Αριθμός — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΑΡΙΘΜΟΣ

Στην αρχαία εβραϊκή, οι αριθμοί παριστάνονταν ολογράφως. Μετά την εξορία στη Βαβυλώνα, οι Ιουδαίοι υιοθέτησαν σε κάποιον βαθμό τη συνήθεια να χρησιμοποιούν τα γράμματα του αλφαβήτου τους ως σύμβολα των αριθμών. Ωστόσο, αυτή η χρήση των γραμμάτων δεν εμφανίζεται στα εβραϊκά Βιβλικά χειρόγραφα, ούτε ακόμη και της μεταιχμαλωσιακής περιόδου. Ένα από τα αρχαιότερα σωζόμενα δείγματα εβραϊκής γραφής είναι η επιγραφή που λήφθηκε από τη σήραγγα νερού του Σιλωάμ (πιθανόν ανάγεται στον καιρό της βασιλείας του Εζεκία [745-717 Π.Κ.Χ.]), στην οποία οι μετρήσεις εμφανίζονται ολογράφως. Το ότι οι αριθμοί είναι γραμμένοι ολογράφως παρέχει επιπρόσθετη ακρίβεια και αξιοπιστία στα χειρόγραφα των Εβραϊκών Γραφών, τα οποία έχουν αντιγραφεί πολλές φορές, διότι κατά την αντιγραφή είναι συνήθως ευκολότερο να γίνει λάθος σε αριθμό παρά σε λέξη.

Στην εβραϊκή, οι αριθμοί πάνω από το δέκα είναι συνδυασμοί λέξεων, όπως για παράδειγμα το 12 (δύο και δέκα) (Γε 14:4), με εξαίρεση το 20 που είναι ο πληθυντικός του δέκα. Το 30 είναι λέξη πληθυντικού αριθμού που παράγεται από το τρία, το 40 λέξη πληθυντικού αριθμού που παράγεται από το τέσσερα, και ούτω καθεξής. Το 100 είναι ξεχωριστή λέξη, ενώ το 200 είναι η ίδια λέξη στο δυϊκό αριθμό. Άλλες «εκατοντάδες» είναι συνδυασμοί δύο λέξεων, παραδείγματος χάρη «τρεις εκατοντάδες» (300). Ο μεγαλύτερος αριθμός που εκφράζεται με μία και μόνο εβραϊκή λέξη είναι το 20.000, ο δυϊκός αριθμός του 10.000 (της μυριάδας). Οι μεγαλύτεροι αριθμοί είναι συνδυασμοί λέξεων. Για παράδειγμα, στο εδάφιο 1 Χρονικών 5:18, ο αριθμός 44.760 είναι κατά κυριολεξία σαράντα και τέσσερις χιλιάδες και εφτά εκατοντάδες και εξήντα. Το 1.000.000 γράφεται ως χίλιες χιλιάδες. (2Χρ 14:9) Η οικογένεια της Ρεβέκκας την ευλόγησε, λέγοντας: «Ω! αδελφή μας, είθε να γίνεις χιλιάδες φορές δέκα χιλιάδες [κατά κυριολεξία, χιλιάδες μυριάδων]». (Οι απόγονοι της Ρεβέκκας κατέληξαν όντως να αριθμούν πολλά εκατομμύρια.) (Γε 24:55, 60) Στο όραμά του, ο Δανιήλ είδε να στέκονται μπροστά στον Ιεχωβά «δέκα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες [κατά κυριολεξία, μια μυριάδα μυριάδων]».—Δα 7:10.

Σε μερικές περιπτώσεις, οι αριθμοί χρησιμοποιούνται κατά προσέγγιση, ως στρογγυλοί αριθμοί, όπως για παράδειγμα στο εδάφιο Ψαλμός 90:10, όπου ο ψαλμωδός μιλάει για το όριο ηλικίας του ανθρώπου, και πιθανόν επίσης στα εδάφια 1 Βασιλέων 19:18 (οι 7.000 που δεν είχαν προσκυνήσει τον Βάαλ) και 2 Χρονικών 14:9 (το ένα εκατομμύριο Αιθίοπες που νικήθηκαν από τον Ασά).

Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, οι αριθμοί γράφονται κατά κανόνα με λέξεις. Ο αριθμός «του θηρίου» παριστάνεται με λέξεις στο Σιναϊτικό και στο Αλεξανδρινό χειρόγραφο.—Απ 13:18.

Η Βιβλική Χρήση Δεν Συνιστά Αριθμολογία. Εφόσον η Αγία Γραφή είναι συγχρόνως ιστορικό και προφητικό βιβλίο, οι αριθμοί που περιέχονται σε αυτήν μπορεί να είναι είτε κυριολεκτικοί είτε συμβολικοί. Τα συμφραζόμενα συνήθως αποκαλύπτουν με ποια έννοια χρησιμοποιείται ένας αριθμός. Ορισμένοι αριθμοί εμφανίζονται συχνά στην Αγία Γραφή με αλληγορική, μεταφορική ή συμβολική έννοια, και σε αυτές τις περιπτώσεις η κατανόηση της σημασίας τους είναι ζωτική για την κατανόηση του κειμένου. Ωστόσο, αυτή η Βιβλική χρήση των αριθμών δεν πρέπει να συγχέεται με την αριθμολογία, η οποία προσδίδει απόκρυφη, μυστικιστική σημασία στους αριθμούς, στους συνδυασμούς τους και στα αριθμητικά σύνολα. Η αριθμολογία είχε προφανώς τις απαρχές της στην αρχαία Βαβυλώνα και, μαζί με άλλες μορφές μαντείας, υπόκειται σε θεϊκή καταδίκη.—Δευ 18:10-12.

Στη συνέχεια θα εξετάσουμε κάποιες από τις μεταφορικές χρήσεις ορισμένων αριθμών που χρησιμοποιούνται ευρέως στην Αγία Γραφή.

Ένα. Όταν χρησιμοποιείται μεταφορικά, αυτός ο αριθμός μεταδίδει την ιδέα της αποκλειστικότητας και της μοναδικότητας, καθώς επίσης της ενότητας και της ταυτότητας σκοπού και δράσης. «Ο Ιεχωβά ο Θεός μας είναι ένας Ιεχωβά», είπε ο Μωυσής. (Δευ 6:4) Μόνο εκείνος είναι Υπέρτατος. Είναι μοναδικός. Δεν μοιράζεται τη δόξα του με άλλον, όπως συμβαίνει με τους ειδωλολατρικούς τριαδικούς θεούς. (Πρ 4:24· Απ 6:10· Ησ 42:8) Υπάρχει ταυτότητα σκοπού και δράσης μεταξύ του Ιεχωβά και του Ιησού Χριστού (Ιωα 10:30), οι δε μαθητές του Χριστού πρέπει να είναι πλήρως ενωμένοι με τον Θεό, με τον Γιο του και μεταξύ τους. (Ιωα 17:21· Γα 3:28) Τέτοιου είδους ενότητα φαίνεται παραστατικά στο θεσμό του γάμου.—Γε 2:24· Ματ 19:6· Εφ 5:28-32.

Δύο. Ο αριθμός δύο εμφανίζεται συχνά σε νομικά συμφραζόμενα. Η συμφωνία στις αφηγήσεις δύο μαρτύρων αυξάνει την ισχύ της μαρτυρίας. Προκειμένου να εδραιωθεί ένα ζήτημα ενώπιον των κριτών, απαιτούνταν δύο ή ακόμη και τρεις μάρτυρες. Αυτή η αρχή ακολουθείται και στη Χριστιανική εκκλησία. (Δευ 17:6· 19:15· Ματ 18:16· 2Κο 13:1· 1Τι 5:19· Εβρ 10:28) Ο Θεός έμεινε προσκολλημένος σε αυτή την αρχή όταν παρουσίασε τον Γιο του στο λαό ως τον Σωτήρα της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς είπε: «Στον ίδιο σας το Νόμο είναι γραμμένο: “Η μαρτυρία δύο ανθρώπων είναι αληθινή”. Εγώ είμαι ο ένας που δίνει μαρτυρία για τον εαυτό μου, και ο Πατέρας που με έστειλε δίνει μαρτυρία για εμένα».—Ιωα 8:17, 18.

