ΙΟΥΔΑ (ΕΠΙΣΤΟΛΗ)

Θεόπνευστη επιστολή των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών γραμμένη από τον Ιούδα, αδελφό του Ιακώβου και κατά συνέπεια ετεροθαλή αδελφό του Ιησού Χριστού. (Βλέπε ΙΟΥΔΑΣ Αρ. 14.) Αυτή η καθολική επιστολή, η οποία απευθύνεται προς «τους καλεσμένους που είναι αγαπημένοι σε σχέση με τον Θεό τον Πατέρα και διαφυλαγμένοι για τον Ιησού Χριστό», προοριζόταν, όπως φαίνεται, να κυκλοφορήσει σε όλους τους Χριστιανούς.—Ιου 1.

Όταν ο Ιούδας έγραψε την επιστολή του, είχε προκύψει μια απειλητική κατάσταση. Ανήθικοι, ζωώδεις άνθρωποι είχαν διεισδύσει ανάμεσα στους Χριστιανούς και “μετέτρεπαν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού σε δικαιολογία για έκλυτη διαγωγή”. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιούδας δεν έγραψε, όπως αρχικά είχε την πρόθεση, σχετικά με τη σωτηρία την οποία διακρατούσαν από κοινού οι Χριστιανοί που είχαν κληθεί στην ουράνια Βασιλεία του Θεού. Αντ’ αυτού, υπό την κατεύθυνση του πνεύματος του Θεού, έδωσε προτροπές για να βοηθήσει τους ομοπίστους του να αντεπεξέλθουν στις φθοροποιές επιρροές που υπήρχαν μέσα στην εκκλησία. Ο Ιούδας τούς νουθέτησε να “αγωνίζονται σκληρά για την πίστη” αντιστεκόμενοι στα ανήθικα άτομα, εμμένοντας στην αγνή λατρεία και στην καλή διαγωγή και «προσευχόμενοι με άγιο πνεύμα». (Ιου 3, 4, 19-23) Χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα τους αγγέλους που αμάρτησαν, τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων, τον Κάιν, τον Βαλαάμ και τον Κορέ, ο Ιούδας απέδειξε δυναμικά ότι η κρίση του Ιεχωβά θα εκτελεστεί οπωσδήποτε εναντίον των ασεβών όπως ακριβώς εκτελέστηκε εναντίον των άπιστων αγγέλων και των πονηρών ανθρώπων της αρχαιότητας. Εξέθεσε επίσης την αχρειότητα εκείνων που προσπαθούσαν να μολύνουν τους Χριστιανούς.—Ιου 5-16, 19.

Μοναδικές Πληροφορίες. Αν και η επιστολή του Ιούδα είναι μικρή, περιέχει μερικές πληροφορίες που δεν βρίσκονται αλλού στην Αγία Γραφή. Μόνο αυτή αναφέρει την αντιλογία του αρχάγγελου Μιχαήλ με τον Διάβολο για το σώμα του Μωυσή και την προφητεία που εξήγγειλε αιώνες νωρίτερα ο Ενώχ. (Ιου 9, 14, 15) Το αν αυτές οι πληροφορίες αποκαλύφτηκαν απευθείας στον Ιούδα ή αν μεταβιβάστηκαν σε αυτόν (είτε προφορικώς είτε γραπτώς) από κάποια αξιόπιστη πηγή δεν είναι γνωστό. Αν ισχύει το δεύτερο, αυτό ίσως εξηγεί την ύπαρξη παρόμοιας αναφοράς σε προφητεία του Ενώχ στο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ (που πιστεύεται ότι γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ του δεύτερου και του πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ.). Κάποια κοινή πηγή θα μπορούσε να είχε παράσχει τη βάση για τη συγκεκριμένη δήλωση τόσο στη θεόπνευστη επιστολή όσο και στο απόκρυφο βιβλίο.

Τόπος και Χρόνος Συγγραφής. Πιθανόν ο Ιούδας να έγραψε την επιστολή του από την Παλαιστίνη, εφόσον δεν αναφέρεται πουθενά ότι έφυγε ποτέ από εκεί. Η χρονολογία της επιστολής μπορεί να προσδιοριστεί κατά προσέγγιση με βάση τις εσωτερικές αποδείξεις. Το γεγονός ότι ο Ιούδας δεν κάνει λόγο ούτε για την έλευση του Κέστιου Γάλλου εναντίον της Ιερουσαλήμ (66 Κ.Χ.) ούτε για την πτώση της πόλης στα χέρια των Ρωμαίων υπό τον Τίτο (70 Κ.Χ.) αφήνει να εννοηθεί ότι έγραψε την επιστολή πριν από το έτος 66 Κ.Χ. Αν είχε εκπληρωθεί έστω εν μέρει η προφητεία του Ιησού σχετικά με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (Λου 19:43, 44), ο Ιούδας αναμφίβολα θα είχε συμπεριλάβει αυτή την εκτέλεση θεϊκής κρίσης ως ένα ακόμη προειδοποιητικό παράδειγμα. Εφόσον, από ό,τι φαίνεται, παρέθεσε από τη δεύτερη επιστολή του Πέτρου αναφερόμενος στους εμπαίκτες που θα εμφανίζονταν «στον τελευταίο καιρό» (παράβαλε 2Πε 3:3 με Ιου 18), μπορούμε να συμπεράνουμε ότι έγραψε την επιστολή του αργότερα, περίπου το 65 Κ.Χ.

