«Κανείς Δεν Έχει Αγάπη Μεγαλύτερη από Αυτήν»

1-4. (α) Τι συμβαίνει όταν ο Πιλάτος παρουσιάζει τον Ιησού στον οργισμένο όχλο που είναι συγκεντρωμένος έξω από το ανάκτορο του κυβερνήτη; (β) Πώς αντιδρά ο Ιησούς στην ταπείνωση και στα βασανιστήρια, και ποια σημαντικά ερωτήματα εγείρονται;

«ΝΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!» Με αυτά τα λόγια, ο Ρωμαίος κυβερνήτης Πόντιος Πιλάτος παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό στον οργισμένο όχλο που είναι συγκεντρωμένος έξω από το ανάκτορο του κυβερνήτη το πρωί του Πάσχα του 33 Κ.Χ. (Ιωάννης 19:5) Λίγες μόνο ημέρες νωρίτερα, ο Ιησούς έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τα πλήθη όταν έκανε τη θριαμβευτική του εμφάνιση στην Ιερουσαλήμ ως ο διορισμένος από τον Θεό Βασιλιάς. Αυτή την ημέρα όμως το εχθρικό πλήθος έχει πολύ διαφορετική άποψη για αυτόν.

² Ο Ιησούς είναι ντυμένος με ένα πορφυρό ένδυμα σαν αυτά που φορούν οι βασιλιάδες και έχει στεφάνι στο κεφάλι. Αλλά το ένδυμα, που το έριξαν πάνω στις λωρίδες της ματωμένης σάρκας στη μαστιγωμένη πλάτη του, καθώς και το στεφάνι, που το έπλεξαν από αγκάθια και το πίεσαν στο κεφάλι του κάνοντάς το να αιμορραγεί, του τα έχουν φορέσει για να χλευάσουν τη βασιλική του ιδιότητα. Ο λαός, υποκινούμενος από τους πρωθιερείς, απορρίπτει τον καταπληγωμένο άνθρωπο που στέκεται ενώπιόν του. Οι ιερείς φωνάζουν: «Κρέμασέ τον στο ξύλο! Κρέμασέ τον στο ξύλο!» Με δολοφονική διάθεση στην καρδιά, ο λαός κραυγάζει: «Πρέπει να πεθάνει».​—Ιωάννης 19:1-7.

³ Ο Ιησούς, με αξιοπρέπεια και θάρρος, υπομένει αδιαμαρτύρητα την ταπείνωση και τα βασανιστήρια.a Είναι απόλυτα έτοιμος να πεθάνει. Αργότερα εκείνη την Ημέρα του Πάσχα, υφίσταται πρόθυμα οδυνηρό θάνατο σε ξύλο βασανισμού.​—Ιωάννης 19:17, 18, 30.

⁴ Παραδίδοντας τη ζωή του, ο Ιησούς αποδείχτηκε αληθινός φίλος για τους ακολούθους του. «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν», είπε, «από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:13) Αυτό εγείρει μερικά σημαντικά ερωτήματα. Ήταν πράγματι απαραίτητο να υποστεί ο Ιησούς όλα εκείνα τα βασανιστήρια και μετά να πεθάνει; Γιατί ήταν πρόθυμος να το κάνει αυτό; Ως “φίλοι του” και ακόλουθοί του, πώς μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμά του;

 5. Πώς γνώριζε ο Ιησούς τις συγκεκριμένες δοκιμασίες που τον περίμεναν;

