Ποίμανση του Ποιμνίου του Θεού με Αγάπη
«Ποιμάνετε το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα σας».—1 ΠΕΤΡΟΥ 5:2.
1, 2. Ποια είναι η κυρίαρχη ιδιότητα του Ιεχωβά, και πώς εκδηλώνεται αυτή;
ΑΠΟ την αρχή ως το τέλος των Αγίων Γραφών, γίνεται σαφές ότι η αγάπη είναι η κυρίαρχη ιδιότητα του Θεού. «Ο Θεός είναι αγάπη», δηλώνει το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:8. Εφόσον η αγάπη του εκφράζεται στην πράξη, το εδάφιο 1 Πέτρου 5:7 λέει ότι ο Θεός «ενδιαφέρεται για εσάς». Στην Αγία Γραφή, ο τρόπος με τον οποίο ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά για το λαό του παρομοιάζεται με τον τρόπο με τον οποίο ένας στοργικός ποιμένας ενδιαφέρεται τρυφερά για τα πρόβατά του: ‘Ιδού, Ιεχωβά ο Θεός . . . θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού . . . θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα’. (Ησαΐας 40:10, 11) Πόσο παρηγορούσε τον Δαβίδ το γεγονός ότι μπορούσε να λέει: ‘Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός’!—Ψαλμός 23:1.
2 Είναι κατάλληλο το ότι η Αγία Γραφή παρομοιάζει τους ανθρώπους που έχουν την εύνοια του Θεού με πρόβατα, διότι τα πρόβατα είναι ειρηνικά, υποτακτικά, υπάκουα απέναντι στο γεμάτο ενδιαφέρον ποιμένα τους. Ως στοργικός Ποιμένας, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται βαθιά για τον προβατοειδή λαό του. Το δείχνει αυτό παρέχοντάς τους υλικές και πνευματικές προμήθειες και κατευθύνοντάς τους μέσα από τις δύσκολες «τελευταίες ημέρες» αυτού του κακού κόσμου προς τον ερχόμενο δίκαιο νέο του κόσμο.—2 Τιμόθεο 3:1-5, 13· Ματθαίος 6:31-34· 10:28-31· 2 Πέτρου 3:13.
3. Πώς περιέγραψε ο ψαλμωδός τον τρόπο με τον οποίο ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά για τα πρόβατά του;
3 Προσέξτε το στοργικό ενδιαφέρον που δείχνει ο Ιεχωβά για τα πρόβατά του: ‘Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την κραυγήν αυτών. . . . Έκραξαν οι δίκαιοι, και ο Ιεχωβά εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτών ηλευθέρωσεν αυτούς. Ο Ιεχωβά είναι πλησίον των συντετριμμένων την καρδίαν, και σώζει τους ταπεινούς το πνεύμα. Πολλαί αι θλίψεις του δικαίου, αλλ’ εκ πασών τούτων θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Ιεχωβά’. (Ψαλμός 34:15-19) Πόσο μεγάλη παρηγοριά παρέχει ο Παγκόσμιος Ποιμένας για τον προβατοειδή λαό του!
Το Παράδειγμα του Καλού Ποιμένα
4. Ποιος είναι ο ρόλος του Ιησού όσον αφορά τη φροντίδα για το ποίμνιο του Θεού;
4 Ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς, διδάχτηκε καλά από τον Πατέρα του, διότι η Αγία Γραφή αποκαλεί τον Ιησού ‘καλό ποιμένα’. (Ιωάννης 10:11-16) Η ζωτική υπηρεσία του για το ποίμνιο του Θεού επισημαίνεται στο 7ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης. Στο εδάφιο 9, οι υπηρέτες του Θεού στις ημέρες μας αποκαλούνται «μεγάλο πλήθος . . . από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες». Κατόπιν, το εδάφιο 17 δηλώνει: «Το Αρνί [ο Ιησούς] . . . θα τους ποιμάνει και θα τους οδηγήσει σε πηγές νερών ζωής. Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους». Ο Ιησούς οδηγεί τα πρόβατα του Θεού στα νερά της αλήθειας τα οποία κατευθύνουν στην αιώνια ζωή. (Ιωάννης 17:3) Προσέξτε ότι ο Ιησούς αποκαλείται «το Αρνί», πράγμα που υποδηλώνει τις δικές του προβατοειδείς ιδιότητες, εφόσον εκείνος είναι το πρώτιστο παράδειγμα υποτακτικότητας στον Θεό.
