Τελειώνετε Αυτό που Αρχίζετε;

Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν

ΕΝΑ μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ευτυχίας προέρχεται από την αποπεράτωσι του έργου. Το άτομο που αποφασίζει να μάθη να παίζη ένα μουσικό όργανο, και παραμένει σ’ αυτή την απόφασι ωσότου μάθη, αποκομίζει απόλαυσι απ’ αυτό. Εκείνος που σταματά σύντομα μετά την έναρξι ποτέ δεν αποκομίζει αυτή τη χαρά.

Το ίδιο αληθεύει και για τη χειροτεχνία, την ξυλογλυπτική, την ξυλουργική, τη μηχανική, το ράψιμο, ή σχέδια διανοητικού περιεχομένου, όπως την εκμάθησι μιας γλώσσης ή μαθηματικών. Σε κάθετι που αναλαμβάνετε, διορισμό ή εργασία, αν το τελειώσετε, θ’ απολαύσετε ικανοποίησι και ευχαρίστησι.

Εν τούτοις, σ’ αυτό το ζήτημα του να τελειώνωμε εκείνο που αρχίζομε, όλοι μας έχομε ωρισμένες τάσεις που πρέπει να ξερριζώσωμε ή να υπερνικήσωμε.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Παραδείγματος χάριν, τα πρώτα παιδικά μας χρόνια είχαμε μια πολύ περιωρισμένη ακτίνα προσοχής. Ακόμη και στο παιχνίδι η προσοχή ενός μικρού παιδιού δεν παραμένει προσηλωμένη πολύν καιρό· αποσπάται εύκολα.

Καθώς μεγαλώνομε, οι δυνάμεις μας συγκεντρώσεως αναπτύσσονται. Αλλά σ’ ένα μεγάλο βαθμό οφείλομε να τις καλλιεργήσωμε. Αξίζει τον κόπο, διότι αυτό μπορεί να μεταβάλη τη μάθησι από μια κοπιαστική απασχόλησι σε κάτι που φέρνει χαρά.

Η ικανότης συγκεντρώσεως απαιτεί να υπερνικήσουμε ένα άλλο σημείο που είναι χαρακτηριστικό των μικρών παιδιών: την ανυπομονησία. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να γίνωνται τα πράγματα ΤΩΡΑ! Και όταν προσπαθούν να κάνουν κάτι και δεν το επιτυγχάνουν με λίγες προσπάθειες, είναι γενικά πρόθυμα να σταματήσουν. Η εκτίμησις του γεγονότος ότι μερικά από τα πιο αξιόλογα πράγματα στη ζωή απαιτούν σημαντικό χρόνο και προσπάθεια για να επιτύχουν θα σας βοηθήση να μη παραιτήσθε εύκολα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που πρέπει να υπερνικηθή είναι το ν’ αναλαμβάνετε πράγματα βιαστικά, απλώς από μια ώθησι. Το εδάφιο Παροιμίαι 21:5 μάς λέγει: «Οι λογισμοί του επιμελούς φέρουσι βεβαίως εις αφθονίαν· παντός δε προπετούς εις ένδειαν.» Έτσι, προτού αναλάβετε κάποιο έργο ή δεχθήτε ένα διορισμό ή μια εργασία, βεβαιωθήτε πριν απ’ όλα ότι είναι κάτι πραγματικά αξιόλογο.

Σε μερικές περιπτώσεις εκείνο που είναι φρόνιμο είναι να μη τελειώσετε εκείνο που αρχίσατε. Πώς αυτό; Διότι μερικές φορές αυτό ήταν μία κακή ιδέα από την αρχή της. Ο αντικειμενικός σκοπός μπορεί να είναι εσφαλμένος, μπορεί να είναι ένας σκοπός που δεν βρίσκεται σε αρμονία με τις δίκαιες αρχές και τη συμβουλή του Λόγου του Θεού.

Εξ άλλου, ο αντικειμενικός σκοπός αυτός καθ’ εαυτόν μπορεί να μη είναι κακός, αλλά είναι για το καλό σας; Και αξίζει τον χρόνο και την προσπάθεια που πρόκειται να καταβάλετε για να τον επιτύχετε; Έχετε σοβαρούς λόγους να πιστεύετε ότι μπορείτε να τον φθάσετε;

Ο Ιησούς είπε για τον άνθρωπο ο οποίος αποφασίζει να οικοδομήση ένα πύργο χωρίς πρώτα να υπολογίση τη δαπάνη καθώς επίσης αν θα μπορέση ν’ ανταποκριθή σ’ αυτήν. Όπως είπε ο Ιησούς, ο άνθρωπος μπορεί να βάλη το θεμέλιο και κατόπιν να διαπιστώση ότι δεν μπορεί να προχωρήση, και να κάμη εκείνους που τον βλέπουν να γελούν και να λέγουν, «Ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση.» (Λουκ. 14:28-30) Έτσι, αν επιθυμήτε να τελειώσετε εκείνο που αρχίσατε, υπολογίστε τη δαπάνη από πριν.

