«Να Συγχωρείτε ο Ένας τον Άλλον Ανεπιφύλακτα»

«Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα».—ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:13.

1. (α) Όταν ο Πέτρος πρότεινε να συγχωρούμε τους άλλους «μέχρι εφτά φορές», γιατί ίσως νόμιζε ότι ήταν μεγαλόψυχος; (β) Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε ότι πρέπει να συγχωρούμε «μέχρι εβδομήντα εφτά φορές»;

«ΚΥΡΙΕ, πόσες φορές αν αμαρτήσει εναντίον μου ο αδελφός μου θα πρέπει να τον συγχωρήσω; Μέχρι εφτά φορές;» (Ματθαίος 18:21) Ο Πέτρος ίσως νόμιζε ότι ήταν πολύ μεγαλόψυχος με την πρόταση που έκανε. Εκείνον τον καιρό, η ραβινική παράδοση έλεγε ότι δεν έπρεπε κάποιος να δίνει συγχώρηση πάνω από τρεις φορές για το ίδιο παράπτωμα.a Φανταστείτε την έκπληξη του Πέτρου, λοιπόν, όταν ο Ιησούς απάντησε: «Σου λέω, “όχι μέχρι εφτά φορές” αλλά “μέχρι εβδομήντα εφτά φορές”»! (Ματθαίος 18:22) Η επανάληψη του εφτά ισοδυναμούσε με «επ’ αόριστον». Κατά την άποψη του Ιησού, στην ουσία δεν υπάρχει όριο στο πόσες φορές πρέπει ένας Χριστιανός να συγχωρεί τους άλλους.

2, 3. (α) Ποιες είναι μερικές καταστάσεις σε σχέση με τις οποίες ίσως φαίνεται δύσκολο να συγχωρήσουμε τους άλλους; (β) Γιατί μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι το να συγχωρούμε τους άλλους προάγει τα καλύτερα συμφέροντά μας;

² Η εφαρμογή αυτής της συμβουλής, όμως, δεν είναι πάντα εύκολη. Ποιος από εμάς δεν έχει νιώσει το «κεντρί» της άδικης μεταχείρισης; Κάποιος που εμπιστευόσασταν ίσως να πρόδωσε την εμπιστοσύνη σας. (Παροιμίες 11:13) Τα αστόχαστα σχόλια ενός στενού φίλου μπορεί να “σας χτύπησαν σαν σπαθί”. (Παροιμίες 12:18) Η κακομεταχείριση από κάποιον τον οποίο αγαπούσατε ή εμπιστευόσασταν μπορεί να έχει ανοίξει βαθιές πληγές. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, μπορεί, ως φυσιολογική αντίδραση, να νιώσουμε θυμωμένοι. Μπορεί να έχουμε τη διάθεση να σταματήσουμε να μιλάμε στο φταίχτη, αποφεύγοντάς τον εντελώς αν είναι δυνατόν. Ίσως νομίζουμε ότι, αν τον συγχωρήσουμε, θα του επιτρέψουμε να γλιτώσει τις συνέπειες μολονότι μας πλήγωσε. Ωστόσο, τρέφοντας μνησικακία, καταλήγουμε να κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας.

³ Γι’ αυτό, ο Ιησούς μάς διδάσκει να συγχωρούμε—«μέχρι εβδομήντα εφτά φορές». Ασφαλώς, οι διδασκαλίες του ποτέ δεν θα μας έκαναν κακό. Όλα όσα δίδαξε προέρχονταν από τον Ιεχωβά, “Εκείνον που μας διδάσκει για την ωφέλειά μας”. (Ησαΐας 48:17· Ιωάννης 7:16, 17) Λογικά, το να συγχωρούμε τους άλλους είναι αναμενόμενο να προάγει τα καλύτερα συμφέροντά μας. Προτού εξετάσουμε γιατί πρέπει να συγχωρούμε και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό, θα ήταν υποβοηθητικό να διασαφηνίσουμε πρώτα τι είναι συγχώρηση και τι δεν είναι. Η άποψή μας για τη συγχώρηση μπορεί να ασκήσει κάποια επίδραση στην ικανότητά μας να συγχωρούμε όταν έχουμε αδικηθεί από τους άλλους.