5. Πώς ένιωθε ο Ιησούς για τους ανθρώπους;
5 Ενώ βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς κινήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και είδε την οικτρή τους κατάσταση. Πώς ανταποκρίθηκε στη δυσάρεστη θέση τους; «[Τους] σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Ματθαίος 9:36) Τα πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα υποφέρουν πολύ από τα αρπακτικά, όπως συμβαίνει και με τα πρόβατα που έχουν ποιμένες οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για αυτά. Αλλά ο Ιησούς ενδιαφερόταν πάρα πολύ, διότι ο ίδιος είπε: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό».—Ματθαίος 11:28-30.
6. Ποια στοχαστικότητα έδειξε ο Ιησούς για τους περιφρονημένους;
6 Οι προφητείες της Αγίας Γραφής προείπαν ότι ο Ιησούς θα συμπεριφερόταν στοργικά στους ανθρώπους: ‘Ο Ιεχωβά με έχρισε . . . δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, . . . δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας’. (Ησαΐας 61:1, 2· Λουκάς 4:17-21) Ποτέ δεν περιφρόνησε ο Ιησούς τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Αντίθετα, εκπλήρωσε το εδάφιο Ησαΐας 42:3: «Κάλαμον συντεθλασμένον δεν θέλει συντρίψει και λινάριον [λινό φιτίλι, ΜΝΚ] καπνίζον δεν θέλει σβύσει». (Παράβαλε Ματθαίος 12:17-21). Τα βασανισμένα άτομα ήταν σαν συντριμμένα καλάμια, σαν φιτίλια λυχναριού που ήταν έτοιμα να σβήσουν επειδή δεν είχαν καύσιμα. Αναγνωρίζοντας την αξιοθρήνητη κατάστασή τους, ο Ιησούς τούς έδειξε συμπόνια και τους γέμισε με δύναμη και ελπίδα, θεραπεύοντάς τους πνευματικά και σωματικά.—Ματθαίος 4:23.
7. Πού κατηύθυνε ο Ιησούς τους ανθρώπους που ανταποκρίνονταν σε αυτόν;
7 Πλήθη προβατοειδών ανθρώπων ανταποκρίνονταν στον Ιησού. Η διδασκαλία του ήταν τόσο ελκυστική ώστε οι υπηρέτες που στάλθηκαν για να τον συλλάβουν ανέφεραν: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος». (Ιωάννης 7:46) Μάλιστα, οι υποκριτικοί θρησκευτικοί ηγέτες παραπονέθηκαν: «Ο κόσμος τον έχει ακολουθήσει»! (Ιωάννης 12:19) Αλλά ο Ιησούς δεν ήθελε τιμή ή δόξα για τον εαυτό του. Εκείνος κατηύθυνε τους ανθρώπους στον Πατέρα του. Τους δίδασκε να υπηρετούν τον Ιεχωβά από αγάπη για τις αξιοθαύμαστες ιδιότητές Του: «Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια».—Λουκάς 10:27, 28.
