-
Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 55—2 Προς Τιμόθεον“Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη”
-
-
7. Γιατί η θεόπνευστη Γραφή πρόκειται να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη «εν ταις εσχάταις ημέραις»;
7 «Εν ταις εσχάταις ημέραις» θα έρθουν «καιροί κακοί» και άνθρωποι οι οποίοι έχουν ψεύτικη μορφή ευσέβειας και οι οποίοι «πάντοτε μανθάνουσι και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την γνώσιν της αληθείας». Αλλά, ο Τιμόθεος παρακολούθησε από κοντά τη διδασκαλία του Παύλου, τη διαγωγή του και τους διωγμούς του, από τους οποίους τον ελευθέρωσε ο Κύριος. «Και πάντες», προσθέτει ο ίδιος, «οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή». Ο Τιμόθεος, όμως, πρέπει να εμμένει σ’ εκείνα που έμαθε από τότε που ήταν βρέφος, τα οποία μπορούν να τον κάνουν σοφό προς σωτηρία, επειδή ‘όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη’.—3:1, 7, 12, 16.
-
-
Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 55—2 Προς Τιμόθεον“Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη”
-
-
10. (α) Ποια ιδιαίτερη ωφέλεια ‘όλης της Γραφής’ τονίζεται στη Δεύτερη Προς Τιμόθεον, και τι πρέπει να αγωνίζονται να γίνουν οι Χριστιανοί; (β) Ποια επιρροή πρέπει να αποφεύγεται, και πώς μπορεί να γίνει αυτό; (γ) Για ποιο πράγμα συνεχίζει να υπάρχει επιτακτική ανάγκη;
10 ‘Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη’. Ωφέλιμη προς τι; Ο Παύλος μάς λέει στη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο: «Προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν». (3:16, 17) Έτσι, σ’ αυτή την επιστολή τονίζεται η ωφέλεια της ‘διδασκαλίας’. Όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη σήμερα πρέπει να προσέχουν τις σοφές συμβουλές αυτής της επιστολής, καθώς αγωνίζονται να γίνουν δάσκαλοι του Λόγου και κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να γίνουν επιδοκιμασμένοι εργάτες του Θεού, ‘ορθοτομούντες το λόγο της αλήθειας’. Όπως συνέβαινε στην Έφεσο των ημερών του Τιμόθεου, έτσι και στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν αυτοί οι οποίοι ασχολούνται με «μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας», οι οποίοι «πάντοτε μανθάνουσι και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την γνώσιν της αληθείας» και οι οποίοι απορρίπτουν «την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν» χάρη δασκάλων που τους γαργαλούν τα αφτιά, σύμφωνα με την εγωιστική τους επιθυμία. (2:15, 23· 3:7· 4:3, 4) Για να αποφύγει κανείς αυτή τη μεταδοτική κοσμική επιρροή, είναι απαραίτητο να ‘κρατάει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων’ έχοντας πίστη και αγάπη. Επιπλέον, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να γίνουν όλο και περισσότερα άτομα ‘ικανά να διδάξουν και άλλους’ τόσο μέσα όσο και έξω από την εκκλησία, όπως έκανε ο Τιμόθεος, ‘ο άνθρωπος του Θεού’. Ευτυχισμένοι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι επωμίζονται αυτή την ευθύνη, όταν γίνονται ικανοί ‘να διδάσκουν με πραότητα’, και οι οποίοι κηρύττουν το λόγο «μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής»!—1:13· 2:2, 24, 25· 4:2.
-