-
Χρησιμοποιεί Τώρα ο Πέτρος «τας Κλείδας της Βασιλείας»;Η Σκοπιά—1966 | 15 Μαΐου
-
-
14. Πώς αντέδρασε ο Πέτρος σ’ αυτό το ζήτημα πίστεως και ηθικής, και πώς ενήργησε ο συναπόστολός του Παύλος;
14 «Ότε δε ήλθεν ο Πέτρος εις την Αντιόχειαν, ηναντιώθην εις αυτόν κατά πρόσωπον, διότι ήτο αξιόμεμπτος· επειδή πριν έλθωσι τινές από του Ιακώβου, συνέτρωγε με τους Εθνικούς· ότε δε ήλθον, συνεστέλλετο και απεχώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής. Και μετ’ αυτού συνυπεκρίθησαν και οι λοιποί Ιουδαίοι· ώστε και ο Βαρνάβας συμπαρεσύρθη εις την υπόκρισιν αυτών. Αλλ’ ότε εγώ είδον, ότι δεν ορθοποδούσι προς την αλήθειαν του ευαγγελίου, είπον προς τον Πέτρον έμπροσθεν πάντων, Εάν συ Ιουδαίος ων, ζης εθνικώς, και ουχί Ιουδαϊκώς, δια τι αναγκάζεις τους Εθνικούς να Ιουδαΐζωσιν;»—Γαλ. 2:11-14.
Η ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ
15. (α) Γιατί η επιτίμησις του Πέτρου από τον Παύλο ήταν κατάλληλη; (β) Στην πραγματικότητα, τι προσπαθούσε να κάμη ο Πέτρος, και είχε την εξουσία ή δύναμι να ενεργήση έτσι; (γ) Πώς έδειξε ο Πέτρος ότι ο ουρανός δεν υπεστήριζε αυτό που έκαμε στην Αντιόχεια;
15 Εδώ ο απόστολος Πέτρος επετιμήθη δημοσίως, και πολύ ορθά, διότι ο Πέτρος δεν ορθοποδούσε σύμφωνα με τη Χριστιανική πίστι και ηθική. Ο φόβος των ανθρώπων επηρέαζε και πάλι τον Πέτρο όπως τον είχε επηρεάσει, όταν αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές τη νύχτα που τον επρόδωσε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. (Ματθ. 26:31-35, 69-75· Μάρκ. 14:27-31, 66-72· Παροιμ. 29:25) Ήταν σαν να προσπαθούσε ο Πέτρος να χρησιμοποιήση το δεύτερο από τα «κλειδιά» της βασιλείας του ουρανού για να κλείση ή να κλειδώση και πάλι τη θύρα κατά πρόσωπο στους απεριτμήτους Εθνικούς. Αλλά δεν είχε εξουσία να ενεργήση έτσι, διότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είπε αργότερα: «Ταύτα λέγει ο άγιος ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ· όστις ανοίγει, και ουδείς κλείει· και κλείει, και ουδείς ανοίγει· Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν.» (Αποκάλ. 3:7, 8) Ώστε ο ουρανός δεν ήταν σύμφωνος με την πορεία που ελάμβανε ο Πέτρος στην Αντιόχεια. Γρήγορα επανώρθωσε την πορεία του, χωρίς αμφιβολία, για να εναρμονισθή με τη συμβουλή του συναποστόλου του Παύλου. Αυτό ήταν σύμφωνο με ό,τι είχε πει ο Πέτρος, όταν ωμιλούσε στη διάρκεια της συζητήσεως για την περιτομή στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 15:6-11) Και παρεδέχθη ότι ο Παύλος είχε ομιλήσει και γράψει ορθά, όταν έγραψε στη δική του δευτέρα επιστολή προς τους Χριστιανούς πιστούς:
16. Πώς ο Πέτρος, γράφοντας, έδειξε ότι ήταν πλήρως σε αρμονία με τον Παύλο;
16 «Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών· καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων· μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς, προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.»—2 Πέτρ. 3:15, 16.
