Συνεχίστε να Εποικοδομείτε ο Ένας τον Άλλον

‘Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος λόγος είναι καλός για εποικοδόμηση’.—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:29, ΜΝΚ.

 1, 2. (α) Γιατί μπορεί ορθά να λεχτεί ότι η ομιλία είναι ένα θαύμα; (β) Ποια προφύλαξη είναι κατάλληλη σε σχέση με το πώς χρησιμοποιούμε τη γλώσσα μας;

«Η ΟΜΙΛΙΑ είναι το μαγικό νήμα που συνδέει φίλους, οικογένειες και κοινωνίες . . . Ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης διάνοιας και των συντονισμένων συσπάσεων των μυών [της γλώσσας], βγάζουμε ήχους που εμπνέουν αγάπη, φθόνο, σεβασμό—πράγματι, κάθε ανθρώπινο συναίσθημα».—Ακοή, Γεύση και Όσφρηση (Hearing, Taste and Smell).

² Η γλώσσα μας είναι κάτι παραπάνω από ένα όργανο που μας δίνει τη δυνατότητα να καταπίνουμε και να γευόμαστε· αποτελεί μέρος της ικανότητας που έχουμε να μεταδίδουμε αυτό που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε. «Η γλώσσα είναι μικρόν μέλος», έγραψε ο Ιάκωβος. ‘Δι’ αυτής ευλογούμεν τον Ιεχωβά και Πατέρα, και δι’ αυτής καταρώμεθα τους ανθρώπους τούς καθ’ ομοίωσιν Θεού πλασθέντας’. (Ιακώβου 3:5, 9) Ναι, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα μας με θαυμάσιους τρόπους, όπως για να αινούμε τον Ιεχωβά. Αλλά επειδή είμαστε ατελείς, μπορούμε εύκολα να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα μας για να πούμε επιβλαβή ή αρνητικά πράγματα. Ο Ιάκωβος έγραψε: «Δεν πρέπει, αδελφοί μου, ταύτα να γίνωνται ούτω».—Ιακώβου 3:10.

 3. Σε ποιες δυο πλευρές της ομιλίας μας θα πρέπει να δίνουμε προσοχή;

³ Μολονότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τέλεια τη γλώσσα του, ασφαλώς θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να βελτιωθούμε. Ο απόστολος Παύλος μάς συμβουλεύει: ‘Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος λόγος είναι καλός για εποικοδόμηση, ανάλογα με την ανάγκη, για να μεταδώσει στους ακροατές ό,τι είναι ευνοϊκό’. (Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ) Παρατηρήστε ότι αυτή η νουθεσία έχει δυο πλευρές: τι θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να αποφεύγουμε και τι θα πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε. Ας εξετάσουμε και τις δυο πλευρές.

Να Αποφεύγετε τη Σάπια Ομιλία

 4, 5. (α) Ποια μάχη διεξάγουν οι Χριστιανοί όσον αφορά την ακάθαρτη γλώσσα; (β) Ποια εικόνα θα ταίριαζε στη φράση ‘σάπιος λόγος’;

⁴ Το εδάφιο Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ, πρώτα-πρώτα μας προτρέπει: ‘Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας’. Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο. Ένας λόγος είναι επειδή η αισχρολογία είναι πολύ συνηθισμένη στον κόσμο που μας περιβάλλει. Πολλοί Χριστιανοί νεαροί ακούν βρισιές καθημερινά από τους συμμαθητές τους, οι οποίοι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτό προσθέτει έμφαση ή τους κάνει να φαίνονται πιο δυνατοί. Ίσως δεν μπορούμε να αποφύγουμε εντελώς να ακούμε ακάθαρτες λέξεις, αλλά μπορούμε και θα πρέπει να καταβάλλουμε συνειδητές προσπάθειες για να μην τις αφομοιώνουμε. Αυτές δεν έχουν καμιά θέση στη διάνοια και στο στόμα μας.

