ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ

Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής στη σειρά την οποία ακολουθούν οι περισσότερες μεταφράσεις, αν και όχι αυτό που γράφτηκε τελευταίο.

Συγγραφέας, Χρόνος και Τόπος Συγγραφής. Ο απόστολος Ιωάννης κατονομάζει τον εαυτό του ως το συγγραφέα του βιβλίου και προσδιορίζει ως τόπο συγγραφής την Πάτμο, όπου βρισκόταν τότε εξόριστος επειδή ήταν κήρυκας του Λόγου του Θεού και μάρτυρας του Ιησού Χριστού. (Απ 1:1, 9) Ο χρόνος συγγραφής ήταν πιθανόν γύρω στο 96 Κ.Χ.

Ύφος και Αρμονία. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μορφή επιστολής και περιγράφει λεπτομερώς μια σειρά οραμάτων που εκτίθενται εύτακτα και με προοδευτική ανάπτυξη, καταλήγοντας στο όραμα του αποκορυφώματος. Η Αποκάλυψη συνιστά κατάλληλο επίλογο ολόκληρης της Αγίας Γραφής.

Το βιβλίο φαίνεται να εκτυλίσσεται με βάση ομάδες των εφτά πραγμάτων. Ανοίγονται εφτά σφραγίδες, ακούγονται τα σαλπίσματα εφτά σαλπίγγων και επακολουθούν εφτά πληγές. Υπάρχουν εφτά λυχνοστάτες, εφτά άστρα, εφτά βροντές και πολλά άλλα πράγματα κατανεμημένα σε εφτάδες, προφανώς επειδή ο αριθμός εφτά δηλώνει εδώ πληρότητα, και το βιβλίο ασχολείται με την ολοκλήρωση του ιερού μυστικού του Θεού.—Απ 10:7· βλέπε ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.

Εμπνευστής της Συγγραφής και Αγωγός. Ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος είναι ο εμπνευστής της συγγραφής του βιβλίου, ο δε αγωγός των πληροφοριών είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος τις μετέδωσε στον Ιωάννη γνωστοποιώντας τες σε αυτόν μέσω του αγγέλου του. (Απ 1:1) Το πνεύμα του Θεού παρουσιάζεται να είναι εφταπλό, και επομένως δρα στο πλήρες των δυνατοτήτων του προκειμένου να μεταβιβάσει αυτή την αποκάλυψη. Ο Ιωάννης έλαβε τη θεϊκή εντολή να γράψει.—1:4, 11.

Σκοπός. Μολονότι μερικά από όσα είδε ο Ιωάννης στο όραμα μπορεί να φαίνονται τρομακτικά—τα θηρία, τα «αλίμονο», οι πληγές—το βιβλίο γράφτηκε, όχι για να τρομοκρατήσει, αλλά για να παρηγορήσει και να ενθαρρύνει αυτούς που το διαβάζουν με πίστη. Μπορεί να οδηγήσει τον αναγνώστη σε ευλογίες. Μάλιστα ο συγγραφέας του βιβλίου δηλώνει στην εισαγωγή: «Ευτυχισμένος [«ευλογημένος», KJ] είναι αυτός που διαβάζει μεγαλόφωνα και εκείνοι που ακούν τα λόγια αυτής της προφητείας και τηρούν όσα είναι γραμμένα σε αυτήν». (Απ 1:3) Ο Ιωάννης αναφέρει επίσης ότι σκοπός του βιβλίου είναι να δείξει στους δούλους του Θεού όσα «πρέπει να γίνουν σύντομα».—1:1, 2.

Δίνει Μαρτυρία για τον Ιησού. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 19:10, ο άγγελος λέει στον Ιωάννη: «Εκείνο που εμπνέει την προφητεία [τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας, Κείμενο] είναι το να δοθεί μαρτυρία για τον Ιησού». Δηλαδή, ουσιαστικός σκοπός όλης της προφητείας είναι να στραφεί η προσοχή στον Ιησού Χριστό. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά Θεός παραγκωνίζεται ή αγνοείται. Σε προηγούμενο σημείο του εδαφίου 10, ο άγγελος είχε πει στον Ιωάννη, ο οποίος έπεσε κάτω μπροστά του: «Τον Θεό λάτρεψε», ο δε απόστολος Παύλος είχε δηλώσει ότι «ο Θεός εξύψωσε [τον Χριστό] σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα». Επομένως, με το να μεγαλύνουμε τον Ιησού Χριστό και να τον γνωρίζουμε όλο και περισσότερο αποκτούμε καλύτερη γνώση του Θεού και των σκοπών Του, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να δοξάζεται ο Θεός πάνω από όλους.—Φλπ 2:9-11· βλέπε ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ.

