ΔΗΝΑΡΙΟ

Ρωμαϊκό ασημένιο νόμισμα βάρους περίπου 3,85 γρ. του οποίου, ως εκ τούτου, η σημερινή αξία θα ήταν 74 σεντς. Έφερε τη μορφή του Καίσαρα και ήταν «το νόμισμα του κεφαλικού φόρου» που απαιτούσαν οι Ρωμαίοι από τους Ιουδαίους. (Ματ 22:19-21) Στις ημέρες της επίγειας διακονίας του Ιησού, οι αγροτοεργάτες αμείβονταν συνήθως με ένα δηνάριο για εργάσιμη ημέρα 12 ωρών. (Ματ 20:2) Επομένως, το εδάφιο Αποκάλυψη 6:6 παρουσιάζει μια ακραία κατάσταση όταν δηλώνει ότι ένα λίτρο σιταριού ή τρία λίτρα κριθαριού θα στοίχιζαν ένα δηνάριο (ένα ολόκληρο ημερομίσθιο).

Αν το ακριβό νάρδο με το οποίο η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, άλειψε τον Ιησού Χριστό είχε πουληθεί 300 δηνάρια (σχεδόν όσο τα ημερομίσθια ενός χρόνου), αυτό ενδεχομένως θα σήμαινε ότι ένα σημαντικό ποσό χρημάτων θα είχε καταλήξει στο κουτί με τα χρήματα που φύλαγε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Δεν είναι, λοιπόν, διόλου άξιο απορίας το ότι ο ανέντιμος Ιούδας ο Ισκαριώτης ήγειρε έντονες αντιρρήσεις, εφόσον τώρα δεν θα μπορούσε να καταχραστεί ούτε ελάχιστο μέρος αυτού του μεγάλου ποσού.—Ιωα 12:3-6· 13:29· Μαρ 14:3-11.

Ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής του Ιησού δαπάνησε δύο δηνάρια (δύο ημερομίσθια) για να βοηθήσει έναν άγνωστο ξένο και δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος να καλύψει όποια επιπλέον έξοδα γίνονταν για λογαριασμό του. (Λου 10:33-35) Αντίθετα, σε μια από τις παραβολές του Ιησού η οποία τόνιζε την ανάγκη να είμαστε συγχωρητικοί, κάποιος δούλος στον οποίο είχε διαγραφεί χρέος 60.000.000 δηναρίων δεν ήθελε να χαρίσει σε έναν σύνδουλό του τα 100 δηνάρια που του χρωστούσε εκείνος.—Ματ 18:24-33.

[Εικόνα στη σελίδα 735]

Οι δύο όψεις ρωμαϊκού δηναρίου