Βρισκόμαστε στον Κόσμο Αλλά Δεν Είμαστε Μέρος Του

«Επειδή . . . δεν είστε μέρος του κόσμου, . . . σας μισεί ο κόσμος».—ΙΩΑΝΝΗΣ 15:19.

1. Ποια σχέση έχουν οι Χριστιανοί με τον κόσμο, αλλά πώς τους θεωρεί ο κόσμος;

ΤΗΝ τελευταία νύχτα που πέρασε με τους μαθητές του, ο Ιησούς τούς είπε: «Δεν είστε μέρος του κόσμου». Για ποιον κόσμο μιλούσε; Δεν είχε πει ο ίδιος σε προηγούμενη περίπτωση: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή»; (Ιωάννης 3:16) Οι μαθητές ήταν σαφώς μέρος εκείνου του κόσμου διότι ήταν οι πρώτοι που άσκησαν πίστη στον Ιησού για αιώνια ζωή. Γιατί, λοιπόν, είπε τώρα ο Ιησούς ότι οι μαθητές του ήταν αποχωρισμένοι από τον κόσμο; Και γιατί είπε επίσης: «Επειδή . . . δεν είστε μέρος του κόσμου, . . . γι’ αυτό σας μισεί ο κόσμος»;—Ιωάννης 15:19.

2, 3. (α) Τίνος «κόσμου» δεν έπρεπε να είναι μέρος οι Χριστιανοί; (β) Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τον «κόσμο» του οποίου μέρος δεν είναι οι Χριστιανοί;

² Η απάντηση είναι ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξη κόσμος με διάφορους τρόπους. Όπως εξηγήθηκε στο προηγούμενο άρθρο, μερικές φορές στην Αγία Γραφή η έκφραση «ο κόσμος» αναφέρεται στην ανθρωπότητα γενικά. Αυτός είναι ο κόσμος που αγάπησε ο Θεός και για τον οποίο πέθανε ο Ιησούς. Ωστόσο, Η Ιστορία της Χριστιανοσύνης, Έκδοση Οξφόρδης (The Oxford History of Christianity) αναφέρει: «Η λέξη “κόσμος” είναι επίσης ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς για να περιγράψει κάτι που είναι αποξενωμένο από τον Θεό και εχθρικό προς εκείνον». Πώς αληθεύει αυτό; Ο Καθολικός συγγραφέας Ρολάν Μινεράτ, στο βιβλίο του Οι Χριστιανοί και ο Κόσμος (Les chrétiens et le monde), εξηγεί: «Με υποτιμητική έννοια, η λέξη κόσμος θεωρείται ότι είναι . . . η επικράτεια όπου δρουν εχθρικές προς τον Θεό δυνάμεις και η οποία, εξαιτίας της εναντίωσής της στη νικηφόρα διακυβέρνηση του Χριστού, αποτελεί μια εχθρική αυτοκρατορία υπό τον έλεγχο του Σατανά». Αυτός ο «κόσμος» είναι η μάζα του ανθρωπίνου γένους που είναι αποξενωμένη από τον Θεό. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου, και εκείνος τους μισεί.

³ Προς το τέλος του πρώτου αιώνα, ο Ιωάννης είχε υπόψη του αυτόν τον κόσμο όταν έγραψε: «Μην αγαπάτε ούτε τον κόσμο ούτε τα πράγματα που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κανείς αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα δεν είναι σε αυτόν· επειδή το καθετί στον κόσμο—η επιθυμία της σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσης κάποιου—δεν προέρχεται από τον Πατέρα αλλά προέρχεται από τον κόσμο». (1 Ιωάννη 2:15, 16) Επίσης έγραψε: «Γνωρίζουμε ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Ο ίδιος ο Ιησούς αποκάλεσε τον Σατανά “άρχοντα αυτού του κόσμου”.—Ιωάννης 12:31· 16:11.

