Κεφάλαιο 24

Με Ανθρώπινη Δύναμη; Ή με το Πνεύμα του Θεού;

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ που ανέθεσε ο Ιησούς Χριστός στους ακολούθους του είχε τέτοιες διαστάσεις που ήταν φαινομενικά ακατόρθωτη. Μολονότι ήταν λίγοι σε αριθμό, έπρεπε να διακηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού σε όλη την κατοικημένη γη. (Ματθ. 24:14· Πράξ. 1:8) Αυτή η αποστολή δεν ήταν απλώς γιγαντιαία σε μέγεθος, αλλά έπρεπε επίσης να πραγματοποιηθεί παρά το ότι ήταν φανερό πως θα υπήρχαν τεράστιες αντιξοότητες, επειδή, όπως είπε ξεκάθαρα ο Ιησούς στους μαθητές του, θα τους μισούσαν και θα τους δίωκαν σε όλα τα έθνη.—Ματθ. 24:9· Ιωάν. 15:19, 20.

Παρά την παγκόσμια εναντίωση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν σθεναρές προσπάθειες προκειμένου να επιτελέσουν το έργο που προείπε ο Ιησούς. Η έκταση στην οποία έχει ήδη δοθεί μαρτυρία είναι γεγονός αναμφισβήτητο και μάλιστα αληθινά αξιοθαύμαστο. Όμως, πώς πραγματοποιήθηκε; Μήπως χάρη σε ανθρώπινη δύναμη και επινοητικότητα; Ή, μήπως χάρη στη λειτουργία του πνεύματος του Θεού;

Η Βιβλική αφήγηση σχετικά με την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας στην Ιερουσαλήμ τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ. μάς υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπεται ο ρόλος του ίδιου του Θεού στην επιτέλεση του θελήματός του. Οι κοσμικοί σχολιαστές μπορεί να αναζητούν κάποια άλλη εξήγηση για τα όσα πραγματοποιούνται. Ωστόσο, όταν εξηγούσε πώς επρόκειτο να πραγματοποιηθεί ο σκοπός του, ο Θεός έκανε τον προφήτη του Ζαχαρία να δηλώσει: ‘Ουχί δια [στρατιωτικής, ΜΝΚ] δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’. (Ζαχ. 4:6) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν διστάζουν να πουν ότι με αυτόν τον τρόπο επιτελείται σήμερα το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας—όχι καταφεύγοντας σε στρατιωτική δύναμη ούτε μέσω της προσωπικής ισχύος ή επιρροής κάποιας εξέχουσας ομάδας ανθρώπων, αλλά ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του πνεύματος του Ιεχωβά. Υποστηρίζουν οι αποδείξεις αυτή τους την πεποίθηση;

‘Όχι Πολλοί Σοφοί από Σαρκική Άποψη’

Όταν έγραψε στους πρώτους Χριστιανούς στην Ελλάδα, ο απόστολος Παύλος παραδέχτηκε: «Βλέπετε την κλήση που έχετε από αυτόν, αδελφοί, ότι δεν κλήθηκαν πολλοί σοφοί από σαρκική άποψη ούτε πολλοί δυνατοί ούτε πολλοί ευγενούς καταγωγής· αλλά ο Θεός εξέλεξε τα ανόητα του κόσμου για να ντροπιάσει τους σοφούς· και ο Θεός εξέλεξε τα αδύναμα του κόσμου για να ντροπιάσει τα ισχυρά· και ο Θεός εξέλεξε τα πράγματα του κόσμου που δεν έχουν ευγενή καταγωγή και τα περιφρονημένα, εκείνα που δεν είναι, για να εκμηδενίσει εκείνα που είναι, ώστε να μην καυχηθεί καμιά σάρκα ενώπιον του Θεού».—1 Κορ. 1:26-29.

