Ταπεινοφροσύνη — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

Έλλειψη υπερηφάνειας ή αλαζονείας, ταπεινότητα φρονήματος. Η ταπεινοφροσύνη δεν αποτελεί αδυναμία, αλλά απεναντίας είναι μια διανοητική κατάσταση που ευαρεστεί τον Ιεχωβά.

Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη που αποδίδεται «ταπεινοφροσύνη» είναι παράγωγο μιας ρίζας (‛ανάχ) που σημαίνει «ταλαιπωρούμαι· ταπεινώνομαι· καταδυναστεύομαι». Τα παράγωγα αυτής της ρίζας αποδίδονται κατά περίπτωση «ταπεινοφροσύνη», «πραότητα», «ταλαιπωρία» και ούτω καθεξής. Δύο άλλα ρήματα της εβραϊκής που έχουν σχέση με την «ταπεινοφροσύνη» είναι το ρήμα κανά‛ (κατά κυριολεξία, καθυποτάσσω [τον εαυτό μου]) και το ρήμα σαφέλ (κατά κυριολεξία, είμαι χαμηλός ή χαμηλώνω). Η λέξη ταπεινοφροσύνη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι σύνθετη, προερχόμενη από τις λέξεις ταπεινός, δηλαδή «χαμηλός», και φρήν που σημαίνει «νους».

Ένας άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει ταπεινοφροσύνη κάνοντας στοχασμούς γύρω από τη σχέση του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του, όπως αυτή ορίζεται στην Αγία Γραφή, και ακολούθως εφαρμόζοντας τις αρχές που έχει μάθει. Μια λέξη της εβραϊκής, η λέξη χιθραπές, η οποία αποδίδεται «ταπεινώσου», σημαίνει κατά κυριολεξία «ποδοπάτησε τον εαυτό σου». Εκφράζει εύστοχα την πράξη που περιγράφει ο σοφός Παροιμιαστής: «Γιε μου, αν έγινες εγγυητής για το συνάνθρωπό σου, . . . αν παγιδεύτηκες από τα λόγια του στόματός σου, . . . μπήκες στην παλάμη του συνανθρώπου σου: Πήγαινε να ταπεινωθείς [ποδοπάτησε τον εαυτό σου] και πολιόρκησε το συνάνθρωπό σου με παρακλήσεις. . . . Ελευθερώσου». (Παρ 6:1-5) Με άλλα λόγια, ρίξε την υπερηφάνειά σου, παραδέξου το λάθος σου, τακτοποίησε το ζήτημα και ζήτησε συγχώρηση. Η νουθεσία του Ιησού ήταν να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού σαν τα παιδιά και, αντί να προσπαθούμε να υπερέχουμε, να διακονούμε ή να υπηρετούμε τους αδελφούς μας.—Ματ 18:4· 23:12.

Από την άλλη πλευρά, ένα άτομο μπορεί να μάθει την ταπεινοφροσύνη με το να ταπεινωθεί από κάποιες εμπειρίες. Ο Ιεχωβά είπε στους Ισραηλίτες ότι τους έκανε να γίνουν ταπεινοί, βάζοντάς τους να πορευτούν 40 χρόνια στην έρημο, προκειμένου να τους υποβάλει σε δοκιμή για να γνωρίσει τι υπήρχε μέσα στην καρδιά τους και να τους κάνει να γνωρίσουν ότι «ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε έκφραση από το στόμα του Ιεχωβά ζει ο άνθρωπος». (Δευ 8:2, 3) Πολλοί Ισραηλίτες αναμφίβολα ωφελήθηκαν από αυτή τη σκληρή εμπειρία και μέσα από αυτήν ανέπτυξαν ταπεινοφροσύνη. (Παράβαλε Λευ 26:41· 2Χρ 7:14· 12:6, 7.) Αν ένα άτομο ή ένα έθνος αρνηθεί να ταπεινωθεί ή να δεχτεί διαπαιδαγώγηση που θα το κάνει ταπεινό, θα υποστεί ταπείνωση στον ορισμένο καιρό.—Παρ 15:32, 33· Ησ 2:11· 5:15.