Η Ανάπτυξη Παγκόσμιων Δυνάμεων

4. Πώς ήρθαν σε ύπαρξη οι παγκόσμιες δυνάμεις;

⁴ Ο τωρινός κόσμος της ανθρωπότητας που είναι αποξενωμένος από τον Θεό άρχισε να αναπτύσσεται λίγο καιρό μετά τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, όταν πολλοί από τους απογόνους του Νώε έπαψαν να λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό. Εξέχων στις πρώτες εκείνες ημέρες ήταν ο Νεβρώδ, ο οποίος οικοδόμησε πόλη και έγινε «κραταιός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά». (Γένεση 10:8-12) Εκείνα τα χρόνια, μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου ήταν οργανωμένο σε μικρές πόλεις-βασίλεια, οι οποίες κατά καιρούς σχημάτιζαν συνασπισμούς και πολεμούσαν η μια την άλλη. (Γένεση 14:1-9) Μερικές πόλεις-βασίλεια απέκτησαν εξουσία πάνω σε άλλες και έγιναν περιφερειακές δυνάμεις. Μερικές περιφερειακές δυνάμεις τελικά αναπτύχθηκαν και έγιναν μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις.

5, 6. (α) Ποιες είναι οι εφτά παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας; (β) Πώς συμβολίζονται αυτές οι παγκόσμιες δυνάμεις, και από πού προέρχεται η δύναμή τους;

⁵ Κατά το πρότυπο του Νεβρώδ, οι ηγέτες των παγκόσμιων δυνάμεων δεν λάτρευαν τον Ιεχωβά, γεγονός που αντικατοπτριζόταν στις βάναυσες, βίαιες πράξεις τους. Αυτές οι παγκόσμιες δυνάμεις συμβολίζονται στις Γραφές από άγρια ζώα και, ανά τους αιώνες, η Αγία Γραφή προσδιορίζει έξι από αυτές, οι οποίες άσκησαν ισχυρή επίδραση στο λαό του Ιεχωβά. Πρόκειται για την Αίγυπτο, την Ασσυρία, τη Βαβυλώνα, τη Μηδοπερσία, την Ελλάδα και τη Ρώμη. Μετά τη Ρώμη, προφητεύτηκε ότι επρόκειτο να εγερθεί μια έβδομη παγκόσμια δύναμη. (Δανιήλ 7:3-7· 8:3-7, 20, 21· Αποκάλυψη 17:9, 10) Αυτή αποδείχτηκε ότι ήταν η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη, που αποτελούνταν από τη Βρετανική Αυτοκρατορία και τη σύμμαχό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες τελικά επισκίασαν τη Βρετανία ως προς τη δύναμη. Η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να αναπτύσσεται αφού είχε πια εξαφανιστεί και το τελευταίο απομεινάρι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.a

⁶ Οι εφτά διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις συμβολίζονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης από τα κεφάλια ενός εφτακέφαλου θηρίου το οποίο ξεπροβάλλει από τη θάλασσα του ταραγμένου ανθρωπίνου γένους. (Ησαΐας 17:12, 13· 57:20, 21· Αποκάλυψη 13:1) Ποιος δίνει σε αυτό το θηρίο που κυβερνάει τη δύναμή του; Η Αγία Γραφή απαντάει: «Ο δράκοντας έδωσε στο θηρίο τη δύναμή του και το θρόνο του και μεγάλη εξουσία». (Αποκάλυψη 13:2) Ο δράκοντας δεν είναι άλλος από τον Σατανά τον Διάβολο.—Λουκάς 4:5, 6· Αποκάλυψη 12:9.

Η Ερχόμενη Διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού

7. Σε τι ελπίζουν οι Χριστιανοί, και πώς επηρεάζει αυτό τη σχέση τους με τις κυβερνήσεις του κόσμου;

⁷ Επί σχεδόν 2.000 χρόνια, οι Χριστιανοί προσεύχονται: «Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». (Ματθαίος 6:10) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι μόνο η Βασιλεία του Θεού μπορεί να φέρει πραγματική ειρήνη στη γη. Καθώς παρατηρούν προσεκτικά τις Βιβλικές προφητείες, είναι πεπεισμένοι ότι αυτή η προσευχή θα απαντηθεί σύντομα και ότι η Βασιλεία θα αναλάβει γρήγορα τις υποθέσεις της γης. (Δανιήλ 2:44) Η προσκόλλησή τους σε αυτή τη Βασιλεία τούς κάνει ουδέτερους ως προς τις υποθέσεις των κυβερνήσεων του κόσμου.

