Να Δίνετε Μαρτυρία για τον Ιεχωβά και να Μην Αποκάμνετε
«Συλλογίσθητε [προσεκτικά, ΜΝΚ] τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν . . . δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:3.
1, 2. Ποιες πειστικές αποδείξεις έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του για το ότι είχε αναστηθεί;
‘ΕΙΔΑ τον Κύριο!’ Μ’ αυτά τα εντυπωσιακά λόγια, η Μαρία η Μαγδαληνή ανήγγειλε τα νέα για την ανάσταση του Ιησού. (Ιωάννης 20:18) Αυτό σημείωσε την έναρξη μιας περιόδου 40 ημερών, γεμάτης συναρπαστικά γεγονότα για τους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι προηγουμένως ήταν λυπημένοι για το θάνατό του.
2 Ο Ιησούς δεν ήθελε να αφήσει καμιά αμφιβολία στο νου των μαθητών του για το ότι ήταν πράγματι ζωντανός. Γι’ αυτό, όπως αφηγείται ο Λουκάς: «Εις τους οποίους και εφανέρωσεν εαυτόν [ο Ιησούς] ζώντα μετά το πάθος αυτού δια πολλών τεκμηρίων, εμφανιζόμενος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας». (Πράξεις 1:3) Μάλιστα, σε μια περίπτωση «εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς». (1 Κορινθίους 15:6) Σίγουρα, δεν υπήρχαν τώρα άλλα περιθώρια για αμφιβολίες. Ο Ιησούς ήταν ζωντανός!
3. Ποιο ερώτημα σχετικά με τη Βασιλεία έκαναν στον Ιησού οι μαθητές του, και γιατί η απάντησή του τους εξέπληξε;
3 Οι μαθητές του Ιησού σκέφτονταν τότε μόνο μια επίγεια «βασιλεία του Θεού», μια βασιλεία αποκαταστημένη στον Ισραήλ. (Λουκάς 19:11· 24:21) Γι’ αυτό, ρώτησαν τον Ιησού: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» Χωρίς αμφιβολία, η απάντησή του τους εξέπληξε, γιατί αυτός είπε: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία, αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου [ως το πιο απομακρυσμένο μέρος, ΜΝΚ] της γης». (Πράξεις 1:6-8) Τι πρόκληση ήταν αυτή που τέθηκε τώρα ενώπιον των αποστόλων! Και τι ευθύνη! Πώς θα μπορούσαν να επιτελέσουν ένα τέτοιο έργο; Η απάντηση ήρθε σύντομα μ’ έναν εντυπωσιακό τρόπο.
Αποδέχονται την Πρόκληση
4. Περιγράψτε τι συνέβη τη μέρα της Πεντηκοστής.
4 Ο Λουκάς αφηγείται: «Ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν». Ο θόρυβος ήταν τόσο μεγάλος, ώστε τράβηξε την προσοχή πλήθους Ιουδαίων που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή. Αυτοί έμειναν έκπληκτοι καθώς άκουγαν ‘στις γλώσσες τους τα μεγαλεία του Θεού’.—Πράξεις 2:1-11.
5. Σε ποιο βαθμό εκπληρώθηκε σύντομα η πρόρρηση του Ιησού, που είναι γραμμένη στο εδάφιο Πράξεις 1:8;
5 Ο Πέτρος, χωρίς να χάσει καιρό, έκανε μια δυναμική ομιλία, αποδεικνύοντας πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο ‘Ιησούς ο Ναζωραίος’, που εκείνοι είχαν κρεμάσει, ήταν ο ‘Κύριος’ τον οποίον είχε προείπει ο Δαβίδ με τα λόγια: ‘Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου’. Με συντριμμένη την καρδιά, οι ακροατές του Πέτρου ρώτησαν: «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» Απαντώντας, ο Πέτρος τούς παρότρυνε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών». Το αποτέλεσμα; Βαφτίστηκαν τρεις χιλιάδες! (Πράξεις 2:14-41) Ήδη δινόταν η μαρτυρία στην Ιερουσαλήμ. Αργότερα, επεκτάθηκε σ’ ολόκληρη την Ιουδαία, κατόπιν στη Σαμάρεια και τελικά ‘ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης’. Η επέκταση του έργου κηρύγματος της Βασιλείας ήταν τόσο ταχεία, ώστε γύρω στο 60 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) ο απόστολος Παύλος μπορούσε να πει ότι τα καλά νέα ‘είχαν κηρυχθεί σε όλη την κτίση την υπό τον ουρανόν’.—Κολοσσαείς 1:23.
