ΑΡΑΜ

(Αράμ).

1. Ο τελευταίος από τους πέντε γιους του Σημ στη σειρά με την οποία κατονομάζονται. Ο Αράμ και οι τέσσερις γιοι του, ο Ουζ, ο Ουλ, ο Γεθέρ και ο Μας, δημιούργησαν 5 από τις 70 μετακατακλυσμιαίες οικογένειες, και απόγονοί τους ήταν οι Αραμαίοι και οι Σύριοι.—Γε 10:22, 23· 1Χρ 1:17.

2. Γιος του Κεμουήλ και εγγονός του Ναχώρ, του αδελφού του Αβραάμ. Επομένως, ο Αράμ ήταν γιος του ανιψιού του Αβραάμ και πρώτου εξαδέλφου του Ισαάκ. Η Ρεβέκκα, η κόρη του Βαθουήλ, θείου του Αράμ, ήταν πρώτη εξαδέλφη του Αράμ. Η οικογένεια του Ναχώρ δεν έφυγε από τη Μεσοποταμία μαζί με τον Αβραάμ, αλλά έπειτα από χρόνια «αναφέρθηκε στον Αβραάμ» ότι ο Ναχώρ απέκτησε απογόνους, μεταξύ των οποίων και τον Αράμ.—Γε 22:20-23· 11:27, 31· 24:4, 10.

3. Ένας από τους τέσσερις “γιους του Σεμέρ” (Σωμήρ) από τη φυλή του Ασήρ, ο οποίος συγκαταλέγεται σε εκείνους που ήταν «κεφαλές του οίκου των προπατόρων τους, διαλεχτοί, γενναίοι και κραταιοί άντρες, κεφαλές των αρχηγών». (1Χρ 7:31, 32, 34, 40) Τόσο ο Αράμ όσο και ο πατέρας του γεννήθηκαν στην Αίγυπτο, εφόσον ο παππούς του και ο προπάππος του συγκαταριθμούνται μεταξύ των απογόνων του Ιακώβ που «ήρθαν στην Αίγυπτο».—Γε 46:8, 17.

4. Στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου και στη Μετάφραση του Βάμβα, το όνομα Αράμ εμφανίζεται στα εδάφια Ματθαίος 1:3, 4 και Λουκάς 3:33.—Βλέπε ΑΡΝΕΙ· ΡΑΜ Αρ. 1.

5. Το όνομα Αράμ χρησιμοποιείται με γεωγραφική έννοια, τόσο ανεξάρτητα όσο και σε συνδυασμό με άλλες λέξεις, για περιοχές όπου ήταν εγκατεστημένοι οι απόγονοι του Αράμ (Αρ. 1).

Η ονομασία Αράμ, όταν χρησιμοποιείται μόνη της, εφαρμόζεται κατά βάση στη Συρία και γενικά αποδίδεται έτσι. (Κρ 10:6· 2Σα 8:6, 12· 15:8· Ωσ 12:12) Περιλάμβανε την περιοχή που εκτείνεται από τα όρη του Λιβάνου ως τη Μεσοποταμία και από τα όρη του Ταύρου στο Β ως τη Δαμασκό και ακόμη νοτιότερα.—Βλέπε ΣΥΡΙΑ.

Η ονομασία Αράμ-ναχαραΐμ (Ψλ 60:Επιγρ.) αποδίδεται γενικά «Μεσοποταμία», λέξη η οποία σημαίνει «γη ανάμεσα σε ποταμούς». Οι δύο αυτοί ποταμοί ήταν ο Ευφράτης και ο Τίγρης. Ο Στέφανος λέει ότι ο Αβραάμ ζούσε στη Μεσοποταμία, αναφερόμενος στο διάστημα κατά το οποίο ο Αβραάμ βρισκόταν ακόμη στην Ουρ των Χαλδαίων (Πρ 7:2), και όταν ο Αβραάμ έστειλε τον υπηρέτη του να βρει σύζυγο για τον Ισαάκ—πολλά χρόνια αργότερα—του είπε να πάει στην πόλη του Ναχώρ, στην (Άνω) Μεσοποταμία (Αράμ-ναχαραΐμ). (Γε 24:2-4, 10) Ο Βαλαάμ από τη Φεθώρ καταγόταν επίσης από μια ορεινή περιοχή στο βόρειο τμήμα της Μεσοποταμίας.—Δευ 23:4· παράβαλε Αρ 23:7· βλέπε ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ.

Η ονομασία Παδάν-αράμ χρησιμοποιείται κυρίως για την περιοχή γύρω από την πόλη Χαρράν στην Άνω Μεσοποταμία.—Γε 25:20· 28:2-7, 10· βλέπε ΠΑΔΑΝ.

Οι Αραμαίοι, Σημίτες απόγονοι του Αράμ, κατοικούσαν σε όλες αυτές τις περιοχές. Επιπρόσθετα, το όνομα του Ουζ, ενός από τους τέσσερις γιους του Αράμ, χρησιμοποιείται για την περιοχή της Αραβικής Ερήμου που εκτεινόταν Α της Υποσχεμένης Γης και συνόρευε με τον Εδώμ. (Ιωβ 1:1· Θρ 4:21) Η αραμαϊκή, η γλώσσα των Αραμαίων, συγγένευε πολύ με την εβραϊκή, και με τον καιρό εξελίχθηκε σε διεθνή γλώσσα του εμπορίου και της διπλωματίας για όλες τις περιοχές της Εύφορης Ημισελήνου.—2Βα 18:26· βλέπε ΑΡΑΜΑΪΚΗ.

Αναμφίβολα, ο λόγος για τον οποίο το εδάφιο Δευτερονόμιο 26:5 προσδιορίζει τον Ιακώβ ως “Σύριο” (κατά κυριολεξία, “Αραμαίο”) είναι το ότι έμεινε στην Αράμ κοντά στον Αραμαίο πεθερό του τον Λάβαν 20 χρόνια. Επιπρόσθετα, η μητέρα του Ιακώβ η Ρεβέκκα ήταν Αραμαία, όπως και η Λεία και η Ραχήλ, οι σύζυγοί του. Ως εκ τούτου, οι Ισραηλίτες είχαν πράγματι στενή συγγένεια με τους Αραμαίους.

Αραμαϊκά Βασίλεια. Τα αραμαϊκά βασίλεια αρχίζουν να αναφέρονται στο Βιβλικό υπόμνημα την περίοδο κατά την οποία αναπτυσσόταν το έθνος του Ισραήλ. Ο Χουσάν-ρισαθαΐμ, ένας βασιλιάς από την Αράμ-ναχαραΐμ (Μεσοποταμία), κρατούσε υπόδουλο τον Ισραήλ οχτώ χρόνια, μέχρις ότου τους απελευθέρωσε ο Κριτής Γοθονιήλ.—Κρ 3:8-10.

Η Αράμ-ζωβά ήταν ένα αραμαϊκό βασίλειο που αναφέρεται ως εχθρός της βασιλείας του Σαούλ (1117-1078 Π.Κ.Χ.). (1Σα 14:47) Φαίνεται ότι βρισκόταν Β της Δαμασκού, η δε επικράτειά της εκτεινόταν Β μέχρι την Αιμάθ και Α μέχρι τον Ευφράτη. Όταν ο Δαβίδ πολεμούσε με τους εχθρούς του Ισραήλ, ήρθε σε σύγκρουση με τον Αδαδέζερ, τον ισχυρό βασιλιά της Αράμ-ζωβά, και τον νίκησε. (2Σα 8:3, 4· 1Χρ 18:3· παράβαλε Ψλ 60:Επιγρ.) Ακολούθως, ο Αραμαίος επιδρομέας Ρεζών ανέλαβε την εξουσία στη Δαμασκό, και σύντομα αυτή η πόλη έγινε η πιο σημαντική αραμαϊκή πόλη (1Βα 11:23-25) και «η κεφαλή της Συρίας». (Ησ 7:8) Με αυτή την ιδιότητα επέδειξε ενεργά εχθρότητα απέναντι στον Ισραήλ καθ’ όλη την ιστορία του βόρειου βασιλείου.—Βλέπε ΔΑΜΑΣΚΟΣ.

Η Αράμ-μααχά αναφέρεται μαζί με τη Ζωβά, τη Ρεώβ και την Ιστώβ ως ένα από τα αραμαϊκά βασίλεια που εκμίσθωσαν στους Αμμωνίτες άρματα και ιππείς για να πολεμήσουν τον Δαβίδ. Ο βασιλιάς της Αράμ-μααχά συντάχθηκε με αυτές τις μισθοφορικές δυνάμεις τις οποίες έτρεψε γρήγορα σε φυγή ο στρατός του Δαβίδ. (1Χρ 19:6-15· 2Σα 10:6-14) Το βασίλειο της Μααχά πιθανότατα βρισκόταν Α του Ιορδάνη, ενώ στη βόρεια πλευρά του είχε το Όρος Αερμών.—Ιη 12:5· 13:11.

Η Γεσούρ ήταν ένα μικρό αραμαϊκό βασίλειο που βρισκόταν Α του Ιορδάνη και, όπως φαίνεται, ακριβώς κάτω από τη Μααχά, τα δε νότια σύνορά του έφταναν μέχρι την ανατολική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Όπως και η Μααχά, βρισκόταν μέσα στην περιοχή που παραχωρήθηκε στη φυλή του Μανασσή.—Δευ 3:14· Ιη 13:11· βλέπε ΓΕΣΟΥΡ Αρ. 1.

Ο Δαβίδ, κατακτώντας διάφορα αραμαϊκά βασίλεια, επέκτεινε τα όρια του βασιλείου του πολύ βορειότερα, μέχρι τον ποταμό Ευφράτη, όχι πολύ μακριά από τη Χαρράν της Παδάν-αράμ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εκπλήρωσε την υπόσχεση του Ιεχωβά αναφορικά με την έκταση της κληρονομιάς του Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη.—Δευ 1:7· 11:24· Ιη 1:4.

Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από τις σχέσεις του Ισραήλ με την Αράμ, βλέπε ΣΥΡΙΑ.

[Χάρτης στη σελίδα 291]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΡΑΜ

Μεγάλη Θάλασσα

Όρη του Ταύρου

Αιμάθ

Όρη του Λιβάνου

ΑΡΑΜ-ΖΩΒΑ

Δαμασκός

ΑΡΑΜ-ΜΑΑΧΑ

ΓΕΣΟΥΡ

Χαρράν

ΠΑΔΑΝ-ΑΡΑΜ

Ποταμός Τίγρης

ΑΡΑΜ-ΝΑΧΑΡΑΪΜ (ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ)

Ποταμός Ευφράτης