4. Τι δεν σημαίνει το να συγχωρούμε τους άλλους, αλλά πώς ορίζεται η συγχώρηση;

⁴ Το να συγχωρούμε τους άλλους όταν έχουν φταίξει εναντίον μας σε προσωπικά ζητήματα δεν σημαίνει ότι παραβλέπουμε ή μικροποιούμε αυτό που έχουν κάνει· ούτε σημαίνει ότι αφήνουμε τους άλλους να μας εκμεταλλεύονται. Εξάλλου, όταν ο Ιεχωβά μάς συγχωρεί, είναι βέβαιο ότι δεν θεωρεί ασήμαντες τις αμαρτίες μας, και εκείνος ποτέ δεν θα επιτρέψει στους αμαρτωλούς ανθρώπους να ποδοπατήσουν το έλεός του. (Εβραίους 10:29) Σύμφωνα με το έντυπο Ενόραση στις Γραφές, η συγχώρηση ορίζεται ως «η πράξη της παροχής άφεσης σε κάποιον που έφταιξε· η εξάλειψη κάθε αισθήματος μνησικακίας απέναντί του εξαιτίας του παραπτώματός του και η παραίτηση από κάθε απαίτηση για ανταπόδοση». (Τόμος 1, σελίδα 861 [στην αγγλική])b Η Αγία Γραφή μάς παρέχει βάσιμους λόγους για να συγχωρούμε τους άλλους.

Γιατί να Συγχωρούμε τους Άλλους;

5. Ποιος σπουδαίος λόγος για να συγχωρούμε τους άλλους καταδεικνύεται στο εδάφιο Εφεσίους 5:1;

⁵ Ένας σπουδαίος λόγος για να συγχωρούμε τους άλλους καταδεικνύεται στο εδάφιο Εφεσίους 5:1: «Να γίνεστε, λοιπόν, μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά». Από ποια άποψη θα πρέπει να “γινόμαστε μιμητές του Θεού”; Η λέξη «λοιπόν» συνδέει αυτή την έκφραση με το προηγούμενο εδάφιο, το οποίο λέει: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς». (Εφεσίους 4:32) Ναι, σε ό,τι αφορά τη συγχώρηση, πρέπει να γινόμαστε μιμητές του Θεού. Όπως ένα αγοράκι προσπαθεί να μοιάζει στον πατέρα του, έτσι και εμείς, ως παιδιά τα οποία αγαπάει πολύ ο Ιεχωβά, θα πρέπει να θέλουμε να γινόμαστε σαν τον συγχωρητικό ουράνιο Πατέρα μας. Πόσο πρέπει να χαίρεται η καρδιά του Ιεχωβά όταν κοιτάζει από τον ουρανό και βλέπει τα επίγεια παιδιά του να προσπαθούν να του μοιάσουν συγχωρώντας το ένα το άλλο!—Λουκάς 6:35, 36· παράβαλε Ματθαίος 5:44-48.

6. Με ποιον τρόπο υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη συγχώρηση του Ιεχωβά και στη δική μας;

⁶ Ομολογουμένως, ποτέ δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με τέλεια έννοια, όπως συγχωρεί ο Ιεχωβά. Αλλά έτσι έχουμε ένα λόγο παραπάνω για τον οποίο πρέπει να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον. Σκεφτείτε: Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη συγχώρηση του Ιεχωβά και στη δική μας. (Ησαΐας 55:7-9) Όταν εμείς συγχωρούμε εκείνους που έχουν αμαρτήσει εναντίον μας, πολλές φορές το κάνουμε αυτό γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα μπορεί να έχουμε την ανάγκη να μας το ανταποδώσουν συγχωρώντας μας. Σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους, πρόκειται πάντοτε για συγχώρηση που δίνεται από αμαρτωλούς σε αμαρτωλούς. Με τον Ιεχωβά, όμως, η συγχώρηση είναι πάντοτε μονής κατεύθυνσης. Εκείνος μας συγχωρεί, αλλά εμείς ποτέ δεν θα χρειαστεί να τον συγχωρήσουμε. Αν ο Ιεχωβά, ο οποίος δεν αμαρτάνει, μπορεί να μας συγχωρεί με τόσο στοργικό και πλήρη τρόπο, δεν θα πρέπει εμείς οι αμαρτωλοί άνθρωποι να προσπαθούμε να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον;—Ματθαίος 6:12.

