Ένα Μεγάλο Πλήθος που Αποδίδει Ιερή Υπηρεσία

«Του αποδίδουν ιερή υπηρεσία ημέρα και νύχτα στο ναό του».—ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 7:15.

 1. Ποιο ορόσημο πνευματικής κατανόησης επιτεύχθηκε το 1935;

ΣΤΙΣ 31 Μαΐου 1935, υπήρχε μεγάλη χαρά ανάμεσα στους εκπροσώπους σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσινγκτον, D.C. Εκεί, για πρώτη φορά, προσδιορίστηκε σαφώς η ταυτότητα του πολύ όχλου (δηλαδή του μεγάλου πλήθους), που αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:9, σε αρμονία με την υπόλοιπη Αγία Γραφή και σύμφωνα με γεγονότα που είχαν ήδη αρχίσει να εκτυλίσσονται.

 2. Τι κατέδειξε ότι ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων είχε αντιληφτεί ότι ο Θεός δεν τους είχε καλέσει σε ουράνια ζωή;

² Περίπου έξι εβδομάδες νωρίτερα, κατά τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, 10.681 από τους παρόντες (περίπου 1 στους 6) δεν είχαν πάρει από τα εμβλήματα, δηλαδή από το ψωμί και το κρασί, και 3.688 από αυτούς ήταν δραστήριοι διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού. Γιατί δεν πήραν από τα εμβλήματα; Διότι, με βάση τα όσα είχαν μάθει από την Αγία Γραφή, αντιλαμβάνονταν ότι ο Θεός δεν τους είχε καλέσει σε ουράνια ζωή, αλλά ότι μπορούσαν να συμμετάσχουν στις στοργικές προμήθειες του Ιεχωβά με έναν άλλον τρόπο. Έτσι σε εκείνη τη συνέλευση, όταν ο ομιλητής ρώτησε «Μπορείτε παρακαλώ, όλοι όσοι έχετε την ελπίδα να ζήσετε για πάντα εδώ στη γη, να σηκωθείτε όρθιοι;» τι συνέβη; Χιλιάδες άτομα σηκώθηκαν, πράγμα που συνοδεύτηκε από παρατεταμένες επευφημίες του ακροατηρίου.

 3. Γιατί έδωσε καινούρια ώθηση στη διακονία αγρού ο προσδιορισμός της ταυτότητας του πολύ όχλου, και πώς ένιωσαν οι Μάρτυρες για αυτό;

³ Τα όσα έμαθαν οι εκπρόσωποι σε εκείνη τη συνέλευση έδωσαν καινούρια ώθηση στη διακονία τους. Αυτοί έφτασαν στο σημείο να καταλάβουν ότι τώρα, πριν από το τέλος του παλιού συστήματος, ένας πολύς όχλος ανθρώπων, όχι μόνο λίγες χιλιάδες, θα λάβαιναν την ευκαιρία να εισέλθουν στη διευθέτηση του Ιεχωβά για τη διαφύλαξη της ζωής, με προοπτική να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισένια γη. Τι συγκινητικό άγγελμα παρουσιάστηκε εκεί σε αυτούς που αγαπούσαν την αλήθεια! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιλαμβάνονταν ότι υπήρχε ένα μεγάλο έργο να γίνει—ένα χαρωπό έργο. Χρόνια αργότερα, ο Τζον Μπουθ, ο οποίος έγινε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, αναπόλησε: «Εκείνη η συνέλευση μας έδωσε πολλούς λόγους για να χαιρόμαστε».

