Ο Λαός του Ιεχωβά “Αποκηρύττει την Αδικία”

 1. Τι κατέχει ξεχωριστή θέση στη λατρεία μας;

ΕΧΕΤΕ δει ποτέ το όνομα «Ιεχωβά» σε ένα δημόσιο κτίριο ή σε κάποιο μουσειακό έκθεμα; Ασφαλώς θα το περιεργαστήκατε με μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό. Άλλωστε, το προσωπικό όνομα του Θεού κατέχει ξεχωριστή θέση στη λατρεία μας​—είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά! Σε παγκόσμιο επίπεδο, καμιά άλλη ομάδα ανθρώπων σήμερα δεν συνδέεται τόσο στενά με το θεϊκό όνομα όσο εμείς. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι το προνόμιο που έχουμε να φέρουμε πάνω μας το όνομα του Θεού συνεπάγεται και ευθύνη.

 2. Ποια ευθύνη συνεπάγεται το προνόμιο που έχουμε να φέρουμε πάνω μας το όνομα του Θεού;

² Η χρήση του θεϊκού ονόματος από μόνη της δεν μας φέρνει την εύνοια του Ιεχωβά. Πρέπει και να ζούμε σε αρμονία με τους ηθικούς κανόνες του. Γι’ αυτόν το λόγο, η Αγία Γραφή μάς υπενθυμίζει ότι ο λαός του Ιεχωβά πρέπει να “απομακρυνθεί από το κακό”. (Ψαλμ. 34:14) Ο απόστολος Παύλος ανέφερε ξεκάθαρα αυτή την αρχή όταν έγραψε: «Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία». (Διαβάστε 2 Τιμόθεο 2:19) Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, είμαστε πασίγνωστοι επειδή επικαλούμαστε το όνομά του. Αλλά τι πρέπει να κάνουμε για να αποκηρύξουμε την αδικία;

3, 4. Ποιο εδάφιο απασχολεί εδώ και πολύ καιρό τους λογίους της Αγίας Γραφής, και γιατί;

³ Εξετάστε το Γραφικό υπόβαθρο στο οποίο βάσισε ο Παύλος τα λόγια του εδαφίου 2 Τιμόθεο 2:19. Εκεί διαβάζουμε για «το στερεό θεμέλιο του Θεού» και στη συνέχεια για δύο δηλώσεις που είναι αποτυπωμένες πάνω του. Η πρώτη δήλωση, «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν», αποτελεί προφανώς παράθεση από το εδάφιο Αριθμοί 16:5. (Βλέπε το προηγούμενο άρθρο.) Η δεύτερη, «Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία», απασχολεί εδώ και πολύ καιρό τους λογίους της Αγίας Γραφής. Γιατί;

⁴ Η διατύπωση του Παύλου υποδηλώνει ότι παρέθετε από άλλη πηγή. Εντούτοις, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο εδάφιο στις Εβραϊκές Γραφές που να ταιριάζει με αυτή την παράθεση. Σε τι αναφερόταν, λοιπόν, ο απόστολος όταν είπε: «Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία»; Ακριβώς πριν από αυτή τη δήλωση, ο Παύλος παρέθεσε από το 16ο κεφάλαιο του βιβλίου των Αριθμών, το οποίο εξιστορεί το στασιασμό του Κορέ. Θα μπορούσε να σχετίζεται και η δεύτερη δήλωση με αυτό το ίδιο γεγονός;

5-7. Σε ποια γεγονότα της εποχής του Μωυσή βάσισε ο Παύλος τα λόγια του εδαφίου 2 Τιμόθεο 2:19; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Η Γραφή λέει ότι ο Δαθάν και ο Αβιρών, οι γιοι του Ελιάβ, πρωτοστάτησαν μαζί με τον Κορέ στο στασιασμό εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. (Αριθ. 16:1-5) Φέρθηκαν με απροκάλυπτη ασέβεια στον Μωυσή και απέρριψαν τη θεόδοτη εξουσία του. Εκείνοι οι στασιαστές εξακολούθησαν να κατοικούν ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά, θέτοντας σε κίνδυνο την πνευματική υγεία των πιστών ατόμων. Όταν έφτασε η μέρα να διαχωρίσει ο Ιεχωβά τους όσιους λάτρεις του από τους στασιαστές, έδωσε μια ξεκάθαρη εντολή.

