Συνεχίστε να Ζείτε σαν Παιδιά του Θεού
«Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού, ουδέ όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού».—1 ΙΩΑΝΝΟΥ 3:10.
1, 2. Καθώς συνεχίζουμε τη μελέτη μας στην Πρώτη Ιωάννου, ποια συμβουλή του αποστόλου θα εξετάσουμε;
Ο ΙΕΧΩΒΑ έχει μια παγκόσμια οικογένεια, και μερικοί άνθρωποι αποτελούν τώρα μέρος της. Είναι παιδιά του Θεού. Αλλά πώς διαφέρουν από τους άλλους;
2 Στην πρώτη του θεόπνευστη επιστολή, ο απόστολος Ιωάννης προσδιορίζει την ταυτότητα αυτών των εξαιρετικά ευνοημένων ανθρώπων. Δίνει επίσης συμβουλή που τους βοηθάει να συνεχίσουν να ζουν σαν παιδιά του Θεού. Και αυτά που λέει θα ωφελήσουν όλους τους αφιερωμένους μάρτυρες του Ιεχωβά.
Πόσο Μεγάλη Είναι η Αγάπη του Θεού!
3. Πώς έχουν γίνει μερικοί «τέκνα Θεού», και πώς τους θεωρεί ο κόσμος;
3 Ο Ιωάννης αναφέρεται στην ελπίδα των χρισμένων Χριστιανών. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:1-3.) Τι μεγάλη αγάπη έχει δείξει ο Ιεχωβά υιοθετώντας τους ως πνευματικούς γιους, κάνοντάς τους «τέκνα Θεού»! (Ρωμαίους 5:8-10) Ο «κόσμος»—η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία, δεν συμμερίζεται το θεοσεβές τους πνεύμα, τους αντικειμενικούς τους σκοπούς, και τις ελπίδες τους. Αυτή η ανθρώπινη κοινωνία μισεί τον Χριστό και τους ακολούθους του και επομένως μισεί και τον Πατέρα επίσης. (Ιωάννης 15:17-25) Έτσι, ο κόσμος μπορεί να γνωρίζει τους χρισμένους ως άτομα αλλά όχι ως παιδιά του Θεού, επειδή «δεν εγνώρισεν» τον Ιεχωβά.—1 Κορινθίους 2:14.
4. Τι θα πρέπει να κάνει το κάθε άτομο που έχει την ελπίδα για ουράνια ζωή;
4 Οι χρισμένοι είναι τώρα παιδιά του Θεού. Αλλά, λέει ο Ιωάννης, «έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι» μετά το θάνατο με πιστότητα και την ανάσταση σε ουράνια ζωή με πνευματικά σώματα. (Φιλιππησίους 3:20, 21) Ωστόσο, όταν ο Θεός «φανερωθή», θα είναι «όμοιοι με αυτόν» και ‘θέλουσιν ιδεί αυτόν καθώς είναι’, ως ‘ο Ιεχωβά το Πνεύμα’. (2 Κορινθίους 3:17, 18) Οποιοσδήποτε έχει «την ελπίδα ταύτην» της αιώνιας ζωής θα πρέπει να υποκινηθεί να καθαρίσει τον εαυτό του «καθώς εκείνος [ο Ιεχωβά] είναι καθαρός». Αν και οι χρισμένοι είναι ατελείς τώρα, θα πρέπει να ζουν μια καθαρή ζωή που εναρμονίζεται με την ελπίδα που έχουν να δουν τον καθαρό, άγιο Θεό στο ουράνιο βασίλειο.—Ψαλμός 99:5, 9· 2 Κορινθίους 7:1.
