Η Αγία Γραφή Καταπολέμησε τις Ασθένειες Πριν από την Επιστήμη

Η Αγία Γραφή Καταπολέμησε τις Ασθένειες Πριν από την Επιστήμη

Οποτεδήποτε γίνεται λόγος για την Αγία Γραφή σήμερα, πολλά απληροφόρητα άτομα την απορρίπτουν αυτόματα πιστεύοντας ότι δεν αξίζει την προσοχή τους. Αρνούνται να ανοίξουν τη διάνοιά τους για να ανακαλύψουν ότι η Αγία Γραφή περιείχε πριν από χιλιάδες χρόνια πράγματα που ο σύγχρονος άνθρωπος έμαθε μόλις πρόσφατα ή δεν έχει μάθει ακόμα. Αυτό αληθεύει αναφορικά με τα παγκόσμια γεγονότα, τις κυβερνήσεις, την αστρονομία, το περιβάλλον, τη φυσική ιστορία, τη φυσιολογία και την ψυχολογία. Αληθεύει επίσης και για τις ασθένειες.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ είναι βιβλίο που μιλάει για τη ζωή. Κανένα άλλο κείμενο ή συλλογή συγγραμμάτων δεν έχει την ίδια ευρεία εφαρμογή σε τόσο πολλές πλευρές της ζωής. Η καλή υγεία συνδέεται με τη ζωή, συνεπώς δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η Αγία Γραφή περιέχει πολλές αρχές οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την υγεία. Η Αγία Γραφή κάνει μνεία για πολυάριθμες ασθένειες, όπως η λέπρα, οι αιμορροΐδες, η υδρωπικία (οίδημα) και οι στομαχικές παθήσεις.—Δευτερονόμιον 24:8· 28:27· Λουκάς 14:2· 1 Τιμόθεον 5:23.

Η Αγία Γραφή δεν γράφτηκε πρωτίστως για να μας δώσει οδηγίες σχετικά με τις παθολογικές ασθένειες. Εντούτοις, όσες πληροφορίες παρέχει είναι επιστημονικά ακριβείς και ωφέλιμες για να τις εξετάσει κανείς. Το ανθρώπινο σώμα προξένησε δέος στον αρχαίο ψαλμωδό, ο οποίος έγραψε σχετικά μ’ αυτό: «Διότι συ [Ιεχωβά] εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο. Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σού, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφονόμην εν τοις κατωτάτοις της γης. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου [το έμβρυο του εαυτού μου, ΜΝΚ] είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα [τα μέλη του, ΜΝΚ] ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ’ ας εσχηματίζοντο, και ενώ ουδέν εκ τούτων υπήρχε».—Ψαλμός 139:13-16.

Μολονότι το έμβρυο βρίσκεται περιτυλιγμένο μέσα στο σκοτάδι της μήτρας, ο Ιεχωβά το βλέπει καθώς το ίδιο σχηματίζεται και τα οστά αναπτύσσονται. Για εκείνον, «το σκότος είναι ως το φως». (Εδάφιο 12) Τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Ιεχωβά. Από ιατρικής άποψης, ο πλακούντας κρατά το έμβρυο προστατευμένο από τη μητέρα, κι έτσι αυτό δεν απορρίπτεται ως ξένο σώμα. Εντούτοις, η αλήθεια που εκφράζει αυτός ο ψαλμός δεν είναι ιατρική, αλλά πνευματική· δηλαδή, ο Ιεχωβά βλέπει τα πάντα, ακόμα και στο σκοτάδι της μήτρας.

Από τη στιγμή της σύλληψης, ‘όλα τα μέλη του σώματός μας είναι γραμμένα’ στο γενετικό κώδικα του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα της μητέρας. Επίσης, το χρονοδιάγραμμα σχετικά με ‘τις ημέρες κατά τις οποίες αυτά πρόκειται να σχηματιστούν’, το καθένα με τη σειρά του, καθορίζεται από τα πολλά βιολογικά ρολόγια που είναι προγραμματισμένα μέσα στα γονίδια.