Όταν κάτι γινόταν δεύτερη φορά—για παράδειγμα όταν επαναλαμβανόταν μια δήλωση ή ένα όραμα, έστω και με παράλληλο τρόπο—το ζήτημα εδραιωνόταν ως βέβαιο και αληθές (όπως έγινε με τα όνειρα του Φαραώ για τις αγελάδες και τα στάχυα· Γε 41:32). Η Βιβλική εβραϊκή ποίηση αφθονεί σε παραλληλισμούς σκέψεων, οι οποίοι εντυπώνουν καλύτερα στη διάνοια τις εκτιθέμενες αλήθειες ενώ ταυτόχρονα διευκρινίζουν τα ζητήματα με την ποικιλία στη διατύπωσή τους.—Βλέπε Ψλ 2, 44 και άλλους.

Στην προφητεία του Δανιήλ, τα «δύο κέρατα» ενός από τα θηρία συμβόλιζαν τη δυαδική διακυβέρνηση της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας.—Δα 8:20, 21· παράβαλε Απ 13:11.

Τρία. Μολονότι η μαρτυρία δύο μαρτύρων για το ίδιο ζήτημα παρείχε επαρκείς αποδείξεις για την ανάληψη νομικής δράσης, οι τρεις μάρτυρες καθιστούσαν τη μαρτυρία ακόμη ισχυρότερη. Επομένως, σε ορισμένες περιπτώσεις ο αριθμός τρία χρησιμοποιείται για να δηλώσει ένταση, έμφαση ή επιπρόσθετη ισχύ. «Το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα». (Εκ 4:12) Ο Ιησούς, απευθύνοντας τρεις ερωτήσεις στον Πέτρο, αφού εκείνος τον είχε αρνηθεί τρεις φορές, έδωσε έμφαση στα λεγόμενά του. (Ματ 26:34, 75· Ιωα 21:15-17) Το όραμα που έλεγε στον Πέτρο να φάει από όλα τα είδη ζώων, περιλαμβανομένων και όσων θεωρούνταν ακάθαρτα σύμφωνα με το Νόμο, έγινε πιο έντονο εφόσον του δόθηκε τρεις φορές. Χωρίς αμφιβολία, αυτό βοήθησε τον Πέτρο να καταλάβει, όταν ο Κορνήλιος και το σπιτικό του δέχτηκαν τα καλά νέα, ότι ο Θεός έστρεφε πλέον την προσοχή του στους απερίτμητους Εθνικούς, που θεωρούνταν ακάθαρτοι από τους Ιουδαίους.—Πρ 10:1-16, 28-35, 47, 48.

Ο έντονος βαθμός της αγιότητας και της καθαρότητας του Ιεχωβά υπογραμμίζεται από τη διακήρυξη των ουράνιων πλασμάτων: «Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Ιεχωβά». (Ησ 6:3· Απ 4:8) Προτού απομακρύνει τον τελευταίο επίγειο βασιλιά της γραμμής του Δαβίδ από το θρόνο, ο Ιεχωβά είπε: «Ερείπιο, ερείπιο, ερείπιο θα το κάνω. Και αυτό δεν πρόκειται να ανήκει σε κανέναν, ώσπου να έρθει εκείνος που έχει το νόμιμο δικαίωμα, και θα το δώσω σε αυτόν». Εδώ ο Θεός δήλωσε εμφατικά ότι δεν θα κάθονταν βασιλιάδες από τη γραμμή του Δαβίδ στο θρόνο της Ιερουσαλήμ εν ονόματί του—ο θρόνος θα έμενε τελείως κενός—μέχρι να φτάσει ο καιρός κατά τον οποίο θα εγκαθιστούσε τον Μεσσία του δίνοντάς του βασιλική εξουσία. (Ιεζ 21:27) Η ένταση των «αλίμονο» που έρχονται σε εκείνους που κατοικούν στη γη προλέγεται με την τριπλή επανάληψη της διακήρυξης «αλίμονο».—Απ 8:13.

Τέσσερα. Το τέσσερα είναι αριθμός που ενίοτε εκφράζει παγκοσμιότητα ή τετραγωνικότητα στη συμμετρία και στη μορφή. Εμφανίζεται τρεις φορές στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:1. Εδώ, οι “τέσσερις άγγελοι” (όλοι όσοι έχουν υπό την ευθύνη τους τούς «τέσσερις ανέμους» και είναι έτοιμοι για πλήρη καταστροφή) στέκονται στις «τέσσερις γωνιές» της γης (είναι σε θέση να εξαπολύσουν τους ανέμους λοξά ή διαγώνια, με αποτέλεσμα να μη γλιτώσει κανένα τεταρτημόριο της γης). (Παράβαλε Δα 8:8· Ησ 11:12· Ιερ 49:36· Ζαχ 2:6· Ματ 24:31.) Η Νέα Ιερουσαλήμ είναι «τετράγωνη», ίσων διαστάσεων—στην πραγματικότητα έχει σχήμα κύβου. (Απ 21:16) Άλλες μεταφορικές εκφράσεις στις οποίες χρησιμοποιείται ο αριθμός τέσσερα βρίσκονται στα εδάφια Ζαχαρίας 1:18-21· 6:1-3· Αποκάλυψη 9:14, 15.

Έξι. Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει μερικές φορές την ατέλεια. Ο αριθμός του «θηρίου» είναι 666 και αποκαλείται «αριθμός ανθρώπου», πράγμα που υποδεικνύει ότι έχει να κάνει με τον ατελή, ξεπεσμένο άνθρωπο, φαίνεται δε ότι συμβολίζει την ατέλεια αυτού που αντιπροσωπεύει το “θηρίο”. Συνεπώς, η έμφαση που δίνεται στον αριθμό έξι με την αναφορά του στον τρίτο βαθμό (με το έξι να εμφανίζεται στη θέση των μονάδων, των δεκάδων και των εκατοντάδων) τονίζει την ατέλεια και την ανεπάρκεια αυτού που αντιπροσωπεύει ή εξεικονίζει το θηρίο.—Απ 13:18.

Εφτά. Το εφτά χρησιμοποιείται συχνά στις Γραφές για να υποδηλώσει πληρότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις αναφέρεται στην εκτέλεση ενός έργου στο πλήρες. Ή μπορεί να αναφέρεται στον πλήρη κύκλο κάποιων πραγμάτων, τον οποίο διευθετεί ή επιτρέπει ο Θεός. Εκτελώντας πλήρως το έργο του σε σχέση με τη γη σε έξι δημιουργικές ημέρες και αναπαυόμενος την έβδομη ημέρα, ο Ιεχωβά έθεσε το υπόδειγμα για ολόκληρη τη διευθέτηση περί Σαββάτου, από την εβδομάδα των εφτά ημερών μέχρι το Ιωβηλαίο έτος που ακολουθούσε κύκλο εφτά εφταετιών. (Εξ 20:10· Λευ 25:2, 6, 8) Η Γιορτή των Άζυμων Άρτων και η Γιορτή των Σκηνών διαρκούσαν εφτά ημέρες η καθεμιά. (Εξ 34:18· Λευ 23:34) Ο αριθμός εφτά παρουσιάζεται συχνά σε σχέση με τους Λευιτικούς κανόνες για τις προσφορές (Λευ 4:6· 16:14, 19· Αρ 28:11) και τους καθαρισμούς.—Λευ 14:7, 8, 16, 27, 51· 2Βα 5:10.

Οι «εφτά εκκλησίες» της Αποκάλυψης, με τα χαρακτηριστικά τους, παρέχουν πλήρη εικόνα όλων των εκκλησιών του Θεού στη γη.—Απ 1:20–3:22.