⁵ Η λέξη του Κειμένου που βρίσκεται πίσω από την προειδοποίηση του Παύλου έχει σχέση με χαλασμένα ψάρια και σάπια φρούτα. Οραματιστείτε το εξής: Παρατηρείτε έναν άνθρωπο να γίνεται ολοένα και πιο ανυπόμονος και κατόπιν εντελώς έξαλλος. Τελικά αφήνει το θυμό του να ξεσπάσει και βλέπετε να βγαίνει από το στόμα του ένα ψάρι σε κατάσταση αποσύνθεσης. Κατόπιν, βλέπετε ένα σάπιο φρούτο που βρωμάει να πέφτει από το στόμα του και να πιτσιλάει όλους όσους βρίσκονται εκεί κοντά. Ποιος είναι αυτός; Πόσο φοβερό θα ήταν αν αυτός ήταν κάποιος από εμάς! Ωστόσο, μια τέτοια εικόνα θα μας ταίριαζε αν ‘έβγαιναν από το στόμα μας σάπια λόγια’.

 6. Πώς εφαρμόζεται το εδάφιο Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ, στην επικριτική, αρνητική ομιλία;

⁶ Άλλη μια εφαρμογή του εδαφίου Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ, είναι να αποφεύγουμε να είμαστε διαρκώς επικριτικοί. Ομολογουμένως, όλοι μας έχουμε απόψεις και προτιμήσεις σχετικά με πράγματα που δεν μας αρέσουν και που δεν αποδεχόμαστε, αλλά έχετε βρεθεί με κάποιον που φαίνεται να έχει κάποιο αρνητικό σχόλιο (ή πολλά σχόλια) για κάθε πρόσωπο, μέρος ή πράγμα που αναφέρεται; (Παράβαλε Ρωμαίους 12:9· Εβραίους 1:9). Η ομιλία του κατεδαφίζει, καταθλίβει και καταστρέφει. (Ψαλμός 10:7, ΜΝΚ· 64:2-4· Παροιμίαι 16:27· Ιακώβου 4:11, 12) Μπορεί να μη συνειδητοποιεί πόσο πολύ μοιάζει με τα επικριτικά άτομα που περιέγραψε ο Μαλαχίας. (Μαλαχίας 3:13-15) Πόσο θα συγκλονιζόταν αν ένας παρατηρητής τού έλεγε ότι γλίστρησε από το στόμα του ένα ψάρι σε κατάσταση αποσύνθεσης ή ένα σάπιο φρούτο!

 7. Τι είδους αυτοεξέταση θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας;

⁷ Αν και είναι εύκολο να διακρίνουμε πότε κάποιος άλλος κάνει συνεχώς αρνητικά ή επικριτικά σχόλια, ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Μήπως έχω την τάση να είμαι και εγώ έτσι; Αλήθεια, μήπως;’ Θα ήταν σοφό να συλλογιζόμαστε κατά καιρούς τι πνεύμα χαρακτηρίζει τα λόγια μας. Είναι κυρίως αρνητικά, επικριτικά; Μήπως μοιάζουμε σαν τους τρεις ψευτοπαρηγορητές του Ιώβ; (Ιώβ 2:11· 13:4, 5· 16:2· 19:2) Γιατί να μη βρούμε κάποια θετική πλευρά να αναφέρουμε; Αν μια συζήτηση είναι κυρίως επικριτική, γιατί να μην την κατευθύνουμε σε εποικοδομητικά ζητήματα;

 8. Ποιο δίδαγμα σχετικά με την ομιλία δίνει το εδάφιο Μαλαχίας 3:16, και πώς μπορούμε να δείξουμε ότι εφαρμόζουμε αυτό το δίδαγμα;

⁸ Ο Μαλαχίας παρουσίασε την εξής αντίθεση: ‘Οι φοβούμενοι τον Ιεχωβά ελάλουν προς αλλήλους· και ο Ιεχωβά προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Ιεχωβά και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού’. (Μαλαχίας 3:16) Προσέξατε πώς ανταποκρίθηκε ο Θεός στην εποικοδομητική ομιλία; Ποιο ήταν το πιθανό αποτέλεσμα μιας τέτοιας συζήτησης στους συνομιλητές; Εμείς προσωπικά μπορούμε να πάρουμε ένα δίδαγμα σχετικά με την καθημερινή μας ομιλία. Πόσο πιο καλό θα είναι για εμάς και για τους άλλους αν οι συνηθισμένες συζητήσεις μας αντανακλούν τη δική μας ‘θυσία αινέσεως στον Θεό’.—Εβραίους 13:15.