Επέκταση του Κηρύγματος της Βασιλείας και Διωγμός
6, 7. (α) Πώς η επέκταση του κηρύγματος της Βασιλείας και ο διωγμός των Χριστιανών πήγαιναν χέρι-χέρι στη διάρκεια του πρώτου αιώνα; (β) Ποια επείγουσα ανάγκη ανέκυψε στους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ, και πώς καλύφθηκε αυτή η ανάγκη;
6 Δεν πέρασε πολύς καιρός από την Πεντηκοστή του 33 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) και οι μαθητές του Ιησού εύλογα θυμήθηκαν τα λόγια του: «Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει». (Ιωάννης 15:20) Οι Ιουδαίοι ηγέτες εξαγριώθηκαν όταν «ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα». Με βάση ψεύτικες κατηγορίες, ο μαθητής Στέφανος λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου. Αυτό φάνηκε πως ήταν το σύνθημα που περίμεναν πολλοί, γιατί «έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων».—Πράξεις 6:7· 7:58-60· 8:1.
7 Ο διωγμός κόπασε προσωρινά. Αλλά ύστερα από λίγο, ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ θανάτωσε τον απόστολο Ιάκωβο. Ο Πέτρος φυλακίστηκε, αλλά τον απελευθέρωσε ένας άγγελος. Αργότερα, οι αδελφοί της Ιερουσαλήμ φτώχυναν από υλική άποψη, και χρειάστηκε να τους σταλεί βοήθεια από ομοπίστους τους που βρίσκονταν σε άλλα μέρη. (Πράξεις 9:31· 12:1-11· 1 Κορινθίους 16:1-3) Στη διάρκεια μιας επίσκεψης του αποστόλου Παύλου στην Ιερουσαλήμ, έγινε φανερός ο θρησκευτικός φανατισμός όταν ένα πλήθος φώναξε: «Σήκωσον από της γης τον τοιούτον· διότι δεν πρέπει να ζη»! (Πράξεις 22:22) Είναι βέβαιο ότι εκείνοι οι Χριστιανοί, που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, χρειάζονταν πολλή ενθάρρυνση για να εξακολουθήσουν να κηρύττουν πιστά για τη Βασιλεία. Ο Ιησούς είχε υποσχεθεί στους μαθητές του ότι ‘το πνεύμα το Άγιο που θα έστελνε ο Πατέρας στο όνομά του’ θα ενεργούσε ως «Παράκλητος [βοηθός, ΜΝΚ]». (Ιωάννης 14:26) Αλλά πώς θα παρείχε τώρα ο Πατέρας αυτή την απαραίτητη βοήθεια ή παρηγοριά; Εν μέρει, η απάντηση δόθηκε μέσω του αποστόλου Παύλου.
Η Προς Εβραίους Επιστολή του Παύλου
8. (α) Τι υποκίνησε τον Παύλο να γράψει την προς Εβραίους επιστολή του; (β) Σε ποια πλευρά της επιστολής του θα συγκεντρώσουμε την προσοχή μας, και γιατί;
8 Γύρω στο 61 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) ο Παύλος φυλακίστηκε στη Ρώμη, αλλά ήταν ενήμερος των όσων συνέβαιναν στους αδελφούς του στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, με την κατεύθυνση του πνεύματος του Ιεχωβά, έγραψε την επίκαιρη προς Εβραίους επιστολή του. Αυτή η επιστολή είναι γεμάτη στοργικό ενδιαφέρον για τους Εβραίους αδελφούς και αδελφές του. Ο Παύλος ήξερε τι χρειάζονταν για να εποικοδομηθεί η πίστη και η πεποίθησή τους στον Ιεχωβά ως τον Βοηθό τους. Τότε, θα μπορούσαν να ‘τρέχουν με υπομονή τον προκείμενον σ’ αυτούς αγώνα’ και να λένε με πεποίθηση: ‘Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει ο άνθρωπος;’ (Εβραίους 12:1· 13:6, ΜΝΚ) Τώρα θέλουμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σ’ αυτήν ακριβώς την πλευρά της προς Εβραίους επιστολής του Παύλου. (Κεφάλαια 11-13). Γιατί; Επειδή η κατάσταση που αντιμετώπισαν εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί είναι ίδια με την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα.
