Μην Παραιτείστε από τον Αγώνα για τη Ζωή!
«Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:1.
1, 2. Ποια συγκινητικά γεγονότα έχουν συναρπάσει τους υπηρέτες του Ιεχωβά σε αυτές τις τελευταίες ημέρες;
ΖΟΥΜΕ σε συναρπαστικούς και δύσκολους καιρούς. Πριν από 80 και πλέον χρόνια, το 1914, ο Ιησούς ενθρονίστηκε ως ο Βασιλιάς της ουράνιας Βασιλείας του Θεού. “Η ημέρα του Κυρίου” και, μαζί με αυτήν, “ο καιρός του τέλους” αυτού του συστήματος πραγμάτων έχουν αρχίσει. (Αποκάλυψη 1:10· Δανιήλ 12:9) Έκτοτε, ο αγώνας του Χριστιανού για τη ζωή έχει γίνει ολοένα και πιο επιτακτικός. Οι υπηρέτες του Θεού αγωνίζονται σθεναρά προκειμένου να συμβαδίζουν με το ουράνιο άρμα του Ιεχωβά, την ουράνια οργάνωσή Του, που κινείται ακάθεκτα για να εκπληρώσει τους σκοπούς του Ιεχωβά.—Ιεζεκιήλ 1:4-28· 1 Κορινθίους 9:24.
2 Βρίσκουν χαρά τα μέλη του λαού του Θεού ενώ “τρέχουν τον αγώνα” προς την αιώνια ζωή; Και βέβαια! Τους έχει συναρπάσει το γεγονός ότι έχουν δει τη σύναξη του υπολοίπου των αδελφών του Ιησού, και χαίρονται καθώς αντιλαμβάνονται ότι το τελικό σφράγισμα του υπολοίπου των 144.000 έχει προχωρήσει πολύ. (Αποκάλυψη 7:3, 4) Επιπλέον, νιώθουν συγκίνηση καθώς διακρίνουν ότι ο διορισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά έχει βάλει με ορμή το δρεπάνι του για να θερίσει “το θερισμό της γης”. (Αποκάλυψη 14:15, 16) Και τι θερισμός είναι αυτός! (Ματθαίος 9:37) Μέχρι στιγμής, πάνω από πέντε εκατομμύρια ψυχές έχουν συναχθεί—«ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες». (Αποκάλυψη 7:9) Κανείς δεν μπορεί να πει πόσο μεγάλο θα είναι τελικά αυτό το πλήθος, εφόσον κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αριθμήσει.
3. Παρά την ύπαρξη ποιων πραγμάτων πρέπει πάντα να προσπαθούμε να καλλιεργούμε χαρωπό πνεύμα;
3 Είναι αλήθεια ότι ο Σατανάς προσπαθεί να μας κάνει να σκοντάψουμε ή να επιβραδύνουμε το ρυθμό μας καθώς επιταχύνουμε στον αγώνα. (Αποκάλυψη 12:17) Και δεν είναι εύκολο να συνεχίζουμε να τρέχουμε ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους πολέμους, τις πείνες, τις επιδημίες και όλες τις άλλες αντιξοότητες που χαρακτηρίζουν τον καιρό του τέλους. (Ματθαίος 24:3-9· Λουκάς 21:11· 2 Τιμόθεο 3:1-5) Εντούτοις, η καρδιά μας σκιρτάει από χαρά καθώς το τέλος του αγώνα πλησιάζει. Πασχίζουμε να αντανακλούμε το πνεύμα που πρότρεψε ο Παύλος να έχουν οι συγχριστιανοί του στην εποχή του: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!»—Φιλιππησίους 4:4.
