Να Έχετε Μεγάλο Θάρρος!
‘Να έχετε μεγάλο θάρρος και να λέτε: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου»’.—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 13:6.
1. Τι είδους τόλμη εκδήλωσαν εκείνοι που έμαθαν την αλήθεια του Θεού τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.;
ΗΤΑΝ ο πρώτος αιώνας της Κοινής μας Χρονολογίας. Ο από πολλού αναμενόμενος Μεσσίας είχε έρθει. Είχε διδάξει καλά τους μαθητές του και είχε ξεκινήσει ένα ζωτικό έργο κηρύγματος. Ήταν καιρός να ακούσουν οι άνθρωποι τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Γι’ αυτό, άντρες και γυναίκες που είχαν μάθει την αλήθεια διακήρυτταν με τόλμη αυτό το υπέροχο άγγελμα.—Ματθαίος 28:19, 20.
2. Γιατί χρειάζονται θάρρος οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα;
2 Η Βασιλεία δεν ιδρύθηκε εκείνες τις ημέρες. Αλλά ο Διορισμένος Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, είχε προφητέψει σχετικά με τη μελλοντική αόρατη παρουσία του με Βασιλική δύναμη. Αυτή θα χαρακτηριζόταν από πράγματα όπως θα ήταν οι άνευ προηγουμένου πόλεμοι, πείνες, επιδημίες, σεισμοί και παγκόσμιο κήρυγμα των καλών νέων. (Ματθαίος 24:3-14· Λουκάς 21:10, 11) Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, χρειαζόμαστε θάρρος για να αντεπεξέλθουμε σε αυτές τις συνθήκες και στο διωγμό που αντιμετωπίζουμε. Θα ήταν επωφελές, λοιπόν, να εξετάσουμε Γραφικές αφηγήσεις σχετικά με θαρραλέους διαγγελείς της Βασιλείας που έζησαν τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.
Θάρρος για να Μιμούμαστε τον Χριστό
3. Ποιος παρέχει το καλύτερο παράδειγμα θάρρους, και τι ειπώθηκε σχετικά με αυτόν στα εδάφια Εβραίους 12:1-3;
3 Ο Ιησούς Χριστός παρέχει το καλύτερο παράδειγμα θάρρους. Αφού ανέφερε το «μεγάλο σύννεφο» των θαρραλέων μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι έζησαν στους προχριστιανικούς χρόνους, ο απόστολος Παύλος επικέντρωσε την προσοχή στον Ιησού λέγοντας: «Επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας, καθώς αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού. Πράγματι, σκεφτείτε προσεκτικά εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας».—Εβραίους 12:1-3.
4. Πώς εκδήλωσε θάρρος ο Ιησούς όταν πειράστηκε από τον Σατανά;
4 Μετά το βάφτισμά του και ύστερα από 40 ημέρες στοχασμού, προσευχής και νηστείας στην έρημο, ο Ιησούς εναντιώθηκε γενναία στον Σατανά. Όταν πειράστηκε από τον Διάβολο για να μετατρέψει πέτρες σε ψωμί, ο Ιησούς αρνήθηκε επειδή ήταν εσφαλμένο να κάνει ένα θαύμα για να ικανοποιήσει κάποια προσωπική επιθυμία. «Είναι γραμμένο», είπε ο Ιησούς, «Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά». Όταν ο Σατανάς τον προκάλεσε να πηδήξει από την έπαλξη του ναού, ο Ιησούς αρνήθηκε επειδή θα ήταν αμάρτημα να θέσει τον Θεό σε δοκιμή για να τον σώσει από μια πιθανή αυτοκτονία. «Πάλι είναι γραμμένο», δήλωσε ο Χριστός, «Δεν πρέπει να υποβάλλεις τον Ιεχωβά, τον Θεό σου, σε δοκιμή». Ο Σατανάς τού πρόσφερε όλα τα βασίλεια του κόσμου για μια «πράξη λατρείας», αλλά ο Ιησούς δεν επρόκειτο να αποστατήσει ούτε να υποστηρίξει την πρόκληση του Διαβόλου ότι οι άνθρωποι δεν θα παρέμεναν πιστοί στον Θεό υπό δοκιμή. Γι’ αυτό, ο Ιησούς δήλωσε: «Φύγε, Σατανά! Διότι είναι γραμμένο: ‘Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρεύεις και σε αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία’». Τότε, ο Πειραστής «αποχώρησε από αυτόν μέχρι κάποιον άλλον κατάλληλο καιρό».—Ματθαίος 4:1-11· Λουκάς 4:13.
5. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να αντισταθούμε στον πειρασμό;
5 Ο Ιησούς βρισκόταν σε υποταγή στον Ιεχωβά και εναντιωνόταν στον Σατανά. Αν εμείς, παρόμοια, ‘υποτασσόμαστε στον Θεό και εναντιωνόμαστε στον Διάβολο, εκείνος θα φύγει από εμάς’. (Ιακώβου 4:7) Όπως ο Ιησούς, μπορούμε θαρραλέα να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό αν εφαρμόζουμε τις Γραφές, ίσως μάλιστα παραθέτοντας από αυτές την ώρα που πειραζόμαστε για να κάνουμε κάτι το αμαρτωλό. Θα ήταν πιθανό να υποχωρήσουμε στον πειρασμό να διαπράξουμε κλοπή αν εκείνη την ώρα επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας το νόμο του Θεού: «Δεν πρέπει να κλέψεις»; Θα ήταν πιθανό να ενδώσουν δυο Χριστιανοί στη σεξουαλική ανηθικότητα αν έστω ο ένας από αυτούς παραθέσει θαρραλέα τα λόγια: «Δεν πρέπει να μοιχέψεις»;—Ρωμαίους 13:8-10· Έξοδος 20:14, 15.
6. Πώς υπήρξε ο Ιησούς θαρραλέος νικητής του κόσμου;
6 Ως Χριστιανοί που μισούμαστε από αυτόν τον κόσμο, μπορούμε να αποφεύγουμε το πνεύμα του και την αμαρτωλή διαγωγή του. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Στον κόσμο έχετε θλίψη, αλλά πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο». (Ιωάννης 16:33) Εκείνος θριάμβευσε επί του κόσμου επειδή δεν έγινε σαν και αυτόν. Το παράδειγμά του ως νικητή και η έκβαση της πορείας διακράτησης ακεραιότητας που αυτός ακολούθησε μπορεί να μας γεμίσει με το θάρρος να τον μιμούμαστε παραμένοντας χωρισμένοι και αμόλυντοι από αυτόν τον κόσμο.—Ιωάννης 17:16.
Θάρρος για να Εξακολουθήσουμε να Κηρύττουμε
7, 8. Τι θα μας βοηθήσει να εξακολουθήσουμε να κηρύττουμε παρά το διωγμό;
7 Ο Ιησούς και οι μαθητές του στηρίζονταν στον Θεό για να πάρουν θάρρος προκειμένου να εξακολουθήσουν να κηρύττουν παρά το διωγμό. Ο Χριστός επιτέλεσε με τόλμη τη διακονία του παρά το διωγμό, και, μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι διωκόμενοι ακόλουθοί του συνέχισαν να διακηρύττουν τα καλά νέα μολονότι οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες προσπάθησαν να τους σταματήσουν. (Πράξεις 4:18-20· 5:29) Οι μαθητές προσευχήθηκαν: «Ιεχωβά, δώσε προσοχή στις απειλές τους, και επίτρεψε στους δούλους σου να εξακολουθήσουν να αναγγέλλουν το λόγο σου με κάθε τόλμη». Τι συνέβη τότε; «Αφού έκαναν δέηση, ο τόπος στον οποίο ήταν συγκεντρωμένοι σείστηκε», λέει η αφήγηση, «και όλοι ανεξαιρέτως γέμισαν με το άγιο πνεύμα και ανάγγελλαν το λόγο του Θεού με τόλμη».—Πράξεις 4:24-31.