Οι απόστολοι του ίδιου του Ιησού προέρχονταν από την εργατική τάξη. Τέσσερις από αυτούς ήταν επαγγελματίες ψαράδες. Ένας ήταν εισπράκτορας φόρων, ένα επάγγελμα απεχθές στους Ιουδαίους. Αυτοί οι απόστολοι ήταν άνθρωποι τους οποίους ο Ιουδαϊκός κλήρος θεωρούσε ‘αγράμματους και συνηθισμένους’, κάτι που έδειχνε ότι η μόρφωσή τους δεν προερχόταν από σχολές ανώτερης μάθησης. (Πράξ. 4:13) Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγινε Χριστιανός κανένας άνθρωπος που να είχε μεγαλύτερη κοσμική ή θρησκευτική μόρφωση. Ο απόστολος Παύλος είχε σπουδάσει «στα πόδια» του μορφωμένου Γαμαλιήλ, ενός μέλους του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν. (Πράξ. 22:3) Αλλά, όπως λέει το εδάφιο, δεν υπήρχαν «πολλοί» τέτοιοι Χριστιανοί.

Η ιστορία πιστοποιεί ότι ο Κέλσος, ένας Ρωμαίος φιλόσοφος που έζησε το δεύτερο αιώνα Κ.Χ., χλεύαζε το γεγονός ότι «ζηλωτές κήρυκες του Ευαγγελίου ήταν οι εργάτες, οι τσαγκάρηδες και οι αγρότες, οι πιο αμαθείς και άξεστοι άνθρωποι». (Η Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας και Εκκλησίας, στους Τρεις Πρώτους Αιώνες [The History of the Christian Religion and Church, During the Three First Centuries] του Αύγουστου Νέανδρου) Μπροστά στην περιφρόνηση και στο βίαιο διωγμό που είχαν να αντιμετωπίσουν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τι ήταν αυτό που ενίσχυε τους αληθινούς Χριστιανούς για να συνεχίσουν να είναι διαγγελείς των καλών νέων; Ο Ιησούς είχε πει ότι θα ήταν το άγιο πνεύμα του Θεού.—Πράξ. 1:8.

Παρόμοια, σε πιο πρόσφατους καιρούς, έχει επιρριφτεί μομφή στους Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή στην πλειονότητά τους είναι κοινοί άνθρωποι, όχι άτομα των οποίων η θέση στην κοινωνία θα έκανε τον κόσμο να τους θαυμάζει. Μεταξύ των σύγχρονων δούλων τού Ιεχωβά που μετέδωσαν πρώτοι το άγγελμα της Βασιλείας στο λαό της Δανίας ήταν ένας υποδηματοποιός. Στην Ελβετία και στη Γαλλία ήταν κάποιος κηπουρός. Σε πολλές περιοχές της Αφρικής, το άγγελμα διαδόθηκε από πλανόδιους εργάτες. Στη Βραζιλία, την αρχή την έκαναν κάποιοι ναυτικοί. Πάρα πολλοί από τους Πολωνούς Μάρτυρες στη νότια Γαλλία ήταν ανθρακωρύχοι.

Επειδή τους είχαν αγγίξει βαθιά τα όσα είχαν μάθει από το Λόγο του Θεού με τη βοήθεια των εντύπων της Σκοπιάς, ήθελαν να εκδηλώσουν την αγάπη τους για τον Ιεχωβά με το να υπακούν σε Αυτόν· γι’ αυτό ανέλαβαν το έργο που λέει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να κάνουν οι αληθινοί Χριστιανοί. Έκτοτε, εκατομμύρια επιπλέον άτομα από κάθε κοινωνικό στρώμα έχουν ενωθεί σε αυτό το έργο. Όλοι τους είναι ευαγγελιστές.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν τη μοναδική θρησκευτική οργάνωση στον κόσμο στην οποία κάθε μέλος δίνει προσωπικά μαρτυρία σε μη ομοπίστους, προσπαθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις που έχουν από την Αγία Γραφή και τους παροτρύνει να πιστέψουν στο Λόγο του Θεού. Άλλες θρησκευτικές οργανώσεις αναγνωρίζουν ότι αυτό θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι Χριστιανοί. Μερικοί έχουν προσπαθήσει να ενθαρρύνουν τα μέλη της εκκλησίας τους να κάνουν αυτό το έργο. Αλλά μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το κάνουν αυτό με συνέπεια. Τίνος η κατεύθυνση, τίνος οι συμβουλές, τίνος η διαβεβαίωση για στοργική υποστήριξη και τίνος οι υποσχέσεις τούς υποκινούν να κάνουν αυτό το έργο που οι άλλοι απορρίπτουν; Ρωτήστε τους εσείς οι ίδιοι. Άσχετα με τη χώρα στην οποία ζουν, θα απαντήσουν: «Του Ιεχωβά». Σε ποιον, λοιπόν, θα πρέπει να δοθεί η τιμή;