7. Αν αρνούμαστε να συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάση για έλεος, πώς μπορεί να επηρεάσει αυτό δυσμενώς τη δική μας σχέση με τον Ιεχωβά;

⁷ Κάτι ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι αν αρνούμαστε να συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάση για έλεος, αυτό μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς τη δική μας σχέση με τον Θεό. Ο Ιεχωβά δεν μας ζητάει απλώς να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον· αναμένει από εμάς να το κάνουμε αυτό. Σύμφωνα με τις Γραφές, εκείνο που εν μέρει μας υποκινεί να είμαστε συγχωρητικοί είναι το ότι θέλουμε να μας συγχωρεί ο Ιεχωβά ή επειδή εκείνος μας έχει συγχωρήσει. (Ματθαίος 6:14· Μάρκος 11:25· Εφεσίους 4:32· 1 Ιωάννη 4:11) Αν, λοιπόν, δεν είμαστε διατεθειμένοι να συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάσιμος λόγος να το κάνουμε αυτό, μπορούμε πραγματικά να αναμένουμε αυτή τη συγχώρηση από τον Ιεχωβά;—Ματθαίος 18:21-35.

8. Γιατί το να είμαστε συγχωρητικοί προάγει τα καλύτερα συμφέροντά μας;

⁸ Ο Ιεχωβά διδάσκει στο λαό του «την καλή οδό στην οποία πρέπει να περπατούν». (1 Βασιλέων 8:36) Όταν μας δίνει την οδηγία να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι έχει υπόψη του τα καλύτερα συμφέροντά μας. Εύλογα, η Αγία Γραφή μάς λέει να “δίνουμε τόπο στην οργή”. (Ρωμαίους 12:19, Νεοελληνική Μετάφραση) Η μνησικακία είναι βαρύ φορτίο στη ζωή. Όταν τρέφουμε μνησικακία, αυτή κατατρώγει τις σκέψεις μας, μας στερεί την ειρήνη και καταπνίγει τη χαρά μας. Ο παρατεταμένος θυμός μπορεί, όπως και η ζήλια, να έχει καταστροφική επίδραση στη σωματική μας υγεία. (Παροιμίες 14:30) Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο φταίχτης μπορεί να συνεχίζει τη ζωή του χωρίς να αντιλαμβάνεται την αναστάτωσή μας! Ο γεμάτος αγάπη Δημιουργός μας γνωρίζει ότι χρειάζεται να συγχωρούμε εμφανώς τους άλλους όχι μόνο για δικό τους όφελος αλλά και για δικό μας. Η Γραφική συμβουλή που μας υποκινεί να συγχωρούμε είναι πράγματι “η καλή οδός στην οποία πρέπει να περπατούμε”.

«Να Ανέχεστε ο Ένας τον Άλλον»

9, 10. (α) Τι είδους καταστάσεις δεν απαιτούν κατ’ ανάγκη επίσημη συγχώρηση; (β) Τι υπονοεί η έκφραση «να ανέχεστε ο ένας τον άλλον»;

⁹ Τα σωματικά τραύματα μπορεί να ποικίλλουν από ασήμαντες αμυχές μέχρι βαθιές πληγές και δεν απαιτούν όλα τον ίδιο βαθμό φροντίδας. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τα τραυματισμένα αισθήματα—μερικές πληγές είναι πιο βαθιές από άλλες. Χρειάζεται πραγματικά να το κάνουμε θέμα κάθε φορά που παθαίνουμε έναν ασήμαντο «μώλωπα» στις σχέσεις μας με τους άλλους; Οι ασήμαντοι εκνευρισμοί, προσβολές και ενοχλήσεις είναι μέρος της ζωής και δεν απαιτούν κατ’ ανάγκη επίσημη συγχώρηση. Αν έχουμε τη φήμη ατόμων που αποφεύγουν τους άλλους με την παραμικρή απογοήτευση και κατόπιν επιμένουν να τους ζητήσουν συγνώμη προτού αρχίσουν και πάλι να τους συμπεριφέρονται με ευγένεια, μπορεί να τους αναγκάσουμε να προσέχουν κάθε τους κίνηση απέναντί μας—ή να μένουν σε απόσταση ασφαλείας!

