Κεφάλαιο 14

Ο Βασιλιάς Βασιλεύει!

 1, 2. (α) Ποια μεγάλη σημασία υπήρχε στο έτος 1914; (β) Πώς το περιοδικό «Σκοπιά» υπέδειξε το 1914 πολλά χρόνια προηγουμένως;

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ, το έτος 1914 σημείωσε μια κρίσιμη καμπή στις υποθέσεις των εθνών και του ανθρώπινου γένους. Αλλ’ ήταν πολύ πιο σημαντικό απ’ όσο αναγνωρίζουν οι περισσότεροι ιστορικοί. Ήταν ένας καιρός που συνέβησαν συγκλονιστικά γεγονότα που έχουν σχέση με την ‘έλευση’ της βασιλείας του Θεού. Χρόνια πριν, προσεκτικοί σπουδαστές της Γραφής απέβλεπαν με θερμή προσδοκία σ’ εκείνο το έτος. Πάνω σε ποια βάση;

² Τριάντα τέσσερα χρόνια πριν από το 1914, το περιοδικό «Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού», στο τεύχος του Δεκεμβρίου 1879 και Μαρτίου 1880, έδειχνε το 1914 σαν μια σημειωμένη χρονολογία στη Βιβλική προφητεία. Ένα άρθρο στο τεύχος του Ιουνίου 1880 εφιστούσε την προσοχή στους «Καιρούς των Εθνών (Λουκάς 21:24)» που πλησίαζαν να τελειώσουν. Μολονότι ο συγγραφέας τον καιρό εκείνο δεν καταλάβαινε την πλήρη σημασία των γεγονότων που επρόκειτο να γίνουν, έδειξε από τη Βιβλική χρονολογία ότι η περίοδος των «επτά καιρών», η 2.520 ετών, κυριαρχίας από τα άθεα έθνη, αρχίζοντας από την πρώτη ερήμωση της αρχαίας Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να τελειώσει στο «1914 μ.Χ.». Έγραψε: «Η μακρά περίοδος των 2.520 ετών, και. . .της πικράς πείρας [του λαού του Θεού] κάτω από την κυριαρχία των θηρίων, (ανθρωπίνων κυβερνήσεων, Δανιήλ 7ον) παριστάνεται σαφώς στο Δανιήλ 4ον, από τους ‘επτά καιρούς’ του Ναβουχοδονόσορ και την πικρή πείρα του ανάμεσα στα θηρία.» Τι ήταν λοιπόν οι «επτά καιροί»;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

 3. Ποια θεμελιώδης αλήθεια διατυπώνεται στο Δανιήλ 4:25;

³ Το κεφάλαιο 4ον του Δανιήλ που βρίσκεται στη Βίβλο περιγράφει ένα αξιοσημείωτο προφητικό όνειρο. Δείχνει με εικόνες ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και εις όντινα θέλει, δίδει αυτήν.» (Δανιήλ 4:25) Ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, είδε το όνειρο και το διηγήθηκε στον προφήτη Δανιήλ για να το ερμηνεύσει.

 4-6. (α) Ποιο όνειρο είδε ο Ναβουχοδονόσορ; (β) Πώς το ερμήνευσε ο Δανιήλ; (γ) Πώς εκπληρώθηκε; (δ) Ποια αναγνώριση έκανε ο Ναβουχοδονόσορ όταν αποκαταστάθηκε;

⁴ Ο Ναβουχοδονόσορ είδε σε δράση ένα τεράστιο δέντρο που ήταν ορατό μέχρι τα άκρα της γης. Προμήθευε τροφή για όλους, καθώς και προστασία. Αλλά ένας «άγιος» από τον ουρανό αποφάσισε να κοπεί το δέντρο και το στέλεχός του να δεθεί με σιδερένια και χάλκινα δεσμά, τα πιο δυνατά μέταλλα του καιρού εκείνου. «Επτά καιροί» έπρεπε να περάσουν ενώ το δέντρο θα βρισκόταν σ’ αυτή την περιορισμένη κατάσταση.

⁵ Ερμηνεύοντας αυτή την προφητική όραση, ο Δανιήλ εξήγησε ότι το δέντρο στη μεγαλειότητά του εξεικόνιζε τον Ναβουχοδονόσορ. Επρόκειτο να ‘κοπή’ ή να ταπεινωθεί. «Επτά καιροί» θα περνούσαν στη διάρκεια των οποίων ο Ναβουχοδονόσορ θα ήταν σαν τα θηρία του αγρού. Αλλ’ όπως ακριβώς το «δένδρον» δεν καταστράφηκε τελείως, έτσι μετά τους «επτά καιρούς» ο βασιλιάς θα ξανάπαιρνε τη θέση του.—Δανιήλ 4:19-27.

