Ποιο Είναι το Δικό Σας Είδος Μουσικής;

ΜΙΑ παλιά Ισπανική παροιμία λέει: ‘Στη μουσική και στην ιατρική όλοι λίγα ξέρουν.’ Είναι αλήθεια ότι σχεδόν όλοι μπορεί να σιγομουρμουρίζουν, να τραγουδούν ή να σφυρίζουν κάποια μελωδία. Ναι, η μουσική και η εκτίμηση γι’ αυτήν είναι ανάμεσα στα φυσικά δώρα της ανθρωπότητας. Ο ποιητής Λόνγκφέλλοου έφτασε μάλιστα στο σημείο να πει: Η μουσική είναι η διεθνής γλώσσα της ανθρωπότητας.»

Ναι, ο άνθρωπος έχει υποστεί την επίδραση της μουσικής από το ξεκίνημα του! Ποιος δεν έχει ακούσει το μαγευτικό κελάδημα των πουλιών; Μπορεί μάλιστα να γοητευόμαστε από τις πολλές και διάφορες μελωδίες που βγαίνουν από τον μικροσκοπικό λαιμό ενός καναρινιού. Ή μπορεί να συγκινιόμαστε από την ικανότητα του κότσυφα της Αμερικής, να μιμείται την απλή κραυγή του κούκου ή το κελάδημα άλλων εξαιρετικών πτερωτών ωδικών πουλιών.

Ακόμη και τα μωρά ανταποκρίνονται με ικανοποίηση στο αγαπημένο τους νανούρισμα. Μάλιστα, έχει αποδειχθεί πρόσφατα ότι και το έμβρυο ακόμη αντιδρά στη μουσική. Με τις κινήσεις του δείχνει αν ανακουφίζεται ή όχι απ’ αυτά που ακούει.

Πότε Αναπτύχθηκαν τα Μουσικά Όργανα;

Από την κοσμική ιστορία, το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Η «Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει: «Η ανάπτυξη των μουσικών οργάνων ανάμεσα στους αρχαίους μεγάλους πολιτισμούς φαίνεται να ήταν πιο αξιόλογη στην Ασία και στην Βόρεια Αμερική. . . . Η άρπα χρησιμοποιήθηκε από τους πρώτους καιρούς στη Μεσοποταμία [και] στην Αίγυπτο.»

Ωστόσο, η Βίβλος συγκεκριμένα λέει ότι ο Ιουβάλ, ένας από τους πρώτους απόγονους του πρώτου ανθρώπου του Αδάμ, «ήτο πατήρ πάντων των παιζόντων κιθάραν και αυλόν.» (Γένεσις 4:21) Αυτός είτε εφεύρε τα πρώτα έγχορδα και πνευστά όργανα ή εγκαινίασε ένα επάγγελμα που έδωσε την ώθηση στην πρόοδο της μουσικής—και όλα αυτά πριν από 5.000 περίπου χρόνια!

Η μουσική αποτελούσε μέρος της πατριαρχικής ζωής μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Για παράδειγμα, ο Λάβαν παραπονέθηκε στον γαμπρό του Ιακώβ: «Δια τι έφυγες κρυφίως; . . . και δεν μοι εφανέρωσας τούτο; διότι εγώ ήθελον σε εξαποστείλει μετ’ ευφροσύνης και μετά ασμάτων, μετά τύμπανων και κιθάρας.»—Γένεσις 31:27.

Μετά από αιώνες, στην υπηρεσία του ναού του Θεού υπήρχαν «τέσσαρες χιλιάδες [Λευίτες] υμνούντες τον Κύριον, με τα όργανα, τα οποία έκαμα, είπεν ο Δαβίδ, δια να υμνώσι τον Κύριον.» (1 Χρονικών 23:5) Ο ίδιος ο βασιλιάς του Ισραήλ ο Δαβίδ ήταν ένας φτασμένος μουσικός δεκάχορδης άρπας, και ίσως να είχε σχεδιάσει και νέα μουσικά όργανα.—Ψαλμός 144:9· 2 Χρονικών 7:6· 29:26, 27· Αμώς 6:5.

Η Σημερινή Μουσική

Η μουσική σήμερα είναι ίσως πιο διαδεδομένη απ’ ό,τι στο παρελθόν. Έχει εξαπλωθεί μέσω του ραδιοφώνου, της τηλεοράσεως, των δίσκων και των κασετών. Και υπάρχει τεράστια ποικιλία μουσικής! Υπάρχει η λαϊκή, η χορωδιακή, η κλασσική, της όπερας, η τζαζ, η δημοτική, η ρυθμική και η αισθηματική, η ντίσκο, και διάφορες μορφές ροκ—ο κατάλογος φαίνεται να είναι ατέλειωτος και διαρκώς να αλλάζει. Μόλις σβήσει ένα δημοφιλές είδος μουσικής, ένα άλλο είδος το αντικαθιστά.