Να Εργάζεστε για να Εποικοδομείτε τους Άλλους

 9. Γιατί είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις θαυμάσιες περιστάσεις για να εποικοδομούμε τους άλλους;

⁹ Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι έξοχες περιστάσεις για να λέμε ‘ό,τι είναι καλό για εποικοδόμηση, ανάλογα με την ανάγκη, για να μεταδώσει στους ακροατές ό,τι είναι ευνοϊκό’. (Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ) Αυτό μπορούμε να το κάνουμε όταν εκφωνούμε ομιλίες Γραφικού περιεχομένου, όταν συμμετέχουμε σε επιδείξεις ή όταν δίνουμε σχόλια στα μέρη που περιλαμβάνουν ερωτήσεις και απαντήσεις. Έτσι επαληθεύουμε το εδάφιο Παροιμίαι 20:15: ‘Τα χείλη της γνώσεως είναι πολύτιμον κειμήλιον’. Και ποιος ξέρει πόσο πολλές καρδιές αγγίζουμε ή εποικοδομούμε;

10. Αφού σκεφτούμε με ποιους μιλάμε συνήθως, ποια προσαρμογή θα ήταν κατάλληλη; (2 Κορινθίους 6:12, 13, ΜΝΚ)

¹⁰ Ο χρόνος πριν και μετά τις συναθροίσεις προσφέρεται για να εποικοδομούμε τους άλλους κάνοντας συζητήσεις που είναι ευνοϊκές στους ακροατές. Θα ήταν εύκολο να περάσουμε αυτή την ώρα συζητώντας ευχάριστα με συγγενείς και με ένα μικρό αριθμό φίλων με τους οποίους νιώθουμε άνετα. (Ιωάννης 13:23· 19:26) Ωστόσο, σε αρμονία με το εδάφιο Εφεσίους 4:29, ΜΝΚ, γιατί να μην επιδιώξουμε να μιλήσουμε και με άλλους; (Παράβαλε Λουκάς 14:12-14, ΝΔΜ). Θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε εκ των προτέρων να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να πούμε μόνο ένα τυπικό ή γρήγορο «γεια σου» σε μερικά καινούρια άτομα, ηλικιωμένους ή μικρά παιδιά, μάλιστα να καθήσουμε με τους νεαρούς έτσι ώστε να έρθουμε πιο κοντά στο δικό τους επίπεδο. Το γνήσιο ενδιαφέρον μας και οι περίοδοι που αφιερώνουμε για εποικοδομητική ομιλία θα δώσουν στους άλλους ακόμη μεγαλύτερη δυνατότητα να λένε τα λόγια με τα οποία εξέφρασε τα συναισθήματά του ο Δαβίδ στο εδάφιο Ψαλμός 122:1.

11. (α) Ποια συνήθεια έχουν αναπτύξει πολλοί όσον αφορά το πού κάθονται; (β) Γιατί μερικοί αποφεύγουν σκόπιμα να κάθονται πάντα στην ίδια θέση;