Ένας Ρόλος που Προειπώθηκε ότι θα Παίξουν οι Άγγελοι του Θεού

Περιγράφοντας τα γεγονότα που θα λάβαιναν χώρα στη διάρκεια της τελικής περιόδου αυτού του συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς έδειξε ότι δεν θα συμμετείχαν μόνο οι επίγειοι ακόλουθοί του στη σύναξη εκείνων που αγαπούν τη δικαιοσύνη. Στο 13ο κεφάλαιο του Ματθαίου, όταν εξέταζε τη σύναξη των τελευταίων από εκείνους που θα συμμετείχαν μαζί του στην ουράνια βασιλεία, ο Ιησούς είπε: «Οι θεριστές είναι άγγελοι». Και πόσο μεγάλος είναι ο αγρός από τον οποίο θα συνάγονταν αυτοί «οι γιοι της βασιλείας» από τους αγγέλους; «Ο αγρός είναι ο κόσμος», εξήγησε ο Ιησούς. Άρα, αυτοί που συνάγονταν θα προέρχονταν από κάθε απόμακρη γωνιά της υδρογείου. Συνέβη αυτό στην πραγματικότητα;—Ματθ. 13:24-30, 36-43.

Ναι, συνέβη! Μολονότι οι Σπουδαστές της Γραφής αριθμούσαν μόνο λίγες χιλιάδες όταν ο κόσμος μπήκε στις τελευταίες μέρες του το 1914, το άγγελμα της Βασιλείας που κήρυτταν εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την υδρόγειο. Στην Άπω Ανατολή, σε χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής, καθώς και στα νησιά, πολλά άτομα άδραξαν την ευκαιρία να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού και συνάχτηκαν μέσα σε μια ενωμένη οργάνωση.

Στη Δυτική Αυστραλία, λόγου χάρη, το άγγελμα της Βασιλείας έφτασε στον Μπερτ Χόρτον. Η θρησκεία, έτσι όπως την ήξερε, δεν τον ενδιέφερε· ήταν αναμειγμένος στην πολιτική και σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες. Αλλά, όταν η μητέρα του τού έδωσε το βιβλίο Το Σχέδιον των Αιώνων, ένα έντυπο της Σκοπιάς, και αυτός άρχισε να το διαβάζει μαζί με την Αγία Γραφή, κατάλαβε ότι είχε βρει την αλήθεια. Αυθόρμητα άρχισε να τη μεταδίδει στους συναδέλφους του. Όταν κατάφερε να εντοπίσει τους Σπουδαστές της Γραφής, συνταυτίστηκε πρόθυμα με αυτούς, βαφτίστηκε το 1922, ανέλαβε την ολοχρόνια διακονία και προσφέρθηκε να υπηρετήσει σε οποιαδήποτε περιοχή τον κατηύθυνε η οργάνωση του Ιεχωβά.

Στην άλλη άκρη της γης, ο Γ. Ρ. Μπράουν, ο οποίος είχε ήδη κηρύξει στα νησιά της Καραϊβικής, έφυγε για την Αφρική το 1923 προκειμένου να διαδώσει το άγγελμα της Βασιλείας εκεί. Δεν ήταν ένας ανεξάρτητος κήρυκας που είχε κάποια προσωπική αποστολή. Και αυτός επίσης συνεργαζόταν με τον οργανωμένο λαό του Ιεχωβά. Είχε προσφερθεί να υπηρετήσει όπου τον χρειάζονταν, και ανέλαβε το διορισμό στη Δυτική Αφρική αποδεχόμενος την κατεύθυνση που δόθηκε από τα κεντρικά γραφεία. Εκείνοι που ωφελήθηκαν προσωπικά από τη διακονία του βοηθήθηκαν επίσης να εκτιμήσουν πόσο σημαντικό είναι να συνεργάζονται στενά με την οργάνωση του Ιεχωβά.