⁶ Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορ. Έπεσε σε χαμηλό επίπεδο κι’ έγινε σαν ένα ζώο που διώχτηκε από την ανθρώπινη κατοικία, κι’ έτρωγε χορτάρι. Εκείνοι οι «επτά καιροί» ήταν προφανώς επτά χρόνια, στη διάρκεια των οποίων ο Ναβουχοδονόσορ δοκίμασε αυτή την ‘πικρή πείρα του ανάμεσα στα θηρία’. Οι τρίχες του μεγάλωσαν, σαν τα φτερά του αετού, και τα νύχια του σαν τα νύχια των πουλιών. Αλλά, τελικά, ξαναβρήκε τα λογικά του κι’ αποκαταστάθηκε στη βασιλεία του. Όταν αυτό συνέβη, αίνεσε και δόξασε τον «Βασιλέα του ουρανού» σαν Εκείνον, ο οποίος πραγματικά ασκεί κυβερνητική εξουσία και του οποίου «η βασιλεία είναι εις γενεάν και γενεάν.»—Δανιήλ 4:28-37.

 7-9. (α) Σε ποια προφητεία αναφέρθηκε ο Ιησούς για το τέλος των Καιρών των Εθνών; (β) Έτσι ποια ερωτήματα πρέπει να έχουν ζωτικό ενδιαφέρον για μας;

⁷ Αλλά τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με το έτος 1914 μ.Χ.;

«ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»

⁸ Καθώς ο Ιησούς περιέγραψε ‘το σημείο της συντέλειας του αιώνος,’ είπε:

«Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:24)

Τα «έθνη» που ανέφερε ο Ιησούς ήταν τα μη Ιουδαϊκά έθνη, ή οι «Εθνικοί». Πολλοί έχουν αναρωτηθεί, ‘Τι είναι οι Καιροί των Εθνών; Ποια περίοδο χρόνου είχε ο Ιησούς υπόψη του; Πότε άρχισαν, και πότε θα τελείωναν;’

⁹ Έχουμε ήδη δει, ότι η μεγάλη προφητεία του Ιησού για το «σημείον» έχει ζωτική σημασία για μας σήμερα. Έτσι πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η «ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ»;

10-12. (α) Σύμφωνα με ένα λόγιο τι προεικόνιζαν τα γεγονότα του 29-70 μ.Χ.; (β) Αλλά ποια μεγαλύτερη σημασία θα μπορούσε να έχει η «Ιερουσαλήμ» στο Λουκάς 21:24; (γ) Πώς μια γνωστή εγκυκλοπαίδεια μας βοηθάει σ’ αυτή την άποψη; (δ) Τι εκπροσωπεί η «Ιερουσαλήμ»;

¹⁰ Σχολιάζοντας την προφητεία του Ιησού, ο Καθηγητής Α. Τ. Ρόμπερτσονa παρατηρεί ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε «την καταστροφή του ναού και της Ιερουσαλήμ που συνέβη στη γενιά του 70 μ.Χ., σαν σύμβολο επίσης της δευτέρας του ελεύσεως και του τέλους του κόσμου ή συντέλειας του αιώνος.» Επομένως, μπορούμε να ρωτήσουμε: Εκτός από κείνα που συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., ποια μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη σημασία μπορούσαν να έχουν τα λόγια του Ιησού για την «Ιερουσαλήμ» στο Λουκάς 21:24;

¹¹ Ο Ιησούς θεωρούσε την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ, όπου οι χρισμένοι από τον Ιεχωβά βασιλιάδες της Δαβιδικής γραμμής κάθησαν «επί τον θρόνον του Ιεχωβά», κυβερνώντας σαν βασιλιάδες που εκπροσωπούσαν τον Ιεχωβά Θεό. Επίσης, ο ναός της ήταν το κέντρο της αληθινής λατρείας για ολόκληρη τη γη. (1 Χρονικών 28:5· 29:23· 2 Χρονικών 9:8) Η «Εγκυκλοπαίδεια Μακ Κλίντοκ και Στρόνγκ» παρατηρεί: «Η Ιερουσαλήμ είχε γίνει η βασιλική κατοικία του βασιλιά όλου του Ισραήλ· και ο Ναός, που συχνά ονομαζόταν ‘ο οίκος του Ιεχωβά’, αποτελούσε συγχρόνως την κατοικία του Βασιλέως των βασιλέων, της ύψιστης κεφαλής του θεοκρατικού κράτους. . .Η Ιερουσαλήμ στην πραγματικότητα δεν ήταν πολιτικά σπουδαία: δεν ήταν η πρωτεύουσα μιας παντοδύναμης αυτοκρατορίας που κατηύθυνε τις υποθέσεις άλλων κρατών, αλλά στεκόταν ψηλά στη λαμπρή θέση που είχε προείπει ο Δαβίδ όταν διακήρυττε την πίστη του στον ερχόμενο Μεσσία [Ψαλμός 2:6· 110:2].»—Τόμος Δ, σελίς 838.

