Πώς Γίνεται Κάποιος Χειροτονημένος Διάκονος με τον Τρόπο του Θεού!

ΕΝΑΣ επισκέπτης πιθανώς να παραξενευόταν—ίσως και να σάστιζε—απ’ αυτά που θα άκουγε. Λάβαινε χώρα μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δινόταν μια ομιλία σε μια ομάδα ατόμων που επρόκειτο να βαφτιστούν. Το παράξενο ήταν ότι ο ομιλητής είπε σ’ εκείνους τους υποψήφιους για βάφτισμα: «Η παρουσία σας σ’ αυτή την ομάδα των υποψηφίων για βάφτισμα φανερώνει την επιθυμία σας να είστε χειροτονημένος διάκονος της Βασιλείας».

‘Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό;’ ίσως να ρωτούσε ένας επισκέπτης. ‘Δεν είναι το βάφτισμα γι’ αυτούς που πρόσφατα έχουν έρθει σε επαφή με τη Χριστιανοσύνη—καθώς και για νήπια; Δεν χρειάζονται χρόνια εκτενούς εκπαίδευσης και μόρφωσης για να γίνει κάποιος χειροτονημένος διάκονος;’ Ίσως να σκέφτεστε και σεις με παρόμοιο τρόπο. Πιθανώς να εκπλαγείτε όμως απ’ αυτά που λέει στην πραγματικότητα η Αγία Γραφή σχετικά με το βάφτισμα και τη χειροτονία.

Προτού Βαφτιστεί Κάποιος

Πρώτα απ’ όλα, το βάφτισμα δεν είναι για άτομα που έχουν ελάχιστες μόνο γνώσεις γύρω από το Χριστιανικό μήνυμα. Η Αγία Γραφή δείχνει στο εδάφιο Πράξεις 8:12 ότι τον πρώτο αιώνα βαφτίζονταν τα άτομα που είχαν πρώτα ‘πιστέψει’. Το εδάφιο Ματθαίος 28:19 δείχνει επίσης ότι ένα άτομο πρέπει να γίνει ‘μαθητής’ και ύστερα να βαφτιστεί. Και πώς γίνεται κάποιος ‘πιστός’ ή ‘μαθητής’, (‘διδαγμένος’); Μέσω επιμελούς μελέτης της Αγίας Γραφής! Μ’ αυτόν τον τρόπο αποκτά κάποιος ακριβή γνώση για τον Ιησού και για τον Ιεχωβά Θεό. (Ιωάννης 17:3) Μόνο αφού αποκτήσει ο σπουδαστής αυτή τη γνώση, θα είναι σε θέση να σκεφτεί το βάφτισμα. Τον πρώτο αιώνα, αναγνωρισμένοι Χριστιανοί παρείχαν τέτοιου είδους διδασκαλία στους νεοκατήχητους.—Πράξεις 8:31, 35, 36.

Σήμερα, στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά γίνονται κατά παρόμοιο τρόπο διευθετήσεις ώστε να έχουν τα ενδιαφερόμενα άτομα μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη. Το άτομο που ανταποκρίνεται θετικά, θα φτάσει προοδευτικά στο σημείο να εκτιμά αυτά που μαθαίνει. Θέλει να μοιραστεί με άλλους τις πεποιθήσεις που πρόσφατα έχει δεχτεί. (Ρωμαίους 10:8-10) Αρχίζει να παρακολουθεί τακτικά Χριστιανικές συναθροίσεις, όπου λαμβάνει ακόμη περισσότερη Βιβλική διδασκαλία. (Εβραίους 10:24, 25) Και αφού αυτό συνεχιστεί για εβδομάδες ή και μήνες, ο νέος αυτός πιστός αναπτύσσει την επιθυμία να ακολουθήσει τη συμβουλή της Αγίας Γραφής που βρίσκεται στο εδάφιο Ρωμαίους 12:1: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία [μια ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας (ΜΝΚ)]».