Τα «εφτά κεφάλια» του “θηρίου” (Απ 13:1) δείχνουν το όριο μέχρι το οποίο θα επιτρεπόταν η ανάπτυξή του. Παρότι το «κατακόκκινο θηρίο» αποκαλείται «όγδοος» βασιλιάς, προέρχεται από τους εφτά και δεν υπάρχει χωριστά από το εφτακέφαλο θηρίο (Απ 17:3, 9-11), όπως συμβαίνει και με την «εικόνα» του “θηρίου”. (Απ 13:14) Παρόμοια, το δικέρατο «θηρίο» στην ουσία συνυπάρχει με το αρχικό «θηρίο» του οποίου το «σημάδι» προσπαθεί να βάλει σε όλους τους ανθρώπους.—Απ 13:11, 16, 17.

Ο Ιεχωβά ήταν μακρόθυμος με τον Ισραήλ, αλλά τους προειδοποίησε ότι αν, παρά τη διαπαιδαγώγησή του, τον αγνοούσαν, θα τους τιμωρούσε «εφτά φορές», δηλαδή πλήρως, για τις αμαρτίες τους.—Λευ 26:18, 21, 28.

Στα ιστορικά τμήματα των Γραφών, ο αριθμός εφτά δηλώνει συχνά πληρότητα, ή αλλιώς την πλήρη εκτέλεση ενός έργου. Οι Ισραηλίτες άσκησαν πλήρη πίστη και υπακοή βαδίζοντας εφτά ημέρες γύρω από την Ιεριχώ και κάνοντας το γύρο της εφτά φορές την έβδομη ημέρα, κατόπιν δε το τείχος της πόλης κατέρρευσε. (Ιη 6:2-4, 15) Ο Ηλίας επέδειξε πλήρη πίστη στην αποτελεσματικότητα της προσευχής του στον Θεό προστάζοντας τον υπηρέτη του πάνω στο Όρος Κάρμηλος να πάει και να κοιτάξει τον ουρανό εφτά φορές, προτού εμφανιστεί ένα σύννεφο βροχής. (1Βα 18:42-44) Ο λεπρός Νεεμάν έπρεπε να λουστεί εφτά φορές στον Ιορδάνη Ποταμό. Ως ισχυρός Σύριος στρατηγός, έπρεπε να εκδηλώσει ιδιαίτερη ταπεινοφροσύνη για να εφαρμόσει αυτή τη διαδικασία που του υπέδειξε ο προφήτης Ελισαιέ, αλλά, επειδή την εκτέλεσε υπάκουα, ο Ιεχωβά τον καθάρισε. (2Βα 5:10, 12) Με ποιητική δύναμη και ένταση, η αγνότητα, η πληρότητα, η τελειότητα και η ωραιότητα των λόγων του Ιεχωβά παρομοιάζονται με ασήμι καθαρισμένο σε μεταλλουργικό καμίνι, διυλισμένο εφτά φορές. (Ψλ 12:6) Το έλεος του Ιεχωβά μεγαλύνεται με τη δήλωση: «Ο δίκαιος μπορεί να πέσει εφτά φορές και όμως θα σηκωθεί». (Παρ 24:16) Το ότι ο Ιεχωβά αξίζει κάθε αίνο διακηρύττεται από τον ψαλμωδό ως εξής: «Εφτά φορές την ημέρα σε αίνεσα».—Ψλ 119:164.

Στο βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχουν άφθονες περιπτώσεις συμβολικής χρήσης του αριθμού εφτά σε σχέση με τα πράγματα του Θεού και της εκκλησίας του, καθώς επίσης με τα πράγματα του Αντιδίκου του Θεού, του Σατανά του Διαβόλου, στον ολοκληρωτικό πόλεμο που διεξάγει αυτός εναντίον του Θεού και του λαού του.—Απ 1:4, 12, 16· 5:1, 6· 8:2· 10:3· 12:3· 13:1· 15:1, 7· 17:3, 10 και άλλα εδάφια.

Τα πολλαπλάσια του εφτά χρησιμοποιούνται με παρόμοια έννοια πληρότητας. Ο αριθμός εβδομήντα (δέκα φορές το εφτά) χρησιμοποιείται προφητικά στις «εβδομήντα εβδομάδες» της προφητείας του Δανιήλ σχετικά με την έλευση του Μεσσία. (Δα 9:24-27· βλέπε ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ.) Η Ιερουσαλήμ και ο Ιούδας ερημώθηκαν για 70 χρόνια, λόγω ανυπακοής στον Θεό, «ώσπου να ξεπληρώσει [εντελώς] αυτή η γη τα σάββατά της».—2Χρ 36:21· Ιερ 25:11· 29:10· Δα 9:2· Ζαχ 1:12· 7:5.