¹² Το γεγονός ότι οι βασιλιάδες της Δαβιδικής γραμμής κάθησαν «επί του θρόνου της βασιλείας του Ιεχωβά» υπογραμμίζει την αλήθεια ότι η βασιλεία ήταν πραγματικά του Θεού. Η βασιλεία του Ισραήλ που είχε για κέντρο της την Ιερουσαλήμ ήταν μια τυπική βασιλεία του Θεού. Έτσι η «Ιερουσαλήμ» εκπροσωπούσε τη βασιλεία του Θεού.

13, 14. Πότε και πώς άρχισε η «καταπάτηση» που αναφέρεται στο Λουκάς 21:24;

¹³ Θυμηθείτε, τώρα, τα λόγια του Ιησού: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:24) Πότε άρχισε αυτή η καταπάτηση; Σαφώς, άρχισε πολύ πριν γεννηθεί ο Ιησούς στη Βηθλεέμ, γιατί από πολύ καιρό πριν είχαν πάψει να βασιλεύουν ανθρώπινοι βασιλιάδες της Δαβιδικής γραμμής στην Ιερουσαλήμ. Η Δαβιδική δυναστεία βασιλιάδων τερματίστηκε όταν ο Βασιλιάς Σεδεκίας εκθρονίστηκε από τις Βαβυλωνιακές δυνάμεις εισβολής κάτω από τον Ναβουχοδονόσορ.

¹⁴ Η ακριβής ιστορία της Γραφής μάς λέει τι συνέβη εξ αιτίας της κακίας του λαού και του Βασιλιά Σεδεκία. Γράφει: «Η οργή του Κυρίου ανέβη κατά του λαού αυτού, ώστε δεν ήτο θεραπεία· δια τούτο έφερεν επ’ αυτούς τον βασιλέα των Χαλδαίων [των Βαβυλωνίων], και εθανάτωσε τους νεανίσκους αυτών εν μαχαίρα. . .πάντας παρέδωκεν [ο Θεός] εις την χείρα αυτού [του Ναβουχοδονόσορ]. Και πάντα τα σκεύη του οίκου του Θεού, μεγάλα και μικρά, και τους θησαυρούς του οίκου του Κυρίου και τους θησαυρούς του βασιλέως και των αρχόντων αυτού, τα πάντα έφερεν εις Βαβυλώνα. Και κατέκαυσαν τον οίκον του Θεού και κατέσκαψαν το τείχος της Ιερουσαλήμ.» (2 Χρονικών 36:11, 12, 16-20) Τότε άρχισε η ‘καταπάτηση’.

«ΠΑΤΟΥΜΕΝΗ» ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ;

15-17. (α) Ποιος έχασε το «νόμιμο δικαίωμα» στη βασίλεια του Δαβίδ, και πώς; (β) Ποιος θα ξαναποχτούσε εκείνο το δικαίωμα και για πόσο διάστημα; (γ) Έτσι ποιο κατάλληλο ερώτημα εγείρεται; (δ) Γιατί θα ήταν κατάλληλο ν’ απαντήσει ο Δανιήλ σ’ αυτό το ερώτημα;

¹⁵ Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προείπε την εκθρόνιση του Σεδεκία, του τελευταίου από τους βασιλιάδες της Δαβιδικής γραμμής που βασίλεψε από την επίγεια Ιερουσαλήμ, μ’ αυτά τα λόγια:

«Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον. . .θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει [ο οποίος έχει το νόμιμο δικαίωμα, ΜΝΚ]· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζεκιήλ 21:26, 27.

¹⁶ Μολονότι τότε ο Βασιλιάς Σεδεκίας έχασε το «νόμιμο δικαίωμα» στη Δαβιδική βασιλεία, ο υποσχεμένος Μεσσίας θα ξανακέρδιζε εκείνο το «δικαίωμα» και θα βασίλευε στη βασιλεία του Θεού «εις τους αιώνας». (Λουκάς 1:32, 33) Αλλά πόσος καιρός θα περνούσε μέχρις ότου θα άρχιζε να κυβερνά η Μεσσιανική βασιλεία—που είχε εξεικονιστεί από την επίγεια βασιλεία του Ισραήλ με την πρωτεύουσα του στην Ιερουσαλήμ;

