Αιώνια Ευτυχία Περιμένει Εκείνους που Δίνουν από Ευσέβεια

«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—ΙΩΑΝΝΗΣ 3:16.

 1, 2. (α) Ποιος είναι Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον, και ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο του προς την ανθρωπότητα; (β) Δίνοντας το μεγαλύτερο δώρο του, ποια ιδιότητα έκανε φανερή ο Θεός;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ είναι Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον. Σχετικά μ’ αυτόν, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής». (Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά είναι επίσης Εκείνος που έδωσε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δοθεί ποτέ. Σχετικά με το μεγαλύτερο δώρο του προς την ανθρωπότητα, έχει ειπωθεί: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάννης 3:16.

² Εκείνος που είπε αυτά τα λόγια δεν ήταν άλλος απ’ αυτόν τον ίδιο τον μονογενή Γιο του Θεού. Ο μονογενής γιος ενός πατέρα φυσιολογικά θα εκτιμούσε και θα αγαπούσε αυτόν τον πατέρα ως την πηγή της ζωής του και όλων των καλών πραγμάτων που του παρέχονται για την απόλαυση της ζωής του. Αλλά η αγάπη του Θεού δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτόν τον έναν Γιο. Το να κάνει διαθέσιμο ένα τέτοιο δώρο και σε άλλα πλάσματά του θα έκανε φανερό το γεγονός ότι ο Θεός εκδηλώνει αγάπη σε εξαιρετικό βαθμό. (Παράβαλε Ρωμαίους 5:8-10.) Αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό όταν εξετάσουμε τι σημαίνει πραγματικά η λέξη «έδωκε» σ’ αυτή την περίπτωση.

Το Δώρο του Θεού, ‘ο Υιός της Αγάπης Αυτού’

 3. Εκτός από ‘τον υιόν της αγάπης αυτού’, ποιοι άλλοι απολάμβαναν την αγάπη του ουράνιου Πατέρα;

³ Για μια χρονική περίοδο που δεν καθορίζεται, ο Θεός απολάμβανε προσωπική συναναστροφή με τον μονογενή Γιο του—‘τον υιόν της αγάπης αυτού’—στο ουράνιο βασίλειο. (Κολοσσαείς 1:13, Κείμενο) Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, ο Πατέρας και ο Γιος είχαν αναπτύξει αγάπη και στοργή ο ένας για τον άλλον σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν υπήρξε άλλη αμοιβαία αγάπη σαν τη δική τους. Υπήρχε αγάπη και για τα άλλα πλάσματα που ο Θεός έφερε σε ύπαρξη μέσω του μονογενούς Γιου του ως μέλη της θεϊκής οικογένειας του Ιεχωβά. Συνεπώς, η αγάπη βασίλευε σε ολόκληρη την οικογένεια του Θεού. Σωστά αναφέρεται στις ιερές Γραφές ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Έτσι, η θεϊκή οικογένεια θα αποτελούνταν τελικά από εκείνους τους οποίους αγαπούσε ο Πατέρας, ο Ιεχωβά Θεός.

 4. Πώς το γεγονός ότι ο Θεός έδωσε τον Γιο του περιλάμβανε περισσότερα πράγματα από την απώλεια προσωπικής συναναστροφής, και για χάρη ποιων έγινε αυτό;

⁴ Τόσο στενή ήταν η σχέση ανάμεσα στον Ιεχωβά και τον πρωτότοκο Γιο του, ώστε το να στερήσουν τον εαυτό τους απ’ αυτή τη στενή συναναστροφή θα ήταν αυτό καθαυτό μεγάλη απώλεια. (Κολοσσαείς 1:15) Αλλά το ότι ‘έδωσε’ αυτόν τον μονογενή Γιο σήμαινε περισσότερα πράγματα από το να στερήσει ο Θεός τον εαυτό του από την προσωπική συναναστροφή με ‘τον υιόν της αγάπης αυτού’. Έφτανε μέχρι του σημείου να επιτρέψει ο Ιεχωβά να υποστεί θάνατο ο Γιος του κι έτσι προσωρινά να πάψει να υπάρχει ως μέλος της παγκόσμιας οικογένειας του Θεού. Αυτός ήταν ένας θάνατος για χάρη εκείνων που δεν υπήρξαν ποτέ μέλη της οικογένειας του Θεού. Ο Ιεχωβά δεν θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο δώρο για χάρη του ανθρωπίνου γένους, που βρισκόταν σε ανάγκη, από τον μονογενή Γιο του, τον οποίο οι Γραφές προσδιορίζουν επίσης ως «αρχή της κτίσεως του Θεού».—Αποκάλυψις 3:14.