⁶ Η αφήγηση αναφέρει: «Ο Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: “Μίλησε στη σύναξη, λέγοντας: «Φύγετε γύρω από τις σκηνές του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρών!»” Έπειτα από αυτό, ο Μωυσής σηκώθηκε και πήγε στον Δαθάν και στον Αβιρών, και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ πήγαν μαζί του. Κατόπιν μίλησε στη σύναξη, λέγοντας: “Απομακρυνθείτε, παρακαλώ, από τις σκηνές αυτών των πονηρών ανθρώπων και μην αγγίξετε τίποτα δικό τους, για να μη σαρωθείτε μαζί με όλη την αμαρτία τους”. Αμέσως εκείνοι έφυγαν μακριά από τη σκηνή του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρών, από κάθε πλευρά». (Αριθ. 16:23-27) Τότε ο Ιεχωβά θανάτωσε όλους όσους είχαν στασιάσει. Ωστόσο, οι όσιοι λάτρεις​—οι οποίοι απομακρύνθηκαν και έτσι αποκήρυξαν την αδικία—​έμειναν ζωντανοί.

⁷ Ο Ιεχωβά διαβάζει καρδιές! Διακρίνει την οσιότητα εκείνων που του ανήκουν. Παρ’ όλα αυτά, οι όσιοι λάτρεις του έπρεπε να ενεργήσουν αποφασιστικά, διαχωρίζοντας τη θέση τους από τα άδικα άτομα. Είναι λοιπόν πιθανό ότι ο Παύλος αναφερόταν στην αφήγηση των εδαφίων Αριθμοί 16:5, 23-27 όταν έγραψε: «Όποιος ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά ας αποκηρύξει την αδικία». Αυτό το συμπέρασμα βρίσκεται σε αρμονία με τα λόγια του Παύλου: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν».​—2 Τιμ. 2:19.

 8. Γιατί δεν αρκεί να χρησιμοποιούμε το όνομα του Ιεχωβά ή να ανήκουμε στη Χριστιανική εκκλησία;

⁸ Αναφερόμενος σε εκείνα τα γεγονότα της εποχής του Μωυσή, ο Παύλος υπενθύμισε στον Τιμόθεο ότι χρειαζόταν να ενεργήσει αποφασιστικά για να προστατέψει την πολύτιμη σχέση του με τον Ιεχωβά. Δεν αρκούσε απλώς να ανήκει στη Χριστιανική εκκλησία, όπως ακριβώς δεν αρκούσε το να επικαλείται κάποιος το όνομα του Ιεχωβά την εποχή του Μωυσή. Οι πιστοί λάτρεις πρέπει να αποκηρύττουν την αδικία με αποφασιστικότητα. Τι σήμαινε αυτό για τον Τιμόθεο; Και ποια μαθήματα μπορεί να πάρει ο λαός του Ιεχωβά σήμερα από τη θεόπνευστη συμβουλή του Παύλου;

 9. Πώς επηρέασαν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία οι «ανόητες κι ανώφελες συζητήσεις»;

⁹ Ο Λόγος του Θεού παρέχει συγκεκριμένες συμβουλές σχετικά με τις μορφές αδικίας που πρέπει να αποκηρύττουν, δηλαδή να απορρίπτουν, οι Χριστιανοί. Για παράδειγμα, στα άμεσα συμφραζόμενα του εδαφίου 2 Τιμόθεο 2:19, βλέπουμε ότι ο Παύλος λέει στον Τιμόθεο “να μη μάχεται για λέξεις” και “να αποφεύγει τα κενά λόγια”. (Διαβάστε 2 Τιμόθεο 2:14, 16, 23) Ορισμένα μέλη της εκκλησίας προωθούσαν αποστατικές διδασκαλίες. Επίσης, φαίνεται πως κάποιοι άλλοι διέδιδαν αμφιλεγόμενες ιδέες. Ακόμη και αν αυτές οι ιδέες δεν ήταν ξεκάθαρα αντιγραφικές, προκαλούσαν διχόνοια. Κατέληγαν σε φιλονικίες και διαφωνίες γύρω από λέξεις, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που δεν ήταν καθόλου υγιής από πνευματική άποψη. Γι’ αυτό, ο Παύλος τόνισε την ανάγκη να απορρίπτουν τις «ανόητες κι ανώφελες συζητήσεις».​—2 Τιμ. 2:23, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

10. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε αν εκτεθούμε στην αποστασία;

¹⁰ Σήμερα, ο λαός του Ιεχωβά δεν αντιμετωπίζει συχνά περιπτώσεις αποστασίας μέσα στην εκκλησία. Και πάλι όμως, αν εκτεθούμε σε αντιγραφικές διδασκαλίες, πρέπει να τις απορρίπτουμε αποφασιστικά, από όπου και αν προέρχονται. Θα ήταν άσοφο να μπλεκόμαστε σε αντιπαραθέσεις με αποστάτες, είτε πρόσωπο με πρόσωπο είτε απαντώντας στα ιστολόγιά τους είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή επικοινωνίας. Ακόμη και αν έχουμε την πρόθεση να βοηθήσουμε, τέτοιες συζητήσεις θα ήταν αντίθετες στη Γραφική κατεύθυνση που μόλις εξετάσαμε. Γι’ αυτό, ως λαός του Ιεχωβά, αποφεύγουμε εντελώς, ναι, απορρίπτουμε, την αποστασία.

11. Τι θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα για “ανόητες συζητήσεις”, και πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να δίνουν το καλό παράδειγμα;

¹¹ Εκτός από την αποστασία, υπάρχουν και άλλα πράγματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ειρήνη της εκκλησίας. Λόγου χάρη, οι διαφορές απόψεων όσον αφορά την ψυχαγωγία μπορούν να οδηγήσουν σε «ανόητες κι ανώφελες συζητήσεις». Βέβαια, όταν κάποιος προωθεί ένα είδος ψυχαγωγίας που παραβιάζει τους ηθικούς κανόνες του Ιεχωβά, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι δεν πρέπει να ανέχονται τέτοια συμπεριφορά απλώς και μόνο για να αποφύγουν τη σύγκρουση. (Ψαλμ. 11:5· Εφεσ. 5:3-5) Από την άλλη πλευρά, οι πρεσβύτεροι προσέχουν να μην προωθούν τις προσωπικές τους απόψεις. Προσκολλούνται όσια στη Γραφική νουθεσία που απευθύνεται στους Χριστιανούς επισκόπους: «Ποιμάνετε το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα σας, . . . [χωρίς] να καταδυναστεύετε εκείνους που είναι κληρονομιά του Θεού, αλλά με το να γίνεστε παραδείγματα για το ποίμνιο».​—1 Πέτρ. 5:2, 3· διαβάστε 2 Κορινθίους 1:24.

12, 13. (α) Ποια είναι η θέση των Μαρτύρων του Ιεχωβά όσον αφορά την επιλογή ψυχαγωγίας, και ποιες Γραφικές αρχές περιλαμβάνονται; (β) Πώς εφαρμόζονται σε διάφορα προσωπικά ζητήματα οι αρχές που εξετάζονται στην παράγραφο 12;

¹² Στο ζήτημα της ψυχαγωγίας, η οργάνωσή μας δεν κάνει κριτική σε συγκεκριμένες ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, βιβλία ή τραγούδια για να καθορίσει τι επιτρέπεται και τι όχι. Γιατί; Η Γραφή παροτρύνει τον καθένα μας να γυμνάζει “τις δυνάμεις της αντίληψής του . . . για να διακρίνει και το ορθό και το εσφαλμένο”. (Εβρ. 5:14) Περιέχει επίσης βασικές αρχές που μπορούν να λάβουν υπόψη τους οι Χριστιανοί όταν επιλέγουν ψυχαγωγία. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, στόχος μας πρέπει να είναι “να βεβαιωνόμαστε για το τι είναι ευπρόσδεκτο στον Κύριο”. (Εφεσ. 5:10) Η Γραφή διδάσκει ότι οι οικογενειάρχες έχουν κάποιον βαθμό εξουσίας, οπότε έχουν και το δικαίωμα να μην επιτρέψουν μια συγκεκριμένη μορφή ψυχαγωγίας στο σπιτικό τους.a​—1 Κορ. 11:3· Εφεσ. 6:1-4.