¹⁰ Αντίθετα, είναι πολύ καλύτερο να “έχουμε τη φήμη ότι είμαστε λογικοί”. (Φιλιππησίους 4:5, Φίλιπς [Phillips]) Ως ατελή πλάσματα που υπηρετούν ώμο προς ώμο, μπορούμε λογικά να αναμένουμε ότι από καιρό σε καιρό οι αδελφοί μας μπορεί να μας εκνευρίζουν, και ίσως κάνουμε και εμείς το ίδιο σε αυτούς. Το εδάφιο Κολοσσαείς 3:13 μας συμβουλεύει: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον». Αυτή η έκφραση υπονοεί ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τους άλλους, να ανεχόμαστε τα όσα δεν μας αρέσουν πάνω τους ή τα χαρακτηριστικά που μπορεί να θεωρούμε εκνευριστικά. Αυτή η υπομονή και η αυτοσυγκράτηση μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίζουμε τα ασήμαντα «γδαρσίματα» και τις «γρατσουνιές» που παθαίνουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους—χωρίς να διαταράσσεται η ειρήνη της εκκλησίας.—1 Κορινθίους 16:14.

Όταν οι Πληγές Είναι Βαθύτερες

11. Όταν οι άλλοι αμαρτάνουν εναντίον μας, τι μπορεί να μας βοηθάει να τους συγχωρούμε;

¹¹ Παρ’ όλα αυτά, τι θα συμβεί αν οι άλλοι αμαρτήσουν εναντίον μας, προξενώντας κάποιο ουσιαστικό τραύμα; Αν η αμαρτία δεν είναι τόσο σοβαρή, μπορεί να μη δυσκολευτούμε πάρα πολύ να εφαρμόσουμε τη συμβουλή της Αγίας Γραφής να “συγχωρούμε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα”. (Εφεσίους 4:32) Αυτή η προθυμία για συγχώρηση βρίσκεται σε αρμονία με τα θεόπνευστα λόγια του Πέτρου: «Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον, επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών». (1 Πέτρου 4:8) Το να έχουμε υπόψη ότι και εμείς είμαστε αμαρτωλοί μας βοηθάει να αναγνωρίζουμε ελαφρυντικά για τις παραβάσεις των άλλων. Όταν συγχωρούμε με αυτόν τον τρόπο, εγκαταλείπουμε τη μνησικακία αντί να την τρέφουμε. Ως αποτέλεσμα, η σχέση μας με το φταίχτη ίσως να μην υποστεί διαρκή βλάβη, και επίσης συμβάλλουμε στη διατήρηση της πολύτιμης ειρήνης της εκκλησίας. (Ρωμαίους 14:19) Με τον καιρό, μπορεί κάλλιστα να ξεθωριάσει στη μνήμη μας αυτό που έκανε.

12. (α) Ποια πρωτοβουλία μπορεί να χρειαστεί να πάρουμε για να συγχωρήσουμε κάποιον που μας έχει πληγώσει βαθιά; (β) Πώς καταδεικνύουν τα λόγια του εδαφίου Εφεσίους 4:26 ότι πρέπει να τακτοποιούμε τα ζητήματα γρήγορα;

¹² Τι θα συμβεί, όμως, αν κάποιος αμαρτήσει εναντίον μας με πιο σοβαρό τρόπο, πληγώνοντάς μας βαθιά; Για παράδειγμα, ένας έμπιστος φίλος μπορεί να αποκάλυψε μερικά εντελώς προσωπικά ζητήματα που του εκμυστηρευτήκατε. Νιώθετε βαθιά πληγωμένος, αναστατωμένος και προδομένος. Προσπαθήσατε να ξεχάσετε το ζήτημα, αλλά αυτό δεν φεύγει από το μυαλό σας. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να χρειαστεί να πάρετε κάποια πρωτοβουλία για να τακτοποιήσετε το πρόβλημα, ίσως μιλώντας με το φταίχτη. Είναι σοφό να το κάνετε αυτό προτού αρχίσει η κατάσταση να υποβόσκει. Ο Παύλος μάς παρότρυνε: «Να οργίζεστε και εντούτοις να μην αμαρτάνετε [δηλαδή με το να τρέφουμε θυμό ή να κάνουμε διάφορα πράγματα πάνω στο θυμό μας]· ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού». (Εφεσίους 4:26) Κάτι που προσθέτει νόημα στα λόγια του Παύλου είναι το γεγονός ότι, για τους Ιουδαίους, η δύση του ήλιου σήμαινε το τέλος μιας ημέρας και την αρχή μιας άλλης. Επομένως, η συμβουλή είναι: Τακτοποιήστε το ζήτημα γρήγορα!—Ματθαίος 5:23, 24.

