ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

Η λέξη ἀντίχριστος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι σύνθετη από τις λέξεις ἀντί και Χριστός και σημαίνει «ο ενάντιος προς τον Χριστό (ή, αντί για τον Χριστό)». Εμφανίζεται συνολικά πέντε φορές, τόσο στον ενικό όσο και στον πληθυντικό αριθμό, και όλες αυτές οι περιπτώσεις βρίσκονται σε δύο επιστολές του Ιωάννη.

Αυτό το θέμα δεν ήταν καινούριο για τους Χριστιανούς, όταν ο Ιωάννης έγραψε τις επιστολές του (περ. 98 Κ.Χ.). Το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:18 δηλώνει: «Παιδάκια μου, είναι η τελευταία ώρα, και, όπως ακούσατε ότι έρχεται αντίχριστος, ακόμη και τώρα έχουν εμφανιστεί πολλοί αντίχριστοι· γεγονός από το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι η τελευταία ώρα». Η δήλωση του Ιωάννη φανερώνει ότι υπάρχουν πολλοί μεμονωμένοι αντίχριστοι, αν και όλοι μαζί μπορεί να σχηματίζουν ένα σύνθετο πρόσωπο το οποίο προσδιορίζεται ως «ο αντίχριστος». (2Ιω 7) Η χρήση της λέξης «ώρα» με την έννοια της χρονικής περιόδου, είτε αυτή είναι σχετικά σύντομη είτε απροσδιόριστης διάρκειας, εμφανίζεται και σε άλλα συγγράμματα του Ιωάννη. (Βλέπε Ιωα 2:4· 4:21-23· 5:25, 28· 7:30· 8:20· 12:23, 27.) Επομένως, ο Ιωάννης δεν περιόρισε την εμφάνιση, την ύπαρξη και τη δράση αυτού του αντίχριστου αποκλειστικά σε κάποια μελλοντική εποχή, αλλά έδειξε ότι ο αντίχριστος ήταν τότε παρών και θα συνέχιζε να υφίσταται.—1Ιω 4:3.

Προσδιορισμός της Ταυτότητας. Αν και στο παρελθόν έγιναν πολλές απόπειρες για την ταύτιση του «αντίχριστου» με κάποιο πρόσωπο, όπως με τον Πομπήιο, τον Νέρωνα ή τον Μωάμεθ (ο τελευταίος προτάθηκε από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ το 1213 Κ.Χ.), ή με μια συγκεκριμένη οργάνωση, όπως με τον παπισμό σύμφωνα με την Προτεσταντική άποψη, οι θεόπνευστες δηλώσεις του Ιωάννη φανερώνουν ότι ο όρος έχει ευρεία εφαρμογή και περιλαμβάνει όλους όσους αρνούνται ότι «ο Ιησούς είναι ο Χριστός» και ότι είναι ο Γιος του Θεού ο οποίος ήρθε «με σάρκα».—1Ιω 2:22· 4:2, 3· 2Ιω 7, NE, NIV, ΒΑΜ· παράβαλε Ιωα 8:42, 48, 49· 9:22.

Το να αρνείται κάποιος ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και ο Γιος του Θεού περιλαμβάνει αναπόφευκτα την άρνηση οποιασδήποτε ή και όλων των Γραφικών διδασκαλιών που τον αφορούν—δηλαδή αφορούν την καταγωγή του, τη θέση του στη διευθέτηση του Θεού, το γεγονός ότι εκπληρώθηκαν στο πρόσωπό του οι προφητείες των Εβραϊκών Γραφών για τον υποσχεμένο Μεσσία, τη διακονία του, τις διδασκαλίες και τις προφητείες του—και παράλληλα περιλαμβάνει κάθε εναντίωση προς αυτόν ή οποιαδήποτε απόπειρα αντικατάστασής του ως του διορισμένου από τον Θεό Αρχιερέα και Βασιλιά. Αυτό καθίσταται σαφές και από άλλα εδάφια, τα οποία, ενώ δεν χρησιμοποιούν τον όρο «αντίχριστος», εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια σκέψη. Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς δήλωσε: «Αυτός που δεν είναι στο πλευρό μου είναι εναντίον μου, και αυτός που δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει». (Λου 11:23) Το εδάφιο 2 Ιωάννη 7 δείχνει ότι τέτοιου είδους άτομα μπορεί να ενεργούσαν ως απατεώνες, οπότε στον “αντίχριστο” θα συγκαταλέγονταν οι «ψευδόχριστοι» και οι «ψευδοπροφήτες», καθώς και όσοι εκτελούν δυναμικά έργα στο όνομα του Ιησού παρότι ο ίδιος τους χαρακτηρίζει «εργάτες της ανομίας».—Ματ 24:24· 7:15, 22, 23.

Με βάση τον κανόνα του Ιησού πως ό,τι κάνει κάποιος στους αληθινούς ακολούθους του το κάνει στον ίδιο (Ματ 25:40, 45· Πρ 9:5), συμπεραίνουμε ότι ο όρος πρέπει να περιλαμβάνει και όσους διώκουν τους ακολούθους του, άρα λοιπόν και τη συμβολική “Βαβυλώνα τη Μεγάλη”.—Λου 21:12· Απ 17:5, 6.

Ο Ιωάννης συγκαταλέγει συγκεκριμένα τους αποστάτες στα μέλη του αντίχριστου, αναφερόμενος σε εκείνους που «βγήκαν από εμάς», εγκαταλείποντας τη Χριστιανική εκκλησία. (1Ιω 2:18, 19) Κατά συνέπεια, αυτός ο όρος περιλαμβάνει “τον άνθρωπο της ανομίας” ή το “γιο της καταστροφής”, τον οποίο περιέγραψε ο Παύλος, καθώς και τους “ψευδοδιδασκάλους”, τους οποίους κατακρίνει ο Πέτρος για σύσταση καταστροφικών αιρέσεων, και για τους οποίους λέει ότι “απαρνούνται ακόμη και τον ιδιοκτήτη που τους αγόρασε”.—2Θε 2:3-5· 2Πε 2:1· βλέπε ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ.

Βασίλεια, έθνη και οργανώσεις εμφανίζονται παρόμοια ως μέρος του αντίχριστου στη συμβολική περιγραφή των εδαφίων Αποκάλυψη 17:8-15· 19:19-21.—Παράβαλε Ψλ 2:1, 2.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η Γραφή δείχνει ότι αυτοί που συνθέτουν τον αντίχριστο προορίζονται για τελική καταστροφή σε ανταπόδοση της πορείας εναντίωσης που ακολουθούν.