8. Πώς διαφέρει η υπακοή που δείχνει στον Θεό ο λαός του από αυτήν που δείχνουν άλλα άτομα στους κοσμικούς ηγέτες;
8 Ο Ιεχωβά θεωρεί καύχημά του το γεγονός ότι η παγκόσμια κυριαρχία του υποστηρίζεται από τον προβατοειδή λαό του, με βάση την αγάπη τους για αυτόν. Εκείνοι επιλέγουν πρόθυμα να τον υπηρετούν λόγω της γνώσης που έχουν για τις αξιαγάπητες ιδιότητές του. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό από τους ηγέτες αυτού του κόσμου των οποίων οι υπήκοοι τους υπακούν μόνο από φόβο ή με δυσφορία ή επειδή έχουν κάποιο υστερόβουλο κίνητρο! Ποτέ δεν θα μπορούσε να ειπωθεί για τον Ιεχωβά ή για τον Ιησού αυτό που ειπώθηκε για κάποιον πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας: «Τον θαύμαζαν πολλοί, τον φοβούνταν όλοι, δεν τον αγαπούσε κανένας».—Αντιπρόσωποι του Χριστού—Η Σκοτεινή Πλευρά του Παπισμού (Vicars of Christ—The Dark Side of the Papacy), του Πίτερ ντε Ρόζα.
Σκληροί Ποιμένες στον Ισραήλ
9, 10. Περιγράψτε τους ηγέτες του αρχαίου Ισραήλ και του πρώτου αιώνα.
9 Ανόμοια με τον Ιησού, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ισραήλ των ημερών του δεν είχαν καθόλου αγάπη για τα πρόβατα. Έμοιαζαν με τους παλιότερους άρχοντες του Ισραήλ για τους οποίους ο Ιεχωβά είχε πει: «Ουαί εις τους ποιμένας του Ισραήλ, οίτινες βόσκουσιν εαυτούς. Οι ποιμένες δεν βόσκουσι τα ποίμνια; . . . Δεν ενισχύσατε το ασθενές και δεν ιατρεύσατε το κακώς έχον και δεν εκάμετε επίδεσμα εις το συντετριμμένον και δεν επανεφέρατε το πεπλανημένον και δεν εζητήσατε το απολωλός· αλλά εν βία και εν σκληρότητι εδεσπόζετε επ’ αυτά».—Ιεζεκιήλ 34:2-4.
10 Όπως εκείνοι οι πολιτικοί ποιμένες, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα ήταν σκληρόκαρδοι. (Λουκάς 11:47-52) Προκειμένου να το δείξει αυτό με παραβολή, ο Ιησούς μίλησε για κάποιον Ιουδαίο ο οποίος έπεσε θύμα ληστείας, και οι ληστές τον χτύπησαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο στην άκρη του δρόμου. Πέρασε ένας Ισραηλίτης ιερέας αλλά, μόλις είδε τον Ιουδαίο, προσπέρασε από την απέναντι πλευρά του δρόμου. Ένας Λευίτης έκανε το ίδιο. Κατόπιν, ένας μη Ισραηλίτης, ένας καταφρονημένος Σαμαρείτης, πέρασε και σπλαχνίστηκε το θύμα. Έδεσε τα τραύματά του, τον έβαλε πάνω σε ένα ζώο και τον πήγε σε κάποιο πανδοχείο, και τον φρόντισε. Πλήρωσε τον πανδοχέα και είπε ότι θα επέστρεφε για να πληρώσει οποιαδήποτε επιπρόσθετα έξοδα.—Λουκάς 10:30-37.
11, 12. (α) Πώς αποκορυφώθηκε η πονηρία των θρησκευτικών ηγετών στις ημέρες του Ιησού; (β) Τι έκαναν τελικά οι Ρωμαίοι στους θρησκευτικούς ηγέτες;
11 Οι θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών του Ιησού ήταν τόσο διεφθαρμένοι ώστε, όταν ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς, οι πρωθιερείς και οι Φαρισαίοι συγκέντρωσαν το Σάνχεδριν και είπαν: «Τι θα κάνουμε, επειδή αυτός ο άνθρωπος [ο Ιησούς] εκτελεί πολλά σημεία; Αν τον αφήσουμε έτσι, όλοι θα θέσουν πίστη σε αυτόν, και θα έρθουν οι Ρωμαίοι και θα πάρουν τόσο τον τόπο μας όσο και το έθνος μας». (Ιωάννης 11:47, 48) Αυτοί δεν ενδιαφέρονταν για το καλό που είχε κάνει ο Ιησούς για χάρη του νεκρού. Τους απασχολούσαν οι θέσεις τους. Γι’ αυτό, ‘από εκείνη την ημέρα συνεννοήθηκαν να σκοτώσουν τον Ιησού’.—Ιωάννης 11:53.
