ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού, . . . και η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.»—Παροιμ. 8:22-31, ΜΝΚ.

Ιουδαίοι σχολιασταί, που αποδοκιμάζουν κάθε εφαρμογή αυτής της περικοπής στον Ιησού ως τον Μεσσία, συνήθως έχουν τη γνώμη ότι αυτή είναι απλώς μια φιλολογική προσωποποίησις της σοφίας. Έτσι, ο Β. Γκούντερ Πλάουτ, στο σύγγραμμά του Το Βιβλίο των Παροιμιών—Μια Παρατήρησις, λέγει ότι αυτά τα εδάφια εφαρμόζονται στη Σοφία «προσωποποιημένη μόνο μ’ ένα μεταφορικό τρόπο.» Αυτή η περικοπή, όμως, δεν μπορεί να μιλά απλώς για θεία σοφία ή σοφία από θεωρητική άποψι. Γιατί όχι; Επειδή η «Σοφία» που περιγράφεται εδώ ‘δημιουργήθηκε’ ή ‘παρήχθη’ (Εβραϊκά, κα νάχ)a ως η αρχή των οδών του Ιεχωβά. Οι Γραφές δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός υπήρχε πάντοτε. (Ψαλμ. 90:2· 1 Τιμ. 1:17) Εφόσον είναι αιώνιος και ήταν πάντοτε σοφός, τότε η σοφία του υπήρχε πάντοτε· ποτέ δεν δημιουργήθηκε ούτε παρήχθη· δεν ‘εγεννήθη.’ (Ιώβ 9:2, 4· 12:9, 13· 28:20, 23· Ρωμ. 11:33-36) Η σοφία δεν υπάρχει χωριστά από το πρόσωπο που είναι ικανό να την κατέχη και να την αντανακλά. Συνεπώς, αυτή η «Σοφία» πρέπει να είναι μια προσωποποίησις που εξεικονίζει κάποιον που δημιουργήθηκε «εν τη αρχή των οδών αυτού [του Θεού].»

Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές βοηθούν ένα άτομο να κατανοήση σε ποιον αναφέρεται προφανώς αυτή η περικοπή. Επανειλημμένως δίνουν μαρτυρία για το γεγονός ότι ο Μεσσίας είχε προανθρώπινη ύπαρξι ως ο Υιός του Θεού στον ουρανό με τον Ιεχωβά. (Ιωάν. 17:5· 6:62) Σ’ αυτή την προανθρώπινη ύπαρξι εργαζόταν με τον Ιεχωβά για τη δημιουργία όλων των άλλων πραγμάτων. Το εδάφιο Ιωάννης 1:3 λέγει γι’ αυτόν: «Πάντα δι’ αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ έν το οποίον έγεινεν.»—Παράβαλε με Κολοσσαείς 1:15, 16.

Είναι ευνόητο ότι ο Υιός του Θεού θα μπορούσε να περιγραφή ως δημιουργημένη «Σοφία.» Μέσω αυτού ο σοφός σκοπός του Ιεχωβά, περιλαμβανομένου και του ρόλου του Μεσσία τον οποίον οι Ιουδαίοι από πολλού ανέμεναν, έγινε φανερός. Ο απόστολος Παύλος είπε για τον Ιησού: «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.» (Κολ. 2:3) Αν και ο Βασιλεύς Σολομών ήταν ονομαστός για τη θεόδοτη σοφία του, ο Ιησούς ήταν «πλειότερον του Σολομώντος.» (1 Βασ. 4:30-34· Ματθ. 12:42) Αυτοί που δέχθηκαν τον Ιησού Χριστό και είχαν πίστι σ’ αυτόν, κατενόησαν ότι αυτός ήταν ‘Θεού δύναμις και Θεού σοφία.’—1 Κορ. 1:24, 30.

Συνεπώς, εκείνο που γνωρίζομε για τον αιωνίως σοφό Θεό μας και η πληροφορία που υπάρχει στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές για τον Ιησού συνδυάζονται για να καταστήσουν σαφή την καταλληλότητα της εφαρμογής των εδαφίων Παροιμίαι 8:22-31 στον Υιόν του Θεού που έγινε ο Μεσσίας. Αυτή η περικοπή εφαρμόζεται αξιοσημείωτα στην αρχή και τη δράσι εκείνου του οποίου η αγάπη για το ανθρώπινο γένος τον ωδήγησε ακόμη και στο να πεθάνη ως απολυτρωτική θυσία.—1 Τιμ. 2:5, 6· Ιωάν. 3:16.

Ενέργεια από τον Ήλιο

◆ Τα ζώντα πράγματα στη γη εξαρτώνται από τον ήλιο με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Το φως, η θερμότης και η ενέργεια από αυτή την ισχυρή πηγή είναι ζωτικής σπουδαιότητος για να συνεχίζεται η ύπαρξις της επιγείου ζωής. Αλλά πόση ηλιακή ενέργεια λαμβάνει η γη; Στο βιβλίο του 1.001 Ερωτήσεις για την Αστρονομία Απαντώνται, Ο Τζαίημς Σ. Πίκεριγκ έγραψε: «Η Γη λαμβάνει μόνον ένα μέρος από 2 δισεκατομμύρια μέρη της ενεργείας που παράγεται από τον Ήλιο. Αυτό το μικροσκοπικό κλάσμα ανέρχεται σε 4.690.000 ιπποδύναμι ανά τετραγωνικό μίλι της επιφανείας της Γης.» Αυτό είναι εκείνο που απαιτείται για να υπάρχη ζωή στη γη.