Η διακήρυξη της Βασιλείας έφτασε και στη Νότια Αμερική. Ο Ερμάν Ζέγκελγκεν στη Μεντόσα της Αργεντινής είχε από πολύ καιρό αντιληφθεί την υποκρισία που υπάρχει τόσο στις Καθολικές όσο και στις Προτεσταντικές εκκλησίες. Αλλά το 1929 άκουσε και αυτός το άγγελμα της Βασιλείας, το δέχτηκε πρόθυμα και άρχισε να το μεταδίδει σε άλλους, σε ενότητα με τους δούλους του Ιεχωβά παγκόσμια. Παρόμοιες εμπειρίες έλαβαν χώρα σε όλη τη γη. Άνθρωποι «από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος», μολονότι ήταν διασκορπισμένοι από γεωγραφική άποψη και ο καθένας ακολουθούσε διαφορετικό τρόπο ζωής, όχι μόνο άκουσαν, αλλά πρόσφεραν επίσης τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Θεού. Συνάχτηκαν σε μια ενοποιημένη οργάνωση προκειμένου να κάνουν το έργο που είχε προείπει ο Ιησούς για τον καιρό μας. (Αποκ. 5:9, 10) Πού οφείλεται αυτή η επέκταση του αγγέλματος;

Η Αγία Γραφή λέει ότι οι άγγελοι του Θεού θα διαδραμάτιζαν ζωτικό ρόλο σε αυτήν. Χάρη σε αυτό το γεγονός, η διακήρυξη της Βασιλείας επρόκειτο να αντηχήσει σε όλη τη γη σαν τον ήχο σάλπιγγας που έχει υπερανθρώπινη προέλευση. Πράγματι, το 1935 το άγγελμα είχε διεισδύσει σε 149 χώρες—στο βορρά, στο νότο, στην ανατολή και στη δύση, από τη μια άκρη της γης ως την άλλη.

Αρχικά, μονάχα τα μέλη ενός ‘μικρού ποιμνίου’ έδειξαν γνήσια εκτίμηση για τη Βασιλεία του Θεού και ήταν πρόθυμοι να υπηρετήσουν τα συμφέροντά της. Αυτό είχε προείπει η Αγία Γραφή. Τώρα, ένα γοργά αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος», που αριθμεί εκατομμύρια και προέρχεται από όλα τα έθνη, έχει έρθει να συνταυτιστεί με αυτούς. Και αυτό επίσης είχε προλεχτεί στο Λόγο του Θεού. (Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9, 10) Αυτοί δεν είναι άνθρωποι που απλώς δηλώνουν ότι είναι μέλη της ίδιας θρησκείας αλλά οι οποίοι, στην πραγματικότητα, είναι διαιρεμένοι μεταξύ τους εξαιτίας όλων των απόψεων και των φιλοσοφιών που διασπούν τον κόσμο γύρω τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μιλούν απλώς για τη Βασιλεία του Θεού ενώ στην πραγματικότητα θέτουν την εμπιστοσύνη τους στη διακυβέρνηση του ανθρώπου. Ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, υπακούν στον Θεό ως άρχοντα. Η Αγία Γραφή δηλώνει ξεκάθαρα ότι η σύναξη τέτοιων ανθρώπων οι οποίοι ‘φοβούνται τον Θεό και του δίνουν δόξα’ επρόκειτο να γίνει υπό την κατεύθυνση των αγγέλων. (Αποκ. 14:6, 7· Ματθ. 25:31-46) Οι Μάρτυρες είναι ακλόνητα πεπεισμένοι ότι πράγματι αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Σε αναρίθμητες περιπτώσεις, καθώς συμμετέχουν στη διακονία τους, έχουν δει πειστικές αποδείξεις της ουράνιας κατεύθυνσης. Παραδείγματος χάρη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μια ομάδα Μαρτύρων τελείωναν τις επισκέψεις που έκαναν από σπίτι σε σπίτι μια Κυριακή όταν κάποια από την ομάδα είπε: «Θέλω να κάνω λίγο έργο ακόμα. Για κάποιο λόγο, θέλω να πάω σε εκείνο το σπίτι». Ο επικεφαλής της ομάδας πρότεινε να το αφήσουν για μια άλλη μέρα, αλλά η ευαγγελιζόμενη επέμεινε. Σε εκείνη την πόρτα η Μάρτυρας βρήκε μια γυναίκα η οποία, με τα μάτια πλημμυρισμένα από δάκρυα, είπε ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή προσευχόταν για βοήθεια. Οι Μάρτυρες είχαν έρθει κάποτε σε επαφή μαζί της, αλλά εκείνη δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για το άγγελμα της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, ο αιφνίδιος θάνατος του συζύγου της την είχε κάνει να συνειδητοποιήσει ότι χρειαζόταν πνευματική βοήθεια. Είχε ψάξει για να βρει την Αίθουσα Βασιλείας, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Είχε προσευχηθεί ένθερμα στον Θεό ζητώντας βοήθεια, και τώρα η βοήθεια βρισκόταν στην πόρτα της. Ύστερα από λίγο καιρό, αυτή η γυναίκα βαφτίστηκε. Ήταν πεπεισμένη ότι ο Θεός είχε ακούσει την προσευχή της και είχε κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να της δώσει απάντηση.—Ψαλμ. 65:2.

