ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ

Κοσμιότητα ή προσωπική αγνότητα. Στην Αγία Γραφή, με τον όρο «σεμνότητα» αποδίδεται η λέξη αἰδώς του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου. (1Τι 2:9) Αυτή η λέξη, χρησιμοποιούμενη με ηθική έννοια, μεταδίδει την ιδέα της ευλάβειας, του δέους, του σεβασμού για τα αισθήματα ή τη γνώμη των άλλων ή για τη συνείδηση του ίδιου του ατόμου, και έτσι εκφράζει ντροπή, αυτοσεβασμό, συναίσθηση της τιμής, αξιοπρέπεια και μετριοπάθεια. (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, των Λίντελ και Σκοτ, Εκδόσεις «Ι. Σιδέρης», 1921, Τόμ. 1, σ. 65) Συγκρίνοντας τη λέξη αἰδώς με τη συνηθέστερη λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «ντροπή» (αἰσχύνη· Φλπ 3:19· Απ 3:18), ο λεξικογράφος Ρίτσαρντ Τρεντς αναφέρει ότι η λέξη αἰδώς είναι «η ευγενέστερη από τις δύο, και υποδηλώνει το ευγενέστερο κίνητρο: εμπερικλείει μια έμφυτη ηθική αποστροφή προς τη διάπραξη κάποιας ανέντιμης πράξης, ηθική αποστροφή η οποία υπάρχει ελάχιστα ή καθόλου στη [λέξη αἰσχύνη]». Ο ίδιος δηλώνει ότι «[η αἰδώς] θα συγκρατούσε πάντοτε έναν καλό άνθρωπο από το να κάνει μια ποταπή πράξη, ενώ [η αἰσχύνη] ίσως συγκρατούσε κάποιες φορές έναν κακό άνθρωπο». (Συνώνυμα της Καινής Διαθήκης [Synonyms of the New Testament], Λονδίνο, 1961, σ. 64, 65) Επομένως, στη συγκράτηση που υπονοεί η λέξη αἰδώς, περιλαμβάνεται ιδιαίτερα η συνείδηση.

Σε Σχέση με το Ντύσιμο και Άλλα Αποκτήματα. Δίνοντας στον επίσκοπο Τιμόθεο την οδηγία να φροντίζει να τηρείται κατάλληλη διαγωγή μέσα στην εκκλησία, ο Παύλος είπε: «Θέλω οι γυναίκες να στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με πλεξίματα των μαλλιών και χρυσάφι ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα, αλλά όπως αρμόζει σε γυναίκες που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό, δηλαδή μέσω καλών έργων». (1Τι 2:9, 10) Εδώ ο απόστολος δεν αποδοκιμάζει την περιποιημένη και καλή, ελκυστική εμφάνιση, διότι ο ίδιος συνιστά την «εύτακτη ενδυμασία». Ωστόσο, δείχνει την ακαταλληλότητα της ματαιοδοξίας και της επιδεικτικότητας στο ντύσιμο, με την οποία στρέφει κάποιος την προσοχή στον εαυτό του ή στα μέσα διαβίωσής του. Περιλαμβάνεται επίσης η σεμνότητα σε σχέση με το σεβασμό για τα αισθήματα των άλλων, τον αυτοσεβασμό και τη συναίσθηση της τιμής. Η ενδυμασία του Χριστιανού δεν πρέπει να προσβάλλει την ευπρέπεια και τις ηθικές ευαισθησίες της εκκλησίας, κάνοντας κάποιους να σκανδαλιστούν. Αυτή η συμβουλή όσον αφορά το ντύσιμο διασαφηνίζει περαιτέρω τη στάση του Ιεχωβά απέναντι στο πώς πρέπει να βλέπει και να χρησιμοποιεί ο Χριστιανός και τα άλλα υλικά αποκτήματα που ίσως έχει.—Βλέπε ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ.