19) Αντί, όμως, να δίνουν στον Ιεχωβά τα καλύτερα από τα ζώα τους, οι άνθρωποι των ημερών του Μαλαχία άρχισαν να προσφέρουν εκείνα τα οποία στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ποια ήταν η αντίδραση του Ιεχωβά; Είπε στους ιερείς: «Όταν προσφέρετε ένα τυφλό ζώο για θυσία [λέτε]: “Δεν είναι τίποτα κακό”. Και όταν προσφέρετε ένα κουτσό ζώο ή ένα άρρωστο: “Δεν είναι τίποτα κακό”. Φέρε το, παρακαλώ, στον κυβερνήτη σου. Μήπως θα ευαρεστηθεί σε εσένα, ή μήπως θα σε δεχτεί με καλοσύνη; . . . Και φέρατε το αρπαγμένο και το κουτσό και το άρρωστο· ναι, το φέρατε ως δώρο. Μπορώ να ευαρεστηθώ σε αυτό που βρίσκεται στο χέρι σας;»​—Μαλαχίας 1:8, 13.

Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό σε οποιονδήποτε από εμάς; Οι θυσίες μας θα μπορούσαν να γίνουν «κουραστικό πράγμα» για εμάς αν η καρδιά και το πνεύμα μας δεν είναι στ’ αλήθεια πρόθυμα. (Έξοδος 35:5, 21, 22· Λευιτικό 1:3· Ψαλμός 54:6· Εβραίους 13:15, 16) Παραδείγματος χάρη, μήπως δίνουμε στον Ιεχωβά ό,τι απομένει από το χρόνο μας;

Μπορεί άραγε να πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι ο Θεός θα δεχόταν την προσφορά ενός απρόθυμου Ισραηλίτη, ο οποίος στην ουσία δεν ήθελε να διαλέξει το καλύτερο ζώο του για θυσία αλλά τον είχε αναγκάσει να το προσφέρει κάποιο καλοπροαίρετο μέλος της οικογένειάς του ή ένας ζηλωτής Λευίτης; (Ησαΐας 29:13· Ματθαίος 15:7, 8) Ο Ιεχωβά απέρριψε τέτοιες θυσίες και, τελικά, αυτούς που τις πρόσφεραν.​—Ωσηέ 4:6· Ματθαίος 21:43.

Η Εκτέλεση του Θελήματος του Θεού Είναι Ευχαρίστηση

Για να προσφέρουμε στον Θεό αποδεκτή υπηρεσία, πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. «Ζητώ, όχι το δικό μου θέλημα», είπε, «αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε». (Ιωάννης 5:30) Ο Ιησούς έβρισκε μεγάλη ευτυχία υπηρετώντας πρόθυμα τον Θεό. Εκπλήρωσε τα προφητικά λόγια του Δαβίδ: «Το να κάνω το θέλημά σου, Θεέ μου, είναι ευχαρίστησή μου».​—Ψαλμός 40:8.

Αν και ο Ιησούς θεωρούσε ευχαρίστηση το να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά, αυτό δεν ήταν πάντοτε εύκολο. Εξετάστε τι συνέβη λίγο πριν από τη σύλληψη, τη δίκη και την εκτέλεσή του. Ενώ βρισκόταν στον κήπο της Γεθσημανή, ο Ιησούς ήταν “βαθιά λυπημένος” και τον είχε “καταλάβει αγωνία”. Τόσο έντονη ήταν η συναισθηματική πίεση ώστε, καθώς προσευχόταν, «ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος που έπεφταν στο έδαφος».​—Ματθαίος 26:38· Λουκάς 22:44.

Γιατί ένιωθε ο Ιησούς τόση αγωνία; Ασφαλώς όχι επειδή ενδιαφερόταν για τον εαυτό του ή επειδή ήταν απρόθυμος να κάνει το θέλημα του Θεού. Ήταν διατεθειμένος να πεθάνει, και μάλιστα είχε αντιδράσει έντονα στα λόγια του Πέτρου: «Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε· δεν πρόκειται να σε βρει τέτοιο τέλος». (Ματθαίος 16:21-23) Αυτό που απασχολούσε τον Ιησού ήταν το πώς ο θάνατός του ως αξιοκαταφρόνητου εγκληματία θα επηρέαζε τον Ιεχωβά και το άγιο όνομά Του. Ο Ιησούς γνώριζε ότι ο Πατέρας του θα πονούσε πολύ βλέποντας τον αγαπημένο του Γιο να υφίσταται τόσο βάρβαρη μεταχείριση.