Ωστόσο, η γνώση και μόνο δεν καθιστά κάποιον κατάλληλο για να κάνει αυτή την αφιέρωση. Πρέπει επίσης να μετανοήσει και να ‘μεταστραφεί’. (Πράξεις 3:19, ΜΝΚ) Γιατί αυτό; Επειδή, μιλώντας χωρίς περιστροφές, ορισμένοι είχαν ανήθικο τρόπο ζωής πριν μάθουν τους κανόνες του Θεού. Άλλοι είχαν απορροφηθεί από ιδιοτελείς επιδιώξεις. Για να παραστήσουν όμως τον εαυτό τους ως ‘άγιο, ευάρεστο’, στον Θεό, πρέπει να δείξουν μεταμέλεια για τέτοιου είδους ενέργειες του παρελθόντος. Πρέπει να λυπούνται βαθιά που χρησιμοποίησαν τη ζωή τους, την ενεργητικότητά τους και τις ικανότητές τους σε μη Γραφικές επιδιώξεις. Αυτή η βαθιά λύπη πρέπει να συνοδεύεται και από κατάλληλες ενέργειες ώστε πράγματι να ‘μεταστραφούν’, δηλαδή να αλλάξουν την πορεία της ζωής τους.

Για να βοηθηθεί περαιτέρω ο νέος πιστός, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι διευθετούν να συναντηθούν μαζί του και να αφιερώσουν χρόνο για να ανασκοπήσουν τις βασικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Αυτό, πρώτα-πρώτα διαβεβαιώνει τους πρεσβυτέρους ότι ο υποψήφιος Χριστιανός έχει αποκτήσει ακριβή γνώση των σκοπών του Θεού. Και φυσικά, η ανασκόπηση βοηθά πάρα πολύ το σπουδαστή. Εκεί που χρειάζεται, διευκρινίζονται ορισμένα θέματα που δεν είχαν κατανοηθεί σωστά.

Γενικά το βάφτισμα γίνεται σε συνδυασμό με τις συνελεύσεις περιφερείας ή περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δίνεται μια εύστοχη ομιλία στους υποψήφιους για βάφτισμα. Τους υπενθυμίζεται ότι το βάφτισμα δεν γίνεται για να δείξει κάποιος ότι προσχώρησε σε μια νέα θρησκεία. Ο Ιησούς είπε: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή».—Ματθαίος 16:24.

Στους υποψήφιους υπενθυμίζεται επίσης η μεγάλη σπουδαιότητα του βαφτίσματος. Συχνά διαβάζεται το εδάφιο 1 Πέτρου 3:21: «Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν [αίτηση που γίνεται στον Θεό για αγαθή συνείδηση (ΜΝΚ)], δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού». Εδώ ο Πέτρος παραβάλλει το βάφτισμα με την εμπειρία που είχε ο Νώε να περάσει μέσα από τα νερά του Κατακλυσμού. Αν και εκείνα τα νερά αποδείχτηκαν θανατηφόρα για τον πονηρό πληθυσμό της γης, αποδείχτηκαν ζωοσωτήρια για τον Νώε καθώς τον μετέφεραν με ασφάλεια ενώ βρισκόταν μέσα στην κιβωτό. Με παρόμοιο τρόπο, το βάφτισμα ‘σώζει’ τους Χριστιανούς απ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο. Όταν κάποιος βαφτίζεται, με βάση την πίστη του στα οφέλη που απορρέουν από το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού, βρίσκεται, με μια έννοια, σε μια ‘σωσμένη’ κατάσταση ενώπιον του Θεού. Δεν θεωρείται πλέον μέρος αυτής της πονηρής γενιάς, που είναι καταδικασμένη σε καταστροφή.—Βλέπε Πράξεις 2:40.

Γι’ αυτόν το λόγο, το βάφτισμα δεν είναι ένα βήμα που θα πρέπει να γίνεται πάνω σε συναισθηματική έξαψη, όπως γίνεται τόσο συχνά στις συγκεντρώσεις αναβίωσης της θρησκείας. Αυτό το σημείο τονίζεται από το γεγονός ότι προτού να καταδυθούν στο νερό οι νέοι μαθητές, ο διάκονος που χειρίζεται την ομιλία του βαφτίσματος, τους υποβάλλει δυο διεισδυτικές ερωτήσεις. Οι καταφατικές τους απαντήσεις είναι μια ‘δημόσια διακήρυξη’ της πίστης τους στο αντίλυτρο καθώς και του γεγονότος ότι έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά. (Ρωμαίους 10:9, 10, ΜΝΚ) Τώρα πια είναι έτοιμοι να βαφτιστούν στο νερό.