¹⁷ Ο Ιεχωβά Θεός γνώριζε και μπορούσε να ορίσει τη χρονική περίοδο στο Λόγο του, όπως είχε προείπει πολλά άλλα μελλοντικά πράγματα. Στην ομιλία του για «την συντέλειαν του αιώνος», ο Ιησούς αναφέρθηκε αρκετές φορές στην προφητεία του Δανιήλ, στην οποία ο Θεός είχε προείπει με ακρίβεια πολλές μελλοντικές εξελίξεις στον ουρανό και στη γη. (Παράβαλε Ματθαίος 24:3, 15, 21, 30 με Δανιήλ 9:27· 11:31· 12:1· 7:13.) Επίσης, δεν είχε προμηθεύσει η προφητεία των «εβδομήκοντα εβδομάδων» στο Δανιήλ 9:24-27, τον ακριβή χρονολογικό πίνακα για την πρώτη έλευση του Μεσσία; Δεν θα ήταν κατάλληλο για τον ίδιο προφήτη να δώσει τη χρονολόγηση για τη δεύτερη έλευση του Μεσσία; Στο τέταρτο κεφάλαιο του Δανιήλ βρίσκουμε αυτή την προφητική πληροφορία που μας αφορά άμεσα.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

18. (α) Γιατί ίσως οι κοσμικές ιστορίες παραλείπουν να αναφέρουν την τρέλλα του Ναβουχοδονόσορ; (β) Γιατί πρέπει να προσέχουμε στο τι λέει ο Λόγος του Θεού;

¹⁸ Έχουμε ήδη εξετάσει την αρχική, τυπική εφαρμογή της προφητείας του Δανιήλ των «επτά καιρών» και παρατηρήσαμε ότι εκπληρώθηκε στα επτά κατά γράμμα χρόνια της τρέλλας του Ναβουχοδονόσορ. Το γεγονός, ότι η κοσμική ιστορία δεν μας δίνει λεπτομερή αφήγηση για την επτάχρονη απουσία του Ναβουχοδονόσορ από το θρόνο του, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Τα αρχαία ιστορικά έγγραφα της Αιγύπτου, Ασσυρίας και Βαβυλώνας φημίζονται για την παράλειψη οποιουδήποτε πράγματος που θα μπορούσε να ενοχλήσει τον άρχοντα, κι αυτό είναι ένας λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να είναι τόσο αξιόπιστα όσο ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού. Ο Λόγος του Θεού είναι εκείνος που μας διαβεβαιώνει ότι η δράση του ονείρου εκπληρώθηκε. Η γλώσσα της προφητείας δείχνει, επίσης, ότι θα υπήρχε μια ακόμη πιο μακροπρόθεσμη εκπλήρωση, και ότι κι αυτό έχει επίσης συμβεί. Με ποιο τρόπο;

19. Γιατί, λογικά, θα μας βοηθούσε αυτή η δράση να καθορίσουμε το μήκος των Καιρών των Εθνών;

¹⁹ Πρέπει να σημειωθεί ότι το όνειρο δόθηκε στο βασιλιά της Βαβυλώνας, τον παγκόσμιο άρχοντα που είχε χρησιμοποιηθεί σαν όργανο για να ανατρέψει την τυπική βασιλεία του Θεού πάνω στη γη, εγκαθιδρύοντας έτσι παγκόσμια αυτοκρατορία από εθνική κυβέρνηση. Επίσης, η δράση δόθηκε προφανώς λίγα χρόνια μετά απ’ αυτή τη μνημειώδη αλλαγή—όταν είχε παύσει να υπάρχει η τυπική βασιλεία μέσω της οποίας ο Ιεχωβά ασκούσε κυριαρχία. Επιπλέον, το κεφάλαιο 4 του Δανιήλ επανειλημμένα τονίζει το θέμα ‘ότι ο Ύψιστος είναι Βασιλεύς στη βασιλεία του ανθρωπίνου γένους και την δίνει σε όποιον θέλει’. (Δανιήλ 4:17, 26, 34, 35) Έτσι έχουμε σοβαρό λόγο ν’ αποβλέπουμε σ’ αυτή την δράση για πληροφορία σχετικά με τη διάρκεια της κυριαρχίας των Εθνών πάνω στη γη.

20. Ποιο ερώτημα κάνουμε, και που μπορούμε να στραφούμε για απάντηση;

²⁰ Μετρώντας από τον καιρό που η τυπική βασιλεία του Θεού, με τον Δαβιδικό βασιλιά της, ανατράπηκε, πόσος καιρός θα περνούσε έως ότου ο Θεός θα εξέφραζε για άλλη μια φορά την κυριαρχία του μέσω μιας βασιλείας που θ’ αφορούσε τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ με έναν Μεσσία που να κυβερνά σαν βασιλιάς; Το κεφάλαιο 4ο του Δανιήλ προμηθεύει μια βάση για τον καθορισμό του μήκους των Καιρών των Εθνών, στη διάρκεια των οποίων τα έθνη εκείνα θα πατούσαν την «Ιερουσαλήμ», ή τη βασιλεία του Θεού.—Λουκάς 21:24.

21. Τι δείχνουν το Δανιήλ 4:15-17 και Ιώβ 14:7 για την κατάσταση που θ’ ακολουθούσε την εκθρόνιση του Σεδεκία;

²¹ Αυτή η καταπάτηση χρονολογείται από το έτος που ο Ναβουχοδονόσορ απομάκρυνε τον Βασιλιά Σεδεκία από το θρόνο στην Ιερουσαλήμ. Από τότε κι έπειτα, η άσκηση κυριαρχίας από τον Ιεχωβά, όπως την εκπροσωπούσε η γραμμή των Ιουδαίων βασιλιάδων, ‘κόπηκε’. Ήταν κάτω από περιορισμό, σαν εκείνο το δεμένο με δεσμά δέντρο στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ. Θηριώδεις Εθνικές δυνάμεις κυριαρχούσαν σ’ ολόκληρη τη γη. Αλλ’ υπήρχε ελπίδα για το «δένδρον», ότι θα ‘ξαναβλάσταινε’. Και τότε οι άνθρωποι που θα ζούσαν θα γνώριζαν «ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων.»—Δανιήλ 4:15-17· Ιώβ 14:7· παράβαλε με Ησαΐας 11:1, 2· 53:2.

22. Πότε και με ποιο τρόπο θα ανθίσει και πάλι το «δένδρον» της Βασιλείας;

²² Σ’ αυτή την αποκαταστημένη βασιλεία, ο Ύψιστος κυβερνά μέσω του Μεσσία του. Όχι στη διάρκεια της πρώτης παρουσίας Εκείνου σαν τέλειου ανθρώπου πάνω στη γη, όταν οι Ιουδαίοι τον περιφρόνησαν και τον απέρριψαν σαν βασιλιά. Αλλά τα δεσμά από το στέλεχος του δέντρου αφαιρούνται, και το «δένδρον» της Βασιλείας ανθεί και πάλι, όταν αυτό το «εξουθένημα των ανθρώπων» έρχεται με δόξα σαν ουράνιος Βασιλιάς των λαών όλων των εθνών. Τότε, καθώς οι Καιροί των Εθνών τελειώνουν, η βασιλεία του κόσμου γίνεται «βασιλεία του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.»—Αποκάλυψις 11:15· Δανιήλ 4:17, 25.

ΟΙ «ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΟΙ»—ΠΟΣΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;

23. Γιατί πρέπει οι Καιροί των Εθνών να φτάνουν ως τις μέρες μας;

²³ Είναι λοιπόν φανερό ότι οι «επτά καιροί», όπως εφαρμόζονται στους Καιρούς των Εθνών, πρέπει να είναι πολύ μακρύτεροι από επτά κατά γράμμα χρόνια. Θυμηθείτε, ότι ο Ιησούς μίλησε για την ‘εκπλήρωση’ ή το τέλος αυτών των Καιρών των Εθνών σε σχέση με τη «συντέλεια του αιώνος». (Λουκάς 21:7, 24· Ματθαίος 24:3) Έτσι πρέπει να φθάνουν στις μέρες μας. Πόσης ακριβώς διάρκειας είναι;

24. Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε το μήκος των «επτά καιρών»;

²⁴ Αν διαβάσουμε το κεφάλαιο 12 της Αποκαλύψεως, παρατηρούμε ότι τα εδάφια 6 και 14 δείχνουν ότι μια περίοδος 1.260 ημερών είναι «καιρός και καιροί και ήμισυ καιρού,» ή 1 + 2 + 1/2 δηλαδή σύνολο 3 1/2 καιροί. Επομένως, «ένας καιρός» θα ήταν ίσος με 360 μέρες, ή με 12 σεληνιακούς μήνες με μέσο όρο 30 μέρες ο καθένας. «Οι επτά καιροί» θα αποτελούνταν από 2.520 μέρες· και ο Βιβλικός προφητικός υπολογισμός της «μιας ημέρας λογιζόμενης δι’ εν έτος», δείχνει ότι αυτές θα ισοδυναμούσαν ουσιαστικά με μια περίοδο 2.520 ημερολογιακών ετών. (Αριθμοί 14:34· Ιεζεκιήλ 4:6) Επομένως, αυτή είναι η διάρκεια των «επτά καιρών»—των Καιρών των Εθνών.

25. Πώς τα «εβδομήκοντα έτη» του Ιερεμία 25:11 μας βοηθούν να καθορίσουμε την έναρξη των Καιρών των Εθνών;

²⁵ Μπορούμε να καθορίσουμε την ημερολογιακή χρονολογία για την έναρξη των Καιρών των Εθνών συμβουλευόμενοι το Λόγο του Θεού. Όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει, ο Ιεχωβά επέτρεψε στους Βαβυλώνιους να κυριεύσουν το λαό του, να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και το ναό της, ν’ απομακρύνουν τον Σεδεκία από τον «θρόνον της βασιλείας του Ιεχωβά» και να φέρουν τους Ιουδαίους εξόριστους στη Βαβυλώνα. (1 Χρονικών 28:5) Τα γεγονότα που ακολούθησαν «τον έβδομο μήνα» έκαναν τους λίγους Ιουδαίους που είχαν απομείνει στη γη να καταφύγουν στην Αίγυπτο, κι έτσι τότε ο Ιούδας έμεινε τελείως έρημος. (2 Βασιλέων 25:1-26· Ιερεμίας 39:1-10· 41:1-43:7) Ο προφήτης του Ιεχωβά Ιερεμίας είχε προείπει ότι η ερήμωση θα διαρκούσε 70 χρόνια. (Ιερεμίας 25:8-11) Τότε ο Ιεχωβά θα ‘ανταπέδιδε την ανομία του βασιλέως της Βαβυλώνος’ και ‘θα επανέφερε τον λαό του στον τόπο του’, στην πατρίδα τους.—Ιερεμίας 25:12· 29:10.

26. (α) Σε τι ήταν αυτόπτης μάρτυς ο Δανιήλ, και τι διέκρινε; (β) Πώς μπορούμε να ξέρουμε το μήνα και το χρόνο που εκπληρώθηκε η προφητεία του Δανιήλ για αποκατάσταση; (γ) Ποια είναι συγκεκριμένα αυτή η χρονολογία;

²⁶ Ο ίδιος ο Δανιήλ έμεινε εξόριστος στη Βαβυλώνα για πολλά χρόνια. Τη νύχτα που η Βαβυλώνα έπεσε στους Μηδο-Πέρσες, ήταν αυτόπτης μάρτυρας της εκπληρώσεως της δικής του προφητείας, και άλλων προφητειών, εναντίον αυτής της πόλεως. (Δανιήλ 5:17, 25-30· Ησαΐας 45:1, 2) Οι ιστορικοί υπολογίζουν ότι η Βαβυλώνα έπεσε στις αρχές του Οκτωβρίου του έτους 539 π.Χ. Γρήγορα κατόπιν, ο Δανιήλ έκρινε από την προφητεία του Ιερεμία ότι σύντομα θα τελείωναν τα 70 χρόνια αιχμαλωσίας και ερημώσεως της Ιερουσαλήμ. (Δανιήλ 9:2) Και είχε δίκιο! Το πρώτο έτος του Κύρου του Πέρση, που οι περισσότεροι ιστορικοί το τοποθετούν στην άνοιξη του 538 π.Χ., ο Κύρος έκδοσε ένα διάταγμα που επέτρεπε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να την ξανακατοικήσουν και να ξαναχτίσουν εκεί το ναό του Ιεχωβά. (2 Χρονικών 36:20-23· Έσδρας 1:1-5) Η θεόπνευστη ιστορική αφήγηση μας λέει ότι οι Ιουδαίοι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο διάταγμα του Κύρου, έτσι ώστε «ότε έφθασεν ο έβδομος μην οι υιοί Ισραήλ ήσαν εν ταις πόλεσι.» (Έσδρας 3:1) Με το δικό μας ημερολόγιο, αυτό θα ήταν Οκτώβριος του 537 π.Χ., χρονολογία η οποία, επομένως, σημειώνει τη συμπλήρωση των προειπωμένων 70 χρόνων ερημώσεως.

27. (α) Πότε λοιπόν πρέπει να άρχισαν τα εβδομήντα χρόνια και με ποιο γεγονός; (β) Πόσο μάκρος είχαν οι «επτά καιροί» και πότε επομένως πρέπει να τελείωσαν; (γ) Ποια άλλη μεγάλη προφητεία άρχισε να εκπληρώνεται εκείνη ακριβώς την ημερομηνία; (δ) Ποια πληροφορία διακήρυξε η «Σκοπιά» για περισσότερο από 100 χρόνια;

²⁷ Αυτή η ιστορική πληροφορία είναι σημαντική για μας, για να καθορίσουμε την αρχή των «καιρών των εθνών». Αφού τα 70 χρόνια της ερημώσεως του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ τελείωσαν το 537 π.Χ., αυτό σημαίνει ότι άρχισαν το 607 π.Χ. Αυτό θα ήταν το έτος που ο Σεδεκίας έπαψε να κάθεται πάνω στο «θρόνο της βασιλείας του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. Επομένως, σημειώνει, επίσης, τη χρονολογία για την έναρξη των Καιρών των Εθνών. Μετρώντας από τον Οκτώβριο του 607 π.Χ., οι «επτά καιροί» των 2.520 ετών μας φέρνουν στις αρχές του Οκτωβρίου του 1914 μ.Χ., που, όπως ήδη έχουμε δει, άρχισε να εκπληρώνεται η μεγάλη προφητεία του Ιησού για «την συντέλειαν του αιώνος». Η βάση γι’ αυτό το συμπέρασμα είναι η αξιόπιστη πληροφορία που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, και αυτό το συμπέρασμα το περιοδικό Σκοπιά το υποστηρίζει για πάνω από 100 χρόνια.

28, 29. (α) Ποια στοιχεία στα κοσμικά έγγραφα μας κάνουν ευγνώμονες για τις λεπτομέρειες που διατηρήθηκαν στο Λόγο του Θεού; (β) Γιατί υπάρχει σοβαρός λόγος που προτιμούμε τον Οκτώβριο του 1914 παρά τις άλλες χρονολογίες για το τέλος των Καιρών των Εθνών;

²⁸ Πρέπει να είμαστε πραγματικά ευγνώμονες, που ο Ιεχωβά Θεός διατήρησε μέσα στο θεόπνευστο Λόγο του, μια ακριβή εικόνα των απαιτούμενων λεπτομερειών σχετικά με τους Ιουδαίους, τους Βαβυλώνιους και τους Μηδο-Πέρσες τον έκτο αιώνα π.Χ. Αλλιώς, θα ήταν δύσκολο να συναρμολογήσουμε τα ακριβή γεγονότα της χρονολογήσεως του καιρού εκείνου, γιατί τα ιστορικά κοσμικά έγγραφα εκείνης της περιόδου είναι ασφαλώς ανεπαρκή.

²⁹ Εν τούτοις, με βάση κυρίως τέτοια κοσμικά έγγραφα, μερικά άτομα υπολογίζουν ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587/6 π.Χ. και ότι οι Ιουδαίοι ήρθαν κάτω από τη Βαβυλωνιακή εξουσία στο έτος ανόδου στο θρόνο του Ναβουχοδονόσορ, που το υπολογίζουν ότι ήταν το 605 π.Χ.b Έτσι υποστηρίζουν ότι το 605 π.Χ. είναι η χρονολογία που άρχισε να εκπληρώνεται το Ιερεμίας 25:11: «Και έσται πάσα η γη εις αφανισμόν, και δουλεύσουσιν εν τοις έθνεσιν εβδομήκοντα έτη.» (Ελληνική Μετάφραση Εδβομήκοντα του Μπάγκστερ) Αν αυτό ήταν σωστό και οι Καιροί των Εθνών υπολογίζονταν από τότε, τότε το τέλος των προφητικών «επτά καιρών» θα συνέβαινε στη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου το έτος 1916. Αλλά, όπως εξηγήθηκε, πιστεύουμε ότι υπάρχει πολύ σοβαρότερος λόγος να δεχτούμε την πληροφορία του θεόπνευστου Λόγου του Θεού, που δείχνει ότι οι Καιροί των Εθνών άρχισαν τον Οκτώβριο του 607 π.Χ. και τελείωσαν τον Οκτώβριο του 1914 μ.Χ.

30. Ποια συνδυασμένα γεγονότα προσδιορίζουν την περίοδο από το 1914 σαν τις «έσχατες ημέρες»;

³⁰ Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι που ο Θεός πριν από πολύ καιρό κατέγραψε στο Λόγο του προφητείες που μας δίνουν τόσο σαφώς τη χρονολόγηση της ελεύσεως του Ιησού σαν Μεσσία το 29 μ.Χ., κι επίσης την «παρουσία» του σαν ένδοξου ουράνιου Βασιλιά από το 1914 μ.Χ. Ενώ «η συντέλεια του αιώνος» διατρέχει την πορεία της, βλέπουμε να εντείνονται ολόγυρά μας οι συνθήκες για τις οποίες ο Ιησούς μάς είπε ν’ αγρυπνούμε. Οι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι πείνες, οι επιδημίες, οι σεισμοί, η ανομία, η έλλειψη αγάπης, τα μίση και ο διωγμός εκείνων που υπερασπίζουν τις αρχές της Γραφής—όλα αυτά συνδυασμένα μας αποδεικνύουν την ταυτότητα των «εσχάτων ημερών.»—2 Τιμόθεον 3:1· Ματθαίος 24:3-12· Μάρκος 13:7-13.