Ποιο, λοιπόν, είναι το δικό σας είδος μουσικής; Έχει πραγματικά καμιά σημασία ποια μουσική προτιμάτε; Μπορεί να επηρεάσει την άποψη σας—και το μέλλον σας;

Μουσική—Μπορεί να Είναι μια Απειλή;

‘ΠΩΣ θα μπορούσε η μουσική πιθανόν να γίνει μια απειλή;’ μπορεί να ρωτήσετε. ‘Στο κάτω-κάτω, η μουσική είναι μόνο ήχος.’ Αυτό είναι αλήθεια, αλλά και οι ήχοι μπορούν να μας επηρεάσουν βαθιά. Ποιος δεν αντιδρά όταν ακούει μια στριγγλιά μέσα στη νέκρα της νύχτας; Και τι θα πούμε για το μεταδοτικό γέλιο; Όταν κάποιος από ένα ακροατήριο γελάσει ξαφνικά, συχνά ολόκληρο το ακροατήριο ξεσπά σε ασυγκράτητα γέλια.

Η Μουσική Έχει Δύναμη

Τώρα μετατρέψτε τους ήχους αυτούς σε μουσική. Ανάλογα με το είδος του τραγουδιού ή της μουσικής, γρήγορα αρχίζει να χτυπάει κανείς ελαφρά τα πόδια του, να κουνάει το σώμα του, να παίζει τα δάχτυλα του χεριού του, να μουρμουρίζει. Ένα ολόκληρο ακροατήριο μπορεί να επηρεαστεί! Από τι; Από τον ήχο της μουσικής.

Για παράδειγμα, κάποτε ο Δαβίδ, που αναφέρθηκε στην αρχή, υπηρετούσε σαν μουσικός στην αυλή του Βασιλιά Σαούλ. Ο νεαρός αυτός ήταν ‘επιδέξιος στο παίξιμο’ της άρπας. Και η μουσική του βοηθούσε για να ηρεμεί ο ανήσυχος Σαούλ.—1 Σαμουήλ 16:18-23.

Η μουσική διεγείρει τα συναισθήματα. Ένα ολόκληρο πλήθος μπορεί να ξεσηκωθεί όταν ένα συγκρότημα τζαζ αρχίσει να παίζει μια γνωστή μελωδία. Αυτοί που αγαπούν την κλασσική μουσική μπορεί να συγκινηθούν όταν ακούσουν την «Οβερτούρα 1812» του Τσαϊκόφσκυ. Με τις βίαιες μάχες, τα κανόνια να εκπυρσοκροτούν και οι καμπάνες της νίκης να ηχούν, όλοι σχεδόν φαντάζονται ότι βρίσκονται εκεί. Ναι, η μουσική έχει δύναμη.

Επί αιώνες, πολιτικοί και άρχοντες χρησιμοποίησαν τη δύναμη της μουσικής για να επηρεάσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Με ποιον τρόπο; Με τους εθνικούς ύμνους και με τα πατριωτικά τραγούδια. Όπως ο Χίτλερ και το Ναζιστικό κόμμα χρησιμοποίησαν τον ύμνο «Ντόυτσλαντ, Ντόυτσλαντ, ύμπερ άλλες» (Γερμανία, Γερμανία πάνω από καθετί) για να οδηγήσουν τις μάζες στο θάνατο και στην καταστροφή! Είναι περίεργο το ότι ο ύμνος αυτός βασιζόταν πάνω σε κλασσική μουσική που συνέθεσε ο Χάιντν. Σ’ απάντηση, οι Βρετανοί υμνούσαν θερμά το «Θεέ Σώσε τον Βασιλιά.» Ο Χίτλερ, από την πλευρά του, γοητευόταν πάρα πολύ από τη μουσική του Βάγκνερ.

Η διεισδυτική δύναμη της μουσικής ήταν έκδηλη και στους Βιβλικούς χρόνους επίσης. Η αφήγηση της Εξόδου μας πληροφορεί ότι ενώ ο Μωυσής βρισκόταν στο όρος Χωρήβ για να πάρει τις εντολές του νόμου από τον Ιεχωβά, οι Ισραηλίτες έγιναν ανυπόμονοι και διέταξαν τον αδελφό του Μωυσή τον Ααρών να τους φτιάξει έναν άλλο θεό—ένα άγαλμα ενός μοσχαριού. Έπειτα πρόσφεραν θυσίες σ’ αυτό το είδωλο σε μια θρησκευτική γιορτή. Και τι έγινε μετά; «Και εκάθισεν ο λαός να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι.»—Έξοδος 32:1-6.

Όταν ο Μωυσής και ο Ιησούς του Ναυή κατέβηκαν από το βουνό, άκουσαν ένα δυνατό θόρυβο από φωνές στο στρατόπεδο των Ισραηλιτών. Ο Ιησούς του Ναυή σκέφτηκε ότι ήταν θόρυβος μάχης. Αλλά ο Μωυσής κατάλαβε σωστά τον ήχο. Ήταν τραγούδι, όχι για νίκη ή ήττα από μια δυνατή μάχη. Ήταν «φωνή αδόντων.» Ο Μωυσής μπορούσε να πει από τον ασυνήθιστο ήχο που άκουσε ότι η μουσική συνδεόταν με κάτι κακό. Τι ήταν αυτό; Ο λαός τραγουδούσε και χόρευε γύρω από ένα χρυσό μοσχάρι. Μετείχαν σε μια ασυγκράτητη ειδωλολατρία τραγουδώντας και χορεύοντας. Η μουσική προεξείχε στην ψεύτικη και ανήθικη λατρεία τους.—Έξοδος 32:7-25.

Το γεγονός αυτό παρέχει για τους Χριστιανούς σήμερα μερικά μαθήματα. Πρώτα-πρώτα, η μουσική μπορεί να σας επηρεάσει. Ο σύγχρονος κόσμος είναι πάρα πολύ προσανατολισμένος στη μουσική. Πρέπει, όμως, οι συγκεντρώσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά να χαρακτηρίζονται από τραχιά μουσική ή κάποια άλλη δημοφιλή μουσική, με σεξουαλικούς χρωματισμούς που συμβάλλουν στη χαλαρή ηθική; Ποτέ δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό! Στα πρόσφατα χρόνια, όμως, υπάρχει μια τάση χαλαρότητας γιατί ακόμη και πολλοί πρεσβύτεροι και γονείς ανέχονται αυτό το είδος της μουσικής. Μέρος της μουσικής αυτής εξυμνεί την ανηθικότητα, την ανταρσία, τα ναρκωτικά ακόμη και τον πνευματισμό.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι η μουσική αυτή καθαυτή έχει κατ’ ανάγκη αρνητική επιρροή; Όχι καθόλου. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η μουσική χρησιμοποιήθηκε στην ιερή λατρεία του Ιεχωβά. Και ο Ιησούς, στην παραβολή του για την επιστροφή του ασώτου γιου, είπε ότι ο πατέρας γιόρτασε με ‘μουσική συμφωνία και χορούς’—Λουκάς 15:25.

Μπορεί η Μουσική να Μεταδώσει μια Φιλοσοφία;

Στους σύγχρονους καιρούς μας η μουσική παίζει έναν πολύ πιο επιτακτικό ρόλο στην καθημερινή ζωή. Στις τελευταίες λίγες δεκαετίες, έχει ξεπεταχτεί μια απέραντη βιομηχανία που βγάζει εκατοντάδες εκατομμύρια δίσκους και κασέτες κάθε χρόνο. Ενώ πριν από εκατό χρόνια η μόνη επαφή κάποιου με τη μουσική ήταν ν’ ακούσει ζωντανές εκτελέσεις ή να συμμετάσχει ο ίδιος δραστήρια, και αυτό σπάνια, σήμερα μπορεί ν’ ακούει κανείς μουσική κάθε μέρα. Γι αυτό το ερώτημα εξακολουθεί να είναι—μπορεί η μουσική να μεταδώσει μια φιλοσοφία; Μπορεί η μουσική να επηρεάσει τη σκέψη ενός ατόμου ή τον τρόπο της ζωής του;

Μια άμεση ένδειξη βρίσκεται στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές διαφημίσεις. Πολλές εμπορικές διαφημίσεις συνοδεύονται από μουσική. Έτσι, με τη βοήθεια της μουσικής, το όνομα του προϊόντος χαράζεται στις διάνοιες—ακόμη και στις διάνοιες των παιδιών και των μωρών.

