Πρεσβύτεροι, να Κρίνετε με Δικαιοσύνη

«Ακούετε αναμέσον των αδελφών σας και κρίνετε δικαίως».—ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ 1:16.

 1. Όσον αφορά το ζήτημα της κρίσης, τι είδους μεταβίβαση εξουσίας έχει λάβει χώρα, και τι συνεπάγεται αυτό για τους κριτές που είναι άνθρωποι;

ΩΣ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ Κριτής, ο Ιεχωβά έχει μεταβιβάσει δικαστική εξουσία στον Γιο του. (Ιωάννης 5:27) Με τη σειρά του, ο Χριστός, ως Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, χρησιμοποιεί την τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου και το Κυβερνών της Σώμα για να διορίζει πρεσβυτέρους, οι οποίοι κατά καιρούς πρέπει να ενεργούν ως κριτές. (Ματθαίος 24:45-47· 1 Κορινθίους 5:12, 13· Τίτον 1:5, 9) Ως κριτές, που κρίνουν στη θέση των ουράνιων Κριτών, δηλαδή του Ιεχωβά και του Χριστού Ιησού, αυτοί έχουν την υποχρέωση να ακολουθούν προσεκτικά το παράδειγμά τους.

Ο Χριστός—Ο Υποδειγματικός Κριτής

 2, 3. (α) Ποια Μεσσιανική προφητεία αποκαλύπτει τις ιδιότητες του Χριστού ως Κριτή; (β) Ποια σημεία είναι άξια ιδιαίτερης προσοχής;

² Για τον Χριστό ως Κριτή, έχουν γραφτεί προφητικά τα εξής: ‘Το πνεύμα του Ιεχωβά θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως [κατανόησης, ΜΝΚ], πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Ιεχωβά· και θέλει κάμει αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Ιεχωβά, ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού· αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς [ταπεινούς, ΜΝΚ], και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς [πράους, ΜΝΚ] της γης’.—Ησαΐας 11:2-4.

³ Προσέξτε σ’ αυτή την προφητεία τις ιδιότητες που κάνουν τον Χριστό ικανό να «κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη». (Πράξεις 17:31) Κρίνει σύμφωνα με το πνεύμα, τη θεϊκή σοφία, την κατανόηση, τη βουλή και τη γνώση του Ιεχωβά. Προσέξτε, επίσης, ότι κρίνει με φόβο του Ιεχωβά. Επομένως, ‘το βήμα [η δικαστική έδρα, ΜΝΚ] του Χριστού’ είναι, με αντιπροσωπευτικό τρόπο, ‘η δικαστική έδρα τού Θεού’. (2 Κορινθίους 5:10· Ρωμαίους 14:10, ΜΝΚ) Αυτός προσέχει να κρίνει τα ζητήματα με τον τρόπο που τα κρίνει ο Θεός. (Ιωάννης 8:16) Δεν κρίνει απλώς και μόνο από την εμφάνιση ή από απλές διαδόσεις. Κρίνει με ευθύτητα για λογαριασμό των πράων και των ταπεινών. Τι υπέροχος Κριτής! Και τι υπέροχο παράδειγμα για τους ατελείς ανθρώπους οι οποίοι καλούνται να ενεργήσουν με δικαστική ιδιότητα σήμερα!

Επίγειοι Κριτές

 4. (α) Ποιο θα είναι ένα από τα καθήκοντα των 144.000 στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού; (β) Ποια προφητεία δείχνει ότι μερικοί χρισμένοι Χριστιανοί θα διορίζονταν ως κριτές ενώ θα βρίσκονταν ακόμη στη γη;