⁵ Ως ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Ιησούς ήξερε τι να περιμένει. Γνώριζε τις πολλές προφητείες των Εβραϊκών Γραφών οι οποίες προέλεγαν λεπτομερώς τα βάσανα και τον θάνατο του Μεσσία. (Ησαΐας 53:3-7, 12· Δανιήλ 9:26) Περισσότερες από μία φορές προετοίμασε τους μαθητές του για τις δοκιμασίες που τον περίμεναν. (Μάρκος 8:31· 9:31) Καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ για το τελευταίο του Πάσχα, είπε συγκεκριμένα στους αποστόλους του: «Ο Γιος του ανθρώπου θα παραδοθεί στους πρωθιερείς και στους γραμματείς. Αυτοί θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν σε εθνικούς, και εκείνοι θα τον περιπαίξουν και θα τον φτύσουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον σκοτώσουν». (Μάρκος 10:33, 34) Αυτά δεν ήταν κενά λόγια. Όπως είδαμε, τον Ιησού όντως τον περιέπαιξαν, τον έφτυσαν, τον μαστίγωσαν και τον σκότωσαν.

 6. Γιατί ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς;

⁶ Γιατί όμως ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς; Για αρκετούς εξαιρετικά σημαντικούς λόγους. Πρώτον, μένοντας όσιος θα αποδείκνυε την ακεραιότητά του και θα αγίαζε το όνομα του Ιεχωβά. Θυμηθείτε ότι ο Σατανάς ισχυρίστηκε ψευδώς πως οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό μόνο με ιδιοτελή κίνητρα. (Ιώβ 2:1-5) Παραμένοντας πιστός «μέχρι θανάτου . . . πάνω σε ξύλο βασανισμού», ο Ιησούς έδωσε την πιο οριστική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στην αβάσιμη κατηγορία του Σατανά. (Φιλιππησίους 2:8· Παροιμίες 27:11) Δεύτερον, τα βάσανα και ο θάνατος του Μεσσία θα παρείχαν εξιλέωση για τις αμαρτίες των άλλων. (Ησαΐας 53:5, 10· Δανιήλ 9:24) Ο Ιησούς έδωσε «τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς», ανοίγοντας τον δρόμο για να έχουμε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό. (Ματθαίος 20:28) Τρίτον, υπομένοντας κάθε είδους κακουχίες και βάσανα, ο Ιησούς “δοκιμάστηκε από όλες τις απόψεις όπως εμείς”. Ως αποτέλεσμα, είναι συμπονετικός Αρχιερέας, ικανός να «μας συμπονέσει για τις αδυναμίες μας».​—Εβραίους 2:17, 18· 4:15.

 7. Τι θυσίασε ο Ιησούς όταν ήρθε στη γη;

⁷ Για να αντιληφθούμε ακριβώς τι ήταν πρόθυμος να κάνει ο Ιησούς, ας σκεφτούμε το εξής: Ποιος άνθρωπος θα άφηνε την οικογένειά του και το σπίτι του και θα μετακόμιζε σε ξένη χώρα αν ήξερε ότι οι περισσότεροι κάτοικοί της θα τον απέρριπταν, θα τον υπέβαλλαν σε ταπείνωση και βασανιστήρια και στο τέλος θα τον δολοφονούσαν; Ας αναλογιστούμε τώρα τι έκανε ο Ιησούς. Προτού έρθει στη γη, είχε μια ευνοημένη θέση στους ουρανούς δίπλα στον Πατέρα του. Εντούτοις, ο Ιησούς άφησε πρόθυμα την ουράνια κατοικία του και ήρθε στη γη ως άνθρωπος. Έκανε αυτή την κίνηση γνωρίζοντας ότι η πλειονότητα θα τον απέρριπτε και ότι θα υφίστατο ανηλεή ταπείνωση, τρομερά βασανιστήρια και οδυνηρό θάνατο. (Φιλιππησίους 2:5-7) Τι υποκίνησε τον Ιησού να κάνει τέτοια θυσία;

8, 9. Τι υποκίνησε τον Ιησού να παραδώσει τη ζωή του;