8. Πώς αντιδρούν οι κυβερνήσεις στη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, όπως προειπώθηκε στο 2ο Ψαλμό;

⁸ Μερικά έθνη ισχυρίζονται ότι τηρούν θρησκευτικές αρχές. Εντούτοις, στην πράξη αγνοούν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος και ότι έχει ενθρονίσει τον Ιησού ως ουράνιο Βασιλιά με εξουσία επί της γης. (Δανιήλ 4:17· Αποκάλυψη 11:15) Ένας προφητικός ψαλμός δηλώνει: «Οι βασιλιάδες της γης λαβαίνουν θέσεις και οι ανώτεροι αξιωματούχοι έχουν συγκεντρωθεί σαν ένας άνθρωπος εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον του χρισμένου του [του Ιησού], λέγοντας: “Ας κόψουμε τα δεσμά τους και ας πετάξουμε από πάνω μας τα σχοινιά τους!”» (Ψαλμός 2:2, 3) Οι κυβερνήσεις δεν δέχονται θεϊκά «δεσμά» ή «σχοινιά» που θα περιόριζαν την άσκηση της εθνικής τους κυριαρχίας. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά λέει στον Ιησού, τον εκλεγμένο Βασιλιά του: «Ζήτησέ μου, και θα σου δώσω έθνη ως κληρονομιά σου και τα πέρατα της γης ως ιδιοκτησία σου. Θα τους συντρίψεις με σιδερένιο σκήπτρο, σαν σκεύος αγγειοπλάστη θα τους κάνεις κομμάτια». (Ψαλμός 2:8, 9) Ωστόσο, ο κόσμος της ανθρωπότητας για τον οποίο πέθανε ο Ιησούς δεν πρόκειται να “συντριφτεί” ολοκληρωτικά.—Ιωάννης 3:17.

Πώς Μπορεί Κάποιος να Αποφύγει «το Σημάδι» του «Θηρίου»

9, 10. (α) Για ποιο πράγμα μάς προειδοποιεί το βιβλίο της Αποκάλυψης; (β) Τι συμβολίζει το να έχει κάποιος πάνω του “το σημάδι του θηρίου”; (γ) Ποια σημάδια δέχονται οι υπηρέτες του Θεού;

⁹ Η Αποκάλυψη την οποία έλαβε ο απόστολος Ιωάννης προειδοποίησε ότι ο κόσμος της ανθρωπότητας που είναι αποξενωμένος από τον Θεό θα ήγειρε αυξανόμενες απαιτήσεις λίγο πριν από το τέλος του, “εξαναγκάζοντας όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλούσιους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ώστε να δοθεί σε αυτούς σημάδι στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους, και κανείς να μην μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει παρά μόνο εκείνος που έχει το σημάδι”. (Αποκάλυψη 13:16, 17) Τι σημαίνει αυτό; Ένα σημάδι στο δεξί χέρι αποτελεί κατάλληλο σύμβολο ενεργής υποστήριξης. Τι θα πούμε για το σημάδι στο μέτωπο; Η Ελληνική Διαθήκη του Ερμηνευτή (The Expositor’s Greek Testament) αναφέρει: «Αυτός ο έντονα συμβολικός υπαινιγμός αφορά τη συνήθεια που υπήρχε να σημαδεύουν στρατιώτες και δούλους με ένα ευδιάκριτο τατουάζ ή σημάδι . . . · ή, ακόμη περισσότερο, το θρησκευτικό έθιμο σύμφωνα με το οποίο είχαν πάνω τους το όνομα ενός θεού ως φυλαχτό». Πολλοί άνθρωποι, με τις πράξεις και τα λόγια τους, συμβολικά έχουν πάνω τους αυτό το σημάδι, προσδιορίζοντας τον εαυτό τους ως «δούλους» ή «στρατιώτες» του «θηρίου». (Αποκάλυψη 13:3, 4) Όσον αφορά το μέλλον τους, το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament) λέει: «Οι εχθροί του Θεού επιτρέπουν στο [σημάδι] του θηρίου, στο μυστηριώδη αριθμό που περιέχει το όνομά του, να αποτυπωθεί στο μέτωπό τους και στο ένα τους χέρι. Αυτό τους προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για οικονομική και εμπορική πρόοδο, αλλά φέρνει πάνω τους την οργή του Θεού και τους αποκλείει από τη χιλιετή βασιλεία, Αποκ. 13:16· 14:9· 20:4».

