Να Έχετε Μόνιμα τον Ιεχωβά Μπροστά Σας
«Έχω θέσει μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μου».—ΨΑΛΜ. 16:8.
1. Ποια επίδραση μπορούν να έχουν πάνω μας οι Γραφικές αφηγήσεις;
Ο ΓΡΑΠΤΟΣ Λόγος του Ιεχωβά περιέχει ένα λαμπρό υπόμνημα της πολιτείας του Θεού με την ανθρωπότητα. Αναφέρει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι έπαιξαν κάποιον ρόλο στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού. Βέβαια, τα λόγια και τα έργα τους δεν συμπεριλήφθηκαν στην Αγία Γραφή απλώς ως ψυχαγωγικές ιστορίες. Απεναντίας, αυτές οι αφηγήσεις μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό.—Ιακ. 4:8.
2, 3. Πώς πρέπει να κατανοήσουμε τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 16:8;
2 Όλοι μας μπορούμε να μάθουμε πολλά από τις εμπειρίες γνωστών Βιβλικών προσώπων, όπως είναι ο Αβραάμ, η Σάρρα, ο Μωυσής, η Ρουθ, ο Δαβίδ, η Εσθήρ, ο απόστολος Παύλος και άλλοι. Ωστόσο, οι αφηγήσεις για λιγότερο γνωστά πρόσωπα μπορούν επίσης να μας ωφελήσουν. Ο στοχασμός γύρω από Γραφικές αφηγήσεις μπορεί να μας βοηθάει να ενεργούμε σε αρμονία με τα λόγια του ψαλμωδού: «Έχω θέσει μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μου. Επειδή αυτός είναι στα δεξιά μου, δεν θα κλονιστώ». (Ψαλμ. 16:8) Πώς πρέπει να κατανοήσουμε αυτά τα λόγια;
3 Ένας στρατιώτης συνήθως χρησιμοποιούσε το σπαθί του με το δεξί του χέρι, με αποτέλεσμα να μην προστατεύεται η δεξιά πλευρά του από την ασπίδα, την οποία κρατούσε με το αριστερό χέρι. Ωστόσο, ο στρατιώτης προστατευόταν αν ένας φίλος του πολεμούσε κοντά του, στα δεξιά του. Αν εμείς έχουμε τον Ιεχωβά κατά νου και κάνουμε το θέλημά του, εκείνος θα μας προστατεύει. Γι’ αυτό, ας δούμε πώς η εξέταση Γραφικών αφηγήσεων είναι δυνατόν να ενισχύσει την πίστη μας ώστε να έχουμε “μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μας”.
Ο Ιεχωβά Απαντάει στις Προσευχές Μας
4. Δώστε ένα Γραφικό παράδειγμα που δείχνει ότι ο Θεός απαντάει στις προσευχές.
4 Αν έχουμε τον Ιεχωβά μπροστά μας, εκείνος θα απαντάει στις προσευχές μας. (Ψαλμ. 65:2· 66:19) Αυτό το αποδεικνύει η περίπτωση του γεροντότερου υπηρέτη του Αβραάμ, που ήταν πιθανότατα ο Ελιέζερ. Ο Αβραάμ τον έστειλε στη Μεσοποταμία να βρει θεοφοβούμενη σύζυγο για τον Ισαάκ. Ο Ελιέζερ προσευχήθηκε για τη θεϊκή καθοδηγία και αντιλήφθηκε ότι την έλαβε όταν η Ρεβέκκα πότισε τις καμήλες του. Επειδή ο Ελιέζερ ήταν άνθρωπος προσευχής, βρήκε τη γυναίκα που έγινε η αγαπημένη σύζυγος του Ισαάκ. (Γέν. 24:12-14, 67) Είναι αλήθεια ότι ο υπηρέτης του Αβραάμ βρισκόταν σε ειδική αποστολή. Αλλά δεν θα πρέπει άραγε να έχουμε και εμείς την ίδια πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά ακούει τις προσευχές μας;
5. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ακόμα και μια σύντομη, σιωπηλή προσευχή στον Ιεχωβά μπορεί να είναι αποτελεσματική;
5 Μερικές φορές, ίσως χρειάζεται να προσευχηθούμε γρήγορα για τη βοήθεια του Θεού. Σε μια περίπτωση, ο Βασιλιάς Αρταξέρξης της Περσίας παρατήρησε ότι ο οινοχόος του, ο Νεεμίας, ήταν σκυθρωπός. «Τι ζητάς να εξασφαλίσεις;» ρώτησε ο βασιλιάς. Ο Νεεμίας “αμέσως προσευχήθηκε στον Θεό των ουρανών”. Δεν μπορούσε να αφιερώσει πολύ χρόνο σε εκείνη την προφανώς σιωπηλή προσευχή. Εντούτοις, ο Θεός απάντησε σε αυτήν, επειδή ο Νεεμίας έλαβε την υποστήριξη του βασιλιά ώστε να ανοικοδομήσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ. (Διαβάστε τα εδάφια Νεεμίας 2:1-8.) Ναι, ακόμα και μια σύντομη, σιωπηλή προσευχή μπορεί να είναι αποτελεσματική.