Μια Γερμανίδα Μάρτυρας του Ιεχωβά η οποία έμενε στη Νέα Υόρκη είχε τη συνήθεια να προσεύχεται στον Θεό για κατεύθυνση κάθε φορά που ασχολούνταν με τη διακονία της. Σε μια περίπτωση, προσπαθούσε εβδομάδες ολόκληρες να βρει μια συγκεκριμένη ενδιαφερόμενη ψάχνοντας στο δρόμο, επειδή δεν ήξερε πού έμενε εκείνη η γυναίκα. Τελικά, μια μέρα του 1987, καθώς η Μάρτυρας ξεκίνησε για τη διακονία, προσευχήθηκε λέγοντας: «Ιεχωβά, εσύ ξέρεις πού είναι. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να τη βρω». Έπειτα από λίγα λεπτά, είδε τη γυναίκα να κάθεται σε ένα εστιατόριο.

Ήταν απλή σύμπτωση; Η Αγία Γραφή λέει ότι οι αληθινοί Χριστιανοί είναι «συνεργάτες του Θεού» και ότι οι άγγελοι αποστέλλονται «να διακονούν για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία». (1 Κορ. 3:9· Εβρ. 1:14) Αφού η Μάρτυρας είπε σε εκείνη τη γυναίκα με ποιον τρόπο την είχε βρει, η γυναίκα δέχτηκε την πρόσκληση να καθήσει και να εξετάσει περαιτέρω την Αγία Γραφή την ίδια εκείνη μέρα.

Μετάδοση των Καλών Νέων σε ‘Απρόσιτους Τομείς’

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαναν επίμονες προσπάθειες για να μεταδώσουν το άγγελμα της Βασιλείας σε κάθε χώρα. Αυτό, όμως, δεν εξηγεί πλήρως τα όσα έχουν επιτελεστεί. Έχουν δει το άγγελμα της Βασιλείας να εξαπλώνεται σε περιοχές όπου όλες οι προσεκτικά σχεδιασμένες προσπάθειές τους είχαν απορριφτεί.