12 Δείχνοντας την έκταση της πονηρίας τους, οι πρωθιερείς κατόπιν «συνεννοήθηκαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο επίσης, επειδή εξαιτίας του πολλοί από τους Ιουδαίους πήγαιναν εκεί και έθεταν πίστη στον Ιησού». (Ιωάννης 12:10, 11) Οι ιδιοτελείς προσπάθειες που κατέβαλλαν για να προστατέψουν τις θέσεις τους ήταν μάταιες, διότι ο Ιησούς τούς είχε πει: «Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς». (Ματθαίος 23:38) Σε εκπλήρωση αυτών των λόγων, σε εκείνη τη γενιά, οι Ρωμαίοι ήρθαν και πήραν ‘και τον τόπο τους και το έθνος τους’, καθώς και τη ζωή τους.
Στοργικοί Ποιμένες στη Χριστιανική Εκκλησία
13. Ποιους υποσχέθηκε ο Ιεχωβά να στείλει για να ποιμαίνουν το ποίμνιό του;
13 Στη θέση των σκληρών, ιδιοτελών ποιμένων, ο Ιεχωβά επρόκειτο να εγείρει τον Καλό Ποιμένα, τον Ιησού, για να φροντίζει το ποίμνιό Του. Επίσης υποσχέθηκε να εγείρει στοργικούς υποποιμένες για να φροντίζουν τα πρόβατα: «Θέλω καταστήσει [Θα εγείρω, ΜΝΚ] ποιμένας επ’ αυτά και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον». (Ιερεμίας 23:4) Γι’ αυτό, όπως στις Χριστιανικές εκκλησίες του πρώτου αιώνα, έτσι και σήμερα, γίνονται ‘διορισμοί πρεσβυτέρων στη μια πόλη μετά την άλλη’. (Τίτο 1:5) Αυτοί που είναι πρεσβύτεροι από πνευματική άποψη και οι οποίοι έχουν τα κατάλληλα προσόντα που εκτίθενται στις Γραφές πρέπει να ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού’.—1 Πέτρου 5:2· 1 Τιμόθεο 3:1-7· Τίτο 1:7-9.
14, 15. (α) Ποια στάση το βρήκαν δύσκολο να αναπτύξουν οι μαθητές; (β) Τι έκανε ο Ιησούς για να τους δείξει ότι οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ταπεινοί υπηρέτες;
14 Καθώς φροντίζουν το ποίμνιο, οι πρεσβύτεροι πρέπει «πάνω από όλα» να έχουν «έντονη αγάπη» για αυτό. (1 Πέτρου 4:8) Όμως, οι μαθητές του Ιησού, οι οποίοι ενδιαφέρονταν υπερβολικά για το γόητρο και τις θέσεις τους, έπρεπε να το μάθουν αυτό. Έτσι, όταν η μητέρα δυο μαθητών είπε στον Ιησού: «Πες να καθήσουν αυτοί οι δύο γιοι μου, ένας στα δεξιά σου και ένας στα αριστερά σου, στη βασιλεία σου», οι άλλοι μαθητές αγανάκτησαν. Ο Ιησούς τούς είπε: «Οι άρχοντες των εθνών τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν. Δεν είναι έτσι τα πράγματα μεταξύ σας· αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας πρέπει να είναι διάκονός σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας πρέπει να είναι δούλος σας».—Ματθαίος 20:20-28.
