«Ο Ιησούς Χριστός Είναι Κύριος»—Πώς και Πότε;

«Ο ΚΥΡΙΟΣ είπε στον Κύριό μου: Κάθησε στα δεξιά μου ώσπου να κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιό σου». Αυτή είναι η απόδοση του εδαφίου Ψαλμός 110:1 σύμφωνα με τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Ποιος είναι «ο ΚΥΡΙΟΣ» εδώ, και σε ποιον μιλάει;

Μια ακριβέστερη μετάφραση του εβραϊκού κειμένου απαντάει γρήγορα στην πρώτη ερώτηση. ‘Ο λόγος του Ιεχωβά προς τον Κύριό μου είναι: . . .’ Συνεπώς, η λέξη «ΚΥΡΙΟΣ» με κεφαλαία γράμματα αναφέρεται στον παντοδύναμο Θεό, τον ίδιο τον Ιεχωβά. Μολονότι η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου αναγνωρίζει το θεϊκό όνομα χρησιμοποιώντας τη μορφή «ΚΥΡΙΟΣ» εν αντιθέσει με τη μορφή ‘Κύριος’, αυτή δεν είναι η πρώτη μετάφραση που συγχέει αυτούς τους τίτλους, εφόσον η αρχαία ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα, η οποία ήταν απόδοση από την εβραϊκή, χρησιμοποιούσε τη λέξη «Κύριος» για το όνομα Ιεχωβά στα μεταγενέστερα αντίγραφά της. Γιατί; Επειδή ο τίτλος «Κύριος» αντικατέστησε το θεϊκό όνομα, το Τετραγράμματο (יהוה). Ο λόγιος Α. Ε. Γκάρβι λέει: «Η χρήση του τίτλου Κύριος εξηγείται με τη μεγαλύτερη ευκολία και πιθανότητα από τη χρήση αυτού του τίτλου στην Ιουδαϊκή συναγωγή, όταν διαβάζονταν οι Γραφές, αντί του ονόματος Γιαχβέ [Ιεχωβά] το οποίο περιλαμβανόταν στη διαθήκη».

Η Αγία Γραφή προσδιορίζει τον Ιεχωβά ως τον ‘Υπέρτατο Κύριο’. (Γένεσις 15:2, 8, ΜΝΚ· Πράξεις 4:24· Αποκάλυψη 6:10) Αυτός αποκαλείται επίσης ‘ο αληθινός Κύριος’ και ‘ο Κύριος πάσης της γης’. (Έξοδος 23:17, ΜΝΚ· Ιησούς του Ναυή 3:13· Αποκάλυψη 11:4) Ποιος, λοιπόν, είναι ο άλλος ‘Κύριος’ που αναφέρεται στο εδάφιο Ψαλμός 110:1, και πώς έφτασε στο σημείο να αναγνωρίζεται ως ‘Κύριος’ από τον Ιεχωβά;

Ο Ιησούς Χριστός ως «Κύριος»

Ο Ιησούς προσφωνείται ως «Κύριος» στα τέσσερα Ευαγγέλια, πιο συχνά στα Ευαγγέλια του Λουκά και του Ιωάννη. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., αυτός ήταν ένας τίτλος σεβασμού και ευγένειας. (Ιωάννης 12:21· 20:15, Διάστιχη Μετάφραση της Βασιλείας [Kingdom Interlinear]) Στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, ο όρος «Δάσκαλος», ή Ραββουνί, χρησιμοποιείται συχνότερα όταν προσφωνείται ο Ιησούς. (Παράβαλε Μάρκος 10:51 με Λουκάς 18:41). Ακόμη και η ερώτηση του Σαύλου στο δρόμο για τη Δαμασκό, «Ποιος είσαι, Κύριε;», είχε αυτή την ίδια γενική έννοια του ευγενικού ερωτήματος. (Πράξεις 9:5) Καθώς, όμως, οι ακόλουθοι του Ιησού έφτασαν στο σημείο να γνωρίσουν τον Κύριό τους, είναι φανερό ότι η από μέρους τους χρήση του τίτλου «Κύριος» εξέφραζε πολύ περισσότερα από απλό σεβασμό.

Μετά το θάνατο και την ανάστασή του, αλλά πριν από την ανάληψή του στον ουρανό, ο Ιησούς εμφανίστηκε στους μαθητές του και έκανε την εξής εντυπωσιακή ανακοίνωση: «Μου έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Ματθαίος 28:18) Κατόπιν, την ημέρα της Πεντηκοστής, υπό την επιρροή του αγίου πνεύματος το οποίο είχε εκχυθεί, ο Πέτρος αναφέρθηκε στο εδάφιο Ψαλμός 110:1 και είπε: «Συνεπώς, ας γνωρίζει σίγουρα όλος ο οίκος Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο». (Πράξεις 2:34-36) Λόγω της πιστότητάς του μέχρι του σημείου να υποστεί επονείδιστο θάνατο πάνω σε ξύλο βασανισμού, ο Ιησούς αναστήθηκε και του δόθηκε η μεγαλύτερη δυνατή ανταμοιβή. Τότε ανέλαβε την κυριότητά του στους ουρανούς.

Ο απόστολος Παύλος επιβεβαίωσε τα λόγια του Πέτρου όταν έγραψε ότι ο Θεός είχε βάλει «[τον Χριστό] να καθήσει στα δεξιά του στους ουράνιους τόπους, πολύ πιο πάνω από κάθε κυβέρνηση και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και κάθε όνομα που ονομάζεται, όχι μόνο σε αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά και στο ερχόμενο». (Εφεσίους 1:20, 21) Η κυριότητα του Ιησού Χριστού είναι πάνω από όλες τις άλλες κυριότητες, και θα εξακολουθήσει να υπάρχει στο νέο κόσμο. (1 Τιμόθεο 6:15) Αυτός εξυψώθηκε σε «ανώτερη θέση» και του δόθηκε «το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα» ώστε ο καθένας να ομολογήσει «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού, του Πατέρα». (Φιλιππησίους 2:9-11) Το πρώτο μέρος του εδαφίου Ψαλμός 110:1 εκπληρώθηκε με αυτόν τον τρόπο, και «άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις» υποτάσσονταν στην κυριότητα του Ιησού.—1 Πέτρου 3:22· Εβραίους 8:1.

Στις Εβραϊκές Γραφές, η έκφραση «Κύριος των κυρίων» εφαρμόζεται μόνο στον Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 10:17· Ψαλμός 136:2, 3) Ωστόσο, ο Πέτρος κάτω από έμπνευση είπε σχετικά με τον Χριστό Ιησού: «Αυτός είναι Κύριος όλων των άλλων [ή «Κύριος όλων μας», Γκούντσπιντ (Goodspeed)]». (Πράξεις 10:36) Είναι πράγματι «Κύριος και των νεκρών και των ζωντανών». (Ρωμαίους 14:8, 9) Οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν πρόθυμα τον Ιησού Χριστό ως Κύριο και Ιδιοκτήτη τους, και με τη θέλησή τους του δείχνουν υπακοή ως υπήκοοί του, οι οποίοι αγοράστηκαν με το εξαιρετικά πολύτιμο αίμα του. Επίσης, ο Ιησούς Χριστός βασιλεύει ως Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων πάνω στην εκκλησία του από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και έπειτα. Τώρα, όμως, από το 1914 και έπειτα, του έχει δοθεί βασιλική εξουσία για να κυβερνάει υπό αυτή την ιδιότητα, με τους εχθρούς του να έχουν τεθεί ως ‘υποπόδιο των ποδιών του’. Τώρα είχε έρθει ο καιρός να ‘κατακυριεύει στο μέσον τους’, όλα σε εκπλήρωση των εδαφίων Ψαλμός 110:1, 2.—Εβραίους 2:5-8· Αποκάλυψη 17:14· 19:16.

Πώς λοιπόν θα πρέπει να κατανοηθούν τα λόγια του Ιησού, «όλα έχουν παραδοθεί σε εμένα από τον Πατέρα μου», τα οποία ειπώθηκαν πριν από το θάνατο και την ανάστασή του; (Ματθαίος 11:25-27· Λουκάς 10:21, 22) Αυτή δεν είναι μια τόσο ευρεία δήλωση όπως εκείνες που ήδη εξετάσαμε. Τόσο στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου όσο και στο Ευαγγέλιο του Λουκά, τα συμφραζόμενα αποκαλύπτουν ότι ο Ιησούς μιλούσε για γνώση που ήταν κρυμμένη από τους κατά κόσμον σοφούς αλλά η οποία είχε αποκαλυφτεί μέσω εκείνου επειδή «γνωρίζει πλήρως» τον Πατέρα. Όταν βαφτίστηκε και γεννήθηκε ως πνευματικός Γιος του Θεού, ο Ιησούς ήταν σε θέση να θυμάται την προανθρώπινη ύπαρξή του στους ουρανούς και όλη τη γνώση που τη συνόδευε, αλλά αυτό ήταν κάτι διαφορετικό από τη μετέπειτα κυριότητά του.—Ιωάννης 3:34, 35.