Να Πράττετε Δικαιοσύνη
5, 6. Τι κάνει από την άποψη του Θεού ο καθένας που κάνει την αμαρτία συνήθειά του, αλλά σχετικά μ’ αυτό, τι αληθεύει για εκείνους που παραμένουν ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό;
5 Το να ζούμε σαν παιδιά του Θεού σημαίνει επίσης να κάνουμε ό,τι είναι δίκαιο. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:4, 5.) Όποιος κάνει συνήθειά του να «πράττει την αμαρτίαν πράττει και την ανομίαν» από την άποψη του Ιεχωβά, του οποίου τους νόμους παραβιάζει ο αμαρτωλός. (Ησαΐας 33:22· Ιακώβου 4:12) Κάθε ‘αμαρτία είναι ανομία’, παράβαση των νόμων του Θεού. Το να γίνει η αμαρτία συνήθεια είναι κάτι αντίθετο προς το Χριστιανικό πνεύμα, και εμείς είμαστε ευγνώμονες που ο Ιησούς Χριστός «εφανερώθη» ως άνθρωπος «δια να σηκώση τας αμαρτίας ημών». Επειδή «αμαρτία εν αυτώ δεν υπάρχει», μπόρεσε να παρουσιάσει στον Θεό τη μόνη απόλυτα ικανοποιητική θυσία για εξιλέωση αμαρτιών.—Ησαΐας 53:11, 12· Εβραίους 7:26-28· 1 Πέτρου 2:22-25.
6 «Πας όστις μένει εν αυτώ [τον Γιο] δεν αμαρτάνει [δεν κάνει την αμαρτία συνήθειά του, ΜΝΚ]». (Διαβάστε το εδάφιο 1 Ιωάννου 3:6.) Επειδή είμαστε ατελείς, μπορεί να κάνουμε κατά καιρούς μια πράξη αμαρτίας. Αλλά η διάπραξη της αμαρτίας δεν γίνεται συνήθεια σ’ εκείνους που παραμένουν ενωμένοι με τον Γιο και επομένως, ενωμένοι με τον Πατέρα. Εκείνοι που έχουν κάνει την αμαρτία συνήθειά τους δεν έχουν ‘ιδεί’ τον Ιησού με το μάτι της πίστης. Τέτοιοι κατά συνήθεια αμαρτωλοί όπως οι αποστάτες δεν ‘γνωρίζουν’ ούτε εκτιμούν τον Χριστό ως τον εξιλεωτικό για τις αμαρτίες ‘Αμνό του Θεού’.—Ιωάννης 1:36.
7, 8. Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:7, 8, εκείνος που εκουσίως κάνει την αμαρτία συνήθειά του προέρχεται από ποιον, αλλά ο Γιος του Θεού «εφανερώθη» για να κάνει τι σχετικά μ’ αυτό;
7 Ο Ιωάννης μάς προειδοποιεί να μην παροδηγηθούμε. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:7, 8.) «Ας μη σας πλανά μηδείς», λέει ο απόστολος, προσθέτοντας: «Όστις πράττει την δικαιοσύνην [τηρώντας το νόμο του Θεού] είναι δίκαιος, καθώς εκείνος [ο Ιησούς Χριστός] είναι δίκαιος». Η αμαρτωλότητά μας μάς εμποδίζει από το να είμαστε δίκαιοι στον ίδιο βαθμό με το Μεγάλο Πρότυπο. Αλλά με την καλοσύνη του Ιεχωβά που δεν την αξίζουν, οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού μπορούν τώρα να συνεχίσουν να ζουν σαν παιδιά του Θεού.
8 Το άτομο που εκουσίως κάνει την αμαρτία συνήθειά του «είναι εκ του διαβόλου», ο οποίος αμαρτάνει «απ’ αρχής» της επαναστατικής του σταδιοδρομίας εναντίον του Ιεχωβά. Αλλά ο Γιος του Θεού «εφανερώθη» για να «καταστρέψει τα έργα» του Σατανά που προωθούν την αμαρτία και το κακό. Αυτό περιλαμβάνει την εξουδετέρωση της επίδρασης του Αδαμιαίου θανάτου με την εξιλέωση των αμαρτιών μέσω του Χριστού και την ανάσταση εκείνων που βρίσκονται στον Σιεόλ (Άδη), καθώς και τη συντριβή της κεφαλής του Σατανά. (Γένεσις 3:15· 1 Κορινθίους 15:26) Στο μεταξύ, εμείς, το χρισμένο υπόλοιπο και το ‘μεγάλο πλήθος’, ας προφυλαγόμαστε από τη συνήθεια της αμαρτίας και της αδικίας.