8 Εφόσον η πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα δεν είναι δεκτική στα καλά νέα, συνήθως χρειάζεται τόλμη για να εξακολουθήσουμε να κηρύττουμε σε αυτούς. Ιδιαίτερα όταν διώκονται, οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν ανάγκη από θεόδοτο θάρρος για να δίνουν πλήρη μαρτυρία. (Πράξεις 2:40· 20:24) Έτσι, ο θαρραλέος διαγγελέας της Βασιλείας Παύλος είπε σε ένα νεαρό, λιγότερο έμπειρο συνεργάτη του: «Ο Θεός μάς έδωσε, όχι πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφροσύνης. Συνεπώς, μην ντραπείς για τη μαρτυρία σχετικά με τον Κύριό μας ούτε για εμένα, έναν φυλακισμένο για χάρη του, αλλά να συμμετάσχεις στην κακοπάθηση για τα καλά νέα σύμφωνα με τη δύναμη του Θεού». (2 Τιμόθεο 1:7, 8) Αν προσευχόμαστε για θάρρος, θα μπορέσουμε να εξακολουθήσουμε να κηρύττουμε, και ούτε ακόμη και ο διωγμός δεν θα μας αποστερήσει τη χαρά που έχουμε ως διαγγελείς της Βασιλείας.—Ματθαίος 5:10-12.
Θάρρος για να Ταχθούμε με τον Ιεχωβά
9, 10. (α) Τι έκαναν Ιουδαίοι και Εθνικοί του πρώτου αιώνα προκειμένου να γίνουν βαφτισμένοι ακόλουθοι του Χριστού; (β) Γιατί χρειαζόταν θάρρος για να γίνει κανείς Χριστιανός;
9 Πολλοί Ιουδαίοι και Εθνικοί του πρώτου αιώνα θαρραλέα εγκατέλειψαν αντιγραφικές παραδόσεις για να γίνουν βαφτισμένοι ακόλουθοι του Χριστού. Λίγο μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., «ο αριθμός των μαθητών πλήθαινε στην Ιερουσαλήμ πάρα πολύ· και μεγάλο πλήθος ιερέων άρχισε να υπακούει στην πίστη». (Πράξεις 6:7) Εκείνοι οι Ιουδαίοι είχαν το θάρρος να σπάσουν τα θρησκευτικά δεσμά και να δεχτούν τον Ιησού ως τον Μεσσία.
10 Αρχίζοντας από το έτος 36 Κ.Χ., πολλοί Εθνικοί έγιναν πιστοί. Όταν ο Κορνήλιος, μέλη της οικογένειάς του και άλλοι Εθνικοί άκουσαν τα καλά νέα, τα δέχτηκαν αμέσως, έλαβαν άγιο πνεύμα και ‘βαφτίστηκαν στο όνομα του Ιησού Χριστού’. (Πράξεις 10:1-48) Στους Φιλίππους, ένας Εθνικός δεσμοφύλακας και το σπιτικό του ασπάστηκαν γρήγορα τη Χριστιανοσύνη, και, «αυτός και οι δικοί του, βαφτίστηκαν χωρίς καθυστέρηση». (Πράξεις 16:25-34) Απαιτούνταν θάρρος για να κάνει κάποιος αυτά τα βήματα, διότι οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη, αντιδημοφιλής μειονότητα. Και συνεχίζουν να είναι. Αν, όμως, δεν έχετε κάνει αφιέρωση στον Θεό και δεν έχετε βαφτιστεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν είναι καιρός να κάνετε αυτά τα θαρραλέα βήματα;
Θάρρος σε Διαιρεμένα Σπιτικά
11. Τι θαυμάσιο παράδειγμα θάρρους έθεσαν η Ευνίκη και ο Τιμόθεος;
11 Η Ευνίκη και ο γιος της ο Τιμόθεος έθεσαν θαυμάσιο παράδειγμα θαρραλέας πίστης σε ένα θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό. Μολονότι η Ευνίκη είχε ειδωλολάτρη σύζυγο, δίδαξε στο γιο της «τα άγια συγγράμματα» από τη βρεφική του ηλικία. (2 Τιμόθεο 3:14-17) Αφότου εκείνη έγινε Χριστιανή, εκδήλωνε ‘πίστη χωρίς καμιά υποκρισία’. (2 Τιμόθεο 1:5) Είχε, επίσης, το θάρρος να μεταδώσει τη Χριστιανική διδασκαλία στον Τιμόθεο ενώ παράλληλα έδειχνε σεβασμό για την ηγεσία του κοσμικού συζύγου της. Σίγουρα, η πίστη και το θάρρος της ανταμείφτηκαν όταν ο γιος της, ο οποίος είχε διδαχτεί καλά, επιλέχτηκε για να συνοδεύει τον Παύλο σε ιεραποστολικά ταξίδια. Πόσο μπορεί να ενθαρρύνει αυτό Χριστιανούς γονείς οι οποίοι βρίσκονται σε παρόμοιες περιστάσεις!