15 Σε μια άλλη περίπτωση, αφού οι μαθητές «είχαν λογοφέρει μεταξύ τους για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος», ο Ιησούς τούς είπε: «Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι τελευταίος από όλους και διάκονος όλων». (Μάρκος 9:34, 35) Η ταπεινοφροσύνη και η προθυμία να υπηρετήσουν έπρεπε να γίνουν μέρος της προσωπικότητάς τους. Ωστόσο, οι μαθητές συνέχισαν να έχουν δυσκολία με αυτές τις έννοιες, διότι την ίδια τη νύχτα προτού πεθάνει ο Ιησούς, στο τελευταίο του δείπνο, έγινε «έντονη λογομαχία» μεταξύ τους για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος! Αυτό συνέβη παρότι ο Ιησούς τούς είχε δείξει το πώς ένας πρεσβύτερος πρέπει να υπηρετεί το ποίμνιο· είχε ταπεινώσει τον εαυτό του και είχε πλύνει τα πόδια τους. Ο ίδιος είπε: «Αν εγώ, μολονότι είμαι Κύριος και Δάσκαλος, έπλυνα τα πόδια σας, οφείλετε και εσείς να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Διότι έθεσα το υπόδειγμα για εσάς, ώστε, όπως ακριβώς έκανα εγώ σε εσάς, να κάνετε και εσείς επίσης».—Λουκάς 22:24· Ιωάννης 13:14, 15.
16. Το 1899, ποια σχόλια έκανε η Σκοπιά σχετικά με τη σπουδαιότερη ιδιότητα των πρεσβυτέρων;
16 Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ανέκαθεν δίδασκαν ότι οι πρεσβύτεροι πρέπει να φέρονται έτσι. Πριν από έναν αιώνα σχεδόν, το τεύχος της Σκοπιάς 1 Απριλίου 1899 (στην αγγλική) ανέφερε τα λόγια του Παύλου στα εδάφια 1 Κορινθίους 13:1-8 και κατόπιν έλεγε: «Ο Απόστολος επισημαίνει σαφώς ότι η γνώση και η ευγλωττία δεν είναι τα πιο ζωτικά κριτήρια, αλλά ότι η αγάπη που διαποτίζει την καρδιά και επεκτείνεται σε όλη την πορεία της ζωής, και η οποία ενεργοποιεί τα θνητά μας σώματα και ενεργεί σε αυτά, είναι το πραγματικό κριτήριο—η πραγματική απόδειξη της θεϊκής μας σχέσης. . . . Το κύριο χαρακτηριστικό που πρέπει να αναζητούμε σε κάθε άτομο που γίνεται αποδεκτό ως υπηρέτης της εκκλησίας, για να διακονεί στα άγια πράγματα, θα πρέπει πρώτα από όλα να είναι το πνεύμα της αγάπης». Η Σκοπιά ανέφερε ότι οι άντρες που δεν θα υπηρετούσαν ταπεινά υποκινούμενοι από αγάπη «είναι επικίνδυνοι δάσκαλοι, και πιθανότατα θα κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό».—1 Κορινθίους 8:1.
17. Πώς δίνει έμφαση η Αγία Γραφή στις ιδιότητες που πρέπει να έχουν οι πρεσβύτεροι;
17 Έτσι, οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να ‘καταδυναστεύουν’ τα πρόβατα. (1 Πέτρου 5:3) Αντίθετα, πρέπει να αναλαμβάνουν την ηγεσία στο να δείχνουν «καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια». (Εφεσίους 4:32) Ο Παύλος έδωσε έμφαση στα εξής: «Ντυθείτε με την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, με καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία. . . . Αλλά εκτός από όλα αυτά, ντυθείτε με την αγάπη, γιατί αυτή είναι τέλειος δεσμός ενότητας».—Κολοσσαείς 3:12-14.