Χειροτονημένοι ως Διάκονοι της Βασιλείας

Η πλήρης κατάδυση στο νερό είναι ένα κατάλληλο σύμβολο της αφιέρωσής τους στον Θεό. Ενόσω βρίσκονται κάτω από το νερό, είναι σαν να πεθαίνουν ως προς την προηγούμενη πορεία της ζωής τους. Καθώς αναδύονται από το νερό, είναι σαν να ζωντανεύουν τώρα για να ακολουθήσουν μια νέα, αυτοθυσιαστική πορεία στην υπηρεσία του Θεού.—Παράβαλε Ρωμαίους 6:2-4.

Πώς όμως συνδέεται η χειροτονία με την ενέργεια του βαφτίσματος; Σημειώστε τι λέει η Cyclopædia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature (Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας), 1877, τόμ. VII, σ. 411, των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ: «Η χειροτονία υποδηλώνει το διορισμό ή την τοποθέτηση ενός ατόμου σε ένα διακονικό αξίωμα, είτε συνοδεύεται από τελετές είτε όχι». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Όπως παραδέχεται η εγκυκλοπαίδεια δεν χρειάζονται πολύπλοκες τελετές ούτε κάποιο πτυχίο χειροτονίας για να γίνει κάποιος Χριστιανός διάκονος.

Το διδάσκει όμως αυτό η Αγία Γραφή; Πάρτε για παράδειγμα τον Ιησού Χριστό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ο πρώτιστος διάκονος του Θεού. Ωστόσο, μήπως έγινε γι’ αυτόν κάποια πολύπλοκη τελετή χειροτονίας, πριν αρχίσει το έργο κηρύγματός του; Μήπως είχε κάποιο πτυχίο που πιστοποιούσε ότι ήταν διάκονος; Ακριβώς το αντίθετο έγινε. Αφού βαφτίστηκε απλώς στο νερό, ο Θεός είπε ότι επιδοκίμαζε τον Ιησού ως Γιο του και τον χειροτόνησε ως διάκονό Του.—Μάρκος 1:9-11· Λουκάς 4:18-21.

Τι θα πούμε για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα; Δεν υπάρχει υπόμνημα που να δείχνει ότι γίνονταν φανταχτερές χειροτονίες αυτών των πρώτων Χριστιανών διακόνων. Η αφήγηση στις Πράξεις μάς λέει επανειλημμένα ότι τελούνταν ένα απλό βάφτισμα για τους πιστούς. Κατόπιν, αυτοί συμμετείχαν με ζήλο στη δημόσια διακονία.—Βλέπε Πράξεις 2:41-47· 8:36-39· 22:14-16.

Τι απόδειξη είχαν αυτοί οι διάκονοι ότι ήταν χειροτονημένοι; Ο Παύλος λέει στα εδάφια 2 Κορινθίους 3:1-3: «Αρχίζομεν πάλιν να συνιστώμεν εαυτούς; ή μήπως έχομεν χρείαν, καθώς τινες, συστατικών επιστολών προς εσάς ή συστατικών από σας; Σεις είσθε η επιστολή ημών, εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών [γραμμένη από μας ως διακόνους (ΜΝΚ)], γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων, και φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας». Η επίδραση του πνεύματος του Θεού στις καρδιές αυτών των διδαγμένων ατόμων, παρήγαγε μια νέα Χριστιανική προσωπικότητα, την οποία θα μπορούσε να διαβάσει οποιοσδήποτε τους παρατηρούσε. Αυτό ήταν επαρκής μαρτυρία για το ότι ο Θεός είχε πράγματι χειροτονήσει εκείνους που συμμετείχαν στο να διδάξουν αυτούς τους νέους μαθητές.