 5. (α) Ποια ήταν η θλιβερή κατάσταση των απογόνων του Αδάμ, και τι απαιτούσε η δικαιοσύνη του Θεού να γίνει από μέρους ενός από τους πιστούς γιους Του; (β) Τι θα απαιτούσε το μεγαλύτερο δώρο του Θεού απ’ αυτόν τον ίδιο;

⁵ Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, ο Αδάμ και η Εύα, απέτυχαν να διατηρήσουν τη θέση τους ως μέλη της οικογένειας του Θεού. Αυτή ήταν η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν όταν οδηγήθηκαν έξω από τον κήπο της Εδέμ επειδή αμάρτησαν εναντίον του Θεού. Όχι μόνο δεν ήταν πια μέλη της οικογένειας του Θεού, αλλά βρέθηκαν επίσης καταδικασμένοι σε θάνατο. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν ήταν απλώς να αποκατασταθούν οι απόγονοί τους στην εύνοια του Θεού ως μέλη της οικογένειάς του, αλλά επίσης να αρθεί η εις βάρος τους θεϊκή καταδίκη σε θάνατο. Σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργεί η θεϊκή δικαιοσύνη, αυτό θα απαιτούσε να υποστεί θάνατο ένας από τους πιστούς γιους του Ιεχωβά Θεού ως υποκατάστατο, δηλαδή ως λύτρο. Έτσι, δημιουργήθηκε το μεγάλο ερώτημα: Θα ήταν εκείνος που θα εκλεγόταν πρόθυμος να υποστεί έναν τέτοιο θάνατο ως υποκατάστατο για χάρη των αμαρτωλών ανθρώπων; Επιπλέον, για να επιτευχθεί αυτό θα απαιτούνταν να γίνει ένα θαύμα από μέρους του Παντοδύναμου Θεού. Θα απαιτούνταν επίσης να εκφραστεί η θεϊκή αγάπη σε έναν άνευ προηγουμένου βαθμό.—Ρωμαίους 8:32.

 6. Γιατί μπορούσε ο Γιος του Θεού να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κατάστασης που αφορούσε το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος, και τι είπε σχετικά μ’ αυτό;

⁶ Μόνο ο πρωτότοκος Γιος του Ιεχωβά μπορούσε να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες ανάγκες της κατάστασης που αφορούσε το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος. Αποτελεί μια τόσο πιστή εικόνα του ουράνιου Πατέρα του στην εκδήλωση στοργής για τα μέλη της θεϊκά δημιουργημένης οικογένειας, ώστε είναι μοναδικός ανάμεσα στους γιους του Θεού. Εφόσον όλα τα άλλα νοήμονα πλάσματα ήρθαν σε ύπαρξη μέσω αυτού, η στοργή του γι’ αυτά θα ήταν ασφαλώς πολύ μεγάλη. Επιπλέον, η αγάπη είναι μια κυρίαρχη ιδιότητα του μονογενούς Γιου του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού, επειδή ‘αυτός είναι αντανάκλαση της δόξας [του Θεού] και το ακριβές ομοίωμα της ίδιας της οντότητάς του’. (Εβραίους 1:3, ΜΝΚ) Ο Ιησούς δείχνοντας την προθυμία του να εκφράσει αυτή την αγάπη στο μέγιστο βαθμό, δίνοντας τη ζωή του για χάρη του αμαρτωλού ανθρωπίνου γένους, είπε στους 12 αποστόλους του: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Μάρκος 10:45· βλέπε επίσης Ιωάννης 15:13.

 7, 8. (α) Ποιο ήταν το κίνητρο που υποκίνησε τον Ιεχωβά να στείλει τον Ιησού Χριστό στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους; (β) Σε τι είδους αποστολή έστειλε ο Θεός τον μονογενή Γιο του;

⁷ Ο Ιεχωβά Θεός είχε έναν ιδιαίτερο λόγο για να στείλει τον Ιησού σ’ αυτόν τον αποστερημένο κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Η θεϊκή αγάπη ήταν το κίνητρο γι’ αυτό, εφόσον ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον δια να κρίνη τον κόσμον, αλλά δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού».—Ιωάννης 3:16, 17.