13. Όταν πλησιάζουμε κάποιον που μας έχει φταίξει, ποιος πρέπει να είναι ο αντικειμενικός μας στόχος, και ποιες εισηγήσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να τον επιτύχουμε;

¹³ Πώς θα πρέπει να πλησιάσετε το φταίχτη; “Να επιζητείτε ειρήνη και να την επιδιώκετε”, λέει το εδάφιο 1 Πέτρου 3:11. Ο αντικειμενικός σας στόχος, λοιπόν, δεν είναι να δείξετε το θυμό σας αλλά να κάνετε ειρήνη με τον αδελφό σας. Για να το επιτύχετε αυτό, το καλύτερο είναι να αποφύγετε απότομα λόγια και χειρονομίες· αυτά μπορεί να προκαλέσουν παρόμοια αντίδραση από μέρους του άλλου ατόμου. (Παροιμίες 15:18· 29:11) Επιπλέον, να αποφεύγετε υπερβολικές δηλώσεις, όπως: «Εσύ πάντοτε . . . !» ή «Εσύ ποτέ δεν . . . !» Το μόνο που μπορούν να επιτύχουν αυτού του είδους τα υπερβολικά σχόλια είναι να κάνουν το άτομο να πάρει αμυντική στάση. Αντίθετα, ο τόνος της φωνής σας και η έκφραση του προσώπου σας ας μεταδίδουν το μήνυμα ότι θέλετε να επιλύσετε το ζήτημα που σας έχει πληγώσει βαθιά. Να είστε συγκεκριμένοι καθώς εξηγείτε πώς νιώθετε για αυτό που συνέβη. Να δώσετε στο άλλο άτομο την ευκαιρία να εξηγήσει τις ενέργειές του. Να ακούσετε ό,τι έχει να πει. (Ιακώβου 1:19) Τι καλό θα κάνει αυτό; Το εδάφιο Παροιμίες 19:11 εξηγεί: «Η ενόραση του ανθρώπου ασφαλώς καταστέλλει το θυμό του, και είναι ωραίο το να παραβλέπει την παράβαση». Κατανοώντας τα αισθήματα του άλλου ατόμου καθώς και τους λόγους που βρίσκονται πίσω από τις ενέργειές του, μπορεί να διώξετε τις αρνητικές σκέψεις και τα αισθήματα που έχετε απέναντί του. Όταν ασχολούμαστε με την κατάσταση με σκοπό να κάνουμε ειρήνη και διατηρούμε αυτή τη στάση, είναι πολύ πιθανό ότι μπορεί να ξεκαθαριστεί κάθε παρεξήγηση, να ζητηθεί η πρέπουσα συγνώμη και να δοθεί συγχώρηση.

14. Όταν συγχωρούμε τους άλλους, με ποια έννοια θα πρέπει να ξεχνάμε;