Ο ψαλμωδός Δαβίδ δεν γνώριζε όλες αυτές τις επιστημονικές λεπτομέρειες, αλλά ο Ιεχωβά, ο οποίος τον ενέπνευσε να γράψει τον ψαλμό, τις γνώριζε, επειδή Εκείνος είχε δημιουργήσει τον άνθρωπο. Οι ανώτεροι κριτικοί δεν δέχονται ότι ο Δαβίδ είναι ο συγγραφέας του ψαλμού, αλλά ακόμα κι αυτοί είναι αναγκασμένοι να τοποθετήσουν χρονολογικά τη συγγραφή αυτού του ψαλμού αιώνες πριν από τον Χριστό.

Η Αγία Γραφή Δίνει Έμφαση στην Πρόληψη

Αν εξετάσει κανείς τους νόμους που είχε δώσει ο Θεός στον Ισραήλ μέσω του Μωυσή, 15 αιώνες πριν από τον Χριστό, βλέπει ότι η κύρια έμφαση εκείνου του Νόμου, όσον αφορά την υγεία, δινόταν πρωταρχικά στην πρόληψη. Για παράδειγμα, στο εδάφιο Δευτερονόμιον 23:13 λέει: «Και θέλεις έχει πτυάριον μικρόν μεταξύ των όπλων σου· και όταν κάθησαι έξω, θέλεις σκάπτει δι’ αυτού, και θέλεις στρέψει και σκεπάσει το εξερχόμενον από σού [το περίττωμά σου, ΜΝΚ]». Αυτός ο νόμος που αφορούσε το θάψιμο των περιττωμάτων στη γη αποτελούσε εξαιρετικά προηγμένο προληπτικό μέτρο για την προστασία κατά της σαλμονέλωσης που μεταδίδεται με τις μύγες, της σιγκέλλωσης, του τυφοειδή πυρετού και μιας πληθώρας άλλων δυσεντεριών, οι οποίες εξακολουθούν να αφαιρούν χιλιάδες ζωές σήμερα σε περιοχές όπου οι άνθρωποι δεν ακολουθούν σχολαστικά αυτή την αρχή.

Το 11ο κεφάλαιο του βιβλίου Λευιτικόν αναγνωρίζει γενικά ότι οι ασθένειες μπορούν να εξαπλωθούν από τα έντομα, από τα τρωκτικά και, το σπουδαιότερο, από το μολυσμένο νερό. Αυτό το τελευταίο επιβεβαιώνει σιωπηλά την αρχή ότι οι ασθένειες προκαλούνται από μικροοργανισμούς, καταδεικνύοντας ότι η Αγία Γραφή προηγήθηκε κατά χιλιετίες του Λέβενχουκ (1683) ή του Παστέρ (19ος αιώνας). Τα ίδια θα μπορούσαν να λεχθούν και για την καραντίνα, η οποία κρίνεται υποχρεωτική στο 13ο κεφάλαιο του βιβλίου Λευιτικόν όταν πρόκειται για κρούσματα λέπρας.

Οι απαγορεύσεις στο θέμα της διατροφής οι οποίες καταγράφονται στα εδάφια Λευιτικόν 11:13-20 περιλάμβαναν αρπακτικά πουλιά, όπως οι αετοί, οι ψαραετοί και οι κουκουβάγιες, καθώς και νεκροφάγα πουλιά, όπως ο κόρακας και ο γύπας. Αυτά, επειδή βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, συγκεντρώνουν τοξίνες σε μεγάλες ποσότητες. Τα ζώα που βρίσκονται πιο χαμηλά στην τροφική αλυσίδα λαβαίνουν αυτές τις τοξίνες σε ποσότητες καθαυτές ασήμαντες, ενώ τα ζώα που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας τις συσσωρεύουν σε συγκεντρωμένες δόσεις. Ο Μωσαϊκός Νόμος επέτρεπε τη βρώση μερικών ζώων τα οποία ήταν φυτοφάγα και δεν ανήκαν σε κατηγορία της τροφικής αλυσίδας που συγκέντρωνε τοξίνες. Ορισμένα απαγορευμένα κρέατα έκρυβαν μέσα τους εγκυστωμένα παράσιτα, όπως αυτά που προξενούν την τριχινίαση.

Η απαγόρευση που εξέφραζε η Αγία Γραφή κατά της κακής χρήσης του αίματος, απαγόρευση που περιλαμβανόταν στο Μωσαϊκό Νόμο σε διάφορα σημεία, αποδεικνύεται τώρα, ύστερα από 3.500 χρόνια, ιατρικώς σωστή. (Γένεσις 9:4· Λευιτικόν 3:17· 7:26· 17:10-16· 19:26· Δευτερονόμιον 12:16· 15:23) Ο περιορισμός αυτός επαναλαμβάνεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές στα εδάφια Πράξεις 15:20, 29 και 21:25. Στην ιατρική γίνονται σήμερα προσπάθειες να ελαχιστοποιηθεί ή να καταργηθεί τελείως η χρήση αίματος αιμοδοτών στην αιμοκάθαρση, στις καρδιοπνευμονικές μηχανές και στη χειρουργική γενικά. Η ηπατίτιδα με τις πολλές μορφές της, το AIDS, η μόλυνση από μεγαλοκυτταρικό ιό, και αναρίθμητες άλλες αρρώστιες που μεταδίδονται με το αίμα υψώνονται ως μακάβριες υπενθυμίσεις μπροστά σ’ εκείνους που έχουν τη σοφία του κόσμου και οι οποίοι αγνοούν τους νόμους του Θεού.

Η άσκηση είναι ζωτική για την καλή υγεία, και η Αγία Γραφή αναγνωρίζει τα οφέλη της. Η ζωηρή άσκηση τρεις φορές την εβδομάδα διάρκειας έστω και 20 λεπτών κάθε φορά είναι ικανή να μειώσει τους κινδύνους όσον αφορά την καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα. Αυξάνει τον προστατευτικό τύπο HDL της χοληστερίνης, βελτιώνει το επίπεδο της ενεργητικότητάς σας και σας δίνει μεγαλύτερη ευλυγισία και εντονότερο αίσθημα ευεξίας. Η Αγία Γραφή, μολονότι αναγνωρίζει την αξία της άσκησης, τη θέτει δεύτερη σε σχέση με την ανάπτυξη της πνευματικότητας, που είναι σημαντικότερη: «Η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος, αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης».—1 Τιμόθεον 4:8.

Οι ηθικοί νόμοι της Αγίας Γραφής χρησιμεύουν ως η κύρια προστασία ενάντια στις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, οι οποίες αναμφίβολα υπήρχαν, αλλά παρέμεναν άγνωστες επί αιώνες για τους ανθρώπους ανώτερης μόρφωσης, οι οποίοι ίσως ήταν εντελώς ανυποψίαστοι για την ύπαρξή τους.—Έξοδος 20:14· Ρωμαίους 1:26, 27· 1 Κορινθίους 6:9, 18· Γαλάτας 5:19.

«Ένα Πολύ Ακριβές Επιστημονικό Βιβλίο»

Ο Ιπποκράτης ήταν ένας Έλληνας γιατρός του πέμπτου και τέταρτου αιώνα Π.Κ.Χ. ο οποίος έγινε γνωστός ως «ο πατέρας της ιατρικής», όμως πολλά από εκείνα που λέει η Αγία Γραφή για τις ασθένειες τα έγραψε ο Μωυσής, περίπου χίλια χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, είναι σημαντικό το γεγονός ότι Τα Νέα του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (The AMA News) δημοσίευσαν μια επιστολή από κάποιο γιατρό η οποία έλεγε: «Οι πιο καλά πληροφορημένοι ιατρικοί ερευνητές οι οποίοι τώρα είναι και οι καλύτεροι στον τομέα τους οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η Αγία Γραφή είναι ένα πολύ ακριβές επιστημονικό βιβλίο. . . . Τα γεγονότα που αφορούν τη ζωή, τη διάγνωση, τη θεραπεία και την προληπτική ιατρική έτσι όπως τα παρουσιάζει η Αγία Γραφή είναι πολύ πιο προηγμένα και αξιόπιστα σε σχέση με τις θεωρίες του Ιπποκράτη, πολλές από τις οποίες παραμένουν αναπόδεικτες και μερικές αποδεικνύονται χονδροειδώς ανακριβείς».

Ο Δρ Α. Ρεντλ Σορτ, στο βιβλίο του Η Αγία Γραφή και η Σύγχρονη Ιατρική (The Bible and Modern Medicine)—αφού πρώτα τονίζει ότι οι νόμοι περί υγιεινής τους οποίους είχαν τα έθνη που περιέβαλλαν τον αρχαίο Ισραήλ ήταν άκρως στοιχειώδεις, αν όχι ανύπαρκτοι—έγραψε τα εξής: «Συνεπώς, είναι εξαιρετικά εκπληκτικό το ότι μέσα σ’ ένα βιβλίο, όπως η Αγία Γραφή, το οποίο παρουσιάζεται ως μη επιστημονικό, υπήρχε κάποιος κώδικας περί υγιεινής, και είναι εξίσου εκπληκτικό το ότι ένα έθνος που μόλις είχε απελευθερωθεί από τη δουλεία, και το οποίο συχνά υφίστατο λεηλασίες από εχθρούς και κατά καιρούς φερόταν αιχμάλωτο, είχε στο καταστατικό του τόσο σοφά βιβλία και ένα λογικό κώδικα κανόνων περί υγείας».

Ψυχοσωματικά Προβλήματα

Η Αγία Γραφή έχει αποδειχτεί ιατρικώς προηγμένη καθώς αναγνωρίζει την ψυχοσωματική φύση ορισμένων διαταραχών της υγείας, πολύ πριν αυτό γίνει κοινή παραδοχή για τον ιατρικό κλάδο. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο η Αγία Γραφή εξηγεί το ρόλο που παίζει η διάνοια στην εκδήλωση παθολογικών ασθενειών παραμένει πρότυπο ξεκάθαρης κατανόησης. Το εδάφιο Παροιμίαι 17:22 δηλώνει: «Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν ως ιατρικόν· το δε κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά». Προσέξτε ότι δεν υπάρχει τίποτα το καταδικαστικό εδώ· απλώς αποτελεί δήλωση μιας πραγματικότητας. Δεν υπάρχει κάποια παρότρυνση να λέμε στο καταβαρημένο άτομο να πάψει να αισθάνεται έτσι, σαν να επρόκειτο για κάτι απλό.

Η θετική στάση είναι υποβοηθητική· η ανησυχία είναι αρνητική και φθοροποιά. ‘Η αγχώδης μέριμνα στην καρδιά του ανθρώπου την κάνει να λυγίζει, ο καλός όμως λόγος την ευφραίνει’. (Παροιμίαι 12:25, ΜΝΚ) Αξίζει να συλλογιστεί κανείς το εδάφιο 14 του 18ου κεφαλαίου των Παροιμιών: «Το πνεύμα του ανθρώπου θέλει υποστηρίζει την αδυναμίαν [την πάθηση, ΜΝΚ] αυτού· αλλά το κατατεθλιμμένον πνεύμα τις δύναται να υποφέρη;» Το εδάφιο αυτό αφήνει να εννοηθεί πως η ικανότητα ενός ατόμου να αντέξει ως ένα δεδομένο βαθμό μια παθολογική αρρώστια (πάθηση) μπορεί να βελτιωθεί αν το άτομο αυτό αντλήσει υποστήριξη από τις πνευματικές του δυνάμεις.

Ο Τζέιμς Τ. Φίσερ, ψυχίατρος, εκφράστηκε ως εξής για την ψυχολογική αξία της Επί του Όρους Ομιλίας του Ιησού: «Αν συγκεντρώνατε όλα τα εξειδικευμένα άρθρα που έχουν γράψει ποτέ οι πιο ικανοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι πάνω στο θέμα της διανοητικής υγιεινής—αν τα συνδυάζατε και τα ‘χτενίζατε’ και βγάζατε τις άχρηστες περιττολογίες—αν παίρνατε την ουσία και αφήνατε τις λεπτομέρειες, και αν επρόκειτο οι ανόθευτες αυτές πληροφορίες της αγνής επιστημονικής γνώσης να εκφραστούν με σαφήνεια από τους πιο ικανούς ζώντες ποιητές, θα είχατε μια άχαρη και ημιτελή περίληψη της Επί του Όρους Ομιλίας».—Λίγα Κουμπιά που Λείπουν (A Few Buttons Missing), σελίδα 273.

Τα ψυχοσωματικά αισθήματα μπορούν να επηρεάσουν τη φυσική μας κατάσταση, αλλά αυτό καθαυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει πραγματική παθολογική αρρώστια. Συνεπώς, είναι σημαντικό πρώτα να προσπαθούμε να παράσχουμε βοήθεια στις σωματικές ανάγκες του ατόμου και, τουλάχιστον, να αναγνωρίζουμε την πάθηση, ενώ παράλληλα να ενθαρρύνουμε το άτομο να έχει θετική διανοητική διάθεση και θετικό πνεύμα, πράγμα που θα το βοηθήσει να αντέξει. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε περιπτώσεις στις οποίες δεν είναι διαθέσιμη καμιά οριστική θεραπεία σ’ αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων.

