Να Ανταποκρίνεστε στη Συνείδησή Σας

«Τα πάντα είναι καθαρά στους καθαρούς. Στους δε μολυσμένους και απίστους τίποτα δεν είναι καθαρό». —ΤΙΤΟ 1:15.

 1. Πώς ασχολήθηκε ο Παύλος με τις εκκλησίες της Κρήτης;

ΑΦΟΥ ο απόστολος Παύλος ολοκλήρωσε τρία ιεραποστολικά ταξίδια, συνελήφθη και στάλθηκε τελικά στη Ρώμη, όπου έμεινε υπό κράτηση δύο χρόνια. Τι έκανε όταν απελευθερώθηκε; Κάποια στιγμή επισκέφτηκε την Κρήτη μαζί με τον Τίτο, στον οποίο έγραψε: «Σε άφησα στην Κρήτη, για να διορθώσεις τα πράγματα που παρουσίαζαν ελλείψεις και να κάνεις διορισμούς πρεσβυτέρων». (Τίτο 1:5) Ο διορισμός που είχε να επιτελέσει ο Τίτος αφορούσε συνειδήσεις.

 2. Ποιο πρόβλημα έπρεπε να χειριστεί ο Τίτος στην Κρήτη;

² Ο Παύλος ενημέρωσε τον Τίτο για τα προσόντα που έπρεπε να διαθέτουν οι πρεσβύτεροι και κατόπιν τόνισε ότι υπήρχαν “πολλοί ανυπότακτοι άνθρωποι που έλεγαν ανώφελα πράγματα και απατούσαν το νου”. Αυτοί “υπονόμευαν ολόκληρα σπιτικά διδάσκοντας πράγματα που δεν πρέπει”. Ο Τίτος έπρεπε “να τους ελέγχει”. (Τίτο 1:10-14· 1 Τιμόθεο 4:7) Ο Παύλος είπε ότι ο νους τους και η συνείδησή τους είχαν «μολυνθεί», και στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποίησε έναν τύπο του ρήματος μιαίνω, το οποίο σημαίνει «κηλιδώνω», όπως όταν ένα καλό ένδυμα λερώνεται με μπογιά. (Τίτο 1:15) Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να ήταν ιουδαϊκής καταγωγής, διότι έμεναν «προσκολλημένοι στην περιτομή». Οι εκκλησίες σήμερα δεν υπονομεύονται από ανθρώπους με εκείνη τη συγκεκριμένη άποψη. Ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα για τη συνείδηση από τη συμβουλή που έδωσε ο Παύλος στον Τίτο.

Εκείνοι που Έχουν Μολυσμένη Συνείδηση

 3. Τι έγραψε ο Παύλος στον Τίτο σχετικά με τη συνείδηση;

³ Προσέξτε τα συμφραζόμενα μέσα στα οποία ανέφερε ο Παύλος τη συνείδηση. «Τα πάντα είναι καθαρά στους καθαρούς. Στους δε μολυσμένους και απίστους τίποτα δεν είναι καθαρό, αλλά τόσο ο νους τους όσο και η συνείδησή τους έχουν μολυνθεί. Αυτοί διακηρύττουν δημόσια ότι γνωρίζουν τον Θεό, αλλά τον απαρνούνται με τα έργα τους». Είναι προφανές ότι μερικοί τότε χρειαζόταν να κάνουν αλλαγές προκειμένου να «είναι υγιείς στην πίστη». (Τίτο 1:13, 15, 16) Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν ξεχώριζαν το καθαρό από το ακάθαρτο, και αυτό περιλάμβανε τη συνείδησή τους.

4, 5. Ποιο αρνητικό χαρακτηριστικό είχαν μερικοί στις εκκλησίες, και πώς τους επηρέαζε αυτό;

⁴ Πάνω από δέκα χρόνια νωρίτερα, το κυβερνών σώμα των Χριστιανών είχε συμπεράνει ότι η περιτομή δεν απαιτούνταν πλέον για να γίνει κάποιος αληθινός λάτρης, και είχε ενημερώσει σχετικά τις εκκλησίες. (Πράξεις 15:1, 2, 19-29) Εντούτοις, μερικοί στην Κρήτη παρέμεναν «προσκολλημένοι στην περιτομή». Διαφωνούσαν ανοιχτά με το κυβερνών σώμα, «διδάσκοντας πράγματα που δεν πρέπει». (Τίτο 1:10, 11) Με διαστρεβλωμένο τρόπο σκέψης, ίσως υποστήριζαν την τήρηση κανονισμών του Νόμου σχετικά με τις τροφές και την τελετουργική καθαρότητα. Ίσως μάλιστα πρόσθεταν σε αυτά που έλεγε ο Νόμος, όπως έκαναν κάποιοι με παρόμοια νοοτροπία στις ημέρες του Ιησού, ενώ προήγαν επίσης ιουδαϊκούς μύθους και εντολές ανθρώπων.—Μάρκος 7:2, 3, 5, 15· 1 Τιμόθεο 4:3.