¹⁰ Απαιτείται ολοένα και περισσότερο θάρρος και υπομονή προκειμένου να αντισταθεί κάποιος στην πίεση που ασκείται για να λάβει «το σημάδι». (Αποκάλυψη 14:9-12) Οι υπηρέτες του Θεού έχουν, όμως, αυτή τη δύναμη και εξαιτίας αυτού του γεγονότος πολλές φορές γίνονται αντικείμενο μίσους και συκοφαντίας. (Ιωάννης 15:18-20· 17:14, 15) Αντί να έχουν το σημάδι του θηρίου, ο Ησαΐας είπε ότι αυτοί θα έγραφαν συμβολικά στο χέρι τους: «Ανήκω στον Ιεχωβά». (Ησαΐας 44:5) Επιπλέον, εφόσον «στενάζουν και βογκούν» για τα απεχθή πράγματα που κάνει η αποστατική θρησκεία, λαβαίνουν ένα συμβολικό σημάδι στο μέτωπό τους, το οποίο τους προσδιορίζει ως άξιους να γλιτώσουν όταν εκτελεστούν οι κρίσεις του Ιεχωβά.—Ιεζεκιήλ 9:1-7.

11. Ποιος παραχωρεί άδεια στις ανθρώπινες κυβερνήσεις να άρχουν μέχρις ότου έρθει η Βασιλεία του Θεού για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης;

¹¹ Ο Θεός επιτρέπει στις ανθρώπινες κυβερνήσεις να άρχουν μέχρι τον καιρό κατά τον οποίο η ουράνια Βασιλεία του Χριστού θα αναλάβει πλήρως τη διακυβέρνηση αυτής της γης. Σε αυτή την ανοχή των πολιτικών κρατών από μέρους του Θεού αναφέρεται ο καθηγητής Οσκάρ Κουλμάν στο βιβλίο του Το Κράτος στην Καινή Διαθήκη (The State in the New Testament). Εκεί γράφει: «Η περίπλοκη έννοια του “προσωρινού” χαρακτήρα του Κράτους είναι ο λόγος για τον οποίο η στάση των πρώτων Χριστιανών απέναντι στο Κράτος δεν είναι συνεπής, αλλά αντίθετα φαίνεται αντιφατική. Τονίζω ότι φαίνεται αντιφατική. Δεν χρειάζεται παρά να αναφέρουμε το εδάφιο Ρωμαίους 13:1: “Κάθε άνθρωπος ας υποτάσσεται στις υφιστάμενες εξουσίες . . . ”, σε συνδυασμό με το 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης: το Κράτος ως το θηρίο από την άβυσσο».

Το «Θηρίο» και ο «Καίσαρας»

12. Ποια ισορροπημένη άποψη έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για τις ανθρώπινες κυβερνήσεις;

¹² Θα ήταν λάθος να συμπεράνει κάποιος ότι όλοι οι άνθρωποι που κατέχουν κυβερνητική εξουσία αποτελούν όργανα του Σατανά. Πολλοί έχουν αποδειχτεί άνθρωποι με αρχές, όπως ο ανθύπατος Σέργιος Παύλος, ο οποίος περιγράφεται στην Αγία Γραφή ως “νοήμων άντρας”. (Πράξεις 13:7) Μερικοί κυβερνήτες έχουν υπερασπιστεί με θάρρος τα δικαιώματα των μειονοτήτων, κατευθυνόμενοι από τη θεόδοτη συνείδησή τους μολονότι δεν γνώριζαν τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. (Ρωμαίους 2:14, 15) Να θυμάστε ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξη «κόσμος» με δύο αντίθετους τρόπους: τον κόσμο της ανθρωπότητας, τον οποίο ο Θεός αγαπάει και πρέπει και εμείς να αγαπάμε, και τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους που είναι αποξενωμένος από τον Ιεχωβά, του οποίου θεός είναι ο Σατανάς και από τον οποίο πρέπει να μένουμε μακριά. (Ιωάννης 1:9, 10· 17:14· 2 Κορινθίους 4:4· Ιακώβου 4:4) Έτσι, οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν ισορροπημένη στάση απέναντι στην ανθρώπινη διακυβέρνηση. Είμαστε ουδέτεροι ως προς τα πολιτικά ζητήματα εφόσον υπηρετούμε ως πρεσβευτές ή απεσταλμένοι της Βασιλείας του Θεού και η ζωή μας είναι αφιερωμένη στον Θεό. (2 Κορινθίους 5:20) Από την άλλη μεριά, υποτασσόμαστε συνειδητά σε εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας.