¹¹ Κάτι άλλο που βοηθάει στην εποικοδομητική συζήτηση είναι το να μην καθόμαστε πάντα στην ίδια θέση στις συναθροίσεις. Μια μητέρα που έχει μωρό ίσως χρειάζεται να κάθεται κοντά στην τουαλέτα ή κάποιος που έχει σωματικούς περιορισμούς ίσως να είναι ανάγκη να κάθεται δίπλα στο διάδρομο, αλλά τι θα πούμε για εμάς τους υπόλοιπους; Η συνήθεια και μόνο μπορεί να μας οδηγήσει να καθόμαστε σε ένα συγκεκριμένο κάθισμα ή περιοχή· ακόμη και τα πουλιά επιστρέφουν ενστικτωδώς στη φωλιά τους. (Ησαΐας 1:3· Ματθαίος 8:20) Όμως, για να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές, εφόσον μπορούμε να καθήσουμε οπουδήποτε, γιατί να μην αλλάζουμε θέσεις—στη δεξιά πλευρά, στην αριστερή πλευρά, μπροστά, κτλ.—και έτσι να γνωριστούμε καλύτερα με διάφορα άτομα; Μολονότι δεν υπάρχει κάποιος κανόνας για να το κάνουμε αυτό, οι πρεσβύτεροι και τα άλλα ώριμα άτομα τα οποία δεν κάθονται πάντα στην ίδια θέση έχουν βρει πιο εύκολο να μεταδίδουν ό,τι είναι ευνοϊκό σε πολλούς και όχι μόνο σε σχετικά λίγους στενούς φίλους.

Να Εποικοδομείτε με τον Τρόπο του Θεού

12. Σε όλη την ιστορία, ποια ανεπιθύμητη τάση έχει γίνει φανερή;

¹² Η επιθυμία του Χριστιανού να εποικοδομεί τους άλλους θα πρέπει να τον υποκινήσει να μιμείται τον Θεό σε αυτόν τον τομέα αντί να ακολουθεί την ανθρώπινη τάση να δημιουργεί πάρα πολλούς κανόνες.a Οι ατελείς άνθρωποι είχαν ανέκαθεν την τάση να εξουσιάζουν όσους τους περιβάλλουν, μάλιστα μερικοί δούλοι του Θεού έχουν υποκύψει σε αυτή την τάση. (Γένεσις 3:16· Εκκλησιαστής 8:9) Στις μέρες του Ιησού, οι Ιουδαίοι ηγέτες ‘έδεναν βαριά φορτία στους άλλους, δεν ήθελαν όμως να τα κινήσουν’ οι ίδιοι. (Ματθαίος 23:4) Μετέτρεψαν αβλαβή έθιμα σε εξαναγκαστικές παραδόσεις. Επειδή έδειχναν υπερβολικό ενδιαφέρον για τους ανθρώπινους κανόνες, παρέβλεπαν πράγματα τα οποία ο Θεός χαρακτήριζε μεγαλύτερης σημασίας. Κανένας δεν εποικοδομούνταν από το ότι δημιουργούσαν πολλούς αντιγραφικούς κανόνες· ο τρόπος τους απλώς δεν ήταν ο τρόπος του Θεού.—Ματθαίος 23:23, 24· Μάρκος 7:1-13.

13. Γιατί είναι ακατάλληλο να επινοούμε πολυάριθμους κανόνες για τους συγχριστιανούς μας;

¹³ Οι Χριστιανοί θέλουν ειλικρινά να προσκολλούνται γνήσια στους θεϊκούς νόμους. Ωστόσο, ακόμη και εμείς θα μπορούσαμε να πέσουμε θύματα της τάσης που υπάρχει να δημιουργούμε πολυάριθμους, δυσβάσταχτους κανόνες. Γιατί; Πρώτα-πρώτα, τα γούστα και οι προτιμήσεις διαφέρουν, έτσι κάποιοι μπορεί να θεωρούν αποδεκτό αυτό που άλλοι αντιπαθούν και πιστεύουν ότι θα πρέπει να απορριφτεί. Οι Χριστιανοί διαφέρουν, επίσης, όσον αφορά την πρόοδο που κάνουν προς την πνευματική ωριμότητα. Αλλά είναι η δημιουργία πολλών κανόνων ο τρόπος του Θεού για να βοηθηθεί κάποιος να προοδέψει προς την ωριμότητα; (Φιλιππησίους 3:15, ΜΝΚ· 1 Τιμόθεον 1:19· Εβραίους 5:14, ΜΝΚ) Ακόμη και όταν ένα άτομο επιδιώκει πραγματικά μια πορεία που φαίνεται να είναι ακραία και επικίνδυνη, είναι μήπως κάποιος απαγορευτικός κανόνας η καλύτερη λύση; Σύμφωνα με τον τρόπο του Θεού, εκείνοι που έχουν τα προσόντα πρέπει να προσπαθήσουν να διορθώσουν ένα άτομο που σφάλλει λογικεύοντάς το με πραότητα.—Γαλάτας 6:1.