Ο Ιησούς κατανοούσε επίσης ότι πλησίαζε σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο όσον αφορά την επεξεργασία του σκοπού του Ιεχωβά. Η πιστή προσκόλληση στους νόμους του Θεού θα καταδείκνυε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Αδάμ θα μπορούσε να είχε κάνει την ίδια επιλογή. Η πιστότητα του Ιησού θα εξέθετε ως εντελώς ψευδή τον ισχυρισμό του Σατανά ότι οι άνθρωποι δεν θα υπηρετούσαν τον Θεό πρόθυμα και πιστά υπό δοκιμασία. Μέσω του Ιησού, ο Ιεχωβά θα συνέτριβε τελικά τον Σατανά και θα απομάκρυνε τις συνέπειες του στασιασμού του.​—Γένεση 3:15.

Τι τεράστια ευθύνη βάρυνε τον Ιησού! Το όνομα του Πατέρα του, η ειρήνη ολόκληρου του σύμπαντος και η σωτηρία της ανθρώπινης οικογένειας, όλα εξαρτόνταν από την πιστότητα του Ιησού. Κατανοώντας το αυτό, προσευχήθηκε: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει αυτό το ποτήρι από εμένα. Εντούτοις, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ θέλεις». (Ματθαίος 26:39) Ακόμα και κάτω από την εντονότερη πίεση, ο Ιησούς ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκε όσον αφορά την πρόθυμη υποταγή στο θέλημα του Πατέρα του.

“Το Πνεύμα Είναι Πρόθυμο, αλλά η Σάρκα Αδύναμη”

Εφόσον ο Ιησούς υπέφερε έντονη συναισθηματική πίεση καθώς υπηρετούσε τον Ιεχωβά, μπορούμε να αναμένουμε ότι ο Σατανάς θα ασκεί και σε εμάς πίεση, αφού είμαστε υπηρέτες του Θεού. (Ιωάννης 15:20· 1 Πέτρου 5:8) Επιπλέον, είμαστε ατελείς. Συνεπώς, ακόμη και αν υπηρετούμε τον Θεό πρόθυμα, δεν θα μας είναι εύκολο να το κάνουμε αυτό. Ο Ιησούς έβλεπε πώς αγωνίζονταν οι απόστολοί του να κάνουν όλα όσα τους ζητούσε. Να γιατί είπε: «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη». (Ματθαίος 26:41) Στη δική του τέλεια ανθρώπινη σάρκα δεν υπήρχε καμία έμφυτη αδυναμία. Ωστόσο, εκείνος λάβαινε υπόψη του την αδυναμία της σάρκας των μαθητών του, την ατέλεια που είχαν κληρονομήσει από τον ατελή Αδάμ. Ο Ιησούς γνώριζε ότι, εξαιτίας της κληρονομημένης ατέλειας και των επακόλουθων ανθρώπινων περιορισμών, το να κάνουν όλα όσα θα ήθελαν στην υπηρεσία του Ιεχωβά θα περιλάμβανε αγώνα.

Ίσως, λοιπόν, να νιώθουμε όπως ο απόστολος Παύλος, ο οποίος λυπόταν βαθιά όταν η ατέλεια παρεμπόδιζε την ικανότητά του να υπηρετεί τον Θεό πλήρως. «Η ικανότητα να θέλω είναι παρούσα σε εμένα», έγραψε ο Παύλος, «αλλά η ικανότητα να απεργάζομαι αυτό που είναι καλό δεν είναι παρούσα». (Ρωμαίους 7:18) Και εμείς, επίσης, διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε στο πλήρες όλα τα καλά πράγματα που επιθυμούμε να κάνουμε. (Ρωμαίους 7:19) Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια απροθυμία από μέρους μας. Συμβαίνει απλώς και μόνο επειδή η αδυναμία της σάρκας εμποδίζει τις προσπάθειές μας, όσο καλές και αν είναι.

Ας μην απελπιζόμαστε. Αν έχουμε εγκάρδια προθυμία να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ο Θεός ασφαλώς θα δέχεται την υπηρεσία μας. (2 Κορινθίους 8:12) Είθε να “κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε” για να μιμούμαστε το πνεύμα του Χριστού, ένα πνεύμα πλήρους υποταγής στο θέλημα του Θεού. (2 Τιμόθεο 2:15· Φιλιππησίους 2:5-7· 1 Πέτρου 4:1, 2) Ο Ιεχωβά θα ανταμείψει και θα υποστηρίξει ένα τέτοιο πρόθυμο πνεύμα. Θα μας δώσει τη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» η οποία θα αντισταθμίσει τις αδυναμίες μας. (2 Κορινθίους 4:7-10) Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, και εμείς, όπως ο Παύλος, “με μεγάλη ευχαρίστηση θα δαπανήσουμε και θα δαπανηθούμε εντελώς” στην πολύτιμη υπηρεσία Του.

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Ο Παύλος υπηρέτησε πρόθυμα τον Θεό όσο καλύτερα μπορούσε

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ακόμη και κάτω από την εντονότερη πίεση, ο Ιησούς έκανε το θέλημα του Πατέρα του