¹⁴ Μήπως το να συγχωρούμε τους άλλους σημαίνει ότι πρέπει κυριολεκτικά να ξεχνάμε ό,τι συνέβη; Θυμηθείτε το παράδειγμα του Ιεχωβά ως προς αυτό, όπως εξετάστηκε στο προηγούμενο άρθρο. Όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιεχωβά ξεχνάει τις αμαρτίες μας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση να τις επαναφέρει στη μνήμη του. (Ησαΐας 43:25) Απεναντίας, ξεχνάει με την έννοια ότι, από τη στιγμή που θα συγχωρήσει, δεν θα χρησιμοποιήσει αυτές τις αμαρτίες εναντίον μας σε κάποιο μελλοντικό καιρό. (Ιεζεκιήλ 33:14-16) Παρόμοια, το να συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι δεν θα είμαστε σε θέση να επαναφέρουμε στη μνήμη μας αυτό που έκαναν. Εντούτοις, μπορούμε να ξεχάσουμε με την έννοια ότι δεν θα το χρησιμοποιήσουμε εναντίον του φταίχτη ούτε θα το φέρουμε στο προσκήνιο στο μέλλον. Όταν το ζήτημα θα έχει τακτοποιηθεί με έναν τέτοιον τρόπο, δεν θα ήταν κατάλληλο να κουτσομπολεύουμε σχετικά με αυτό· ούτε θα έδειχνε αγάπη το να αποφεύγουμε εντελώς το φταίχτη, να του συμπεριφερόμαστε σαν να ήταν αποκομμένος. (Παροιμίες 17:9) Είναι αλήθεια ότι μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος για να γιατρευτεί η σχέση μας μαζί του· ίσως να μην απολαμβάνουμε την ίδια οικειότητα όπως πριν. Εξακολουθούμε, όμως, να τον αγαπάμε ως Χριστιανό αδελφό μας και κάνουμε το καλύτερο για να διατηρούμε ειρηνικές σχέσεις.—Παράβαλε Λουκάς 17:3.

Όταν Φαίνεται Αδύνατον να Δοθεί Συγχώρηση

15, 16. (α) Απαιτείται από τους Χριστιανούς να συγχωρήσουν έναν ένοχο αδικοπραγίας ο οποίος δεν μετανοεί; (β) Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε τη συμβουλή της Αγίας Γραφής που αναφέρεται στο εδάφιο Ψαλμός 37:8;

¹⁵ Τι θα συμβεί, όμως, αν κάποιος αμαρτήσει εναντίον μας με τρόπο που προκαλεί τις πιο βαθιές πληγές, και εντούτοις δεν υπάρξει αναγνώριση της αμαρτίας ούτε εκδηλωθεί μετάνοια ούτε ζητηθεί συγνώμη από μέρους του φταίχτη; (Παροιμίες 28:13) Οι Γραφές δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Ιεχωβά δεν συγχωρεί τους αμετανόητους, πωρωμένους αμαρτωλούς. (Εβραίους 6:4-6· 10:26, 27) Τι θα λεχθεί για εμάς; Το έντυπο Ενόραση στις Γραφές λέει: «Δεν απαιτείται από τους Χριστιανούς να συγχωρούν εκείνους που πράττουν κακόβουλη, εκούσια αμαρτία αμετανόητα. Τέτοια άτομα γίνονται εχθροί του Θεού». (Τόμος 1, σελίδα 862) Κανένας Χριστιανός που έχει πέσει θύμα υπερβολικά άδικης, αποκρουστικής ή αποτρόπαιας μεταχείρισης δεν θα πρέπει να νιώθει αναγκασμένος να συγχωρήσει ή να δώσει άφεση σε έναν ένοχο αδικοπραγίας ο οποίος δεν μετανοεί.—Ψαλμός 139:21, 22.

¹⁶ Είναι ευνόητο ότι όσοι έχουν πέσει θύματα βάναυσης κακομεταχείρισης μπορεί να νιώθουν πληγωμένοι και θυμωμένοι. Ωστόσο, να θυμάστε ότι το να τρέφουμε μέσα μας θυμό και μνησικακία μπορεί να είναι πολύ επιζήμιο για εμάς. Περιμένοντας μια παραδοχή του σφάλματος ή μια συγνώμη που ποτέ δεν έρχεται, το μόνο που καταφέρνουμε είναι ίσως να αναστατωνόμαστε ολοένα και πιο πολύ. Αν μας γίνει η αδικία έμμονη ιδέα, αυτό μπορεί να κάνει το θυμό να συνεχίζει να βράζει μέσα μας, με καταστροφικά αποτελέσματα για την πνευματική, τη συναισθηματική και τη σωματική μας υγεία. Στην πραγματικότητα, επιτρέπουμε στο άτομο που μας πλήγωσε να εξακολουθήσει να μας πληγώνει. Σοφά, η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Άφησε το θυμό και απομακρύνσου από την οργή». (Ψαλμός 37:8) Έτσι, μερικοί Χριστιανοί διαπίστωσαν ότι με τον καιρό κατάφεραν να πάρουν την απόφαση να συγχωρήσουν με την έννοια ότι έπαψαν να τρέφουν μνησικακία—όχι παραβλέποντας αυτό που τους συνέβη αλλά αρνούμενοι να επιτρέψουν στο θυμό να τους κατατρώγει. Αφήνοντας το ζήτημα ολοκληρωτικά στα χέρια του δίκαιου Θεού, ένιωσαν μεγάλη ανακούφιση και μπόρεσαν να συνεχίσουν τη ζωή τους.—Ψαλμός 37:28.