⁴ Οι Γραφές δείχνουν ότι ο σχετικά μικρός αριθμός των χρισμένων Χριστιανών, αρχίζοντας με τους 12 αποστόλους, θα είναι κριτές μαζί με τον Χριστό Ιησού στη διάρκεια της Χιλιετίας. (Λουκάς 22:28-30· 1 Κορινθίους 6:2· Αποκάλυψις 20:4) Ένα υπόλοιπο των χρισμένων μελών του πνευματικού Ισραήλ στη γη κρίθηκε και αποκαταστάθηκε τα έτη 1918 και 1919. (Μαλαχίας 3:2-4) Σχετικά μ’ αυτή την αποκατάσταση του πνευματικού Ισραήλ, είχε προφητευτεί: «Θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής». (Ησαΐας 1:26) Έτσι, ακριβώς όπως είχε κάνει ‘στην αρχή’ με τον φυσικό Ισραήλ, ο Ιεχωβά έχει δώσει στο αποκαταστημένο υπόλοιπο δίκαιους κριτές και συμβούλους.

 5. (α) Ποιοι ‘τοποθετούνταν ως κριτές’ μετά την αποκατάσταση του πνευματικού Ισραήλ, και πώς απεικονίζονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης; (β) Από ποιους λαβαίνουν βοήθεια τώρα οι χρισμένοι επίσκοποι στο δικαστικό έργο, και πώς εκπαιδεύονται αυτοί οι βοηθοί για να γίνουν καλύτεροι κριτές;

⁵ Αρχικά, οι ‘σοφοί’ άντρες που ‘τοποθετούνταν ως κριτές’ ήταν όλοι χρισμένοι πρεσβύτεροι. (1 Κορινθίους 6:4, 5) Οι πιστοί, σεβαστοί χρισμένοι επίσκοποι απεικονίζονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης σαν να τους κρατάει ο Ιησούς στο δεξί του χέρι, δηλαδή, βρίσκονται υπό τον έλεγχο και την κατεύθυνσή του. (Αποκάλυψις 1:16, 20· 2:1) Από το 1935, οι χρισμένοι έχουν λάβει την όσια υποστήριξη ενός ολοένα αυξανόμενου ‘πολύ όχλου’, του οποίου η ελπίδα είναι να επιζήσει από ‘τη μεγάλη θλίψη’ και να ζήσει για πάντα σε μια παραδεισένια γη. (Αποκάλυψις 7:9, 10, 14-17) Καθώς «ο γάμος του Αρνίου» πλησιάζει, όλο και περισσότεροι απ’ αυτούς διορίζονται από το χρισμένο Κυβερνών Σώμα για να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι και κριτές στις 66.000 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη.a (Αποκάλυψις 19:7-9) Μέσω ειδικών σχολών, αυτοί εκπαιδεύονται για να επωμιστούν ευθύνες στην κοινωνία της ‘νέας γης’. (2 Πέτρου 3:13) Η Σχολή Διακονίας της Βασιλείας, που διεξάχθηκε προς το τέλος του 1991 σε πολλές χώρες, έδωσε έμφαση στον κατάλληλο χειρισμό των δικαστικών υποθέσεων. Οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν ως κριτές είναι υποχρεωμένοι να μιμούνται τον Ιεχωβά και τον Χριστό Ιησού, των οποίων οι κρίσεις είναι αληθινές και δίκαιες.—Ιωάννης 5:30· 8:16· Αποκάλυψις 19:1, 2.

Κριτές οι Οποίοι ‘Συμπεριφέρονται με Φόβο’

 6. Γιατί θα πρέπει οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν σε δικαστικές επιτροπές να ‘συμπεριφέρονται με φόβο’;