¹³ Οι Γραφικές αρχές που μόλις εξετάσαμε δεν εφαρμόζονται μόνο στην επιλογή ψυχαγωγίας. Οι απόψεις για το ντύσιμο και την εμφάνιση, την υγεία και τη διατροφή, καθώς και για άλλα προσωπικά ζητήματα μπορεί επίσης να προκαλέσουν αντιπαραθέσεις. Άρα λοιπόν, αν δεν παραβιάζεται κάποια Γραφική αρχή, ο λαός του Ιεχωβά δεν μπλέκεται σε λογομαχίες για τέτοια ζητήματα, πράγμα πολύ σοφό, διότι «ο δούλος . . . του Κυρίου δεν χρειάζεται να μάχεται, αλλά χρειάζεται να είναι ήπιος [διακριτικός, υποσ. ΜΝΚ, στην αγγλική] προς όλους».​—2 Τιμ. 2:24.

14. Ποιο παράδειγμα χρησιμοποίησε ο Παύλος για να τονίσει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τις κακές συναναστροφές;

¹⁴ Με ποιον άλλον τρόπο μπορούν αυτοί που “ονομάζουν το όνομα του Ιεχωβά να αποκηρύξουν την αδικία”; Αποφεύγοντας τις στενές συναναστροφές με εκείνους που πράττουν την αδικία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος, αμέσως μετά το παράδειγμα για «το στερεό θεμέλιο του Θεού», χρησιμοποίησε ακόμη ένα παράδειγμα. Έγραψε για «ένα μεγάλο σπίτι» με «σκεύη, όχι μόνο χρυσά και ασημένια, αλλά και ξύλινα και πήλινα, και μερικά για αξιότιμο σκοπό, άλλα όμως για σκοπό που στερείται τιμής». (2 Τιμ. 2:20, 21) Κατόπιν, νουθέτησε τους Χριστιανούς να “κρατιούνται καθαροί”, ή αλλιώς να μένουν μακριά, από τα σκεύη τα οποία χρησιμοποιούνται για σκοπό «που στερείται τιμής».

15, 16. Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα με το «μεγάλο σπίτι»;

¹⁵ Ποιο είναι το νόημα του συγκεκριμένου παραδείγματος; Σε αυτή τη μεταφορά, ο Παύλος παραβάλλει τη Χριστιανική εκκλησία με «ένα μεγάλο σπίτι» και τα μέλη της με οικιακά «σκεύη». Σε ένα σπίτι, μερικά σκεύη μπορεί να μολυνθούν από επικίνδυνες ουσίες ή εξαιτίας ανθυγιεινών συνθηκών. Ο οικοδεσπότης θα τα κρατήσει αυτά μακριά από τα καθαρά σκεύη, όπως εκείνα με τα οποία μαγειρεύει.

¹⁶ Παρόμοια, καθώς ο λαός του Ιεχωβά σήμερα προσπαθεί να κρατάει τη ζωή του καθαρή, πρέπει να αποφεύγει τη στενή συναναστροφή με εκείνους μέσα στην εκκλησία που αψηφούν συστηματικά τις αρχές του Ιεχωβά. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 15:33) Αν αυτό ισχύει για κάποιους μέσα στην εκκλησία, πόσο μάλλον πρέπει να “φεύγουμε μακριά” από εκείνους που είναι έξω από την εκκλησία, αποφεύγοντας τη στενή συναναστροφή μαζί τους, εφόσον πολλοί είναι “φιλάργυροι, ανυπάκουοι στους γονείς, χωρίς οσιότητα, συκοφάντες, άγριοι, χωρίς αγάπη για την αγαθότητα, προδότες και άτομα που αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό”!​—2 Τιμ. 3:1-5.