6, 7. (α) Όσον αφορά την προσευχή, ποιο παράδειγμα έθεσε ο Επαφράς; (β) Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε υπέρ των άλλων;
6 Μας δίνεται η προτροπή να “προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον”, ακόμα και αν δεν έχουμε πάντα άμεσες αποδείξεις τού ότι αυτές οι προσευχές λαβαίνουν απάντηση. (Ιακ. 5:16) Ο Επαφράς, ένας «πιστός διάκονος του Χριστού», προσευχόταν ένθερμα για εκείνους που ήταν συγγενείς του στην πίστη. Γράφοντας από τη Ρώμη, ο Παύλος είπε: «Ο Επαφράς, που είναι από εσάς [τους Κολοσσαείς], δούλος του Χριστού Ιησού, σας στέλνει τους χαιρετισμούς του, καθώς αγωνίζεται πάντοτε για εσάς στις προσευχές του, για να σταθείτε τελικά πλήρεις και με ισχυρή πεποίθηση όσον αφορά όλο το θέλημα του Θεού. Πράγματι, μαρτυρώ σχετικά με αυτόν ότι καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για χάρη δική σας και εκείνων που είναι στη Λαοδίκεια και εκείνων που είναι στην Ιεράπολη».—Κολ. 1:7· 4:12, 13.
7 Οι Κολοσσές, η Λαοδίκεια και η Ιεράπολη ήταν πόλεις στην ίδια περιοχή της Μικράς Ασίας. Οι Χριστιανοί στην Ιεράπολη ζούσαν ανάμεσα σε λάτρεις της θεάς Κυβέλης, ο υλισμός απειλούσε τους Χριστιανούς στη Λαοδίκεια, ενώ οι Κολοσσαείς διέτρεχαν κίνδυνο λόγω της ανθρώπινης φιλοσοφίας. (Κολ. 2:8) Δεν είναι άξιο απορίας που ο Επαφράς, ο οποίος καταγόταν από τις Κολοσσές, “αγωνιζόταν στις προσευχές” για τους πιστούς σε εκείνη την πόλη! Η Γραφή δεν αποκαλύπτει πώς απαντήθηκαν οι προσευχές του Επαφρά, αλλά αυτός δεν έπαψε να προσεύχεται για τους ομοπίστους του. Ούτε εμείς πρέπει να πάψουμε. Παρότι δεν είμαστε “άτομα που ανακατεύονται στις υποθέσεις των άλλων”, ίσως γνωρίζουμε ότι ένας συγγενής ή κάποιος αδελφός μας αντιμετωπίζει μια σφοδρή δοκιμή της πίστης. (1 Πέτρ. 4:15) Πόσο κατάλληλο θα ήταν να προσευχόμαστε για αυτό το άτομο στις προσωπικές μας προσευχές! Ο Παύλος αντλούσε βοήθεια από τις δεήσεις των άλλων, και οι δικές μας προσευχές μπορούν παρόμοια να κάνουν μεγάλο καλό.—2 Κορ. 1:10, 11.
