-
Οι Καρποφόροι Χριστιανοί Εκδηλώνουν Ευσεβή ΑυτάρκειαΗ Σκοπιά—1967 | 15 Μαΐου
-
-
18. Πώς μπορούμε να δείξωμε σήμερα ότι έχομε πίστι ομοία με των Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, και γιατί πρέπει να επιθυμούμε να το δείχνωμε;
18 Όταν οι σύγχρονοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επιδιώκουν μια τέτοια πορεία αποδεικνύουν ότι έχουν πίστι ομοία μ’ εκείνη των ανθρώπων των αρχαίων χρόνων οι οποίοι αναφέρονται με επιδοκιμασία στον Λόγο του Θεού. Ο Αβραάμ εξήλθε από την πόλι Ουρ της αρχαίας Χαλδαίας που ευημερούσε υλικώς κατ’ εντολήν του Θεού και έγινε ένας πάροικος στη γη Χαναάν. «Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» Την εποχή εκείνη, τον εικοστό αιώνα π.Χ., ήσαν πρόθυμοι να παραιτηθούν από πολλές ανέσεις που προσέφερε ο κόσμος, διότι είχαν θέσει τις καρδιές των σε μια μόνιμη πόλι την οποία θα οικοδομούσε ο Θεός, μια ουράνια κυβέρνησι κάτω από την οποία θα μπορούσαν να ζουν. Αν εξακολουθούσαν να σκέπτωνται τον τόπο που εγκατέλειψαν, μπορούσαν να είχαν επιστρέψει σ’ αυτόν. Αλλά δεν επέστρεψαν. «Δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγητε Θεός αυτών.» (Εβρ. 11:8-16) Ευαρεστείται εξ ίσου ο Θεός με την πορεία της ζωής που έχετε σεις λάβει;
19. (α) Γιατί η εποχή μας είναι ένας καιρός πολύ επείγων; (β) Τι είναι εκείνο που μπορεί να κάμη μερικούς οι οποίοι γνωρίζουν αυτά τα πράγματα να χάσουν τις ευλογίες του νέου συστήματος πραγμάτων του Θεού, και ποια επίκαιρη προειδοποίησι δίνει ο Ιησούς;
19 Εμείς σήμερα ζούμε σε κρισίμους καιρούς. Είναι οι ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Ήδη πενήντα δύο και πλέον χρόνια έχουν παρέλθει από την εγκαθίδρυσι της Βασιλείας στον ουρανό το 1914. Το τέλος των έξη χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης ιστορίας είναι πολύ πλησίον. Τα φυσικά γεγονότα τα οποία χαρακτηρίζουν την εποχή μας ως το ‘οριστικό τέλος του συστήματος πραγμάτων’ είναι αλάνθαστα. (Ματθ. 24:3, ΜΝΚ) Είναι ένας καιρός πολύ επείγων. Το πιστεύομε; Είναι γεγονός ότι μερικοί που ομολογούν ότι το πιστεύουν είναι πιθανόν να χάσουν τις ευλογίες του νέου συστήματος πραγμάτων του Θεού διότι δεν κρατούν τις διάνοιες και τις καρδιές των προσηλωμένες στην ελπίδα που είναι μπροστά. Αντί να αρκούνται σε «τροφάς και σκεπάσματα» μαζί με την ευσέβεια, αφήνουν να καταποθούν από την υλιστική δίνη του κόσμου. Η επιδίωξις από μέρους των τών απολαύσεων του κόσμου είναι πιο ζωηρή από την υπηρεσία των προς τον Θεό. Γι’ αυτό ο Ιησούς προειδοποιεί: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.
20. Με ποιον τρόπο θα μπορέσωμε να συνεχίσωμε ν’ αποδεικνύωμε ότι είμεθα καρποφόροι Χριστιανοί;
20 Αν η αγάπη μας για τον Θεό αφθονή, και έχωμε ακριβή γνώσι του Λόγου του, δεν θ’ αφήσωμε να παρασυρθούμε από κοσμικές επιδιώξεις, αλλά θα κρατήσωμε τη ζωή μας προσανατολισμένη γύρω από «τα σπουδαιότερα πράγματα.» Μ’ αυτόν τον τρόπο θ’ αποδεικνύωμε ότι είμεθα πιστοί Χριστιανοί, «πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, των δια του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.»—Φιλιππησ. 1:9-11, ΜΝΚ.
-
-
Δούλοι του Θεού ΟλοχρονίωςΗ Σκοπιά—1967 | 15 Μαΐου
-
-
Δούλοι του Θεού Ολοχρονίως
1. (α) Πόσοι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ολοχρόνιοι διάκονοι; (β) Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τους αληθινούς Χριστιανούς όπως έδειξε ο Ιησούς, και πώς οι πρώτοι Χριστιανοί ανταπεκρίθησαν σ’ αυτό;
ΟΛΟΙ οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί, είναι ολοχρόνιοι διάκονοι. Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Θεό για να κάνουν το θέλημά του, και, αφού εμελέτησαν τη Γραφή, γνωρίζουν ποιο είναι αυτό το θέλημα. Ο Ιησούς Χριστός, ως ο Πρώτιστος Μάρτυς του Ιεχωβά, έδωσε το παράδειγμα γι’ αυτούς. (Αποκάλ. 3:14) Ήταν ένας κήρυξ του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, και μετέφερε αυτό το άγγελμα στους ανθρώπους οπουδήποτε ήσαν. (Μάρκ. 1:14, 15· Λουκ. 8:1· 4:15, 16· 5:27) Εξεπαίδευσε τους μαθητάς του για να συμμετέχουν σ’ αυτό το έργο. Προτού τους εγκαταλείψη ανέθεσε σ’ αυτούς να είναι μάρτυρές του «έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Αυτοί δεν έβγαλαν το συμπέρασμα ότι μόνον ολίγοι εκλεκτοί επρόκειτο να κάμουν αυτό το έργο, ενώ οι άλλοι θα ήσαν παρατηρηταί. Ακόμη και οι κοσμικοί ιστορικοί, οι οποίοι εχλεύαζαν την Χριστιανοσύνη, βεβαιώνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί οι οποίοι εξησφάλιζαν τη συντήρησί των ως «εργάται, υποδηματοποιοί, γεωργοί» ήσαν, εν τούτοις, ζηλωταί κήρυκες του ευαγγελίου.a Το βιβλίο Μία Ιστορία του Πολιτισμού (υπό των Κ. Μπρίντον, Ι. Κρίστοφερ και Ρ. Γουλφ, στην Αγγλική) αναφέρει: «Ο Χριστιανός δεν ηρκείτο καθόλου με την προοπτική της δικής του μόνο σωτηρίας. Η αποδοχή από αυτόν του θελήματος του Θεού δεν ήταν παθητική. Ήταν από την αρχή ένας φλογερός ιεραπόστολος, ανήσυχος να μεταστρέψη και να σώση και άλλους.»
-