ΕΚΛΥΤΗ ΔΙΑΓΩΓΗ
Πράξεις που αντανακλούν ξεδιάντροπη στάση, στάση που προδίδει ασέβεια, ακόμη και περιφρόνηση για το νόμο και την εξουσία. Η λέξη ζιμμάχ του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου αποδίδεται «έκλυτη διαγωγή» και «έκλυτα ήθη». (Λευ 18:17· 19:29) Η λέξη ἀσέλγεια του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται «έκλυτη διαγωγή», μπορεί επίσης να αποδοθεί «ακολασία· αισχρότητα· αδιάντροπη διαγωγή· έκφυλη διαγωγή». (Γα 5:19, υποσ.· 2Πε 2:7, υποσ.) Καμιά από αυτές τις λέξεις δεν περιορίζεται στη σεξουαλική ανηθικότητα. Οι Γραφές χαρακτηρίζουν ως έκλυτη διαγωγή πράγματα όπως τον ομαδικό βιασμό (Κρ 19:25· 20:6), την πορνεία (Ιερ 13:27· Ιεζ 23:44) και την αιματοχυσία (Ψλ 26:9, 10· Ιεζ 22:9· Ωσ 6:9). Για «τον άνθρωπο που δεν έχει αρχές» λέγεται ότι σχεδιάζει πράξεις έκλυτης διαγωγής, και εκείνοι για τους οποίους τέτοια διαγωγή «μοιάζει με παιχνίδι» χαρακτηρίζονται άφρονες, ή αλλιώς άχρηστοι από ηθική άποψη.—Ησ 32:7· Παρ 10:23.
«Από την Καρδιά». Ο Ιησούς τονίζει ότι η έκλυτη διαγωγή αντικατοπτρίζει τι είναι ένα άτομο εσωτερικά. Λέει: «Από μέσα, από την καρδιά των ανθρώπων, βγαίνουν βλαβεροί διαλογισμοί: πορνείες, . . . μοιχείες, . . . έκλυτη διαγωγή . . . Όλα αυτά τα πονηρά πράγματα βγαίνουν από μέσα και μολύνουν τον άνθρωπο». (Μαρ 7:20-23) Η έκλυτη διαγωγή είναι ένα από τα «έργα της σάρκας», μια από τις σαρκικές επιθυμίες οι οποίες «συγκρούονται με την ψυχή». «Αυτοί που πράττουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού», λέει ο Λόγος του Θεού.—Γα 5:19, 21· 1Πε 2:11.
Στους Χριστιανούς που αγαπούν το φως της αλήθειας λέγεται: «Όπως την ημέρα, ας περπατήσουμε με ευπρέπεια, όχι με ξέφρενα γλέντια και μεθύσια, όχι με αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις και έκλυτη διαγωγή». (Ρω 13:13· Ιωα 3:19-21) Ο απόστολος Πέτρος προβάλλει το επιχείρημα: «Διότι είναι αρκετός ο καιρός που έχει περάσει [πριν γίνετε υπηρέτες του Θεού], στη διάρκεια του οποίου απεργαστήκατε το θέλημα των εθνών, όταν είχατε πορευτεί σε πράξεις έκλυτης διαγωγής». (1Πε 4:3) Ο απόστολος Παύλος νουθετεί παρόμοια τους Χριστιανούς, περιγράφοντας την πορεία των κοσμικών εθνών με τα οποία συναναστρέφονταν στο παρελθόν ως εξής: «Τα έθνη . . . είναι στο σκοτάδι διανοητικά, αποξενωμένοι από τη ζωή που ανήκει στον Θεό . . . Αφού έφτασαν στο σημείο να χάσουν κάθε αίσθηση ηθικής, παρέδωσαν τον εαυτό τους σε έκλυτη διαγωγή για να εργάζονται κάθε είδους ακαθαρσία με απληστία».—Εφ 4:17-19.
Παρ’ όλα αυτά, μερικοί που ισχυρίζονται ότι είναι υπηρέτες του Θεού και του Χριστού παρεκκλίνουν από την οδό του φωτός και εκδηλώνουν ξεδιάντροπη, απαξιωτική στάση απέναντι στο θεϊκό νόμο και στη θεϊκή εξουσία. Ο Παύλος θλιβόταν εξαιτίας ορισμένων στην εκκλησία της Κορίνθου που δεν είχαν μετανοήσει για «την ακαθαρσία και την πορνεία και την έκλυτη διαγωγή τους στην οποία επιδόθηκαν», παρότι νουθετήθηκαν για το αντίθετο. (2Κο 12:21) Ο Πέτρος προειδοποίησε τους πρώτους Χριστιανούς ότι από ανάμεσά τους θα έβγαιναν ψευδοδιδάσκαλοι και ότι πολλοί θα ακολουθούσαν τις πράξεις έκλυτης διαγωγής εκείνων, επιφέροντας όνειδος στην οδό της αλήθειας. (2Πε 2:1, 2) Τα λόγια του Ιησού στις εκκλησίες της Περγάμου και των Θυατείρων που κατέγραψε ο απόστολος Ιωάννης γύρω στο 96 Κ.Χ. δείχνουν ότι η προφητεία του Πέτρου ήδη εκπληρωνόταν ως έναν βαθμό τότε. (Απ 2:12, 14, 18, 20) Τόσο ο Πέτρος όσο και ο Ιούδας μιλούν για την κρίση που πρόκειται να επέλθει σε όσους επιδίδονται σε έκλυτη διαγωγή.—2Πε 2:17-22· Ιου 7.
Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν μερικοί οι οποίοι επιδίδονται σε έκλυτη διαγωγή, στην προσπάθειά τους να δελεάσουν και να εξαπατήσουν άλλους στη Χριστιανική εκκλησία, είναι ότι η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού είναι μεγάλη και ότι ο Θεός θα παραβλέψει τις αμαρτίες τους, εφόσον αναγνωρίζει τις ατέλειες και τις σαρκικές αδυναμίες τους. Αλλά ο Ιούδας, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, είπε ότι αυτοί είναι «άνθρωποι ασεβείς, οι οποίοι μετατρέπουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μας σε δικαιολογία για έκλυτη διαγωγή και αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τον μόνο Ιδιοκτήτη και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό». (Ιου 4) Ο ισχυρισμός αυτών των ανθρώπων ότι είναι Χριστιανοί δεν έχει νόημα. Ο Θεός δεν αποδέχεται την υπηρεσία τους. Ισχύει αυτό που είπε ο σοφός Ισραηλίτης συγγραφέας: «Η θυσία των πονηρών είναι κάτι απεχθές. Πόσο μάλλον όταν την προσφέρει κανείς με έκλυτη διαγωγή».—Παρ 21:27.
Ο Νόμος εξέφραζε την ίδια άποψη κατά της έκλυτης διαγωγής. Ο Θεός δεν έχει αλλάξει σε αυτό το θέμα. Η έκλυτη διαγωγή ήταν θεσμοθετημένο αδίκημα και επέσυρε την ποινή του θανάτου. (Λευ 18:17· 20:14) Ο Δαβίδ απηύθυνε έκκληση στον Θεό να μην αφαιρέσει τη ζωή του μαζί με «τους ενόχους αίματος, οι οποίοι έχουν στα χέρια τους έκλυτη διαγωγή».—Ψλ 26:9, 10.
Ο Ιεχωβά, μέσω του Ιερεμία και του Ιεζεκιήλ, των προφητών του, προειδοποίησε τον Ισραήλ για τις κρίσεις που θα εκτελούσε εναντίον τους εξαιτίας της έκλυτης διαγωγής στην οποία επιδίδονταν τόσο με φυσικό όσο και με πνευματικό τρόπο.—Ιερ 13:26, 27· Ιεζ 16:27, 43, 58· 22:9· 23:21-49· 24:13.