9. Ποιο ζήτημα, που αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα, αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί σήμερα, και με ποιο μόνο τρόπο μπορεί αυτό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς;
9 Στη διάρκεια της γενιάς μας, πλήθη ανθρώπων έχουν ανταποκριθεί θετικά στο άγγελμα της Βασιλείας, με το να αφιερωθούν στον Ιεχωβά και να βαφτιστούν ως Μάρτυρές του. Ωστόσο, μαζί μ’ αυτή την επέκταση της αληθινής λατρείας έχει έρθει και βίαιος διωγμός· μάλιστα, πολλοί Χριστιανοί έχουν χάσει τη ζωή τους, όπως συνέβη με τον Στέφανο, τον Ιάκωβο και με άλλους πιστούς μάρτυρες του πρώτου αιώνα. Επομένως, το ζήτημα είναι το ίδιο τώρα, όπως και τότε: Ποιοι θα μπορέσουν να αντέξουν τη δοκιμασία της ακεραιότητάς τους, ενόψει της αυξανόμενης εναντίωσης στο άγγελμα της Βασιλείας; Επιπρόσθετα, ποιοι θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα φοβερά γεγονότα που θα συμβούν, καθώς η άνευ προηγουμένου ‘μεγάλη θλίψη’ θα επέλθει σύντομα σ’ αυτή την παρούσα γενιά; (Ματθαίος 24:21) Η απάντηση είναι: Εκείνοι που έχουν προετοιμαστεί να ‘αγωνιστούν τον καλόν αγώνα της πίστης’, εκείνοι που είναι «στερεοί εις την πίστιν». Αυτοί είναι εκείνοι που θα μπορέσουν τελικά να πουν: «Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών».—1 Τιμόθεον 6:12· 1 Πέτρου 5:9· 1 Ιωάννου 5:4.
Πώς Μπορούμε να Ωφεληθούμε Από Πιστά Παραδείγματα
10. (α) Τι είναι η πίστη; (β) Πώς αισθανόταν ο Θεός για τους άντρες και τις γυναίκες πίστης της αρχαιότητας;
10 Τι είναι η πίστη; Ο Παύλος απαντάει: ‘Πίστη είναι η βεβαιωμένη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων που δεν είναι ορατές. Γιατί, μέσω αυτής, οι άντρες της αρχαιότητας έλαβαν μαρτυρία’. (Εβραίους 11:1, 2, ΜΝΚ) Κατόπιν, ο Παύλος υποστηρίζει τον ορισμό που έδωσε για την πίστη, δείχνοντας την πίστη στην πράξη. Αφηγείται τα εξέχοντα χαρακτηριστικά της ζωής ορισμένων ‘αντρών της αρχαιότητας’, καθώς και γυναικών όπως η Σάρρα και η Ραάβ. Πόσο ενθαρρυντικό είναι να διαπιστώνουμε ότι «ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών»! (Εβραίους 11:16) Μπορεί ο Θεός να πει το ίδιο και για εμάς, λόγω της πίστης μας; Είθε κάθε μέρα που περνάει, να μην του δίνουμε καμιά αιτία να ντρέπεται για εμάς.
11. Πώς μπορούμε σήμερα να ωφεληθούμε από το ‘νέφος μαρτύρων που μας περικυκλώνει’;
11 Μετά την αφήγηση γι’ αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες πίστης, ο Παύλος λέει: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα». (Εβραίους 12:1) Μολονότι κοιμούνται τώρα στον τάφο, είναι αυτοί οι υποδειγματικοί, πιστοί μάρτυρες ζωντανοί στο νου μας; Ξέρετε αρκετά καλά τους ίδιους, καθώς και τις εμπειρίες τους, ώστε να μπορέσετε να απαντήσετε καταφατικά; Αυτή είναι μια από τις πολλές ανταμοιβές της τακτικής Γραφικής μελέτης, το να χρησιμοποιούμε όλες τις αισθήσεις μας για να ξαναζούμε τις συναρπαστικές εμπειρίες αυτού του ‘νέφους των μαρτύρων’. Αληθινά, αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το πιστό τους παράδειγμα, θα βοηθηθούμε πολύ να υπερνικήσουμε κάθε έλλειψη πίστης. Στη συνέχεια, αυτό θα μας βοηθήσει να δίνουμε θαρραλέα και άφοβη μαρτυρία για την αλήθεια, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες.—Ρωμαίους 15:4.
Να Μην Αποκάμνουμε
12. (α) Πώς μπορεί το παράδειγμα του Ιησού να μας βοηθήσει να μην ‘αποκάμουμε και χαυνωθούμε στην ψυχή μας’; (β) Ποια είναι μερικά σημερινά παραδείγματα ατόμων που δεν αποκάμνουν;
12 Για εμάς, το μεγαλύτερο παράδειγμα πίστης είναι ο Ιησούς. Ο Παύλος παροτρύνει: «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες [κοιτάζοντας έντονα, ΜΝΚ] εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, . . . συλλογίσθητε [προσεκτικά, ΜΝΚ] τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας». (Εβραίους 12:1-3) Πόσο ‘προσεκτικά’ έχετε συλλογιστεί το παράδειγμα του Ιησού; Πόσο ‘έντονα’ αποβλέπετε σ’ αυτόν; (1 Πέτρου 2:21) Ο Σατανάς θέλει να ‘αποκάμουμε και να χαυνωθούμε στην ψυχή μας’. Θέλει να σταματήσουμε να κάνουμε το έργο μαρτυρίας. Πώς το καταφέρνει αυτό; Μερικές φορές χρησιμοποιεί απροκάλυπτη εναντίωση από τις θρησκευτικές και τις κοσμικές αρχές, όπως και τον πρώτο αιώνα. Πέρυσι, το έργο κηρύγματος της Βασιλείας βρισκόταν υπό περιορισμό σε 40 περίπου χώρες. Αλλά μήπως αυτό έκανε τους αδελφούς μας να αποκάμουν; Όχι! Το πιστό τους έργο είχε σαν αποτέλεσμα να βαφτιστούν 17.000 και πλέον άτομα σ’ αυτές τις χώρες, το 1988. Τι ενθάρρυνση θα πρέπει να παρέχει αυτό για όλους εκείνους που ζουν σε χώρες όπου υπάρχει σχετική ελευθερία! Ποτέ ας μην αποκάμουμε καθώς κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας!
13. (α) Ποια είναι μερικά από τα ύπουλα πράγματα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να κουραστούμε στο έργο κηρύγματος που κάνουμε; (β) Ποια ήταν ‘η προκείμενη χαρά για τον Ιησού’, και πώς μπορούμε εμείς να αποκτήσουμε παρόμοια χαρωπή στάση;
13 Εντούτοις, υπάρχουν άλλα πιο ύπουλα πράγματα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να κουραστούμε. Σ’ αυτά περιλαμβάνεται η εναντίωση μέσα σ’ ένα διαιρεμένο σπίτι, η διανοητική κατάπτωση, τα προβλήματα υγείας, η πίεση των συνομηλίκων, η αποθάρρυνση εξαιτίας του ότι δεν έχουμε θετικά αποτελέσματα στο έργο κηρύγματος που κάνουμε ή ίσως ένα αίσθημα ανυπομονησίας επειδή δεν έχει έρθει ακόμη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τι βοήθησε τον Ιησού να υπομείνει τα διανοητικά και τα σωματικά παθήματα; ‘Η προκείμενη χαρά’. (Εβραίους 12:2) Ο Ιησούς ενισχυόταν από τη χαρά που ένιωθε επειδή εύφραινε την καρδιά του Πατέρα του, δικαιώνοντάς Τον, και από την προσδοκία της μελλοντικής ευτυχίας που θα δοκίμαζε καθώς θα χορηγούσε τις θαυμάσιες ευλογίες της Μεσσιανικής Βασιλείας. (Ψαλμός 2:6-8· 40:9, 10· Παροιμίαι 27:11) Θα μπορούσαμε να μιμηθούμε ακόμη περισσότερο αυτή τη χαρωπή στάση που είχε ο Ιησούς; Και να θυμάστε τη διαβεβαίωση που έδωσε ο Πέτρος στο εδάφιο 1 Πέτρου 5:9: «Τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω». Το να ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει, το να αισθανόμαστε τη θαλπωρή της παγκόσμιας αδελφότητας και το να κρατάμε τα μάτια μας στραμμένα στις χαρές που βρίσκονται μπροστά μας υπό την εξουσία της Βασιλείας—όλα αυτά θα μας βοηθήσουν να μην αποκάμουμε ποτέ καθώς υπηρετούμε τον Ιεχωβά με πίστη και καθώς κηρύττουμε, εφόσον το τέλος βρίσκεται τόσο κοντά.