Ευαρεστεί τον Θεό. Η ταπεινοφροσύνη έχει μεγάλη αξία στα μάτια του Ιεχωβά. Αν και ο Θεός δεν οφείλει τίποτα στο ανθρώπινο γένος, είναι έτοιμος, σε ένδειξη παρ’ αξία καλοσύνης, να εκδηλώσει έλεος και εύνοια σε όσους ταπεινώνουν τον εαυτό τους ενώπιόν του. Τέτοια άτομα δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται στον εαυτό τους ούτε κομπάζουν για αυτό που είναι, αλλά αποβλέπουν σε εκείνον και θέλουν να κάνουν το θέλημά του. Όπως δηλώνουν οι θεόπνευστοι Χριστιανοί συγγραφείς Ιάκωβος και Πέτρος: «Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς».—Ιακ 4:6· 1Πε 5:5.

Ακόμη και άτομα που έχουν κάνει πολύ άσχημα πράγματα στο παρελθόν, αν ταπεινώσουν ειλικρινά τον εαυτό τους ενώπιον του Ιεχωβά και τον ικετεύσουν για έλεος, θα εισακουστούν. Ο Βασιλιάς Μανασσής του Ιούδα, προωθώντας την ψεύτικη λατρεία στη χώρα, είχε παραπλανήσει τους κατοίκους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ «ώστε να πράττουν χειρότερα από τα έθνη τα οποία είχε αφανίσει ο Ιεχωβά μπροστά από τους γιους του Ισραήλ». Ωστόσο, όταν ο Ιεχωβά επέτρεψε να οδηγηθεί ο Μανασσής αιχμάλωτος στο βασιλιά της Ασσυρίας, αυτός «ταπείνωνε πολύ τον εαυτό του λόγω του Θεού των προπατόρων του. Και προσευχόταν συνεχώς σε Εκείνον, γι’ αυτό και Εκείνος δέχτηκε να ακούσει την ικεσία του και εισάκουσε το αίτημά του για εύνοια και τον αποκατέστησε στην Ιερουσαλήμ στη βασιλεία του· και γνώρισε ο Μανασσής ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός». Με αυτόν τον τρόπο ο Μανασσής έμαθε την ταπεινοφροσύνη.—2Χρ 33:9, 12, 13· παράβαλε 1Βα 21:27-29.

Προσφέρει Ορθή Καθοδηγία. Όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού μπορεί να αναμένει ότι θα έχει την καθοδηγία Του. Ο Έσδρας είχε τη βαριά ευθύνη να οδηγήσει πίσω στην Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα περισσότερους από 1.500 άντρες, μη συμπεριλαμβανομένων των ιερέων, των Νεθινίμ και των γυναικόπαιδων. Συν τοις άλλοις, αυτοί μετέφεραν μεγάλη ποσότητα χρυσού και ασημιού για τον εξωραϊσμό του ναού στην Ιερουσαλήμ. Χρειάζονταν προστασία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά ο Έσδρας δεν ήθελε να ζητήσει στρατιωτική συνοδεία από το βασιλιά της Περσίας και να δείξει με αυτό ότι βασιζόταν σε ανθρώπινη δύναμη. Εκτός αυτού, προηγουμένως είχε πει στο βασιλιά: «Το χέρι του Θεού μας βρίσκεται πάνω από όλους όσους τον εκζητούν για καλό». Γι’ αυτό κήρυξε νηστεία, ώστε ο λαός να ταπεινωθεί ενώπιον του Ιεχωβά. Παρακάλεσαν τον Θεό, και εκείνος άκουσε και τους προστάτεψε από τις εχθρικές ενέδρες στο δρόμο, οπότε το επικίνδυνο ταξίδι ολοκληρώθηκε με επιτυχία. (Εσδ 8:1-14, 21-32) Ενόσω ο προφήτης Δανιήλ ήταν εξόριστος στη Βαβυλώνα, του δείχτηκε μεγάλη εύνοια καθώς ο Θεός τού έστειλε σε όραμα έναν άγγελο, επειδή ο Δανιήλ ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, αναζητώντας καθοδήγηση και κατανόηση.—Δα 10:12.

Η ταπεινοφροσύνη θα οδηγεί κάποιον στο σωστό δρόμο και θα του φέρνει δόξα, επειδή ο Θεός είναι εκείνος που εξυψώνει τον έναν και υποβιβάζει τον άλλον. (Ψλ 75:7) «Πριν από τη συντριβή η καρδιά του ανθρώπου είναι επηρμένη, και πριν από τη δόξα υπάρχει η ταπεινοφροσύνη». (Παρ 18:12· 22:4) Έτσι λοιπόν, όποιος επιζητεί δόξα με υπεροψία θα αποτύχει, όπως συνέβη με τον Βασιλιά Οζία του Ιούδα, ο οποίος έγινε αυθάδης και σφετερίστηκε τα ιερατικά καθήκοντα: «Μόλις έγινε ισχυρός, η καρδιά του έγινε υπεροπτική, μάλιστα μέχρι του σημείου να προκληθεί καταστροφή· ώστε αυτός ενήργησε άπιστα εναντίον του Ιεχωβά του Θεού του και μπήκε στο ναό του Ιεχωβά για να κάψει θυμίαμα πάνω στο θυσιαστήριο του θυμιάματος». Όταν εξοργίστηκε με τους ιερείς επειδή τον διόρθωσαν, πατάχθηκε με λέπρα. (2Χρ 26:16-21) Η έλλειψη ταπεινοφροσύνης έκανε τον Οζία να παροδηγηθεί, πράγμα που κατέληξε στην πτώση του.

Βοηθάει σε Καιρούς Αντιξοοτήτων. Η ταπεινοφροσύνη μπορεί να βοηθήσει πολύ κάποιον να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που θέτουν οι αντιξοότητες. Σε περίπτωση συμφοράς, η ταπεινοφροσύνη ικανώνει το άτομο να αντέξει και να υπομείνει, καθώς και να συνεχίσει την υπηρεσία του στον Θεό. Ο Βασιλιάς Δαβίδ αντιμετώπισε πολλές αντιξοότητες. Καταζητούνταν από τον Βασιλιά Σαούλ. Αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε εναντίον του Θεού ούτε εξύψωσε τον εαυτό του πάνω από τον χρισμένο του Ιεχωβά. (1Σα 26:9, 11, 23) Όταν αμάρτησε εναντίον του Ιεχωβά, στην περίπτωση με τη Βηθ-σαβεέ, και δέχτηκε αυστηρότατο έλεγχο από τον προφήτη του Θεού, τον Νάθαν, ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Θεού. (2Σα 12:9-23) Κατόπιν, όταν κάποιος Βενιαμίτης ονόματι Σιμεΐ άρχισε να καταριέται δημόσια τον Δαβίδ και ένας αξιωματικός του Δαβίδ, ο Αβισαί, θέλησε να τον σκοτώσει για την τόση ασέβειά του απέναντι στο βασιλιά, ο Δαβίδ εκδήλωσε ταπεινοφροσύνη. Απάντησε στον Αβισαί: «Εδώ ο ίδιος μου ο γιος, που βγήκε από τα σπλάχνα μου, ζητάει την ψυχή μου· πόσο μάλλον ένας Βενιαμινίτης! . . . Ίσως ο Ιεχωβά δει με τα μάτια του και αποκαταστήσει ο Ιεχωβά σε εμένα αγαθότητα αντί της κατάρας που μου δίνει αυτός σήμερα». (2Σα 16:5-13) Αργότερα, ο Δαβίδ αρίθμησε το λαό, ενεργώντας ενάντια στο θέλημα του Ιεχωβά. Η αφήγηση αναφέρει: «Και η καρδιά του Δαβίδ άρχισε να τον τύπτει αφού αρίθμησε έτσι το λαό. Τότε ο Δαβίδ είπε στον Ιεχωβά: “Αμάρτησα πάρα πολύ με αυτό που έκανα . . . ενήργησα πολύ ανόητα”». (2Σα 24:1, 10) Αν και τιμωρήθηκε, ο Δαβίδ δεν καθαιρέθηκε από το βασιλικό αξίωμα. Η ταπεινοφροσύνη του έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να αποκατασταθεί στην εύνοια του Ιεχωβά.

Ιδιότητα του Θεού. Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός συγκαταλέγει την ταπεινοφροσύνη μεταξύ των ιδιοτήτων του. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι κατ’ οποιονδήποτε τρόπο κατώτερος ή επειδή υποτάσσεται κατ’ οποιονδήποτε τρόπο σε άλλους. Αντίθετα, δείχνει ταπεινοφροσύνη εκδηλώνοντας έλεος και μεγάλη συμπόνια στους ταπεινούς αμαρτωλούς. Και μόνο το γεγονός ότι πολιτεύεται με αμαρτωλούς και προμήθευσε τον Γιο του ως θυσία για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας αποτελεί έκφραση της ταπεινοφροσύνης του. Ο Ιεχωβά Θεός έχει επιτρέψει το κακό για περίπου 6.000 χρόνια και έδωσε το περιθώριο να έρθει σε ύπαρξη η ανθρωπότητα, μολονότι ο πατέρας όλων των ανθρώπων, ο Αδάμ, είχε αμαρτήσει. Μέσω παρ’ αξία καλοσύνης δείχτηκε με αυτόν τον τρόπο έλεος στους απογόνους του Αδάμ, δίνοντάς τους την ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή. (Ρω 8:20, 21) Όλα αυτά, εκτός του ότι μαρτυρούν άλλες θαυμάσιες ιδιότητες του Θεού, μαρτυρούν και την ταπεινοφροσύνη του.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ είδε και εκτίμησε αυτή την ιδιότητα στην παρ’ αξία καλοσύνη που εκδήλωσε ο Θεός απέναντί του. Αφού ο Ιεχωβά τον είχε απελευθερώσει από τα χέρια όλων των εχθρών του, εκείνος έψαλε: «Θα μου δώσεις την ασπίδα της σωτηρίας σου, και η ταπεινοφροσύνη σου είναι αυτή που με μεγαλύνει». (2Σα 22:36· Ψλ 18:35) Αν και ο Ιεχωβά κάθεται στην εξυψωμένη θέση του στους ύψιστους ουρανούς περιβεβλημένος με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια, μπορεί παρ’ όλα αυτά να ειπωθεί για αυτόν: «Ποιος είναι όμοιος με τον Ιεχωβά τον Θεό μας, αυτόν που φτιάχνει την κατοικία του στα ύψη; Καταδέχεται να κοιτάζει τον ουρανό και τη γη, σηκώνοντας από το χώμα τον ασήμαντο· εξυψώνει από τις στάχτες τον φτωχό, για να τον βάλει να καθήσει μαζί με ευγενείς, με τους ευγενείς του λαού του».—Ψλ 113:5-8.

Η Ταπεινοφροσύνη του Ιησού Χριστού. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, έθεσε το μεγαλύτερο υπόδειγμα ταπεινού υπηρέτη του Θεού. Το βράδυ πριν από το θάνατό του, περιζώστηκε με μια πετσέτα και έπλυνε και σκούπισε τα πόδια καθενός από τους 12 αποστόλους του—μια υπηρεσία που συνήθως εκτελούσαν υπηρέτες και δούλοι. (Ιωα 13:2-5, 12-17) Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του: «Όποιος εξυψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα εξυψωθεί». (Ματ 23:12· Λου 14:11) Ο απόστολος Πέτρος, που ήταν παρών εκείνη τη νύχτα, θυμόταν το θαυμάσιο παράδειγμα του Ιησού το οποίο συμβάδιζε με τα λόγια του. Αργότερα έδωσε στους ομοπίστους του την εξής νουθεσία: «Όλοι σας περιζωστείτε με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον . . . Ταπεινωθείτε, λοιπόν, κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού, ώστε αυτός να σας εξυψώσει στον ορισμένο καιρό».—1Πε 5:5, 6.

Ο απόστολος Παύλος προτρέπει τους Χριστιανούς να έχουν την ίδια διανοητική στάση με τον Ιησού Χριστό. Τονίζει την υψηλή θέση που είχε ο Γιος του Θεού κατά την προανθρώπινη ύπαρξή του στους ουρανούς με τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, και την προθυμία με την οποία άδειασε τον εαυτό του, πήρε μορφή δούλου και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους. Ο Παύλος προσθέτει: «Και όταν βρέθηκε [ο Ιησούς] ως άνθρωπος κατά το σχήμα, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». Τα λόγια του ίδιου του Ιησού αναφορικά με την ανταμοιβή της ταπεινοφροσύνης επαληθεύονται με δυναμικό τρόπο στον ίδιο προσωπικά, καθώς ο απόστολος λέει κατόπιν: «Γι’ αυτόν το λόγο και ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα».—Φλπ 2:5-11.

Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Χριστός, παρά την τόσο εξυψωμένη θέση του, αφού θα έχει ασκήσει “όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη” για να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού σχετικά με τη γη (Ματ 28:18· 6:10), θα εξακολουθήσει να έχει την ίδια ταπεινοφροσύνη στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του. Με βάση αυτό, οι Γραφές δηλώνουν: «Όταν τα πάντα θα έχουν υποταχθεί σε αυτόν, τότε και ο ίδιος ο Γιος θα υποταχθεί σε Εκείνον που υπέταξε τα πάντα σε αυτόν, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα για όλους».—1Κο 15:28.

Ο Ιησούς Χριστός είπε για τον εαυτό του: «Είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά». (Ματ 11:29) Όταν παρουσιάστηκε στο λαό της Ιερουσαλήμ ως Βασιλιάς τους, εκπλήρωσε την προφητεία που έλεγε για αυτόν: «Δες! Ο βασιλιάς σου έρχεται σε εσένα. Είναι δίκαιος, ναι, σωσμένος· ταπεινός και ανεβασμένος σε γαϊδούρι, σε ενήλικο ζώο, γιο θηλυκού γαϊδουριού». (Ζαχ 9:9· Ιωα 12:12-16) Ενόσω βρίσκεται στην εξυψωμένη ουράνια θέση του και έρχεται εναντίον των εχθρών του Θεού, του δίνεται προφητικά η εντολή: «Με τη λαμπρότητα που έχεις προχώρα προς την επιτυχία· ίππευε για την υπόθεση της αλήθειας και της ταπεινοφροσύνης και της δικαιοσύνης». (Ψλ 45:4) Επομένως, οι ταπεινόφρονες μπορούν να αγάλλονται ακόμη και αν έχουν υποστεί συντριβή και κακομεταχείριση από τους υπερήφανους και υπερόπτες. Μπορούν να βρουν παρηγοριά στα εξής λόγια: «Εκζητείτε τον Ιεχωβά, όλοι εσείς οι πράοι της γης, που έχετε εφαρμόσει τη δικαστική Του απόφαση. Εκζητείτε δικαιοσύνη, εκζητείτε πραότητα. Πιθανόν να καλυφτείτε την ημέρα του θυμού του Ιεχωβά».—Σοφ 2:3.

Τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ, πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, προειδοποίησαν τους ταπεινούς και τους παρηγόρησαν δηλώνοντας ότι ο Θεός, παρ’ όλα αυτά, θα αναλάμβανε δράση για χάρη τους στο δικό του ορισμένο καιρό. Ο ίδιος είπε: «Τότε θα αφαιρέσω από το μέσο σου όσους αγάλλονται υπεροπτικά· και ποτέ ξανά δεν θα είσαι υπεροπτική στο άγιο βουνό μου. Και θα αφήσω να απομείνει στο μέσο σου ένας λαός ταπεινός και ασήμαντος, και αυτοί θα βρουν καταφύγιο στο όνομα του Ιεχωβά». (Σοφ 3:11, 12) Η ταπεινοφροσύνη θα έχει ως αποτέλεσμα τη σωτηρία πολλών, όπως είναι γραμμένο: «Θα σώσεις τον ταπεινό λαό, αλλά τα μάτια σου είναι ενάντια στους υπερόπτες για να τους ρίξεις χαμηλά». (2Σα 22:28) Έτσι λοιπόν, έχουμε τη διαβεβαίωση ότι ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός, ο οποίος ιππεύει για την υπόθεση της αλήθειας και της ταπεινοφροσύνης και της δικαιοσύνης, θα σώσει το λαό του που ταπεινώνεται ενώπιόν του και ενώπιον του Πατέρα του, του Ιεχωβά.

Οι Χριστιανοί Πρέπει να Καλλιεργούν Ταπεινοφροσύνη. Συμβουλεύοντας τους συγχριστιανούς του να ντυθούν την προσωπικότητα η οποία «γίνεται νέα σύμφωνα με την εικόνα Εκείνου που τη δημιούργησε», ο απόστολος Παύλος λέει: «Συνεπώς, ως εκλεγμένοι του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, ντυθείτε την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα και τη μακροθυμία». (Κολ 3:10, 12) Αναφερόμενος στο θαυμάσιο παράδειγμα του Χριστού, τους νουθετεί: “Με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους [υπηρέτες του Θεού] ανώτερους από εσάς”. (Φλπ 2:3) Απευθύνει δε και πάλι την έκκληση: «Να έχετε για τους άλλους το ίδιο φρόνημα όπως και για τον εαυτό σας· να μην είστε υψηλόφρονες, αλλά να οδηγείστε από τα ταπεινά πράγματα. Να μη γίνεστε φρόνιμοι κατά τη δική σας άποψη».—Ρω 12:16.

Παρόμοια, ο Παύλος λέει στους Χριστιανούς της πόλης της Κορίνθου: «Διότι, αν και είμαι ελεύθερος από όλους, έχω κάνει τον εαυτό μου το δούλο όλων, για να κερδίσω τους περισσότερους. Έτσι λοιπόν, στους Ιουδαίους έγινα ως Ιουδαίος, για να κερδίσω Ιουδαίους· σε εκείνους που είναι κάτω από νόμο έγινα ως κάτω από νόμο, αν και εγώ δεν είμαι κάτω από νόμο, για να κερδίσω εκείνους που είναι κάτω από νόμο. Σε εκείνους που είναι χωρίς νόμο έγινα ως χωρίς νόμο, αν και εγώ δεν είμαι χωρίς νόμο ως προς τον Θεό, αλλά κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό, για να κερδίσω εκείνους που είναι χωρίς νόμο. Στους αδύναμους έγινα αδύναμος, για να κερδίσω τους αδύναμους. Έγινα τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς». (1Κο 9:19-22) Απαιτείται πραγματική ταπεινοφροσύνη για να το κάνει κάποιος αυτό.

Συμβάλλει στην ειρήνη. Η ταπεινοφροσύνη προάγει την ειρήνη. Το ταπεινό άτομο δεν μάχεται τους Χριστιανούς αδελφούς του για να εδραιώσει τα υποτιθέμενα προσωπικά του «δικαιώματα». Ο απόστολος Παύλος ανέφερε ότι, αν και είχε την ελευθερία να κάνει τα πάντα, θα έκανε μόνο αυτά που εποικοδομούσαν, και αν η συνείδηση κάποιου αδελφού ενοχλούνταν από δικές του ενέργειες, εκείνος θα απέφευγε κάθε τέτοια ενέργεια.—Ρω 14:19-21· 1Κο 8:9-13· 10:23-33.

Απαιτείται επίσης ταπεινοφροσύνη για να διατηρήσει κάποιος την ειρήνη, θέτοντας σε εφαρμογή τη συμβουλή που έδωσε ο Ιησούς να συγχωρούμε στους άλλους τα αμαρτήματα που κάνουν εναντίον μας. (Ματ 6:12-15· 18:21, 22) Και όταν κάποιος βλάψει το συνάνθρωπό του, το να υπακούσει στην εντολή να πάει σε εκείνον τον οποίο έβλαψε και να παραδεχτεί το σφάλμα του, ζητώντας συγχώρηση, θέτει σε δοκιμή την ταπεινοφροσύνη του. (Ματ 5:23, 24) Επίσης, όταν τον πλησιάσει αυτός που έχει υποστεί τη βλάβη, μόνο η αγάπη σε συνδυασμό με την ταπεινοφροσύνη μπορεί να τον υποκινήσει να αναγνωρίσει το σφάλμα του και να κάνει αμέσως ενέργειες για να τακτοποιήσει το ζήτημα. (Ματ 18:15· Λου 17:3· παράβαλε Λευ 6:1-7.) Ωστόσο, οι καρποί που παράγει αυτού του είδους η ταπεινοφροσύνη, αποφέροντας ειρήνη στο άτομο και στην οργάνωση, αντισταθμίζουν κατά πολύ το αίσθημα της ταπείνωσης. Επίσης, η ταπεινή ενέργεια του ατόμου αναπτύσσει περαιτέρω και ενισχύει τη θαυμάσια ιδιότητα της ταπεινοφροσύνης μέσα του.

Ζωτική για την ενότητα της εκκλησίας. Η ταπεινοφροσύνη βοηθάει τον Χριστιανό να είναι ικανοποιημένος με τα πράγματα που έχει και να διατηρεί τη χαρά του και την ισορροπία του. Η αλληλεξάρτηση που υπάρχει μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, όπως περιγράφεται παραστατικά από τον απόστολο Παύλο στην Πρώτη Επιστολή Προς τους Κορινθίους, κεφάλαιο 12, βασίζεται στην υπακοή, στην ταπεινοφροσύνη και στην υποτακτικότητα στις οργανωτικές διευθετήσεις του Θεού. Επομένως, ενώ στα άρρενα μέλη της εκκλησίας λέγεται ότι «αν κάποιος επιδιώκει θέση επισκόπου, επιθυμεί καλό έργο», τους λέγεται επίσης να μην επιδιώκουν θέση ευθύνης από φιλοδοξία, για παράδειγμα τη θέση του δασκάλου στην εκκλησία, επειδή αυτοί “θα λάβουν βαρύτερη κρίση”.—1Τι 3:1· Ιακ 3:1.