Τηρείτε το Νόμο του Θεού
9. Με ποια έννοια δεν μπορεί ο αναγεννημένος από το πνεύμα Χριστιανός να «κάνει την αμαρτία συνήθειά του», και γιατί συμβαίνει αυτό;
9 Ο Ιωάννης στη συνέχεια κάνει διάκριση μεταξύ των παιδιών του Θεού και των παιδιών του Διαβόλου. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:9-12.) Όποιος «εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει [δεν συνεχίζει να αμαρτάνει, ΜΝΚ]» ή δεν κάνει την αμαρτία συνήθειά του. Το «σπέρμα [σπέρμα αναπαραγωγής, ΜΝΚ]», ή το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά που δίνει σε κάποιον την ‘αναγέννηση’ σε μια ουράνια ελπίδα, παραμένει μέσα στο άτομο εκτός αν αυτός αντιστέκεται και μ’ αυτό τον τρόπο ‘λυπεί’ το πνεύμα, ώστε ο Θεός να το αποσύρει. (1 Πέτρου 1:3, 4, 18, 19, 23· Εφεσίους 4:30) Για να παραμείνει ως ένα από τα παιδιά του Θεού, ο αναγεννημένος από το πνεύμα Χριστιανός «δεν δύναται να αμαρτάνη [δεν μπορεί να κάνει την αμαρτία συνήθειά του, ΜΝΚ]». Ως «νέον κτίσμα [δημιουργία, ΜΝΚ]» που έχει ‘τον νέον άνθρωπον [νέα προσωπικότητα, ΜΝΚ]’, αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας. Αυτός έχει ‘αποφύγει την εν τω κόσμω υπάρχουσαν δια της επιθυμίας διαφθοράν’, και δεν το έχει στην καρδιά του να αδικοπραγεί από συνήθεια.—2 Κορινθίους 5:16, 17· Κολοσσαείς 3:5-11· 2 Πέτρου 1:4.
10. Ποιος είναι ένας τρόπος για να διακρίνουμε μεταξύ των παιδιών του Θεού και των παιδιών του Διαβόλου;
10 Ένας τρόπος για να κάνουμε διάκριση μεταξύ των παιδιών του Θεού και των παιδιών του Διαβόλου είναι αυτός: «Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού». Η αδικία είναι τέτοιο χαρακτηριστικό των παιδιών του Διαβόλου που «αυτοί δεν κοιμώνται, εάν δεν κακοποιήσωσι· και ο ύπνος αυτών αφαιρείται, εάν δεν υποσκελίσωσιν [κάνουν κάποιον να σκοντάψει, ΜΝΚ]», και αυτό είναι εκείνο που θα ήθελαν να κάνουν οι αποστάτες στους όσιους Χριστιανούς.—Παροιμίαι 4:14-16.
11. (α) Ποιος είναι ένας άλλος τρόπος για να αναγνωρίσουμε εκείνους που είναι παιδιά του Θεού; (β) Τι θα υποκινούμαστε να κάνουμε αν σκεφτόμαστε την πορεία του Κάιν;
11 Επιπρόσθετα, «δεν είναι εκ του Θεού . . . όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού». Στην πραγματικότητα, «η παραγγελία» που ακούσαμε «απ’ αρχής» της ζωής μας ως Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ότι πρέπει «να αγαπώμεν αλλήλους». (Ιωάννης 13:34) Έτσι δεν είμαστε «καθώς ο Κάιν», που έδειξε ότι «ήτο εκ του πονηρού» με το να ‘σφάξει τον αδελφόν αυτού’ μ’ ένα βίαιο τρόπο που είναι χαρακτηριστικό του ανθρωποκτόνου Σατανά. (Γένεσις 4:2-10· Ιωάννης 8:44) Ο Κάιν έσφαξε τον Άβελ «διότι τα έργα αυτού ήσαν πονηρά, τα δε του αδελφού αυτού δίκαια». Ασφαλώς, αν σκεφτόμαστε την πορεία του Κάιν θα πρέπει να υποκινούμαστε να προφυλαγόμαστε από παρόμοιο μίσος για τους πνευματικούς αδελφούς μας.