Λόγου χάρη, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 είχαν γίνει πολλά επίσημα διαβήματα στους κυβερνητικούς αξιωματούχους τής τότε Σοβιετικής Ένωσης για να παραχωρήσουν την άδεια είτε για την αποστολή είτε για την εκτύπωση Γραφικών εντύπων σε εκείνη τη χώρα. Οι απαντήσεις που δίνονταν εκείνον τον καιρό ήταν αρνητικές. Υπήρχαν μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Σοβιετική Ένωση, αλλά χρειαζόταν πολύ περισσότερη βοήθεια για να επιτελεστεί το έργο κηρύγματος που είπε ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να γίνει. Μπορούσε να γίνει κάτι για να δοθεί αυτή η βοήθεια;

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, χίλιοι και πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά από την τότε ανατολική Πολωνία, μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, βρέθηκαν μέσα στη Σοβιετική Ένωση. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ, εκατοντάδες νεαρές Ρωσίδες γνωρίστηκαν με συγκρατούμενές τους που ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μερικές από αυτές τις γυναίκες αφιερώθηκαν στον Ιεχωβά εκείνον τον καιρό και αργότερα επαναπατρίστηκαν σε διάφορα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης. Επίσης, εκατοντάδες άλλοι έγιναν κάτοικοι της Σοβιετικής Ένωσης όταν άλλαξαν τα εθνικά σύνορα στη διάρκεια του πολέμου. Το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που είχε κατά νου η σοβιετική κυβέρνηση. Δεν ήταν διευθέτηση του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλά, πραγματικά, βοήθησε να επιτευχθούν τα όσα είχε προείπει ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού. Σχολιάζοντας αυτές τις εξελίξεις, η Σκοπιά έλεγε: «Μπορούμε συνεπώς να δούμε πώς, με την πρόνοια του Κυρίου, εκείνος μπορεί να εγείρει μάρτυρες σε οποιαδήποτε χώρα, προκειμένου να κρατούν ψηλά τη σημαία της αλήθειας εκεί και να κάνουν γνωστό το όνομα του Ιεχωβά».—Τεύχος 1ης Φεβρουαρίου 1946 (στην αγγλική).

Δεν είναι μόνο μία η χώρα που έχει πει στους Μάρτυρες του Ιεχωβά: ‘Δεν επιτρέπεται να έρθετε εδώ!’ ή: ‘Δεν επιτρέπεται να κηρύξετε εδώ’. Αυτό έχει συμβεί ξανά και ξανά σε όλη τη γη, σε κυριολεκτικά δεκάδες χώρες, συχνά ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί ο κλήρος στους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Μερικές από αυτές τις χώρες αργότερα παραχώρησαν νομική αναγνώριση στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά ακόμα και πριν συμβεί αυτό, χιλιάδες άνθρωποι μέσα στα σύνορα αυτών των χωρών είχαν ασπαστεί τη λατρεία του Ιεχωβά, του Δημιουργού του ουρανού και της γης. Πώς επιτεύχθηκε αυτό;

Η απλή εξήγηση που βρίσκεται στην Αγία Γραφή είναι ότι οι άγγελοι του Θεού παίζουν εξέχοντα ρόλο στο να μεταφέρουν στους ανθρώπους κάθε έθνους την επείγουσα έκκληση: «Φοβηθείτε τον Θεό και δώστε του δόξα, επειδή έφτασε η ώρα της κρίσης του, και γι’ αυτό λατρέψτε Εκείνον που έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και τις πηγές των νερών».—Αποκ. 14:6, 7.

Επιτυχία Παρά τις Τεράστιες Αντιξοότητες

Σε μερικές χώρες οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αντιμετώπισαν απλώς απαγορεύσεις στη δημόσια διακονία τους, αλλά αντιμετώπισαν και προσπάθειες που αποσκοπούσαν στην πλήρη συντριβή τους.

Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο κλήρος στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά έκανε μια συντονισμένη προσπάθεια για να βάλει τέρμα στο έργο των Σπουδαστών της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι πασίγνωστο γεγονός. Παρά τις εγγυήσεις του νόμου περί ελευθερίας λόγου και ανεξιθρησκείας, ο κλήρος πίεσε τους κυβερνητικούς αξιωματούχους να απαγορεύσουν έντυπα των Σπουδαστών της Γραφής. Οι αρχές συνέλαβαν πολλούς και τους έθεσαν υπό κράτηση χωρίς να τους δώσουν τη δυνατότητα αποφυλάκισης με εγγύηση· άλλους τους ξυλοκόπησαν βάναυσα. Ορισμένοι υπεύθυνοι της Εταιρίας Σκοπιά και στενοί σύντροφοί τους καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης, με δικαστικές διαδικασίες που αργότερα αποδείχτηκαν άκυρες. Ο Ρέι Άμπραμς, στο βιβλίο του Οι Κήρυκες Παρουσιάζουν Όπλα (Preachers Present Arms), είπε: «Μια ανάλυση της όλης υπόθεσης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αρχικά οι εκκλησίες και ο κλήρος βρίσκονταν πίσω από την κίνηση που σκοπό είχε να συντρίψει τους Ρωσσελιστές», όπως αποκαλούσε υποτιμητικά ο κλήρος τους Σπουδαστές της Γραφής. Όμως, ύστερα από τον πόλεμο, εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής εμφανίστηκαν με σθένος μεγαλύτερο από οποτεδήποτε προηγουμένως για να διαφημίσουν τον Βασιλιά του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό και τη Βασιλεία του. Από πού προερχόταν αυτό το ανανεωμένο σθένος; Η Αγία Γραφή είχε προείπει ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και ότι αυτό θα ήταν αποτέλεσμα ‘πνεύματος ζωής από τον Θεό’.—Αποκ. 11:7-11.

Μετά την άνοδο των ναζιστών στην εξουσία στη Γερμανία, κλιμακώθηκε ο διωγμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις χώρες που περιέρχονταν υπό ναζιστικό έλεγχο. Γίνονταν συλλήψεις και η μεταχείριση ήταν κτηνώδης. Επιβλήθηκαν απαγορεύσεις. Τελικά, τον Οκτώβριο του 1934, οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά από όλη τη Γερμανία έστειλαν συστημένες επιστολές στην κυβέρνηση, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δεν είχαν κανέναν πολιτικό στόχο, αλλά ότι ήταν αποφασισμένοι να υπακούν στον Θεό ως κυβερνήτη. Ταυτόχρονα, εκκλησίες των Μαρτύρων από όλο τον κόσμο έστειλαν τηλεγραφήματα σε υποστήριξη των Χριστιανών αδελφών τους στη Γερμανία.

Την ίδια εκείνη μέρα, 7 Οκτωβρίου 1934, στο γραφείο του Δρ Βίλχελμ Φρικ, στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ με σφιγμένες γροθιές δήλωσε σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά: «Αυτό το γένος θα εξοντωθεί στη Γερμανία!» Αυτή δεν ήταν κούφια απειλή. Πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες συλλήψεις. Σύμφωνα με μια εμπιστευτική γνωστοποίηση από τη Μυστική Κρατική Αστυνομία της Πρωσίας, με ημερομηνία 24 Ιουνίου 1936, σχηματίστηκε μια «ειδική μονάδα της Γκεστάπο» για να καταπολεμήσει τους Μάρτυρες. Έπειτα από εκτεταμένη προετοιμασία, η Γκεστάπο εξαπέλυσε εκστρατεία για τη σύλληψη όλων των Μαρτύρων του Ιεχωβά και καθενός για τον οποίο υπήρχαν υποψίες ότι ήταν Μάρτυρας. Στη διάρκεια εκείνης της επίθεσης απασχολήθηκε ολόκληρο το δίκτυο της αστυνομίας, αφήνοντας ανενόχλητα τα εγκληματικά στοιχεία.

Οι εκθέσεις δείχνουν ότι τελικά περίπου 6.262 Γερμανοί Μάρτυρες συνελήφθησαν. Ο Καρλ Βίτιχ, αξιωματούχος πρώην γερμανικής κυβέρνησης, ο οποίος κρατήθηκε και ο ίδιος σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έγραψε αργότερα: «Καμιά άλλη ομάδα κρατουμένων . . . δεν δοκίμασε το σαδισμό των Ες-Ες με τον τρόπο που τον δοκίμασαν οι Σπουδαστές της Γραφής. Ήταν σαδισμός που χαρακτηριζόταν από μια ατέλειωτη αλυσίδα σωματικών και ψυχικών βασανιστηρίων, τη σφοδρότητα των οποίων καμιά γλώσσα στον κόσμο δεν μπορεί να περιγράψει».

