Κακή Χρήση του Αλκοόλ—Ένα Δαπανηρό Πρόβλημα

Η ΚΑΚΗ χρήση του αλκοόλ είναι ένα δαπανηρό πρόβλημα που επηρεάζει κι εσάς. «Εμένα;» μπορεί να ρωτήσετε. «Εγώ δεν είμαι αλκοολικός!» Κι όμως, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ακόμη κι αν δεν πίνετε καθόλου, η κακή χρήση του αλκοόλ σας επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όλοι επηρεάζονται. Πώς;

Σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο για τον Αλκοολισμό (ΕΣΑ), υπάρχουν δέκα εκατομμύρια περίπου αλκοολικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν σκεφθείτε ότι κάθε αλκοολικός επηρεάζει άμεσα περίπου τέσσερα άλλα άτομα την άμεση οικογένειά του—αυτό σημαίνει ότι περίπου σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάζονται άμεσα και δυσμενώς από τον αλκοολισμό. Και μην ξεχνάτε ότι αυτό συμβαίνει σε μια μόνο χώρα.

Αλλά πώς επηρεάζονται; Όταν κάποιος που αγαπάτε πίνει πάρα πολύ, τότε είναι πιθανόν να αισθάνεστε φόβο, ντροπή, απογοήτευση ακόμη μάλιστα και θυμό. Στατιστικές του ΕΣΑ αποκαλύπτουν ότι η κακή χρήση του αλκοόλ είναι η αιτία για το 30 τα εκατό τουλάχιστον των διαζυγίων και της νεανικής εγκληματικότητας που συμβαίνουν, για το 55 τα εκατό των καυγάδων ή κακομεταχειρίσεων στα σπίτια και για το 90 τα εκατό των περιπτώσεων που αναφέρονται για κακοποιήσεις παιδιών. Πόσο ακριβά στοιχίζει αυτό!

Έπειτα, υπάρχει η σωματική βλάβη. Η παρατεταμένη και βαριά οινοποσία συνδέεται με πολλές χρόνιες ασθένειες, όπως είναι η κίρρωση του ήπατος, τα καρδιακά νοσήματα, η γαστρίτιδα, τα έλκη, η παγκρεατίτιδα και κίνδυνος από διάφορες μορφές καρκίνου. Επομένως, αυτός που καταναλώνει πάρα πολύ αλκοόλ πληρώνει με ένα πολύ υψηλό τίμημα—την υγεία του!

Αλλά κι αν δεν πίνετε ακόμη επηρεάζεστε. Εξαιτίας της κακής χρήσεως του αλκοόλ πληρώνετε περισσότερα για το ρουχισμό σας, για το αυτοκίνητό σας—για όλα τα βιομηχανικά προϊόντα. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών υπολογίζει ότι η κακή χρήση του αλκοόλ τής στοιχίζει 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο επειδή χάνεται μέρος της παραγωγής στα εργοστάσια. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερες τιμές στα εμπορεύματα, και κατώτερη ποιότητα.

Η δαπάνη της κακής χρήσεως του αλκοόλ είναι ιδιαίτερα υψηλή όταν ο πότης έχει εργασία που επηρεάζει τη ζωή των άλλων. Φανταστείτε απλώς πόσο ακριβά στοιχίζουν τα λάθη που δημιουργούνται από το ποτό, όταν αυτό επηρεάζει τη διανοητική ισορροπία στους οδηγούς λεωφορείων, στους πιλότους αεροπλάνων ή στους χειρούργους.

Οδηγείτε αυτοκίνητο; Σύμφωνα με το ΕΣΑ, η κακή χρήση του αλκοόλ συνδέεται με το 50 τα εκατό όλων των θανάτων από τροχαία ατυχήματα (στους οποίους βρίσκονται και αθώα θύματα). Και μολονότι εσείς μπορεί να προσέχετε για να μη σας χτυπήσει ένας μεθυσμένος οδηγός, αισθάνεστε την επίδραση της μέθης του όταν έρχεται η ώρα να πληρώσετε την ασφάλεια του αυτοκινήτου σας.

Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι για πολλούς ανθρώπους το αλκοόλ είναι πηγή ευχαριστήσεως και ξεκουράσεως. Όταν χρησιμοποιείται μέτρια φαίνεται ότι επιδρά πάνω του λίγο ή καθόλου. Γι’ αυτό είναι φυσικό να ρωτήσουμε: Τι είναι ακριβώς αλκοολισμός; Πώς μπορείτε να το προσδιορίσετε; Τι μπορεί να γίνει;

Αλκοολισμός—Τα Γεγονότα, οι Μύθοι

Ποιος Είναι ο Χαρακτηριστικός Τύπος του Αλκοολικού;

1 2 3 4 (Βλέπε εικόνες στο έντυπο)

ΜΗΠΩΣ λέτε ότι είναι ο 4; Ίσως ο μεγαλύτερος μύθος για τον αλκοολισμό είναι ότι ο αλκοολικός αντιπροσωπεύεται από έναν αλήτη σε μια βρωμογειτονιά. Στην πραγματικότητα, ούτε το 5 τα εκατό των αλκοολικών δεν βρίσκεται στις παραμελημένες περιοχές των μεγάλων πόλεων. Οι υπόλοιποι; Φροντίζουν τα παιδιά τους στο σπίτι, φροντίζουν ασθενείς, εργάζονται σε γραφεία.

Απ’ όλα τα μεγάλα προβλήματα υγείας, πιθανόν κανένα, δεν περιβάλλεται περισσότερο από μύθους όσο ο αλκοολισμός. Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια; Για να θεραπευτεί ο αλκοολισμός πρέπει να ξέρει κανείς την αλήθεια γι’ αυτόν. Και μπορεί πράγματι να θεραπευθεί.

● Ποιος είναι αλκοολικός;

Σύμφωνα με τον Μάρτυ Μαν, σύμβουλο και ιδρυτή του Εθνικού Συμβουλίου για τον Αλκοολισμό, «αλκοολικός είναι εκείνος που το ποτό του δημιουργεί ένα συνεχές και αυξανόμενο πρόβλημα σε κάθε τομέα της ζωής του.» Η λέξη που είναι ουσιώδης εδώ είναι «συνεχές.» Για παράδειγμα: Αν το ποτό δημιουργούσε πρόβλημα στη ζωή ενός φυσιολογικού πότη μέσα στο σπίτι, στην κοινωνία, στον επαγγελματικό τομέα, θα μπορούσε να πίνει λιγότερο, ακόμη κι αν αυτό απαιτούσε πραγματική αποφασιστικότητα. Αλλά με τον αλκοολικό τα πράγματα διαφέρουν. Αυτόςa ίσως να προσπαθήσει να ελαττώσει το ποτό. Αλλά άσχετα με το πόση αποφασιστικότητα μπορεί να έχει ο αλκοολικός, όταν αρχίσει να πίνει, δεν μπορεί να ελέγξει το ποτό, κι έτσι το ποτό του δημιουργεί ένα «συνεχές» πρόβλημα στη ζωή του.

● Γιατί ο Αλκοολισμός λέγεται «Αρρώστια,;»

Γενικά, μια αρρώστια καθορίζεται σαν «ανωμαλία στη λειτουργία ή στην κατασκευή οποιουδήποτε οργάνου ή μέρους του σώματος κι έχει ορισμένα ευκολογνώριστα συμπτώματα.» Ταιριάζει ο αλκοολισμός σ’ αυτόν τον ορισμό; Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Ιατρικό Σύλλογο, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και πολλούς άλλους ιατρικούς και κυβερνητικούς οργανισμούς, ταιριάζει.

Πώς δημιουργείται «ανωμαλία στη λειτουργία» στο σώμα του αλκοολικού; Το αλκοόλ επηρεάζει τον ίδιο διαφορετικά απ’ ότι επηρεάζει τους άλλους. Στα πρώτα στάδια συχνά το άτομο καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ χωρίς να μεθάει. Έπειτα πάλι μπορεί να ξεχνάει, να μη θυμάται τι είπε ή τι έκανε όταν έπινε, αν και είχε τις αισθήσεις του και φαινόταν φυσιολογικός στους άλλους. Όπως θα δούμε, υπάρχουν ευκολογνώριστα συμπτώματα.

Ο αλκοολισμός δεν είναι μόνο σωματικό πρόβλημα. Ο αλκοολικός επηρεάζεται διανοητικά, συναισθηματικά και πνευματικά επίσης, και οι προσπάθειες που γίνονται για τη βοήθειά του πρέπει να υπολογίσουν αυτούς τους παράγοντες.

● Υπάρχουν Άτομα που Έχουν Προδιάθεση στον Αλκοολισμό;

Υπάρχουν αυξανόμενες αποδείξεις ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, μια μελέτη που έγινε στη Δανία ανάμεσα στα έτη 1970 και 1976 έδειξε ότι τα παιδιά των αλκοολικών είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να γίνουν αλκοολικά απ’ ότι τα παιδιά μη αλκοολικών. Και αυτά αλήθευε και για τα υιοθετημένα παιδιά αλκοολικών γονέων που μεγάλωσαν από μη αλκοολικούς γονείς.

Σε μια άλλη μελέτη, που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σηάτλ, διαπιστώθηκε ότι οι νεαροί που κάποιος στην οικογένειά τους ήταν αλκοολικός ανέπτυσσαν στο αίμα τους μεγαλύτερη ποσότητα ακεταλδεΰδηςb όταν έπιναν αλκοόλ. Το περιοδικό Σάιενς Νταϊτζέστ λέει ότι «η αυξημένη ακεταλδεΰδη μπορεί να εντείνει το αίσθημα της μέθης και την απόλαυση που φέρνει το αλκοόλ, κι έτσι να εξυπηρετήσει σαν ισχυρό κίνητρο για να πιει το άτομο περισσότερο.»

Αυτές οι διαπιστώσεις, όμως, δεν είναι οριστικές και δείχνουν μόνο ότι κάποια προδιάθεση για τον αλκοολισμό μπορεί να είναι κληρονομική.

● Μπορεί να θεραπευθεί ο Αλκοολισμός;

Αν μ’ αυτό εννοούμε τη δυνατότητα να επιστρέψει ο πότης στο φυσιολογικό σημείο ώστε να ελέγχει πόσο πίνει, αυτό συμβαίνει τόσο σπάνια που οι περισσότεροι ειδικοί απαντούν, Όχι! Ο Δρ Σέιλα Μπλουμ, διευθυντής του Τμήματος Αλκοολισμού και Καταχρήσεως Αλκοόλ της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, λέει τα εξής: «Λέω στους ασθενείς μου να φανταστούν ότι βρίσκονται σ’ αυτή την πλευρά του Λονγκ Άιλαντ Σάουντ και τους ζητάνε να κολυμπήσουν ως το Κονέκτικατ περνώντας μέσα από νερά που είναι γεμάτα από καρχαρίες. Από τις εκατοντάδες των κολυμβητών, κανά δυο θα το τολμούσαν—αλλά σεις θα κολυμπούσατε;»

Ο αλκοολισμός, όμως, μπορεί να ελεγχθεί, και οι περισσότεροι σύμβουλοι και αλκοολικοί που έγιναν καλά παραδέχονται ότι μπορεί να λεχθεί μόνο με την ολοκληρωτική αποχή από το ποτό.

● Είναι το ίδιο με τη Μέθη;

Όχι. Η μέθη είναι το αποτέλεσμα της υπέρ καταναλώσεως αλκοόλ—μια προσωρινή απώλεια ελέγχου πάνω σε σωματικές και διανοητικές ικανότητες. Αλλά δεν είναι όλοι αυτοί που μεθάνε αλκοολικοί. Και ούτε όλοι οι αλκοολικοί μεθάνε. Παραδείγματος χάρη, ένας αλκοολικός που βρίσκεται στο στάδιο αποτοξινώσεως μπορεί να μην πίνει καθόλου. Κι όμως εξακολουθεί να είναι αλκοολικός· αν άρχιζε να πίνει, τελικά θα έχανε κάθε έλεγχο.