Αγώνας στη Διακονία

Παρόμοια, ένας διάκονος αναγνωρίζεται σήμερα από τα έργα του. ‘Αγωνίζεται σθεναρά’ στη διακονία του και το κάνει αυτό με ζήλο. (Λουκάς 13:24, ΜΝΚ) Θεωρεί τη διακονία του ως μεγάλο προνόμιο από τον Θεό. Δεν την παίρνει ως δεδομένη.—1 Τιμόθεον 1:12-16.

Το κήρυγμα της Βασιλείας είναι το πρώτιστο καθήκον αυτών των διακόνων. Χρειάζεται να περιορίσουν όλες τις άλλες επιδιώξεις τους ώστε να μπορέσουν ‘να φέρουν σε πέρας πλήρως τη διακονία τους’. (2 Τιμόθεον 4:2, 5, ΜΝΚ) Βέβαια, πρέπει να φροντίζουν για τις φυσικές τους ανάγκες καθώς και για τις ανάγκες των οικογενειών τους. Ωστόσο, αρκούνται ‘στις διατροφές και τα σκεπάσματα’. Δεν επιτρέπουν στις προσωπικές τους επιδιώξεις ή στις προσωπικές τους επιθυμίες να τους αποσπούν από τη διακονία. (1 Τιμόθεον 5:8· 6:7, 8· Φιλιππησίους 2:20-22) Διακρίνουν ‘τα πιο σπουδαία πράγματα’. (Φιλιππησίους 1:10, ΜΝΚ) Πασχίζουν να έχουν πάντοτε υπόψη τους το θαυμάσιο παράδειγμα του Ιησού Χριστού, του οποίου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από το κήρυγμα της Βασιλείας.—Λουκάς 4:43· Ιωάννης 18:36, 37.

Παρ’ όλα αυτά, όταν κάποιος βαφτίζεται ως χειροτονημένος διάκονος, βρίσκεται στην ουσία στα πρώτα βήματα της υπηρεσίας του στον Θεό. Είναι αλήθεια πως έχει αποκτήσει γνώση για τον Χριστό Ιησού και για τον Ιεχωβά Θεό. Έχει κάνει επίσης πολλές αλλαγές στη ζωή του ώστε να μη δίνεται μομφή στη Χριστιανική διακονία του. (2 Κορινθίους 6:3) Ο νεοβαφτισμένος Χριστιανός χρειάζεται να προοδέψει όμως πολύ ακόμη. Το βάφτισμά του, το οποίο υποδηλώνει τη χειροτονία του, αποτελεί απλώς ένα σημαντικό ορόσημο στην πρόοδό του ως Χριστιανού. (Φιλιππησίους 3:16, ΜΝΚ) Γι’ αυτόν το λόγο, κάθε χειροτονημένος διάκονος πρέπει να συνεχίσει να οικοδομεί εγκάρδια εκτίμηση για τα πνευματικά πράγματα. Χρειάζεται να προγραμματίζει χρόνο για προσωπική μελέτη. Θα πρέπει να επωφελείται από όλες τις προμήθειες που κάνει η εκκλησία για συναθροίσεις. Πρέπει να εργάζεται για να βελτιώνει την ποιότητα των προσευχών του, πράγμα που θα έχει ως αποτέλεσμα μια πιο στενή προσωπική σχέση με τον Θεό.—Λουκάς 6:45· 1 Θεσσαλονικείς 5:11· 1 Πέτρου 4:7.

Ελπίζουμε ότι αυτές οι Γραφικές σκέψεις σάς έχουν βοηθήσει να καταλάβετε γιατί δεν απαιτείται να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου αυτοί που επιθυμούν να υπηρετήσουν ως διάκονοι του Θεού. Πάνω από τρία εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετούν πιστά τον Θεό ως διάκονοί του, διακηρύσσοντας τις αλήθειες που εκτίθενται στο Λόγο του. Γιατί να μη δεχτείτε να σας βοηθήσει ένας απ’ αυτούς να αποκτήσετε γνώση της Αγίας Γραφής;

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Χριστιανός διάκονος χειροτονείται όταν βαφτίζεται