13. (α) Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά τις ανθρώπινες κυβερνήσεις; (β) Μέχρι πού φτάνει η Χριστιανική υποταγή στις ανθρώπινες κυβερνήσεις;

¹³ Αυτή η ισορροπημένη προσέγγιση αντανακλά την άποψη του ίδιου του Ιεχωβά Θεού. Όταν οι παγκόσμιες δυνάμεις, ή ακόμη και μικροσκοπικά κράτη, καταχρώνται την εξουσία τους, καταπιέζουν το λαό τους ή διώκουν εκείνους που λατρεύουν τον Θεό, είναι βέβαιο ότι τους αξίζει να περιγράφονται προφητικά ως άγρια θηρία. (Δανιήλ 7:19-21· Αποκάλυψη 11:7) Όταν, όμως, οι εθνικές κυβερνήσεις εξυπηρετούν το σκοπό του Θεού διατηρώντας το νόμο και την τάξη με δικαιοσύνη, εκείνος τις θεωρεί “δημόσιους υπηρέτες” του. (Ρωμαίους 13:6) Ο Ιεχωβά αναμένει από το λαό του να σέβεται τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και να υποτάσσεται σε αυτές, αλλά η υποταγή του λαού του δεν είναι απεριόριστη. Όταν οι άνθρωποι απαιτούν από τους υπηρέτες του Θεού πράγματα που απαγορεύονται από το νόμο του Θεού ή όταν απαγορεύουν πράγματα τα οποία ο Θεός απαιτεί να κάνουν οι υπηρέτες του, εκείνοι ακολουθούν τη θέση που υιοθέτησαν οι απόστολοι, δηλαδή: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29.

14. Πώς έχει εξηγήσει ο Ιησούς το ζήτημα της Χριστιανικής υποταγής στις ανθρώπινες κυβερνήσεις; Πώς το έχει εξηγήσει ο Παύλος;

¹⁴ Ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του θα είχαν υποχρεώσεις και προς τις κυβερνήσεις και προς τον Θεό όταν δήλωσε: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:21) Ο απόστολος Παύλος έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες . . . Αλλά αν κάνεις το κακό, να φοβάσαι: διότι δεν φοράει άσκοπα το σπαθί· διότι είναι διάκονος του Θεού, εκδικητής για να εκδηλώσει οργή σε εκείνον που πράττει το κακό. Υπάρχει, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μόνο λόγω αυτής της οργής, αλλά και λόγω της συνείδησής σας. Διότι γι’ αυτό πληρώνετε και φόρους». (Ρωμαίους 13:1, 4-6) Από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. μέχρι σήμερα, οι Χριστιανοί έπρεπε να εξετάζουν τις διάφορες απαιτήσεις του κράτους. Χρειαζόταν να διακρίνουν αν η συμμόρφωση με αυτές τις απαιτήσεις θα οδηγούσε σε συμβιβασμό της λατρείας τους ή αν τέτοιου είδους απαιτήσεις ήταν θεμιτές και θα έπρεπε να ανταποκρίνονται ευσυνείδητα σε αυτές.

Ευσυνείδητοι Πολίτες

15. Πώς αποδίδουν ευσυνείδητα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Καίσαρα αυτά που οφείλουν;

¹⁵ Οι πολιτικές «ανώτερες εξουσίες» είναι «διάκονος» του Θεού όταν εκπληρώνουν τον επιδοκιμασμένο από τον Θεό ρόλο τους, ο οποίος περιλαμβάνει και την εξουσία «να επιβάλλουν τιμωρία σε κακοποιούς αλλά να επαινούν εκείνους που κάνουν το καλό». (1 Πέτρου 2:13, 14) Οι υπηρέτες του Ιεχωβά αποδίδουν ευσυνείδητα στον Καίσαρα οτιδήποτε απαιτεί θεμιτά όσον αφορά τους φόρους και, στο βαθμό που τους το επιτρέπει η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή τους, «πειθαρχούν σε κυβερνήσεις και εξουσίες, . . . έτοιμοι για κάθε καλό έργο». (Τίτο 3:1) Η φράση «καλό έργο» περιλαμβάνει και την υποβοήθηση άλλων, όπως όταν πλήττει κάποια καταστροφή. Πολλοί έχουν πιστοποιήσει την καλοσύνη που δείχνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προς τους συνανθρώπους τους σε αυτές τις καταστάσεις.—Γαλάτες 6:10.

