Ανατρέχοντας άλλη μια φορά στην επιστολή του Ιακώβου, βρίσκουμε τα εξής ενθαρρυντικά λόγια: «Είναι κανείς μεταξύ σας [πνευματικά] άρρωστος; Ας καλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν για αυτόν, αλείβοντάς τον με λάδι στο όνομα του Ιεχωβά. Και η προσευχή της πίστης θα κάνει καλά εκείνον που πάσχει, και ο Ιεχωβά θα τον εγείρει. Και αν έχει διαπράξει αμαρτίες, αυτό θα του συγχωρηθεί».​—Ιακώβου 5:14, 15.

Και πάλι βλέπουμε ότι οι πρεσβύτεροι καλούνται να φροντίσουν τις ανάγκες του ποιμνίου. Πώς; Όχι απλώς ακούγοντας μια εξομολόγηση. Εφόσον περιλαμβάνεται πνευματική ασθένεια, πρέπει να γίνει κάτι που «θα κάνει καλά εκείνον που πάσχει». Υπάρχουν δύο πράγματα που μπορούν να γίνουν, όπως ανέφερε ο Ιάκωβος.

Έπειτα, ο Ιάκωβος μίλησε για την «προσευχή της πίστης». Αν και οι προσευχές των πρεσβυτέρων δεν θα αλλάξουν την εφαρμογή της δικαιοσύνης από μέρους του Θεού, όντως μετρούν ενώπιόν του, καθώς αυτός είναι πρόθυμος να συγχωρεί την αμαρτία με βάση τη λυτρωτική θυσία του Χριστού. (1 Ιωάννη 2:2) Ο Θεός είναι διατεθειμένος να βοηθήσει οποιονδήποτε αμαρτωλό μετανοεί ειλικρινά και κάνει «έργα που αρμόζουν στη μετάνοια».​—Πράξεις 26:20.