Πώς Διακρίνεται ο Ιησούς Χριστός ως Κύριος

Μερικές αποδόσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών παρουσιάζουν πρόβλημα στη μετάφραση παραθέσεων από τις Εβραϊκές Γραφές οι οποίες ξεκάθαρα αναφέρονται στον «ΚΥΡΙΟ», τον Ιεχωβά Θεό. Παραβάλετε, λόγου χάρη, το εδάφιο Λουκάς 4:19 με το εδάφιο Ησαΐας 61:2 είτε στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου είτε στη Νέα Βίβλο της Ιερουσαλήμ (The New Jerusalem Bible). Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς παρέλαβε τον τίτλο «Κύριος» από τον Ιεχωβά, και ότι ο Ιησούς, όταν ήταν κατά σάρκα, ήταν στην πραγματικότητα ο Ιεχωβά, αλλά αυτός είναι ένας ισχυρισμός για τον οποίο δεν υπάρχει Γραφική υποστήριξη. Στη Γραφή πάντοτε γίνεται προσεκτικός διαχωρισμός μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς έκανε γνωστό το όνομα του Πατέρα του και τον αντιπροσώπευσε.—Ιωάννης 5:36, 37.

Στα ακόλουθα παραδείγματα, παρατηρήστε τις παραθέσεις που γίνονται από τις Εβραϊκές Γραφές καθώς αυτές εμφανίζονται στις Ελληνικές Γραφές. Τόσο ο Ιεχωβά Θεός όσο και ο Χρισμένος του, δηλαδή ο Μεσσίας, αναφέρονται στα εδάφια Πράξεις 4:24-27, τα οποία παραθέτουν από τα εδάφια Ψαλμός 2:1, 2. Τα συμφραζόμενα των εδαφίων Ρωμαίους 11:33, 34 αναφέρονται ξεκάθαρα στον Θεό, την Πηγή κάθε σοφίας και γνώσης, παραθέτοντας από τα εδάφια Ησαΐας 40:13, 14. Γράφοντας στην εκκλησία της Κορίνθου, ο Παύλος επαναλαμβάνει την παράθεση: «Ποιος έχει γνωρίσει το νου του Ιεχωβά;» και κατόπιν προσθέτει: «Εμείς όμως έχουμε το νου του Χριστού». Ο Κύριος Ιησούς αποκάλυψε στους ακολούθους του το νου του Ιεχωβά σε τόσο πολλά σημαντικά ζητήματα.—1 Κορινθίους 2:16.

Μερικές φορές κάποια περικοπή στις Εβραϊκές Γραφές αναφέρεται στον Ιεχωβά αλλά, λόγω του ότι Αυτός χορηγεί δύναμη και αναθέτει εξουσία, αυτή η περικοπή εκπληρώνεται στον Ιησού Χριστό. Λόγου χάρη, το εδάφιο Ψαλμός 34:8 μας προσκαλεί να ‘γευθούμε και να δούμε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός’. Όμως ο Πέτρος το εφαρμόζει αυτό στον Κύριο Ιησού Χριστό όταν λέει: «Εφόσον έχετε γευτεί ότι ο Κύριος δείχνει καλοσύνη». (1 Πέτρου 2:3) Ο Πέτρος παίρνει μια αρχή και δείχνει πώς αυτή αληθεύει επίσης και όσον αφορά τον Ιησού Χριστό. Αποκτώντας γνώση τόσο για τον Ιεχωβά Θεό όσο και για τον Ιησού Χριστό και ενεργώντας σε αρμονία με αυτήν, οι Χριστιανοί μπορούν να απολαμβάνουν πλούσιες ευλογίες και από τον Πατέρα και από τον Γιο. (Ιωάννης 17:3) Η εφαρμογή που κάνει ο Πέτρος δεν καθιστά τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά ένα άτομο με τον Κύριο Ιησού Χριστό.—Βλέπε υποσημείωση στο εδάφιο 1 Πέτρου 2:3, ΜΝΚ.