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1982, η Κριστίν Κινγκ καταλήγει: «Μόνο εναντίον των Μαρτύρων [σε αντίθεση με τις άλλες θρησκευτικές ομάδες] απέτυχε η κυβέρνηση». Ο Χίτλερ είχε ορκιστεί ότι θα τους εξολοθρεύσει, και σκότωσε εκατοντάδες. Ωστόσο, η Δρ Κινγκ σημειώνει: «Το έργο [κηρύγματος για τη Βασιλεία του Θεού] συνεχίστηκε, και το Μάιο του 1945 το κίνημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν ακόμα ζωντανό, ενώ ο εθνικοσοσιαλισμός δεν ήταν». Επίσης τονίζει: «Δεν είχαν γίνει συμβιβασμοί». (Το Ναζιστικό Κράτος και οι Νέες Θρησκείες: Πέντε Περιπτώσεις Μη Συμμόρφωσης [The Nazi State and the New Religions: Five Case Studies in Non-Conformity]) Γιατί ο Χίτλερ, με τον καλά εξοπλισμένο στρατό του, την εξαιρετικά εκπαιδευμένη αστυνομία και τα πολυάριθμα στρατόπεδα εξόντωσης, στάθηκε ανίκανος να εκτελέσει την απειλή που είχε εκφέρει ότι θα κατέστρεφε αυτή τη σχετικά μικρή και άοπλη ομάδα ατόμων τα οποία ο κόσμος θεωρεί συνηθισμένους ανθρώπους; Γιατί δεν στάθηκαν ικανά άλλα κράτη να βάλουν τέρμα στη δράση τους; Πώς συμβαίνει και, όχι απλώς μερικά μεμονωμένα άτομα, αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ως σύνολο, έχουν παραμείνει σταθεροί όταν υφίστανται κτηνώδη διωγμό;

Η απάντηση βρίσκεται σε μερικές σοφές συμβουλές που έδωσε ο Γαμαλιήλ, ένας νομοδιδάσκαλος, στα άλλα μέλη του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν όταν χειρίζονταν μια παρόμοια περίπτωση που αφορούσε τους αποστόλους του Ιησού Χριστού. Εκείνος είπε: «Μην ανακατεύεστε με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αφήστε τους· (επειδή, αν αυτό το σχέδιο ή αυτό το έργο είναι από ανθρώπους, θα ανατραπεί· αλλά αν είναι από τον Θεό, δεν θα μπορέσετε να τους ανατρέψετε)· αλλιώς, μπορεί να βρεθείτε και θεομάχοι».—Πράξ. 5:38, 39.

Συνεπώς, τα ιστορικά γεγονότα δείχνουν ότι το φαινομενικά ακατόρθωτο έργο που ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του για να το εκτελέσουν, παρά το ότι ήταν φανερό πως θα υπήρχαν τεράστιες αντιξοότητες, επιτελείται όχι με ανθρώπινη δύναμη αλλά με το πνεύμα του Θεού. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς προσευχόμενος στον Θεό: «Πατέρα, τα πάντα είναι δυνατά για εσένα».—Μάρκ. 14:36.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 547]

‘Δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 548]

Τι τους ενίσχυε για να συνεχίσουν να κηρύττουν παρά το χλευασμό και το βίαιο διωγμό;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 549]

Αποδείξεις αγγελικής κατεύθυνσης

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 551]

‘Ο Κύριος μπορεί να εγείρει μάρτυρες σε οποιαδήποτε χώρα’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 553]

Ένας ενωμένος λαός που έχει αποδειχτεί σταθερός στην πίστη παρά το ότι ήταν φανερό πως θα υπήρχαν τεράστιες αντιξοότητες