16. Ποια καλά έργα κάνουν ευσυνείδητα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για τις κυβερνήσεις και τους συνανθρώπους τους;

¹⁶ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγαπούν τους συνανθρώπους τους και πιστεύουν ότι το καλύτερο από τα καλά έργα που μπορούν να κάνουν για αυτούς είναι το να τους βοηθήσουν να φτάσουν σε ακριβή γνώση του σκοπού που έχει ο Θεός να φέρει δίκαιους «νέους ουρανούς και νέα γη». (2 Πέτρου 3:13) Καθώς διδάσκουν και ακολουθούν τις υψηλές ηθικές αρχές της Αγίας Γραφής, αποτελούν κεφάλαιο για την ανθρώπινη κοινωνία, γλιτώνοντας πολλά άτομα από την παρανομία. Οι υπηρέτες του Ιεχωβά είναι νομοταγείς και σέβονται τους λειτουργούς της κυβέρνησης, τους αξιωματούχους, τους δικαστές και τις δημοτικές αρχές, αποδίδοντας τιμή σε “εκείνους που ζητούν τιμή”. (Ρωμαίους 13:7) Οι γονείς που είναι Μάρτυρες χαίρονται να συνεργάζονται με τους δασκάλους των παιδιών τους και βοηθούν τα παιδιά τους να μελετούν καλά, ώστε αυτά να είναι σε θέση αργότερα να κερδίζουν τα προς το ζην και να μην είναι βάρος στην κοινωνία. (1 Θεσσαλονικείς 4:11, 12) Μέσα στις εκκλησίες τους, οι Μάρτυρες αντιτίθενται στη φυλετική προκατάληψη και στις ταξικές διακρίσεις, και δίνουν μεγάλη σημασία στην ενίσχυση της οικογενειακής ζωής. (Πράξεις 10:34, 35· Κολοσσαείς 3:18-21) Επομένως, με τις πράξεις τους δείχνουν πως οι κατηγορίες ότι είναι εναντίον της οικογένειας ή ότι δεν βοηθούν τους ανθρώπους στην περιοχή είναι ψεύτικες. Συνεπώς, αποδεικνύονται αληθινά τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Έτσι είναι το θέλημα του Θεού: Κάνοντας το καλό να φιμώνετε τα λόγια της άγνοιας των παράλογων ανθρώπων».—1 Πέτρου 2:15.

17. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να “περπατούν με σοφία προς τους έξω”;

¹⁷ Επομένως, αν και οι γνήσιοι ακόλουθοι του Χριστού δεν είναι «μέρος του κόσμου», εξακολουθούν να βρίσκονται στον κόσμο της ανθρώπινης κοινωνίας και πρέπει να “περπατούν με σοφία προς τους έξω”. (Ιωάννης 17:16· Κολοσσαείς 4:5) Όσο θα επιτρέπει ο Ιεχωβά στις ανώτερες εξουσίες να ενεργούν ως διάκονός του, εμείς θα δείχνουμε κατάλληλο σεβασμό για αυτές. (Ρωμαίους 13:1-4) Αν και παραμένουμε ουδέτεροι ως προς την πολιτική, προσευχόμαστε σχετικά με «βασιλιάδες και όλους εκείνους που είναι σε υψηλές θέσεις», ιδιαίτερα όταν αυτοί καλούνται να πάρουν αποφάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ελευθερία λατρείας. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό «για να ζούμε εμείς μια ήρεμη και ήσυχη ζωή με πλήρη θεοσεβή αφοσίωση και σοβαρότητα», ώστε να «σωθούν κάθε είδους άνθρωποι».—1 Τιμόθεο 2:1-4.

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Τίνος «κόσμου» είναι μέρος οι Χριστιανοί, αλλά τίνος «κόσμου» δεν μπορούν να είναι μέρος;

◻ Τι συμβολίζεται από «το σημάδι» του «θηρίου» στο χέρι ή στο μέτωπο ενός ατόμου, και ποια σημάδια έχουν οι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά;

◻ Ποια ισορροπημένη άποψη έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί αναφορικά με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις;

◻ Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους συμβάλλουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην ευημερία της ανθρώπινης κοινωνίας;

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Η Αγία Γραφή ταυτίζει τις ανθρώπινες κυβερνήσεις τόσο με υπηρέτη του Θεού όσο και με θηρίο

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Επειδή δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν κεφάλαιο για τις περιοχές στις οποίες ζουν