⁶ Αν ο ίδιος ο Χριστός κρίνει με φόβο του Ιεχωβά και με τη βοήθεια του πνεύματός Του, πόσο πολύ περισσότερο θα πρέπει οι ατελείς πρεσβύτεροι να το κάνουν αυτό! Όταν διορίζονται να υπηρετήσουν σε μια δικαστική επιτροπή, χρειάζεται να ‘συμπεριφέρονται με φόβο’, επικαλούμενοι ‘τον Πατέρα ο οποίος κρίνει χωρίς να προσωποληπτεί’ για να τους βοηθήσει να κρίνουν με δικαιοσύνη. (1 Πέτρου 1:17, ΜΝΚ) Θα πρέπει να θυμούνται ότι έχουν να κάνουν με ζωές ανθρώπων, με τις ‘ψυχές’ αυτών των ανθρώπων, ως εκείνοι που ‘θα αποδώσουν λογαριασμό’. (Εβραίους 13:17, ΜΝΚ) Μ’ αυτό υπόψη, σίγουρα θα είναι επίσης υπόλογοι ενώπιον του Ιεχωβά για οποιαδήποτε δικαστικά λάθη μπορεί να κάνουν τα οποία θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Ο Τζ. Χ. Α. Έμπραρντ έγραψε στο σχολιολόγιό του σχετικά με το εδάφιο Εβραίους 13:17: «Είναι καθήκον του ποιμένα να φυλάει τις ψυχές που ανατέθηκαν στη φροντίδα του, και . . . πρέπει να αποδώσει λογαριασμό για όλες, ακόμα και για εκείνες που χάθηκαν από δικό του λάθος. Αυτά είναι σοβαρά λόγια. Ας συλλογιστεί κάθε διάκονος του λόγου ότι έχει αναλάβει εθελοντικά αυτή την εξαιρετικά υπεύθυνη θέση».—Παράβαλε Ιωάννης 17:12· Ιακώβου 3:1.

 7. (α) Τι θα πρέπει να θυμούνται οι σύγχρονοι κριτές, και ποιος θα πρέπει να είναι ο στόχος τους; (β) Ποια διδάγματα μπορούν να αντλήσουν οι πρεσβύτεροι από τα εδάφια Ματθαίος 18:18-20;

⁷ Οι πρεσβύτεροι που ενεργούν με δικαστική ιδιότητα θα πρέπει να θυμούνται ότι οι πραγματικοί Κριτές κάθε υπόθεσης είναι ο Ιεχωβά και ο Χριστός Ιησούς. Θυμηθείτε τι είχε λεχθεί στους κριτές στον Ισραήλ: ‘Δεν κρίνετε κρίσιν ανθρώπου, αλλά του Ιεχωβά, όστις είναι μεθ’ υμών εν τη κρισολογία [στο ζήτημα της κρίσης, ΜΝΚ]· τώρα λοιπόν ας ήναι εφ’ υμάς ο φόβος του Ιεχωβά· . . . ούτω κάμνετε, και [εσείς] δεν θέλετε γίνεσθαι ένοχοι’. (2 Χρονικών 19:6-10) Οι πρεσβύτεροι που κρίνουν μια υπόθεση θα πρέπει, με ευλαβικό φόβο, να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά είναι πραγματικά ‘μαζί τους στο ζήτημα της κρίσης’. Η απόφασή τους θα πρέπει να αντανακλά ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν το ζήτημα ο Ιεχωβά και ο Χριστός. Αυτό που εκείνοι συμβολικά ‘δένουν’ (βρίσκουν ένοχο) ή ‘λύνουν’ (βρίσκουν αθώο) στη γη θα πρέπει να είναι αυτό που έχει ήδη δεθεί ή λυθεί στον ουρανό—όπως αποκαλύπτεται απ’ ό,τι είναι γραμμένο στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. Αν προσεύχονται στον Ιεχωβά στο όνομα του Ιησού, ο Ιησούς θα είναι ‘ανάμεσά τους’ για να τους βοηθήσει. (Ματθαίος 18:18-20, υποσημείωση στη ΜΝΚ· Η Σκοπιά, 15 Φεβρουαρίου 1988, σελίδα 9) Η ατμόσφαιρα σε μια ακρόαση που γίνεται από δικαστική επιτροπή θα πρέπει να δείχνει ότι ο Χριστός είναι στ’ αλήθεια ανάμεσά τους.