14. Ποιους σκοπούς εξυπηρέτησαν οι νόμοι που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ;

¹⁴ Είναι αλήθεια ότι, ενόσω ο Θεός χρησιμοποιούσε ως λαό του τον Ισραήλ, έθεσε πράγματι εκατοντάδες νόμους σχετικά με τη λατρεία στο ναό, τις θυσίες, ακόμη και την υγιεινή. Αυτό ήταν κατάλληλο για ένα ξεχωριστό έθνος, και πολλοί από τους νόμους είχαν προφητική σημασία και βοήθησαν να οδηγηθούν οι Ιουδαίοι στον Μεσσία. Ο Παύλος έγραψε: ‘Ο Νόμος έχει γίνει ο παιδαγωγός που μας οδηγούσε στον Χριστό, ώστε να ανακηρυχτούμε δίκαιοι λόγω της πίστης. Αλλά τώρα που η πίστη έχει έρθει, δεν είμαστε πια υπό παιδαγωγό’. (Γαλάτας 3:19, 23-25, ΜΝΚ) Μετά την κατάργηση του Νόμου πάνω στο ξύλο του βασανισμού, ο Θεός δεν έδωσε στους Χριστιανούς κάποιον εκτεταμένο κατάλογο κανόνων που να καλύπτουν τις περισσότερες πλευρές της ζωής, σαν να ήταν αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα συνέχιζε να τους εποικοδομεί στην πίστη.

15. Τι είδους καθοδήγηση έχει δώσει ο Θεός στους Χριστιανούς λάτρεις;

¹⁵ Φυσικά, δεν είμαστε χωρίς νόμο. Ο Θεός μάς διατάζει να απέχουμε από την ειδωλολατρία, την πορνεία και τη μοιχεία, καθώς επίσης από την κακή χρήση του αίματος. Συγκεκριμένα απαγορεύει το φόνο, το ψέμα, τον ‘πνευματισμό’ και διάφορες άλλες αμαρτίες. (Πράξεις 15:28, 29· 1 Κορινθίους 6:9, 10· Αποκάλυψις 21:8, ΜΝΚ) Και δίνει μέσω του Λόγου του σαφείς συμβουλές για πολλά ζητήματα. Παρ’ όλα αυτά, είμαστε υπεύθυνοι, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ήταν οι Ισραηλίτες, να μαθαίνουμε και να εφαρμόζουμε τις Γραφικές αρχές. Οι πρεσβύτεροι μπορούν να εποικοδομούν τους άλλους με το να τους βοηθούν να βρίσκουν αυτές τις αρχές και να κάνουν σκέψεις γύρω από αυτές παρά απλώς να αναζητούν ή να δημιουργούν κανόνες.

Πρεσβύτεροι που Εποικοδομούν

16, 17. Ποιο θαυμάσιο υπόδειγμα έθεσαν οι απόστολοι όσον αφορά τη δημιουργία κανόνων για τους συλλάτρεις τους;