 4. (α) Σε ποιο βαθμό έχει πράγματι συγκεντρωθεί το μεγάλο πλήθος από το 1935 και έπειτα; (β) Με ποιον τρόπο παρέχουν αποδείξεις εκείνοι που ανήκουν στο μεγάλο πλήθος για το ότι η πίστη τους είναι ζωντανή;

⁴ Στη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, ο αριθμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά αυξήθηκε ραγδαία. Παρά το διωγμό που υπέστησαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, πολλές φορές με βίαιο τρόπο, ο αριθμός τους σχεδόν τριπλασιάστηκε μέσα σε μια δεκαετία. Επίσης, οι 56.153 ευαγγελιζόμενοι που έδιναν δημόσια μαρτυρία το 1935 αυξήθηκαν μέχρι το 1994 σε πάνω από 4.900.000 διαγγελείς της Βασιλείας οι οποίοι βρίσκονται σε 230 και πλέον χώρες. Η συντριπτική πλειονότητα από αυτούς αποβλέπει με ένθερμη προσμονή στο να συμπεριληφτεί σε εκείνους τους οποίους θα ευνοήσει ο Ιεχωβά με τελειότητα ζωής σε μια παραδεισένια γη. Σε σύγκριση με το μικρό ποίμνιο, αυτοί αληθινά έχουν γίνει ένα μεγάλο πλήθος. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι που λένε ότι έχουν πίστη και εντούτοις δεν την εκδηλώνουν. (Ιακώβου 1:22· 2:14-17) Όλοι τους μεταδίδουν σε άλλους τα καλά νέα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Είστε εσείς ένας από αυτό το ευτυχισμένο πλήθος; Το να είστε δραστήριος Μάρτυρας αποτελεί σημαντικό προσδιοριστικό γνώρισμα, αλλά περιλαμβάνονται περισσότερα.

‘Στέκονται Μπροστά στο Θρόνο’

 5. Τι καταδεικνύεται από το γεγονός ότι το μεγάλο πλήθος ‘στέκεται μπροστά στο θρόνο’;

⁵ Στο όραμα που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη, αυτός τους είδε να ‘στέκονται μπροστά στο θρόνο και μπροστά στο Αρνί’. (Αποκάλυψη 7:9) Το ότι στέκονται μπροστά στο θρόνο του Θεού, όπως περιγράφεται σε αυτή την περικοπή, καταδεικνύει ότι αυτοί αναγνωρίζουν πλήρως την κυριαρχία του Ιεχωβά. Αυτό περιλαμβάνει πολλά πράγματα. Για παράδειγμα: (1) Αναγνωρίζουν το δικαίωμα που έχει ο Ιεχωβά να αποφασίζει για τους υπηρέτες του τι είναι καλό και τι είναι κακό. (Γένεσις 2:16, 17· Ησαΐας 5:20, 21) (2) Ακούν τον Ιεχωβά καθώς τους μιλάει μέσω του Λόγου του. (Δευτερονόμιον 6:1-3· 2 Πέτρου 1:19-21) (3) Καταλαβαίνουν τη σπουδαιότητα του να υποτάσσονται σε εκείνους στους οποίους ο Ιεχωβά έχει εμπιστευτεί την επίβλεψη. (1 Κορινθίους 11:3· Εφεσίους 5:22, 23· 6:1-3· Εβραίους 13:17) (4) Αν και είναι ατελείς, προσπαθούν ένθερμα να ανταποκρίνονται στη θεοκρατική κατεύθυνση, όχι αναγκαστικά, αλλά πρόθυμα, από καρδιάς. (Παροιμίαι 3:1· Ιακώβου 3:17, 18) Αυτοί βρίσκονται μπροστά στο θρόνο για να αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά, τον οποίο σέβονται και αγαπούν βαθιά. Όσον αφορά αυτό το μεγάλο πλήθος, το ότι ‘στέκονται’ μπροστά στο θρόνο καταδεικνύει την επιδοκιμασία Εκείνου που κάθεται στο θρόνο. (Παράβαλε Αποκάλυψη 6:16, 17). Πού στηρίζεται αυτή η επιδοκιμασία;

«Ντυμένοι με Λευκές Στολές»

 6. (α) Τι σημαίνει το ότι τα μέλη του μεγάλου πλήθους είναι ‘ντυμένα με λευκές στολές’; (β) Πώς αποκτάει το μεγάλο πλήθος δίκαιη υπόσταση μπροστά στον Ιεχωβά; (γ) Σε ποιο βαθμό επηρεάζει τη ζωή των μελών του μεγάλου πλήθους η πίστη στο χυμένο αίμα του Χριστού;