Μετά την αμαρτία του Αδάμ, ο θάνατος έγινε μια αναπόφευκτη γενετική πραγματικότητα για όλο το ανθρώπινο γένος. (Ρωμαίους 5:12) Γι’ αυτό, συνήθως δεν είναι κατάλληλο να αποδίδουμε τη συγκεκριμένη ασθένεια ενός ατόμου στο πνευματικό του υπόβαθρο. Είναι σημαντικό να το έχουμε αυτό στο νου μας όταν χειριζόμαστε προβλήματα ατόμων τα οποία είναι συναισθηματικά εξασθενημένα.

Ο Ρόλος του Γιατρού

Ποια είναι η σχέση που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί με τους γιατρούς και την εφαρμογή της σύγχρονης ιατρικής; Εξετάζοντας την Αγία Γραφή, δεν βρίσκουμε καμιά Γραφική βάση σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να θέσουμε τους γιατρούς πάνω σ’ ένα βάθρο ή να αποβλέπουμε στην ιατρική τεχνολογία ως την ύστατη ελπίδα για καλή υγεία. Μάλλον, υπάρχουν αποδείξεις για το αντίθετο. Ο Μάρκος μάς λέει για μια γυναίκα «έχουσα ρύσιν αίματος» επί πολλά χρόνια και «πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών και δαπανήσασα πάσαν την περιουσίαν αυτής και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα». (Μάρκος 5:25-29) Μολονότι αυτή η συνηθισμένη διαταραχή συχνά θεραπεύεται σήμερα, πολλές ασθένειες παραμένουν ανίατες και συνεχώς ανακαλύπτονται ένα σωρό καινούριες ανίατες ασθένειες.

Εντούτοις, η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει το άλλο άκρο όπως μερικοί οι οποίοι θεωρούν ότι η παραδοσιακή εφαρμογή της ιατρικής έχει ελάχιστη ή μηδαμινή αξία. Μερικοί κατεβάζουν το γιατρό από το βάθρο και στη θέση του βάζουν τον εαυτό τους ή κάποιες άλλες μη ιατρικές μεθόδους, τις εκάστοτε δημοφιλείς. Στο εδάφιο Κολοσσαείς 4:14, η περιγραφή του Λουκά ως ‘ιατρού αγαπητού’ αναμφίβολα αναφέρεται στα πνευματικά του προσόντα και όχι στις ιατρικές του ικανότητες. Ωστόσο, το προνόμιο που του δόθηκε να γράψει κάτω από έμπνευση μέρος των Αγίων Γραφών προφανώς δεν θα δινόταν σε κάποιον του οποίου το ιατρικό επάγγελμα θα αντέβαινε στην ηθική ή θα ήταν αντιγραφικό.

Υπάρχουν αποδείξεις οι οποίες δείχνουν ότι ο Λουκάς ασκούσε την ιατρική του καιρού του, χρησιμοποιώντας ορολογία και ιατρικές περιγραφές που φανερώνουν την επιρροή του Ιπποκράτη. Αν και ο Ιπποκράτης δεν ήταν πάντοτε ακριβής, πάντως προσπάθησε να εισαγάγει τη λογική στην άσκηση της ιατρικής και καταδίκασε τη δεισιδαιμονία και τις ψευτοθρησκευτικές θεωρίες περί ιατρικής. Επίσης, το απλό παράδειγμα του Ιησού στο εδάφιο Λουκάς 5:31, «Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες», δεν θα είχε νόημα αν δεν ήταν αποδεκτό ότι εκείνοι που έχουν ιατρική πείρα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι στην αντιμετώπιση ασθενειών.

Δεν υπάρχει Γραφική βάση για την υιοθέτηση μιας ακραίας άποψης και την αποκήρυξη της χρήσης αντιβιοτικών, αντισηπτικών ή αναλγητικών όταν καταδεικνύεται πως η χρήση τους καθίσταται αναγκαία. Τα εδάφια Ιερεμίας 46:11 και 51:8 περιγράφουν ένα βάλσαμο της Γαλαάδ, το οποίο μπορεί κάλλιστα να είχε καταπραϋντικές, αναλγητικές ιδιότητες καθώς και αντισηπτική αξία. Δεν υπάρχει Γραφική ή δογματική θέση εναντίον της λήψης φαρμάκων εσωτερικής χρήσης.