17. (α) Τι διδάσκει η Γραφή για το αν ο Πέτρος, ή ένας πάπας, μπορούν να εισάγουν άτομα στον ουρανό ή να τα κλείσουν έξω; (β) Τι καθορίζει αν ένας, ο οποίος είναι στη γραμμή για τη βασιλεία των ουρανών, επιτυγχάνη πραγματικά αυτή την ανταμοιβή; (γ) Σε ποιον, λοιπόν, οφείλεται η τιμή για το άνοιγμα των ευκαιριών της Βασιλείας, καθώς και για τις ευλογίες που πρόκειται να χορηγηθούν στο ανθρώπινο γένος από αυτή τη βασιλεία;
17 Ο Πέτρος δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως ένα αλάθητον πάπαν, ούτε και επίστευε ότι ήταν ένας θυρωρός στον ουρανό. Όλα αυτά βρίσκονται σε αρμονία με το υπόλοιπο της Αγίας Γραφής, που διδάσκει ότι ο Ιεχωβά Θεός, και όχι ο Πέτρος, είναι ο Μέγας Κριτής του λαού του και χρησιμοποιεί τον Ιησού Χριστό ως σύντροφο Κριτή μαζί του. Επίσης, αυτοί, οι οποίοι εισέρχονται στη βασιλεία των ουρανών, οφείλουν να επωφεληθούν αυτής της ευκαιρίας ενόσω είναι στη γη και οφείλουν να διάγουν μια ζωή ακεραιότητος. Αν ένας εισέλθη στον ουρανό, αυτό θα οφείλεται στο ότι πραγματικά ακολούθησε τα βήματα του Ιησού στη γη. Στον Ιεχωβά Θεό οφείλεται όλη η τιμή για την παρ’ αξίαν αγαθότητά του ν’ ανοίξη την οδό για τη βασιλεία του ουρανού και να εκλέξη εκείνους, που θα εγίνοντο κληρονόμοι της Βασιλείας με τον Χριστό. Αντιστοίχως, στον Ιεχωβά ανήκει η τιμή για τη διευθέτησι της δισκυβερνήσεως της γης δια της Βασιλείας και για την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του το 1914 μ.Χ., με έναρξι της εκχύσεως όλων των ευλογιών επάνω στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια αυτής της γενεάς με την παρ’ αξίαν αγαθότητά του.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1967 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Οφείλει ένα άτομο να εκπληρώση όλες τις ευχές που έκαμε στον Θεό, προτού γίνη ένας αφιερωμένος Χριστιανός;—Ρ. Ι., Η.Π.Α.
Το θέμα των ευχών δεν πρέπει να λαμβάνεται στα ελαφρά, όπως δείχνη η Γραφή στα εδάφια Εκκλησιαστής 5:4-6: «Όταν ευχηθής ευχήν εις τον Θεόν, μη βραδύνης να αποδώσης αυτήν· διότι δεν ευαρεστείται εις τους άφρονας· απόδος ό,τι ηυχήθης. Κάλλιον να μη ευχηθής, παρά ευχηθείς να μη αποδώσης. Μη συγχωρήσης εις το στόμα σου να φέρη επί σε αμαρτίαν· μηδέ είπης ενώπιον του αγγέλου, ότι ήτο εξ αγνοίας.»
Όταν ένα άτομο κάμη μία ιεροπρεπή ευχή στον Θεό, την κάνει εκουσίως, όχι κάτω από εξαναγκασμό. Επομένως, πρέπει να είναι πρόθυμο να εκπληρώση την ευχή. Λόγω της σοβαρότητος αυτού του ζητήματος, οι Γραφές συνιστούν προσεκτική από πριν εξέτασι των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει ένας, όταν κάνη ευχή. Το εδάφιο Παροιμίαι 20:25 λέγει: «Παγίς είναι εις τον άνθρωπον, προπετώς να λαλή περί ιερών, και μετά τας ευχάς να σκέπτηται.» Επομένως, το θέμα των ευχών στον Θεό δεν πρέπει να γίνεται μ’ ελαφρότητα, αλλά να είναι αποτέλεσμα προσεκτικής εκ των προτέρων εξετάσεως, όχι συγκινήσεως ή στιγμιαίου ενθουσιασμού.
-