⁸ Πάνω από όλα, ο Ιησούς ωθούνταν από βαθιά αγάπη για τον Πατέρα του. Η υπομονή του Ιησού ήταν απόδειξη της αγάπης του για τον Ιεχωβά. Αυτή η αγάπη έκανε τον Ιησού να νοιάζεται για το όνομα και την υπόληψη του Πατέρα του. (Ματθαίος 6:9· Ιωάννης 17:1-6, 26) Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο Ιησούς ήθελε να δει το όνομα του Πατέρα του να απαλλάσσεται από τη μομφή που είχε συσσωρευτεί πάνω του. Γι’ αυτό, ο Ιησούς το θεωρούσε ύψιστη τιμή και προνόμιο να υποφέρει για χάρη της δικαιοσύνης, διότι γνώριζε ότι η ακεραιότητά του θα συνέβαλλε στον αγιασμό του θεσπέσιου ονόματος του Πατέρα του.​—1 Χρονικών 29:13.

⁹ Ο Ιησούς είχε άλλο ένα κίνητρο για να καταθέσει τη ζωή του​—αγάπη για την ανθρωπότητα. Αυτή η αγάπη ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Όπως αποκαλύπτει η Γραφή, πολύ προτού έρθει στη γη ο Ιησούς ένιωθε ως εξής: «Έβρισκα ιδιαίτερη χαρά στους γιους των ανθρώπων». (Παροιμίες 8:30, 31) Η αγάπη του ήταν προφανής όταν βρισκόταν στη γη. Όπως είδαμε στα τρία προηγούμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, ο Ιησούς έδειχνε με πολλούς τρόπους την αγάπη του γενικά για τους ανθρώπους και ιδιαίτερα για τους ακολούθους του. Αλλά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., έδωσε πρόθυμα τη ζωή του για χάρη μας. (Ιωάννης 10:11) Αληθινά, δεν υπήρχε πιο έξοχος τρόπος να εκδηλώσει την αγάπη του για εμάς. Πρέπει εμείς να τον μιμούμαστε σε αυτόν τον τομέα; Ναι. Στην πραγματικότητα, μας δίνεται η εντολή να το κάνουμε αυτό.

10, 11. Ποια είναι η καινούρια εντολή που έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του, τι περιλαμβάνει, και γιατί είναι σημαντικό να υπακούμε σε αυτήν;

¹⁰ Τη νύχτα προτού πεθάνει, ο Ιησούς είπε στους πιο κοντινούς του μαθητές: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:34, 35) «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον»​—γιατί είναι αυτή «μια καινούρια εντολή»; Ο Μωσαϊκός Νόμος είχε ήδη δώσει την προσταγή: «Πρέπει να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου [ή αλλιώς τον πλησίον σου] όπως τον εαυτό σου». (Λευιτικό 19:18) Αλλά η καινούρια εντολή απαιτεί μεγαλύτερη αγάπη, μια αγάπη που να μας υποκινεί να δώσουμε την ίδια μας τη ζωή για χάρη των άλλων. Ο Ιησούς το διασαφήνισε αυτό όταν είπε: «Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας έχω αγαπήσει. Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:12, 13) Η καινούρια εντολή στην ουσία λέει: «Να αγαπάτε τους άλλους, όχι όπως τον εαυτό σας, αλλά περισσότερο από τον εαυτό σας». Με τη ζωή και τον θάνατό του, ο Ιησούς ασφαλώς εκδήλωσε τέτοια αγάπη με υποδειγματικό τρόπο.

¹¹ Γιατί είναι σημαντικό να υπακούμε στην καινούρια εντολή; Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς είπε: «Από αυτό [την αυτοθυσιαστική αγάπη] θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου». Ναι, η αυτοθυσιαστική αγάπη μάς προσδιορίζει ως αληθινούς Χριστιανούς. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτή την αγάπη με κονκάρδα. Οι εκπρόσωποι που παρακολουθούν τις ετήσιες περιφερειακές συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά φορούν κονκάρδες. Η κονκάρδα προσδιορίζει το άτομο που τη φοράει, καθώς αναγράφει το όνομά του και την εκκλησία του. Η αυτοθυσιαστική αγάπη του ενός για τον άλλον είναι η «κονκάρδα» που προσδιορίζει τους γνήσιους Χριστιανούς. Με άλλα λόγια, η αγάπη που δείχνουμε ο ένας για τον άλλον θα πρέπει να είναι τόσο ευδιάκριτη ώστε να αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη, σαν κονκάρδα, που λέει στους παρατηρητές ότι είμαστε πράγματι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού. Ο καθένας μας θα κάνει καλά να αναρωτηθεί: “Είναι η «κονκάρδα» της αυτοθυσιαστικής αγάπης φανερή στη ζωή μου;”

