Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Στο εδάφιο Εβραίους 11:26, αναφέρεται ότι ο Μωυσής ήταν ‘ο Χριστός’ ή μήπως ότι ήταν τύπος του Ιησού Χριστού;
Όταν εξέταζε την πίστη του Μωυσή, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο Μωυσής ‘έκρινε [θεωρούσε, ΜΝΚ] τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν’. (Εβραίους 11:26) Φαίνεται ότι ο Παύλος αναφερόταν με κάποια έννοια στον Μωυσή ως ‘τον Χριστό’, δηλαδή τον χρισμένο.
Ομολογουμένως, ο Μωυσής έθεσε, από πολλές απόψεις, ένα πρότυπο για τον ερχόμενο Μεσσία. Μολονότι ο ίδιος ο Μωυσής ήταν προφήτης, αυτός προείπε ότι θα ερχόταν ένας μεγαλύτερος προφήτης, ‘σαν εκείνον’. Πολλοί Ιουδαίοι κατάλαβαν ότι ο Ιησούς ήταν «ο προφήτης», πράγμα που επιβεβαίωσαν οι ακόλουθοί του. (Δευτερονόμιον 18:15-19· Ιωάννης 1:21· 5:46· 6:14· 7:40· Πράξεις 3:22, 23· 7:37) Ο Μωυσής ήταν επίσης ο μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, αλλά ο Ιησούς έλαβε «εξοχωτέραν λειτουργίαν» ως «ανωτέρας διαθήκης μεσίτης», της ένδοξης νέας διαθήκης. (Εβραίους 8:6· 9:15· 12:24· Γαλάτας 3:19· 1 Τιμόθεον 2:5) Έτσι, θα μπορούσε να λεχτεί ότι ο Μωυσής ήταν, από μερικές απόψεις, τύπος του ερχόμενου Μεσσία.
Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι αυτή είναι η πρωταρχική σημασία του εδαφίου Εβραίους 11:26. Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι ο Μωυσής γνώριζε λεπτομέρειες σχετικά με τον Μεσσία, θεωρώντας συνειδητά ότι αυτά που πέρασε στην Αίγυπτο τα πέρασε για χάρη του Μεσσία ή σαν να αντιπροσώπευε τον Μεσσία.
Μερικοί έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Εβραίους 11:26 είχαν παρόμοια σημασία με το σχόλιο που ο ίδιος έκανε ότι οι Χριστιανοί πέρασαν ‘παθήματα για τον Χριστό’. (2 Κορινθίους 1:5, ΜΝΚ) Οι χρισμένοι Χριστιανοί γνώριζαν ότι ο Ιησούς Χριστός είχε υποφέρει και ότι αν ‘συνέπασχαν, θα γίνονταν και συμμέτοχοι της δόξας του’ στον ουρανό. Αλλά ο Μωυσής δεν γνώριζε ότι ο μελλοντικός Μεσσίας θα υπέφερε ούτε είχε ο Μωυσής ουράνια ελπίδα.—Ρωμαίους 8:17· Κολοσσαείς 1:24.
Υπάρχει μια απλούστερη κατανόηση σχετικά με το πώς ‘θεωρούσε’ ο Μωυσής ‘τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν σαν πλούτη’.
Στο εδάφιο Εβραίους 11:26, Κείμενο, ο Παύλος χρησιμοποίησε τη λέξη Χριστού, η οποία είναι αντίστοιχη της εβραϊκής λέξης Μασίαχ, δηλαδή Μεσσίας. Τόσο η λέξη «Μεσσίας» όσο και η λέξη «Χριστός» σημαίνουν «χρισμένος». Επομένως, ο Παύλος έγραφε ότι ο Μωυσής ‘θεωρούσε τον ονειδισμό του χρισμένου’. Θα μπορούσε ο ίδιος ο Μωυσής να αποκαλεστεί «χρισμένος»;
Ναι. Στους Βιβλικούς χρόνους ένα άτομο διοριζόταν επίσημα σε κάποιο ειδικό αξίωμα με το να χύσει κάποιος λάδι στο κεφάλι του. «Τότε έλαβεν ο Σαμουήλ την φιάλην του ελαίου, και έχυσεν επί την κεφαλήν [του Σαούλ]». ‘Έλαβεν ο Σαμουήλ το κέρας του ελαίου και έχρισεν [τον Δαβίδ] εν μέσω των αδελφών αυτού· και επήλθε Πνεύμα Ιεχωβά επί τον Δαβίδ’. (1 Σαμουήλ 10:1· 16:13· παράβαλε Έξοδος 30:25, 30· Λευιτικόν 8:12· 2 Σαμουήλ 22:51· Ψαλμός 133:2). Ωστόσο, μερικά άτομα, όπως ο προφήτης Ελισσαιέ και ο Σύριος βασιλιάς Αζαήλ, αναφέρεται ότι ήταν ‘χρισμένοι’ μολονότι δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάποιος έχυσε κατά γράμμα λάδι πάνω τους. (1 Βασιλέων 19:15, 16· Ψαλμός 105:14, 15· Ησαΐας 45:1) Συνεπώς, ένα άτομο θα μπορούσε να είναι ‘χρισμένο’ αν είχε εκλεγεί ή αν είχε λάβει ειδική αποστολή.
Με αυτή την έννοια ο ίδιος ο Μωυσής ήταν χρισμένος του Θεού, και μάλιστα μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδουν το εδάφιο Εβραίους 11:26 με εκφράσεις όπως «ο Χρισμένος του Θεού» ή «ο Χρισμένος». Ο Μωυσής έλαβε την αποστολή να είναι εκπρόσωπος του Ιεχωβά και να οδηγήσει τον Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο. (Έξοδος 3:2-12, 15-17) Μολονότι ο Μωυσής ανατράφηκε μέσα στα πλούτη και στη δόξα της Αιγύπτου, θεωρούσε πολύ πιο πολύτιμη την αποστολή του, την οποία αποδέχτηκε και εκπλήρωσε. Γι’ αυτό, ο Παύλος μπορούσε να γράψει ότι ο Μωυσής ‘έκρινε [θεωρούσε, ΜΝΚ] τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς’.