Χρειάζεστε Πάντοτε Κάποια Γραφική Εντολή;

ΟΤΑΝ ήσασταν παιδιά, οι γονείς σας πιθανότατα σας έθεταν πολλούς κανόνες. Καθώς μεγαλώνατε, καταλάβατε ότι νοιάζονταν για το καλό σας. Ως ενήλικοι, πιθανώς εξακολουθείτε να ζείτε σύμφωνα με ορισμένες αρχές τις οποίες σας ενστάλαξαν εκείνοι, μολονότι δεν είστε πλέον υπό την εξουσία τους.

Ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιεχωβά, μας δίνει αρκετές άμεσες εντολές μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Παραδείγματος χάρη, απαγορεύει την ειδωλολατρία, την πορνεία, τη μοιχεία και την κλοπή. (Έξοδος 20:1-17· Πράξεις 15:28, 29) Καθώς “αυξανόμαστε όσον αφορά όλα τα πράγματα” από πνευματική άποψη, καταλαβαίνουμε ότι ο Ιεχωβά νοιάζεται για το καλό μας και ότι οι εντολές του δεν είναι υπερβολικά περιοριστικές.​—Εφεσίους 4:15· Ησαΐας 48:17, 18· 54:13.

Ωστόσο, είναι πολλές οι καταστάσεις για τις οποίες δεν υπάρχει κάποια άμεση εντολή. Γι’ αυτό, μερικοί πιστεύουν ότι, ελλείψει άμεσου Γραφικού νόμου, είναι ελεύθεροι να ενεργούν όπως τους αρέσει. Προβάλλουν το επιχείρημα πως, αν ο Θεός το θεωρούσε αναγκαίο, θα είχε εκφράσει το θέλημά του με τη μορφή μιας άμεσης εντολής.

Όσοι σκέφτονται έτσι παίρνουν συχνά άσοφες αποφάσεις για τις οποίες αργότερα μετανιώνουν πικρά. Δεν διακρίνουν ότι η Αγία Γραφή περιέχει, όχι μόνο νόμους, αλλά και ενδείξεις για τον τρόπο σκέψης του Θεού. Καθώς μελετούμε τη Γραφή και μαθαίνουμε πώς βλέπει ο Ιεχωβά τα ζητήματα, αναπτύσσουμε Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδηση και βοηθούμαστε να παίρνουμε αποφάσεις που αντανακλούν τις δικές του οδούς. Ενεργώντας έτσι, κάνουμε την καρδιά του να χαίρεται και θερίζουμε τα οφέλη που απορρέουν από τη λήψη σοφών αποφάσεων.​—Εφεσίους 5:1.

Εξαιρετικά Γραφικά Παραδείγματα

Όταν διαβάζουμε Βιβλικές αφηγήσεις για υπηρέτες του Θεού στους αρχαίους καιρούς, συναντούμε καταστάσεις στις οποίες αυτοί έλαβαν υπόψη τους τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά ακόμη και όταν δεν υπόκειντο σε κάποια άμεση εντολή. Εξετάστε το παράδειγμα του Ιωσήφ. Τον καιρό που αντιμετώπιζε τις ανήθικες προτάσεις της γυναίκας του Πετεφρή, δεν υπήρχε θεόπνευστος γραπτός νόμος κατά της μοιχείας. Εντούτοις, χωρίς καν να υπάρχει κάποιος άμεσος νόμος, ο Ιωσήφ αντιλαμβανόταν ότι η μοιχεία ήταν αμαρτία, όχι μόνο εναντίον της δικής του συνείδησης, αλλά και «εναντίον του Θεού». (Γένεση 39:9) Προφανώς, ο Ιωσήφ αναγνώριζε ότι η μοιχεία παραβίαζε τον τρόπο σκέψης του Θεού καθώς και το θέλημά του, όπως εκφράστηκε αυτό στην Εδέμ.​—Γένεση 2:24.