12. Τι είδους άτομο έγινε ο Τιμόθεος, και ποιοι τώρα αποδεικνύονται σαν αυτόν;
12 Μολονότι ο Τιμόθεος ζούσε σε ένα θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό, δέχτηκε θαρραλέα τη Χριστιανοσύνη και έγινε ένα πνευματικό άτομο για το οποίο ο Παύλος μπορούσε να πει: «Ελπίζω δε στον Κύριο Ιησού να σας στείλω [Φιλιππήσιοι] σύντομα τον Τιμόθεο, ώστε να νιώσει ευθυμία η ψυχή μου όταν μάθω για αυτά που σας αφορούν. Διότι δεν έχω κανέναν άλλον με διάθεση σαν τη δική του, ο οποίος θα ενδιαφερθεί γνήσια για αυτά που σας αφορούν. . . . Εσείς γνωρίζετε την απόδειξη που έδωσε για τον εαυτό του, ότι όπως ένα παιδί με τον πατέρα του υπηρέτησε ως δούλος μαζί μου στην επέκταση των καλών νέων». (Φιλιππησίους 2:19-22) Σήμερα, πολλά αγόρια και κορίτσια σε θρησκευτικά διαιρεμένα σπίτια ασπάζονται με γενναιότητα την αληθινή Χριστιανοσύνη. Όπως ο Τιμόθεος, δίνουν αποδείξεις για τον εαυτό τους, και πόσο χαιρόμαστε που αποτελούν μέρος της οργάνωσης του Ιεχωβά!
Θάρρος για να ‘Διακινδυνέψουμε τον Τράχηλό Μας’
13. Με ποιον τρόπο εκδήλωσαν θάρρος ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα;
13 Ο Ακύλας και η σύζυγός του η Πρίσκιλλα (Πρίσκα) έθεσαν παράδειγμα ‘διακινδυνεύοντας τον τράχηλό τους’ θαρραλέα για κάποιον ομόπιστο. Πήραν στο σπίτι τους τον Παύλο, εργάστηκαν μαζί του στην κατασκευή σκηνών και τον βοήθησαν να εποικοδομήσει την καινούρια εκκλησία στην Κόρινθο. (Πράξεις 18:1-4) Στη διάρκεια της 15χρονης φιλίας τους, έθεσαν μάλιστα τη ζωή τους σε κίνδυνο για χάρη του με τρόπο που δεν αποκαλύπτεται. Ζούσαν στη Ρώμη όταν εκείνος είπε στους Χριστιανούς που βρίσκονταν εκεί: «Δώστε τους χαιρετισμούς μου στην Πρίσκα και στον Ακύλα, τους συνεργάτες μου σε σχέση με τον Χριστό Ιησού, οι οποίοι έχουν διακινδυνέψει τον ίδιο τους τον τράχηλο για την ψυχή μου, στους οποίους, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών εκφράζουν ευχαριστίες».—Ρωμαίους 16:3, 4.
