ΣΗΛΩ

(Σηλώ) [Εκείνος του Οποίου Είναι· Εκείνος στον Οποίο Ανήκει].

1. Εξαγγέλλοντας ευλογία για τον Ιούδα, ο ετοιμοθάνατος πατριάρχης Ιακώβ είπε: «Το σκήπτρο δεν θα απομακρυνθεί από τον Ιούδα ούτε η διοικητική ράβδος ανάμεσα από τα πόδια του, μέχρι να έρθει ο Σηλώ· και σε αυτόν θα ανήκει η υπακοή των λαών». (Γε 49:10) Με αφετηρία τη διακυβέρνηση του Δαβίδ, ο οποίος καταγόταν από τον Ιούδα, η εξουσία για διοίκηση (η διοικητική ράβδος) και η βασιλική κυριαρχία (το σκήπτρο) περιήλθαν στη φυλή του Ιούδα. Αυτό θα συνεχιζόταν μέχρι τον ερχομό του Σηλώ, κάτι που υποδήλωνε ότι η βασιλική γραμμή του Ιούδα θα τερματιζόταν με τον Σηλώ, το μόνιμο κληρονόμο. Παρόμοια, πριν από την ανατροπή του βασιλείου του Ιούδα, ο Ιεχωβά έδειξε στον τελευταίο βασιλιά αυτού του βασιλείου, τον Σεδεκία, ότι η διακυβέρνηση θα δινόταν σε εκείνον που είχε το νόμιμο δικαίωμα. (Ιεζ 21:26, 27) Αυτός προφανώς θα ήταν ο Σηλώ, εφόσον το όνομα «Σηλώ» θεωρείται ότι σημαίνει «Εκείνος του Οποίου Είναι· Εκείνος στον Οποίο Ανήκει».

Στους αιώνες που ακολούθησαν, ο Ιησούς Χριστός υπήρξε ο μόνος απόγονος του Δαβίδ στον οποίο δόθηκε υπόσχεση για βασιλεία. Πριν από τη γέννηση του Ιησού, ο άγγελος Γαβριήλ είπε στη Μαρία: «Ο Ιεχωβά Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και αυτός θα βασιλεύει στον οίκο του Ιακώβ για πάντα, και δεν θα υπάρξει τέλος στη βασιλεία του». (Λου 1:32, 33) Επομένως, ο Σηλώ πρέπει να είναι ο Ιησούς Χριστός, «το Λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα».—Απ 5:5· παράβαλε Ησ 11:10· Ρω 15:12.

Αναφορικά με την αρχαία Ιουδαϊκή άποψη γύρω από το εδάφιο Γένεση 49:10, ένα Σχολιολόγιο (Commentary), το οποίο επιμελήθηκε ο Φ. Τσ. Κουκ (σ. 233), επισημαίνει: «Όλος ο αρχαίος Ιουδαϊκός κόσμος εφάρμοζε την προφητεία στον Μεσσία. Έτσι λοιπόν, το Ταργκούμ του Ογκέλου λέει: “Μέχρι να έρθει ο Μεσσίας, του οποίου είναι η βασιλεία”. Το Ιεροσολυμιτικό Ταργκούμ λέει: “Μέχρι τον καιρό που θα έρθει ο βασιλιάς Μεσσίας, του οποίου είναι η βασιλεία”. . . . Αντίστοιχα και το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ (“Σάνχεδριν”, 98β) λέει: “Ποιο είναι το όνομα του Μεσσία; Το όνομά του είναι Σηλώ, διότι είναι γραμμένο: Μέχρι να έρθει ο Σηλώ”».

2. Πόλη που βρισκόταν στην περιοχή του Εφραΐμ, «βόρεια της Βαιθήλ, ανατολικά του μεγάλου δρόμου που ανεβαίνει από τη Βαιθήλ στη Συχέμ και νότια της Λεβωνά». (Κρ 21:19) Η πιθανολογούμενη θέση της Σηλώ είναι το Χίρμπετ Σεϊλούν (Σίλο), περίπου 15 χλμ. ΒΒΑ της Βαιθήλ. Η τοποθεσία ταιριάζει με τη Βιβλική περιγραφή. Βρίσκεται σε έναν λόφο και, με εξαίρεση μια κοιλάδα στα ΝΔ, περιβάλλεται από ψηλότερους λόφους.

Μετά την εγκατάσταση της σκηνής της μαρτυρίας στη Σηλώ (Ιη 18:1), η διαμοίραση της γης στους Ισραηλίτες ολοκληρώθηκε από εκεί. (Ιη 18:1–21:42) Έπειτα από τη διαμοίραση της γης, οι φυλές στα Α του Ιορδάνη έστησαν ένα θυσιαστήριο κοντά σε εκείνον τον ποταμό. Θεωρώντας το αυτό πράξη αποστασίας, οι άλλες φυλές συγκεντρώθηκαν στη Σηλώ για να πολεμήσουν εναντίον τους. Ωστόσο, όταν τους εξηγήθηκε ότι το θυσιαστήριο επρόκειτο να αποτελεί ένα μνημείο πιστότητας στον Ιεχωβά, οι ειρηνικές σχέσεις διατηρήθηκαν.—Ιη 22:10-34.

Σε μεταγενέστερη περίοδο, 12.000 γενναίοι Ισραηλίτες πολεμιστές ανέλαβαν να τιμωρήσουν τους κατοίκους της Ιαβείς-γαλαάδ για το ότι δεν συμμετείχαν στον πόλεμο εναντίον των Βενιαμιτών. Ωστόσο, 400 παρθένες της Ιαβείς-γαλαάδ φέρθηκαν στη Σηλώ και αργότερα δόθηκαν στους Βενιαμίτες. Στους Βενιαμίτες δόθηκε επίσης η οδηγία να πάρουν και άλλες συζύγους από τις κόρες της Σηλώ, αρπάζοντάς τες διά της βίας ενόσω αυτές θα χόρευαν τους κυκλικούς χορούς που γίνονταν κατά την ετήσια γιορτή του Ιεχωβά στη Σηλώ.—Κρ 21:8-23.

Στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους, αν όχι ολόκληρης, της περιόδου που καλύπτει το βιβλίο των Κριτών, η σκηνή της μαρτυρίας παρέμεινε στη Σηλώ. (Κρ 18:31· 1Σα 1:3, 9, 24· 2:14· 3:21· 1Βα 2:27) Λίγο πριν από το θάνατο του Αρχιερέα Ηλεί, οι Ισραηλίτες, ενώ πολεμούσαν με τους Φιλισταίους, πήραν την Κιβωτό από τη σκηνή της μαρτυρίας και τη μετέφεραν στο πεδίο της μάχης, με την πεποίθηση ότι η παρουσία της εκεί θα τους έδινε τη νίκη. Ωστόσο, ο Ιεχωβά επέτρεψε να πιαστεί η Κιβωτός από τους Φιλισταίους. Το γεγονός ότι η Κιβωτός δεν επιστράφηκε ποτέ στη Σηλώ σήμαινε ότι ο Ιεχωβά είχε εγκαταλείψει τη Σηλώ, εφόσον η Κιβωτός αντιπροσώπευε την παρουσία του. (1Σα 4:2-11) Για την εγκατάλειψη της Σηλώ κάνει λόγο ο ψαλμωδός (Ψλ 78:60, 61· παράβαλε 1Σα 4:21, 22), ενώ το ίδιο γεγονός χρησιμοποιείται και στην προφητεία του Ιερεμία προκειμένου να καταδειχτεί τι επρόκειτο να κάνει ο Ιεχωβά στο ναό της Ιερουσαλήμ.—Ιερ 7:12, 14· 26:6, 9.

Το δέκατο αιώνα Π.Κ.Χ., ο προφήτης Αχιά ζούσε στη Σηλώ. (1Βα 12:15· 14:2, 4) Μετά τη δολοφονία του Γεδαλία, το 607 Π.Κ.Χ., ορισμένοι άντρες από τη Σηλώ (είτε από την πόλη είτε από τα περίχωρά της) πήγαν στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρουν θυσία.—Ιερ 41:5.

[Εικόνα στη σελίδα 929]

Σηλώ—η ερήμωσή της χρησιμοποιήθηκε από τον Ιερεμία ως παραστατικό παράδειγμα