Ολοχρόνιοι Ποιμένες

 8. Ποια είναι η κύρια ευθύνη των πρεσβυτέρων απέναντι στο ποίμνιο, όπως φαίνεται από το παράδειγμα του Ιεχωβά και του Ιησού Χριστού; (Ησαΐας 40:10, 11· Ιωάννης 10:11· 10:27-29, ΝΔΜ)

⁸ Οι πρεσβύτεροι δεν κρίνουν ολοχρόνια. Αυτοί είναι ολοχρόνιοι ποιμένες. Είναι θεραπευτές, όχι τιμωροί. (Ιακώβου 5:13-16, ΚΔΤΚ) Η βασική ιδέα που βρίσκεται πίσω από τη λέξη του κειμένου, επίσκοπος, είναι αυτή της προστατευτικής φροντίδας. Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament) αναφέρει: «Συμπληρώνοντας την έννοια του ποιμένα [στο εδάφιο 1 Πέτρου 2:25], η λέξη [επίσκοπος] υπονοεί το ποιμαντικό έργο της φύλαξης και της περιφρούρησης». Ναι, η πρωταρχική τους ευθύνη είναι να φυλάνε τα πρόβατα και να τα περιφρουρούν, να τα διατηρούν μέσα στο ποίμνιο.

 9, 10. (α) Πώς έδωσε έμφαση ο Παύλος στο πρώτιστο καθήκον των πρεσβυτέρων, κι έτσι ποια ερώτηση μπορεί κάλλιστα να εγερθεί; (β) Τι υποδηλώνουν τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Πράξεις 20:29, ΜΝΚ, κι έτσι πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να προσπαθούν να μειώσουν τον αριθμό των δικαστικών υποθέσεων;

⁹ Μιλώντας στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου, ο απόστολος Παύλος έδωσε έμφαση εκεί που πρέπει: «Προσέχετε . . . εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του, ΜΝΚ]». (Πράξεις 20:28) Ο Παύλος τονίζει την ποίμανση, όχι την τιμωρία. Μερικοί πρεσβύτεροι θα είναι καλό να κάνουν στοχασμούς γύρω από την παρακάτω ερώτηση: ‘Θα μπορούσαμε να ελαττώσουμε τη σημαντική ποσότητα χρόνου που χρειάζεται για να ερευνηθεί και να τύχει χειρισμού μια δικαστική υπόθεση αν αφιερώναμε περισσότερο χρόνο και προσπάθεια στην ποίμανση;’

¹⁰ Πράγματι, ο Παύλος προειδοποίησε εναντίον των ‘καταπιεστικών λύκων’. Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι τους κατηγόρησε επειδή ‘δεν μεταχειρίζονταν το ποίμνιο του Θεού με τρυφερότητα’; (Πράξεις 20:29, ΜΝΚ) Και ενώ υπονοούσε ότι οι πιστοί επίσκοποι θα πρέπει να αποβάλλουν αυτούς τους ‘λύκους’, δεν δείχνουν τα λόγια του ότι οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να μεταχειρίζονται τα άλλα μέλη του ποιμνίου ‘με τρυφερότητα’; Όταν ένα πρόβατο γίνεται πνευματικά αδύναμο και σταματάει να υπηρετεί τον Θεό, τι χρειάζεται αυτός ή αυτή—ξυλοδαρμό ή θεραπεία, τιμωρία ή ποίμανση; (Ιακώβου 5:14, 15, ΚΔΤΚ) Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι πρέπει να προγραμματίζουν τακτικά χρόνο για το ποιμαντικό έργο. Αυτό μπορεί να έχει το ευτυχές αποτέλεσμα να δαπανάται λιγότερος χρόνος σε χρονοβόρες δικαστικές υποθέσεις που περιλαμβάνουν Χριστιανούς οι οποίοι έχουν καταβληθεί από την αμαρτία. Ασφαλώς, το κύριο μέλημα των πρεσβυτέρων θα πρέπει να είναι το να παρέχουν πηγή ανακούφισης και αναζωογόνησης, προάγοντας έτσι την ειρήνη, τη γαλήνη και την ασφάλεια ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά.—Ησαΐας 32:1, 2, ΛΧ.