Εξετάστε άλλο ένα παράδειγμα. Στο εδάφιο Πράξεις 16:3 μαθαίνουμε ότι, προτού ο Παύλος πάρει τον Τιμόθεο μαζί του στα Χριστιανικά του ταξίδια, του έκανε περιτομή. Ωστόσο, στο εδάφιο 4 διαβάζουμε ότι έκτοτε ο Παύλος και ο Τιμόθεος περνούσαν από τις πόλεις παραδίδοντας «τα διατάγματα τα οποία είχαν αποφασιστεί από τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους που ήταν στην Ιερουσαλήμ». Μεταξύ αυτών των διαταγμάτων ήταν και η απόφαση ότι οι Χριστιανοί δεν υποχρεούνταν πλέον με νόμο να περιτέμνονται! (Πράξεις 15:5, 6, 28, 29) Γιατί το θεώρησε ο Παύλος αναγκαίο να περιτμηθεί ο Τιμόθεος; «Εξαιτίας των Ιουδαίων που υπήρχαν σε εκείνα τα μέρη, γιατί όλοι ήξεραν ότι ο πατέρας του [Τιμόθεου] ήταν Έλληνας». Ο Παύλος δεν ήθελε να κάνει τους άλλους να προσκόψουν ή να σκανδαλιστούν χωρίς λόγο. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να συνεχίσουν οι Χριστιανοί “να συνιστούν τον εαυτό τους σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση ενώπιον του Θεού”.​—2 Κορινθίους 4:2· 1 Κορινθίους 9:19-23.

Αυτός ο τρόπος σκέψης ήταν χαρακτηριστικός του Παύλου και του Τιμόθεου. Διαβάστε περικοπές όπως τα εδάφια Ρωμαίους 14:15, 20, 21 και 1 Κορινθίους 8:9-13· 10:23-33 και δείτε πόσο βαθιά ενδιαφερόταν ο Παύλος για την πνευματική ευημερία των άλλων, ιδιαίτερα όσων πιθανόν να πρόσκοπταν εξαιτίας κάποιου πράγματος το οποίο, με την αυστηρή έννοια, δεν ήταν εσφαλμένο. Επιπλέον, ο Παύλος έγραψε για τον Τιμόθεο: «Δεν έχω κανέναν άλλον με διάθεση σαν τη δική του, ο οποίος θα ενδιαφερθεί γνήσια για αυτά που σας αφορούν. Διότι όλοι οι άλλοι επιζητούν τα δικά τους συμφέροντα, όχι του Χριστού Ιησού. Εσείς, όμως, γνωρίζετε την απόδειξη που έδωσε για τον εαυτό του, ότι όπως ένα παιδί με τον πατέρα του υπηρέτησε ως δούλος μαζί μου στην επέκταση των καλών νέων». (Φιλιππησίους 2:20-22) Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσαν αυτοί οι δύο Χριστιανοί για εμάς σήμερα! Αντί να κλίνουν προς την προσωπική τους ευκολία ή προτίμηση όταν δεν υπόκειντο σε κάποια συγκεκριμένη θεϊκή εντολή, μιμούνταν την αγάπη του Ιεχωβά και του Γιου του σκεπτόμενοι πώς οι προσωπικές τους αποφάσεις θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους άλλους από πνευματική άποψη.

Αναλογιστείτε τον Ιησού Χριστό, το κυριότερο παράδειγμά μας. Στην Επί του Όρους Ομιλία του, εξήγησε ξεκάθαρα ότι αυτός που συλλαμβάνει το πνεύμα των νόμων του Θεού θα τους υπακούει ακόμη και πέρα από τα όσα επιβάλλονται ή απαγορεύονται ρητά. (Ματθαίος 5:21, 22, 27, 28) Ούτε ο Ιησούς ούτε ο Παύλος ούτε ο Τιμόθεος ούτε ο Ιωσήφ υιοθέτησαν την εκλογίκευση πως, όταν δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος θεϊκός νόμος, τότε μπορεί κανείς να ενεργεί όπως του αρέσει. Με το να συμμορφώνονται με τον τρόπο σκέψης του Θεού, αυτοί έζησαν σύμφωνα με τις δύο μεγαλύτερες εντολές, όπως τις χαρακτήρισε ο Ιησούς—να αγαπάς τον Θεό και να αγαπάς το συνάνθρωπό σου.​—Ματθαίος 22:36-40.