Ο λόγος για τον οποίο η προφητεία δίνει μαρτυρία για τον Ιησού είναι ότι ο Ιησούς είναι αυτός μέσω του οποίου ο Θεός πραγματοποιεί τους σκοπούς του όσον αφορά τον αγιασμό του ονόματός του, την εξάλειψη της πονηρίας και την ευλογία της ανθρωπότητας. «[Στον Χριστό] είναι προσεκτικά αποκρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης». (Κολ 2:3) Αυτός είναι το Σπέρμα της υπόσχεσης, Εκείνος στο πρόσωπο του οποίου αποκαλύπτεται το ιερό μυστικό. Από την αρχή κιόλας της πολιτείας του με τους ανθρώπους, μετά το στασιασμό του Αδάμ, ο Θεός μερίμνησε να προλεχθούν διάφορα πράγματα σχετικά με τον Χριστό προσκιάζοντάς τον και κατηύθυνε τους ανθρώπους στη Βασιλεία του Θεού η οποία θα δινόταν στα χέρια του Γιου του.—Γε 3:15· 22:18· Γα 3:16· 2Σα 7:12-16· Ψλ 2:6-12· 110:1-7· Ιεζ 21:27· Πρ 2:29, 36· 3:19-26· 1Τι 3:16.

Με απλά λόγια, ποιο είναι το νόημα της «Αποκάλυψης»;

Το εναρκτήριο κεφάλαιο του βιβλίου με το οποίο ολοκληρώνεται η Αγία Γραφή μάς παρουσιάζει Αυτόν που είναι πάνω από όλους, τον Εμπνευστή του αγγέλματος της Αποκάλυψης, τον Ιεχωβά Θεό τον Παντοδύναμο, «το Άλφα και το Ωμέγα». Δείχνει σε όραμα τον Αγωγό της επικοινωνίας, τον Ιησού Χριστό, λέγοντας για αυτόν ότι είχε πεθάνει αλλά τώρα είναι ζωντανός, με μεγάλη δύναμη στον ουρανό. Κατόπιν φέρνονται στο προσκήνιο οι συμμέτοχοι με αυτόν στη θλίψη του και στη Βασιλεία, ενώ το ενδιαφέρον και η στοργική καλοσύνη του Χριστού για εκείνους γίνονται φανερά στα αγγέλματα που στέλνει αυτός προς «τους αγγέλους» των εφτά εκκλησιών.—Απ 1-3.

Κατόπιν, εμπνεόμενος από το πνεύμα, ο Ιωάννης μεταφέρεται στους ουρανούς για να αρχίσει να βλέπει «αυτά που πρέπει να γίνουν». Λαβαίνει ένα όραμα του θρόνου του Θεού και όσων βρίσκονται γύρω του, και παρουσιάζει Εκείνον που κάθεται στο θρόνο να είναι ένδοξος, υπέρτατος, ενθρονισμένος σε συνθήκες απόλυτης γαλήνης και ηρεμίας.—Απ 4.

Η ένδοξη θέση «του Αρνιού» του Θεού, του Ιησού Χριστού, παρουσιάζεται ως η θέση εκείνου που είναι δεύτερος μόνο μετά τον Ιεχωβά Θεό, ο μόνος στον ουρανό και στη γη που έχει τα προσόντα να πλησιάσει τον Θεό για να προβεί στην αποκάλυψη του σκοπού Του. Η προσοχή στρέφεται σε έναν πολεμιστή-βασιλιά (προφανώς και πάλι στον Ιησού) που ιππεύει και προχωρεί «νικώντας και για να ολοκληρώσει τη νίκη του». Φανερώνεται ο αντίκτυπος που έχει στη γη και κυρίως στους εχθρούς του Θεού το γεγονός ότι αυτός ο βασιλιάς αρχίζει να επελαύνει, όπως επίσης γίνεται φανερό ότι ο Θεός έχει σκοπό να πάρει εκδίκηση από τους εχθρούς του για το αίμα του λαού του.—Απ 5, 6.