8. (α) Πώς γνωρίζουμε ότι οι πρεσβύτεροι από την Έφεσο αντιλαμβάνονταν τη σπουδαιότητα της προσευχής; (β) Ποια πρέπει να είναι η στάση μας αναφορικά με την προσευχή στον Θεό;
8 Βλέπουν οι άλλοι ότι είμαστε άντρες και γυναίκες προσευχής; Μετά τη συνάντηση που είχε ο Παύλος με τους πρεσβυτέρους από την Έφεσο, «γονάτισε μαζί με όλους και προσευχήθηκε». Τότε «ξέσπασε . . . πολύ κλάμα ανάμεσα σε όλους, και έπεσαν στο λαιμό του Παύλου και τον φιλούσαν τρυφερά, επειδή πονούσαν πάρα πολύ με τα λόγια που είχε πει, ότι δεν επρόκειτο να δουν πια το πρόσωπό του». (Πράξ. 20:36-38) Δεν γνωρίζουμε τα ονόματα όλων εκείνων των πρεσβυτέρων, αλλά είναι προφανές ότι αντιλαμβάνονταν τη σπουδαιότητα της προσευχής. Ασφαλώς πρέπει να θεωρούμε πολύτιμο το προνόμιο που έχουμε να προσευχόμαστε στον Θεό, και πρέπει να “σηκώνουμε όσια χέρια” με την πίστη ότι ο ουράνιος Πατέρας μας θα μας απαντήσει.—1 Τιμ. 2:8.
Να Υπακούτε στον Θεό Πλήρως
9, 10. (α) Ποιο παράδειγμα έθεσαν οι κόρες του Σαλπαάδ; (β) Πώς θα μπορούσε η υπακοή που έδειξαν οι κόρες του Σαλπαάδ να επηρεάσει την άποψη των άγαμων Χριστιανών για το γάμο;
9 Το να έχουμε μόνιμα τον Ιεχωβά κατά νου θα μας βοηθάει να τον υπακούμε, και ως αποτέλεσμα θα αποκομίζουμε ευλογίες. (Δευτ. 28:13· 1 Σαμ. 15:22) Αυτό απαιτεί υπάκουο πνεύμα. Αναλογιστείτε τη στάση που έδειξαν πέντε σαρκικές αδελφές, οι κόρες του Σαλπαάδ, οι οποίες έζησαν την εποχή του Μωυσή. Μεταξύ των Ισραηλιτών, οι γιοι συνήθως κληρονομούσαν τους πατέρες τους. Ο Σαλπαάδ πέθανε χωρίς να αποκτήσει γιους, και ο Ιεχωβά έδωσε την οδηγία να πάρουν αυτές οι πέντε γυναίκες ολόκληρη την κληρονομιά—υπό έναν όρο. Έπρεπε να παντρευτούν γιους του Μανασσή ώστε η περιουσία που κληρονόμησαν να μείνει εντός της φυλής.—Αριθ. 27:1-8· 36:6-8.
10 Οι κόρες του Σαλπαάδ είχαν πίστη ότι θα υπήρχε καλή έκβαση αν οι ίδιες υπάκουαν στον Θεό. «Ακριβώς όπως είχε διατάξει ο Ιεχωβά τον Μωυσή, έτσι έκαναν οι κόρες του Σαλπαάδ», λέει η Γραφή. «Η Μααλά, λοιπόν, η Θερσά και η Ογλά και η Μελχά και η Νωά, οι κόρες του Σαλπαάδ, έγιναν σύζυγοι των γιων που είχαν οι αδελφοί του πατέρα τους. Έγιναν σύζυγοι αντρών από τις οικογένειες των γιων του Μανασσή, του γιου του Ιωσήφ, ώστε να παραμείνει η κληρονομιά τους στη φυλή της οικογένειας του πατέρα τους». (Αριθ. 36:10-12) Αυτές οι υπάκουες γυναίκες έκαναν ό,τι διέταξε ο Ιεχωβά. (Ιησ. Ναυή 17:3, 4) Δείχνοντας παρόμοια πίστη, οι πνευματικά ώριμοι άγαμοι Χριστιανοί υπακούν στον Θεό με το να παντρεύονται «μόνο εν Κυρίω».—1 Κορ. 7:39.