Η Βίβλος καταδικάζει και τη βαριά οινοποσία και τη μέθη σαν ηθικά κακές πράξεις. (Παροιμίαι 23:20, 21· 1 Κορινθίους 5:11-13· 6:9, 10) Ο αλκοολικός δεν μεθάει κατ’ ανάγκη. Όταν δεν πίνει μπορεί να είναι νηφάλιος. Εν τούτοις, αν γνωρίζει την κατάσταση του και προτιμάει να πίνει και να μεθάει, τότε αντιμετωπίζει ένα ηθικό πρόβλημα—τη μέθη.

● Εξαρτάται Απλώς από τη Δύναμη της Θελήσεως;

«Οι περισσότεροι αλκοολικοί έχουν θέληση,» απαντά ο Μάρτυ Μαν. «Σηκώνονται και πάνε στη δουλειά τους όταν κάποιος άλλος που θα αισθανόταν σαν κι αυτούς θα έμενε στο κρεβάτι και θα φώναζε το γιατρό.» Αν οι αλκοολικοί στερούνταν απλώς από θέληση, τότε χωρίς αμφιβολία οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα ήταν αλήτες του δρόμου.

Ίσως ο μύθος για την αδύνατη θέληση των αλκοολικών να προέρχεται απ’ αυτό που τους συμβαίνει όταν πεινούν—χάνουν τον έλεγχό τους. Ώστε, ο αλκοολικός πρέπει να χρησιμοποιεί τη δύναμη της θελήσεως του για να μην αρχίσει να πίνει.

● Τι θα Πούμε για τα Ηρεμιστικά;

Ο αλκοολικός που ξυπνάει με τρεμούλες και δεν θέλει να πιει το πρωί μπορεί να απλώνει το χέρι του για να πάρει ένα ηρεμιστικό. Αλλά κείνο που μπορεί να μην καταλαβαίνει είναι ότι το σώμα του δεν ξέρει τη διαφορά. Το αλκοόλ είναι καταπραϋντικό, αλλάζει τη διάθεσή του, όπως ακριβώς και τα ηρεμιστικά, τα υπνωτικά χάπια, τα παυσίπονα, ακόμη και τα φάρμακα για κρυολογήματα (που περιέχουν αντιϊσταμινικό) αλλάζουν τη διάθεση. Και κάθε ουσία που αλλάζει τη διάθεση μπορεί να παρουσιάσει κίνδυνο στον αλκοολικό.

Επομένως, για να γίνει πρόοδος στην ανάρρωση, πολλοί ειδικοί συνιστούν στους αλκοολικούς να απέχουν όχι μόνο από το αλκοόλ αλλά και από όλες τις ουσίες που αλλάζουν τη διάθεση.

● Πώς ο Αλκοολικός που Πίνει Διαφέρει από το Φυσιολογικό Πότη;

Ο αλκοολικός όταν πίνει ξεπερνάει αυτό που είναι αποδεκτό σαν φυσιολογικό. Για παράδειγμα, αν κάποιος γνωστός σας άρχιζε να πηγαίνει κρυφά στην τουαλέτα για να πιει γάλα, ασφαλώς θα συμπεραίνατε ότι κάτι συμβαίνει. Η στάση του δεν είναι φυσιολογική. Κι όμως, οι αλκοολικοί πολύ συχνά κλέβουν ποτά, και μάλιστα κρύβουν μπουκάλες για να τις πιούν αργότερα. Οι φυσιολογικοί πότες δεν το κάνουν αυτό.

Η μεγαλύτερη διαφορά, όμως, ανάμεσα στους αλκοολικούς και τους φυσιολογικούς πότες είναι ο έλεγχος. Αυτός που πίνει σε συντροφιές, ακόμη κι αυτός που πίνει πολύ, συνήθως μπορεί να αποφασίσει πότε και πόσο αυτός ή αυτή θα πιεί. Ο αλκοολικός δεν μπορεί. Πίνει τακτικά περισσότερο απ’ όσο σκόπευε να πιεί.

Μήπως οι άλλοι ανησυχούν ολοένα και περισσότερο με την συνήθειά σας να πίνετε; Να είστε ειλικρινής με τον εαυτό σας. ‘Μπορώ να σταματήσω όποτε θέλω,’ ίσως να πείτε. Και πιθανόν έτσι να συμβαίνει. Αλλά η αποφασιστικότητά σας να απέχετε από το ποτό δεν είναι το κριτήριο, επειδή και οι πιο προχωρημένοι αλκοολικοί μπορούν μερικές φορές να το κάνουν αυτό για λίγο. Επί πλέον, πώς αισθάνεστε όταν δεν πίνετε—είστε ήρεμος και χαλαρωμένος ή νευρικός και σε ένταση; Να θυμάστε ότι το κλειδί είναι ο έλεγχος. Γι’ αυτό το βιβλίο Ανώνυμοι Αλκοολικοί αναφέρει : «Αν όταν πίνεις, δεν ελέγχεις την ποσότητα που πίνεις, ίσως είσαι αλκοολικός.»

● Γιατί δεν Διακρίνει ο Αλκοολικός Τι Του Συμβαίνει;

Καθώς η κατάστασή του χειροτερεύει, χάνει την αίσθηση της αυτοαξίας του και στη θέση της μπαίνει η ανησυχία, η ενοχή, η ντροπή και οι τύψεις. Για να ζήσει με τον εαυτό του, χρησιμοποιεί χωρίς να το καταλαβαίνει μερικά αμυντικά μέσα.

Εκλογίκευση: Δικαιολογεί με πολλούς τρόπους το ποτό και τις επιδράσεις του: «Είμαι νευρικός,» «Καταπιέζομαι,» «Ήπια με άδειο στομάχι.»

Προβολή: Αποδίδει τα θλιβερά συναισθήματα του πάνω στους άλλους. Τώρα βλέπει τους άλλους σαν «μισητούς,» «φθονερούς,» «εριστικούς,» «εναντίον του.»

Καταστολή: Μικροποιεί τα οδυνηρά επεισόδια που συμβαίνουν όταν μεθάει, πείθοντας έτσι τον εαυτό του ότι ποτέ δεν συνέβησαν. Ενώ λοιπόν η σύζυγός του είναι αναστατωμένη από το μεθύσι της προηγούμενης νύχτας, αυτός μπορεί να γείρει πάνω της και να ρωτήσει: ‘Σε ενοχλεί τίποτα σήμερα;’ Κι εκείνη δεν μπορεί να πιστέψει στα αυτιά της!

Θυμάται με ευφορία: Μερικές φορές όταν θυμάται επεισόδια από μεθύσια αισθάνεται ευφορία ή ευτυχία. Γι’ αυτό θα μπορούσε να πει, ‘Ναι, είχα πιει λίγο χθες βράδυ, αλλά ήμουν πολύ καλά’—ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν ‘πολύ καλά.’ Το αλκοόλ διέστρεψε την αντίληψή του.

Αυτά τα αμυντικά μέσα δημιουργούν ένα τείχος από αρνήσεις που δεν αφήνουν τον αλκοολικό να δει τι του συμβαίνει. Χρειάζεται βοήθεια.c

● Τι Βοήθεια Χρειάζεται;

‘Εκείνο που χρειάζεται είναι βοήθεια να σταματήσει το ποτό,’ θα μπορούσατε να σκεφθείτε. Αλλά χρειάζονται περισσότερα.

Σωματικά: Πρέπει να απαλλαχτεί χωρίς κίνδυνο από το αλκοόλ («αποτοξίνωση»). Αυτό ίσως απαιτήσει την είσοδό του στο νοσοκομείο για να του παρασχεθεί θεραπεία στα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το αλκοόλ. Αλλά η σωματική ανάρρωση δεν είναι αρκετή. Αλλιώς, θα μπορούσε να σκεφθεί ότι όταν θα αισθανόταν καλύτερα θα μπορούσε μόνος του να χειριστεί το πρόβλημα.

Διανοητικά: Πρέπει να μάθει όλα τα σχετικά για τον αλκοολισμό, να πληροφορηθεί και να δεχθεί τις λογικές αιτίες που πρέπει να μην πίνει. Η γνώση αυτή θα τον βοηθήσει στον ισόβιο αγώνα του να παραμείνει νηφάλιος.

Κοινωνικά: Πρέπει να μάθει να ζει ευχάριστα με τον εαυτό του και τους άλλους.

Συναισθηματικά: Πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει την ανησυχία και τα άλλα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν μέσα του. Πρέπει να μάθει να είναι ευτυχισμένος χωρίς αλκοόλ.

Πνευματικά: Επειδή είναι δοσμένος στην απελπισία και το φόβο, χρειάζεται βοήθεια που θα του εμπνεύσει ελπίδα, πεποίθηση και εμπιστοσύνη.

● Πού Μπορεί να Βρεθεί Τέτοια Βοήθεια;

Ενώ υπάρχουν διάφορες μορφές θεραπείας, ένα πράγμα εξέχει σαν καθήκον όλων μας—να υπάρχει κάποιος πεπειραμένος και συμπονετικός που να μπορεί να του μιλήσει ο ασθενής, ή ίσως κάποιος που είχε βρεθεί σ’ αυτή την κατάσταση, και έχει θεραπευτεί. Αυτό μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα, γιατί ο αλκοολικός μαθαίνει ότι κι αυτός επίσης μπορεί να γίνει καλά.

Πολλοί έχουν βοηθηθεί στα κέντρα αποκαταστάσεως αλκοολισμού. Αυτά τα κέντρα μπορεί να έχουν στο προσωπικό τους άτομα από πολλούς επιστημονικούς κλάδους, όπως γιατρούς, ψυχίατρους, ψυχολόγους και εκπαιδευμένους κοινωνικούς λειτουργούς. Εδώ ο ασθενής συνήθως περνάει μια πολύ λεπτομερή εκπαιδευτική διαδικασία όπου μαθαίνει για τον αλκοολισμό μ’ ένα τρόπο που μπορεί ο αλκοολικός να τον δεχθεί.

Έπειτα, μαθήματα ομαδικής θεραπείας που δίνονται από εκπαιδευμένους συμβούλους μπορεί να προσφέρουν στον ασθενή πρακτική βοήθεια στα προβλήματά του και να τον βοηθήσουν να καταλάβει τα αμυντικά μέσα που χρησιμοποιεί χωρίς συναίσθηση. Επειδή δεν μπορεί ν’ αλλάξει αυτό που δεν μπορεί να δει, αυτή η βαθιά αντίληψη τον βοηθάει στην ανάρρωσή του. Αλλά όποια θεραπεία κι αν χρησιμοποιηθεί, βασικός στόχος είναι να βοηθηθεί ο ασθενής να μάθει να αντιμετωπίζει με επιτυχία τα συναισθήματά του χωρίς να καταφεύγει στο αλκοόλ.

Ωστόσο, όταν εγκαταλείπει τη θεραπεία ο αλκοολικός που αποτοξινώνεται ίσως βρει μπροστά του τις ίδιες πραγματικότητες που τον έσπρωξαν στο ποτό. Μπορεί να εξακολουθήσει να διακατέχεται από αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακά προβλήματα ή μια ασταθή κατάσταση εργασίας. Σαφώς, χρειάζεται περισσότερη βοήθεια για την αντιμετώπισή τους. Γι’ αυτή τη βοήθεια, μερικοί στρέφονται σε τοπικές εθελοντικές ομάδες που αποτελούνται από αλκοολικούς που έχουν γίνει καλά και που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να βοηθούν ο ένας τον άλλο.d

Ωστόσο, υπάρχει κι άλλη μια πηγή που μπορεί να βοηθήσει, εκείνη που μπορεί να δώσει στον αλκοολικό που αποτοξινώνεται ‘υπερβολή δυνάμεως [πέρα από τη φυσιολογική, ΜΝΚ]’ στον καθημερινό του αγώνα ν’ αντιμετωπίσει τη ζωή και να παραμείνει νηφάλιος. Ποια είναι αυτή η πηγή;—2 Κορινθίους 4:7, 8.