12, 13. (α) Μέχρι ποιου σημείου πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε για να δείξουμε την αγάπη μας ο ένας για τον άλλον; (β) Τι σημαίνει το να είμαστε αυτοθυσιαστικοί;

¹² Ως ακόλουθοι του Ιησού, χρειάζεται να αγαπάμε ο ένας τον άλλον όπως μας αγάπησε εκείνος. Αυτό σημαίνει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε θυσίες για τους ομοπίστους μας. Μέχρι ποιου σημείου πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε; Η Γραφή μάς λέει: «Από αυτό έχουμε γνωρίσει την αγάπη, από το ότι εκείνος παρέδωσε τη ζωή του για εμάς, και εμείς έχουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας». (1 Ιωάννη 3:16) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να πεθάνουμε ο ένας για τον άλλον αν είναι απαραίτητο. Σε καιρούς διωγμού, θα προτιμούσαμε να θυσιάσουμε τη δική μας ζωή παρά να προδώσουμε τους πνευματικούς μας αδελφούς και να θέσουμε έτσι σε κίνδυνο τη ζωή τους. Σε χώρες διαιρεμένες από φυλετικές ή εθνοτικές διαμάχες, θα διακινδυνεύαμε την ίδια μας τη ζωή για να προστατέψουμε τους αδελφούς μας, ανεξάρτητα από τη φυλή ή το έθνος από το οποίο προέρχονται. Όταν τα έθνη πολεμούν, εμείς προτιμούμε να αντιμετωπίσουμε φυλάκιση ή ακόμα και θάνατο παρά να πάρουμε όπλα και να σκοτώσουμε ομοπίστους μας​—ή οποιουσδήποτε άλλους ανθρώπους.​—Ιωάννης 17:14, 16· 1 Ιωάννη 3:10-12.

¹³ Το να είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας δεν είναι ο μόνος τρόπος για να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη. Εξάλλου, λίγοι καλούνται να κάνουν τέτοια μεγάλη θυσία. Ωστόσο, αν αγαπάμε τους αδελφούς μας τόσο πολύ ώστε να μπορούμε να πεθάνουμε για αυτούς, δεν πρέπει άραγε να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε μικρότερες θυσίες, καταβάλλοντας ιδιαίτερες προσπάθειες για να τους βοηθάμε τώρα; Το να είμαστε αυτοθυσιαστικοί σημαίνει να παραιτούμαστε από τα δικά μας συμφέροντα ή τη δική μας άνεση προς όφελος των άλλων. Βάζουμε τις ανάγκες και την ευημερία τους πάνω από τα δικά μας συμφέροντα, ακόμα και αν αυτό δεν μας εξυπηρετεί. (1 Κορινθίους 10:24) Με ποιους πρακτικούς τρόπους μπορούμε να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη;

14. (α) Ποιες θυσίες καλούνται να κάνουν οι πρεσβύτεροι; (β) Πώς νιώθετε εσείς για τους σκληρά εργαζόμενους πρεσβυτέρους στην εκκλησία σας;