⁸ Η αποστολή στην οποία ο Ιεχωβά έστειλε από αγάπη τον μονογενή Γιο του ήταν αποστολή σωτηρίας. Ο Θεός δεν έστειλε εδώ τον Γιο του προκειμένου να κρίνει τον κόσμο. Αν ο Γιος του Θεού είχε σταλεί με μια τέτοια δικαστική αποστολή, οι προοπτικές για όλο το ανθρώπινο γένος θα ήταν απελπιστικές. Η απόφαση δυσμενούς κρίσης που θα απαγγελλόταν από τον Ιησού Χριστό στην ανθρώπινη οικογένεια θα ήταν καταδίκη σε θάνατο. (Ρωμαίους 5:12) Έτσι, μ’ αυτή τη μοναδική έκφραση θεϊκής αγάπης, ο Θεός ανέτρεψε τη θανατική καταδίκη που θα απαιτούσε η απόλυτη δικαιοσύνη.

 9. Πώς ένιωθε ο ψαλμωδός Δαβίδ σχετικά μ’ αυτά που έδινε ο Ιεχωβά;

⁹ Σε όλα τα πράγματα, ο Ιεχωβά Θεός εκφράζει και εκδηλώνει την αγάπη ως το εξέχον χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Και μπορεί σωστά να ειπωθεί ότι ο Θεός από αγάπη δίνει στους πιστούς λάτρεις του στη γη υπεραρκετά όσον αφορά τα καλά πράγματα. Έτσι ένιωθε ο ψαλμωδός Δαβίδ σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα όταν είπε στον Θεό: «Πόσον μεγάλη είναι η αγαθότης σου, την οποίαν εφύλαξας εις τους φοβουμένους σε και ενήργησας εις τους ελπίζοντας επί σε έμπροσθεν των υιών των ανθρώπων». (Ψαλμός 31:19) Στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ στο έθνος Ισραήλ—μάλιστα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ως μέλους εκείνου του έθνους που είχε εκλεγεί ειδικά από τον Θεό—αυτός δοκίμασε πολλές φορές την αγαθότητα του Ιεχωβά. Και ο Δαβίδ διαπίστωσε ότι ήταν άφθονη.

Ο Ισραήλ Χάνει Ένα Μεγάλο Δώρο από τον Θεό

10. Γιατί διέφερε ο αρχαίος Ισραήλ απ’ όλα τα άλλα έθνη στη γη;

¹⁰ Επειδή είχε τον Ιεχωβά ως Θεό του, ο αρχαίος Ισραήλ διέφερε απ’ όλα τα άλλα έθνη στη γη. Μέσω του προφήτη Μωυσή ως μεσίτη, ο Ιεχωβά έφερε τους απογόνους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ σε μια σχέση διαθήκης μαζί του. Δεν είχε πολιτευτεί με κανένα άλλο έθνος σύμφωνα μ’ αυτό το πρότυπο. Έτσι λοιπόν, ο θεόπνευστος ψαλμωδός μπορούσε να αναφωνήσει: «Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ. Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούια [Αινείτε τον Γιαχ εσείς άνθρωποι!, ΜΝΚ]».—Ψαλμός 147:19, 20.

11. Μέχρι πότε απολάμβανε ο Ισραήλ την ευνοημένη θέση του σε σχέση με τον Θεό, και πώς εξέφρασε ο Ιησούς την αλλαγή που επήλθε στη σχέση τους;

¹¹ Το έθνος του φυσικού Ισραήλ συνέχισε να βρίσκεται σ’ αυτή την ευνοημένη σχέση με τον Θεό μέχρι που απέρριψε τον Ιησού Χριστό ως τον Μεσσία το έτος 33 της Κοινής μας Χρονολογίας. Ήταν πράγματι μια θλιβερή μέρα για τον Ισραήλ όταν ο Ιησούς αναφώνησε θρηνητικά: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος». (Ματθαίος 23:37, 38) Τα λόγια του Ιησού έδειχναν ότι το έθνος του Ισραήλ, αν και στο παρελθόν ήταν ευνοημένο από τον Ιεχωβά, είχε χάσει την ευκαιρία να λάβει ένα ιδιαίτερο δώρο από τον Θεό. Πώς συνέβη αυτό;