4. Τι είδους πνεύμα εκδήλωναν οι Φιλιππήσιοι Χριστιανοί;
4 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Χριστιανοί στους οποίους απηύθυνε ο Παύλος εκείνα τα λόγια έβρισκαν χαρά στην πίστη τους, διότι ο Παύλος τούς είπε να συνεχίσουν “να χαίρονται σε σχέση με τον Κύριο”. (Φιλιππησίους 3:1) Οι Φιλιππήσιοι αποτελούσαν μια γενναιόδωρη, στοργική εκκλησία η οποία υπηρετούσε με ζήλο και ενθουσιασμό. (Φιλιππησίους 1:3-5· 4:10, 14-20) Αλλά δεν είχαν όλοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα αυτό το πνεύμα. Παραδείγματος χάρη, μερικοί από τους Ιουδαίους Χριστιανούς στους οποίους έγραψε ο Παύλος το βιβλίο Προς τους Εβραίους αποτελούσαν αιτία για ανησυχία.
“Να Δίνετε Περισσότερη από τη Συνηθισμένη Προσοχή”
5. (α) Ποιο πνεύμα είχαν οι Εβραίοι Χριστιανοί όταν σχηματίστηκε η πρώτη Χριστιανική εκκλησία; (β) Περιγράψτε το πνεύμα μερικών Εβραίων Χριστιανών γύρω στο 60 Κ.Χ.
5 Η πρώτη Χριστιανική εκκλησία στην παγκόσμια ιστορία αποτελούνταν από φυσικούς Ιουδαίους και προσήλυτους και ιδρύθηκε στην Ιερουσαλήμ το 33 Κ.Χ. Τι είδους πνεύμα είχε; Αρκεί κάποιος να διαβάσει τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου των Πράξεων για να μάθει σχετικά με τον ενθουσιασμό και τη χαρά της, ακόμη και όταν αντιμετώπιζε διωγμό. (Πράξεις 2:44-47· 4:32-34· 5:41· 6:7) Αλλά καθώς περνούσαν οι δεκαετίες, τα πράγματα άλλαξαν και πολλοί Ιουδαίοι Χριστιανοί προφανώς επιβράδυναν το ρυθμό τους στον αγώνα για τη ζωή. Κάποιο σύγγραμμα αναφέρει τα εξής σχετικά με την κατάστασή τους γύρω στο 60 Κ.Χ.: «Μια κατάσταση νωθρότητας και εξάντλησης, ανεκπλήρωτων προσδοκιών, ελπίδων που αναβάλλονταν, συνειδητής αμέλειας και, ουσιαστικά, έλλειψης πίστης. Ήταν Χριστιανοί αλλά είχαν πενιχρή εκτίμηση για τη δόξα της κλήσης τους». Πώς ήταν δυνατόν να βρεθούν χρισμένοι Χριστιανοί σε τέτοια κατάσταση; Η εξέταση αποσπασμάτων της επιστολής του Παύλου προς τους Εβραίους (η οποία γράφτηκε γύρω στο 61 Κ.Χ.) μας βοηθάει να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Αυτή η εξέταση θα βοηθήσει όλους εμάς σήμερα να αποφύγουμε να βυθιστούμε σε μια παρομοίως αδύναμη πνευματική κατάσταση.
6. Ποιες είναι μερικές διαφορές ανάμεσα στη λατρεία υπό το Νόμο του Μωυσή και στη λατρεία που βασίζεται στην πίστη στον Ιησού Χριστό;
6 Οι Εβραίοι Χριστιανοί είχαν βγει από τον Ιουδαϊσμό, ένα σύστημα το οποίο ισχυριζόταν ότι υπάκουε στο Νόμο που έδωσε ο Ιεχωβά μέσω του Μωυσή. Εκείνος ο Νόμος φαίνεται ότι εξακολουθούσε να ασκεί έλξη σε πολλούς Ιουδαίους Χριστιανούς, ίσως επειδή επί πολλούς αιώνες αποτελούσε τη μοναδική οδό για να πλησιάσει κανείς τον Ιεχωβά και ήταν ένα εντυπωσιακό σύστημα λατρείας, με ιερατείο, τακτικές θυσίες και έναν ξακουστό ανά τον κόσμο ναό στην Ιερουσαλήμ. Η Χριστιανοσύνη είναι διαφορετική. Απαιτεί πνευματική όραση, σαν και αυτήν που είχε ο Μωυσής, ο οποίος «είχε το βλέμμα του προσηλωμένο στην απόδοση της [ακόμη μελλοντικής] ανταμοιβής» και «παρέμεινε σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Εβραίους 11:26, 27) Πολλοί Ιουδαίοι Χριστιανοί προφανώς υστερούσαν σε τέτοια πνευματική όραση. Αυτοί παρέπαιαν αντί να τρέχουν με σκοπό.