Αγάπη «με Έργον και Αλήθεια»
12. Πώς «εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν», και τι σημαίνει αυτό;
12 Αν δοκιμάζαμε ν’ αντιγράψουμε τον Κάιν, θα ήμασταν πνευματικά νεκροί. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:13-15.) Αυτός μισούσε τον αδελφό του τόσο πολύ που τον σκότωσε, και δεν μας εκπλήττει το ότι ο κόσμος μισεί και εμάς με παρόμοιο τρόπο, γιατί ο Ιησούς το προείπε αυτό. (Μάρκος 13:13) Αλλά «ημείς εξεύρομεν [δηλαδή έχουμε την πεποίθηση] ότι μετέβημεν εκ του [πνευματικού] θανάτου εις την [αιώνιον] ζωήν, διότι αγαπώμεν τους αδελφούς», τους όμοιους με μας μάρτυρες του Ιεχωβά. Εξαιτίας αυτής της αδελφικής αγάπης, που τη συνοδεύει η πίστη στον Χριστό, δεν είμαστε πια ‘νεκροί’ από παραβάσεις και αμαρτίες, αλλά ο Θεός έχει αφαιρέσει από μας την καταδίκη Του, και έχουμε αναστηθεί από τον πνευματικό θάνατο, με το ότι μας έχει δοθεί η ελπίδα της αιώνιας ζωής. (Ιωάννης 5:24· Εφεσίους 2:1-7) Οι χωρίς αγάπη αποστάτες δεν έχουν τέτοια ελπίδα, επειδή «όστις δεν αγαπά . . . μένει εν τω [πνευματικώ] θανάτω».
13. Αν μισούμε τον αδελφό μας, γιατί θα πρέπει να το κάνουμε αυτό ζήτημα προσευχής;
13 Πραγματικά, «όστις μισεί τον αδελφόν αυτού είναι ανθρωποκτόνος». Μπορεί να μην διαπραχθεί κατά γράμμα φόνος (όπως όταν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ από ζήλια και μίσος), αλλά εκείνος που μισεί θα προτιμούσε να μην ήταν ζωντανός ο πνευματικός του αδελφός. Επειδή ο Ιεχωβά διαβάζει την καρδιά, εκείνος που μισεί είναι καταδικασμένος. (Παροιμίαι 21:2· παραβάλετε Ματθαίος 5:21, 22.) Κανένας τέτοιος αμετανόητος «ανθρωποκτόνος», δηλαδή ένας που μισεί κάποιον ομόπιστό του, «δεν έχει ζωήν αιώνιον μένουσαν εν εαυτώ». Έτσι αν μισούμε μυστικά οποιονδήποτε όμοιο με μας Μάρτυρα, δεν θα πρέπει να προσευχηθούμε να μας βοηθήσει ο Ιεχωβά να αλλάξουμε το πνεύμα μας σε πνεύμα αδελφικής αγάπης;
14. Μέχρι ποιο βαθμό απαιτείται να δείχνουμε αδελφική αγάπη;
14 Αν πρόκειται να συνεχίσουμε να ζούμε σαν παιδιά του Θεού, θα πρέπει να δείχνουμε αδελφική αγάπη με λόγια και έργα. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:16-18.) Αυτό θα πρέπει να είναι δυνατό, γιατί «γνωρίζομεν την αγάπην, ότι εκείνος [ο Ιησούς Χριστός] υπέρ ημών την ψυχήν [ή, «ζωήν»] αυτού έβαλε». Αφού ο Ιησούς έδειξε αγάπη μέχρι αυτού του σημείου, εμείς θα πρέπει να δείχνουμε στους ομοπίστους μας παρόμοια αγάπη βασισμένη σε αρχές. Σε καιρούς διωγμού, για παράδειγμα, «ημείς χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς ημών», ακριβώς όπως η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας «υπέρ της ζωής [του αποστόλου Παύλου] . . . υπέβαλον υπό την μάχαιραν τον τράχηλον αυτών».—Ρωμαίους 16:3, 4· Ιωάννης 15:12, 13.