12. Ποια ήταν τα ‘τέκνα της Ιερουσαλήμ’, και τι θα σήμαινε το ότι θα τα σύναζε ο Ιησούς;

¹² Χρησιμοποιώντας τον όρο «τέκνα», ο Ιησούς αναφέρθηκε μόνο στους φυσικούς περιτμημένους Ιουδαίους που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και αντιπροσώπευαν ολόκληρο το Ιουδαϊκό έθνος. Το να συνάξει ο Ιησούς τα ‘τέκνα της Ιερουσαλήμ’ θα σήμαινε να φέρει αυτά τα «τέκνα» σε μια νέα διαθήκη με τον Θεό, καθώς ο ίδιος θα υπηρετούσε ως ο Μεσίτης ανάμεσα στον Ιεχωβά και αυτούς τους φυσικούς Ιουδαίους. (Ιερεμίας 31:31-34) Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη συγχώρηση των αμαρτιών, γιατί τόση ήταν η έκταση της αγάπης του Θεού. (Παράβαλε Μαλαχίας 1:2.) Κάτι τέτοιο θα ήταν πράγματι ένα μεγάλο δώρο.

13. Ποια απώλεια είχε ως αποτέλεσμα η απόρριψη του Γιου του Θεού από τον Ισραήλ, αλλά γιατί δεν μειώθηκε η χαρά που απολαμβάνει ο Ιεχωβά;

¹³ Σε αρμονία με τον προφητικό του Λόγο, ο Ιεχωβά περίμενε για ένα λογικό διάστημα χρόνου προτού κάνει διαθέσιμο σε μη Ιουδαίους το δώρο να γίνουν συμμέτοχοι της νέας διαθήκης. Αλλά το έθνος του φυσικού Ισραήλ με το να απορρίψει τον ίδιο τον Γιο του Θεού, τον Μεσσία, έχασε την ευκαιρία να λάβει αυτό το μεγάλο δώρο. Ο Ιεχωβά συνεπώς αντιστάθμισε την απόρριψη του Γιου του με το να κάνει διαθέσιμο αυτό το δώρο σε ανθρώπους που δεν ανήκαν στο Ιουδαϊκό έθνος. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η χαρά την οποία απολαμβάνει ο Ιεχωβά ως Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον συνέχισε αμείωτη.

Η Ευτυχία που Έχουμε Όταν Δίνουμε

14. Γιατί είναι ο Ιησούς Χριστός το πιο ευτυχισμένο πλάσμα σε όλο το σύμπαν;

¹⁴ Ο Ιεχωβά είναι ‘ο μακάριος [ευτυχισμένος, ΜΝΚ] Θεός’. (1 Τιμόθεον 1:11) Το ότι δίνει σε άλλους είναι ένα από τα πράγματα που τον κάνουν ευτυχισμένο. Και τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο μονογενής Γιος του είπε: «Είναι ευτυχέστερον να δίνη κανείς παρά να παίρνη». (Πράξεις 20:35, ΚΔΤΚ) Σε αρμονία μ’ αυτή την αρχή, ο Ιησούς έχει γίνει το πιο ευτυχισμένο πλάσμα του Δημιουργού ολόκληρου του σύμπαντος. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή, μετά τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό, ο Ιησούς Χριστός έχει δώσει το μεγαλύτερο απ’ όλα τα δώρα με το να καταθέσει τη ζωή του προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Μάλιστα, αυτός είναι ‘ο ευτυχισμένος Εξουσιαστής’. (1 Τιμόθεον 6:15, ΜΝΚ) Ο Ιησούς έτσι γίνεται ζωντανό παράδειγμα της μεγαλύτερης ευτυχίας που, όπως είπε και ο ίδιος, έρχεται όταν κάποιος δίνει.