Να Υπηρετείτε ως Αγαθοποιοί Ποιμένες και Κριτές

11. Γιατί οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν σε δικαστικές επιτροπές χρειάζεται να μην προσωποληπτούν και να έχουν την ‘άνωθεν σοφία’;

¹¹ Η περισσότερο εντατική ποίμανση προτού ένας Χριστιανός «πέση εις κανέν αμάρτημα [κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα, ΜΝΚ]» θα μπορούσε κάλλιστα να μειώσει τον αριθμό των δικαστικών υποθέσεων ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. (Παράβαλε Γαλάτας 6:1). Παρ’ όλα αυτά, εξαιτίας της ανθρώπινης αμαρτίας και ατέλειας, οι Χριστιανοί επίσκοποι ίσως από καιρό σε καιρό να χρειάζεται να χειριστούν υποθέσεις αδικοπραγίας. Ποιες αρχές θα πρέπει να τους κατευθύνουν; Αυτές οι αρχές δεν έχουν αλλάξει από την εποχή του Μωυσή και από την εποχή των πρώτων Χριστιανών. Τα λόγια του Μωυσή που απευθύνθηκαν στους κριτές στον Ισραήλ ισχύουν ακόμη: «Ακούετε αναμέσον των αδελφών σας και κρίνετε δικαίως . . . Εν τη κρίσει δεν θέλετε αποβλέπει εις πρόσωπα [Δεν πρέπει να είστε προσωπολήπτες στην κρίση, ΜΝΚ]». (Δευτερονόμιον 1:16, 17) Η απροσωποληψία είναι ένα χαρακτηριστικό της ‘άνωθεν σοφίας’, της σοφίας που είναι τόσο ζωτική για τους πρεσβυτέρους που υπηρετούν σε δικαστικές επιτροπές. (Ιακώβου 3:17· Παροιμίαι 24:23) Αυτή η σοφία θα τους βοηθήσει να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ της αδυναμίας και της πονηρίας.

12. Με ποια έννοια χρειάζεται οι κριτές να μην είναι μόνο δίκαιοι αλλά και αγαθοί;

¹² Οι πρεσβύτεροι πρέπει να ‘κρίνουν δικαίως’, σύμφωνα με τους κανόνες του Ιεχωβά για το σωστό και το εσφαλμένο. (Ψαλμός 19:9) Ωστόσο, ενώ προσπαθούν να είναι δίκαιοι, θα πρέπει επίσης να προσπαθούν να είναι αγαθοί, με την έννοια της διάκρισης που κάνει ο Παύλος στα εδάφια Ρωμαίους 5:7, 8. Σχολιάζοντας αυτά τα εδάφια κάτω από το λήμμα «Δικαιοσύνη», το έντυπο Ενόραση στις Γραφές (στην αγγλική) δηλώνει: «Η χρήση της ελληνικής λέξης δείχνει ότι το άτομο που ξεχωρίζει ή διακρίνεται για την αγαθότητά του είναι ένα άτομο φιλάγαθο (που έχει τη διάθεση να κάνει καλό ή να φέρνει οφέλη στους άλλους) και αγαθοποιό (που εκδηλώνει έμπρακτα αυτή την αγαθότητα). Δεν ενδιαφέρεται απλώς να κάνει αυτό που απαιτεί η δικαιοσύνη αλλά προχωράει πέρα απ’ αυτό, καθώς υποκινείται από υγιές στοχαστικό ενδιαφέρον για τους άλλους και από επιθυμία να τους ωφελήσει και να τους βοηθήσει». (Τόμος 2, σελίδα 809) Οι πρεσβύτεροι που δεν είναι μόνο δίκαιοι αλλά και αγαθοί επίσης μεταχειρίζονται τα άτομα που έχουν αδικοπραγήσει με στοργικό ενδιαφέρον. (Ρωμαίους 2:4, ΝΔΜ) Θα πρέπει να δείχνουν έλεος και συμπόνια. Πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν το άτομο που έχει αδικοπραγήσει να δει την ανάγκη που υπάρχει να μετανοήσει, ακόμη και αν αρχικά δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στις προσπάθειές τους.