Όλοι, άντρες και γυναίκες, θα πρέπει να είναι υποτακτικοί σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία και θα πρέπει να προσμένουν τον Ιεχωβά για οποιονδήποτε διορισμό ή ανάθεση ευθύνης, επειδή από αυτόν έρχεται ο προβιβασμός. (Ψλ 75:6, 7) Όπως είπαν μερικοί από τους Λευίτες γιους του Κορέ: «Προτίμησα να στέκομαι στο κατώφλι του οίκου του Θεού μου παρά να περιφέρομαι στις σκηνές της πονηρίας». (Ψλ 84:10) Για να αναπτύξει κάποιος τέτοια γνήσια ταπεινοφροσύνη χρειάζεται χρόνος. Οι Γραφές, εκθέτοντας τα προσόντα τα οποία πρέπει να διαθέτει κάποιος που θα διοριστεί σε θέση επισκόπου, διευκρινίζουν ότι δεν πρέπει να διορίζεται ένας άντρας που είναι νεοπροσήλυτος, «για να μη φουσκώσει από υπερηφάνεια και πέσει στην κρίση η οποία έχει απαγγελθεί εναντίον του Διαβόλου».—1Τι 3:6.

Επίπλαστη Ταπεινοφροσύνη. Οι Χριστιανοί λαβαίνουν την προειδοποίηση να φροντίζουν ώστε η ταπεινοφροσύνη τους να μην είναι μόνο επιφανειακή. Όποιος αρέσκεται σε προσποιητή ταπεινοφροσύνη μπορεί να γίνει «αδικαιολόγητα φουσκωμένος με υπερηφάνεια από τη σαρκική διανοητική του διάθεση». Κάποιος που είναι πραγματικά ταπεινός δεν θα πιστεύει ότι η Βασιλεία του Θεού, ή το αν θα μπει κάποιος σε αυτήν, έχει σχέση με το τι τρώει ή τι πίνει ή, αντίθετα, με το τι δεν τρώει ή τι δεν πίνει. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι κάποιο άτομο μπορεί να τρώει ή να πίνει ή μπορεί να απέχει από ορισμένα πράγματα επειδή πιστεύει ότι έτσι πρέπει να κάνει για λόγους υγείας ή συνείδησης. Ωστόσο, αν κάποιος πιστεύει ότι το να έχει ευνοϊκή υπόσταση ενώπιον του Θεού εξαρτάται από το αν τρώει, πίνει ή αγγίζει ορισμένα πράγματα, ή όχι, ή από το αν τηρεί ή δεν τηρεί ορισμένες ημέρες που έχουν θρησκευτική σημασία, τότε δεν συνειδητοποιεί ότι οι πράξεις του «έχουν εμφάνιση σοφίας με αυτοεπιβαλλόμενη θρησκεία και προσποιητή ταπεινοφροσύνη, μια αυστηρή μεταχείριση του σώματος· αλλά δεν έχουν καμιά αξία για την καταπολέμηση της ικανοποίησης της σάρκας».—Κολ 2:18, 23· Ρω 14:17· Γα 3:10, 11.

Η επίπλαστη ταπεινοφροσύνη μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει στην ανάπτυξη υπεροψίας μέσα σε κάποιον, επειδή αυτός ίσως έχει την τάση να νομίζει ότι είναι δίκαιος με την αξία του. Ή ίσως πιστεύει ότι επιτυγχάνει τους σκοπούς του, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να εξαπατήσει τον Ιεχωβά. Αν αναπτυχθεί η υπεροψία μέσα σε κάποιο άτομο, με τον καιρό το άτομο αυτό θα ταπεινωθεί με τρόπο που δεν θα του είναι ευχάριστος. Θα υποβιβαστεί, και αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή του.—Παρ 18:12· 29:23.