15. Όσον αφορά ποιο πράγμα δεν θα πάψει ποτέ να είναι ο Ιεχωβά το παράδειγμα, και πώς μπορούν τα νοήμονα πλάσματά του να απολαμβάνουν ως ένα βαθμό την ευτυχία του;

¹⁵ Μέσω του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά Θεός δεν θα σταματήσει ποτέ να δίνει με γενναιοδωρία σε όλα τα νοήμονα πλάσματά του και θα είναι πάντα το καλύτερο παράδειγμα γι’ αυτά στο να δίνουν. Μάλιστα, όπως ο Θεός βρίσκει ευχαρίστηση όταν δίνει καλά δώρα σε άλλους, έτσι έχει θέσει το πνεύμα της γενναιοδωρίας στις καρδιές των νοήμονων πλασμάτων του στη γη. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκείνα αντανακλούν και μιμούνται την προσωπικότητά του και απολαμβάνουν ως ένα βαθμό την ευτυχία του. (Γένεσις 1:26· Εφεσίους 5:1) Κατάλληλα, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον, με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς».—Λουκάς 6:38.

16. Στο να δίνουμε ποια πράγματα αναφερόταν ο Ιησούς στο εδάφιο Λουκάς 6:38;

¹⁶ Ο Ιησούς έθεσε για τους μαθητές του ένα έξοχο παράδειγμα με το να κάνει συνήθειά του το να δίνει. Είπε πως όταν κάποιος δίνει με παρόμοιο τρόπο, θα υπάρχει θαυμάσια ανταπόκριση από τους αποδέκτες. Στο εδάφιο Λουκάς 6:38 ο Ιησούς δεν αναφερόταν αποκλειστικά στο να δίνει κανείς υλικά δώρα. Δεν έλεγε στους μαθητές του να ακολουθούν μια πορεία που θα τους αποστερούσε από υλική άποψη. Αντίθετα, τους κατηύθυνε σε μια πορεία που θα τους έδινε ένα αίσθημα πνευματικής ικανοποίησης.

Διαβεβαίωση για Αιώνια Ευτυχία

17. Ποιο θαυμάσιο δώρο έχει προσφέρει ο Θεός στους Μάρτυρές του σ’ αυτές τις έσχατες μέρες;

¹⁷ Τι θαυμάσιο δώρο έχει προσφέρει ο Ιεχωβά, η Κεφαλή όλης της δημιουργίας, στους Μάρτυρές του σ’ αυτές τις έσχατες μέρες! Μας έχει δώσει τα καλά νέα της Βασιλείας του. Έχουμε το μεγάλο προνόμιο να είμαστε διαγγελείς της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού στην οποία κυβερνάει ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός. (Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10) Το ότι έχουμε γίνει Μάρτυρες του Ύψιστου Θεού, Μάρτυρες που μιλάνε γι’ αυτόν, είναι ένα ασύγκριτο δώρο, και ο καλύτερος τρόπος για να κάνουμε συνήθειά μας το να δίνουμε, μιμούμενοι τον Θεό, είναι το να φέρνουμε το άγγελμα της Βασιλείας και σε άλλους πριν έρθει το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.

18. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, τι πρέπει να δίνουμε στους άλλους;

¹⁸ Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε στις δυσκολίες που χρειάστηκε να υποστεί καθώς διακήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας σε άλλους. (2 Κορινθίους 11:23-27) Οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάζεται κι αυτοί επίσης να υφίστανται δυσκολίες και να παραμερίζουν προσωπικές προτιμήσεις στην προσπάθειά τους να δώσουν σε άλλους την ελπίδα της Βασιλείας. Μπορεί να μην έχουμε την τάση να πηγαίνουμε στις πόρτες των ανθρώπων, ιδιαίτερα αν είμαστε ντροπαλοί. Αλλά ως ακόλουθοι του Χριστού, δεν μπορούμε να αποφύγουμε, ή να παραμερίσουμε, το προνόμιο που έχουμε να δίνουμε πνευματικά πράγματα στους άλλους με το να κηρύττουμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». (Ματθαίος 24:14) Χρειάζεται να έχουμε την ίδια άποψη που είχε κι ο Ιησούς. Όταν εκείνος αντιμετώπιζε το θάνατο, προσευχήθηκε: «Πάτερ μου, . . . ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ». (Ματθαίος 26:39) Στο ζήτημα της επίδοσης των καλών νέων της Βασιλείας σε άλλους, οι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να κάνουν το θέλημα του Θεού, όχι το δικό τους—ό,τι θέλει εκείνος, όχι ό,τι ίσως να θέλουν αυτοί.