Κατάλληλη Στάση στις Ακροάσεις

13. (α) Όταν ένας πρεσβύτερος ενεργεί ως κριτής, τι δεν παύει να είναι; (β) Ποια συμβουλή του Παύλου εφαρμόζεται επίσης στις ακροάσεις που γίνονται από δικαστικές επιτροπές;

¹³ Όταν μια υπόθεση απαιτεί ακρόαση από δικαστική επιτροπή, οι επίσκοποι δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι εξακολουθούν να είναι ποιμένες, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τα πρόβατα του Ιεχωβά, και βρίσκονται υπό ‘τον καλό ποιμένα’. (Ιωάννης 10:11) Η συμβουλή που έδωσε ο Παύλος, να δίνεται τακτική βοήθεια στα πρόβατα τα οποία αντιμετωπίζουν δυσκολίες, εφαρμόζεται με την ίδια ισχύ στις ακροάσεις που γίνονται από δικαστικές επιτροπές. Αυτός έγραψε: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα [κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα, ΜΝΚ], σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού».—Γαλάτας 6:1, 2.b

14. Πώς θα πρέπει να θεωρούν οι επίσκοποι τις ακροάσεις που γίνονται από δικαστικές επιτροπές, και ποια θα πρέπει να είναι η στάση τους προς το άτομο που αδικοπραγεί;

¹⁴ Αντί να θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους κριτές οι οποίοι συναθροίζονται για να αποδώσουν τιμωρία, οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν σε μια δικαστική επιτροπή θα πρέπει να θεωρούν την ακρόαση ως μια ακόμη πλευρά του ποιμαντικού τους έργου. Κάποιο πρόβατο του Ιεχωβά αντιμετωπίζει δυσκολίες. Τι μπορούν να κάνουν για να τον σώσουν ή να τη σώσουν; Είναι πολύ αργά για να βοηθήσουν αυτό το πρόβατο το οποίο έχει απομακρυνθεί από το ποίμνιο; Ελπίζουμε όχι. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να διακρατούν θετική άποψη ως προς την εκδήλωση ελέους, όπου αυτό θα ήταν κατάλληλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποβιβάσουν τους κανόνες του Ιεχωβά αν έχει διαπραχθεί κάποια σοβαρή αμαρτία. Αλλά αν είναι άγρυπνοι να διακρίνουν οποιαδήποτε ελαφρυντικά στοιχεία, αυτό θα τους βοηθήσει να επιδείξουν έλεος όπου είναι δυνατόν. (Ψαλμός 103:8-10· 130:3) Είναι λυπηρό να πούμε ότι μερικά άτομα που έχουν αδικοπραγήσει είναι τόσο πείσμονα στη στάση τους, ώστε οι πρεσβύτεροι είναι υποχρεωμένοι να δείξουν σταθερότητα, αν και ποτέ σκληρότητα.—1 Κορινθίους 5:13.

Ο Σκοπός των Ακροάσεων που Γίνονται από Δικαστικές Επιτροπές

15. Όταν ανακύπτει κάποιο σοβαρό πρόβλημα μεταξύ ατόμων, τι θα πρέπει πρώτα να καθοριστεί;

¹⁵ Όταν ανακύπτει κάποιο σοβαρό πρόβλημα μεταξύ ατόμων, οι σοφοί πρεσβύτεροι θα καθορίσουν πρώτα αν αυτοί που περιλαμβάνονται έχουν προσπαθήσει να τακτοποιήσουν το ζήτημα ιδιαιτέρως, σύμφωνα με το πνεύμα των εδαφίων Ματθαίος 5:23, 24 και Ματθαίος 18:15. Αν αυτό απέτυχε, ίσως είναι αρκετό να δοθεί συμβουλή από έναν ή δυο πρεσβυτέρους. Η δικαστική ενέργεια είναι απαραίτητη μόνο αν υπάρχει διάπραξη χονδροειδούς αμαρτίας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποκοπή. (Ματθαίος 18:17· 1 Κορινθίους 5:11) Πρέπει να υπάρχει ισχυρή Γραφική βάση για να συσταθεί δικαστική επιτροπή. (Βλέπε Η Σκοπιά, 15 Σεπτεμβρίου 1989, σελίδα 18). Όταν συστήνεται κάποια δικαστική επιτροπή, θα πρέπει να εκλεγούν οι πρεσβύτεροι που έχουν τα καλύτερα προσόντα για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