Στον αρχαίο Ισραήλ, η μουσική χρησιμοποιόταν με παρόμοιο τρόπο αλλά για έναν πολύ πιο ευγενικό σκοπό. Οι ψαλμοί τραγουδούνταν με μουσική, η οποία χωρίς αμφιβολία βοηθούσε το λαό να θυμάται τα λόγια. Για παράδειγμα, η αφήγηση της Αγίας Γραφής μας λέει ότι, στα εγκαίνια του ναού του Σολομώντα, συγκεντρώθηκαν οι Λευίτες ψαλτωδοί και άλλοι επίσης «εν κυμβάλοις και ψαλτηρίοις και κιθάραις, . . . και μετ’ αυτών εκατόν είκοσι ιερείς σαλπίζοντες δια σαλπίγγων τότε . . . ήχησαν οι σαλπιγκταί και οι ψαλτωδοί ομού μια φωνή, υμνούντες και δοξολογούντες τον Κύριον.» Εδώ, η μουσική ενέπνεε αυτούς που την άκουαν και ήταν εποικοδομητική. Χρησίμευε για να αινεί τον Ιεχωβά.—2 Χρονικών 5:12, 13.

Πιθανόν σ’ εκείνη την περίπτωση να τραγουδούσαν και να έπαιζαν τον Ψαλμό 136, και η μουσική ασφαλώς τους βοηθούσε να θυμούνται τα λόγια. Αυτό δείχνει ότι η μουσική μπορεί να μεταφέρει ένα μήνυμα. Μπορεί επίσης να γίνει το μέσον για να υποστηριχθεί κάποιο προϊόν ή μια φιλοσοφία, ή να συστήσει έναν τρόπο ζωής, είτε η μουσική συνοδεύεται με λόγια είτε όχι. Αυτό συμβαίνει και σήμερα είτε μιλάμε για την κλασσική είτε για τη μοντέρνα μουσική.

Για παράδειγμα, η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια, στη βιογραφία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, «ο οποίος θεωρείτο από όλο τον κόσμο σαν ο μεγαλύτερος συνθέτης που έζησε ποτέ,» αναφέρει: «Αποκάλυψε πιο ζωντανά από οποιονδήποτε προκάτοχο του τη δύναμη της μουσικής να μεταφέρει μια φιλοσοφία της ζωής χωρίς τη βοήθεια γραπτού κειμένου.» Η διεθνώς γνωστή «Ποιμενική Συμφωνία» του είναι ένα παράδειγμα γι’ αυτό. Μεταδίδει καθαρά την αγάπη του Μπετόβεν για τη φύση. Ναι, η μουσική μπορεί να μας ξεσηκώσει και να επηρεάσει τα συναισθήματά μας.

Πάρτε σαν ένα άλλο παράδειγμα τα έργα του Αυστριακού συνθέτη Γκουστάβ Μάλερ, που είναι τώρα της μόδας ανάμεσα σ’ αυτούς που αγαπούν την κλασσική μουσική. Ένας ερευνητής της μουσικής μιλάει γι’ αυτή την «ψύχωση με το θάνατο» του συνθέτη και περιγράφει «την αδιάκοπη έρευνά του να ανακαλύψει κάποια έννοια της ζωής που να διαπότιζε τη ζωή και τη μουσική του Μάλερ.» Μιλώντας για τη «Συμφωνία του Αρ. 1,» ο συγγραφέας περιγράφει τα περιεχόμενα της, λέγοντας: «Η χαρά της ζωής επισκιάζεται από μια έμμονη ιδέα για το θάνατο.» Και συνεχίζει και λέει: «Η Συμφωνία ‘Αρ. 2’ αρχίζει με την έμμονη ιδέα του θανάτου . . . και αποκορυφώνεται με την παραδοχή της Χριστιανικής πίστεως για την αθανασία. . . . Σ’ αυτά τα έργα το θρησκευτικό στοιχείο είναι πολύ βαθύ.» Γιαυτό, δημιουργείται τώρα το ερώτημα, θα μπορούσε η θρησκευτική σύγχυση του Μάλερ, οι εμμονές ιδέες και οι νευρώσεις του να επηρεάσουν τον ακροατή;

Μια άλλη περίπτωση είναι η «Τελετουργία της Ανοίξεως» του Στραβίνσκυ. Αυτό το μουσικό μπαλέτο παρουσιάζει μια ειδωλολατρική τελετή στην οποία μια νεαρή παρθένα χορεύει μέχρι θανάτου για να εξευμενίσει τον θεό της ανοίξεως. Αυτή η τελετή, όπως έγραψε κάποιος σχολιαστής, «εκφράζεται εδώ με μουσική της οποίας το πιο χτυπητό χαρακτηριστικό είναι η ρυθμική της δύναμη—η υπνωτική, η ακαταμάχητη δύναμη των ρυθμικών παραστάσεων.» Το αποτέλεσμα είναι τρομαχτικό και ίσως ανησυχητικό. Μάλιστα, «σχεδιάστηκε για να ανατρέψει Ευρωπαϊκά καθιερωμένα σχετικά με την μουσική παράδοση.»