Τι Μπορεί να Λεχθεί για τους Χριστιανούς Σήμερα;

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τη Γραφή σαν ένα νομικό έγγραφο—αναμένοντας να διατυπώνεται ρητά η κάθε υποχρέωση. Φέρνουμε μεγάλη χαρά στην καρδιά του Ιεχωβά όταν επιλέγουμε να ενεργούμε με τρόπο που αντανακλά τον τρόπο σκέψης του, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος νόμος που να υπαγορεύει την πορεία μας. Με άλλα λόγια, αντί να πρέπει να μας λέγεται πάντοτε τι θέλει ο Θεός να κάνουμε, μπορούμε εμείς να “αντιλαμβανόμαστε ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά”. (Εφεσίους 5:17· Ρωμαίους 12:2) Γιατί χαροποιεί αυτό τον Ιεχωβά; Επειδή δείχνει ότι δεν μας απασχολούν τόσο οι προσωπικές μας προτιμήσεις και τα προσωπικά μας δικαιώματα όσο το να τον ευαρεστούμε. Δείχνει επίσης ότι εκτιμούμε την αγάπη του σε τέτοιον βαθμό ώστε θέλουμε να τη μιμούμαστε, καθιστώντας αυτή την αγάπη υποκινούσα δύναμη στη ζωή μας. (Παροιμίες 23:15· 27:11) Επιπρόσθετα, οι ενέργειες που βασίζονται στις ενδείξεις τις οποίες παρέχουν οι Γραφές συμβάλλουν στην πνευματική, και συχνά στη σωματική, υγεία.

Ας δούμε πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η αρχή σε προσωπικά ζητήματα.

Επιλογή Ψυχαγωγίας

Εξετάστε την περίπτωση ενός νεαρού που θέλει να αγοράσει έναν συγκεκριμένο δίσκο μουσικής. Τα κομμάτια που έχει ακούσει από το δίσκο είναι πολύ ελκυστικά, αλλά προβληματίζεται επειδή το πίσω κάλυμμα δείχνει ότι οι στίχοι χαρακτηρίζονται από απερίφραστες σεξουαλικές περιγραφές και αισχρολογία. Επίσης, γνωρίζει ότι πολλοί δίσκοι αυτού του τραγουδιστή διαπνέονται από οργισμένο και επιθετικό πνεύμα. Ως άτομο που αγαπάει τον Ιεχωβά, αυτός ο νεαρός ενδιαφέρεται για το πώς σκέφτεται και αισθάνεται Εκείνος για αυτό το ζήτημα. Πώς μπορεί να αντιληφθεί ποιο είναι το θέλημα του Θεού ως προς αυτό;

Στην επιστολή του προς τους Γαλάτες, ο απόστολος Παύλος απαριθμεί τα έργα της σάρκας και τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Πιθανότατα γνωρίζετε τι περιλαμβάνεται στους καρπούς του πνεύματός Του: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Αλλά ποιες δραστηριότητες αποτελούν τα έργα της σάρκας; Ο Παύλος γράφει: «Τα δε έργα της σάρκας είναι φανερά, και αυτά είναι: πορνεία, ακαθαρσία, χαλαρή διαγωγή, ειδωλολατρία, άσκηση πνευματισμού, έχθρες, έριδα, ζήλια, ξεσπάσματα θυμού, φιλονικίες, διαιρέσεις, αιρέσεις, φθόνοι, μεθύσια, ξέφρενα γλέντια και παρόμοια πράγματα. Σχετικά με αυτά σας προειδοποιώ, όπως και σας προειδοποίησα, ότι αυτοί που πράττουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού».​—Γαλάτες 5:19-23.