Παρ’ όλα αυτά, οι τεράστιες ποσότητες των αντιβιοτικών δεν έχουν κατορθώσει να προλάβουν τη συνεχιζόμενη μόλυνση από μεταδοτικές ασθένειες οι οποίες εξαπλώνονται με τις μύγες, τα κουνούπια και τα σαλιγκάρια—την υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου παγκόσμια. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας πρέπει να γυρίσουν πίσω και να αρχίσουν με τις βασικές Βιβλικές αρχές γύρω από την ασφαλή διάθεση των απορριμμάτων, την προστασία των παροχών ύδατος, τον έλεγχο των εντόμων-φορέων και τις προφυλάξεις σε ό,τι αφορά την επαφή ανάμεσα στα άτομα και ανάμεσα στα χέρια και το στόμα. Μέχρι πρόσφατα, στη δεκαετία του 1970, νοσοκόμοι και γιατροί λάβαιναν επανειλημμένα, με αφίσες πάνω από τους νιπτήρες των νοσοκομείων και πάνω από τα κρεβάτια των ασθενών, την υπενθύμιση που έλεγε: «Πλένετε τα Χέρια σας»—ο υπ’ αριθμόν ένα τρόπος πρόληψης της διάδοσης ασθενειών.

Δυο Λόγια Προειδοποίησης

Όσοι δίνουν συμβουλές σχετικά με την υγεία—είτε πρόκειται για κάποιον παθολόγο, χειροπρακτικό, ομοιοπαθητικό είτε για κάποιο φίλο που έχει καλές προθέσεις, αλλά πιθανώς είναι απληροφόρητος—αναλαμβάνουν μεγάλη ευθύνη οποτεδήποτε συμβουλεύουν κάποιον ο οποίος έχει κακή υγεία. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα αν η συμβουλή που δίνουν είναι επιβλαβής, αποτρέπει, καθυστερεί ή δημιουργεί προκατάληψη για κάποια μορφή βοήθειας η οποία συχνά έχει αποδειχτεί αποτελεσματική. Υπάρχουν άφθονες προειδοποιήσεις στην Αγία Γραφή προς τους ειδικούς σε θέματα υγείας καθώς και προς τους πελάτες να φυλάγονται από την αγυρτεία και τον πνευματισμό, όπου μπορεί κανείς να καταφύγει σε μια απελπισμένη αναζήτηση βοήθειας. Θυμηθείτε το εδάφιο Παροιμίαι 14:15, ΜΝΚ: ‘Όποιος είναι άπειρος πιστεύει σε κάθε λόγο, αλλά ο διορατικός εξετάζει τα βήματά του’.

Είναι πρακτικές για τη διατήρηση της υγείας σήμερα οι αρχές που περιέχονται στις Άγιες Γραφές; Ακριβώς όπως η κύρια έμφαση στο Μωσαϊκό Νόμο ήταν η πρόληψη, έτσι και σήμερα έχει αποδειχτεί ότι οι μέθοδοι της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης οι οποίες αποσκοπούν στην πρόληψη έχουν περισσότερη αξία από εκείνες που έχουν ως κύρια βάση τη θεραπεία. Το σύγχρονο μάθημα που διδάσκει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας στην προσπάθειά της να θέσει σε εφαρμογή σύγχρονες ιατρικές μεθόδους θεραπείας στις υπανάπτυκτες χώρες είναι το εξής: «Κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν».

Το συμπέρασμα είναι, λοιπόν, ότι ο Χριστιανός πρέπει να τρέφει σεβασμό για την υγεία και να τη βλέπει σφαιρικά, με στόχο να χρησιμοποιεί την καλή υγεία προς δόξα του Θεού στην προώθηση του χαρωπού έργου της Βασιλείας. Και κάτω από την κυριαρχία της Βασιλείας, η υπόσχεση είναι: «Ουδείς των κατοικούντων εκεί θα λέγει ‘είμαι ασθενής’».—Ησαΐας 33:24, ΛΧ.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

«Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σού, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ»