Χαιρετισμός της Σημαίας, Ψηφοφορία και Κοινωνική Υπηρεσία

Χαιρετισμός της σημαίας. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η προσκύνηση ή ο χαιρετισμός μιας σημαίας, συνήθως με τη συνοδεία κάποιου ύμνου, αποτελεί θρησκευτική πράξη η οποία αποδίδει τη σωτηρία, όχι στον Θεό, αλλά στο Κράτος ή στους ηγέτες του. (Ησαΐας 43:11· 1 Κορινθίους 10:14· 1 Ιωάννη 5:21) Ένας τέτοιος ηγέτης ήταν ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ της αρχαίας Βαβυλώνας. Προκειμένου να εντυπωσιάσει το λαό με το μεγαλείο του και το θρησκευτικό του ζήλο, αυτός ο ισχυρός μονάρχης έστησε μια μεγάλη εικόνα και ανάγκασε τους υπηκόους του να την προσκυνήσουν ενώ παράλληλα παιζόταν μουσική παρόμοια με ύμνο. Ωστόσο, τρεις Εβραίοι​—ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ​—αρνήθηκαν να προσκυνήσουν την εικόνα, ακόμη και επί ποινή θανάτου.​—Δανιήλ, κεφάλαιο 3.

Στην εποχή μας, «το κύριο σύμβολο πίστης στον εθνικισμό και το κεντρικό αντικείμενο της λατρείας του είναι η σημαία», έγραψε ο ιστορικός Κάρλτον Χέις. «Οι άντρες βγάζουν το καπέλο όταν περνάει η σημαία. Οι ποιητές γράφουν ωδές εξυμνώντας τη σημαία και τα παιδιά ψάλλουν ύμνους». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο εθνικισμός έχει και αυτός τις δικές του «άγιες ημέρες», όπως είναι η 4η Ιουλίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τους δικούς του «αγίους και ήρωες», καθώς και τους δικούς του «ναούς», δηλαδή τόπους προσκυνήματος. Σε μια δημόσια τελετή στη Βραζιλία, ο πρόεδρος του ανώτερου στρατιωτικού δικαστηρίου παραδέχτηκε: «Στη σημαία αποδίδεται ευλάβεια και λατρεία . . . όπως αποδίδεται λατρεία και στην Πατρίδα». Ναι, «η σημαία, όπως και ο σταυρός, είναι κάτι το ιερό», σχολίασε κάποτε Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana).

Πιο πρόσφατα, η ίδια εγκυκλοπαίδεια σημείωσε ότι με τους εθνικούς ύμνους «εκφράζεται το πατριωτικό αίσθημα και σε αυτούς εμπεριέχεται συνήθως παράκληση για θεϊκή καθοδηγία και προστασία του λαού ή των ηγετών του». Συνεπώς, δεν είναι παράλογη η άποψη των υπηρετών του Ιεχωβά ότι οι πατριωτικές τελετές που περιλαμβάνουν χαιρετισμό της σημαίας και εθνικούς ύμνους είναι θρησκευτικές. Μάλιστα, σχολιάζοντας την άρνηση των παιδιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε σχολεία των ΗΠΑ να αποδώσουν τιμή στη σημαία ή να δώσουν τον όρκο αφοσίωσης, το βιβλίο Ο Χαρακτήρας της Αμερικής (The American Character) δήλωσε: «Το γεγονός ότι αυτές οι καθημερινές τελετές είναι θρησκευτικές έχει εν τέλει επιβεβαιωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε μια σειρά υποθέσεων».

Ενώ δεν συμμετέχουν σε τελετές τις οποίες θεωρούν αντιγραφικές, τα μέλη του λαού του Ιεχωβά σέβονται ασφαλώς το δικαίωμα των άλλων να το κάνουν αυτό. Σέβονται επίσης τις εθνικές σημαίες ως εμβλήματα και αναγνωρίζουν τις εδραιωμένες κυβερνήσεις ως «ανώτερες εξουσίες» οι οποίες υπηρετούν ως «διάκονος του Θεού». (Ρωμαίους 13:1-4) Γι’ αυτό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παίρνουν σοβαρά υπόψη την προτροπή να προσεύχονται «σχετικά με βασιλιάδες και όλους εκείνους που είναι σε υψηλές θέσεις». Αυτό, όμως, το κάνουμε «για να ζούμε εμείς μια ήρεμη και ήσυχη ζωή με πλήρη θεοσεβή αφοσίωση και σοβαρότητα».​—1 Τιμόθεο 2:2.