¹⁶ Ο Παύλος έγραψε: ‘Σε όποιο βαθμό και αν έχουμε κάνει πρόοδο, ας συνεχίσουμε να βαδίζουμε με τάξη σε αυτή την ίδια πορεία’. (Φιλιππησίους 3:16, ΜΝΚ) Σε αρμονία με αυτή την άποψη του Θεού, ο απόστολος συμπεριφερόταν στους άλλους με τρόπο που εποικοδομούσε. Για παράδειγμα, εγέρθηκε ένα ερώτημα σχετικά με το αν θα έπρεπε να τρώει κανείς κρέας το οποίο μπορεί να προερχόταν από κάποιον ειδωλολατρικό ναό. Μήπως έθεσε αυτός ο πρεσβύτερος, ίσως στο όνομα της ομοιομορφίας ή της απλότητας, κάποιον κανόνα για όλους στις εκκλησίες του πρώτου αιώνα; Όχι. Αναγνώριζε ότι η διαφορά στη γνώση και στην πρόοδο προς την ωριμότητα μπορεί να οδηγούσε εκείνους τους Χριστιανούς σε διαφορετικές επιλογές. Όσο για εκείνον, αυτός ήταν αποφασισμένος να δίνει ένα καλό παράδειγμα.—Ρωμαίους 14:1-4, ΜΝΚ· 1 Κορινθίους 8:4-13.

¹⁷ Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δείχνουν ότι οι απόστολοι έδωσαν πράγματι υποβοηθητικές συμβουλές για ορισμένα ζητήματα προσωπικής φύσης, όπως για την ενδυμασία και την εμφάνιση, αλλά δεν κατέφυγαν στη δημιουργία ενιαίων κανόνων. Σήμερα, αυτό αποτελεί θαυμάσιο παράδειγμα για τους Χριστιανούς επισκόπους, οι οποίοι ενδιαφέρονται να εποικοδομούν το ποίμνιο. Και στην πραγματικότητα, αυτό αποτελεί επέκταση του τρόπου πολιτείας που ακολούθησε ο Θεός ακόμη και προς τον αρχαίο Ισραήλ.

18. Ποιους κανόνες έδωσε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ όσον αφορά την ενδυμασία;

¹⁸ Ο Θεός δεν έδωσε στους Ισραηλίτες πολύπλοκους νόμους για το ντύσιμο. Από ό,τι φαίνεται, οι άντρες και οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν παρόμοιους μανδύες, ή αλλιώς εξωτερικά ενδύματα, μολονότι των γυναικών θα μπορούσαν να είναι κεντητοί και πιο ζωηρόχρωμοι. Και τα δυο φύλα φορούσαν επίσης το σαδίν, δηλαδή χιτώνα. (Κριταί 14:12· Παροιμίαι 31:24, ΜΝΚ· Ησαΐας 3:23, ΜΝΚ) Ποιους νόμους σχετικά με την ενδυμασία έδωσε ο Θεός; Ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες έπρεπε να φορούν ρούχα που αποτελούσαν χαρακτηριστικό του αντίθετου φύλου, προφανώς με ομοφυλοφιλικούς σκοπούς. (Δευτερονόμιον 22:5) Για να δείχνουν ότι είναι αποχωρισμένοι από τα γύρω έθνη, οι Ισραηλίτες έπρεπε να βάλουν στην άκρη των ρούχων τους «κράσπεδα [κρόσσια, ΜΝΚ]», με ένα μπλε σιρίτι πάνω από τα κρόσσια και ίσως φούντες στις άκρες των μανδύων τους. (Αριθμοί 15:38-41) Στην ουσία, αυτή είναι η όλη κατεύθυνση που έδινε ο Νόμος σχετικά με τον τρόπο ενδυμασίας.

19, 20. (α) Ποια κατεύθυνση δίνει η Αγία Γραφή στους Χριστιανούς όσον αφορά το ντύσιμο και την εμφάνιση; (β) Ποια άποψη θα πρέπει να έχουν οι πρεσβύτεροι για τη δημιουργία κανόνων σε σχέση με την προσωπική εμφάνιση;