11, 12. Πώς έδειξε ο Χάλεβ ότι είχε εμπιστοσύνη στον Θεό;
11 Χρειάζεται να υπακούμε στον Ιεχωβά πλήρως, όπως ο Ισραηλίτης Χάλεβ. (Δευτ. 1:36) Μετά την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο το 16ο αιώνα Π.Κ.Χ., ο Μωυσής έστειλε 12 άντρες να κατασκοπεύσουν τη Χαναάν, αλλά μόνο 2 από τους κατασκόπους—ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή—παρότρυναν το λαό να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και να μπει στη γη. (Αριθ. 14:6-9) Περίπου τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ ήταν ακόμα ζωντανοί και ακολουθούσαν πλήρως τον Ιεχωβά, και ο Θεός χρησιμοποίησε τον Ιησού του Ναυή για να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην Υποσχεμένη Γη. Ωστόσο, οι δέκα άπιστοι κατάσκοποι προφανώς πέθαναν κατά τη διάρκεια της 40χρονης οδοιπορίας του Ισραήλ στην έρημο.—Αριθ. 14:31-34.
12 Ο ηλικιωμένος Χάλεβ, έχοντας επιζήσει από τις εμπειρίες του Ισραήλ στην έρημο, μπορούσε να σταθεί μπροστά στον Ιησού του Ναυή και να πει: «Ακολούθησα τον Ιεχωβά τον Θεό μου πλήρως». (Διαβάστε τα εδάφια Ιησούς του Ναυή 14:6-9.) Ο 85χρονος Χάλεβ ζήτησε να του δοθεί η ορεινή περιοχή που του είχε υποσχεθεί ο Θεός, παρότι εκεί κατοικούσαν εχθροί στις μεγάλες οχυρωμένες πόλεις τους.—Ιησ. Ναυή 14:10-15.
13. Παρά τις δοκιμασίες μας, τι πρέπει να κάνουμε για να ευλογηθούμε;
13 Όπως ο πιστός και υπάκουος Χάλεβ, έτσι και εμείς θα έχουμε τη θεϊκή υποστήριξη αν “ακολουθούμε τον Ιεχωβά πλήρως”. Αν αντιμετωπίζουμε μεγάλα εμπόδια, θα ευλογηθούμε καθώς “ακολουθούμε τον Ιεχωβά πλήρως”. Αλλά το να ενεργούμε έτσι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, όπως έκανε ο Χάλεβ, μπορεί να είναι δύσκολο. Παρότι ο Βασιλιάς Σολομών ξεκίνησε πολύ καλά, οι γυναίκες του έκαναν την καρδιά του να λοξοδρομήσει και να υπηρετήσει ψεύτικους θεούς στα γηρατειά του, και «δεν ακολούθησε τον Ιεχωβά πλήρως όπως ο Δαβίδ ο πατέρας του». (1 Βασ. 11:4-6) Ανεξάρτητα από τις δοκιμασίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είθε να υπακούμε πλήρως στον Θεό πάντοτε και να τον έχουμε μόνιμα μπροστά μας.
Να Εμπιστεύεστε Πάντοτε στον Ιεχωβά
14, 15. Τι μαθαίνετε από τις εμπειρίες της Ναομί όσον αφορά την ανάγκη που υπάρχει να εμπιστευόμαστε στον Θεό;
14 Χρειάζεται να εμπιστευόμαστε στον Θεό ιδιαίτερα όταν είμαστε καταθλιμμένοι επειδή το μέλλον μας φαίνεται ζοφερό. Πάρτε για παράδειγμα την ηλικιωμένη Ναομί, που ο εχθρός, ο θάνατος, της στέρησε το σύζυγο και τους δύο γιους της. Όταν η Ναομί επέστρεψε από τον Μωάβ στον Ιούδα, έλεγε με θλίψη: «Μη με φωνάζετε Ναομί [που σημαίνει «Η Τερπνότητά Μου», υποσημείωση στη ΜΝΚ]. Να με φωνάζετε Μαρά [που σημαίνει «Πικραμένη», υποσημείωση στη ΜΝΚ], γιατί ο Παντοδύναμος με πίκρανε πολύ. Ήμουν γεμάτη όταν έφυγα, και με άδεια χέρια με έκανε να επιστρέψω ο Ιεχωβά. Γιατί να με φωνάζετε Ναομί, εφόσον ο Ιεχωβά με ταπείνωσε και ο Παντοδύναμος μου προξένησε συμφορά;»—Ρουθ 1:20, 21.
15 Παρότι η Ναομί ήταν στενοχωρημένη, αν διαβάσουμε προσεκτικά το βιβλίο της Ρουθ βλέπουμε ότι συνέχισε να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά. Και πώς άλλαξε η κατάστασή της! Η χήρα νύφη της Ναομί, η Ρουθ, έγινε σύζυγος του Βοόζ και γέννησε έναν γιο. Η Ναομί έγινε παραμάνα του παιδιού, και η αφήγηση λέει: «Οι γειτόνισσες του έδωσαν όνομα, λέγοντας: “Γιος γεννήθηκε στη Ναομί”. Και κάλεσαν το όνομά του Ωβήδ. Αυτός είναι ο πατέρας του Ιεσσαί, του πατέρα του Δαβίδ». (Ρουθ 4:14-17) Όταν η Ναομί αναστηθεί σε ζωή στη γη, θα μάθει ότι η Ρουθ, η οποία θα βρίσκεται επίσης εκεί, έγινε πρόγονος του Ιησού, του Μεσσία. (Ματθ. 1:5, 6, 16) Όπως η Ναομί, έτσι και εμείς δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το πώς θα εξελιχθούν τελικά οι δυσάρεστες καταστάσεις. Γι’ αυτό, ας εμπιστευόμαστε πάντοτε στον Θεό, όπως μας νουθετούν τα εδάφια Παροιμίες 3:5, 6: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου».
Να Στηρίζεστε στο Άγιο Πνεύμα
16. Πώς βοήθησε το άγιο πνεύμα του Θεού ορισμένους πρεσβυτέρους στον αρχαίο Ισραήλ;
16 Αν έχουμε μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μας, εκείνος θα μας οδηγεί με το άγιο πνεύμα του. (Γαλ. 5:16-18) Το πνεύμα του Θεού ήταν πάνω στους 70 πρεσβυτέρους που επιλέχθηκαν για να βοηθούν τον Μωυσή “να βαστάζει το φορτίο του λαού” του Ισραήλ. Μόνο ο Ελδάδ και ο Μηδάδ αναφέρονται ονομαστικά, αλλά το πνεύμα έδινε σε όλους τη δυνατότητα να εκτελούν τα καθήκοντά τους. (Αριθ. 11:13-29) Αναμφίβολα, αυτοί ήταν ικανοί, θεοφοβούμενοι, αξιόπιστοι και έντιμοι, όπως οι άντρες που είχαν επιλεχθεί νωρίτερα. (Έξοδ. 18:21) Τέτοιες ιδιότητες εκδηλώνουν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι σήμερα.
17. Ποιο ρόλο έπαιξε το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά στην κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας;
17 Το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας στην έρημο. Ο Ιεχωβά διόρισε τον Βεσελεήλ κύριο τεχνίτη και κατασκευαστή της σκηνής, υποσχόμενος να “τον γεμίσει με το πνεύμα του Θεού σε σοφία και σε κατανόηση και σε γνώση και σε κάθε είδους τεχνική εργασία”. (Έξοδ. 31:3-5) Άντρες με «σοφή καρδιά» συνεργάστηκαν με τον Βεσελεήλ και το βοηθό του, τον Οολιάβ, για να φέρουν σε πέρας εκείνον τον υπέροχο διορισμό. Επιπρόσθετα, το πνεύμα του Ιεχωβά υποκίνησε άτομα με πρόθυμη καρδιά να κάνουν γενναιόδωρες συνεισφορές. (Έξοδ. 31:6· 35:5, 30-34) Το ίδιο εκείνο πνεύμα υποκινεί τους σημερινούς υπηρέτες του Θεού να κάνουν όλα όσα μπορούν για να προάγουν τα συμφέροντα της Βασιλείας. (Ματθ. 6:33) Εμείς μπορεί να έχουμε ορισμένες ικανότητες, αλλά χρειάζεται να προσευχόμαστε για άγιο πνεύμα και να το αφήνουμε να μας οδηγεί προκειμένου να επιτελέσουμε το έργο που έχει αναθέσει ο Ιεχωβά στο λαό του στην εποχή μας.—Λουκ. 11:13.
Να Νιώθετε Πάντοτε Ευλάβεια για τον Ιεχωβά των Στρατευμάτων
18, 19. (α) Τι είδους στάση δημιουργεί μέσα μας το άγιο πνεύμα του Θεού; (β) Τι μαθαίνετε από το παράδειγμα του Συμεών και της Άννας;
18 Το άγιο πνεύμα δημιουργεί μέσα μας ευλαβική στάση η οποία μας βοηθάει να έχουμε μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μας. Στον αρχαίο λαό του Θεού δόθηκε η εντολή: «Για τον Ιεχωβά των Στρατευμάτων να νιώθετε ευλάβεια επειδή είναι άγιος». (Ησ. 8:13, Μπάινγκτον [Byington]) Δύο ευλαβή ηλικιωμένα άτομα στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα ήταν ο Συμεών και η Άννα. (Διαβάστε τα εδάφια Λουκάς 2:25-38.) Ο Συμεών έθεσε πίστη στις Μεσσιανικές προφητείες και «περίμενε την παρηγοριά του Ισραήλ». Ο Θεός εξέχυσε άγιο πνεύμα στον Συμεών και τον διαβεβαίωσε ότι θα ζούσε για να δει τον Μεσσία. Και αυτό ακριβώς συνέβη. Κάποια μέρα το έτος 2 Π.Κ.Χ., η Μαρία και ο Ιωσήφ, η μητέρα και ο θετός πατέρας του Ιησού, τον έφεραν στο ναό. Υποκινούμενος από το άγιο πνεύμα, ο Συμεών είπε προφητικά λόγια σχετικά με τον Μεσσία και προείπε λύπη για τη Μαρία, η οποία ένιωσε όντως θλίψη όταν κρέμασαν τον Ιησού πάνω σε ξύλο βασανισμού. Αλλά φανταστείτε τη μεγάλη χαρά που γεύτηκε ο Συμεών όταν πήρε στα χέρια του «τον Χριστό του Ιεχωβά»! Τι θαυμάσιο παράδειγμα ευλάβειας έθεσε ο Συμεών για τους υπηρέτες του Θεού σήμερα!
19 Η Άννα, μια ευλαβής 84χρονη χήρα, «δεν έλειπε ποτέ από το ναό». Απέδιδε ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά νύχτα και ημέρα «με νηστείες και δεήσεις». Ήταν και η Άννα παρούσα όταν ο Ιησούς φέρθηκε ως βρέφος στο ναό. Πόσο ευγνώμων ήταν που είδε τον μελλοντικό Μεσσία! «Άρχισε να κάνει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό και να μιλάει για το παιδί σε όλους εκείνους που περίμεναν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ». Η Άννα ένιωθε την ανάγκη να μεταδώσει αυτά τα καλά νέα στους άλλους! Όπως ο Συμεών και η Άννα, έτσι και οι ηλικιωμένοι Χριστιανοί σήμερα χαίρονται πολύ που κανένας άνθρωπος δεν θεωρείται υπερβολικά ηλικιωμένος για να υπηρετεί τον Ιεχωβά ως Μάρτυράς του.
20. Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, τι χρειάζεται να κάνουμε, και γιατί;
20 Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, χρειάζεται να έχουμε μόνιμα τον Ιεχωβά μπροστά μας. Τότε εκείνος θα ευλογήσει τις ταπεινές προσπάθειες που καταβάλλουμε για να μιλάμε στους άλλους σχετικά με τη βασιλεία του και τα θαυμάσια έργα του. (Ψαλμ. 71:17, 18· 145:10-13) Αλλά για να τιμούμε τον Ιεχωβά πρέπει να εκδηλώνουμε θεάρεστες ιδιότητες. Τι μπορούμε να μάθουμε σχετικά με αυτού του είδους τις ιδιότητες εξετάζοντας επιπρόσθετες Γραφικές αφηγήσεις;
Πώς θα Απαντούσατε;
• Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά ακούει προσευχές;
• Γιατί πρέπει να υπακούμε πλήρως στον Θεό;
• Ακόμα και αν είμαστε καταθλιμμένοι, γιατί πρέπει να εμπιστευόμαστε πάντοτε στον Ιεχωβά;
• Πώς βοηθάει το άγιο πνεύμα του Θεού το λαό του;
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Η προσευχή του Νεεμία στον Ιεχωβά έφερε αποτέλεσμα
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Αν θυμόμαστε πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα για τη Ναομί, αυτό θα μας βοηθάει να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά