Η Λογικότητα Αποτελεί Σημάδι Θεϊκής Σοφίας

 6. Ποια είναι η κατά γράμμα σημασία και οι προεκτάσεις της λέξης της κοινής ελληνικής που χρησιμοποίησε ο Ιάκωβος για να περιγράψει τη θεϊκή σοφία;

⁶ Ο μαθητής Ιάκωβος χρησιμοποίησε μια ενδιαφέρουσα λέξη για να περιγράψει τη σοφία αυτού του υπέρτατα προσαρμοστικού Θεού. Αυτός έγραψε: «Η σοφία που κατεβαίνει από πάνω είναι . . . λογική». (Ιακώβου 3:17) Η λέξη της κοινής ελληνικής που χρησιμοποίησε εδώ (επιεικής) είναι δύσκολο να αποδοθεί. Ορισμένοι μεταφραστές έχουν χρησιμοποιήσει λέξεις όπως «γλυκιά», «ήπια», «υπομονετική» και «στοχαστική». Η Μετάφραση Νέου Κόσμου την αποδίδει ως «λογική», με μια υποσημείωση που δείχνει ότι κατά γράμμα σημαίνει «υποχωρητική».a Η λέξη μεταδίδει επίσης την έννοια του ότι κάποιος δεν επιμένει στο γράμμα του νόμου ούτε είναι υπερβολικά αυστηρός ή τραχύς. Ο λόγιος Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ κάνει το εξής σχόλιο στο βιβλίο του Λέξεις της Καινής Διαθήκης (New Testament Words): «Το βασικό και θεμελιώδες στοιχείο σχετικά με την επιείκεια είναι ότι αυτή ανάγεται στον Θεό. Αν ο Θεός επέμενε στα δικαιώματά του, αν ο Θεός δεν εφάρμοζε σε εμάς τίποτε άλλο παρά μόνο τους άκαμπτους κανόνες του νόμου, πού θα βρισκόμασταν; Ο Θεός είναι το υπέρτατο παράδειγμα κάποιου που είναι επιεικής και ο οποίος συμπεριφέρεται στους άλλους με επιείκεια».

 7. Πώς επέδειξε λογικότητα ο Ιεχωβά στον κήπο της Εδέμ;

⁷ Αναλογιστείτε τον καιρό που το ανθρώπινο γένος στασίασε εναντίον της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Πόσο εύκολο θα ήταν για τον Θεό να εκτελέσει εκείνους τους τρεις αχάριστους στασιαστές—τον Αδάμ, την Εύα και τον Σατανά! Από πόση στενοχώρια θα είχε γλιτώσει έτσι τον εαυτό του! Και ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν είχε το δικαίωμα να απαιτήσει την απόδοση τόσο αυστηρής δικαιοσύνης; Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά ποτέ δεν έχει δεσμεύσει την όμοια με άρμα ουράνια οργάνωσή του σε κάποιον άκαμπτο, μη προσαρμοστικό κανόνα δικαιοσύνης. Έτσι, εκείνο το άρμα δεν ισοπέδωσε με μανία την ανθρώπινη οικογένεια και όλες τις προοπτικές που είχε το ανθρώπινο γένος για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Απεναντίας, ο Ιεχωβά έκανε το άρμα του να ελιχτεί με ταχύτητα αστραπής. Αμέσως μετά το στασιασμό, ο Ιεχωβά Θεός σκιαγράφησε ένα μακροπρόθεσμο σκοπό ο οποίος πρόσφερε έλεος και ελπίδα σε όλους τους απογόνους του Αδάμ.—Γένεσις 3:15.

 8. (α) Πώς αντιπαραβάλλεται η εσφαλμένη άποψη που έχει ο Χριστιανικός κόσμος για τη λογικότητα με τη γνήσια λογικότητα του Ιεχωβά; (β) Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η λογικότητα του Ιεχωβά δεν υποδηλώνει ότι εκείνος θα μπορούσε να συμβιβάσει τις θεϊκές αρχές;

⁸ Ωστόσο, η λογικότητα του Ιεχωβά δεν υποδηλώνει ότι εκείνος θα μπορούσε να συμβιβάσει τις θεϊκές αρχές. Οι σημερινές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου μπορεί να νομίζουν ότι δείχνουν λογικότητα καθώς «κάνουν τα στραβά μάτια» στην ανηθικότητα, απλώς και μόνο για να κερδίσουν την εύνοια των πεισματικών ποιμνίων τους. (Παράβαλε 2 Τιμόθεο 4:3). Ο Ιεχωβά ποτέ δεν παραβαίνει τους δικούς του νόμους ούτε συμβιβάζει τις αρχές του. Αντίθετα, δείχνει προθυμία να υποχωρεί, να προσαρμόζεται στις περιστάσεις, ώστε εκείνες οι αρχές να μπορούν να εφαρμόζονται τόσο με δίκαιο όσο και με ελεήμονα τρόπο. Αυτός πάντοτε προσέχει να εξισορροπεί την από μέρους του άσκηση της δικαιοσύνης και της δύναμης με την αγάπη του και τη λογική σοφία του. Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους με τους οποίους ο Ιεχωβά εκδηλώνει λογικότητα.

‘Πρόθυμος να Συγχωρεί’

 9, 10. (α) Τι σχέση έχει με τη λογικότητα το να είναι κάποιος ‘πρόθυμος να συγχωρεί’; (β) Πώς ωφελήθηκε ο Δαβίδ από την προθυμία που έχει ο Ιεχωβά να συγχωρεί, και γιατί;

⁹ Ο Δαβίδ έγραψε: ‘Διότι συ, Ιεχωβά, είσαι αγαθός και εύσπλαγχνος [πρόθυμος να συγχωρείς, ΜΝΚ] και πολυέλεος εις πάντας τους επικαλουμένους σε’. (Ψαλμός 86:5) Όταν μεταφράστηκαν οι Εβραϊκές Γραφές στην κοινή ελληνική, η λέξη για την έκφραση ‘πρόθυμος να συγχωρείς’ αποδόθηκε ως επιεικής, δηλαδή «λογικός». Πράγματι, το να είναι κάποιος πρόθυμος να συγχωρεί και να δείχνει έλεος είναι ίσως ο κατεξοχήν τρόπος για να εκδηλώνει λογικότητα.

¹⁰ Ο ίδιος ο Δαβίδ γνώριζε καλά το πόσο λογικός είναι ο Ιεχωβά σε αυτό το ζήτημα. Όταν ο Δαβίδ διέπραξε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ και κανόνισε να σκοτωθεί ο σύζυγός της, τόσο εκείνος όσο και η Βηθ-σαβεέ υπόκειντο στην ποινή του θανάτου. (Δευτερονόμιον 22:22· 2 Σαμουήλ 11:2-27) Αν είχαν χειριστεί την υπόθεση άκαμπτοι ανθρώπινοι κριτές, και οι δύο είναι πολύ πιθανόν ότι θα έχαναν τη ζωή τους. Αλλά ο Ιεχωβά έδειξε λογικότητα (επιεικής), η οποία, όπως το τοποθετεί το Ερμηνευτικό Λεξικό των Βιβλικών Λέξεων, του Βάιν (Vine’s Expository Dictionary of Biblical Words), «εκφράζει την περίσκεψη η οποία εξετάζει ‘τα γεγονότα μιας υπόθεσης με ανθρωπιστικό και λογικό τρόπο’». Τα γεγονότα που επηρέασαν τη γεμάτη έλεος απόφαση του Ιεχωβά πιθανώς περιλάμβαναν την ειλικρινή μετάνοια των ατόμων που είχαν αδικοπραγήσει και το έλεος που ο ίδιος ο Δαβίδ είχε δείξει στο παρελθόν για χάρη άλλων. (1 Σαμουήλ 24:5-7· 25:32-35· 26:7-11· Ματθαίος 5:7· Ιακώβου 2:13) Εντούτοις, σε αρμονία με την περιγραφή που κάνει ο Ιεχωβά για τον εαυτό του στα εδάφια Έξοδος 34:4-7, ήταν λογικό να δώσει ο Ιεχωβά διόρθωση στον Δαβίδ. Έστειλε στον Δαβίδ τον προφήτη Νάθαν με ένα ισχυρό άγγελμα, εντυπώνοντας στον Δαβίδ το γεγονός ότι είχε καταφρονήσει το λόγο του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ μετανόησε και έτσι δεν πέθανε για το αμάρτημά του.—2 Σαμουήλ 12:1-14.