ΣΤΟΜΑ

Όργανο που σχεδιάστηκε από τον Θεό για να δέχεται και να προετοιμάζει την τροφή για το στομάχι. Επίσης, στους ανθρώπους είναι όργανο ομιλίας. Κάθε ομιλία πρέπει να καταλήγει σε αίνο του Θεού. (Ψλ 34:1· 51:15· 71:8· 145:21) Ο ψαλμωδός διακήρυξε ότι καθετί που έχει πνοή θα αινεί τον Ιεχωβά. Επομένως, οι άνθρωποι πρέπει να χρησιμοποιούν με αυτόν τον τρόπο το στόμα τους αν θέλουν να ζήσουν. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί ότι η πίστη στον Θεό και στον Γιο του, ακόμη και αν κάποιος πιστεύει με την καρδιά του, δεν αρκεί. Πρέπει να συνοδεύεται από δημόσια διακήρυξη για να φέρει σωτηρία.—Ψλ 150:6· Ρω 10:10.

Σε αρμονία με το σκοπό του και με το δικαίωμα και τη δύναμη που έχει ως Δημιουργός, ο Ιεχωβά μπορεί να βάλει τα κατάλληλα λόγια στο στόμα του υπηρέτη του. Στην περίπτωση των προφητών του, το έκανε αυτό θαυματουργικά, μέσω θεοπνευστίας. (Εξ 4:11, 12, 15· Ιερ 1:9) Σε κάποια περίπτωση έκανε να μιλήσει ακόμη και ένα άλαλο ζώο, ένα γαϊδούρι. (Αρ 22:28, 30· 2Πε 2:15, 16) Σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού μπορούν να έχουν τα λόγια του στο στόμα τους, όχι μέσω θεοπνευστίας, αλλά μέσω του θεόπνευστου γραπτού του Λόγου, ο οποίος τους εξοπλίζει απόλυτα για κάθε καλό έργο. (2Τι 3:16, 17) Δεν είναι αναγκασμένοι πλέον να περιμένουν να έρθει ο Χριστός για να προμηθεύσει τα καλά νέα ούτε χρειάζεται να ανατρέξουν σε κάποια άλλη πηγή για αυτά που κηρύττουν. Τα έχουν ακριβώς μπροστά τους, έτοιμα προς μετάδοση, καθώς τους λέγεται: «Ο λόγος είναι κοντά σου, στο στόμα σου και στην καρδιά σου».—Ρω 10:6-9· Δευ 30:11-14.

Μπορεί να Φέρει Ζωή ή Θάνατο. Εξυπακούεται ότι η κατάλληλη χρήση του στόματος είναι ζωτική, και αυτό ακριβώς διακηρύττει ο Ιεχωβά. Ο Λόγος του λέει: «Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής». (Παρ 10:11) Επομένως, το στόμα πρέπει να φυλάσσεται πάρα πολύ προσεκτικά (Ψλ 141:3· Παρ 13:3· 21:23), διότι αν κανείς το χρησιμοποιεί με αφροσύνη, μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή. (Παρ 10:14· 18:7) Ο Θεός θεωρεί ένα άτομο υπόλογο για το τι βγάζει από το στόμα του. (Ματ 12:36, 37) Κάποιος μπορεί να μιλήσει βιαστικά, κάνοντας μια επιπόλαιη ευχή. (Εκ 5:4-6) Μπορεί να κολακεύσει κάποιον άλλον, προς καταστροφή εκείνου του ατόμου και δική του καταδίκη. (Παρ 26:28) Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να φυλάει κανείς το στόμα του όταν βρίσκεται μπροστά στους πονηρούς, διότι μια ελάχιστη απόκλιση από αυτά που η σοφία του Θεού κατευθύνει τον υπηρέτη του να πει μπορεί να φέρει όνειδος στο όνομα του Θεού και ίσως προκαλέσει το θάνατο του ατόμου. (Ψλ 39:1) Ο Ιησούς έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα υποταγής στο θέλημα του Θεού χωρίς να παραπονεθεί ούτε να εξυβρίσει τους πονηρούς εναντίους του.—Ησ 53:7· Πρ 8:32· 1Πε 2:23.

Ο Χριστιανός πρέπει να είναι συνεχώς σε εγρήγορση, διότι είναι ατελής και επομένως χρειάζεται να προσέχει την καρδιά του. Ο Ιησούς είπε ότι δεν μολύνει τον άνθρωπο αυτό που μπαίνει στο στόμα, αλλά αυτό που βγαίνει από το στόμα, διότι «από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα». (Ματ 12:34· 15:11) Πρέπει, λοιπόν, κανείς να προσέχει ώστε να μην αφήνει τίποτα να βγαίνει από το στόμα του χωρίς πρώτα να το σκεφτεί, χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες. Αυτό προϋποθέτει να χρησιμοποιεί τη διάνοιά του για να εφαρμόζει τα καλά πράγματα που έχει μάθει από το Λόγο του Θεού.—Παρ 13:3· 21:23.