7. Πώς θα μπορούσε το σύστημα από το οποίο έχουμε βγει να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο τρέχουμε στον αγώνα για τη ζωή;
7 Υπάρχει άραγε μια παρόμοια κατάσταση σήμερα; Βέβαια τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Ωστόσο, οι Χριστιανοί βγαίνουν από ένα σύστημα πραγμάτων που κάνει μεγάλους κομπασμούς. Ο κόσμος προσφέρει συναρπαστικές ευκαιρίες αλλά, συγχρόνως, έχει φορτικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Επιπλέον, πολλοί από εμάς ζούμε σε χώρες όπου είναι διαδεδομένη μια στάση σκεπτικισμού και όπου οι άνθρωποι τρέφουν ιδιοτελή, εγωιστική άποψη για τα διάφορα ζητήματα. Αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να επηρεαστεί από αυτό το σύστημα, τα “μάτια της καρδιάς μας” μπορούν εύκολα να θολώσουν. (Εφεσίους 1:18) Πώς θα τρέχουμε καλά στον αγώνα για τη ζωή αν δεν μπορούμε πλέον να διακρίνουμε καθαρά πού πηγαίνουμε;
8. Ποιες είναι μερικές απόψεις από τις οποίες είναι ανώτερη η Χριστιανοσύνη από τη λατρεία υπό το Νόμο;
8 Για να παρακινήσει τους Ιουδαίους Χριστιανούς, ο Παύλος τούς υπενθύμισε την ανωτερότητα του Χριστιανικού συστήματος επί του Μωσαϊκού Νόμου. Είναι αλήθεια πως, όταν το έθνος του σαρκικού Ισραήλ ήταν ο λαός του Ιεχωβά υπό το Νόμο, ο Ιεχωβά τούς μιλούσε μέσω θεόπνευστων προφητών. Ωστόσο, λέει ο Παύλος, σήμερα μιλάει «μέσω ενός Γιου, τον οποίο διόρισε κληρονόμο όλων των πραγμάτων, και διαμέσου του οποίου έκανε τα συστήματα πραγμάτων». (Εβραίους 1:2) Επιπλέον, ο Ιησούς είναι μεγαλύτερος από όλους τους βασιλιάδες της γραμμής του Δαβίδ, τους «εταίρους» του. Είναι υψηλότερος ακόμη και από τους αγγέλους.—Εβραίους 1:5, 6, 9.
9. Όπως και οι Ιουδαίοι Χριστιανοί των ημερών του Παύλου, γιατί χρειάζεται να δίνουμε εμείς «περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή» στα όσα λέει ο Ιεχωβά;
9 Γι’ αυτό, ο Παύλος συμβούλεψε τους Ιουδαίους Χριστιανούς: «Είναι απαραίτητο να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή σε αυτά που ακούσαμε, για να μην ξεμακρύνουμε ποτέ». (Εβραίους 2:1) Αν και το να μάθουν για τον Χριστό ήταν υπέροχη ευλογία, απαιτούνταν περισσότερα. Χρειαζόταν να δίνουν μεγάλη προσοχή στο Λόγο του Θεού ώστε να εξουδετερώνουν την επιρροή του Ιουδαϊκού κόσμου που τους περιέβαλλε. Και εμείς επίσης χρειάζεται να δίνουμε «περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή» στα όσα λέει ο Ιεχωβά καθώς είμαστε εκτεθειμένοι στη συνεχή προπαγάνδα αυτού του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξουμε καλές συνήθειες μελέτης και να διατηρήσουμε ένα καλό πρόγραμμα ανάγνωσης της Αγίας Γραφής. Όπως λέει ο Παύλος παρακάτω στην επιστολή του προς τους Εβραίους, αυτό σημαίνει επίσης να είμαστε τακτικοί σε σχέση με τις συναθροίσεις και τη διακήρυξη της πίστης μας σε άλλους. (Εβραίους 10:23-25) Αυτή η δραστηριότητα θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε πνευματικά άγρυπνοι ώστε να μη χάσουμε από τα μάτια μας την ένδοξη ελπίδα μας. Αν γεμίζουμε το νου μας με τις σκέψεις του Ιεχωβά, τίποτε από αυτά που μπορεί να μας κάνει ο κόσμος δεν θα μας συνταράξει ούτε θα ανατρέψει την ισορροπία μας.—Ψαλμός 1:1-3· Παροιμίες 3:1-6.
«Να Προτρέπετε ο Ένας τον Άλλον»
10. (α) Τι μπορεί να συμβεί σε κάποιον ο οποίος δεν δίνει περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή στο Λόγο του Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε να “προτρέπουμε ο ένας τον άλλον”;
10 Αν δεν δίνουμε μεγάλη προσοχή στα πνευματικά πράγματα, οι υποσχέσεις του Θεού μπορεί κάλλιστα να αρχίσουν να φαίνονται εξωπραγματικές. Αυτό μάλιστα συνέβη τον πρώτο αιώνα, τότε που οι εκκλησίες αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από χρισμένους Χριστιανούς και μερικοί από τους αποστόλους ήταν ακόμη ζωντανοί. Ο Παύλος προειδοποίησε τους Εβραίους: «Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό· αλλά να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα, όσον καιρό μπορεί να λέγεται το “Σήμερα”, για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας». (Εβραίους 3:12, 13) Η έκφραση του Παύλου «προσέχετε» τονίζει την ανάγκη για αγρύπνια. Μας απειλεί κίνδυνος! Η απιστία—η “αμαρτία”—θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην καρδιά μας, και μπορεί να αποτραβηχτούμε από τον Θεό αντί να τον πλησιάσουμε ακόμη περισσότερο. (Ιακώβου 4:8) Ο Παύλος μάς υπενθυμίζει να “προτρέπουμε ο ένας τον άλλον”. Χρειαζόμαστε τη ζεστασιά της αδελφικής συναναστροφής. «Εκείνος που απομονώνεται θα επιζητεί τη δική του ιδιοτελή επιθυμία· θα στρέφεται ενάντια σε κάθε πρακτική σοφία». (Παροιμίες 18:1) Η ανάγκη για αυτού του είδους τη συναναστροφή υποκινεί τους Χριστιανούς σήμερα να παρακολουθούν τακτικά τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, καθώς και τις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας.
11, 12. Γιατί δεν θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με το να γνωρίζουμε μόνο τα βασικά Χριστιανικά δόγματα;
11 Παρακάτω στην επιστολή του, ο Παύλος δίνει την περαιτέρω ανεκτίμητη συμβουλή: «Αν και έπρεπε να είστε δάσκαλοι από άποψη χρόνου, εσείς χρειάζεστε πάλι να σας διδάσκει κάποιος από την αρχή τα στοιχειώδη πράγματα των ιερών εξαγγελιών του Θεού· και έχετε γίνει άτομα που χρειάζονται γάλα, όχι στερεή τροφή. . . . Η στερεή τροφή είναι για ώριμους ανθρώπους, για εκείνους που μέσω χρήσης έχουν τις δυνάμεις της αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο». (Εβραίους 5:12-14) Προφανώς, μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί δεν είχαν προχωρήσει σε κατανόηση. Δέχονταν με αργό ρυθμό το αυξημένο φως σχετικά με το Νόμο και την περιτομή. (Πράξεις 15:27-29· Γαλάτες 2:11-14· 6:12, 13) Μερικοί ίσως εξακολουθούσαν να τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για παραδοσιακές συνήθειες όπως ήταν το εβδομαδιαίο Σάββατο και η επίσημη ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης.—Κολοσσαείς 2:16, 17· Εβραίους 9:1-14.