Ο αριθμός εβδομήντα εφτά, ο οποίος συνίσταται στην επανάληψη του εφτά, είχε την έννοια «επ’ άπειρον» ή «απεριόριστα». Ο Ιησούς συμβουλεύει τους Χριστιανούς να συγχωρούν τους αδελφούς τους σε αυτόν το βαθμό. (Ματ 18:21, 22) Εφόσον ο Θεός είχε ορίσει ότι όποιος σκότωνε τον Κάιν, το δολοφόνο, έπρεπε να «υποστεί εκδίκηση εφτά φορές», ο Λάμεχ, ο οποίος προφανώς σκότωσε κάποιον σε αυτοάμυνα, είπε: «Αν εφτά φορές υπάρξει εκδίκηση για τον Κάιν, τότε για τον Λάμεχ εβδομήντα φορές και εφτά».—Γε 4:15, 23, 24.

Οχτώ. Ο αριθμός οχτώ χρησιμοποιούνταν και αυτός για να προσδώσει έμφαση στην πληρότητα κάποιου πράγματος (ένα επιπλέον του εφτά, του αριθμού που χρησιμοποιείται γενικά για την πληρότητα), συμβολίζοντας έτσι μερικές φορές την αφθονία. Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε το λαό του ότι θα απαλλασσόταν από την απειλή της Ασσυρίας, λέγοντας ότι θα εγείρονταν εναντίον του Ασσυρίου «εφτά ποιμένες, ναι, [όχι μόνο εφτά, αλλά] οχτώ ηγεμόνες ανάμεσα από τους ανθρώπους». (Μιχ 5:5) Ως κατάλληλο αποκορύφωμα της τελευταίας γιορτής του θρησκευτικού έτους, της Γιορτής των Σκηνών, η όγδοη ημέρα έπρεπε να είναι ημέρα άγιας συνέλευσης, επίσημης σύναξης, ημέρα πλήρους ανάπαυσης.—Λευ 23:36, 39· Αρ 29:35.

Δέκα. Το δέκα είναι αριθμός που υποδηλώνει ολοκληρία, ολότητα, το σύνολο, το άθροισμα όλων όσων υπάρχουν από κάτι. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, όπου οι αριθμοί εφτά και δέκα χρησιμοποιούνται μαζί, το εφτά αντιπροσωπεύει εκείνο που είναι υψηλότερο ή ανώτερο, ενώ το δέκα αντιπροσωπεύει κάτι υποδεέστερο.

Οι Δέκα Πληγές που εκχύθηκαν στην Αίγυπτο εξέφρασαν εξ ολοκλήρου τις κρίσεις του Θεού για αυτήν—όλα όσα απαιτούνταν για να ταπεινωθούν ολοκληρωτικά οι ψεύτικοι θεοί της Αιγύπτου και για να ελευθερωθεί ο λαός του Θεού ο Ισραήλ από το ζυγό της. Ο “Δεκάλογος” συνιστούσε τους βασικούς νόμους της διαθήκης του Νόμου, ενώ οι περίπου 600 άλλοι νόμοι απλώς ανέλυαν αυτούς τους νόμους, τους αποσαφήνιζαν και εξηγούσαν την εφαρμογή τους. (Εξ 20:3-17· 34:28) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τον αριθμό δέκα σε αρκετές από τις παραβολές του για να υποδηλώσει ολότητα ή τον πλήρη αριθμό ενός πράγματος.—Ματ 25:1· Λου 15:8· 19:13, 16, 17.