Προσέξτε την τελευταία φράση στον κατάλογο—«παρόμοια πράγματα». Ο Παύλος δεν έδωσε έναν λεπτομερή κατάλογο με οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί έργο της σάρκας. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί: “Η Γραφή μού επιτρέπει να αναμειχθώ σε οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο του Παύλου με τα έργα της σάρκας”. Απεναντίας, οι αναγνώστες θα χρειαζόταν να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της αντίληψής τους για να προσδιορίζουν πράγματα που μπορεί να μην εμφανίζονται στον κατάλογο αλλά είναι «παρόμοια» με αυτά. Όσοι αναμειγνύονται αμετανόητα σε πράξεις που δεν αναφέρονται αλλά είναι “παρόμοιες” με αυτές δεν θα κληρονομήσουν τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού.

Συνεπώς, χρειάζεται να αντιλαμβανόμαστε, ή αλλιώς να διακρίνουμε, τι είναι δυσάρεστο στα μάτια του Ιεχωβά. Είναι δύσκολο αυτό; Υποθέστε ότι ο γιατρός σας σάς συμβούλευε να τρώτε περισσότερα φρούτα και λαχανικά και να αποφεύγετε τα γλυκά, τα παγωτά και παρόμοια πράγματα. Θα ήταν δύσκολο να καθορίσετε σε ποιον κατάλογο ανήκουν οι πάστες; Τώρα κοιτάξτε ξανά τους καρπούς του πνεύματος του Θεού και τα έργα της σάρκας. Σε ποιον κατάλογο ανήκει ο παραπάνω δίσκος μουσικής; Ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη, την αγαθότητα, την εγκράτεια ή άλλες ιδιότητες που συνδέονται με τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Δεν χρειάζεται κάποιος έναν άμεσο νόμο για να αντιληφθεί ότι αυτό το είδος μουσικής δεν εναρμονίζεται με τον τρόπο σκέψης του Θεού. Οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται στην αναγνωστική ύλη, στις ταινίες, στα τηλεοπτικά προγράμματα, στα βιντεοπαιχνίδια, στις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες του Ιντερνέτ και ούτω καθεξής.

Αποδεκτή Προσωπική Εμφάνιση

Η Γραφή παρέχει επίσης αρχές που επηρεάζουν το ζήτημα του ντυσίματος και της εμφάνισης. Αυτές οι αρχές καθοδηγούν τον κάθε Χριστιανό ώστε να έχει κατάλληλη και ευχάριστη προσωπική εμφάνιση. Και σε αυτή την περίπτωση, εκείνος που αγαπάει τον Ιεχωβά διακρίνει μια ευκαιρία, όχι για να κάνει ό,τι τον ευαρεστεί, αλλά για να κάνει ό,τι θα χαροποιήσει τον ουράνιο Πατέρα του. Όπως έχουμε ήδη δει, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν έδωσε συγκεκριμένους κανόνες για κάποιο ζήτημα δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για το τι κάνει ο λαός του. Η ενδυμασία διαφέρει από τόπο σε τόπο και, ακόμη και στον ίδιο τόπο, αλλάζει κατά περιόδους. Ωστόσο, ο Θεός παρέχει βασικές αρχές οι οποίες πρέπει να καθοδηγούν το λαό του σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη.

Λόγου χάρη, τα εδάφια 1 Τιμόθεο 2:9, 10 λένε: «Παρόμοια, θέλω οι γυναίκες να στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με πλεξίματα των μαλλιών και χρυσάφι ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα, αλλά όπως αρμόζει σε γυναίκες που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό, δηλαδή μέσω καλών έργων». Άρα λοιπόν, οι Χριστιανές γυναίκες—και οι άντρες—πρέπει να λαβαίνουν υπόψη τους τι είδους εμφάνιση αναμένουν οι άνθρωποι της περιοχής τους από όσους «ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό». Είναι πολύ κατάλληλο να λαβαίνει υπόψη του ο Χριστιανός τι θα υποκινηθούν οι άλλοι να σκεφτούν, λόγω της εμφάνισής του, για το άγγελμα της Γραφής που φέρει. (2 Κορινθίους 6:3) Ο υποδειγματικός Χριστιανός δεν θα ενδιαφέρεται υπερβολικά για τις δικές του προτιμήσεις ή για τα υποτιθέμενα δικαιώματά του αλλά, απεναντίας, θα ενδιαφέρεται να μη γίνει αιτία περισπασμού ή προσκόμματος για τους άλλους.​—Ματθαίος 18:6· Φιλιππησίους 1:10.

