-
Το Βασιλικόν ΙερατείονΗ Σκοπιά—1954 | 1 Ιουλίου
-
-
20. Αναφέρατε μερικά από τα προσόντα του ιερατείου και γιατί πρέπει να τα μελετήσωμε.
20 Μελετήστε προσεκτικά τα προσόντα και τα καθήκοντα του μεγάλου Βασιλέως-Ιερέως, ο οποίος δίδει το υπόδειγμα για τους υφιερείς του. Αυτός μπορούσε «να συμπαθή εις τους αγνοούντας και πλανωμένους»· «δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύη υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών»· πάντοτε διαθέσιμος για υπηρεσία διότι «πας . . . ιερεύς ίσταται καθ’ ημέραν λειτουργών». Από τους υφιερείς του, επίσης, απαιτείται να προσφέρουν θυσίες: «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»—Εβρ. 5:2· 7:24-26· 10:11· 13:15, 16.
-
-
Η «Ομοιότης του Μελχισεδέκ»Η Σκοπιά—1954 | 1 Ιουλίου
-
-
Η «Ομοιότης του Μελχισεδέκ»
1. Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ, και ποιος έγινε «κατά την τάξιν του;»;
Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ήταν ένας βασιλικός ιερεύς, και το βασιλικό ιερατείο έγινε όμοιο με αυτόν. Ο απόστολος Παύλος διδάσκει: «Ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν δια να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, “Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.” Καθώς και αλλαχού λέγει, “Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.” . . . ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 5:5, 6, 10) Ποια είναι αυτή η τάξις ή ομοιότης; και τι σημαίνει;
2. Αναφέρατε σύντομα τις περιστάσεις που έφεραν τον Μελχισεδέκ στην ιστορική έκθεσι της Γενέσεως 14, και τι έχει ο Παύλος να πη γι’ αυτόν τον βασιλέα ιερέα;
2 Η αρχική έκθεσις για τον βασιλικόν αυτόν ιερέα δείχνει την εμφάνισί του στη σκηνή εν σχέσει με τον πιο αρχαίον πόλεμον που αναγράφεται στις Γραφές. Ήταν μια επιδρομή στην κοιλάδα του Ιορδάνου. Μια μεγάλη μάχη προέκυψε μεταξύ των βασιλέων των ημερών εκείνων και του λαού της κοιλάδος. Οι επιδρομείς ενίκησαν και επήραν λάφυρα και αιχμαλώτους, στους οποίους περιελαμβάνοντο και ο Λωτ και η οικογένεια του. Ο θείος του Λωτ, ο Άβραμ όταν επληροφορήθη για την αιχμαλωσία, συνήθροισε τους γυμνασμένους δούλους του και κατεδίωξε τους νικητάς, τους κατέβαλε, ελευθερώνοντας τους αιχμαλώτους και επαναφέροντας τα λάφυρα. Στην επιστροφή ακριβώς του Άβραμ από τον νικηφόρο αυτόν πόλεμο επρόβαλε ο Μελχισεδέκ. (Βλέπε Γένεσις 14:1-20) Ο Παύλος μ’ ένα πολύ ενδιαφέροντα τρόπο εξηγεί εις Εβραίους 7:1-3: «Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων, και ευλόγησεν αυτόν· εις ον ο Αβραάμ εχώρισε και δέκατον από πάντων των λαφύρων· όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ το οποίον είναι, βασιλεύς ειρήνης· απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος· μη έχων μήτε αρχήν ημερών, μήτε τέλος ζωής· αλλ’ αφομοιωμένος με τον Υιόν του Θεού· μένει ιερεύς πάντοτε.»
3. Ποιο είναι το επιχείρημα του Παύλου εις Εβραίους 7 σχετικά με την «ομοιότητα του Μελχισεδέκ»;
3 Έπειτα από τα γεγονότα αυτά «ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρά σου.» (Γεν. 14:18-20) Ο Παύλος λέγει: «Στοχασθήτε δε πόσον μέγας ήτο ούτος, εις ον ο Αβραάμ ο πατριάρχης έδωκε και δέκατον εκ των λαφύρων. . . . και [ο Μελχισεδέκ] ευλόγησε τον έχοντα τας επαγγελίας. Χωρίς δε τινος αντιλογίας, το μικρότερον ευλογείται υπό του μεγαλητέρου. Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε δια Λευιτικής ιερωσύνης, . . . τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερεύς, . . . κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου. Διότι μαρτυρεί, λέγων, “Ότι συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”.» Ο Παύλος συνεχίζει το επιχείρημα, παραθέτοντας πάλι τον Ψαλμό 110:4 και λέγοντας: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ ιερεύς εις τον αιώνα.» Ποιος είναι αυτός; Είναι ο Ιησούς Χριστός. «Εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην. Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύση υπέρ αυτών.»—Εβρ. 7:4-7, 11, 15-17, 21-25, ΜΝΚ.
-