Γιατί Διαπαιδαγωγεί ο Ιεχωβά
14. Ποια οφέλη μπορεί να προκύψουν από τις δοκιμασίες και τα παθήματα που ίσως χρειαστεί να υπομείνουμε;
14 Τώρα, ο Παύλος ρίχνει φως στο λόγο για τον οποίο μπορεί να χρειαστεί να υπομείνουμε δοκιμασίες και παθήματα. Συστήνει να τα βλέπουμε αυτά σαν μια μορφή διαπαιδαγώγησης. Ο Παύλος κάνει τη λογική σκέψη: ‘Γιε μου, να μην υποτιμάς τη διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά ούτε να παραιτείσαι όταν αυτός σε διορθώνει· γιατί ο Ιεχωβά διαπαιδαγωγεί όποιον αγαπά’. (Εβραίους 12:5, 6, ΜΝΚ) Ακόμη και ο Ιησούς «έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε». (Εβραίους 5:8) Ασφαλώς, κι εμείς χρειάζεται να μάθουμε την υπακοή. Παρατηρήστε τα ωφέλιμα αποτελέσματα που προκύπτουν αν αφήνουμε τη διαπαιδαγώγηση να μας διαμορφώνει. Ο Παύλος είπε: «Αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης». Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό!—Εβραίους 12:11.
15. Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τη συμβουλή που έδωσε ο Παύλος, να ‘κάνουμε ευθείες οδούς για τα πόδια μας’;
15 Αν δεχόμαστε τη ‘διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά’ μ’ αυτό το πνεύμα, τότε θα λαβαίνουμε σοβαρά υπόψη μας τη θετική συμβουλή του Παύλου: «Δια τούτο ανορθώσατε τας κεχαυνωμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα, και κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς». (Εβραίους 12:12, 13) Μερικές φορές είναι πολύ εύκολο να παρεκκλίνουμε από ‘την τεθλιμμένη οδό που φέρνει στη ζωή’. (Ματθαίος 7:14) Ο απόστολος Πέτρος και άλλοι στην Αντιόχεια έφταιξαν κάποτε σ’ αυτό το ζήτημα. Γιατί; Επειδή ‘δεν ορθοποδούσαν στην αλήθεια του ευαγγελίου’. (Γαλάτας 2:14) Σήμερα, πρέπει να εξακολουθούμε να ακούμε τον Μεγάλο Εκπαιδευτή μας, τον Ιεχωβά Θεό. Χρειάζεται να χρησιμοποιούμε στο πλήρες τη βοήθεια που μας παρέχεται μέσω του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’. Έτσι θα είναι βέβαιο ότι κάνουμε ‘ευθεία οδό’ για τα πόδια μας.—Ματθαίος 24:45-47· Ησαΐας 30:20, 21, ΜΝΚ.
16. (α) Πώς θα μπορούσε να κυριέψει την εκκλησία μια ‘δηλητηριώδης ρίζα’; (β) Γιατί ο Παύλος συνδέει την ανηθικότητα με την έλλειψη εκτίμησης για τα ιερά πράγματα, και πώς μπορούμε να προστατευτούμε από τέτοιους κινδύνους;
16 Ο Παύλος μάς προειδοποιεί, στη συνέχεια, λέγοντας ότι πρέπει να ‘παρατηρούμε μήπως υστερήται τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας [δηλητηριώδης ρίζα, ΜΝΚ] αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και δια ταύτης μιανθώσι πολλοί’. (Εβραίους 12:15) Αν δυσαρεστούμαστε και δεν μένουμε ικανοποιημένοι, αν βρίσκουμε σφάλματα στον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα διάφορα πράγματα στην εκκλησία, αυτό μπορεί να είναι σαν μια ‘δηλητηριώδης ρίζα’ που μπορεί να απλωθεί γρήγορα και να δηλητηριάσει τις ωφέλιμες σκέψεις άλλων στην εκκλησία. Μπορούμε να εξουδετερώσουμε τέτοιες αρνητικές σκέψεις με το να στοχαζόμαστε τις αμέτρητες ευλογίες που έχει φέρει στη ζωή μας η αλήθεια. (Ψαλμός 40:5) Ένας άλλος κίνδυνος είναι το να έχουμε ανήθικες τάσεις ή ‘έλλειψη εκτίμησης για τα ιερά πράγματα, όπως είχε και ο Ησαύ’. (Εβραίους 12:16, ΜΝΚ) Ο Παύλος συνδέει αυτούς τους δυο κινδύνους, γιατί ο ένας μπορεί να οδηγήσει εύκολα στον άλλον. Κανένας Χριστιανός δεν θα υποκύψει σε τέτοιες ιδιοτελείς επιθυμίες, αν εφαρμόζει τα λόγια του Πέτρου: «Αντιστάθητε [στον Διάβολο] μένοντες στερεοί εις την πίστιν».—1 Πέτρου 5:9.