Ζυγίστε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Ζητήστε τη γνώμη και άλλων, ιδιαίτερα των γονέων σας. Ωφεληθήτε από την πείρα τους· έχουν κάμει σφάλματα και μπορούν να σας οδηγήσουν μακρυά απ’ αυτά. Η Γραφή είναι μια έξοχη πηγή σοφής και πρακτικής συμβουλής. Ο Βασιλεύς Σολομών, παραδείγματος χάριν, έκαμε όλα όσα μπορεί να κάμη ένας άνθρωπος που ζητεί ευχαρίστησι μόνο από τα υλικά πράγματα. Μας λέγει το αποτέλεσμα: Ήταν «θλίψις πνεύματος» [αγών οπίσω ανέμου, ΜΝΚ]. Έτσι, γιατί κι’ εμείς ν’ αρχίσωμε μια όμοια ανάξια επιδίωξι;—Εκκλησ. 2:3-11, ΜΝΚ· παράβαλε με 1 Τιμόθεον 6:17-19.

Η εμπιστοσύνη στο ότι ο αντικειμενικός σκοπός σας είναι πράγματι αξιόλογος μπορεί να σας εμποδίση από το να σταματήσετε. Το να σχεδιάσετε πώς να φθάσετε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό είναι επίσης ζωτικό. Ποια βήματα ή μεθόδους θ’ ακολουθήσετε;

Πολλά νεαρά άτομα αποτυγχάνουν να τελειώσουν εκείνο που αρχίζουν διότι αποθαρρύνονται. Διαπιστώνουν ότι εκείνο που έχουν αναλάβει είναι βαρύτερο απ’ ότι ενόμιζαν ότι θα είναι. Ή διότι αναπηδούν κάποια απρόβλεπτα προβλήματα ή εμπόδια. Τι θα γίνη τώρα;

Είναι εύκολο να σταματήσωμε. Αλλ’ αυτή η κατάστασις αποκαλύπτει πώς είναι πραγματικά καμωμένος ένας άνθρωπος.

Αν αφήσετε τις δυσκολίες να σας γεμίσουν με αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις, αυτό θα σας αφαιρέση τη δύναμι να συνεχίσετε. Το εδάφιο Παροιμίαι 24:10 λέγει: «Εάν μικροψυχήσης εν τη ημέρα της συμφοράς, μικρά είναι η δύναμίς σου.» Αντιθέτως, δεχθήτε την κατάστασι ως μια πρόκλησι. Αρχίστε να την αντιμετωπίζετε με έκτακτη προσπάθεια—έκτακτη σκέψι, ενέργεια και χρόνο. Τα εμπόδια μπορούν να κάμουν ενδιαφέρουσα τη ζωή αν δεν τα αποφεύγομε. Με το να τα υπερνικήσετε αυξάνετε σε εμπιστοσύνη και σε εφευρετικότητα. Έτσι μπορεί ν’ αναλάβετε μελλοντικά καθήκοντα με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και χαρά.

Γι’ αυτό αποφεύγετε ν’ αναπτύξετε την εσφαλμένη συνήθεια ή προσωπική αδυναμία να σταματάτε απλώς διότι η πρόοδος γίνεται δύσκολη. Διαφορετικά, την επομένη φορά που τα πράγματα θα δυσκολέψουν, η τάσις σας θα είναι η ίδια, «παραιτήσου,» σταμάτα. Με το να μη αφήσετε να κάμη αρχή αυτή η συνήθεια, μπορείτε ν’ αποφύγετε να γίνη η ζωή σας απλώς μια σειρά από αποτυχίες και ατελείωτα σχέδια.

Ο ΘΕΟΣ ΤΙΜΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΡΤΕΡΟΥΝ

Η Γραφή δείχνει ότι ο Θεός αναμένει οι δούλοι του να δείχνουν αποφασιστικότητα και να είναι προσκολλημένοι στο καθήκον. Παρατηρήστε τον Νώε. Η κιβωτός που οικοδόμησαν αυτός και οι γυιοι του ήταν μια τριώροφη όμοια με κιβώτιο οικοδομή, μιάμιση φορά σε μάκρος από όσο είναι το γήπεδο ποδοσφαίρου. Δεν ήταν ένα έργο «του σαββατοκύριακου.» Αλλά επειδή συνέχισε το έργο ώσπου να τελειώση, ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από τον Κατακλυσμό, κι’ εμείς, οι απόγονοί τους, ζούμε σήμερα.

Μεταξύ των Χριστιανών, ο απόστολος Παύλος μάς δίνει ένα πραγματικό παράδειγμα εμμονής και εφευρετικότητας. Γι’ αυτόν, ο ιδιαίτερος διορισμός του, δηλαδή η διακονία ήταν ένας θησαυρός, που άξιζε να υπομείνη κάθε κακουχία για να τον διατηρήση. Ήταν πρόθυμος να υποστή θλίψεις, στερήσεις, ξυλοδαρμούς, λιθοβολισμούς, φυλακίσεις, άγρυπνες νύχτες, δίψα, πείνα, κρύο και έλλειψι ρουχισμού, ψευδείς κατηγορίες, κινδύνους, όχι μόνο από εχθρούς της αληθείας αλλ’ επίσης από κοινούς εγκληματίας και ακόμη από άγρια θηρία καθώς από τις δυνάμεις της φύσεως, καθώς ταξίδευε διά ξηράς και θαλάσσης. (2 Κορ. 6:3-10· 11:23-28) Επειδή δεν ήταν απ’ εκείνους που παραιτούνται, μπορούσε πραγματικά να λέγη ότι είχε ‘αγωνισθή τον καλόν αγώνα, είχε τελειώσει τον δρόμο και είχε διατηρήσει την πίστι.’ Ήταν βέβαιος ότι θα έβγαινε νικητής και θα έπαιρνε το υποσχεμένο βραβείο. (2 Τιμ. 4:6-8· Ρωμ. 8:35-39) Δεν νομίζετε ότι ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε να τον μιμηθή κανείς;

ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΕΩΣ ΣΤΗ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η νεαρή ηλικία είναι καιρός για ν’ αρχίση κανείς να οικοδομή ένα υπόδειγμα εγκαρτερήσεως, ώστε να συνεχίζη τα πράγματα ως το τέλος των. Στο σχολείο μερικά μαθήματα είναι ευκολώτερα, μερικά σας ελκύουν περισσότερο από άλλα. Αν όμως εργάζεσθε εξίσου σκληρά ή ακόμη σκληρότερα γι’ αυτά που δεν αγαπάτε τόσο πολύ, αποκομίζετε διπλή ωφέλεια. Όχι μόνον αποκτάτε γνώσι, αλλ’ επίσης ενισχύετε τις δυνάμεις σας συγκεντρώσεως και αποφασιστικότητος. Μερικοί εκπαιδευτικοί λέγουν ότι το πιο πολύτιμο πράγμα που αποκομίζει ο καθένας μας από τη σχολική μάθησι είναι το πώς να μελετούμε, πώς να συγκεντρωνώμεθα για ν’ αποκτούμε την πληροφορία, να εννοούμε τη σημασία της και να την κάνωμε δική μας.

Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε εργασία που αναλαμβάνετε έξω από το σχολείο. Μερικά επαγγέλματα είναι ελκυστικά, μερικά δεν είναι. Αλλά μπορείτε να μάθετε κάτι από κάθε εργασία. Μη βλέπετε μόνο την επιφάνεια ή τα άμεσα οφέλη που μπορεί να δώση μια εργασία από απόψεως εκπαιδεύσεως, αποκτήσεως ικανοτήτων, ή αμοιβής. Σκεφθήτε επίσης τη διαμορφωτική επίδρασι που μπορεί να έχη επάνω σας ως άτομο. Ακόμη και μια απλή, μικρής αμοιβής κοπιαστική εργασία μπορεί να επιτύχη πολλά στην ωρίμανσί σας καθώς και στην ανάπτυξι της δυνάμεως της προσωπικότητάς σας.

Μάθετε επίσης να δείχνετε εγκαρτέρησι στις προσωπικές σχέσεις σας. Για να είμεθα πραγματικά ευτυχείς οφείλομε να περνάμε καλά με τους άλλους να εργαζώμεθα αποτελεσματικά μαζί με άλλους και να δεχώμεθα τη συνεργασία τους, να κερδίζωμε το σεβασμό τους και να αισθανώμεθα ότι μας εκτιμούν οι άλλοι. Δεν μπορείτε να το επιτύχετε αυτό αν απομακρύνεσθε γρήγορα από ανθρώπους, αν αρχίζετε φιλίες και κατόπιν τις διακόπτετε με το πρώτο σημείο διαφωνίας ή αφήνετε μια προστριβή να φέρη διακοπή στη διευθέτησι συνεργασίας μαζί με άλλους. Εξετάστε τον εαυτό σας. Μήπως μερικές φορές δεν προσβάλλετε άλλους; Παραιτείσθε από τον εαυτό σας; Τότε γιατί παραιτείσθε γρήγορα από τους άλλους; Διαθέτετε τον απαιτούμενο χρόνο για να επεξεργάζεσθε προβλήματα με υπομονή και αποφασιστικότητα, οικοδομώντας επάνω σε θετικές γραμμές, χρησιμοποιώντας σκέψι και εφευρετικότητα. (Παράβαλε Παροιμίαι 14:29· 2 Τιμόθεον 2:23, 24.) Το να είσθε σε θέσι να το κάνετε αυτό είναι εκείνο που καθορίζει τη διαφορά μεταξύ της επιτυχίας και αποτυχίας στους περισσότερους γάμους.

Αν αποδείξετε ότι δεν είσθε απ’ εκείνους που παραιτούνται εύκολα, δεν σταματάτε ή δεν εγκαταλείπετε τον αγώνα θα κερδίσετε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των άλλων. Ο Τιμόθεος όταν ήταν ακόμη νεαρός είχε ‘καλή μαρτυρίαν υπό των αδελφών’ σε δύο διαφορετικές πόλεις. (Πράξ. 16:2) Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος τον είχε εκλέξει για ταξιδιωτικό σύντροφο. Ο Τιμόθεος είχε μοναδικά προνόμια, ταξιδεύοντας μαζί με τον απόστολο σε πολλά μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ύστερ’ από δώδεκα περίπου χρόνια πιστής υπηρεσίας, του είχαν εμπιστευθή βαριά ευθύνη και του είχε δοθή εξουσία να διορίζη επισκόπους στις εκκλησίες. (Φιλιππ. 2:19-22· 1 Κορ. 4:17· 1 Τιμ. 3:1-15) Δεν απελάμβανε πολύ καλή υγεία. (1 Τιμ. 5:23) Ακολούθησε την παρότρυνσι του αποστόλου να ‘μένη’ στα πράγματα που είχε μάθει, να ‘κάμη πλήρη’ την ιδιαίτερη διακονία που του είχε ανατεθή και σε ευνοϊκούς καιρούς και σε δύσκολους καιρούς, αποδεικνύοντας ότι είναι ένας πραγματικός στρατιώτης του Χριστού Ιησού, πρόθυμος να υπομείνη κακουχίες και στενοχώριες. (1 Τιμ. 4:11-16· 2 Τιμ. 4:2-5· 2:3) Ναι, στον Τιμόθεο μπορούσε κανείς να εμπιστεύεται ότι θα παραμείνη στον διορισμό του και, θα τελειώση το έργο του. Ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο μπορούσε κανείς να εμπιστεύεται. Αλλά χρειάσθηκε χρόνος και εγκαρτέρησις για να κερδίση αυτή την εμπιστοσύνη.

Ναι, με το ν’ αποδείξετε ότι είσθε ένα άτομο που παρακολουθεί τα πράγματα ώς το τέλος, μπορείτε να κερδίσετε πολλά προνόμια και οφέλη. Πραγματικά, αυτή η ίδια η ζωή διακυβεύεται σ’ αυτό το ζήτημα. Ο Ιησούς είπε για κείνους που τον ακολουθούσαν: «Ο δε υπομείνας έως τέλους ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Βρισκόμεθα σ’ έναν αγώνα για αιώνια ζωή ως άτομα που απολαμβάνουν την επιδοκιμασία του Θεού. Θα κερδίσωμε αυτό το βραβείο μόνον αν καλλιεργήσωμε την ικανότητα να παρακολουθούμε τα πράγματα ως το τέλος, αποδεικνύοντας το θάρρος μας όταν παρουσιάζωνται προβλήματα και δυσκολίες. Με το να τελειώνωμε εκείνο που έχομε αρχίσει σχετικά με μικρότερα πράγματα, θα μπορούμε να εγκαρτερούμε σε μεγαλύτερα πράγματα επίσης.—Λουκ. 16:10· 1 Κορ. 9:24-27· 2 Τιμ. 2:5.

Έτσι «παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους,» διότι από τον Θεό θα λάβετε την αμοιβή η οποία πράγματι αξίζει.—Κολ. 3:23, 24.