Εφόσον το στόμα έχει μεγάλη δύναμη είτε για το καλό είτε για το κακό, σπουδαία αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν το καθοδηγεί ο Ιεχωβά. Εκείνος έκανε το στόμα του Ησαΐα «σαν κοφτερό σπαθί» και τα λόγια στο στόμα του Ιερεμία «φωτιά». Ο Ιεχωβά υποστήριξε τα προφητικά τους λόγια με τη δύναμή του, και αυτά βγήκαν αληθινά. (Ησ 49:2· Ιερ 5:14) Από την άλλη πλευρά, είναι επικίνδυνο να ακούει κανείς οτιδήποτε βγαίνει από το στόμα ενός ατόμου που είναι γνωστό ως αποστάτης, διότι κάτι τέτοιο μπορεί να τον οδηγήσει στην καταστροφή.—Παρ 11:9.

Μεταφορική Χρήση. Ο Θεός παρουσιάζει συμβολικά τον εαυτό του σαν να έχει στόμα. Καμιά από τις εξαγγελίες του δεν γίνεται άσκοπα, μάταια. Θα πραγματοποιηθούν ως την παραμικρή λεπτομέρεια. (Ησ 55:10, 11) Επομένως, όσοι επιθυμούν ζωή πρέπει να ζουν με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του. (Δευ 8:3· Ματ 4:4) Όταν ο Γιος του ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν στη γη, συμμόρφωνε ολόκληρη τη ζωή του με τα λόγια του Πατέρα του και τώρα του έχει δοθεί παγκόσμια εξουσία. Ως Βασιλιάς διορισμένος από τον Ιεχωβά, θα χτυπήσει τη γη με «το ραβδί του στόματός του». (Ησ 11:4) Το όραμα της Αποκάλυψης τον δείχνει να χτυπάει τα έθνη με μακρύ σπαθί που βγαίνει από το στόμα του. (Απ 19:15, 21) Αυτό το σχήμα λόγου συμβολίζει προφανώς την εξουσία την οποία θα ασκήσει ως διοικητής όλων των ουράνιων στρατευμάτων του Ιεχωβά, έχοντας το πρόσταγμα και την επίβλεψη στον πόλεμο που θα καταλήξει στην εκτέλεση των εχθρών του Θεού.

Η λέξη «στόμα» χρησιμοποιείται πολλές φορές ως συνώνυμη της ομιλίας ή της ικανότητας ομιλίας, όπως φαίνεται σε μερικές από τις παραπάνω περιπτώσεις. Ο κανόνας που αφορά τις αποδείξεις σε μια υπόθεση, ο οποίος υφίστατο υπό το Μωσαϊκό Νόμο και ακολουθείται επίσης στη Χριστιανική εκκλησία, είναι ότι ένα άτομο μπορεί να βρεθεί ένοχο μόνο «με το στόμα», δηλαδή με την κατάθεση, δύο ή τριών μαρτύρων. (Δευ 17:6· Ματ 18:16· παράβαλε 2Κο 13:1.) Μερικά ακόμη παραδείγματα παρόμοιας χρήσης βρίσκονται στα εδάφια Ιώβ 32:5· Ψαλμός 10:7· 55:21· 78:36· Ιεζεκιήλ 24:27· 29:21· Λουκάς 21:15, υποσ.· Ρωμαίους 15:6.

Επιπλέον, οι λέξεις «στόμα» και «στόμιο» μπορεί να αναφέρονται στο άνοιγμα κάποιου πράγματος, όπως ενός πηγαδιού (Γε 29:2), ενός σακιού (Γε 43:12· 44:1, 2), μιας σπηλιάς (Ιη 10:22), ή σε ένα άνοιγμα της γης (Αρ 16:32), καθώς επίσης στην ικανότητα που έχει η γη να απορροφά υγρά που χύνονται πάνω της (Γε 4:11). Ο Σιεόλ, ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους, λέγεται ότι έχει πλατύ στόμα, ώστε να δέχεται πολλούς νεκρούς.—Ησ 5:14.

Ο Ουρανίσκος. Ο ουρανίσκος είναι η οροφή του στόματος, η οποία διαχωρίζει το στόμα από τις ρινικές κοιλότητες, και έχει ένα μαλακό μέρος που σχηματίζει κάτι σαν κουρτίνα ανάμεσα στο στόμα και στο φάρυγγα. Στις Γραφές, η λέξη «ουρανίσκος» χρησιμοποιείται σε ορισμένες περιπτώσεις ως συνώνυμη της λέξης «στόμα».—Παρ 8:7· Ωσ 8:1, υποσ.

Τόσο ο Ιώβ όσο και ο Ελιού χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να κάνουν μια σύγκριση, παρομοιάζοντας την ικανότητα που έχει ο ουρανίσκος να ξεχωρίζει τις γεύσεις με την κρίση που διαθέτει ο άνθρωπος για να ξεχωρίζει τι είναι σωστό και σοφό. (Ιωβ 12:11· 34:3) Το ότι ο ουρανίσκος συντελεί στη γεύση δεν είναι εσφαλμένο, όπως υποστηρίζεται μερικές φορές. Αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε παρατηρώντας το ρόλο του ουρανίσκου όταν καταπίνουμε. Η γλώσσα πιέζει την τροφή προς τον ουρανίσκο και αυτή απλώνεται καθώς προχωρεί πίσω και εισέρχεται στο φάρυγγα, έναν κωνικό σωλήνα ο οποίος οδηγεί προς το στομάχι και συνδέεται επίσης με τις ρινικές οδούς. Έτσι διαχέεται καλύτερα το άρωμα της τροφής στις ρινικές οδούς, πράγμα που συμβάλλει πολύ σε αυτό που αποκαλείται κοινώς γεύση.