⁵ Αυτός ο τρόπος σκέψης επιδρούσε αρνητικά στην κρίση τους και στην αίσθησή τους περί ηθικής, τη συνείδησή τους. Ο Παύλος έγραψε: «Στους . . . μολυσμένους και απίστους τίποτα δεν είναι καθαρό». Η συνείδησή τους διαστρεβλώθηκε τόσο πολύ ώστε δεν αποτελούσε πια αξιόπιστο οδηγό για τις πράξεις και τις εκτιμήσεις τους. Επιπρόσθετα, έκριναν τους συγχριστιανούς τους για πράγματα προσωπικά, για ζητήματα στα οποία ένας Χριστιανός μπορεί να πάρει μια ορισμένη απόφαση ενώ κάποιος άλλος μπορεί να κάνει διαφορετική επιλογή. Από αυτή την άποψη, εκείνοι οι Κρητικοί θεωρούσαν ακάθαρτο αυτό που στην ουσία δεν ήταν. (Ρωμαίους 14:17· Κολοσσαείς 2:16) Ενώ δήλωναν ότι γνώριζαν τον Θεό, με τα έργα τους αποδείκνυαν το αντίθετο.—Τίτο 1:16.

«Καθαρά στους Καθαρούς»

 6. Ποια δύο είδη ανθρώπων ανέφερε ο Παύλος;

⁶ Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς από αυτά που έγραψε ο Παύλος στον Τίτο; Παρατηρήστε την αντίθεση που εμπεριέχεται στην εξής δήλωση: «Τα πάντα είναι καθαρά στους καθαρούς. Στους δε μολυσμένους και απίστους τίποτα δεν είναι καθαρό, αλλά τόσο ο νους τους όσο και η συνείδησή τους έχουν μολυνθεί». (Τίτο 1:15) Ο Παύλος ασφαλώς δεν εννοούσε ότι για έναν ηθικά καθαρό Χριστιανό όλα ανεξαιρέτως είναι καθαρά και επιτρεπτά. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για αυτό επειδή ο Παύλος είχε δείξει ξεκάθαρα σε μια άλλη επιστολή ότι όσοι διαπράττουν πορνεία, ασκούν ειδωλολατρία ή πνευματισμό και ούτω καθεξής «δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού». (Γαλάτες 5:19-21) Πρέπει, λοιπόν, να συμπεράνουμε ότι ο Παύλος δήλωνε μια γενική αλήθεια σχετικά με δύο είδη ανθρώπων, εκείνους που είναι ηθικά και πνευματικά καθαροί και εκείνους που δεν είναι.

Διαφορετικές Φωνές, Διαφορετικές Αποφάσεις

 9. Αν «τα πάντα είναι καθαρά», ποιος είναι ο ρόλος της συνείδησης;

⁹ Αλλά τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι «τα πάντα είναι καθαρά στους καθαρούς»; Ο Παύλος αναφερόταν σε Χριστιανούς οι οποίοι είχαν εναρμονίσει τον τρόπο σκέψης τους και την αίσθησή τους περί ηθικής με τους κανόνες του Θεού, τους οποίους βρίσκουμε στο Λόγο του. Αυτοί οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι σε πολλά πράγματα τα οποία δεν καταδικάζονται ευθέως υπάρχει περιθώριο για ποικιλία μεταξύ των πιστών. Αντί να κρίνουν τους άλλους, αναγνωρίζουν ως «καθαρά» κάποια πράγματα που δεν καταδικάζει ο Θεός. Δεν αναμένουν ότι όλοι οι άλλοι θα έχουν ακριβώς την ίδια γνώμη με αυτούς για πτυχές της ζωής σε σχέση με τις οποίες η Γραφή δεν δίνει συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ας εξετάσουμε πώς μπορεί να συμβεί αυτό.