⁶ Η περιγραφή που κάνει ο απόστολος Ιωάννης για τα όσα είδε αναφέρει ότι τα μέλη αυτού του μεγάλου πλήθους είναι ‘ντυμένα με λευκές στολές’. Εκείνες οι λευκές στολές συμβολίζουν την καθαρή, δίκαιη υπόσταση που έχουν μπροστά στον Ιεχωβά. Πώς απέκτησαν αυτή την υπόσταση; Παρατηρήσαμε ήδη ότι στο όραμα του Ιωάννη αυτοί στέκονταν «μπροστά στο Αρνί». Αναγνωρίζουν τον Ιησού Χριστό ως «το Αρνί του Θεού που αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Ο Ιωάννης άκουσε έναν από τους πρεσβυτέρους ο οποίος, στο όραμα, ήταν παρών στο θρόνο του Θεού να εξηγεί: «Έπλυναν τις στολές τους και τις έκαναν λευκές με το αίμα του Αρνιού. Να γιατί είναι μπροστά στο θρόνο του Θεού». (Αποκάλυψη 7:14, 15) Συμβολικά, αυτοί έχουν πλύνει τα ενδύματά τους με το να ασκούν πίστη στο απολυτρωτικό αίμα του Χριστού. Δεν αποδέχονται απλώς διανοητικά τη Βιβλική διδασκαλία σχετικά με το λύτρο. Η εκτίμησή τους για αυτήν επηρεάζει το είδος του ατόμου που είναι εκείνοι εσωτερικά· γι’ αυτό, «με την καρδιά» ασκούν πίστη. (Ρωμαίους 10:9, 10) Αυτό έχει ευρεία επίδραση σε ό,τι κάνουν σε σχέση με τη ζωή τους. Με πίστη, αυτοί αφιερώνονται στον Ιεχωβά με βάση τη θυσία του Χριστού, συμβολίζουν αυτή την αφιέρωση με κατάδυση στο νερό, ζουν αληθινά σε αρμονία με την αφιέρωσή τους και έτσι φτάνουν στο σημείο να απολαμβάνουν μια επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό. Τι θαυμάσιο προνόμιο—ένα προνόμιο που πρέπει να περιφρουρείται προσεκτικά!—2 Κορινθίους 5:14, 15.

 7, 8. Πώς έχει βοηθήσει η οργάνωση του Ιεχωβά τα μέλη του μεγάλου πλήθους να διατηρήσουν τα ενδύματά τους αμόλυντα;

⁷ Με στοργικό ενδιαφέρον για τη διαρκή ευημερία τους, η οργάνωση του Ιεχωβά έχει επανειλημμένα στρέψει την προσοχή σε στάσεις και διαγωγή που θα μπορούσαν να κηλιδώσουν, δηλαδή να μολύνουν, τα ενδύματα που αποτελούν την ταυτότητα ενός ατόμου, έτσι ώστε, παρά το τι ομολογεί εξωτερικά, το άτομο να μην ταιριάζει πραγματικά με την προφητική περιγραφή που βρίσκεται στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9, 10. (1 Πέτρου 1:15, 16) Υποστηρίζοντας τα όσα είχαν δημοσιευτεί πρωτύτερα, Η Σκοπιά, το 1941 και έπειτα από αυτό το έτος, επανειλημμένα έδειξε ότι θα ήταν χονδροειδώς ακατάλληλο να κηρύττει κάποιος στους άλλους, και κατόπιν, όταν δεν βρίσκεται στη διακονία, να επιδίδεται σε πορνεία, μοιχεία ή άλλη τέτοιου είδους διαγωγή. (1 Θεσσαλονικείς 4:3· Εβραίους 13:4) Το 1947 τονίστηκε ότι οι κανόνες του Ιεχωβά για το Χριστιανικό γάμο εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες· ανεξάρτητα από το τι μπορεί να ενέκριναν τα τοπικά έθιμα, εκείνοι που συνέχιζαν να ασκούν την πολυγαμία δεν μπορούσαν να είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ματθαίος 19:4-6· Τίτο 1:5, 6.