17. Ποια παρηγορητική διαβεβαίωση παρέχει η υπόσχεση του Ιεχωβά που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Αποκάλυψη 21:4;

¹⁷ Όταν μια πληγή είναι πολύ βαθιά, ίσως να μην καταφέρουμε να τη «σβήσουμε» εντελώς από το νου μας, τουλάχιστον σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αλλά ο Ιεχωβά υπόσχεται ένα νέο κόσμο στον οποίο «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:4) Ό,τι και αν θυμόμαστε τότε δεν θα μας προξενεί τη βαθιά οδύνη ή τον πόνο που ίσως τώρα να βαραίνει την καρδιά μας.—Ησαΐας 65:17, 18.

18. (α) Γιατί είναι ανάγκη να είμαστε συγχωρητικοί στις σχέσεις μας με τους αδελφούς και τις αδελφές μας; (β) Όταν οι άλλοι αμαρτάνουν εναντίον μας, με ποια έννοια μπορούμε να συγχωρούμε και να ξεχνάμε; (γ) Πώς μας ωφελεί αυτό;

¹⁸ Στο μεταξύ, πρέπει να ζούμε και να συνεργαζόμαστε ως αδελφοί και αδελφές που είναι ατελείς, αμαρτωλοί άνθρωποι. Όλοι μας κάνουμε λάθη. Από καιρό σε καιρό, απογοητεύουμε ο ένας τον άλλον και μάλιστα πληγώνουμε ο ένας τον άλλον. Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι θα χρειαζόταν να συγχωρούμε τους άλλους «“όχι μέχρι εφτά φορές” αλλά “μέχρι εβδομήντα εφτά φορές”»! (Ματθαίος 18:22) Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να συγχωρούμε τόσο πλήρως όσο συγχωρεί ο Ιεχωβά. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις που αμαρτάνουν οι αδελφοί μας εναντίον μας, μπορούμε να συγχωρούμε με την έννοια ότι υπερνικούμε τη μνησικακία και μπορούμε να ξεχνάμε με την έννοια ότι δεν θα κρατάμε επ’ αόριστον το ζήτημα στο μυαλό μας για να το χρησιμοποιήσουμε εναντίον τους στο μέλλον. Όταν συγχωρούμε και ξεχνάμε με αυτόν τον τρόπο, βοηθάμε να διατηρηθεί όχι μόνο η ειρήνη της εκκλησίας αλλά και η ειρήνη του νου και της καρδιάς μας. Πάνω από όλα, θα απολαμβάνουμε την ειρήνη που μόνο ο στοργικός μας Θεός, ο Ιεχωβά, μπορεί να παρέχει.—Φιλιππησίους 4:7.

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Γιατί θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε τους άλλους;

◻ Τι είδους καταστάσεις απαιτούν να “ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον”;

◻ Όταν έχουμε πληγωθεί βαθιά από τις αμαρτίες άλλων, τι μπορούμε να κάνουμε για να τακτοποιήσουμε το ζήτημα ειρηνικά;

◻ Όταν συγχωρούμε τους άλλους, με ποια έννοια θα πρέπει να ξεχνάμε;

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Όταν τρέφουμε μνησικακία, ο φταίχτης μπορεί να μην αντιλαμβάνεται την αναστάτωσή μας

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Όταν πλησιάζετε άλλους για να κάνετε ειρήνη, οι παρεξηγήσεις μπορούν εύκολα να ξεκαθαριστούν