ΔΙΚΑΣΤΕΣ

Άτομα υπεύθυνα να αποφασίζουν σε δικαστικές υποθέσεις. Στα εδάφια Ιώβ 31:11, 28, η φράση «για να το χειριστούν οι δικαστές» χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός για να χαρακτηρίσει σφάλματα που έπρεπε να τύχουν κρίσης. Γι’ αυτό, στα εδάφια αυτά, Η Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι–Α. Χαστούπη, έχει τις αποδόσεις «αμάρτημα αποτρόπαιον» (εδ. 11) και «αποτρόπαιον κρίμα» (εδ. 28), αντί για την έκφραση «σφάλμα για να το χειριστούν οι δικαστές». Το υπό εξέταση «σφάλμα» στο εδάφιο 11 είναι η μοιχεία (εδ. 9, 10), ένα αδίκημα που στην εποχή του Ιώβ μπορεί να το έκριναν οι πρεσβύτεροι στην πύλη της πόλης. (Παράβαλε Ιωβ 29:7.) Ωστόσο, το «σφάλμα» του εδαφίου 28 περιλαμβάνει τον υλισμό και την κρυφή ειδωλολατρία (εδ. 24-27), αδικήματα της διάνοιας και της καρδιάς που δεν μπορούν να πιστοποιηθούν με το στόμα μαρτύρων. Επομένως, κανένας ανθρώπινος δικαστής δεν μπορούσε να διαπιστώσει ενοχή σχετικά με αυτά. Εντούτοις, ο Ιώβ προφανώς αναγνώριζε ότι ο Θεός μπορούσε να κρίνει τέτοιου είδους αδικήματα, καθώς και το ότι αυτά ήταν τόσο σοβαρά ώστε επέσυραν την κρίση του.