⁸ Το 1973, καταδείχτηκε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια ότι έπρεπε όλοι τους να απέχουν εντελώς από συνήθειες που είναι αναμφισβήτητα μολυσματικές, όπως είναι το κάπνισμα, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονταν οι ίδιοι—όχι μόνο στην Αίθουσα Βασιλείας ή στην υπηρεσία αγρού, αλλά επίσης στην κοσμική εργασία ή σε κάποιο μέρος που ήταν απομονωμένο από τη δημόσια θέα. (2 Κορινθίους 7:1) Το 1987, στις συνελεύσεις περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι Χριστιανοί νεαροί έλαβαν ισχυρές συμβουλές σύμφωνα με τις οποίες, για να διατηρούν καθαρή υπόσταση μπροστά στον Θεό, έπρεπε να φυλάγονται από το να ζουν διπλή ζωή. (Ψαλμός 26:1, 4) Ξανά και ξανά, Η Σκοπιά έχει προειδοποιήσει ενάντια σε διάφορες πτυχές του πνεύματος του κόσμου επειδή «η θρησκεία που είναι καθαρή και αμόλυντη από την άποψη του Θεού και Πατέρα μας» περιλαμβάνει το να κρατάει κανείς τον εαυτό του «χωρίς κηλίδα από τον κόσμο».—Ιακώβου 1:27.

 9. Ποιοι θα σταθούν πραγματικά επιδοκιμασμένοι μπροστά στο θρόνο του Θεού μετά τη μεγάλη θλίψη;

⁹ Εκείνοι των οποίων η πίστη τούς υποκινεί να ζουν με τέτοιον τρόπο ώστε να παραμένουν πνευματικά και ηθικά καθαροί είναι αυτοί που θα εξακολουθήσουν να ‘στέκονται μπροστά στο θρόνο’ ως επιδοκιμασμένοι υπηρέτες του Θεού μετά την επερχόμενη μεγάλη θλίψη. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν κάνουν απλώς ένα ξεκίνημα στο Χριστιανικό τρόπο ζωής, αλλά εμμένουν όσια σε αυτόν.—Εφεσίους 4:24.

«Φοινικόκλαδα στα Χέρια Τους»

10. Τι σημαίνουν τα φοινικόκλαδα που είδε ο Ιωάννης στα χέρια του μεγάλου πλήθους;

¹⁰ Ανάμεσα στα εξέχοντα χαρακτηριστικά των μελών του μεγάλου πλήθους, όπως παρατήρησε ο απόστολος Ιωάννης, είναι το ότι «είχαν φοινικόκλαδα στα χέρια τους». Τι σημαίνει αυτό; Χωρίς αμφιβολία εκείνα τα φοινικόκλαδα θύμιζαν στον Ιωάννη την Ιουδαϊκή γιορτή των σκηνών, την πιο χαρωπή γιορτή του Εβραϊκού ημερολογίου, η οποία διεξαγόταν μετά τον καλοκαιρινό θερισμό. Σε αρμονία με το Νόμο, φοινικόκλαδα, μαζί με κλαδιά άλλων δέντρων, χρησιμοποιούνταν για να φτιαχτούν σκηνές στις οποίες κατοικούσαν στη διάρκεια της γιορτής. (Λευιτικόν 23:39, 40· Νεεμίας 8:14-18) Επίσης, τα κουνούσαν οι λάτρεις στο ναό όταν ψέλνονταν οι Ψαλμοί Χαλέλ (Ψαλμοί 113-118). Το γεγονός ότι τα μέλη του μεγάλου πλήθους κουνούσαν φοινικόκλαδα αναμφίβολα θύμιζε επίσης στον Ιωάννη την περίπτωση κατά την οποία ο Ιησούς έμπαινε στην Ιερουσαλήμ ενώ ένα πλήθος λάτρεων χαρούμενα κουνούσαν φοινικόκλαδα και φώναζαν: «Ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Ιεχωβά, ναι, ο βασιλιάς του Ισραήλ!» (Ιωάννης 12:12, 13) Επομένως, το ότι κουνούσαν φοινικόκλαδα καταδεικνύει ότι τα μέλη του μεγάλου πλήθους χαιρετίζουν χαρούμενα τη Βασιλεία του Ιεχωβά και το χρισμένο Βασιλιά του.