«Η επιτυχία μου,» αναφέρει ένας αλκοολικός που αποτοξινώνεται, οφείλεται στην πίστη μου στον Ιεχωβά, στη δύναμη της προσευχής και στη βοήθεια που μου δίνουν οι Χριστιανοί αδελφοί μου. Χωρίς αυτά, θα βρισκόμουν τώρα στο βούρκο, ή θα ήμουν νεκρός, εξαιτίας του αλκοόλ.» Ναι, με τη μελέτη της Βίβλου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και με την παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων αυτός ο άνθρωπος απέκτησε πραγματική πίστη για τον Θεό και αγάπη για τους Χριστιανούς συντρόφους. Αλλά με ποιο τρόπο μπορούν όλα αυτά να βοηθήσουν;

Η μελέτη του Λόγου του Θεού μπορεί να βοηθήσει το συνεχόμενο αλκοολικό να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται. (Ρωμαίους 12:1, 2) Τα αισθήματα ενοχής και οι τύψεις ανακουφίζονται καθώς φτάνει στο σημείο να γνωρίσει τον Ιεχωβά σαν ένα ελεήμονα συγχωρητικό Θεό. (Έξοδος 34:6, 7) Επίσης, οι Βιβλικές αρχές του δείχνουν πώς να βελτιώσει την οικογενειακή του ζωή, με ποιο τρόπο να εργάζεται ώστε να ευχαριστεί τον εργοδότη του, και πώς να αποφεύγει σκέψεις και πράξεις που δημιουργούν ακατάλληλη ανησυχία και στενοχώρια.—Εφεσίους 5:22-33· Παροιμίαι 10:4· 13:4 Ματθαίος 6:25-34.

Καθώς οικοδομεί μια σχέση εμπιστοσύνης με τον Ιεχωβά Θεό, μαθαίνει να αναθέτει με εμπιστοσύνη τις φροντίδες και τα φορτία του στον Ιεχωβά με προσευχή. Με τη βοήθεια των στοργικών Χριστιανών φίλων του, μαθαίνει να εκδηλώνει τα αισθήματα και τις ανάγκες του και καταλαβαίνει ότι μπορεί να πλησιάζει τους άλλους χωρίς φόβο. Αυτές οι σχέσεις εμπνέουν το αίσθημα της ασφάλειας και την έννοια της αυτοαξίας που είναι πολύ απαραίτητα για τον αλκοολικό που αποτοξινώνεται.—Ψαλμός 55:22· 65:2· Παροιμίαι 17:17· 18:24.

Έχετε λοιπόν σεις ή οι άλλοι ανησυχήσει για τη συνήθειά σας να πίνετε; Σας έχει το ποτό δημιουργήσει προβλήματα σ’ έναν ή και περισσότερους τομείς της ζωής σας; Τότε κάντε κάτι! Γιατί να επιμένετε σε κάτι που μπορεί να σας προξενήσει πολύ πόνο και προβλήματα; Μαθαίνοντας τα γεγονότα (όχι τούς μύθους) και ενεργώντας σε αρμονία μ’ αυτά, είναι δυνατόν να συνέλθετε από τον αλκοολισμό και να οδηγηθείτε σε μια ευτυχισμένη, παραγωγική ζωή.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Υπάρχει μια πηγή που μπορεί να βοηθήσει και να δώσει δύναμη «πέρα από τη φυσιολογική»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Μήπως το ποτό δημιουργεί προβλήματα στη ζωή σας; Γιατί να επιμένετε σε κάτι που μπορεί να σας προξενήσει τόσο πολύ πόνο και προβλήματα;

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

Συμπτώματα του Αλκοολισμού

(Παρακαλούμε σημειώστε ότι αυτά είναι μερικά από τα συμπτώματα του αλκοολισμού και ότι η εμφάνιση των συμπτωμάτων αυτών μπορεί να ποικίλλει από άτομο σε άτομο.)

Πιθανά πρώιμα συμπτώματα

● Κατέβασμα των ποτών μονορούφι («Οι άλλοι πίνουν πολύ αργά»)

● Πίνοντας στα κλεφτά

● Κατέβασμα ποτών πριν από το ποτό («Θα μπορούσα κάλλιστα να πιω ένα πριν από το πάρτυ»)

● Αύξηση της αντοχής του οργανισμού

● Προσωρινές αμνησίες («Πώς γύρισα σπίτι χτες;»)

Πιθανά μέσα συμπτώματα

● Αρχίζει να χάνει τον έλεγχο

● Άρνηση των προβλημάτων

● Αλλαγές στις συνήθειες ποτού («Καλύτερα να στραφώ στη μπύρα. Δεν αντέχω το ουίσκι»)

● Προσπαθεί να μην ξαναπιεί (απέχει από οινοπνευματώδη)

● Πίνει μόνος

Πιθανά προχωρημένα συμπτώματα

● Κάθε έλεγχος έχει χαθεί

● Τα μεθύσια αυξάνουν σε συχνότητα και ένταση

● Μείωση της αντοχής του οργανισμού

● Αδικαιολόγητοι φόβοι και ανησυχίες

● Τρομώδες παραλήρημα.

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Το σώμα γνωρίζει τη διαφορά;

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Το κάνουν αυτό οι φυσιολογικοί πότες;

Θεραπεύτηκε από τον Αλκοολισμό

Η Ιστορία του

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ του τηλεφώνου φαίνονταν να μπερδεύονται καθώς, αγωνιζόμουν να πάρω το δικό μου νούμερο. Τα πέντε χάπια που είχα πιει προηγουμένως έκαναν τώρα την πλήρη ενέργειά τους. Καθώς κρατιόμουν από το τηλέφωνο του θαλάμου για να μην πέσω, άκουσα τη φωνή της μητέρας μου: «Εμπρός. Ποιος είναι;»

«Εγώ,» τραύλισα, προσπαθώντας να συγκεντρωθώ όσο μπορούσα. «Δεν θα έρθω σπίτι απόψε θα μείνω σ’ ένα φίλο.» Κάθε λέξη έβγαινε με αγώνα. Ένοιωθα τη γλώσσα μου να ζυγίζει είκοσι κιλά.

«Όχι!» είπε με κομμένη ανάσα η μητέρα. «Ξαναπήρες χάπια! Είσαι τύφλα στο μεθύσι!»

Έκλεισα το τηλέφωνο και παραπατώντας πήγα στο αυτοκίνητό μου. Δεν επρόκειτο να περάσω τη νύχτα σ’ ένα φίλο. Αντίθετα, κατευθύνθηκα οδηγώντας στην παραλία. Καθώς οδηγούσα διαπίστωσα ότι βρισκόμουν στη λάθος πλευρά του δρόμου—σε μια μεγάλη λεωφόρο. Γλίτωσα από το αντίθετο ρεύμα της κυκλοφορίας επειδή οδηγούσα πάνω στη διαχωριστική γραμμή και στο δρόμο που οδηγούσε στην παραλία. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και κοιμήθηκα μέχρι το πρωί.

Αυτό είναι ένα μόνο περιστατικό που δείχνει πώς ο αλκοολισμός παρά λίγο να μου στοιχίσει τη ζωή μου. ‘Αλλά τι έχουν να κάνουν τα χάπια με τον αλκοολικό;’ μπορεί να ρωτάτε. Τότε ούτε κι εγώ μπορούσα να καταλάβω ποια σχέση υπάρχει ανάμεσά τους. Αλλά το διαπίστωσα με σκληρό τρόπο.

Πρώτα πρώτα, θα σας αφηγηθώ λίγα από το παρελθόν: Είχα αρχίσει να παίρνω χάπια όταν ήμουν έφηβος. Άρχισα να κλέβω ηρεμιστικά—η μητέρα μου είχε πάντοτε πάρα πολλά σε διάφορα σημεία. Μετά από δυο χρόνια, ένας φίλος στη δουλειά μου έδωσε ημιβαρβιτουρικά, πολύ δυνατά ηρεμιστικά. Τώρα μπορούσα να παίρνω λιγότερα χάπια για να έχω το ίδιο αποτέλεσμα. Η μητέρα και ο πατέρας με είχαν προειδοποιήσει για την ηρωίνη και τη μαριχουάνα. Αλλά τα χάπια που έπαιρνα δεν ήταν τόσο επικίνδυνα—έτσι τουλάχιστον πίστευα.

Μέσα σ’ ένα χρόνο ο οργανισμός μου τα συνήθισε αυτά και έπαιρνα τριάντα χάπια τη μέρα.

Ο λόγος δεν ήταν επειδή ήθελα να είμαι σε φόρμα συνέχεια.a Χρειαζόμουν τα χάπια για να μπορώ να δουλεύω. Όταν δεν τα έπαιρνα, γινόμουν υπερβολικά νευρικός και ανήσυχος και έτρεμα χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.

Αφού είχα τρακάρει με πολλά αυτοκίνητα και με είχαν συλλάβει, οι γονείς μου μ’ έστειλαν σ’ ένα νοσοκομείο για θεραπεία. Εκεί αποτοξινωνόμουν αργά αργά. Το τι υπέφερα είναι απερίγραπτο. Είχα παραισθήσεις, τρεμούλες, υπερβολικούς και αδικαιολόγητους φόβους. Για παράδειγμα, επειδή η φίλη μου δεν είχε τηλέφωνο και δεν μπορούσε να μου τηλεφωνήσει, μία ορισμένη ώρα της τηλεφωνούσα σ’ ένα δημόσιο τηλεφωνικό θάλαμο. Αλλά πάντα φοβόμουν ότι δεν θα ήταν εκεί—εννοώ ότι φοβόμουν υπερβολικά.

Μετά από τρεις εβδομάδες περίπου βγήκα από το νοσοκομείο, έτοιμος ν’ αρχίσω από την αρχή. ‘Τα προβλήματά μου τελείωσαν τώρα,’ σκέφθηκα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν καθόλου τελειώσει.

Άρχισα να πίνω. Προς έκπληξή μου, από την αρχή κατανάλωνα μεγάλες ποσότητες αλκοόλ χωρίς να μεθάω. Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός που άρχισα να βυθίζομαι ολοένα και πιο βαθιά στην κατάθλιψη. Αντιμετώπιζα τρομερές κρίσεις ανησυχίας όπου φοβόμουν να οδηγήσω ή ακόμη και να μιλήσω στους άλλους. Τα χέρια μου έτρεμαν και μ’ έλουζε κρύος ιδρώτας. Πολλές μέρες μόλις που κατάφερνα να εργαστώ, έτρεμα και φοβόμουν. Άλλες μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Τα είχα χαμένα και είχα γίνει παρανοϊκός—ένα σωματικά και διανοητικά ερείπιο. Τελικά, κάποια μέρα τηλεφώνησα στο αφεντικό μου να του πω ότι δεν θα μπορούσα να πάω για δουλειά. «Ξέρεις πώς αυτό σημαίνει ότι απολύεσαι,» τον προειδοποίησε.

«Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Το μόνο που σκέπτομαι είναι ότι έχω πάθει νευρική κατάρρευση.» Έκλεισα το τηλέφωνο και μετά από λίγα λεπτά ξαναχτύπησε.

«Δεν με νοιάζει πώς θα το καταφέρεις,» είπε το αφεντικό μου, «αλλά πήγαινε τώρα στο ιατρικό τμήμα της εταιρίας μας—τώρα αμέσως!»

Αυτό κι έκανα. Εξήγησα στους γιατρούς το παρελθόν μου με τα ηρεμιστικά και ότι αισθανόμουν ράκος.

«Φρεντ, δεν έχεις πάθει νευρικό κλονισμό,» μου εξήγησε ένας από τους γιατρούς. «Είσαι αλκοολικός.»

«Μα αυτό είναι αδύνατο,» είπα. «Πίνω μόνο τρεις με τέσσερις μπύρες το βράδυ.»

«Δεν παίζει ρόλο πόσο πίνεις αλλά το πόσο σε επηρεάζει το αλκοόλ σαν άτομο. Όλο το πρόβλημά σου βρίσκεται στο ότι ο οργανισμός σου έχει τάση εθισμού. Πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς κανένα ναρκωτικό—είτε αυτό είναι αλκοόλ είτε χάπια. Πρέπει να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος χωρίς ναρκωτικά.»

Τότε με ξαναέστειλε σ’ ένα κέντρο αποκαταστάσεως αλκοολισμού για αρκετούς μήνες. Εκεί έμαθα πολλά για τον αλκοολισμό. Για παράδειγμα, έμαθα ότι σαν αλκοολικός έπρεπε να αποφεύγω κάθε ηρεμιστικό. Δεν είχε σημασία αν τα έπαιρνα σε υγρή μορφή (αλκοόλ) ή σαν χάπια (όπως τα ηρεμιστικά). Το αποτέλεσμα στο σώμα του αλκοολικού είναι σχεδόν το ίδιο. Στο κέντρο έμαθα επίσης την αξία της θρεπτικής διατροφής, των βιταμινών και της οργανωμένης, συγκροτημένης ζωής με αυτοπειθαρχία.

Ωστόσο, το πραγματικό κλειδί για την ανάρρωσή μου βρισκόταν στα λόγια του γιατρού, «Πρέπει να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος χωρίς ναρκωτικά.» Βλέπετε, ο αλκοολικός είναι υπερβολικά ανήσυχος· στενοχωριέται για το καθετί. Αλλά όταν μελέτησα τη Βίβλο έμαθα να είμαι «ευτυχισμένος χωρίς ναρκωτικά.» Βέβαια είχα κάποια γνώση της Βίβλου από πριν. Αλλά το αποτέλεσμα της πιο σοβαρής μελέτης μου ήταν να γνωρίσω τον Ιεχωβά Θεό, να αποκτήσω μαζί του μια σχέση Πατέρα με γιο. Μπορώ να εναποθέτω σ’ αυτόν τις ανησυχίες μου και να μην στενοχωριέμαι αδικαιολόγητα για τη ζωή. (Ματθαίος 6:34) Συναναστρέφομαι επίσης με συγχριστιανούς που μου φέρονται σαν να είμαι μέλος της οικογένειάς τους. Εκτιμώ βαθιά τη στοργική αγάπη και βοήθειά τους.

Φυσικά, κατάλαβα πόσο απαραίτητο ήταν για μένα να απέχω τελείως από το αλκοόλ και από τα φάρμακα που αλλάζουν τη διάθεση. Αυτό το κάνω αρκετά χρόνια τώρα. Αλλά είμαι αληθινά ικανοποιημένος και ευτυχισμένος. Έχω τον Θεό μου, τον Ιεχωβά, την οικογένειά μου και τους στοργικούς Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μου. Τι περισσότερο θα μπορούσε να θέλει κανείς;—Από συνεργάτη·

Η Ιστορία της

Έπινα σε κοινωνικές συγκεντρώσεις. Απ’ ότι θυμάμαι, ο σύζυγός μου κι εγώ σπάνια είχαμε οινοπνευματώδη ποτά στο σπίτι μας εκτός από ειδικές περιπτώσεις. Αλλά δεν είχα καταλάβει τότε ότι καθώς θα εξακολουθούσα να πίνω το σώμα μου θα ανέπτυσσε μια ανοχή στο οινόπνευμα και ότι τελικά η λειτουργία του θα εξαρτάτο από το ποτό.

Το ποτό σιγά σιγά επιδρούσε ριζικά στην προσωπικότητά μου. Διαπίστωνα ότι γινόμουν επιθετική και βίαιη. Χτυπούσα τα παιδιά μου, και στην πραγματικότητα σκεπτόμουν ότι είχα απόλυτα δίκιο που ενεργούσα έτσι. Καθώς ανατρέχω στο παρελθόν, διαπιστώνω πόσο νευρίαζα με τον εαυτό μου. Έγινα παρανοϊκή και καχύποπτη. Όταν έμπαινα σ’ ένα δωμάτιο, αν έβλεπα δύο ανθρώπους να μιλάνε μαζί, ήμουν βέβαιη ότι μιλούσαν για μένα επειδή δεν τους άρεσα. Τα παιδιά μου προσπαθούσαν να με πείσουν, λέγοντας, «Μαμά, σ’ αγαπάμε.» Αλλά εγώ ήμουν βέβαιη ότι δεν ήταν δυνατόν να με αγαπάνε.

Ο φριχτός πόλεμος που γινόταν μέσα μου είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω. Όταν έπινα η ενοχή και η ντροπή ήταν ανυπόφορα. Υποσχόμουν στον εαυτό μου, «Ποτέ δεν θα το ξανακάνω.» Αλλά το έκανα πολλές φορές πάλι.

Έμπιστοι και σεβαστοί φίλοι με συμβούλευσαν να κόψω το ποτό, να το μετριάσω. Δοκίμασα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για να ελέγξω το ποτό. Μετακόμισα σ’ ένα άλλο μέρος, νομίζοντας ότι αυτό θα βοηθούσε. Έπειτα ήμουν βέβαιη ότι αν άλλαζα το είδος των ποτών θα λυνόταν το πρόβλημα. Έτσι άρχισα να πίνω κρασί. Όμως, άσχετα με τις προσπάθειές μου, δεν μπορούσα να κόψω ούτε να ελέγξω το πόσο έπινα.

Καθώς τα χρόνια περνούσαν, εξακολουθούσα να πίνω κρυφά και περισσότερο απ’ ότι ήξεραν οι άλλοι. Βλέπετε, φερόμουν καλά κάτω από την επιρροή του αλκοόλ. Συνέχιζα τη δουλειά μου και φρόντιζα την οικογένειά μου και το σπίτι μου—όσο έπινα. Για να το κρύψω από την οικογένειά μου, έγινα αρχιψεύτρα. Τα μπουκάλια με το λικέρ στο μπαρ του λίβινγκ ρουμ τα είχα για να τους εξαπατήσω. Η οικογένειά μου τα έπαιρνε και τα έχυνε ή τα νέρωνε. Αλλά εγώ είχα άλλες μπουκάλες κρυμμένες. Μάλιστα, κάποτε, είχα κρυμμένες είκοσι πέντε μπουκάλες σε διαφορετικά μέρη σ’ όλο το σπίτι μας—στο μπάνιο, στο γκαράζ, στο αυτοκίνητο, στη βιβλιοθήκη, στην τσάντα μου και στα συρτάρια μου.

Τότε δυσκολευόμουν να κοιμηθώ το βράδυ. Το αλκοόλ δεν ήταν αρκετό για να με κάνει να κοιμηθώ. Έτσι πήγα στο γιατρό και μου έδωσε μια συνταγή για υπνωτικά χάπια. (Δεν του είπα για τη συνήθειά μου να πίνω.) Έπαιρνα τα χάπια μαζί με το αλκοόλ για να μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ.

Παρ’ όλα αυτά, η οικογένεια μου δεν μπορούσε να με πείσει ότι ήμουν αλκοολική. «Κοιτάξατε με!» τους έλεγα υπερασπίζοντας τον εαυτό μου. «Δεν είμαι κανένα κουρέλι! Ανέθρεψα παιδιά ενώ ταυτόχρονα εργαζόμουν. Πώς μπορείτε να σκέπτεστε ότι θα μπορούσα να είμαι ένα τέτοιο τρομερό άτομο;»

Έπειτα, ένα βράδυ, ανακάλυψα ότι δεν είχα προμηθευτεί την ποσότητα του αλκοόλ που συνήθιζα να παίρνω. Για οκτώ περίπου χρόνια βασιζόμουν στο αλκοόλ και στα χάπια μου για να κοιμάμαι. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική νύχτα όλης της ζωής μου. Είχα παραισθήσεις και άκουγα παράξενα πράγματα. Φανταζόμουν, και ήμουν βέβαιη, ότι κάποιος θα με σκότωνε. Καθώς η νύχτα προχωρούσε τα πράγματα γίνονταν ολοένα και χειρότερα. Ήμουν βέβαιη ότι θα πέθαινα πριν ξημερώσει.

Παρ’ όλα αυτά, νωρίς το άλλο πρωί ήμουν στο ποτοπωλείο. Κι όταν κατέβασα μονορούφι το λικέρ, πόσο άλλαξαν τα πράγματα! Ξαφνικά ξαναβρήκα τον έλεγχό μου. Αλλά αργότερα εκείνη τη μέρα τον έχασα πάλι. Έδειρα την κόρη μου πολύ άσχημα. Τότε κατάλαβα ότι χρειαζόμουν βοήθεια από γιατρό και δέχτηκα να μπω σ’ ένα κέντρο αποκαταστάσεως αλκοολισμού. Και πάλι δεν νόμιζα ότι το αλκοόλ ήταν το πρόβλημά μου! Ήμουν βέβαιη ότι θα τρελαινόμουν και πίστευα ότι γι’ αυτό έπινα.

«Πίνετε;» ρώτησε ο σύμβουλος του κέντρου.

«Ναι, αλλά δεν πίνω πάρα πολύ,» είπα με αμυντική στάση. Έπειτα με έδειξε ένα χάρτη που έδειχνε τα διάφορα συμπτώματα του αλκοολισμού και μου ζήτησε να τσεκάρω αυτά που εφαρμόζονταν σ’ εμένα. Όταν τελείωσα το διάβασμα, άρχισα να σκέπτομαι, Ίσως να είμαι αλκοολική. Είχα πανικοβληθεί.

Στους τρεις μήνες που έμεινα στο κέντρο, έμαθα πολλά για τον αλκοολισμό και πώς αυτός με επηρέασε σαν άτομο και πώς με άλλαξε. Όταν συναντούσα άλλους αλκοολικούς που έκαναν αποτοξίνωση και τους άκουγα να μιλάνε καταλάβαινα ότι κι αυτοί ήταν σαν εμένα.

Ωστόσο, το συνεχές πρόγραμμα αναρρώσεως περιλαμβάνει και κάτι άλλο που με βοήθησε πάρα πολύ. Σ’ ένα γράμμα που έγραφε για την περίπτωσή μου το κέντρο αποκαταστάσεως έλεγε: «Η θρησκεία της τής έδωσε περισσότερα από ισορροπία στο πρόγραμμα αναρρώσεως της.» Βλέπετε, σαν Μάρτυς του Ιεχωβά παρακολουθώ τακτικά τις συναθροίσεις τους κάθε εβδομάδα όπου μαθαίνω πώς να εφαρμόζω τις Βιβλικές αρχές. Αυτό μ’ έκανε να είμαι ευτυχισμένη χωρίς να πίνω. Η ευτυχία μου αυξάνεται, καθώς μοιράζομαι με άλλους τα θαυμάσια πράγματα που μαθαίνω από τις Γραφές.

Καθώς πλησιάζω περισσότερο τον Ιεχωβά Θεό έχω δοκιμάσει από πρώτο χέρι πόσο αληθινά είναι τα λόγια στους Φιλιππησίους 4:6, 7: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζονται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.» Ναι η «ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν» με κάνει να προοδεύω στην ανάρρωσή μου ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ.—Από συνεργάτη.