14. Διακινδυνεύοντας τον τράχηλό τους για τον Παύλο, σε αρμονία με ποια εντολή ενεργούσαν ο Ακύλας και η Πρίσκα;
14 Διακινδυνεύοντας τον τράχηλό τους για τον Παύλο, ο Ακύλας και η Πρίσκα ενήργησαν σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· ακριβώς όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον». (Ιωάννης 13:34) Αυτή η εντολή ήταν «καινούρια» με την έννοια ότι προχωρούσε πέρα από την απαίτηση που υπήρχε στο Μωσαϊκό Νόμο ότι ένα άτομο έπρεπε να αγαπάει τον πλησίον του όπως αγαπούσε τον εαυτό του. (Λευιτικόν 19:18) Απαιτούσε αυτοθυσιαστική αγάπη η οποία θα μπορούσε να φτάσει μέχρι του σημείου να δώσει κάποιος τη ζωή του για τους άλλους, όπως έκανε ο Ιησούς. Ο συγγραφέας Τερτυλλιανός, του δεύτερου και τρίτου αιώνα Κ.Χ., παρέθετε τα λόγια κοσμικών ανθρώπων αναφορικά με τους Χριστιανούς όταν έγραψε: «‘Κοιτάξτε’, λένε, ‘πώς αγαπάνε ο ένας τον άλλον . . . και πώς είναι έτοιμοι ακόμη και να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον’». (Απολογία, κεφάλαιο ΛΘ΄, 7) Ιδιαίτερα κάτω από διωγμό μπορεί να είμαστε υποχρεωμένοι να επιδείξουμε αδελφική αγάπη με το να διακινδυνέψουμε θαρραλέα τη ζωή μας προκειμένου να μην υποστούν κάποιοι ομόπιστοί μας κτηνώδη μεταχείριση ή θάνατο σε εχθρικά χέρια.—1 Ιωάννη 3:16.
Το Θάρρος Φέρνει Χαρά
15, 16. Όπως φαίνεται στο 16ο κεφάλαιο των Πράξεων, πώς μπορεί να συνδεθεί το θάρρος με τη χαρά;
15 Ο Παύλος και ο Σίλας παρέχουν αποδείξεις για το γεγονός ότι το να εκδηλώνει κανείς θάρρος μέσα σε δοκιμασίες μπορεί να φέρει χαρά. Στους Φιλίππους, κατόπιν εντολής των διοικητών της πόλης, τους ράβδισαν δημόσια και τους έβαλαν σε ξύλινα δεσμά στη φυλακή. Εντούτοις, εκείνοι δεν έτρεμαν από φόβο, αποκαρδιωμένοι. Παρά τις οδυνηρές καταστάσεις που αντιμετώπιζαν, εξακολούθησαν να έχουν θεόδοτο θάρρος και τη χαρά που αυτό φέρνει στους πιστούς Χριστιανούς.
16 Περίπου στη μέση της νύχτας, ο Παύλος και ο Σίλας προσεύχονταν και αινούσαν τον Θεό με ύμνους. Ξαφνικά, ένας σεισμός ταρακούνησε τη φυλακή, έλυσε τα δεσμά τους και άνοιξε βίαια τις πόρτες. Ο τρομοκρατημένος δεσμοφύλακας και η οικογένειά του πήραν τολμηρή μαρτυρία η οποία οδήγησε στο βάφτισμά τους ως υπηρετών του Ιεχωβά. Εκείνος ο ίδιος «ευφράνθηκε μαζί με όλο το σπιτικό του τώρα που είχε πιστέψει τον Θεό». (Πράξεις 16:16-34) Πόση χαρά πρέπει να έφερε αυτό στον Παύλο και στον Σίλα! Έχοντας εξετάσει αυτό και άλλα Γραφικά παραδείγματα θάρρους, πώς μπορούμε εμείς να παραμείνουμε θαρραλέοι ως υπηρέτες του Ιεχωβά;
Συνεχίστε να Έχετε Μεγάλο Θάρρος
17. Όπως φαίνεται στον Ψαλμό 27, πώς το να ελπίζει κανείς στον Ιεχωβά σχετίζεται με το θάρρος;
17 Το να ελπίζουμε στον Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε θαρραλέοι. Ο Δαβίδ έψαλε: ‘Να ελπίζεις στον Ιεχωβά· να είσαι θαρραλέος και η καρδιά σου ας είναι ισχυρή. Ναι, να ελπίζεις στον Ιεχωβά’. (Ψαλμός 27:14, ΜΝΚ) Ο Ψαλμός 27 δείχνει ότι ο Δαβίδ στηριζόταν στον Ιεχωβά ως ‘το οχυρό’ της ζωής του. (Εδάφιο 1, ΜΝΚ) Είχε δει πώς αντιμετώπισε ο Θεός τους αντιδίκους τού Δαβίδ στο παρελθόν, και αυτό του έδινε θάρρος. (Εδάφια 2, 3) Η εκτίμηση που έτρεφε για το κέντρο λατρείας του Ιεχωβά ήταν άλλος ένας παράγοντας. (Εδάφιο 4, ΜΝΚ) Η εμπιστοσύνη που είχε στη βοήθεια, στην προστασία και στην απελευθέρωση που παρείχε ο Ιεχωβά οικοδομούσε επίσης το θάρρος του Δαβίδ. (Εδάφια 5-10) Υποβοηθητική ακόμη ήταν η συνεχής εκπαίδευση στις αρχές της δίκαιης οδού του Ιεχωβά. (Εδάφιο 11, ΜΝΚ) Η γεμάτη πεποίθηση προσευχή για απελευθέρωση από τους αντιδίκους του, σε συνδυασμό με την πίστη και την ελπίδα, βοήθησε τον Δαβίδ να είναι θαρραλέος. (Εδάφια 12-14, ΜΝΚ) Μπορούμε να οικοδομούμε το θάρρος μας με παρόμοιους τρόπους, δείχνοντας έτσι ότι πραγματικά ‘ελπίζουμε στον Ιεχωβά’.
18. (α) Τι δείχνει ότι η τακτική συναναστροφή με άλλους λάτρεις του Ιεχωβά μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε θαρραλέοι; (β) Ποιο ρόλο παίζουν οι Χριστιανικές συναθροίσεις στην οικοδόμηση θάρρους;
18 Η τακτική συναναστροφή με άλλους λάτρεις του Ιεχωβά μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε θαρραλέοι. Όταν ο Παύλος επικαλέστηκε τον Καίσαρα και ταξίδευε προς τη Ρώμη, ομόπιστοί του τον συνάντησαν στην Αγορά του Αππίου και στις Τρεις Ταβέρνες. «Μόλις τους είδε», λέει η αφήγηση, «ο Παύλος ευχαρίστησε τον Θεό και πήρε θάρρος». (Πράξεις 28:15) Καθώς παρακολουθούμε τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις, δίνουμε προσοχή στη συμβουλή του Παύλου: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβραίους 10:24, 25) Τι σημαίνει να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον; Ενθαρρύνω σημαίνει «εμπνέω θάρρος, σθένος ή ελπίδα». (Ένατο Νέο Κολεγιακό Λεξικό του Γουέμπστερ [Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary]) Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να εμπνέουμε θάρρος σε άλλους Χριστιανούς, και η ενθάρρυνση που μας δίνουν εκείνοι μπορεί παρόμοια να οικοδομήσει αυτή την ιδιότητα σε εμάς.