15. Τι απαιτεί η αγάπη από μας όταν ένας αδελφός βρίσκεται σε ανάγκη και εμείς έχουμε «τον βίον του κόσμου»;
15 Αν εμείς πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε και τη ζωή μας για τους αδελφούς μας, τότε θα πρέπει να είμαστε επίσης πρόθυμοι να κάνουμε λιγότερο απαιτητικά πράγματα γι’ αυτούς. Υποθέστε ότι έχουμε «τον βίον του κόσμου [τα μέσα αυτού του κόσμου για τη συντήρηση της ζωής, ΜΝΚ]»—χρήματα, τροφή, ρουχισμό, και παρόμοια πράγματα, που παρέχει ο κόσμος. Μπορεί να ‘θεωρούμεν [βλέπουμε, ΜΝΚ]’ έναν αδελφό που βρίσκεται σε ανάγκη, όχι ρίχνοντας απλώς μια φευγαλέα ματιά αλλά κοιτώντας επίμονα την κατάστασή του. Η δυστυχία του μπορεί να κάνει «τα σπλάγχνα [την πόρτα της τρυφερής συμπόνιας, ΜΝΚ]» μας, δηλαδή τα πιο βαθιά μας αισθήματα, να ανοιχτούν. Αλλά τι θα συμβεί αν κλείσουμε αυτή την «πόρτα» με ορμή επιτρέποντας στην ιδιοτέλεια να ματαιώσει την πρόθεση που έχουμε να τον βοηθήσουμε; Τότε «πώς η αγάπη του Θεού» παραμένει μέσα μας; Δεν είναι αρκετό να μιλάμε απλώς για αδελφική αγάπη. Σαν παιδιά του Θεού, θα πρέπει να την εκδηλώνουμε «με έργον και αλήθειαν». Για παράδειγμα, αν ένας αδελφός πεινάει, χρειάζεται τροφή, όχι μόνο λόγια.—Ιακώβου 2:14-17.
Καρδιές Που Δεν Μας Κατακρίνουν
16. (α) Πώς είναι ο Θεός «μεγαλήτερος της καρδίας ημών»; (β) Σύμφωνα με τον Ιωάννη, γιατί απαντάει ο Ιεχωβά στις προσευχές μας;
16 Στη συνέχεια ο Ιωάννης δείχνει τις διαβεβαιώσεις που έχουμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:19-24.) «Γνωρίζομεν ότι είμεθα εκ της αληθείας» και δεν είμαστε θύματα αποστατικής απάτης, «εκ τούτου»—από το γεγονός ότι δείχνουμε αδελφική αγάπη. Έτσι ‘πληροφορούμε [βεβαιώνουμε, ΜΝΚ] τις καρδιές μας’ ενώπιον του Θεού. (Ψαλμός 119:11) Αν η καρδιά μας μάς κατακρίνει, ίσως επειδή αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε δείξει αρκετή αγάπη στους ομοπίστους μας, ας θυμούμαστε ότι «ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα». Αυτός είναι ελεήμων επειδή γνωρίζει την ‘ανυπόκριτον φιλαδελφίαν’ μας, τη μάχη μας εναντίον της αμαρτίας, και τις προσπάθειες που κάνουμε για να ζούμε με έναν τρόπο που τον ευαρεστεί. (1 Πέτρου 1:22· Ψαλμός 103:10-14) «Εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη» επειδή υπάρχουν έργα που αποδεικνύουν την αδελφική μας αγάπη, και δεν είμαστε ένοχοι κρυφών αμαρτημάτων, «έχομεν παρρησίαν [ελευθερία λόγου, ΜΝΚ] προς τον Θεόν» στην προσευχή. (Ψαλμός 19:12) Αυτός απαντάει στις προσευχές μας «διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού».
17. Ποιες δύο απαιτήσεις περιλαμβάνει η «εντολή» του Θεού;
17 Αν περιμένουμε να λάβουμε απάντηση στις προσευχές μας, χρειάζεται να τηρούμε την «εντολή» του Θεού που περιλαμβάνει αυτές τις δύο απαιτήσεις: (1) Πρέπει να έχουμε πίστη στο «όνομα» του Ιησού, με το να δεχτούμε το αντίλυτρο και να παραδεχτούμε τη θεόδοτη εξουσία του. (Φιλιππησίους 2:9-11) (2) Πρέπει επίσης «να αγαπώμεν αλλήλους» ακριβώς όπως πρόσταξε ο Ιησούς. (Ιωάννης 15:12, 17) Ασφαλώς, οποιοσδήποτε έχει πίστη στο όνομα του Χριστού θα πρέπει να αγαπάει όλους τους άλλους που ασκούν μια παρόμοια πίστη.
18. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά «μένει εν ημίν»;
18 Το άτομο που τηρεί τις εντολές του Θεού «μένει εν αυτώ [παραμένει σε ενότητα μ’ αυτόν, ΜΝΚ]» σε ενότητα με τον Ιεχωβά. (Παραβάλετε Ιωάννης 17:20, 21.) Αλλά πώς «γνωρίζομεν [αποκτάμε τη γνώση, ΜΝΚ]» ότι ο Θεός «μένει εν ημίν [παραμένει σε ενότητα μαζί μας, ΜΝΚ]»; Αυτό το γνωρίζουμε «εκ του [αγίου] Πνεύματος το οποίον έδωκεν εις ημάς». Το ότι έχουμε το άγιο πνεύμα του Θεού και την ικανότητα να παράγουμε τους καρπούς του, που περιλαμβάνουν την αδελφική αγάπη, αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε σε ενότητα με τον Ιεχωβά.—Γαλάτας 5:22, 23.
Προφυλαχθείτε!
19, 20. Γιατί χρειάζεται να ‘δοκιμάζουμε τα πνεύματα’, και ποια βοήθεια παρέχει ο Ιωάννης γι’ αυτό;
19 Συνεχίζοντας ο Ιωάννης δείχνει πώς να προφυλαγόμαστε. (Διαβάστε το εδάφιο 1 Ιωάννου 4:1.) Δεν πρέπει να πιστεύουμε το κάθε πνεύμα, ή «εμπνευσμένη έκφραση, ΜΝΚ » αλλά θα πρέπει να ‘δοκιμάζουμε τα πνεύματα αν ήναι εκ του Θεού’. Γιατί; «Διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον». Τουλάχιστον μερικοί απ’ αυτούς τους απατηλούς δασκάλους έκαναν ταξίδια τότε, συναναστρέφονταν με διάφορες εκκλησίες, και προσπαθούσαν «να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών». (Πράξεις 20:29, 30· 2 Ιωάννου 7) Έτσι οι πιστοί έπρεπε να προφυλάγονται.
20 Μερικοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα είχαν «διακρίσεις πνευμάτων», ένα θαυματουργικό δώρο της ενεργού δύναμης του Θεού που προφανώς τους έκανε να μπορούν να καθορίσουν αν οι εμπνευσμένες εκφράσεις προέρχονταν από τον Ιεχωβά. (1 Κορινθίους 12:4, 10) Αλλά η προειδοποίηση του Ιωάννη φαίνεται να εφαρμόζεται στους Χριστιανούς γενικά και είναι υποβοηθητική σήμερα που οι αποστάτες προσπαθούν να υπονομεύσουν την πίστη των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν και το δώρο του πνεύματος για τη ‘διάκριση πνευμάτων’ έχει περάσει, τα λόγια του Ιωάννη προμηθεύουν το μέσο για να καθορίσουμε αν οι διδάσκαλοι υποκινούνται από το πνεύμα του Θεού ή από δαιμονική επίδραση.
21. Ποιο ήταν ένα μέσο δοκιμής των ‘πνευμάτων’;
21 Παρατηρήστε ένα μέσο δοκιμής. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:2, 3.) «Παν πνεύμα, το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ του Θεού». Εμείς παραδεχόμαστε ότι ο Ιησούς έζησε κάποτε ως άνθρωπος και είναι Γιος του Θεού, και η πίστη μας μάς υποκινεί να διδάξουμε τέτοιες αλήθειες σε άλλους. (Ματθαίος 3:16, 17· 17:5· 20:28· 28:19, 20) «Παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού». Μάλλον, «τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου» εναντίον του Χριστού και εναντίον Γραφικών διδασκαλιών που αναφέρονται σ’ αυτόν. Προφανώς, ο Ιωάννης και άλλοι απόστολοι είχαν προειδοποιήσει ότι «το πνεύμα του αντιχρίστου» θα ερχόταν. (2 Κορινθίους 11:3, 4· 2 Πέτρου 2:1) Επειδή οι ψευδοδιδάσκαλοι απειλούσαν τότε τους αληθινούς Χριστιανούς, ο Ιωάννης μπορούσε να πει, «Τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω».