Το πώς θεωρεί ο Θεός τους υπηρέτες του στη γη τους οποίους έχει επιλέξει να συμμετέχουν στην ουράνια Βασιλεία φαίνεται από το ότι αυτός συγκρατεί την εκτέλεση της καταστροφής μέχρις ότου αυτοί οι υπηρέτες “σφραγιστούν στα μέτωπά τους”. Αποκαλύπτεται ότι ο πλήρης αριθμός των σφραγισμένων είναι 144.000. Κατόπιν παρουσιάζονται κάποιοι μη σφραγισμένοι και χωρίς καθορισμένο αριθμό, οι οποίοι γίνονται υπηρέτες του Θεού και διασώζονται από την καταστροφικότητα της “μεγάλης θλίψης”. Περιγράφονται οι κρίσεις του Θεού εναντίον διαφόρων υποδιαιρέσεων των εχθρών του στη γη, καθώς και η μάχη που διεξάγουν αυτοί οι εχθροί ενάντια στο λαό του. Στη συνέχεια περιγράφονται οι προσπάθειες που κάνει ο πρώτιστος εχθρός, ο δράκοντας Σατανάς ο Διάβολος, να ανατρέψει το σκοπό του Θεού όσον αφορά τη γέννηση “γιου, αρσενικού, ο οποίος θα ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένιο ραβδί”. Έπειτα εμφανίζονται θηρία που συμβολίζουν διάφορα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί αυτός ο πρώτιστος εχθρός για να πολεμήσει τους υπόλοιπους από το σπέρμα της γυναίκας και για να αποτρέψει την ολοκλήρωση του έργου σφραγίσματος.—Απ 7-13· βλέπε ΘΗΡΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ.

Όλες αυτές οι απόπειρες του Σατανά αποτυγχάνουν παταγωδώς. Οι 144.000 παρουσιάζονται να έχουν νικήσει και να στέκονται μαζί με το Αρνί πάνω στο Όρος Σιών, φέροντας το όνομα του Πατέρα και του Αρνιού στα μέτωπά τους και ψάλλοντας σαν έναν νέο ύμνο μπροστά στα ουράνια όντα. Αφού συγκεντρωθούν αυτοί και ένα «μεγάλο πλήθος» από επίγειους συντρόφους τους με το “θερισμό της γης”, έρχεται η ώρα να πατηθεί στο πατητήρι το μεγάλο «κλήμα της γης».—Απ 14.

Οι τελικές κρίσεις του Θεού περιγράφονται με έναν άλλον συμβολισμό. Σε εφτά αγγέλους δίνονται εφτά κούπες του θυμού του Θεού. Οι άγγελοι προχωρούν για να εκτελέσουν αυτό το τελικό έργο. Η προσοχή στρέφεται σε έναν από τους κυριότερους εχθρούς του Θεού και της “νύφης” του Χριστού, τη “Βαβυλώνα τη Μεγάλη, τη μητέρα των πορνών”, «τη μεγάλη πόλη η οποία έχει βασιλεία πάνω στους βασιλιάδες της γης». Η συμμαχία της με το εφτακέφαλο θηρίο καταρρέει, καθώς το θηρίο εξοργίζεται μαζί της, κατατρώει τη σάρκα της και την καίει με φωτιά. Το πένθος όσων κέρδιζαν από τις δοσοληψίες που είχαν μαζί της είναι μεγάλο, αλλά ο ουρανός αγάλλεται.—Απ 15-18.

Η Βαβυλώνα η Μεγάλη, ως «η μητέρα των πορνών», θα κατέβαλλε λογικά κάθε προσπάθεια για να παραπλανήσει τη «νύφη» του Χριστού ώστε να απιστήσει στον μέλλοντα σύζυγό της (2Κο 11:2, 3· Εφ 5:25-27) και επομένως να γίνει και αυτή πόρνη. Γι’ αυτόν το λόγο, η ουράνια αγαλλίαση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, εφόσον οι εκμαυλιστικές προσπάθειες της Βαβυλώνας της Μεγάλης έχουν αποτύχει. Η μεγάλη πόρνη έχει φύγει πια από τη μέση και η νύφη έχει νικήσει. Έχει ετοιμαστεί για τον Σύζυγό της. Συνεπώς, έχει φτάσει η ώρα να πραγματοποιηθεί ο γάμος του Αρνιού. Όλοι οι προσκαλεσμένοι στο γάμο χαίρονται. Ο Ιεχωβά κάνει τώρα την έναρξη μιας νέας εποχής στη βασιλεία του, δεδομένου ότι η μεγάλη πόρνη έχει εξαφανιστεί και δεν αποτελεί πλέον αντίπαλο της αγνής λατρείας.—Απ 19:1-10.

Αλλά και οι άλλοι εχθροί του Θεού πρέπει να υποστούν την εκτέλεση κρίσης. Ο Γαμπρός προχωρεί για να ολοκληρώσει τη νίκη του και να απαλλάξει τη γη από όλους τους εχθρούς, πολιτικούς και άλλους. Η καταστροφή είναι ολοσχερής. Τελικά, ο Διάβολος, έχοντας δει την ήττα όλων των εκπροσώπων και των οργάνων του, δένεται και ο ίδιος για τα χίλια χρόνια της βασιλείας του Χριστού. Το όραμα παρακάμπτει για λίγο αυτή τη Χιλιετή Βασιλεία για να περιγράψει λεπτομερώς μια κρίση που λαβαίνει χώρα στο τέλος των χιλίων ετών. Ο Διάβολος λύνεται προσωρινά και κατόπιν αφανίζεται ολοκληρωτικά, μαζί με όλους όσους επιτίθενται μαζί του στο «στρατόπεδο των αγίων και την αγαπημένη πόλη».—Απ 19:11–20:10.

Επιστρέφοντας σε γεγονότα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια των χιλίων ετών, το όραμα παρουσιάζει την ανάσταση και την κρίση που λαβαίνουν χώρα υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού και της νύφης του, της Νέας Ιερουσαλήμ. Περιγράφεται η ομορφιά και το μεγαλείο αυτής της ουράνιας «πόλης», καθώς επίσης τα θεραπευτικά, ζωογόνα οφέλη που φέρνει στην ανθρωπότητα.—Απ 20:11–22:5.

Ως κατακλείδα, ο Ιεχωβά Θεός δηλώνει ότι “έρχεται γρήγορα για να αμείψει τον καθένα σύμφωνα με το έργο του”. Ως «ο πιστός και αληθινός μάρτυρας», ο Ιησούς πιστοποιεί την ολοκλήρωση του ιερού μυστικού όσον αφορά τη βασιλεία, λέγοντας: «Εγώ είμαι η ρίζα και ο απόγονος του Δαβίδ, και το λαμπρό πρωινό άστρο». Αυτός είναι ο μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ, ο αιώνιος στη διαθήκη για Βασιλεία και εκείνος που είχε προειπωθεί στο εδάφιο Αριθμοί 24:17. Επομένως, έχουν αποτύχει όλες οι προσπάθειες που έκαναν ο Σατανάς, το θηρίο και η Βαβυλώνα η Μεγάλη (Απ 12:1-10· 17:3-14) προκειμένου να εμποδίσουν αυτό το «άστρο» να ανατείλει από τον οίκο του Δαβίδ ώστε να καθήσει για πάντα στο θρόνο στους ουρανούς.—Απ 22:6-16.

Το πνεύμα, η ενεργός δύναμη του Θεού, μαζί με “τη νύφη” προσκαλούν όλους όσους ακούν να πάρουν νερό ζωής δωρεάν. Με μια τελική προειδοποίηση να μη γίνει προσθήκη στα λόγια της προφητείας ούτε να αφαιρεθεί τίποτα από αυτά, και με μια δήλωση σχετικά με την εγγύτητα της έλευσής του, ο Ιησούς κλείνει την αποκάλυψη, ο δε Ιωάννης αποκρίνεται: «Αμήν! Έλα, Κύριε Ιησού».—Απ 22:17-21.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης έχει μεγάλη σπουδαιότητα διότι παρέχει πνευματική δύναμη και ενόραση στο λαό του Θεού. Τονίζει το ενδιαφέρον του Θεού για τις εκκλησίες του λαού του και τη μεγάλη και στοργική φροντίδα που εκδηλώνει ο Ιησούς Χριστός προς αυτούς ως ο Καλός Ποιμένας. Ο Ιησούς γνωρίζει επακριβώς τις συνθήκες που επικρατούν και τι πρέπει να γίνει. Αυτό καταδεικνύεται ιδιαίτερα στα πρώτα τρία κεφάλαια του βιβλίου.

Μερικοί θεωρούν την Αποκάλυψη βιβλίο που περιέχει τόσο πολλούς συμβολισμούς ώστε είναι ακατανόητο ή τη θεωρούν μη πρακτική. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός θέλει να καταλαβαίνει ο λαός του, και κατηύθυνε να γραφτεί η Αγία Γραφή έτσι ώστε να την κατανοούν και να λαβαίνουν καθοδήγηση. Το κλειδί για την κατανόηση της Αποκάλυψης είναι το ίδιο με το κλειδί για την κατανόηση άλλων τμημάτων της Αγίας Γραφής. Ο απόστολος Παύλος δείχνει ποιο είναι αυτό το κλειδί. Αφού εξηγεί ότι ο Θεός αποκαλύπτει την κρυμμένη σοφία μέσω του πνεύματός του, ο Παύλος λέει: «Για αυτά τα πράγματα μιλάμε επίσης με λόγια, όχι διδαγμένα από ανθρώπινη σοφία, αλλά διδαγμένα από το πνεύμα, καθώς συνδυάζουμε πνευματικά ζητήματα με πνευματικά λόγια». (1Κο 2:8-13) Ερευνώντας τις Γραφές (και σε μερικές περιπτώσεις τα ήθη και τα έθιμα εκείνων των ημερών), βρίσκουμε σε αυτές πολλά από τα πράγματα που χρησιμοποιούνται ως συμβολισμοί στην Αποκάλυψη. Παραβάλλοντας αυτές τις Γραφικές περικοπές, μπορούμε πολλές φορές να καταλάβουμε τι σημαίνει το σύμβολο της Αποκάλυψης. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ένας όρος ή μια έκφραση μπορεί να σημαίνει ή να συμβολίζει διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τα συμφραζόμενα όπου εμφανίζεται.

[Πλαίσιο στις σελίδες 264, 265]

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Γνωστοποίηση της άποψης του Θεού για τις επικρατούσες συνθήκες, όπως επίσης και θεώρηση εκ των προτέρων τού τι Εκείνος επιτρέπει και τι θα επιτελέσει μέσω του Χριστού «στην ημέρα του Κυρίου»

Μια σειρά από οράματα που κατέγραψε ο απόστολος Ιωάννης γύρω στο 96 Κ.Χ.

Ο δοξασμένος Χριστός δίνει στοργική συμβουλή σε συγκληρονόμους της Βασιλείας (1:1–3:22)

Η εκκλησία της Εφέσου έχει δείξει υπομονή αλλά έχει αφήσει την πρώτη αγάπη της

Η πνευματικά πλούσια εκκλησία της Σμύρνης παροτρύνεται να μείνει πιστή παρά τη θλίψη

Η εκκλησία της Περγάμου έχει κρατήσει γερά το όνομα του Χριστού υπό διωγμό αλλά έχει ανεχτεί την ύπαρξη αιρέσεων

Η εκκλησία των Θυατείρων έχει ιστορικό αυξημένης δραστηριότητας, αλλά έχει ανεχτεί την Ιεζαβελική επιρροή

Η εκκλησία των Σάρδεων είναι πνευματικά νεκρή και πρέπει να ξυπνήσει

Η εκκλησία της Φιλαδέλφειας, που έχει φυλάξει το λόγο του Χριστού, προτρέπεται να συνεχίσει να κρατάει γερά αυτό που έχει

Η εκκλησία της Λαοδίκειας είναι χλιαρή. Ας προμηθευτεί από τον Χριστό ό,τι είναι απαραίτητο για πνευματική θεραπεία

Όραμα της ουράνιας παρουσίας του Ιεχωβά (4:1–5:14)

Ο Ιεχωβά παρουσιάζεται να κάθεται στο θρόνο του με μεγαλοπρέπεια που προκαλεί δέος, περιστοιχισμένος από 24 πρεσβυτέρους και τέσσερα ζωντανά πλάσματα. Κρατάει έναν ρόλο σφραγισμένο με εφτά σφραγίδες

Το Αρνί ανακηρύσσεται άξιο να πάρει το ρόλο και να τον ανοίξει

Το Αρνί ανοίγει έξι από τις σφραγίδες του ρόλου (6:1-17)

Καθώς ανοίγει την πρώτη σφραγίδα, ο αναβάτης ενός λευκού αλόγου λαβαίνει ένα στέμμα και προχωρεί νικώντας και για να ολοκληρώσει τη νίκη του

Το άνοιγμα των επόμενων τριών σφραγίδων εισάγει τρεις ακόμη ιππείς, που φέρνουν πόλεμο, πείνα και θάνατο στην ανθρωπότητα

Ανοίγεται η πέμπτη σφραγίδα. Όσοι μαρτύρησαν για τον Χριστό κραυγάζουν ζητώντας εκδίκηση για το αίμα τους. Δίνεται στον καθένα μια λευκή στολή

Με το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας, ένας μεγάλος σεισμός αναγγέλλει την ημέρα της οργής του Θεού και του Αρνιού

Συγκρατούνται οι τέσσερις άνεμοι της γης (7:1-17)

Ο Ιωάννης ακούει ότι οι τέσσερις άνεμοι θα συγκρατούνται μέχρι να σφραγιστούν οι δούλοι του Θεού. Ο αριθμός αυτών που σφραγίζονται είναι 144.000

Κατόπιν, ο Ιωάννης βλέπει ένα μεγάλο, αναρίθμητο πλήθος από όλα τα έθνη. Αυτοί έρχονται από τη μεγάλη θλίψη

Ανοίγεται η έβδομη σφραγίδα (8:1–11:14)

Γίνεται σιγή μισής ώρας. Φωτιά από το θυσιαστήριο ρίχνεται στη γη. Εφτά άγγελοι ετοιμάζονται να σαλπίσουν

Τα πρώτα τέσσερα σαλπίσματα αναγγέλλουν πληγές για τη γη, τη θάλασσα και τις πηγές των νερών, όπως επίσης για τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα

Το πέμπτο σάλπισμα προκαλεί μια πληγή ακρίδων, και το έκτο εξαπολύει μια τρομακτική επίθεση ιππικού

Ο Ιωάννης τρώει έναν μικρό ρόλο και πληροφορείται ότι πρέπει να προφητεύσει περαιτέρω

Μετράει το αγιαστήριο. Δύο μάρτυρες ντυμένοι με σάκο προφητεύουν, θανατώνονται και εγείρονται ξανά

Η έβδομη σάλπιγγα: γεννιέται η Βασιλεία (11:15–12:17)

Ακούγεται η έβδομη σάλπιγγα και αναγγέλλεται η Βασιλεία του Ιεχωβά και η εξουσία του Χριστού του

Μια γυναίκα γεννάει ένα αρσενικό παιδί στον ουρανό

Ο δράκοντας προσπαθεί να καταβροχθίσει το παιδί. Γίνεται πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ ρίχνει το δράκοντα και τους αγγέλους του κάτω στη γη

Ο δράκοντας διεξάγει πόλεμο με το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναίκας

Το θηρίο από τη θάλασσα (13:1-18)

Ένα θηρίο με εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα βγαίνει από τη θάλασσα