12 Γι’ αυτό, ο Παύλος λέει: «Τώρα που έχουμε αφήσει τα αρχικά δόγματα σχετικά με τον Χριστό, ας προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα». (Εβραίους 6:1) Ένας μαραθωνοδρόμος που δίνει μεγάλη προσοχή στη διατροφή του είναι σε καλύτερη θέση να αντέξει το μακρύ, εξαντλητικό αγώνα. Παρόμοια, ο Χριστιανός που δίνει μεγάλη προσοχή στην πνευματική του διατροφή—χωρίς να περιορίζεται σε βασικά, «αρχικά δόγματα»—θα είναι σε καλύτερη θέση να συνεχίσει τη διαδρομή του μέχρι το τέρμα. (Παράβαλε 2 Τιμόθεο 4:7.) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξει ενδιαφέρον για «το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος» της αλήθειας, προοδεύοντας έτσι προς την ωριμότητα.—Εφεσίους 3:18.
«Έχετε Ανάγκη από Υπομονή»
13. Πώς είχαν καταδείξει οι Εβραίοι Χριστιανοί την πίστη τους κατά το παρελθόν;
13 Στην περίοδο αμέσως μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι Ιουδαίοι Χριστιανοί έμειναν σταθεροί παρά τον άγριο διωγμό. (Πράξεις 8:1) Ίσως αυτό να είχε κατά νου ο Παύλος όταν έγραψε: «Να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα». (Εβραίους 10:32) Αυτή η πιστή υπομονή κατέδειξε την αγάπη τους για τον Θεό και τους έδωσε παρρησία ενώπιόν του. (1 Ιωάννη 4:17) Ο Παύλος τούς προτρέπει να μην αποβάλουν αυτή την παρρησία εξαιτίας απιστίας. Τους παροτρύνει: «Έχετε ανάγκη από υπομονή, ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού, να λάβετε την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Διότι ακόμη “πολύ λίγο”, και “αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει”».—Εβραίους 10:35-37.
14. Ποιες πραγματικότητες θα πρέπει να μας βοηθούν να υπομένουμε ακόμη και ύστερα από πολλά χρόνια υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά;
14 Τι θα λεχθεί για εμάς σήμερα; Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν ζηλωτές όταν γνωρίσαμε αρχικά τη Χριστιανική αλήθεια. Εξακολουθούμε να έχουμε αυτόν το ζήλο; Ή “αφήσαμε την αγάπη που είχαμε πρώτα”; (Αποκάλυψη 2:4) Μήπως «κρυώσαμε», έχοντας ίσως απογοητευτεί ή κουραστεί κάπως να περιμένουμε τον Αρμαγεδδώνα; Ας σταματήσουμε, όμως, και ας σκεφτούμε. Η αλήθεια δεν είναι λιγότερο υπέροχη από ό,τι ήταν προηγουμένως. Ο Ιησούς εξακολουθεί να είναι ο ουράνιος Βασιλιάς μας. Συνεχίζουμε να ελπίζουμε στην αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη και εξακολουθούμε να έχουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Και ποτέ μην ξεχνάτε: «Αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει».
15. Όπως ο Ιησούς, πώς έχουν υπομείνει μερικοί Χριστιανοί σφοδρό διωγμό;
15 Επομένως, τα λόγια του Παύλου που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Εβραίους 12:1, 2 είναι πολύ κατάλληλα: «Ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία [την απιστία] που μας μπλέκει εύκολα και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας, καθώς αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία έχουν υπομείνει οι υπηρέτες του Θεού σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Όπως ο Ιησούς, ο οποίος έμεινε πιστός μέχρι φρικτού θανάτου, έτσι και μερικοί αδελφοί και αδελφές μας έχουν υπομείνει πιστά το σκληρότερο διωγμό—στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανιστήρια, βιασμούς, ακόμη και θάνατο. (1 Πέτρου 2:21) Δεν ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη για αυτούς όταν αναλογιζόμαστε την ακεραιότητά τους;
16, 17. (α) Εναντίον ποιων προκλήσεων για την πίστη τους αγωνίζονται οι περισσότεροι Χριστιανοί; (β) Αν θυμόμαστε ποιο πράγμα θα βοηθηθούμε να συνεχίσουμε να τρέχουμε στον αγώνα για τη ζωή;
16 Στους περισσότερους, όμως, εφαρμόζονται τα λόγια που λέει στη συνέχεια ο Παύλος: «Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος». (Εβραίους 12:4) Εντούτοις, σε αυτό το σύστημα, η οδός της αλήθειας δεν είναι εύκολη για κανέναν μας. Μερικούς τους αποθαρρύνει η «αντιλογία από αμαρτωλούς» στην κοσμική τους εργασία ή στο σχολείο, καθώς υπομένουν χλευασμούς ή αντιστέκονται στις πιέσεις που τους ασκούνται για να αμαρτήσουν. (Εβραίους 12:3) Οι ισχυροί πειρασμοί έχουν διαβρώσει την αποφασιστικότητα μερικών όσον αφορά την τήρηση των υψηλών κανόνων του Θεού. (Εβραίους 13:4, 5) Οι αποστάτες έχουν επηρεάσει την πνευματική ισορροπία λίγων οι οποίοι δίνουν προσοχή στη δηλητηριώδη προπαγάνδα τους. (Εβραίους 13:9) Τα προβλήματα προσωπικότητας έχουν στερήσει από άλλους τη χαρά. Η υπερβολική έμφαση στη διασκέδαση και σε διάφορες ψυχαγωγικές δραστηριότητες έχει εξασθενίσει μερικούς Χριστιανούς. Και οι περισσότεροι νιώθουν πιεσμένοι από τα προβλήματα της ζωής σε αυτό το σύστημα πραγμάτων.
17 Είναι αλήθεια ότι καμιά από αυτές τις καταστάσεις δεν συνιστά “αντίσταση μέχρις αίματος”. Μερικές, μάλιστα, μπορεί να αποδοθούν σε εσφαλμένες αποφάσεις που παίρνουμε εμείς οι ίδιοι. Όλες αυτές, όμως, θέτουν μια πρόκληση για την πίστη μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να προσηλώνουμε το βλέμμα μας στο μεγαλειώδες παράδειγμα υπομονής του Ιησού. Είθε ποτέ να μην ξεχάσουμε πόσο υπέροχη είναι η ελπίδα μας. Είθε ποτέ να μη χάσουμε την πεποίθησή μας ότι ο Ιεχωβά «γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα». (Εβραίους 11:6) Τότε θα έχουμε την πνευματική δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσουμε να τρέχουμε στον αγώνα για τη ζωή.