18. (α) Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε ο Παύλος σε σχέση με τη συμπεριφορά προς τα πρόβατα; (β) Γιατί δεν πρέπει να αγνοούν οι πρεσβύτεροι τις ανάγκες των προβάτων;
18 Ο Παύλος έμαθε να το κάνει αυτό, εφόσον είπε τα εξής: «Γίναμε γλυκείς ανάμεσά σας, όπως όταν περιθάλπει τα δικά της παιδιά η μητέρα που θηλάζει. Νιώθοντας, λοιπόν, τρυφερή στοργή για εσάς, ευαρεστηθήκαμε να σας μεταδώσουμε, όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τις ίδιες μας τις ψυχές, επειδή γίνατε αγαπητοί σε εμάς». (1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8) Σε αρμονία με αυτό, ο ίδιος είπε: «Να μιλάτε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζετε τους αδυνάμους, να είστε μακρόθυμοι προς όλους». (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Ανεξάρτητα από το είδος του προβλήματος που μπορεί να τους φέρουν τα πρόβατα, οι πρεσβύτεροι πρέπει να θυμούνται το εδάφιο Παροιμίαι 21:13: «Όστις εμφράττει τα ώτα αυτού εις την κραυγήν του πτωχού, θέλει φωνάξει και αυτός και δεν θέλει εισακουσθή».
19. Γιατί αποτελούν ευλογία οι στοργικοί πρεσβύτεροι, και πώς ανταποκρίνονται τα πρόβατα σε αυτή την αγάπη;
19 Οι πρεσβύτεροι που ποιμαίνουν στοργικά το ποίμνιο αποτελούν ευλογία για τα πρόβατα. Το εδάφιο Ησαΐας 32:2, ΛΧ, προείπε: «Έκαστος εξ αυτών θα είναι ως προφυλακτήριον από τον άνεμον και ως καταφύγιον από την θύελλαν, ως ρύακες ύδατος εις ξηρόν τοπίον, ως η σκιά μεγάλου βράχου εις εξηντλημένην χώραν». Είμαστε ευτυχείς που γνωρίζουμε ότι πολλοί από τους πρεσβυτέρους μας σήμερα ταιριάζουν σε εκείνη την όμορφη εικόνα αναζωογόνησης. Αυτοί έχουν μάθει να εφαρμόζουν την ακόλουθη αρχή: «Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Όταν οι πρεσβύτεροι δείχνουν αυτό το είδος αγάπης και ταπεινοφροσύνης, τα πρόβατα ανταποκρίνονται δείχνοντάς τους «στοχαστικό ενδιαφέρον περισσότερο και από τον υπέρμετρο βαθμό με αγάπη λόγω του έργου τους».—1 Θεσσαλονικείς 5:12, 13.
Να Σέβεστε τη Χρήση της Ελεύθερης Βούλησης
20. Γιατί πρέπει οι πρεσβύτεροι να σέβονται την ελεύθερη βούληση;
20 Ο Ιεχωβά δημιούργησε τους ανθρώπους με ελεύθερη βούληση ώστε να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Ενώ οι πρεσβύτεροι πρέπει να συμβουλεύουν, ακόμη και να διαπαιδαγωγούν, δεν πρέπει να αναλαμβάνουν τον έλεγχο της ζωής ή της πίστης ενός άλλου ατόμου. Ο Παύλος είπε: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε». (2 Κορινθίους 1:24) Ναι, «ο καθένας θα βαστάξει το δικό του φορτίο». (Γαλάτες 6:5) Ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει πολλή ελευθερία μέσα στα όρια των νόμων και των αρχών του. Επομένως, οι πρεσβύτεροι πρέπει να αποφεύγουν να θέτουν κανόνες εκεί όπου οι Γραφικές αρχές δεν παραβιάζονται. Πρέπει δε να αντιστέκονται σε κάθε τάση τού να προσφέρουν τις δικές τους προσωπικές γνώμες ως δόγματα ή να αφήνουν τον εγωισμό τους να παρεμβαίνει αν κάποιος διαφωνεί με αυτές τις απόψεις.—2 Κορινθίους 3:17· 1 Πέτρου 2:16.
21. Τι μπορούμε να μάθουμε από τη στάση του Παύλου προς τον Φιλήμονα;
21 Προσέξτε πώς ο Παύλος, ενώ ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, συμπεριφέρθηκε στον Φιλήμονα, ένα Χριστιανό που ζούσε στις Κολοσσές της Μικράς Ασίας και στον οποίο ανήκε κάποιος δούλος. Ο δούλος του Φιλήμονα, ονόματι Ονήσιμος, διέφυγε στη Ρώμη, έγινε Χριστιανός και βοηθούσε τον Παύλο. Ο Παύλος έγραψε στον Φιλήμονα: «Εγώ θα ήθελα να τον κρατήσω για τον εαυτό μου, για να εξακολουθήσει να με διακονεί αυτός αντί για εσένα στα δεσμά της φυλάκισης τα οποία έχω για χάρη των καλών νέων. Αλλά χωρίς τη συναίνεσή σου δεν θέλω να κάνω τίποτα, ώστε η καλή σου πράξη να γίνει, όχι σαν από εξαναγκασμό, αλλά με τη δική σου θέληση». (Φιλήμονα 13, 14) Ο Παύλος επέστρεψε τον Ονήσιμο, ζητώντας από τον Φιλήμονα να τον μεταχειριστεί ως Χριστιανό αδελφό. Ο Παύλος γνώριζε ότι το ποίμνιο δεν ήταν δικό του· ήταν του Θεού. Ο ίδιος δεν ήταν κύριός του αλλά υπηρέτης του. Ο Παύλος δεν υπαγόρευσε στον Φιλήμονα τι να κάνει· σεβάστηκε την ελεύθερη βούλησή του.
22. (α) Ποια πρέπει να κατανοήσουν οι πρεσβύτεροι ότι είναι η θέση τους; (β) Τι είδους οργάνωση αναπτύσσει ο Ιεχωβά;
22 Καθώς η οργάνωση του Θεού μεγαλώνει, διορίζονται περισσότεροι πρεσβύτεροι. Αυτοί, καθώς και οι πιο έμπειροι πρεσβύτεροι, πρέπει να κατανοήσουν ότι η θέση τους είναι θέση ταπεινής υπηρεσίας. Με αυτόν τον τρόπο, καθώς ο Θεός οδηγεί την οργάνωσή του προς το νέο κόσμο, αυτή θα συνεχίσει να μεγαλώνει όπως θέλει εκείνος—καλά οργανωμένη αλλά χωρίς να θυσιάζει την αγάπη και τη συμπόνια για χάρη της αποτελεσματικότητας. Έτσι, η οργάνωσή του θα γίνεται ολοένα και πιο ελκυστική στα προβατοειδή άτομα τα οποία θα διακρίνουν σε αυτήν αποδείξεις τού ότι «ο Θεός κάνει όλα τα έργα του να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό». Αυτό πρέπει να αναμένεται από μια οργάνωση που είναι θεμελιωμένη στην αγάπη, διότι «η αγάπη ποτέ δεν αποτυχαίνει».—Ρωμαίους 8:28· 1 Κορινθίους 13:8.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για το λαό του;
◻ Ποιο ρόλο παίζει ο Ιησούς στη φροντίδα για το ποίμνιο του Θεού;
◻ Ποιο πρώτιστο χαρακτηριστικό πρέπει να έχουν οι πρεσβύτεροι;
◻ Γιατί πρέπει οι πρεσβύτεροι να λαβαίνουν υπόψη τους την ελεύθερη βούληση των προβάτων;
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Ο Ιησούς, ο «καλός ποιμένας», έδειξε συμπόνια
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Οι διεφθαρμένοι θρησκευτικοί ηγέτες συνωμότησαν να σκοτώσουν τον Ιησού