¹⁹ Ενώ οι Χριστιανοί δεν είναι υπό το Νόμο, έχουμε κάποιους άλλους λεπτομερείς κανόνες σχετικά με το ντύσιμο ή το στολισμό που εκτίθενται για εμάς στην Αγία Γραφή; Όχι δεν έχουμε. Ο Θεός έδωσε ισορροπημένες αρχές τις οποίες μπορούμε να εφαρμόσουμε. Ο Παύλος έγραψε: ‘Επιθυμώ οι γυναίκες να στολίζονται με προσεγμένη φορεσιά, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με διάφορους τρόπους πλεξίματος των μαλλιών και με χρυσό ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα’. (1 Τιμόθεον 2:9, ΜΝΚ) Ο Πέτρος πρότρεψε πως, αντί να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στο φυσικό στολισμό, οι Χριστιανές θα πρέπει να συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στον ‘κρυπτό άνθρωπο της καρδίας, τον κεκοσμημένον με την αφθαρσία του πράου και ησυχίου πνεύματος’. (1 Πέτρου 3:3, 4) Το γεγονός ότι καταγράφτηκαν τέτοιες συμβουλές υποδεικνύει πως μερικοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ίσως έπρεπε να είναι πιο σεμνοί και συγκρατημένοι στο ντύσιμο και στην εμφάνισή τους. Παρ’ όλα αυτά, αντί να απαιτήσουν—ή να απαγορέψουν—ορισμένους τρόπους ντυσίματος, οι απόστολοι απλώς έδωσαν εποικοδομητικές συμβουλές.

²⁰ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα πρέπει να είναι, και γενικά είναι, σεβαστοί για τη σεμνή εμφάνισή τους. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος ντυσίματος διαφέρει από χώρα σε χώρα, ακόμη και μέσα σε μια περιοχή ή σε μια εκκλησία. Φυσικά, αν ένας πρεσβύτερος έχει ισχυρές απόψεις ή συγκεκριμένες προτιμήσεις για το ντύσιμο και την εμφάνιση μπορεί να αποφασίζει ανάλογα για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Αλλά σε σχέση με το ποίμνιο, πρέπει να έχει κατά νου το σημείο που τόνισε ο Παύλος: «Ουχί διότι έχομεν εξουσίαν επί της πίστεώς σας, αλλ’ είμεθα συνεργοί της χαράς σας· επειδή εν τη πίστει στέκεσθε». (2 Κορινθίους 1:24) Ναι, με το να αντιστέκονται σε κάθε παρόρμηση να θέτουν κανόνες στην εκκλησία, οι πρεσβύτεροι εργάζονται για να εποικοδομούν την πίστη των άλλων.

21. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να δώσουν εποικοδομητική βοήθεια αν κάποιος φτάνει στα άκρα σε σχέση με το ντύσιμο;

²¹ Όπως και τον πρώτο αιώνα, κατά καιρούς, ένα καινούριο ή ένα πνευματικά αδύναμο άτομο μπορεί να ακολουθεί κάποια αμφισβητήσιμη ή άσοφη πορεία όσον αφορά το ντύσιμο, τη χρήση μακιγιάζ ή κοσμημάτων. Τι θα πρέπει να γίνει τότε; Πάλι, το εδάφιο Γαλάτας 6:1 προσφέρει καθοδήγηση στους Χριστιανούς πρεσβυτέρους οι οποίοι θέλουν ειλικρινά να βοηθήσουν. Προτού ένας πρεσβύτερος αποφασίσει να δώσει συμβουλή, μπορεί σοφά να συζητήσει με ένα συμπρεσβύτερό του, πηγαίνοντας κατά προτίμηση όχι σε κάποιον πρεσβύτερο που ξέρει ότι συμμερίζεται τις προτιμήσεις ή τον τρόπο σκέψης του. Αν φαίνεται ότι κάποια κοσμική τάση όσον αφορά το ντύσιμο και την εμφάνιση επηρεάζει πολλούς στην εκκλησία, το πρεσβυτέριο θα μπορούσε να συζητήσει ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δοθεί βοήθεια, όπως μέσω ενός γεμάτου καλοσύνη, εποικοδομητικού μέρους στη συνάθροιση ή με το να δοθεί βοήθεια σε ατομική βάση. (Παροιμίαι 24:6· 27:17) Ο στόχος τους θα είναι να προάγουν την άποψη που εκφράζεται στο εδάφιο 2 Κορινθίους 6:3: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν».