‘Πραγματικότητες που δεν είναι Ορατές’
17. Παραβάλετε τα φοβερά πράγματα που συνέβησαν στο Όρος Σινά μ’ εκείνα που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί σήμερα.
17 Η πίστη μας εξαρτάται πάρα πολύ από ‘πραγματικότητες που δεν είναι ορατές’. (Εβραίους 11:1, ΜΝΚ) Για μερικές απ’ αυτές τις αόρατες πραγματικότητες, μιλάει στη συνέχεια ο Παύλος, στα εδάφια Εβραίους 12:18-27. Περιγράφει τα φοβερά πράγματα που συνέβησαν στο Όρος Σινά, όταν ο Θεός μίλησε απευθείας στον Ισραήλ και όταν ο Μωυσής είπε: «Κατάφοβος είμαι και έντρομος». Ο απόστολος προσθέτει κατόπιν: «Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν [γενική συνέλευση, ΜΝΚ]». Ο Παύλος είπε ότι, στην περίπτωση των αρχαίων Ισραηλιτών στο Όρος Σινά, η φωνή του Θεού έσεισε τη γη, αλλά τώρα Αυτός έχει υποσχεθεί τα εξής: «Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν». Μολονότι αυτά τα λόγια απευθύνονται κυρίως στους χρισμένους Χριστιανούς, ο ‘πολύς όχλος’ των άλλων προβατοειδών ατόμων μπορεί επίσης να τα λάβει σοβαρά υπόψη του. (Αποκάλυψις 7:9) Κατανοείτε πλήρως τι λέει ο Παύλος; Στεκόμαστε μπροστά σε μια συνέλευση δεκάδων χιλιάδων αγγέλων. Φυσικά, στεκόμαστε επίσης μπροστά στον Ιεχωβά. Στο δεξί του χέρι είναι ο Ιησούς Χριστός. Πράγματι, βρισκόμαστε σε μια φοβερότερη θέση και έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη απ’ ό,τι εκείνοι οι αρχαίοι Εβραίοι στο Όρος Σινά! Και να θυμάστε ότι το σείσιμο που θα συμβεί στην ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνα θα εξαφανίσει τον πονηρό ουρανό και την πονηρή γη που υπάρχουν σήμερα. Σίγουρα, σήμερα δεν είναι καιρός να πάψουμε να ακούμε το Λόγο του Θεού και να υπακούμε σ’ αυτόν!
18. Με ποιο μόνο τρόπο μπορούμε να εξακολουθήσουμε να δίνουμε μαρτυρία για τον Ιεχωβά χωρίς να αποκάμουμε;
18 Αληθινά, λοιπόν, ζούμε στον φοβερότερο καιρό της ανθρώπινης ιστορίας. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουμε σταλθεί στο πιο απομακρυσμένο μέρος της γης για να κηρύξουμε τα καλά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να έχουμε πίστη που δεν μπορεί να κλονιστεί, πίστη που δεν αποκάμνει, πίστη που μας καθιστά ικανούς να δεχόμαστε τη διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά. Αν έχουμε τέτοια πίστη, θα βρεθούμε ανάμεσα σ’ εκείνους που θα ‘εξακολουθήσουν να έχουν παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε ευπρόσδεκτα στον Θεό ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος’. (Εβραίους 12:28, ΜΝΚ) Ναι, και θα εξακολουθήσουμε να δίνουμε μαρτυρία για τον Ιεχωβά και δεν θα αποκάμουμε.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί είναι ωφέλιμη για εμάς η επιστολή του Παύλου προς τους Εβραίους;
◻ Ποιο ζήτημα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι Χριστιανοί σήμερα;
◻ Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τους πιστούς μάρτυρες της αρχαιότητας;
◻ Γιατί ο Ιεχωβά διαπαιδαγωγεί εκείνους που αγαπάει;
◻ Ποιο είναι το κλειδί για να δίνουμε μαρτυρία χωρίς να αποκάμνουμε;