Ψηφοφορία σε πολιτικές εκλογές. Οι αληθινοί Χριστιανοί σέβονται το δικαίωμα των άλλων να ψηφίζουν. Δεν κάνουν κάποια εκστρατεία εναντίον των εκλογών, και υπακούν στις εκλεγμένες εξουσίες. Ωστόσο, παραμένουν σταθερά ουδέτεροι ως προς τις πολιτικές υποθέσεις των εθνών. (Ματθαίος 22:21· 1 Πέτρου 3:16) Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί σε χώρες όπου η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική ή σε μια κατάσταση όπου τα πνεύματα οξύνονται εναντίον όσων δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν; Ενθυμούμενος ότι ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ πήγαν στην πεδιάδα Δουρά, ένας Χριστιανός, υπό παρόμοιες συνθήκες, μπορεί να αποφασίσει να προσέλθει στην κάλπη αν η συνείδησή του το επιτρέπει. Ωστόσο, θα προσέξει να μην παραβιάσει την ουδετερότητά του. Οφείλει να λάβει υπόψη του τις ακόλουθες έξι αρχές:

1. Οι ακόλουθοι του Ιησού “δεν είναι μέρος του κόσμου”.​—Ιωάννης 15:19.

2. Οι Χριστιανοί εκπροσωπούν τον Χριστό και τη Βασιλεία του.​—Ιωάννης 18:36· 2 Κορινθίους 5:20.

3. Η Χριστιανική εκκλησία είναι ενωμένη ως προς τις πεποιθήσεις, και τα μέλη της συνδέονται με χριστοειδή αγάπη.​—1 Κορινθίους 1:10· Κολοσσαείς 3:14.

4. Όσοι εκλέγουν κάποιον συγκεκριμένο αξιωματούχο φέρουν μέρος της ευθύνης για όσα κάνει.​—Προσέξτε τις αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια των εδαφίων 1 Σαμουήλ 8:5, 10-18 και 1 Τιμόθεο 5:22.

5. Ο Ιεχωβά θεώρησε την επιθυμία των Ισραηλιτών να αποκτήσουν ορατό άρχοντα ως σημάδι ότι Τον είχαν απορρίψει.​—1 Σαμουήλ 8:7.

6. Οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν παρρησία όταν μιλούν σε ανθρώπους όλων των πολιτικών αποχρώσεων σχετικά με την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού.​—Ματθαίος 24:14· 28:19, 20· Εβραίους 10:35.

Κοινωνική υπηρεσία. Σε μερικές χώρες, το Κράτος απαιτεί από όσους αρνούνται τη στρατιωτική θητεία να προσφέρουν κάποια μορφή κοινωνικής υπηρεσίας για ένα χρονικό διάστημα. Όταν έχουμε να πάρουμε μια απόφαση σχετικά με αυτό το ζήτημα, πρέπει να το κάνουμε θέμα προσευχής, ίσως να το συζητήσουμε με έναν ώριμο συγχριστιανό και κατόπιν να πάρουμε την απόφασή μας βάσει πληροφορημένης συνείδησης.​—Παροιμίες 2:1-5· Φιλιππησίους 4:5.

Ο Λόγος του Θεού μάς λέει να “πειθαρχούμε σε κυβερνήσεις και εξουσίες, να είμαστε έτοιμοι για κάθε καλό έργο, . . . να είμαστε λογικοί”. (Τίτο 3:1, 2) Με αυτό υπόψη, θα μπορούσαμε να αναλογιστούμε τα εξής ερωτήματα: “Αν δεχτώ την προτεινόμενη κοινωνική εργασία, μήπως θα συμβιβάσω τη Χριστιανική μου ουδετερότητα ή θα αναγκαστώ να αναμειχθώ με την ψεύτικη θρησκεία;” (Μιχαίας 4:3, 5· 2 Κορινθίους 6:16, 17) “Μήπως αυτή η εργασία θα το καθιστούσε δύσκολο ή ακόμη και εντελώς αδύνατον να εκπληρώνω τις Χριστιανικές μου ευθύνες;” (Ματθαίος 28:19, 20· Εφεσίους 6:4· Εβραίους 10:24, 25) “Από την άλλη πλευρά, μήπως το πρόγραμμά μου όσο θα ασχολούμαι με αυτή την υπηρεσία θα μου επιτρέπει να διευρύνω τις πνευματικές μου δραστηριότητες, συμμετέχοντας ίσως στην ολοχρόνια διακονία;”​—Εβραίους 6:11, 12.

Αν ένας Χριστιανός συμπεράνει ενσυνείδητα ότι μπορεί να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία αντί να πάει στη φυλακή, οι συγχριστιανοί του οφείλουν να σεβαστούν την απόφασή του. (Ρωμαίους 14:10) Αν, όμως, πιστεύει ότι δεν μπορεί να προσφέρει τέτοια υπηρεσία, οι άλλοι οφείλουν να σεβαστούν και αυτή τη θέση.​—1 Κορινθίους 10:29· 2 Κορινθίους 1:24.