Μπορούμε να Υπομείνουμε
18, 19. Ποια ιστορικά γεγονότα δείχνουν ότι οι Εβραίοι Χριστιανοί που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ έδωσαν προσοχή στις θεόπνευστες συμβουλές του Παύλου;
18 Πώς ανταποκρίθηκαν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην επιστολή του Παύλου; Κάπου έξι χρόνια μετά τη συγγραφή της επιστολής προς τους Εβραίους, η Ιουδαία βρισκόταν σε πόλεμο. Το 66 Κ.Χ., ο ρωμαϊκός στρατός πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ, εκπληρώνοντας τα λόγια του Ιησού: «Όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τότε να ξέρετε ότι έχει πλησιάσει η ερήμωσή της». (Λουκάς 21:20) Εντούτοις, προς όφελος των Χριστιανών που θα βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς είπε: «Τότε εκείνοι που είναι στην Ιουδαία ας αρχίσουν να φεύγουν στα βουνά, και εκείνοι που είναι στο μέσο της ας αποσυρθούν, και εκείνοι που είναι στην ύπαιθρο ας μην μπουν σε αυτήν». (Λουκάς 21:21) Επομένως, ο πόλεμος με τη Ρώμη έθεσε μια δοκιμή: Θα εγκατέλειπαν εκείνοι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί την Ιερουσαλήμ, το κέντρο της Ιουδαϊκής λατρείας και την τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ένδοξος ναός;
19 Ξαφνικά, και χωρίς κάποιο γνωστό λόγο, οι Ρωμαίοι αποσύρθηκαν. Οι θρησκευόμενοι Ιουδαίοι πιθανώς το θεώρησαν αυτό απόδειξη του ότι ο Θεός προστάτευε την άγια πόλη τους. Τι έγινε με τους Χριστιανούς; Η ιστορία μάς λέει ότι έφυγαν. Κατόπιν, το 70 Κ.Χ., οι Ρωμαίοι επέστρεψαν και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την Ιερουσαλήμ, προξενώντας τρομακτικές απώλειες σε ζωές. Η “ημέρα του Ιεχωβά”, η οποία είχε προλεχθεί από τον Ιωήλ, είχε φτάσει στην Ιερουσαλήμ. Αλλά οι πιστοί Χριστιανοί δεν βρίσκονταν πλέον εκεί. Αυτοί “διασώθηκαν”.—Ιωήλ 2:30-32· Πράξεις 2:16-21.
20. Με ποιους τρόπους θα πρέπει να μας υποκινεί το ότι γνωρίζουμε πως η μεγάλη «ημέρα του Ιεχωβά» είναι κοντά;
20 Σήμερα, γνωρίζουμε ότι μια άλλη μεγάλη «ημέρα του Ιεχωβά» σύντομα θα επηρεάσει ολόκληρο αυτό το σύστημα πραγμάτων. (Ιωήλ 3:12-14) Εμείς δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει αυτή η ημέρα. Ο Λόγος του Θεού, όμως, μας διαβεβαιώνει ότι οπωσδήποτε θα έρθει! Ο Ιεχωβά λέει ότι αυτή δεν θα αργήσει. (Αββακούμ 2:3· 2 Πέτρου 3:9, 10) Γι’ αυτό, ας «δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή σε αυτά που ακούσαμε». Ας αποφεύγουμε την απιστία, «την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα». Ας είμαστε αποφασισμένοι να υπομείνουμε όσο καιρό χρειαστεί. Ας θυμόμαστε ότι η μεγάλη, όμοια με άρμα ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά βρίσκεται σε κίνηση. Θα επιτελέσει το σκοπό της. Γι’ αυτό, είθε όλοι να συνεχίσουμε να τρέχουμε και να μην παραιτούμαστε από τον αγώνα για τη ζωή!
Θυμάστε;
◻ Το να δίνουμε προσοχή σε ποια προτροπή του Παύλου προς τους Φιλιππησίους θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε στον αγώνα για τη ζωή;
◻ Τι θα μας βοηθήσει να εξουδετερώνουμε την τάση που έχει αυτός ο κόσμος να μας αποσπά την προσοχή;
◻ Πώς μπορούμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλον ώστε να υπομείνουμε στον αγώνα;
◻ Ποια είναι μερικά πράγματα που θα μπορούσαν να επιβραδύνουν το ρυθμό ενός Χριστιανού;
◻ Πώς μπορεί το παράδειγμα του Ιησού να μας βοηθήσει να υπομείνουμε;
[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]
Οι Χριστιανοί, όπως και οι δρομείς, δεν πρέπει να επιτρέψουν σε τίποτε να αποσπάσει την προσοχή τους
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει το μεγάλο ουράνιο άρμα του Ιεχωβά να επιτελέσει το σκοπό του Θεού