Η μητέρα του Τιμόθεου και προφανώς και η γιαγιά του, η Λωίδα, βεβαιώνονταν ότι δεν ήταν οι προσωπικές τους ιδέες αυτές που χάραζαν στο μυαλό του από τότε που ήταν βρέφος· μάλλον, γνώριζαν ότι οι διδασκαλίες του Ιεχωβά ήταν αυτές που θα μπορούσαν να τον καταστήσουν σοφό για σωτηρία. Η επιστολή που έγραψε ο απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο, δηλώνει: «Αλλά συ μένε εις εκείνα, τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες, και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού».—2 Τιμόθεον 3:14, 15.

Χωρίς αμφιβολία, ο Τιμόθεος έλαβε επίσης υπόψη του τι είδους άτομα ήταν η μητέρα του και η γιαγιά του—πραγματικά πνευματικά άτομα. Δεν τον ξεγελούσαν και δεν παραποιούσαν την αλήθεια για ιδιοτελείς σκοπούς· ούτε ήταν υποκρίτριες. Γι’ αυτό και ο Τιμόθεος, δεν είχε καμιά αμφιβολία σχετικά με τα πράγματα που μάθαινε. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ενήλικη ζωή του ως δραστήριου Χριστιανού χαροποιούσε την καρδιά της πιστής μητέρας του.