22. (α) Γιατί δεν θα πρέπει να ανησυχεί κανείς αν υπάρχουν μικρές διαφορές απόψεων; (β) Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έδωσε ο Παύλος;

²² Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι που ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού το οποίο είναι στη φροντίδα τους’ πρέπει να ενεργούν όπως περιέγραψε ο Πέτρος, δηλαδή, να μην ‘καταδυναστεύουν εκείνους που είναι κληρονομιά του Θεού’. (1 Πέτρου 5:2, 3, ΜΝΚ) Καθώς επιτελούν το στοργικό τους έργο, μπορεί να εγερθούν ερωτήσεις για ζητήματα στα οποία μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προτιμήσεις. Ίσως να είναι η τοπική συνήθεια να στέκεται κανείς όρθιος όταν κάνει ανάγνωση των παραγράφων στη Μελέτη Σκοπιάς. Μπορεί τοπικά να συνηθίζεται κάποιος συγκεκριμένος τρόπος χειρισμού των διευθετήσεων για ομαδική μαρτυρία στην υπηρεσία αγρού και πολλών άλλων λεπτομερειών σχετικά με την ίδια τη διακονία. Ωστόσο, θα ήταν καταστροφικό αν κάποιος είχε ένα λίγο διαφορετικό τρόπο; Οι στοργικοί πρεσβύτεροι επιθυμούν να γίνονται τα πράγματα «ευσχημόνως και κατά τάξιν», η οποία είναι έκφραση που χρησιμοποίησε ο Παύλος σε σχέση με τα θαυματουργικά χαρίσματα. Αλλά τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι το κύριο ενδιαφέρον του Παύλου ήταν ‘η οικοδομή της εκκλησίας’. (1 Κορινθίους 14:12, ΚΔΤΚ· 14:40) Δεν εκδήλωσε καμιά τάση να δημιουργεί πολυάριθμους κανόνες, σαν να ήταν η απόλυτη ομοιομορφία ή η πλήρως αποτελεσματική λειτουργία ο πρώτιστος αντικειμενικός του σκοπός. Έγραψε: «Έδωκεν εις ημάς ο Κύριος [την εξουσία] εις οικοδομήν και ουχί εις καθαίρεσίν σας».—2 Κορινθίους 10:8.

23. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να μιμηθούμε το παράδειγμα του Παύλου στο να εποικοδομούμε τους άλλους;

²³ Ο Παύλος αναμφισβήτητα εργάστηκε για να εποικοδομήσει τους άλλους μέσω θετικής και ενθαρρυντικής ομιλίας. Αντί να συναναστρέφεται με ένα μικρό κύκλο φίλων, κατέβαλλε ιδιαίτερη προσπάθεια για να επισκέπτεται πολλούς αδελφούς και αδελφές, τόσο τους πνευματικά δυνατούς όσο επίσης και εκείνους που είχαν ιδιαίτερη ανάγκη να εποικοδομηθούν. Και έδωσε έμφαση στην αγάπη—παρά στους κανόνες—επειδή «η . . . αγάπη οικοδομεί».—1 Κορινθίους 8:1.

[Υποσημειώσεις]

Σημεία για Ανασκόπηση

◻ Γιατί είναι κατάλληλο να κάνουμε αλλαγές αν έχουμε την τάση να μιλάμε αρνητικά ή επικριτικά;

◻ Τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε πιο εποικοδομητικοί στην εκκλησία;

◻ Ποιο υπόδειγμα έθεσε ο Θεός σχετικά με τη δημιουργία πολλών κανόνων για τους άλλους;

◻ Τι θα βοηθήσει τους πρεσβυτέρους να αποφεύγουν τη δημιουργία ανθρώπινων κανόνων για το ποίμνιο;