11. Γιατί βρίσκουν αληθινά χαρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά οι υπηρέτες του Θεού;

¹¹ Τέτοιο πνεύμα χαράς εκδηλώνει ακόμη και τώρα το μεγάλο πλήθος καθώς υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μέλη του δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή ότι δεν νιώθουν θλίψη και πόνο. Αλλά η ικανοποίηση που προέρχεται από το ότι υπηρετούν και ευαρεστούν τον Ιεχωβά βοηθάει να αντισταθμίζονται αυτά τα πράγματα. Έτσι, μια ιεραπόστολος, η οποία υπηρέτησε μαζί με το σύζυγό της επί 45 χρόνια στη Γουατεμάλα, μίλησε για τις πρωτόγονες συνθήκες που τους περιέβαλλαν και για το σκληρό έργο και τα επικίνδυνα ταξίδια που αποτελούσαν μέρος της ζωής τους καθώς προσπαθούσαν να μεταδώσουν το άγγελμα της Βασιλείας στα ινδιάνικα χωριά. Η ίδια κατέληξε ως εξής: «Ήταν η περίοδος της ζωής μας κατά την οποία ήμασταν εξαιρετικά ευτυχισμένοι». Αν και αυτή ένιωθε τις συνέπειες της προχωρημένης ηλικίας και της αρρώστιας, ανάμεσα στις τελευταίες φράσεις που έγραψε στο ημερολόγιό της υπήρχαν τα λόγια: «Περάσαμε μια καλή ζωή, πολύ ανταμειφτική». Σε όλη τη γη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά νιώθουν το ίδιο για τη διακονία τους.

‘Από Όλα τα Έθνη, τις Φυλές, τους Λαούς και τις Γλώσσες’

16. Πώς αποδεικνύεται αληθινό ότι το μεγάλο πλήθος έρχεται «από όλα τα έθνη»;

¹⁶ Από όλα τα έθνη έρχονται εκείνοι που ανήκουν στο μεγάλο πλήθος. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, και η προμήθεια του λύτρου που έκανε μέσω του Ιησού Χριστού επαρκεί για να τους καλύψει όλους. Όταν το μεγάλο πλήθος προσδιορίστηκε για πρώτη φορά από Γραφική άποψη το 1935, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν δραστήριοι σε 115 χώρες. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, η αναζήτηση για προβατοειδή άτομα είχε επεκταθεί σε διπλάσιες και πλέον χώρες.—Μάρκος 13:10.

17. Τι γίνεται προκειμένου να βοηθηθούν άνθρωποι από όλες ‘τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες’ να συμπεριληφτούν στο μεγάλο πλήθος;

¹⁷ Προκειμένου να εντοπίσουν μελλοντικά μέλη του μεγάλου πλήθους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δώσει προσοχή όχι μόνο στις εθνικές ομάδες αλλά και στις φυλές και στους λαούς και στις γλωσσικές ομάδες που υπάρχουν μέσα σε εκείνα τα έθνη. Για να φτάσουν σε αυτούς τους ανθρώπους, οι Μάρτυρες εκδίδουν Βιβλικά έντυπα σε 300 και πλέον γλώσσες. Αυτό περιλαμβάνει την εκπαίδευση και τη διατήρηση ομάδων μεταφραστών οι οποίοι έχουν τα κατάλληλα προσόντα, την παροχή συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών που είναι σε θέση να επεξεργαστούν όλες αυτές τις γλώσσες, καθώς επίσης την ίδια την εκτύπωση. Στα περασμένα πέντε χρόνια και μόνο, έχουν προστεθεί στον κατάλογο 36 γλώσσες, οι οποίες μιλιούνται από περίπου 98.000.000 ανθρώπους. Επιπλέον, οι Μάρτυρες προσπαθούν να επισκέπτονται προσωπικά αυτούς τους ανθρώπους για να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν το Λόγο του Θεού.—Ματθαίος 28:19, 20.