Όταν ένας Χριστιανός διαπιστώσει ότι η προσωπική του εμφάνιση ενοχλεί ή σκανδαλίζει τους άλλους, μπορεί να μιμηθεί τον απόστολο Παύλο και να βάλει το ενδιαφέρον για την πνευματική ευημερία των άλλων πάνω από τις προσωπικές του προτιμήσεις. Ο Παύλος είπε: «Να γίνεστε μιμητές μου, όπως είμαι και εγώ του Χριστού». (1 Κορινθίους 11:1) Σχετικά δε με τον Ιησού, ο Παύλος έγραψε: «Ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του». Το σημείο που ήθελε ο Παύλος να εφαρμόσουν όλοι οι Χριστιανοί είναι ξεκάθαρο: «Εμείς, όμως, που είμαστε ισχυροί οφείλουμε να βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί, και να μην ευαρεστούμε τον εαυτό μας. Ο καθένας μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του σε ό,τι είναι καλό για την εποικοδόμησή του».​—Ρωμαίους 15:1-3.

Πώς να Ακονίζουμε τις Δυνάμεις της Αντίληψής Μας

Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε τις δυνάμεις της αντίληψής μας ώστε να γνωρίζουμε πώς να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά ακόμη και όταν δεν έχει δώσει συγκεκριμένη οδηγία για κάποιο ζήτημα; Αν διαβάζουμε το Λόγο του καθημερινά, τον μελετούμε τακτικά και στοχαζόμαστε αυτά που διαβάζουμε, θα διαπιστώνουμε ότι οι δυνάμεις της αντίληψής μας αναπτύσσονται. Αυτή η ανάπτυξη δεν συμβαίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Όπως η σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού, έτσι και η πνευματική ανάπτυξη είναι σταδιακή και δεν διακρίνεται αμέσως. Επομένως, χρειάζεται υπομονή, και δεν πρέπει να απογοητευόμαστε αν δεν παρατηρούμε άμεση βελτίωση. Από την άλλη πλευρά, απλώς και μόνο η παρέλευση πολύ χρόνου δεν μπορεί από μόνη της να ακονίσει τις δυνάμεις της αντίληψής μας. Αυτός ο χρόνος πρέπει να είναι γεμάτος με τακτική εξέταση του Λόγου του Θεού όπως αναφέρθηκε παραπάνω, και μάλιστα πρέπει να ζούμε σύμφωνα με αυτόν το Λόγο όσο καλύτερα μπορούμε.​—Εβραίους 5:14.

Μπορεί να λεχθεί ότι, ενώ οι νόμοι του Θεού δοκιμάζουν την υπακοή μας, οι αρχές του δοκιμάζουν το βάθος της πνευματικότητάς μας και της επιθυμίας που έχουμε να τον ευαρεστούμε. Καθώς αναπτυσσόμαστε πνευματικά, θα δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στο να μιμούμαστε τον Ιεχωβά και τον Γιο του. Θα επιθυμούμε διακαώς να βασίζουμε τις αποφάσεις μας στον τρόπο σκέψης του Θεού γύρω από τα διάφορα ζητήματα όπως αυτός διαφαίνεται μέσα από τις Γραφές. Καθώς ευαρεστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας με όλα όσα κάνουμε, θα διαπιστώνουμε ότι αυξάνεται και η δική μας χαρά.

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Η ενδυμασία διαφέρει από μέρος σε μέρος, αλλά οι Γραφικές αρχές πρέπει να καθοδηγούν τις επιλογές μας