19. Πώς σχετίζονται οι Γραφές και τα Χριστιανικά έντυπα με το αν θα παραμείνουμε θαρραλέοι;
19 Για να παραμείνουμε θαρραλέοι, πρέπει να μελετάμε τακτικά το Λόγο του Θεού και να εφαρμόζουμε τις συμβουλές του στη ζωή μας. (Δευτερονόμιον 31:9-12· Ιησούς του Ναυή 1:8) Η τακτική μελέτη μας θα πρέπει να περιλαμβάνει Χριστιανικά έντυπα τα οποία βασίζονται στις Γραφές, διότι οι υγιείς συμβουλές που μας παρέχονται έτσι θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίζουμε τις δοκιμές της πίστης με θεόδοτο θάρρος. Από τις Γραφικές αφηγήσεις, έχουμε δει πώς αποδείχτηκαν θαρραλέοι οι υπηρέτες του Ιεχωβά σε ποικίλες καταστάσεις. Αυτή τη στιγμή μπορεί να μη γνωρίζουμε με ποιον τρόπο μπορούν να μας βοηθήσουν αυτές οι πληροφορίες, αλλά ο Λόγος του Θεού έχει δύναμη, και ό,τι μαθαίνουμε από αυτόν μπορεί πάντοτε να μας ωφελεί. (Εβραίους 4:12) Για παράδειγμα, αν ο φόβος του ανθρώπου αρχίσει να επηρεάζει τη διακονία μας, μπορούμε να θυμόμαστε πώς ο Ενώχ είχε το θάρρος να μεταδώσει το άγγελμα του Θεού στους ασεβείς.—Ιούδα 14, 15.
20. Γιατί μπορεί να λεχτεί ότι η προσευχή είναι ζωτική αν πρόκειται να παραμείνουμε θαρραλέοι ως υπηρέτες του Ιεχωβά;
20 Για να παραμείνουμε θαρραλέοι ως υπηρέτες του Ιεχωβά, πρέπει να εγκαρτερούμε στην προσευχή. (Ρωμαίους 12:12) Ο Ιησούς υπέμεινε τις δοκιμασίες του θαρραλέα επειδή «πρόσφερε δεήσεις καθώς και ικεσίες σε Εκείνον που μπορούσε να τον σώσει από το θάνατο, με δυνατές κραυγές και δάκρυα, και εισακούστηκε χάρη στο θεοσεβή του φόβο». (Εβραίους 5:7) Μένοντας κοντά στον Θεό με προσευχή, δεν θα είμαστε σαν τους δειλούς του κόσμου οι οποίοι προορίζονται να γευτούν ‘το δεύτερο θάνατο’ από τον οποίο δεν υπάρχει ανάσταση. (Αποκάλυψη 21:8) Η θεϊκή προστασία και η ζωή στο νέο κόσμο του Θεού είναι για τους θαρραλέους υπηρέτες του.
21. Γιατί μπορούν να είναι θαρραλέοι οι όσιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
21 Ως όσιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε δαιμονικούς και ανθρώπινους εχθρούς, διότι έχουμε την υποστήριξη του Θεού και το θαρραλέο παράδειγμα του Ιησού ως νικητή του κόσμου. Η πνευματικά εποικοδομητική συναναστροφή με το λαό του Ιεχωβά μάς βοηθάει παρόμοια να είμαστε θαρραλέοι. Το θάρρος μας οικοδομείται επίσης μέσω της καθοδηγίας και των συμβουλών που παρέχουν οι Γραφές και οι Χριστιανικές εκδόσεις. Επιπλέον, οι Γραφικές αφηγήσεις των υπηρετών του Θεού που έζησαν στο παρελθόν μάς βοηθούν να περπατάμε θαρραλέα στις οδούς του. Σε αυτές τις κρίσιμες τελευταίες ημέρες, λοιπόν, ας προχωρούμε με τόλμη σε σχέση με την ιερή υπηρεσία. Ναι, είθε όλος ο λαός του Ιεχωβά να έχει μεγάλο θάρρος!
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Πώς μπορεί το παράδειγμα του Ιησού να μας γεμίσει με θάρρος;
◻ Τι ήταν αυτό που έδωσε θάρρος στον Ιησού και στους μαθητές του για να εξακολουθήσουν να κηρύττουν;
◻ Γιατί χρειάζονταν θάρρος οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί για να ταχθούν με τον Ιεχωβά;
◻ Τι παράδειγμα θάρρους έθεσαν η Ευνίκη και ο Τιμόθεος;
◻ Ποιες αποδείξεις υπάρχουν για το γεγονός ότι το θάρρος φέρνει χαρά ακόμη και μέσα σε διωγμό;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Όπως ο Ιησούς, μπορούμε να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό αν εφαρμόζουμε τις Γραφές και παραθέτουμε από αυτές