¹⁴ Οι πρεσβύτεροι κάνουν πολλές θυσίες για να “ποιμαίνουν το ποίμνιο”. (1 Πέτρου 5:2, 3) Εκτός του ότι φροντίζουν τις οικογένειές τους, ίσως χρειάζεται να αφιερώνουν χρόνο τα απογεύματα ή τα σαββατοκύριακα ώστε να ασχολούνται με εκκλησιαστικά ζητήματα, όπως το να προετοιμάζουν μέρη για τις συναθροίσεις, να κάνουν ποιμαντικές επισκέψεις και να χειρίζονται δικαστικές υποθέσεις. Πολλοί πρεσβύτεροι κάνουν επιπρόσθετες θυσίες, εργαζόμενοι σκληρά για τις συνελεύσεις και υπηρετώντας ως μέλη Επιτροπών Προσέγγισης Νοσοκομείων ή Ομάδων Επίσκεψης σε Ασθενείς. Άλλοι υπηρετούν ως εθελοντές για το Τοπικό Τμήμα Σχεδιασμού/Οικοδόμησης. Πρεσβύτεροι, μην ξεχνάτε ποτέ ότι υπηρετώντας με πρόθυμο πνεύμα​—δαπανώντας τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους σας για την ποίμανση του ποιμνίου—​δείχνετε αυτοθυσιαστική αγάπη. (2 Κορινθίους 12:15) Τις ανιδιοτελείς σας προσπάθειες τις εκτιμάει, όχι μόνο ο Ιεχωβά, αλλά και η εκκλησία την οποία ποιμαίνετε.​—Φιλιππησίους 2:29· Εβραίους 6:10.

15. (α) Ποιες είναι μερικές θυσίες που κάνουν οι γυναίκες των πρεσβυτέρων; (β) Πώς νιώθετε εσείς για τις γυναίκες που παρέχουν υποστήριξη καθώς μοιράζονται τους συζύγους τους με την εκκλησία σας;

¹⁵ Τι θα πούμε όμως για τις συζύγους των πρεσβυτέρων​—δεν είναι αλήθεια ότι αυτές οι γυναίκες, με την υποστήριξη που παρέχουν, κάνουν επίσης θυσίες ώστε οι άντρες τους να μπορούν να φροντίζουν για το ποίμνιο; Ασφαλώς, αποτελεί θυσία για μια γυναίκα το ότι ο σύζυγός της χρειάζεται να αφιερώνει στα εκκλησιαστικά ζητήματα χρόνο τον οποίο διαφορετικά θα μπορούσε να περνάει με την οικογένειά του. Σκεφτείτε επίσης τις συζύγους των επισκόπων περιοχής και τις θυσίες που κάνουν για να συνοδεύουν τους συζύγους τους από εκκλησία σε εκκλησία και από περιοχή σε περιοχή. Παραιτούνται από τη δυνατότητα να έχουν δικό τους σπίτι και ίσως χρειάζεται κάποιες φορές να κοιμούνται σε διαφορετικό κρεβάτι κάθε εβδομάδα. Οι γυναίκες που βάζουν πρόθυμα τα συμφέροντα της εκκλησίας πάνω από τα δικά τους αξίζουν έπαινο για τις γενναιόδωρες εκδηλώσεις της αυτοθυσιαστικής αγάπης τους.​—Φιλιππησίους 2:3, 4.

16. Ποιες θυσίες κάνουν οι Χριστιανοί γονείς για τα παιδιά τους;

¹⁶ Πώς μπορούμε να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη μέσα στην οικογένεια; Εσείς οι γονείς κάνετε πολλές θυσίες για να παρέχετε στα παιδιά σας προμήθειες και να τα ανατρέφετε «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Ίσως είστε αναγκασμένοι να εργάζεστε πολλές ώρες σε εξαντλητικές εργασίες απλώς και μόνο για να εξασφαλίζετε την απαραίτητη τροφή, καθώς και επαρκή ρουχισμό και στέγη για τα παιδιά σας. Θα προτιμούσατε να έχετε εσείς λιγότερα πράγματα παρά να δείτε τα παιδιά σας να στερούνται τα αναγκαία της ζωής. Καταβάλλετε επίσης μεγάλες προσπάθειες για να μελετάτε με τα παιδιά σας, να τα παίρνετε στις συναθροίσεις και να συνεργάζεστε με αυτά στη διακονία αγρού. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Η αυτοθυσιαστική σας αγάπη ευαρεστεί τον Πρωτουργό της οικογενειακής ζωής και μπορεί να σημάνει αιώνια ζωή για τα παιδιά σας.​—Παροιμίες 22:6· Εφεσίους 3:14, 15.

17. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σύζυγοι να μιμούνται την ανιδιοτελή στάση του Ιησού;

¹⁷ Εσείς οι άντρες, πώς μπορείτε να μιμείστε τον Ιησού όσον αφορά την εκδήλωση αυτοθυσιαστικής αγάπης; Η Γραφή απαντάει: «Σύζυγοι, να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του για αυτήν». (Εφεσίους 5:25) Όπως είδαμε, ο Ιησούς αγαπούσε τους ακολούθους του τόσο πολύ ώστε πέθανε για αυτούς. Ο Χριστιανός σύζυγος μιμείται την ανιδιοτελή στάση του Ιησού, ο οποίος «δεν ευαρέστησε τον εαυτό του». (Ρωμαίους 15:3) Ένας τέτοιος σύζυγος βάζει πρόθυμα τις ανάγκες και τα συμφέροντα της γυναίκας του πάνω από τα δικά του. Δεν επιμένει άκαμπτα να γίνεται το δικό του, αλλά είναι πρόθυμος να υποχωρεί όταν δεν παραβιάζεται κάποια αρχή της Αγίας Γραφής. Ο σύζυγος που δείχνει αυτοθυσιαστική αγάπη αποκτά την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και κερδίζει την αγάπη και τον σεβασμό της συζύγου και των παιδιών του.

18. Τι μας υποκινεί να ακολουθούμε την καινούρια εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον;

¹⁸ Η υπακοή στην καινούρια εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον δεν είναι εύκολη πορεία, αλλά έχουμε ισχυρό κίνητρο να το κάνουμε αυτό. Ο Παύλος έγραψε: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς καθιστά υπόχρεους, επειδή συμπεράναμε το εξής: ότι ένας πέθανε για όλους. . . .  Και πέθανε για όλους, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και αναστήθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Εφόσον ο Ιησούς πέθανε για εμάς, δεν πρέπει να νιώθουμε την ανάγκη να ζούμε για εκείνον; Μπορούμε να το κάνουμε αυτό ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα αυτοθυσιαστικής αγάπης.

19, 20. Ποιο πολύτιμο δώρο μάς έχει δώσει ο Ιεχωβά, και πώς μπορούμε να δείξουμε ότι το δεχόμαστε;

¹⁹ Ο Ιησούς δεν υπερέβαλλε όταν είπε: «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:13) Η προθυμία με την οποία παρέδωσε τη ζωή του για χάρη μας αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εκδήλωση της δικής του αγάπης για εμάς. Ωστόσο, κάποιος άλλος μας έχει δείξει ακόμα μεγαλύτερη αγάπη. Ο Ιησούς εξήγησε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος εκδηλώνει πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Ο Θεός μάς αγαπάει τόσο πολύ ώστε έδωσε τον Γιο του ως λύτρο, καθιστώντας δυνατή την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και τον θάνατο. (Εφεσίους 1:7) Το λύτρο είναι πολύτιμο δώρο από τον Ιεχωβά, αλλά εκείνος δεν μας εξαναγκάζει να το δεχτούμε.

²⁰ Το αν θα δεχτούμε το δώρο του Ιεχωβά εξαρτάται από εμάς. Πώς μπορούμε να το δεχτούμε; “Εκδηλώνοντας πίστη” στον Γιο του. Η πίστη όμως δεν είναι μόνο λόγια. Αποδεικνύεται με έργα, με τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. (Ιακώβου 2:26) Αποδεικνύουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό ακολουθώντας τον τη μία ημέρα μετά την άλλη. Αυτό θα φέρει πλούσιες ευλογίες τώρα και στο μέλλον, όπως θα εξηγήσει το τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.