16. Τι προσπαθούν να πετύχουν οι πρεσβύτεροι μέσω των ακροάσεων που γίνονται από κάποια δικαστική επιτροπή;

¹⁶ Τι προσπαθούν να πετύχουν οι πρεσβύτεροι μέσω των ακροάσεων που γίνονται από κάποια δικαστική επιτροπή; Πρώτον, είναι αδύνατον να κρίνει κανείς με δικαιοσύνη αν δεν γίνει γνωστή η αλήθεια. Όπως στον Ισραήλ, τα σοβαρά ζητήματα πρέπει να ‘εξετάζονται επιμελώς’. (Δευτερονόμιον 13:14· 17:4) Επομένως, ένας από τους στόχους μιας ακρόασης είναι να εξακριβωθούν τα γεγονότα της υπόθεσης. Αλλά αυτό μπορεί και θα πρέπει να γίνει με αγάπη. (1 Κορινθίους 13:4, 6, 7) Όταν τα γεγονότα γίνουν γνωστά, οι πρεσβύτεροι θα κάνουν οτιδήποτε είναι αναγκαίο για να προστατέψουν την εκκλησία και να διατηρήσουν μέσα σ’ αυτή τους υψηλούς κανόνες του Ιεχωβά και την ελεύθερη ροή του πνεύματός του. (1 Κορινθίους 5:7, 8) Όμως, ένας από τους σκοπούς μιας ακρόασης είναι να σώσει, αν αυτό είναι δυνατόν, τον αμαρτωλό που βρίσκεται σε κίνδυνο.—Παράβαλε Λουκάς 15:8-10.

17. (α) Στη διάρκεια της ακρόασης, ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά προς ένα άτομο που κατηγορείται, και με ποιο σκοπό; (β) Τι θα απαιτήσει αυτό από μέρους των μελών της δικαστικής επιτροπής;

¹⁷ Σ’ ένα άτομο που κατηγορείται ποτέ δεν θα πρέπει να συμπεριφέρονται διαφορετικά απ’ ό,τι θα συμπεριφέρονταν σ’ ένα πρόβατο του Θεού. Σ’ αυτόν ή σ’ αυτήν θα πρέπει να συμπεριφέρονται με τρυφερότητα. Αν έχει διαπραχθεί κάποια αμαρτία (ή αμαρτίες), ο σκοπός των δίκαιων κριτών θα είναι να βοηθήσουν τον αμαρτωλό να διορθωθεί, να κατανοήσει την πλάνη της οδού του, να μετανοήσει, και έτσι να αρπαχτεί από «της παγίδος του διαβόλου». Αυτό θα απαιτήσει ‘διδαχή [τέχνη της διδασκαλίας, ΜΝΚ]’, ‘διδασκαλία με πραότητα’. (2 Τιμόθεον 2:24-26· 4:2) Τι γίνεται αν ο αμαρτωλός αναγνωρίσει τότε ότι αμάρτησε, νιώσει πραγματικά ‘βαθιά συντριβή’ και ζητήσει από τον Ιεχωβά να τον συγχωρήσει; (Παράβαλε Πράξεις 2:37, ΜΝΚ). Αν η επιτροπή πειστεί ότι επιθυμεί ειλικρινά βοήθεια, δεν υπάρχει, κατά κανόνα, ανάγκη να τον αποκόψουν.—Βλέπε Η Σκοπιά, 1 Μαΐου 1983, σελίδα 30, παράγραφος 4.