Ο δράκοντας δίνει στο θηρίο την εξουσία του, και ένα θηρίο με δύο κέρατα όμοια με αρνιού κάνει εικόνα σε αυτό. Πολλοί εξαναγκάζονται να λατρέψουν το θηρίο και να δεχτούν το σημάδι του

Οι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά σε δράση (14:1-20)

Οι 144.000 στο Όρος Σιών ψάλλουν έναν νέο ύμνο

Άγγελοι που πετούν στο μεσουράνημα μεταδίδουν ζωτικά αγγέλματα

Κάποιος όμοιος με γιο ανθρώπου θερίζει το θερισμό της γης

Ένας άγγελος πατάει το πατητήρι του Θεού, προκαλώντας πολλή αιματοχυσία

Ο Ιεχωβά, από το ουράνιο αγιαστήριό του, προστάζει εφτά αγγέλους να αδειάσουν τις εφτά κούπες του θυμού του (15:1–16:21)

Οι πρώτες έξι κούπες αδειάζονται στη γη, στη θάλασσα και στις πηγές των νερών, καθώς επίσης στον ήλιο, στο θρόνο του θηρίου και στον Ευφράτη

Οι υπηρέτες του Θεού πρέπει να μένουν άγρυπνοι, καθώς η δαιμονική προπαγάνδα συγκεντρώνει τους ανθρώπινους βασιλιάδες στον τόπο που ονομάζεται Αρ-Μαγεδών

Η έβδομη κούπα αδειάζεται στον αέρα με καταστροφικές συνέπειες

Οράματα για το τέλος της Βαβυλώνας της Μεγάλης (17:1–18:24)

Η Βαβυλώνα η Μεγάλη, μεθυσμένη από το αίμα των αγίων, κάθεται πάνω σε ένα κατακόκκινο θηρίο που έχει εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Τα δέκα κέρατα στρέφονται εναντίον της και την ερημώνουν

Αναγγέλλεται η πτώση της. Ο λαός του Θεού πρέπει να βγει από αυτήν

Πολλοί πάνω στη γη θρηνούν για την οριστική της καταστροφή

Ο γάμος του Αρνιού (19:1-10)

Ουράνιες φωνές αινούν τον Γιαχ για την καταστροφή της Βαβυλώνας

Βροντεροί αίνοι εν χορώ αναγγέλλουν το γάμο του Αρνιού

Ο Βασιλιάς των βασιλιάδων θριαμβεύει επί των εθνών (19:11-21)

Ο Λόγος του Θεού διεξάγει πόλεμο εναντίον των εθνών. Το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς. Όλοι οι εχθροί του Θεού θανατώνονται. Ζώα τρώνε τις σάρκες τους

Ο Σατανάς ρίχνεται στην άβυσσο, ο Χριστός κυβερνάει 1.000 χρόνια (20:1–21:8)

Ο Σατανάς ρίχνεται στην άβυσσο για 1.000 χρόνια

Οι συγκυβερνήτες του Ιησού κρίνουν μαζί του για 1.000 χρόνια, μετά τα οποία ο Σατανάς αφήνεται ελεύθερος. Προσπαθεί να παροδηγήσει την ανθρωπότητα και πάλι, αλλά τελικά αυτός και όλοι όσοι τον ακολουθούν καταστρέφονται

Όλοι όσοι ήταν νεκροί στο θάνατο, στον Άδη και στη θάλασσα εγείρονται και κρίνονται ενώπιον Εκείνου που κάθεται στο μεγάλο λευκό θρόνο. Ο θάνατος και ο Άδης ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς

Ο Ιωάννης βλέπει έναν νέο ουρανό και μια νέα γη

Η Νέα Ιερουσαλήμ (21:9–22:21)

Η ένδοξη Νέα Ιερουσαλήμ κατεβαίνει από τον ουρανό, φωτίζοντας τα έθνη. Ένας ποταμός νερού ζωής ρέει στο μέσο της, με δέντρα που είναι για θεραπεία σε κάθε όχθη του

Η Αποκάλυψη ολοκληρώνεται με τελικά αγγέλματα από τον Ιεχωβά και τον Ιησού. Το πνεύμα και η νύφη προσκαλούν όποιον διψάει να πάρει νερό ζωής δωρεάν