Οι σχετικές θέσεις του Ιεχωβά Θεού και του Γιου του, του Ιησού Χριστού, γίνονται πολύ ξεκάθαρες από τον απόστολο Παύλο όταν λέει: «Για εμάς υπάρχει στην πραγματικότητα ένας Θεός, ο Πατέρας, από τον οποίο είναι τα πάντα, και εμείς για αυτόν· και υπάρχει ένας Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, μέσω του οποίου είναι τα πάντα, και εμείς μέσω αυτού». (1 Κορινθίους 8:6· 12:5, 6) Γράφοντας στη Χριστιανική εκκλησία της Εφέσου, ο Παύλος προσδιόρισε τον ‘έναν Κύριο’, τον Ιησού Χριστό, ως τελείως ξεχωριστό από τον ‘έναν Θεό και Πατέρα όλων των ατόμων’.—Εφεσίους 4:5, 6.

Ο Ιεχωβά Υπέρτατος Όλων

Από το έτος 1914 και έπειτα, τα λόγια του εδαφίου Αποκάλυψη 11:15 αποδεικνύονται αληθινά: «Η βασιλεία του κόσμου έγινε βασιλεία του Κυρίου μας [του Ιεχωβά Θεού] και του Χριστού του, και αυτός θα βασιλέψει στους αιώνες των αιώνων». Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (The New International Dictionary of New Testament Theology, Τόμος 2, σελίδα 514) αναφέρει: «Όταν ο Χριστός θα έχει εξουδετερώσει κάθε δύναμη (1 Κορ. 15:25), θα υποτάξει τον εαυτό του στον Θεό, τον Πατέρα. Έτσι, η κυριότητα του Ιησού θα έχει επιτύχει το στόχο της και ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους (1 Κορ. 15:28)». Στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του, ο Χριστός Ιησούς επιστρέφει στον Πατέρα του, τον Παντοδύναμο Θεό, τη δύναμη και την εξουσία που του είχαν ανατεθεί προηγουμένως. Έτσι, όλη η δόξα και η λατρεία αποδίδονται δικαιωματικά στον Ιεχωβά, ‘τον Θεό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού’.—Εφεσίους 1:17.

Μολονότι ο Ιησούς είναι τώρα Κύριος κυρίων, ποτέ δεν αποκαλείται Θεός θεών. Ο Ιεχωβά παραμένει ο υπέρτατος όλων. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά θα είναι «τα πάντα για όλους». (1 Κορινθίους 15:28) Η κυριότητα του Ιησού τού δίνει τη δικαιωματική θέση που κατέχει ως Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας. Μολονότι μπορεί να βλέπουμε πολλούς ισχυρούς ‘κυρίους’ σε υψηλές θέσεις σε αυτόν τον κόσμο, εμείς διατηρούμε την εμπιστοσύνη μας σε εκείνον που είναι Κύριος κυρίων. Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός, στην ανώτερη και εξυψωμένη θέση του, εξακολουθεί να βρίσκεται σε υποταγή στον Πατέρα του, «ώστε ο Θεός να κυβερνάει πάνω σε όλους». (1 Κορινθίους 15:28, Η Καινή Διαθήκη του Μεταφραστή [The Translator’s New Testament]) Τι θαυμάσιο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης έχει θέσει ο Ιησούς για να ακολουθούν οι μαθητές του, καθώς πράγματι τον αναγνωρίζουν ως τον Κύριό τους!

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

«Όταν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης μιλούν για τον Θεό, εννοούν τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όταν μιλούν για τον Ιησού Χριστό, δεν μιλούν για αυτόν ούτε τον σκέφτονται ως τον Θεό. Εκείνος είναι ο Χριστός του Θεού, ο Γιος του Θεού, η Σοφία του Θεού, ο Λόγος του Θεού. Ακόμη και ο Πρόλογος στο Κατά Ιωάννην, ο οποίος είναι ο πλησιέστερος στο Σύμβολο της Νίκαιας, θα πρέπει να διαβάζεται λαβαίνοντας υπόψη την έντονη σχέση υποταγής την οποία παρουσιάζει στο σύνολό του το Ευαγγέλιο· μάλιστα, ο Πρόλογος είναι λιγότερο κατηγορηματικός στην ελληνική με το άναρθρο ουσιαστικό θεός από ό,τι φαίνεται να είναι στην αγγλική».—«Η Θειότητα του Ιησού Χριστού» (“The Divinity of Jesus Christ”), του Τζον Μάρτιν Κριντ.