18. (α) Πότε θα πρέπει να δείξει σταθερότητα μια δικαστική επιτροπή αποκόπτοντας αυτόν που έχει αδικοπραγήσει; (β) Έχοντας υπόψη ποια θλιβερή κατάσταση θα πρέπει οι πρεσβύτεροι να αγωνίζονται για χάρη των προβάτων που έχουν απομακρυνθεί;

¹⁸ Από την άλλη μεριά, όταν τα μέλη μιας δικαστικής επιτροπής βρεθούν αντιμέτωπα με μια σαφή υπόθεση αμετανόητης αποστασίας, εσκεμμένου στασιασμού ενάντια στους νόμους του Ιεχωβά ή κατάφωρης πονηρίας, το καθήκον τους είναι να προστατέψουν τα άλλα μέλη της εκκλησίας με το να αποκόψουν τον αμετανόητο παραβάτη. Η δικαστική επιτροπή δεν είναι υποχρεωμένη να συναντιέται επανειλημμένα με τον παραβάτη ή να βάζει λόγια στο στόμα του, προσπαθώντας να τον αναγκάσει να μετανοήσει, αν είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει την ‘κατά Θεό λύπη’.c Στα πρόσφατα χρόνια οι αποκοπές παγκόσμια πλησιάζουν περίπου το 1 τοις εκατό των ευαγγελιζομένων. Αυτό σημαίνει ότι στα εκατό περίπου πρόβατα που παραμένουν στη μάντρα, το ένα χάνεται—τουλάχιστον προσωρινά. Καθώς αναλογιζόμαστε το χρόνο και την προσπάθεια που καταβάλλεται για να έρθει ένα άτομο στη μάντρα, δεν είναι θλιβερό να γνωρίζουμε ότι κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες άτομα ‘παραδίδονται στον Σατανά’;—1 Κορινθίους 5:5.

19. Τι δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούν οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν σε δικαστικές επιτροπές, και έτσι ποιος θα είναι ο στόχος τους;

¹⁹ Οι πρεσβύτεροι που ξεκινούν μια δικαστική υπόθεση θα πρέπει να θυμούνται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αμαρτίας στην εκκλησία περιλαμβάνεται αδυναμία, όχι πονηρία. Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούν την παραβολή του Ιησού για το χαμένο πρόβατο, την οποία ολοκλήρωσε με τα εξής λόγια: «Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα μάλλον παρά δια ενενήκοντα εννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας». (Λουκάς 15:7) Πραγματικά, ‘ο Ιεχωβά . . . δεν θέλει να απολεσθούν μερικοί, αλλά όλοι να έρθουν σε μετάνοια’. (2 Πέτρου 3:9) Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, είθε οι δικαστικές επιτροπές σε όλο τον κόσμο να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να φέρνουν χαρά στον ουρανό με το να βοηθούν τα άτομα που έχουν αδικοπραγήσει να διακρίνουν την ανάγκη που υπάρχει να μετανοήσουν και να ξαναμπούν σταθερά στο στενό δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή.—Ματθαίος 7:13, 14.

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Ακολουθώντας το παράδειγμα του Μεγάλου Ποιμένα και του Καλού Ποιμένα, ποιο θα πρέπει να είναι το κύριο ενδιαφέρον των πρεσβυτέρων;

◻ Με ποιον τρόπο μπορούν να προσπαθούν οι πρεσβύτεροι να μειώσουν τον αριθμό των δικαστικών υποθέσεων;

◻ Με ποια έννοια χρειάζεται οι κριτές να μην είναι μόνο δίκαιοι αλλά και αγαθοί;

◻ Στη διάρκεια της ακρόασης, ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά προς το άτομο που έχει αδικοπραγήσει, και με ποιο σκοπό;

◻ Γιατί είναι η αποκοπή η έσχατη λύση;

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Όπου γίνεται ποίμανση εκ των προτέρων, μπορούν να αποφευχθούν πολλές δικαστικές υποθέσεις

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ακόμη και στη διάρκεια της ακρόασης που γίνεται από δικαστική επιτροπή, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να προσπαθούν να διορθώσουν το άτομο που έχει αδικοπραγήσει με πνεύμα πραότητας