19. Ποιοι είναι οι Κάτοχοι ‘των αιώνιων κατοικιών’, και πώς μπορούμε να τους κάνουμε φίλους μας;

¹⁹ Το να δίνουμε μ’ αυτόν τον τρόπο θα επηρεάσει το χρόνο και τα αποκτήματά μας, αλλά δίνοντας από ευσέβεια εξασφαλίζουμε ότι η ευτυχία μας θα είναι αιώνια. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς είπε: ‘Να κάνετε φίλους για τον εαυτό σας χρησιμοποιώντας τα άδικα πλούτη [«τον κοσμικό πλούτο», Νέα Διεθνής Μετάφραση (New International Version)], ώστε όταν αυτά χαθούν, εκείνοι να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες’. (Λουκάς 16:9, ΜΝΚ) Αντικειμενικός μας σκοπός θα πρέπει να είναι να χρησιμοποιούμε τα ‘άδικα πλούτη’ για να κάνουμε φίλους μας τους Κατόχους ‘των αιώνιων κατοικιών’. Ως ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά είναι ιδιοκτήτης των πάντων, και ο πρωτότοκος Γιος του έχει μέρος σ’ αυτή την ιδιοκτησία ως Κληρονόμος όλων των πραγμάτων. (Ψαλμός 50:10-12· Εβραίους 1:1, 2) Για να τους κάνουμε φίλους μας, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα πλούτη με τρόπο που να φέρνει την επιδοκιμασία τους. Αυτό περιλαμβάνει το να έχουμε τη σωστή άποψη όσον αφορά τη χρήση των υλικών πραγμάτων για το όφελος άλλων. (Παράβαλε Ματθαίος 6:3, 4· 2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ.) Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα χρήματα με κατάλληλο τρόπο για να ενισχύουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά Θεό και με τον Ιησού Χριστό. Για παράδειγμα, αυτό το κάνουμε καθώς χρησιμοποιούμε με χαρά τα πράγματα που έχουμε για να βοηθούμε ανθρώπους που βρίσκονται σε πραγματική ανάγκη και όταν δαπανούμε τα αποκτήματά μας για να προάγουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού.—Παροιμίαι 19:17· Ματθαίος 6:33.

20. (α) Γιατί μπορούν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να μας οδηγήσουν σε ‘αιώνιες κατοικίες’, και πού μπορεί να είναι αυτές οι κατοικίες; (β) Ποιο προνόμιο θα έχουμε εμείς σε όλη την αιωνιότητα;

²⁰ Λόγω της αθανασίας τους, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός μπορούν να είναι Φίλοι μας για πάντα και μπορούν να μας οδηγήσουν σε ‘αιώνιες κατοικίες’. Αυτό ισχύει είτε αυτές θα είναι στον ουρανό μαζί με όλους τους άγιους αγγέλους είτε εδώ στη γη σ’ έναν αποκαταστημένο Παράδεισο. (Λουκάς 23:43, ΜΝΚ) Χάρη στο στοργικό δώρο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, έχουν γίνει δυνατά όλα αυτά. (Ιωάννης 3:16) Και ο Ιεχωβά Θεός θα χρησιμοποιεί τον Ιησού για να συνεχίσει να δίνει σε όλη την κτίση, με αποτέλεσμα τη δική Του απαράμιλλη ευτυχία. Μάλιστα, σε όλη την αιωνιότητα θα έχουμε κι εμείς οι ίδιοι το προνόμιο να δίνουμε υπό την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού και υπό τη βασιλεία του μονογενούς Γιου του, του Κυρίου και Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού. Αυτό θα φέρει αιώνια ευτυχία σε όλους εκείνους που δίνουν από ευσέβεια.

Θυμάστε;

◻ Τι θα απαιτούσε το μεγαλύτερο δώρο του Θεού απ’ αυτόν τον ίδιο;

◻ Σε τι είδους αποστολή έστειλε ο Θεός τον Γιο του;

◻ Ποιος είναι το πιο ευτυχισμένο πλάσμα σε όλο το σύμπαν, και γιατί;

◻ Πώς θα απολαύσουν αιώνια ευτυχία εκείνοι που δίνουν με ευσέβεια;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Εκτιμάτε εσείς τη λυτρωτική θυσία του Γιου του Θεού ως δώρο απ’ Αυτόν;

[Εικόνες στη σελίδα 12]

Ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού κηρύττοντας τα καλά νέα και υποστηρίζοντας αυτό το έργο με τα αποκτήματά σας;