22. Ποιος είναι ένας άλλος τρόπος δοκιμής των ‘πνευμάτων’;
22 Ένας άλλος τρόπος για να δοκιμάσουμε «τα πνεύματα» είναι να παρατηρήσουμε ποιος τα ακούει. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:4-6.) Ως δούλοι του Ιεχωβά, εμείς έχουμε ‘νικήσει’, ή καταβάλλει, τους ψευδοδιδασκάλους, θριαμβεύοντας πάνω στις απόπειρες που κάνουν για να μας αποτραβήξουν από την αλήθεια του Θεού. Αυτή η πνευματική νίκη υπήρξε δυνατή επειδή ο Θεός, που είναι ‘σε ενότητα’ με τους όσιους Χριστιανούς, «μεγαλήτερος είναι . . . παρά όστις [ο Διάβολος] είναι εν τω κόσμω», δηλαδή στην ασεβή ανθρώπινη κοινωνία. (2 Κορινθίους 4:4) Επειδή οι αποστάτες είναι «εκ του κόσμου» και έχουν το πονηρό του πνεύμα, «εκ του κόσμου λαλούσι, και ο κόσμος αυτούς ακούει». Επειδή εμείς έχουμε το πνεύμα του Ιεχωβά, μπορούμε να αντιληφθούμε τη μη πνευματική φύση των ‘εμπνευσμένων εκφράσεών’ τους και γι’ αυτό τις απορρίπτουμε.
23. Ποιοι μας ακούν και αναγνωρίζουν ότι μας οδηγεί το πνεύμα του Θεού;
23 Αλλά γνωρίζουμε ότι «εκ του Θεού είμεθα» επειδή «όστις γνωρίζει τον Θεόν ακούει ημάς». Άτομα με διάθεση προβάτου κατανοούν ότι διδάσκουμε την αλήθεια που βασίζεται στο Λόγο του Θεού. (Παραβάλετε Ιωάννης 10:4, 5, 16, 26, 27.) Φυσικά, «όστις δεν είναι εκ του Θεού δεν ακούει ημάς». Οι ψευδοπροφήτες, ή ψευδοδιδάσκαλοι δεν άκουγαν τον Ιωάννη, ούτε τους άλλους που ‘ήταν εκ του Θεού’ και μετέδιδαν διδασκαλία που ήταν πνευματικά υγιής. Έτσι «εκ τούτου γνωρίζομεν το πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα της πλάνης». Εμείς που αποτελούμε την οικογένεια των λάτρεων του Ιεχωβά μιλούμε την ‘καθαρή γλώσσα’ της Βιβλικής αλήθειας που μας παρέχεται μέσω της οργάνωσης του Θεού. (Σοφονίας 3:9) Και απ’ όσα λέμε, γίνεται φανερό σε άτομα με διάθεση προβάτου ότι μας οδηγεί το άγιο πνεύμα του Θεού.
24. Τι θα τονίσει στη συνέχεια ο Ιωάννης;
24 Μέχρι αυτού του σημείου, ο Ιωάννης έχει διατυπώσει μερικές βασικές απαιτήσεις στις οποίες χρειάζεται να ανταποκριθούμε αν πρόκειται να συνεχίσουμε να ζούμε σαν παιδιά του Θεού. Στη συνέχεια θα μας δείξει γιατί χρειάζεται να δείχνουμε πάντα αγάπη και πίστη.
Ποια Είναι η Απάντησή Σας;
◻ Πώς γίνονται μερικοί «τέκνα Θεού»;
◻ Πώς μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ των παιδιών του Θεού και των παιδιών του Διαβόλου;
◻ Τι θα υποκινούμαστε να κάνουμε αν σκεφτόμαστε την πορεία του Κάιν;
◻ Σε ποιο βαθμό θα πρέπει να δείχνουμε αδελφική αγάπη;
◻ Πώς μπορούμε να δοκιμάσουμε «τα πνεύματα»;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Αν σκεφτόμαστε την πορεία του Κάιν αυτό θα πρέπει να μας υποκινεί να προφυλαγόμαστε από το να μισούμε οποιονδήποτε από τους αδελφούς μας
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Οι λάτρεις του Ιεχωβά μιλούν την ‘καθαρή γλώσσα’ της Βιβλικής αλήθειας που μας παρέχεται μέσω της οργάνωσης του Θεού