Γιαυτό, ακόμη και με την κλασσική μουσική πρέπει να σταθείτε για λίγο και να ρωτήσετε τον εαυτό σας, η υπερβολική έκθεση μου σε ένα ορισμένο είδος μουσικής θα μου φέρει κατάθλιψη ή υπερβολική συγκίνηση; Μήπως η φιλοσοφία του συνθέτη θα εισχωρήσει ανεπαίσθητα μέσα μου και ίσως επηρεάσει αρνητικά τη σκέψη μου; Φυσικά, αν η μουσική του συνθέτη δεν υπονομεύει την πίστη στον Δημιουργό και στα μεγαλειώδη έργα του, η επιρροή του συνθέτη μπορεί να αποδειχτεί ουδέτερη ή ακόμη και πολύ θετική. Αλλά και τότε πάλι, είναι πιθανό να ακούμε μουσική χωρίς να ξέρουμε τι ο συνθέτης είχε στο μυαλό του. Σ’ αυτή την περίπτωση το νόημα της μουσικής, αν υπάρχει, θα εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη φαντασία του ακροατή.

Τώρα, μπορούν αυτά τα κριτήρια να εφαρμοστούν στη σύγχρονη μουσική; Είναι η μοντέρνα μουσική εποικοδομητική ή εξαχρειωτική; Θα μπορούσε να είναι μια απειλή για την Χριστιανική ηθική και την πνευματικότητα; Το επόμενο άρθρο μας θα αναλύσει αυτά και άλλα ζητήματα.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δόλιους σκοπούς

[Εικόνες στη σελίδα 6]

Είναι όλη η μουσική τους εποικοδομητική;

ΜΑΛΕΡ

ΒΑΓΚΝΕΡ

ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΥ

Μοντέρνες Τάσεις στη Μουσική—Μπορούν να Σας Επηρεάσουν;

ΤΙ θα πούμε για τη μοντέρνα μουσική—τη ροκ, την πανκ, τη φανκ, τη ρυθμική και την αισθηματική, τη δημοτική, τη γουέστερν και όλα τα άλλα είδη που αφθονούν σήμερα; Μπορούν, είτε έχουν λόγια είτε όχι, να επηρεάσουν τον τρόπο σκέψεως σας και να φθείρουν την πνευματικότητα σας;

Ο Μπιλλ Μουλλαίην, πρώην μουσικός της ροκ από τη Νέα Ιερσέη των Η.Π.Α., είπε τα εξής: «Όταν έπαιζα μπάσο σ’ ένα συγκρότημα μουσικής ροκ η όλη επίδραση ήταν σωματική. Σε διαπερνούσε απλώς ο συνεχής και έξαλλος χτύπος και το επιθετικό στυλ της μουσικής. Σαν μουσικός έγινα μέρος της. Μετά, καθώς παρατηρούσα το ακροατήριο να ανταποκρίνεται και να εισχωρεί μέσα τους η μουσική με την ίδια άγρια ορμή, ήθελα να τους συγκινήσω περισσότερο. Αυτό είναι και το είδος της μουσικής. Σε αιχμαλωτίζει. Φυσικά, εκείνο τον καιρό ήμουν συχνά κάτω από την επιρροή των ναρκωτικών, όπως και πολλοί από το ακροατήριο. Σε μια τέτοια περίπτωση η ευφορία αυξάνει. Ξέρετε, είναι σαν να μην υπάρχει κανένας περιορισμός. Μπορείς να παραφερθείς και να ξεχάσεις πως πρέπει να φερθείς φυσιολογικά.

«Να γιατί νομίζω ότι αρέσουν στους νεαρούς πολλοί από τους διαφορετικούς ήχους που παρουσιάζονται αυτές τις μέρες. Ταυτίζονται μαζί τους και με το άγγελμά τους. Αναπολώντας το παρελθόν μπορώ να διακρίνω ότι το άγγελμά τους αντανακλάει τον τρόπο με τον οποίο νιώθουν τον κόσμο και τη σύγχρονη ζωή. Στο κάτω-κάτω, μια πυρηνική απειλή κρέμεται πάνω από την ανθρωπότητα. Ποιος ξέρει πόσο καιρό θα ζήσουμε; Γιαυτό υιοθετούν την άποψη ‘ζήσε όσο μπορείς. Ξέφυγε από τη ζωή όσο μπορείς.’»

Αυτό το σχόλιο για τον προσδιορισμό της ταυτότητας μας οδηγεί στην ουσία του ζητήματος. (Παράβαλε με 1 Κορινθίους 15:32.) Πρέπει ένας γνήσιος Χριστιανός να θέλει να ταυτιστεί με τα περισσότερα είδη της μοντέρνας μουσικής; Πρόσφατα, η Καναδέζικη εφημερίδα Σταρ του Τορόντο, ανέφερε: «Το σεξ και ο σαδισμός είναι ενσωματωμένα με το συγκρότημα μουσικής ροκ του Σαν Φρανσίσκο Τιούμπς.» Ο συγγραφέας συνέχισε λέγοντας: «Αυτό που θεωρούν κοινωνική σάτιρα οι Τιούμπς μπορεί να είναι καθαρός σαδομαζοχισμός, σεξουαλισμός, ανοσιότητα και διαστροφή για οποιονδήποτε άλλον.» Ποια σχέση μπορεί να έχει η Χριστιανοσύνη μ’ αυτά;

Η Ποστ της Νέας Υόρκης είχε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Σατανικός Κόσμος των Ρόλλινγκ Στόουνς.» Ήταν μια περίληψη που έπιανε μια ολόκληρη σελίδα και έλεγε για την ανάμειξη του συγκροτήματος αυτού στα ναρκωτικά. Οι τάσεις των Ρόλλινγκ Στόουνς προς τα ναρκωτικά, το σεξ και τον Σατανά φαίνονται καθαρά στη μουσική τους. Μπορείτε να συμφωνήσετε μ’ αυτές τις τάσεις και ωστόσο να ταυτίζεστε με τον Χριστό;—2 Κορινθίους 6:14, 15.

Μουσική και Πνευματισμός

Δυστυχώς, αυτοί δεν είναι οι μόνοι κίνδυνοι που υπάρχουν στην πολύ μοντέρνα μουσική που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι ευσυνείδητοι Χριστιανοί. Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας [«πανούργες πράξεις,» Η Διάστιχος Μετάφραση της Βασιλείας των Ελληνικών Γραφών] του διαβόλου διότι . . . είναι η πάλη ημών . . . εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσίους 6:11, 12) Ποτέ δεν πρέπει να πάρουμε αυτή την προειδοποίηση πολύ ελαφρά. Η δαιμονική επιρροή είναι πάρα πολύ διαδεδομένη, και ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αυτή τη γενιά που μεγαλώνει τώρα, εκτός από τη μουσική;

Όπως αποδεικνύεται τώρα πολλά μοντέρνα συγκροτήματα έχουν αναμειχθεί βαθιά στον πνευματισμό και στον αποκρυφισμό. Αλλά προσπαθούν να προωθήσουν την ανατολική θρησκεία και φιλοσοφία μέσω της μουσικής. Για παράδειγμα :

Ο Ρόμπερτ Πάλμερ, ένας κριτικός της τζαζ γράφει για τους Τάιμς της Νέας Υόρκης κάτω από τον τίτλο «Η Μαγεία διαποτίζει ένα Άλμπουμ της Τζαζ,» και σχολιάζει το συγκρότημα της τζαζ που αποτελείται από μαύρους και λέγεται Το Καλλιτεχνικό Συγκρότημα του Σικάγο, με τα εξής λόγια: «Το σλόγκαν του Καλλιτεχνικού Συγκροτήματος του Σικάγο είναι ‘Μεγάλη Μαύρη Μουσική—Από την Αρχαιότητα ως το Μέλλον’ . . . Αλλά εδώ υπάρχουν πολλά σκοτεινά πράγματα. Υπάρχουν . . . τα βουντουιστικά ξόρκια που είναι διάχυτα μέσα στη νεκρική νύχτα. Δεν είναι ακριβώς μαύρη μαγεία, αλλά ούτε και το είδος του δίσκου που θα έβαζε κανείς ακόμη και στο πιο άγριο πάρτυ. . . . Είναι μια φαντασμαγορική εκστρατεία στην καρδιά του σκοταδιού.» Σαν μαθητής του Χριστού θα θέλατε αυτό το είδος μουσικής στη συλλογή σας;

Με βάση αυτά που είπε ο Παύλος στους Εφέσιους Χριστιανούς για τις πονηρές πνευματιστικές δυνάμεις, θα ήταν λογικό για έναν Χριστιανό σήμερα να έχει δίσκους στην προσωπική του συλλογή που εξυμνούν το δαιμονισμό και τον πνευματισμό; Αν ξέρει ότι κάποιο συγκρότημα είναι βαθιά αναμειγμένο σε μελέτες και πράξεις αποκρυφισμού, θα ήταν ασφαλές να θεωρήσει δεδομένο ότι τίποτα από την επιρροή αυτή δεν θα εισχωρούσε μέσα του ανεπαίσθητα με τα λόγια, το χτύπο ή ακόμη και με το κάλυμμα του άλμπουμ του δίσκου;

Για παράδειγμα, ένα συγκρότημα παίζει ένα κομμάτι που λέγεται «Μίστερ Κρόουλυ.» Ποιος είναι ο κύριος Κρόουλυ; Ένας σατανιστής του 20ού αιώνα και προωθητής της σύγχρονης μαγείας! Σε πολλές περιπτώσεις, μια ματιά στο κάλυμμα του άλμπουμ είναι αρκετή για έναν Χριστιανό Μάρτυρα του Ιεχωβά για να αποφασίσει αν πρέπει να αγοράσει το δίσκο ή όχι, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν απεικονίσεις μαγείας και δαιμονισμού, ή σύμβολα ειδωλολατρίας και αποκρυφισμού.

Ο πρώην μουσικός νυχτερινού κέντρου Γκόρντον Γκραντ, ο οποίος κάποτε ζούσε παίζοντας επαγγελματικά τζαζ και κατόπιν ροκ στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α., ανέφερε: «Όλα τα συγκροτήματα στα οποία έλαβα μέρος είχαν σε κάποιο βαθμό ανάμειξη με τον πνευματισμό. Το πρώτο πράγμα που σου έλεγε κάποιος όταν τον συναντούσες για πρώτη φορά ήταν ‘Ποιο είναι το Ζώδιο σου;’ Έπαιρναν σοβαρά την αστρολογία, και το ζώδιο σου είχε μεγάλη σημασία.» Θέλετε εσείς να ταυτιστείτε με την αστρολογία και με άλλες δαιμονικές πράξεις;—Δευτερονόμιον 18:10-13.

Μουσική και Ανηθικότητα

Ο απόστολος Παύλος έδωσε πιο σαφή συμβουλή στην επιστολή του προς Εφεσίους που εφαρμόζεται εξίσου και σήμερα στο βασίλειο της μουσικής. Πρότρεψε: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία [περιλαμβανομένης και της σεξουαλικής πλεονεξίας] μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις άγιους, μηδέ αισχρότης . . . ή βωμολοχία.»—Εφεσίους 5:3-5.

Εσείς γονείς και νεαροί: Έχετε ελέγξει τα λόγια μερικών από τους δίσκους που πουλιούνται ή ίσως να έχετε στο σπίτι σας; Μπορεί να νομίζετε ότι η μουσική είναι ελκυστική, ίσως να σας αρέσει. Στην αρχή δεν σας ενδιαφέρουν τα λόγια αλλά σιγά-σιγά αρχίζετε να μουρμουρίζετε τη μελωδία. Ακόμη και μερικές πίστες για πατινάζ παρουσιάζουν αυτό το είδος της μουσικής. Θα ήταν κατάλληλο για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να πατινάρουν εκεί και να γίνονται ένα με τη μουσική; ‘Αλλά πού υπάρχει ο κίνδυνος εδώ;’ μπορεί να ρωτήσετε.

Στη μουσική τους, τα δημοφιλή συγκροτήματα μεταδίδουν την πορνεία και τα ναρκωτικά σαν τρόπο ζωής. Ναι, η μουσική τους μεταδίδει τον τρόπο της ζωής τους. «Θέλω να δω με τι μοιάζεις στο κρεβάτι» και «Είναι θερμή, είναι σέξυ,» είναι λέξεις από ένα πρόσφατο άλμπουμ. Ένας διάσημος τραγουδιστής εκφράζει την άποψη του ακριβώς πάνω στο κάλυμμα του άλμπουμ, λέγοντας: «Δεν βρίσκω τίποτα το εσφαλμένο στο ελεύθερο σεξ όταν συμφωνούν και οι δύο. . . . Δεν πιστεύω στις υπερβολικά ηθικιστικές φιλοσοφίες.» Ποια επικοινωνία διανοίας θα μπορούσε να υπάρξει ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς και στις διαθέσεις που εκδηλώνουν αυτά τα λόγια και η φιλοσοφία; Θα μπορούσαν οι ακόλουθοι του Χριστού να ταυτιστούν μ’ αυτή την αποξενωμένη από τον Θεό σκέψη;—Εφεσίους 4:18· Παράβαλε με Γένεσις 39:7-12.

Η Μουσική και η Παλαιότερη Γενιά

Είναι εύκολο για τη μεγαλύτερη γενιά να σκεφτεί ότι όλα αυτά εφαρμόζονται μόνο στους νεαρούς και στη μουσική τους. Αλλά τι θα πούμε για τα τραγούδια που ήταν επιτυχίες πριν από 20 και 30 χρόνια και με νοσταλγία εξακολουθούν να τα απολαμβάνουν; «Το Μπιγκ Σπέντερ» παρουσίαζε μια πόρνη που προσπαθούσε να «παγιδέψει» έναν πελάτη. Το «Πυρετός» ήταν μια σχεδόν φανερή περιγραφή της έντονης σεξουαλικής επιθυμίας. Το «Ποτέ την Κυριακή» ήταν επίσης το τραγούδι μιας πόρνης. Πόσοι τότε απολάμβαναν αυτές τις μελωδίες, χωρίς να σκέφτονται με τι συνδέονταν;

Θα μπορούσαμε να δώσουμε και άλλα παραδείγματα που δείχνουν την πανουργία των μηχανορραφιών του Σατανά να μας κάνει να διασκεδάσουμε, μέσω μουσικής, εξευτελιστικών σκέψεων και φιλοσοφιών που φυσιολογικά θα τα απορρίπταμε αμέσως. Τι δείχνει αυτό; Ότι όλοι μας, νέοι και ηλικιωμένοι, είναι ανάγκη να δούμε σοβαρά το είδος της μουσικής που μας αρέσει. Χωρίς να το καταλάβουμε καν μπορεί να ταυτιζόμαστε με την ‘εκχείλισιν της ασωτίας’ αυτού του κόσμου.—1 Πέτρου 4:4.

Υπάρχει λοιπόν τροφή για σκέψη εδώ για κάθε Χριστιανό—είτε είναι πρεσβύτερος σε μια εκκλησία, είτε γονέας, είτε νεαρός, είτε παιδί. Ο χώρος μας περιορίζει να παρουσιάσουμε όλες τις αποδείξεις που υπάρχουν σχετικά με τα εξαχρειωτικά αποτελέσματα που έχουν μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της «σοβαρής» και της μοντέρνας μουσικής. Αλλά κάθε ευσυνείδητος Χριστιανός θα έκανε καλά να εξετάσει τα γούστα του στη μουσική καθώς επίσης και τη συλλογή των δίσκων που μπορεί να έχει, και να ενεργήσει σύμφωνα με τη Γραφική σκέψη.

Τι Μπορεί να Κάνει Ένας Χριστιανός

Όταν ο Παύλος κήρυξε στην Έφεσο η διακονία του είχε τέτοια επιτυχία που πολλοί που ασκούσαν τον αποκρυφισμό δέχτηκαν την Χριστιανοσύνη και ενήργησαν αμέσως για να προστατέψουν την μελλοντική πνευματικότητα τους. Η αφήγηση λέει: «Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα [πνευματιστικά] βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών, εύρον πεντήκοντα χιλιάδας αργυρίου. Ούτω κραταιώς ηύξανε και ίσχυεν ο λόγος του Κυρίου.»—Πράξεις 19:18-20.

Θα συνεχίσει να αυξάνει και να γίνεται πιο δυνατός ο λόγος του Ιεχωβά στην περίπτωση σας; Αν χρειαστεί, θα ενεργήσετε έτσι ώστε να θεωρηθείτε άξιο μέλος του «αγίου λαού» του Ιεχωβά; (Εφεσίους 5:3) Πρόσφατα, όταν το ζήτημα αυτό τέθηκε τετράγωνα μπροστά σε μια μεγάλη ομάδα ολοχρόνιων δούλων του Ιεχωβά, πολλοί σκουπιδοτενεκέδες γέμισαν με τέτοια άλμπουμ και καταστράφηκαν απλώς λόγω του ανήθικου περιεχομένου τους, της δαιμονικής τάσεως τους ή γιατί υποστήριζαν τον εξευτελιστικό τρόπο ζωής αυτού του κόσμου. Ο σπουδαίος παράγοντας δεν ήταν η αξία τους σε χρήματα αλλά η πιθανή καταστρεπτική επίδραση τους πάνω στις πνευματικές αξίες.

Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι πρέπει να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι σχετικά με ορισμένα μοντέρνα συγκροτήματα ή είδη μουσικής. Όμως, ο απόστολος Παύλος λέει: «Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.» (Εβραίους 5:14) Ο ώριμος Χριστιανός, χρησιμοποιώντας τη Βιβλικά εκπαιδευμένη συνείδηση του, δεν πρέπει να δυσκολεύεται να διακρίνει ποια είδη μουσικής μπορεί ν’ ακούει. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν χρειάζονται έναν ταλμουδικό κατάλογο με απαγορεύσεις για να καθοδηγούν τη συμπεριφορά τους ή ένα «Ίντεξ» απαγορευμένης μουσικής. Ο καθένας ας χρησιμοποιήσει διάκριση καθώς επιζητεί να ευαρεστήσει τον ουράνιο Πατέρα του σε όλα τα πράγματα που κάνει, περιλαμβανομένης και της μουσικής που διαλέγει.—Εφεσίους 5:18-20· Φιλιππησίους 1:9-11.