Ένα από τα θηρία στο όραμα του Δανιήλ και ορισμένα θηρία που περιγράφονται στην Αποκάλυψη είχαν δέκα κέρατα. Αυτά προφανώς αντιπροσώπευαν όλες τις δυνάμεις, ή αλλιώς όλους τους «βασιλιάδες», της γης που συνθέτουν το θηριώδες σύστημα. (Δα 7:7, 20, 24· Απ 12:3· 13:1· 17:3, 7, 12) Η ολοκληρία της δοκιμής ή της περιόδου δοκιμής που ορίζει ο Θεός για τους υπηρέτες του, ή που επιτρέπει να υποστούν, εκφράζεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 2:10 ως εξής: «Μη φοβάσαι αυτά που πρόκειται σύντομα να πάθεις. Δες! Ο Διάβολος θα εξακολουθήσει να ρίχνει μερικούς από εσάς στη φυλακή για να υποβληθείτε εξ ολοκλήρου σε δοκιμή και για να έχετε θλίψη δέκα ημέρες».

Δώδεκα. Ο πατριάρχης Ιακώβ απέκτησε 12 γιους, οι οποίοι αποτέλεσαν τα θεμέλια των 12 φυλών του Ισραήλ. Οι απόγονοί τους οργανώθηκαν από τον Θεό ως δικό του έθνος υπό τη διαθήκη του Νόμου. Επομένως, ο αριθμός δώδεκα φαίνεται ότι αντιπροσωπεύει μια πλήρη, ισορροπημένη, θεϊκά θεσμοθετημένη διευθέτηση. (Γε 35:22· 49:28) Ο Ιεχωβά επέλεξε 12 αποστόλους, οι οποίοι αποτελούν τα δευτερεύοντα θεμέλια της Νέας Ιερουσαλήμ, που έχει χτιστεί πάνω στον Ιησού Χριστό. (Ματ 10:2-4· Απ 21:14) Υπάρχουν 12 φυλές των «γιων του [πνευματικού] Ισραήλ», καθεμιά από τις οποίες αποτελείται από 12.000 μέλη.—Απ 7:4-8.

Σε μερικές περιπτώσεις είναι σημαντικά και τα πολλαπλάσια του 12. Ο Δαβίδ καθιέρωσε 24 υποδιαιρέσεις του ιερατείου για να υπηρετούν με τη σειρά στο ναό που έχτισε αργότερα ο Σολομών. (1Χρ 24:1-18) Αυτό βοηθάει στον προσδιορισμό των “είκοσι τεσσάρων πρεσβυτέρων” που κάθονταν ολόγυρα από το θρόνο του Θεού ντυμένοι με λευκά εξωτερικά ενδύματα και φορούσαν στέμματα. (Απ 4:4) Οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, οι πνευματικοί αδελφοί του, έχουν λάβει την υπόσχεση ότι θα είναι βασιλιάδες και ιερείς μαζί του στους ουρανούς. Αυτοί οι πρεσβύτεροι δεν θα μπορούσαν να είναι μόνο οι απόστολοι, που αριθμούσαν μόλις 12 άτομα. Επομένως, είναι προφανές ότι αντιπροσωπεύουν ολόκληρο το σώμα του “βασιλικού ιερατείου”, τους 144.000 (όπως αυτοί συμβολίζονται από τις 24 ιερατικές υποδιαιρέσεις που υπηρετούσαν στο ναό) στις θέσεις τις οποίες κατέχουν στους ουρανούς, ως εστεμμένοι βασιλιάδες και ιερείς.—1Πε 2:9· Απ 7:4-8· 20:6.

Σαράντα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι περίοδοι κρίσης ή τιμωρίας φαίνεται ότι σχετίζονται με τον αριθμό 40. (Γε 7:4· Ιεζ 29:11, 12) Στη Νινευή δόθηκαν 40 ημέρες για να μετανοήσει. (Ιων 3:4) Μια άλλη χρήση του αριθμού 40 φανερώνει ένα παράλληλο μεταξύ της ζωής του Ιησού Χριστού και της ζωής του Μωυσή, ο οποίος εξεικόνιζε τον Χριστό. Και οι δύο αυτοί άντρες νήστεψαν 40 ημέρες.—Εξ 24:18· 34:28· Δευ 9:9, 11· Ματ 4:1, 2.