ΚΩΦΩΣΗ

Μερική ή ολική ανικανότητα ακοής, η οποία προκαλείται συχνά από ασθένεια, ατύχημα ή δυνατό θόρυβο—είτε έντονο και ξαφνικό είτε παρατεταμένο. Μερικά άτομα είναι κουφά εκ γενετής. Μια άλλη αιτία κώφωσης που μνημονεύεται στην Αγία Γραφή είναι ο δαιμονισμός. (Μαρ 9:25-29) Η ρίζα της εβραϊκής λέξης χερές (“κουφός”· Ησ 35:5) αναφέρεται είτε στην κώφωση του αντικειμένου είτε στη σιωπή του υποκειμένου και αποδίδεται κατά περίπτωση «κωφεύω» ή «κουφαίνομαι» και «μένω σιωπηλός».—Ψλ 28:1· 35:22, υποσ.· 50:3, υποσ.· Μιχ 7:16.

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός του αφτιού (Παρ 20:12), απαιτούσε από το λαό του να δείχνει στοχαστικό ενδιαφέρον για τους κουφούς. Οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να γελοιοποιούν ή να καταριούνται κουφά άτομα, διότι οι κουφοί δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους αντικρούοντας λόγια που δεν μπορούσαν να ακούσουν.—Λευ 19:14· παράβαλε Ψλ 38:13, 14.

Τα λόγια του εδαφίου Έξοδος 4:11, όπου ο Ιεχωβά αυτοπροσδιορίζεται ως εκείνος που “ορίζει τον κουφό”, δεν σημαίνουν ότι ο ίδιος ευθύνεται για όλες τις περιπτώσεις κώφωσης. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μπορεί να κάνει ένα άτομο κατά γράμμα κουφό, ανίκανο να μιλήσει ή τυφλό για έναν συγκεκριμένο λόγο ή σκοπό. Ο πατέρας του Ιωάννη του Βαφτιστή έγινε προσωρινά άλαλος επειδή δεν έδειξε πίστη. (Λου 1:18-22, 62-64) Ο Θεός μπορεί επίσης να “ορίσει” κάποια άτομα να είναι κουφά από πνευματική άποψη με το να τα αφήσει να παραμείνουν σε αυτή την κατάσταση αν εκείνα το επιλέξουν.—Παράβαλε Ησ 6:9, 10.

Ο Ιησούς Χριστός, στη διάρκεια της διακονίας του, επέδειξε θαυματουργικές θεραπευτικές δυνάμεις αποκαθιστώντας την ακοή κατά γράμμα κουφών ατόμων σε αρκετές περιπτώσεις. (Ματ 11:5· Μαρ 7:32-37· Λου 7:22) Αυτό καθιστά βέβαιο πως, όταν θα κυβερνάει εκείνος τη γη, όλες οι παθήσεις, μεταξύ των οποίων και η κώφωση, θα εξαλειφθούν.

Ο ψαλμωδός παρομοίασε τους πονηρούς, οι οποίοι αρνούνται να ακούσουν τις οδηγίες, με κόμπρα που κωφεύει στη φωνή των γοητευτών. (Ψλ 58:3-5) Παρόμοια, στις ημέρες του Ησαΐα, μολονότι οι Ισραηλίτες είχαν αφτιά, ήταν σαν κουφοί επειδή αργούσαν να ακούσουν το λόγο του Ιεχωβά και να ανταποκριθούν σε αυτόν. (Ησ 42:18-20· 43:8) Ωστόσο, μετά την προειπωμένη αποκατάσταση από την εξορία, ο λαός του Θεού θα έπαυε να είναι κουφός από πνευματική άποψη. Θα άκουγαν το λόγο του Ιεχωβά, δηλαδή θα έδιναν προσοχή σε αυτόν. (Ησ 29:18· 35:5) Όταν ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν στη γη, άνοιξε πολλά αφτιά κατανόησης, δίνοντας στους θεραπευμένους τη δυνατότητα να ενεργήσουν σύμφωνα με όσα άκουσαν.—Ματ 13:16, 23.