17. Με πόση σχολαστικότητα τάχθηκαν κατά της αδικίας οι όσιοι Ισραηλίτες;

¹⁷ Η Γραφή αναφέρεται συγκεκριμένα στο πόσο αποφασιστικά ενήργησαν οι Ισραηλίτες όταν τους δόθηκε η εντολή να “φύγουν γύρω από τις σκηνές του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρών”. Η αφήγηση λέει ότι «αμέσως εκείνοι έφυγαν μακριά». (Αριθ. 16:24, 27) Δεν υπήρξε καθόλου δισταγμός ή χρονοτριβή. Η αφήγηση υποδεικνύει επίσης πόσο σχολαστικά υπάκουσαν. «Έφυγαν μακριά . . . από κάθε πλευρά». Οι όσιοι δεν ήταν διατεθειμένοι να το διακινδυνεύσουν. Υπάκουσαν πλήρως​—όχι εν μέρει ή με μισή καρδιά. Τάχθηκαν ξεκάθαρα υπέρ του Ιεχωβά και κατά της αδικίας. Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό το παράδειγμα;

18. Ποιο ήταν το πνεύμα της νουθεσίας που έδωσε ο Παύλος στον Τιμόθεο να “φεύγει από τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα”;

¹⁸ Όταν διακυβεύεται η φιλία μας με τον Ιεχωβά, πρέπει να κάνουμε γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις. Αυτό είναι το πνεύμα της νουθεσίας που έδωσε ο Παύλος στον Τιμόθεο, λέγοντάς του να “φεύγει από τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα”. (2 Τιμ. 2:22) Τότε, ο Τιμόθεος ήταν ήδη ενήλικος, πιθανώς πάνω από 30. Ωστόσο, οι ανόητες «επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα» δεν είναι πάντα θέμα ηλικίας. Όποτε θα βρισκόταν αντιμέτωπος με τέτοιες επιθυμίες, ο Τιμόθεος έπρεπε να “φεύγει” από αυτές. Με άλλα λόγια, έπρεπε να “αποκηρύττει την αδικία”. Παρόμοιο μήνυμα μετέδιδε και η δήλωση του Ιησού: «Αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το και πέταξέ το μακριά σου». (Ματθ. 18:9) Σήμερα, οι Χριστιανοί που παίρνουν στα σοβαρά αυτή τη συμβουλή ενεργούν αποφασιστικά μπροστά στους πνευματικούς κινδύνους, χωρίς δισταγμό ή χρονοτριβή.

19. Πώς έχουν ενεργήσει ορισμένοι σήμερα με αποφασιστικότητα για να προστατευτούν από πνευματικούς κινδύνους;

¹⁹ Μερικοί που είχαν πρόβλημα με το αλκοόλ προτού γίνουν Μάρτυρες πήραν την προσωπική απόφαση να απέχουν εντελώς από τα αλκοολούχα ποτά. Κάποιοι άλλοι αποφεύγουν συγκεκριμένα είδη ψυχαγωγίας που δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά αλλά μπορούν να αναζωπυρώσουν προσωπικές ηθικές αδυναμίες τους. (Ψαλμ. 101:3) Για παράδειγμα, προτού γίνει Μάρτυρας, ένας αδελφός σύχναζε σε χορευτικά πάρτι απολαμβάνοντας την ανήθικη ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκεί. Αλλά αφού γνώρισε την αλήθεια, δεν έχει χορέψει ποτέ του, ούτε καν σε παρέες αδελφών, επειδή φοβάται ότι θα μπορούσαν να ξυπνήσουν μέσα του ακατάλληλες επιθυμίες ή σκέψεις από το παρελθόν του. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να αποφεύγουν εντελώς το αλκοόλ, το χορό ή άλλα πράγματα που δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά. Αναμένεται από όλους μας, όμως, να ενεργούμε αποφασιστικά και σχολαστικά για να προστατευόμαστε από τους πνευματικούς κινδύνους.

20. Αν και μπορεί να μην είναι εύκολο να “αποκηρύττουμε την αδικία”, τι μας δίνει πεποίθηση και παρηγοριά;

²⁰ Το προνόμιο που έχουμε να φέρουμε το όνομα του Θεού πάνω μας συνεπάγεται και ευθύνη. Πρέπει να “αποκηρύττουμε την αδικία” και να “απομακρυνόμαστε από το κακό”. (Ψαλμ. 34:14) Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά θα αγαπάει πάντα «εκείνους που ανήκουν σε αυτόν» και προσκολλούνται στις δίκαιες οδούς του!​—2 Τιμ. 2:19· διαβάστε 2 Χρονικών 16:9α.