ΑΜΑΝ
(Αμάν).
Γιος του Αμμεδαθά του Αγαγίτη. Η επωνυμία «Αγαγίτης» μπορεί να σημαίνει ότι ο Αμάν ήταν Αμαληκίτης βασιλικής καταγωγής. (Εσθ 3:1· βλέπε ΑΓΑΓ Αρ. 1· ΑΓΑΓΙΤΗΣ.) Αν ο Αμάν ήταν πράγματι Αμαληκίτης, αυτό και μόνο θα μπορούσε να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο έτρεφε τόσο μεγάλο μίσος για τους Ιουδαίους, διότι ο Ιεχωβά είχε εξαγγείλει την οριστική εξόντωση των Αμαληκιτών. (Εξ 17:14-16) Αυτό συνέβη επειδή εκείνοι έδειξαν μίσος για τον Θεό και το λαό του παίρνοντας την πρωτοβουλία να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον των Ισραηλιτών όταν αυτοί ταξίδευαν μέσα από την έρημο.—Εξ 17:8.
Ο Αμάν υπηρετούσε τον Βασιλιά Ασσουήρη (Ξέρξη Α΄) της Περσίας, ο οποίος βασίλεψε στις αρχές του πέμπτου αιώνα Π.Κ.Χ. Ο Αμάν τιμήθηκε και διορίστηκε πρωθυπουργός της Περσικής Αυτοκρατορίας. Εξοργισμένος από το γεγονός ότι ο Μαροδοχαίος ο Ιουδαίος αρνούνταν να τον προσκυνήσει, ο Αμάν έστησε πλεκτάνη με σκοπό την εξόντωση του Μαροδοχαίου και όλων των Ιουδαίων που κατοικούσαν στην αυτοκρατορία. Παρουσίασε τους Ιουδαίους ως ανεπιθύμητους στην αυτοκρατορία, ως παραβάτες του νόμου και ως λαό που είχε “νόμους οι οποίοι διέφεραν από όλων των άλλων λαών”. Πρόσθεσε και ένα οικονομικό δέλεαρ, λέγοντας στο βασιλιά: «Ας γραφτεί να εξολοθρευτούν· και δέκα χιλιάδες τάλαντα ασήμι [περ. $66.060.000] θα πληρώσω εγώ στα χέρια εκείνων που θα εκτελέσουν το έργο, για να δοθούν στο θησαυροφυλάκιο του βασιλιά». Ο βασιλιάς έδωσε στον Αμάν το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι του και απάντησε: «Το ασήμι δίνεται σε εσένα, καθώς και ο λαός, για να κάνεις σε αυτούς σύμφωνα με ό,τι φαίνεται καλό στα δικά σου μάτια».—Εσθ 3:1-11.
Ο Αμάν φούσκωσε υπερβολικά από υπερηφάνεια επειδή ο βασιλιάς τού έδωσε την εξουσία να εκδώσει διάταγμα για τον αφανισμό και τη λαφυραγώγηση των Ιουδαίων και, επιπρόσθετα, επειδή αργότερα προσκλήθηκε σε δύο συμπόσια που ετοίμασε η Βασίλισσα Εσθήρ. (Εσθ 3:12, 13· 5:4-12) Εκεί που νόμιζε, όμως, πως είχε έρθει η στιγμή να υλοποιήσει τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες του, τα πράγματα αντιστράφηκαν για αυτόν. Ενώ προσδοκούσε εγωιστικά την εξύψωσή του, ο Αμάν υπέστη συντριπτική ταπείνωση όταν ο βασιλιάς τον διέταξε να τιμήσει με μια δημόσια τελετή τον άνθρωπο που μισούσε, τον Μαροδοχαίο, ο οποίος στο παρελθόν είχε ξεσκεπάσει μια πλεκτάνη εναντίον της ζωής του βασιλιά. (Εσθ 6:1-12· 2:21-23) Οι σοφοί άντρες του Αμάν και η σύζυγός του το εξέλαβαν αυτό ως οιωνό που έδειχνε ότι ο Αμάν θα έπεφτε μπροστά στον Ιουδαίο Μαροδοχαίο.—Εσθ 6:13.
Η πτώση του Αμάν ολοκληρώθηκε εντελώς στη διάρκεια του δεύτερου ειδικού συμποσίου που ετοίμασε η Βασίλισσα Εσθήρ, η οποία ήταν εξαδέλφη του Μαροδοχαίου. (Εσθ 2:7) Παρουσία του Αμάν, η Εσθήρ υπέβαλε θαρραλέα ένα αίτημα στο βασιλιά. Αποκάλυψε στον έκπληκτο βασιλιά ότι διακυβεύονταν τα ίδια του τα συμφέροντα. Στην πραγματικότητα, απειλούνταν η ζωή της βασίλισσάς του εξαιτίας μιας δολοφονικής πλεκτάνης. Καθώς η οργή του βασιλιά φούντωνε, η Εσθήρ είπε με τόλμη ότι ο άνανδρος δολοπλόκος ήταν ο έντρομος πλέον πρωθυπουργός, «αυτός ο κακός Αμάν». (Εσθ 7:1-6) Στη συνέχεια, ο βασιλιάς διέταξε να κρεμάσουν τον μοχθηρό Αμάν σε ένα ξύλο ύψους 22 μ. το οποίο είχε ετοιμάσει ο Αμάν για το κρέμασμα του Μαροδοχαίου. (Εσθ 7:7-10) Κατόπιν, το σπίτι του Αμάν δόθηκε στην Εσθήρ (Εσθ 8:7), και ο Μαροδοχαίος έγινε πρωθυπουργός. Αυτός έλαβε επίσης την εξουσιοδότηση να επιτρέψει στους Ιουδαίους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. (Εσθ 8:2, 10-15) Στη διάρκεια των δύο ημερών κατά τις οποίες εκδικήθηκαν τους αντιπάλους τους, οι Ιουδαίοι πέτυχαν συντριπτική νίκη, θανατώνοντας 75.000 και πλέον από τους εχθρούς τους. Οι δέκα γιοι του Αμάν θανατώθηκαν, και την επόμενη ημέρα τούς κρέμασαν ενώπιον του λαού ως όνειδος.—Εσθ 9:1-17· βλέπε ΕΣΘΗΡ· ΕΣΘΗΡ (ΒΙΒΛΙΟ)· ΜΑΡΟΔΟΧΑΙΟΣ Αρ. 2· ΠΟΥΡΙΜ.
Ο Αμάν εκδήλωσε τα γνωρίσματα των Αμαληκιτών. Προφανώς λάτρευε ψεύτικους θεούς και ίσως βασίστηκε σε αστρολόγους όταν ζήτησε να ριχτεί κλήρος για να προσδιορίσει ποια ημέρα θα ήταν ευοίωνη για την εξολόθρευση των Ιουδαίων. (Εσθ 3:7· βλέπε ΚΛΗΡΟΣ.) Εκτέλεσε τα «έργα της σάρκας», ασκώντας ειδωλολατρία και πνευματισμό, εκδηλώνοντας δολοφονικό μίσος για τους Ιουδαίους, δείχνοντας υπερήφανο, υπεροπτικό και εγωιστικό πνεύμα, καθώς επίσης τρέφοντας υπερβολική ζήλια και φθόνο για άλλους, ιδιαίτερα για τους υπηρέτες του Θεού. (Γα 5:19-21) Χρησιμοποίησε ψέματα και απάτη (Εσθ 3:8) και αποδείχτηκε χαμερπής και θρασύδειλος όταν τα σχέδιά του ανατράπηκαν και κρίθηκε ένοχος. (Εσθ 7:6-8) Ο Αμάν έδειξε ότι ήταν υπηρέτης του Αντιδίκου του Θεού, του Διαβόλου, σύμφωνα με την αρχή που εκτίθεται στο εδάφιο Ρωμαίους 6:16.