Η ΧΙΛΙΕΤΙΑ—ΠΟΤΕ;

31. (α) Ποια συμβουλή δίνει ο Ιησούς για τις μέρες μας και γιατί; (β) Ποιο ερώτημα έχουμε την τάση να κάνουμε, και ποια είναι η απάντηση του Ιεχωβά;

³¹ Για πόσο διάστημα θα διαρκέσει αυτή η τρομερή κατάσταση; Με τον Χριστό Ιησού ενθρονισμένο τώρα σαν Πολεμιστή-Βασιλιά, υπάρχει σοβαρός λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα περάσει πολύς χρόνος για να εκτελέσει κρίση πάνω στους εχθρούς του Θεού. «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει», ώστε δεν κερδίζουμε τίποτα με το να κάνουμε υποθέσεις. Εν τούτοις, πρέπει να προσέξουμε τη συμβουλή του Ιησού: «Αγρυπνείτε». (Μάρκος 13:32· Ματθαίος 24:42) Καθώς βλέπουμε τις συνθήκες πάνω στη γη να χειροτερεύουν και διαπιστώνουμε πως οι άνθρωποι γενικά δεν ανταποκρίνονται στα αγαθά νέα της Βασιλείας, ίσως να έχουμε την τάση να ρωτήσουμε, όπως έκανε ο προφήτης του Θεού, σχετικά με το κήρυγμά μας: «Κύριε, έως πότε;» Και σ’ αυτό ο Ιεχωβά απαντά:

«Εωσού ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν.» (Ησαΐας 6:10-12)

Στον ορισμένο του καιρό ο Ιεχωβά θα εκτελέσει αυτή την κρίση, πρώτα πάνω στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο και κατόπιν σε όλα τα άλλα μέρη του κόσμου του Σατανά. Η 1.000-ετης βασιλεία ειρήνης του Χριστού θ’ ακολουθήσει αμέσως μετά.—Αποκάλυψις 20:1-3, 6.

«Η ΓΕΝΕΑ ΑΥΤΗ»—ΠΟΙΑ;

32. Ποιο ερώτημα εγείρεται όταν έχουμε υπ’ όψη μας το Ματθαίος 24:34;

³² Στη μεγάλη του προφητεία για το «σημείον ο Ιησούς μάς διαβεβαιώνει: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αυτή, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθαίος 24:34) Εφόσον δεν καθορίζει ακριβώς το χρονικό διάστημα της γενιάς, τι πρέπει να εννοήσουμε από τη φράση «η γενεά αυτή»;

33. (α) Ποια ήταν η «γενεά» του καιρού του Ιησού; (β) Αντίστοιχα, τι μπορεί να λεχθεί για τη «γενεά» του 1914-18;

³³ Στις μέρες του Ιησού, μερικοί από τους μαθητές που είχαν ακούσει τα λόγια του, και άλλοι σύγχρονοί τους, επέζησαν και έζησαν μέσα από την τελική «θλίψι» που ήρθε πάνω στο Ιουδαϊκό σύστημα πράγματος. Αυτή ήταν η «γενεά» της εποχής του Ιησού. Την ώρα που γράφεται αυτό το βιβλίο, υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο περισσότερα από 10.000.000 άτομα που ζουν ακόμη και που ήταν αρκετά μεγάλα για να παρατηρήσουν την «αρχή ωδίνων» του 1914-1918. Μερικοί απ’ αυτούς μπορεί ακόμη να ζήσουν για αρκετά χρόνια. Εν τούτοις ο Ιησούς μάς διαβεβαιώνει ότι, πριν παρέλθει «η γενεά αυτή», αυτός θα έρθει σαν «Υιός ανθρώπου» για να εκτελέσει κρίση πάνω στο σύστημα του Σατανά. (Ματθαίος 24:8, 21, 37-39) Πρέπει ν’ αγρυπνούμε, αναμένοντας για την ‘έλευση της βασιλείας’.—Λουκάς 21:31-36.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 135]

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ «ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΩΝ»

7 «καιροί» = 7 x 360 = 2.520 χρόνια

(ένας Βιβλικός «καιρός» ή έτος έχει την έννοια μεταξύ ενός σεληνιακού έτους από 354 ημέρες και ενός ηλιακού έτους από 365 1/4 ημέρες)

Έτσι: 607 π.Χ. έως 1 π.Χ. = 606 χρόνια

1 π.Χ. έως 1 μ.Χ. = 1 χρόνος

1 μ.Χ. έως 1914 μ.Χ. = 1.913 χρόνια

607 π.Χ. έως 1914 μ.Χ. = 2.520 χρόνια

[Πλαίσιο στη σελίδα 140]

«Η ΓΕΝΕΑ ΤΟΥ 1914»

Σ’ ένα βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο, ο Ρόμπερτ Βολ «υποδεικνύει ότι οι γενεές δεν μπορούν να καθορισθούν μαθηματικά με αριθμούς ετών, αλλά συγκεντρώνονται γύρω από μεγάλα ιστορικά κρίσιμα γεγονότα, από τα οποία ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος είναι το σπουδαιότερο παράδειγμα.»—«Δη Οικόνομιστ», 15 Μαρτίου 1980