Αυθεντικότητα. Η Γραφική επιστολή του Ιούδα ήταν αποδεκτή ως κανονική από τους πρώτους συντάκτες καταλόγων των Γραφικών βιβλίων. Μεταξύ αυτών, από το δεύτερο μέχρι τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ., ήταν ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Τερτυλλιανός, ο Ωριγένης, ο Ευσέβιος, ο Κύριλλος των Ιεροσολύμων, ο Αθανάσιος, ο Επιφάνιος, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο Φιλάστριος, ο Ιερώνυμος και ο Αυγουστίνος. Η επιστολή περιλαμβάνεται επίσης στο Μουρατόρειο Απόσπασμα (περ. 170 Κ.Χ.).

[Πλαίσιο στη σελίδα 1323]

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Περιεκτική, δυναμική προειδοποίηση για τους πονηρούς που επιδίωκαν να εισχωρήσουν στην εκκλησία

Γράφτηκε πιθανότατα γύρω στο 65 Κ.Χ., 30 και πλέον χρόνια μετά το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού

Κατάσταση για την οποία απαιτείται Χριστιανική υπομονή (εδ. 1-4)

Ασεβείς άνθρωποι διείσδυσαν στην εκκλησία και χρησιμοποιούν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού ως δικαιολογία για έκλυτη διαγωγή

Οι Χριστιανοί πρέπει να αγωνίζονται σκληρά για την πίστη

Στάσεις, συμπεριφορά και άνθρωποι που πρέπει να αποφεύγονται (εδ. 5-16)

Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς το γεγονός ότι οι Ισραηλίτες που είχαν σωθεί από την Αίγυπτο αλλά αργότερα εκδήλωσαν απιστία καταστράφηκαν

Οι άγγελοι που εγκατέλειψαν τη θέση που τους άρμοζε τιμωρήθηκαν

Τα Σόδομα και τα Γόμορρα υπέστησαν την κρίση της αιώνιας φωτιάς λόγω της χονδροειδούς ανηθικότητάς τους

Παρά τα παραδείγματα αυτά, κάποιοι προσπαθούν να εισάγουν παρόμοιες συνήθειες μέσα στην εκκλησία

Ο Μιχαήλ δεν χρησιμοποίησε ύβρεις ακόμη και όταν μιλούσε με τον Διάβολο, αλλά αυτοί οι άνθρωποι «μιλούν υβριστικά για τους ενδόξους»

Ακολουθούν τα κακά παραδείγματα του Κάιν, του Βαλαάμ και του Κορέ

Αποτελούν απειλή όπως τα βράχια που είναι κρυμμένα κάτω από το νερό· σαν άνυδρα σύννεφα και σαν πεθαμένα, ξεριζωμένα δέντρα δεν αποφέρουν τίποτα ωφέλιμο

Ο Ενώχ προφήτευσε ότι ο Θεός θα εκτελούσε κρίση εναντίον αυτών των ασεβών αμαρτωλών

Είναι γογγυστές, κάνουν παράπονα, είναι εγωκεντρικοί και κολακεύουν για να παραπλανήσουν

Πώς μπορούν να αντισταθούν οι Χριστιανοί σε αυτή την κακή επιρροή (εδ. 17-25)

Θυμηθείτε ότι οι απόστολοι προείπαν την παρουσία τέτοιων ανθρώπων «στον τελευταίο καιρό»

Οι Χριστιανοί πρέπει να ξεχωρίζουν ως διαφορετικοί από αυτούς, εποικοδομούμενοι στο θεμέλιο της πίστης, προσευχόμενοι με άγιο πνεύμα και κρατώντας τον εαυτό τους στην αγάπη του Θεού, καθώς περιμένουν να εκδηλωθεί το έλεος του Ιησού

Πρέπει επίσης να βοηθούν τους άλλους, να δείχνουν έλεος σε όσους αμφιβάλλουν και να τους σώζουν αρπάζοντάς τους από τη φωτιά